Relaties
alle pijlers
Maar WAT mis ik dan???
woensdag 7 januari 2009 om 14:13
Hallo, ben een gelukkig getrouwde vrouw van 45, huisje, boompje, beestje, full time baan, de hele ratteplan, gedoe met jongste zoon (18), een dochter (20) die een opleiding volgt. Een normaal sociaal leven, een fantastisch jaar achter de rug, 25 jaar getrouwd, gereist, ventje nieuwe motor, tot zover een ideaalplaatje.
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 14:25
Wat is precies een 'chatverhouding'? Heb je deze persoon wel eens in het echt ontmoet?
Het is vast prettig om online wat zaken te bespreken met iemand, maar voor hetzelfde geld zit je je hart uit te storten bij een bijdehandte buurjongen van 20.
Als ik het verder zo lees lijk je bepaald niet behoefte te hebben aan een affaire of iets dergelijks, maar misschien wel behoefte aan wat andere activiteiten. Ga eens tennissen, wordt lid van een carnavalsvereniging of iets dergelijks. Een plek waar je mensen ontmoet, waar je vriendinnen kunt vinden en wat lol kunt hebben. Dat lijkt me heel wat leuker en voor je huwelijk wat minder riskant dan de hele tijd met dezelfde persoon chatten.
Het is vast prettig om online wat zaken te bespreken met iemand, maar voor hetzelfde geld zit je je hart uit te storten bij een bijdehandte buurjongen van 20.
Als ik het verder zo lees lijk je bepaald niet behoefte te hebben aan een affaire of iets dergelijks, maar misschien wel behoefte aan wat andere activiteiten. Ga eens tennissen, wordt lid van een carnavalsvereniging of iets dergelijks. Een plek waar je mensen ontmoet, waar je vriendinnen kunt vinden en wat lol kunt hebben. Dat lijkt me heel wat leuker en voor je huwelijk wat minder riskant dan de hele tijd met dezelfde persoon chatten.
woensdag 7 januari 2009 om 14:29
Ik kan me voorstellen dat je man zich in zijn zak gescheten voelt... had je vorige keer immers ook niet beloofd om er mee te stoppen, en het nooit meer te doen?
Je hebt zijn vertrouwen (opnieuw) geschaad, en jij kunt wel zeggen dat je nooit met je chatvriend in bed zal belanden, maar dat zal je man niet geloven.
Draai de rollen eens om, hoe zou jij je voelen als je man dit jou zou flikken?
En waarom je het nu weer aan het verkloten bent, kan JIJ alleen beantwoorden.
Je hebt zijn vertrouwen (opnieuw) geschaad, en jij kunt wel zeggen dat je nooit met je chatvriend in bed zal belanden, maar dat zal je man niet geloven.
Draai de rollen eens om, hoe zou jij je voelen als je man dit jou zou flikken?
En waarom je het nu weer aan het verkloten bent, kan JIJ alleen beantwoorden.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 7 januari 2009 om 14:32
Laura, nee nooit in het echt ontmoet, wel gezien hoe hij eruit ziet, trouwens net als ik getrouwd.
Ben na hem ook blijven chatten, puur voor de aandacht en de interaktie met een ander persoon, als het gesprek goed is maakt het weinig uit of je met een jonger of ouder of afzichtelijk persoon zit te praten, dat is voor mij ook het leuke van chatten.
Fleur, ja zelf ook aan lopen denken, maar daar lijken ze me een beetje te triviaal voor
Ben na hem ook blijven chatten, puur voor de aandacht en de interaktie met een ander persoon, als het gesprek goed is maakt het weinig uit of je met een jonger of ouder of afzichtelijk persoon zit te praten, dat is voor mij ook het leuke van chatten.
Fleur, ja zelf ook aan lopen denken, maar daar lijken ze me een beetje te triviaal voor
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 14:33
Misschien helpt het al om jou account van die site te wissen, zodat je er neit meer op kunt. Dan zal de verleiding heb op te zoeken ook niet zo snel meer komen.
Ik denk dat het een beetje de spanning is, iets nieuws en gedachten uitwisselen met een andere man kan je een goed gevoel geven, wat soms een beetje verslavend is.
Maar idd, zoek iets anders bijv een sport ofzo waar je vriendinnen leert kennen, zodat je met hun kan praten over jou gevoelens.
Ik denk dat het een beetje de spanning is, iets nieuws en gedachten uitwisselen met een andere man kan je een goed gevoel geven, wat soms een beetje verslavend is.
Maar idd, zoek iets anders bijv een sport ofzo waar je vriendinnen leert kennen, zodat je met hun kan praten over jou gevoelens.
woensdag 7 januari 2009 om 14:33
OK , je bent 45 , het wachten is eigenlijk op de kleinkinderen , want verder heb je alles wel gezien en meegemaakt ; huis , kinderen bijna de deur uit , baan ,........ en wat nu ?
Dan is iemand die je via internet het hof maakt, en altijd goed gehumeurd is lijkt en altijd tijd heeft en begrijpend is en het vaak nog met je eens is ook , natuurlijk erg verleidelijk . Een stuk verleidelijker dan je eigen man die ruikt aan zijn sokken of ze nog wel een daaggie meekunnen .
Maarrrrrr ........... doordat je dáár je ei kwijt kan bestaat er natuurlijk een groot gevaar dat je dat stukje niet meer met je man bespreekt .
Waarom gaan jullie niet samen weer hele leuke dingen doen ; oppas is al helemaal geen probleem in jullie geval .
Sloeg dat uitgedijt zijn trouwens op het feit dat er in bed ook issues zijn , dat jullie elkaar , of hij jou , of jij hem , niet meer zo aantrekkelijk vinden ?
Dan is iemand die je via internet het hof maakt, en altijd goed gehumeurd is lijkt en altijd tijd heeft en begrijpend is en het vaak nog met je eens is ook , natuurlijk erg verleidelijk . Een stuk verleidelijker dan je eigen man die ruikt aan zijn sokken of ze nog wel een daaggie meekunnen .
Maarrrrrr ........... doordat je dáár je ei kwijt kan bestaat er natuurlijk een groot gevaar dat je dat stukje niet meer met je man bespreekt .
Waarom gaan jullie niet samen weer hele leuke dingen doen ; oppas is al helemaal geen probleem in jullie geval .
Sloeg dat uitgedijt zijn trouwens op het feit dat er in bed ook issues zijn , dat jullie elkaar , of hij jou , of jij hem , niet meer zo aantrekkelijk vinden ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 7 januari 2009 om 14:36
Je hoeft niet daadwerkelijk seks te hebben met iemand om vreemd te gaan. Als jij dingen met iemand bespreekt die je niet met je eigen man wilt bespreken én die schadelijk zijn voor je relatie én die je stiekem bespreekt dan ga je net zo goed vreemd. Ik heb het dan niet over een gesprek met je beste vriendin zonder medeweten van je man, maar het aangaan van een intieme relatie buiten je eigen relatie om, die je geheim houdt voor je eigen relatie en/of waarvan je de inhoud afzwakt 'maar het is gewoon gezellig'. Terwijl je in wezen gewoon vreemdgaat zonder seks.
En ik kan me heel goed voorstellen dat je man zich enorm bedonderd voelt, want dat ís hij ook. Kennelijk was de drang naar die ander zo sterk dat je je belofte niet kon houden.
Ik vind niet dat je je man erg serieus neemt hierin. Je zegt'ik wilde het gebruiken voor een goed gesprek' terwijl je dan volledig voorbijgaat aan zijn gevoel .
En ik kan me heel goed voorstellen dat je man zich enorm bedonderd voelt, want dat ís hij ook. Kennelijk was de drang naar die ander zo sterk dat je je belofte niet kon houden.
Ik vind niet dat je je man erg serieus neemt hierin. Je zegt'ik wilde het gebruiken voor een goed gesprek' terwijl je dan volledig voorbijgaat aan zijn gevoel .
woensdag 7 januari 2009 om 14:37
Oh, en voor die ander hoef je natuurlijk je best niet te doen, het ís al spannend, want het mag niet. Voor je eigen man moet je wél je best doen. Je ziet van die ander geen nare eigenschappen, het is alleen leuk, spannend, en hartstikke nep natuurlijk.
Je wilt je eigen relatie niet veranderen heb ik het idee, want je zoekt alles wat je in je eigen relatie wilt wel buiten de deur, zónder al teveel moeite.
Je wilt je eigen relatie niet veranderen heb ik het idee, want je zoekt alles wat je in je eigen relatie wilt wel buiten de deur, zónder al teveel moeite.
woensdag 7 januari 2009 om 14:40
BGB, vooral dat stukje over wachten op de kleinkinderen, terwijl ik daar helemaal niet bij stilsta normaal gesproken, ze zijn nog jong zat alhoewel mijn dochter wel al ruim 5 jaar verkering heeft.
Het zit tussen de lakens prima, en wat er wel mankeerd is niets aan te doen.
Het zit tussen de lakens prima, en wat er wel mankeerd is niets aan te doen.
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 14:45
Je vraagt:
"Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?"
Misschien is je antwoord:
"Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren."
"Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?"
Misschien is je antwoord:
"Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren."
woensdag 7 januari 2009 om 14:47
quote:Omen schreef op 07 januari 2009 @ 14:45:
Je vraagt:
"Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?"
Misschien is je antwoord:
"Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren."
Dan vraag ik me af wat dan die onderhuidse spanningen zijn .
En of ze haar man niet als vriend beschouwt .
Je vraagt:
"Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?"
Misschien is je antwoord:
"Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren."
Dan vraag ik me af wat dan die onderhuidse spanningen zijn .
En of ze haar man niet als vriend beschouwt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 7 januari 2009 om 14:48
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 14:13:
Hallo, ben een gelukkig getrouwde vrouw van 45, huisje, boompje, beestje, full time baan, de hele ratteplan, gedoe met jongste zoon (18), een dochter (20) die een opleiding volgt. Een normaal sociaal leven, een fantastisch jaar achter de rug, 25 jaar getrouwd, gereist, ventje nieuwe motor, tot zover een ideaalplaatje.
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
Dit is een verwijt aan jouw man.En een excuus voor jouw chatgedrag. Je geeft je man de schuld omdat JIJ iets mist. Je vertelt hem niet dat je iets mist EN je gaat met een andere man in zee. Jouw man krijgt niet eens de kans om te weten dat jij een probleem hebt laat staan de kans om te helpen een oplossinh te vinden.
Wat jij mist is eerlijkheid en gezond verstand. Denk dat je daar eerst aan moet werken.
Hallo, ben een gelukkig getrouwde vrouw van 45, huisje, boompje, beestje, full time baan, de hele ratteplan, gedoe met jongste zoon (18), een dochter (20) die een opleiding volgt. Een normaal sociaal leven, een fantastisch jaar achter de rug, 25 jaar getrouwd, gereist, ventje nieuwe motor, tot zover een ideaalplaatje.
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
Dit is een verwijt aan jouw man.En een excuus voor jouw chatgedrag. Je geeft je man de schuld omdat JIJ iets mist. Je vertelt hem niet dat je iets mist EN je gaat met een andere man in zee. Jouw man krijgt niet eens de kans om te weten dat jij een probleem hebt laat staan de kans om te helpen een oplossinh te vinden.
Wat jij mist is eerlijkheid en gezond verstand. Denk dat je daar eerst aan moet werken.
woensdag 7 januari 2009 om 14:50
Ik ben van nature een altruïstisch mens, ik ben alleen, zeker wat het chatten betreft heel egoïstisch geweest, beschouwde het als iets van mijzelf. Wederom voer voor psychologen en ik heb ook over een relatietherapeut gedacht, maar wilde er in eerste instantie dit forum voor gebruiken.
Ik ben niet bewust aan zijn gevoel voorbij gegaan Eowynn, maar ik snap zeker wel wat je bedoeld.
Dat is ook de reden dat ik ondanks de terugval vol overtuiging kan zeggen dat de chatmaat exit is, jij hebt gelijk dat ik die niet weer had mogen opzoeken.
Ik ben niet bewust aan zijn gevoel voorbij gegaan Eowynn, maar ik snap zeker wel wat je bedoeld.
Dat is ook de reden dat ik ondanks de terugval vol overtuiging kan zeggen dat de chatmaat exit is, jij hebt gelijk dat ik die niet weer had mogen opzoeken.
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 14:52
Dat is voor jou duidelijk Attribuutje, maar voor je man niet. En voordat je een 'goed gesprek' aangaat over zou je man eerst het gevoel moeten hebben dat je weet dat je fout zat en dat je écht niet vreemd wilt gaan. En dat krijg je niet voor elkaar door 'maar ik zég toch dat ik het niet weer zal doen' want dat heb je eerder gezegd en zijn vertrouwen beschaamd.
woensdag 7 januari 2009 om 14:59
BGB, omdat dat iets is wat mijn lijf niet kan. En we bespraken alles.
Bronny, waar...als je iets niets zegt kan er ook niets aan veranderen.
Soms zeg je dingen niet omdat het te confronterend is, ik heb gisteren geprobeerd alles eerlijk en open te vertellen, alle dingen die je extra irriteren als je ongesteld bent b.v., kleine dingen die in ieder huwelijk voorkomen en het niet op de klippen laten lopen, ook grote dingen die me dwarszitten maar waar zo 1, 2, 3 geen verandering in komt mits we er samen iets aan doen.
Kom maar op met die emotionele schop onder mijn hol hoor.
Bronny, waar...als je iets niets zegt kan er ook niets aan veranderen.
Soms zeg je dingen niet omdat het te confronterend is, ik heb gisteren geprobeerd alles eerlijk en open te vertellen, alle dingen die je extra irriteren als je ongesteld bent b.v., kleine dingen die in ieder huwelijk voorkomen en het niet op de klippen laten lopen, ook grote dingen die me dwarszitten maar waar zo 1, 2, 3 geen verandering in komt mits we er samen iets aan doen.
Kom maar op met die emotionele schop onder mijn hol hoor.
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 15:13
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 14:50:
Dat is ook de reden dat ik ondanks de terugval vol overtuiging kan zeggen dat de chatmaat exit is, jij hebt gelijk dat ik die niet weer had mogen opzoeken.
Maar waarom zou hij je dit keer (weer) geloven als je zegt dat je chatmaat exit is? Had je dat vorige keer ook al niet gezegd/beloofd?
(en sorry voor mijn cynisme, maar ik heb het vanuit het oogpunt van je man meegemaakt.. )
Dat is ook de reden dat ik ondanks de terugval vol overtuiging kan zeggen dat de chatmaat exit is, jij hebt gelijk dat ik die niet weer had mogen opzoeken.
Maar waarom zou hij je dit keer (weer) geloven als je zegt dat je chatmaat exit is? Had je dat vorige keer ook al niet gezegd/beloofd?
(en sorry voor mijn cynisme, maar ik heb het vanuit het oogpunt van je man meegemaakt.. )
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
