Relaties
alle pijlers
Maar WAT mis ik dan???
woensdag 7 januari 2009 om 14:13
Hallo, ben een gelukkig getrouwde vrouw van 45, huisje, boompje, beestje, full time baan, de hele ratteplan, gedoe met jongste zoon (18), een dochter (20) die een opleiding volgt. Een normaal sociaal leven, een fantastisch jaar achter de rug, 25 jaar getrouwd, gereist, ventje nieuwe motor, tot zover een ideaalplaatje.
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 15:13
woensdag 7 januari 2009 om 15:20
Isolde, je hebt chatten en chatten. Als je de problemen in je eigen relatie wél met je chatvriendje bespreekt en niet met je man, meer tijd aan het chatten besteed dan aan je eigen man, alles met je chatvriendje deelt en niet met je man, dan is er wel dégelijk een probleem.
Gewoon chatten van 'he, alles goed, met jou ook, goh, lekker weer vandaag' lijkt me geen probleem. Maar jarenlang met dezelfde persoon 1 op 1 chatten op een stiekeme manier..... lijkt me niet denderend voor welke relatie dan ook.
Gewoon chatten van 'he, alles goed, met jou ook, goh, lekker weer vandaag' lijkt me geen probleem. Maar jarenlang met dezelfde persoon 1 op 1 chatten op een stiekeme manier..... lijkt me niet denderend voor welke relatie dan ook.
woensdag 7 januari 2009 om 15:22
Nee Isolde, het ging wel wat verder dan dat, alles in een relatie zonder iets fysieks kan wel degelijk erg diep gaan. En mijn man wist er niks vanaf, dus stiekum, dus hartstikke fout.
En waarom toch weer naar hem op zoek, het gaat niet zo lekker thuis met onze zoon, misschien ging alles wel weer zo goed dat ik me een "fout" kon veroorloven.
Ik weet het niet...
En waarom toch weer naar hem op zoek, het gaat niet zo lekker thuis met onze zoon, misschien ging alles wel weer zo goed dat ik me een "fout" kon veroorloven.
Ik weet het niet...
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 15:23
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 14:50:
Ik ben van nature een altruïstisch mens,
Ik heb er geen verstand van hoor, maar is dit niet een klassieker uit de psychologie? De vrouw die zichzelf gaag ziet als gevend, altruistisch, etc., etc., maar intussen een vulkaan van boosheid en miskenning is?
Ja, ik dacht, roep ook eens wat he
Ik ben van nature een altruïstisch mens,
Ik heb er geen verstand van hoor, maar is dit niet een klassieker uit de psychologie? De vrouw die zichzelf gaag ziet als gevend, altruistisch, etc., etc., maar intussen een vulkaan van boosheid en miskenning is?
Ja, ik dacht, roep ook eens wat he
woensdag 7 januari 2009 om 15:28
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 15:24:
En ik wil het niet goed praten, jemig het forum staat vol met van alles en nog wat en dan denk ik ook, verdorie het begint ook met praten.
Maar het is ook moeilijk praten, omdat het confronterend is.En dat is zo mooi van dit forum, daar kan je vast een soort van droog oefenen. Probeer het eens. vertel eens iets, want het gekke is, je zegt wel veel, tot nu toe, maar eigenlijk niets van wat je dan met je man zou moeten/willen bespreken. Moet ook niet natuurlijk, maar het zou zomaar kunnen dat als je hier een beetje probeert dingen te bespreken, je zal merken dat dit forum enerzijds niet braaf je in alles gelijk gaat geven en "ah gut wat zielig" gaat roepen (kortom, enig realiteitsgehalte, want dat doet je man ook niet) en anderzijds dat je niet meteen dood neer valt als je iets bespreekt dat eng, emotioneel en kwetsbaar is.
En ik wil het niet goed praten, jemig het forum staat vol met van alles en nog wat en dan denk ik ook, verdorie het begint ook met praten.
Maar het is ook moeilijk praten, omdat het confronterend is.En dat is zo mooi van dit forum, daar kan je vast een soort van droog oefenen. Probeer het eens. vertel eens iets, want het gekke is, je zegt wel veel, tot nu toe, maar eigenlijk niets van wat je dan met je man zou moeten/willen bespreken. Moet ook niet natuurlijk, maar het zou zomaar kunnen dat als je hier een beetje probeert dingen te bespreken, je zal merken dat dit forum enerzijds niet braaf je in alles gelijk gaat geven en "ah gut wat zielig" gaat roepen (kortom, enig realiteitsgehalte, want dat doet je man ook niet) en anderzijds dat je niet meteen dood neer valt als je iets bespreekt dat eng, emotioneel en kwetsbaar is.
woensdag 7 januari 2009 om 15:28
Ja ikke, er zit ook iets fout!!!
En ik ben niet boos rider, ik wil er voor mezelf graag achter komen waar die behoefte aan chataandacht e.d vandaan komt. Ik kon ook blijven chatten nadat het met de chatmaat over was. Dat "mocht" nog. Wel met dien ten verstande dat hij alles terug kon lezen, controleren zo je wilt. Omdat hij zelf ook doorhad dat "normale"chats nergens over gaan.
En ik ben niet boos rider, ik wil er voor mezelf graag achter komen waar die behoefte aan chataandacht e.d vandaan komt. Ik kon ook blijven chatten nadat het met de chatmaat over was. Dat "mocht" nog. Wel met dien ten verstande dat hij alles terug kon lezen, controleren zo je wilt. Omdat hij zelf ook doorhad dat "normale"chats nergens over gaan.
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 15:29
Ja maar dat is het kip en ei verhaal; het feit alleen al dat je er stiekem over MOET doen is al dubieus. Het zou toch gewoon moeten kunnen. Als je dingen niet bij je partner kwijt kan is het toch heerlijk als je dat wel bij een ander kwijt kan. Of dat nou bij een vriendin is of bij een chat-vriend. Daar hoeft je relatie toch niet onder te lijden.
woensdag 7 januari 2009 om 15:36
Verdikkeme, ik ben ook niet zielig!
Hoe bespreek je b.v. iets waar niets aan te doen is maar wat je wel dwarszit. Voorbeeld voor de sexpijler maar alla, ik kan niet zonder hulpmiddelen klaarkomen, is niks ergs aan, kunnen velen met mij niet. Maar dat neemt mijn gevoel erover niet weg, ik zou best tijdens een vluggertje hem "belonen" zo je wilt met een orgasme, maar dat gaat niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet KAN!
Hoe bespreek je b.v. iets waar niets aan te doen is maar wat je wel dwarszit. Voorbeeld voor de sexpijler maar alla, ik kan niet zonder hulpmiddelen klaarkomen, is niks ergs aan, kunnen velen met mij niet. Maar dat neemt mijn gevoel erover niet weg, ik zou best tijdens een vluggertje hem "belonen" zo je wilt met een orgasme, maar dat gaat niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet KAN!
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 15:37
quote:isolde55 schreef op 07 januari 2009 @ 15:29:
Ja maar dat is het kip en ei verhaal; het feit alleen al dat je er stiekem over MOET doen is al dubieus. Het zou toch gewoon moeten kunnen. Als je dingen niet bij je partner kwijt kan is het toch heerlijk als je dat wel bij een ander kwijt kan. Of dat nou bij een vriendin is of bij een chat-vriend. Daar hoeft je relatie toch niet onder te lijden.Maar er zijn ook grenzen, en voor de een ligt die hoger dan voor de ander. Als haar man het ziet als "vreemdgaan" of het gewoon echt niet leuk vind, en er onzeker van word. Vind ik dat je dat soort dingen moet laten. Het is ook een kwestie van geven en nemen...
Ja maar dat is het kip en ei verhaal; het feit alleen al dat je er stiekem over MOET doen is al dubieus. Het zou toch gewoon moeten kunnen. Als je dingen niet bij je partner kwijt kan is het toch heerlijk als je dat wel bij een ander kwijt kan. Of dat nou bij een vriendin is of bij een chat-vriend. Daar hoeft je relatie toch niet onder te lijden.Maar er zijn ook grenzen, en voor de een ligt die hoger dan voor de ander. Als haar man het ziet als "vreemdgaan" of het gewoon echt niet leuk vind, en er onzeker van word. Vind ik dat je dat soort dingen moet laten. Het is ook een kwestie van geven en nemen...
woensdag 7 januari 2009 om 15:37
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 15:28:
Ja ikke, er zit ook iets fout!!!
En ik ben niet boos rider,Dat schijnt voor het type "ik ben zo altruistisch, maar intussen gewoon pislink dat ik niet gewaardeerd wordt"-vrouwen normaal te zijn, dat ze hun boosheid ontkennen. Lijkt me ook logisch, zouden ze die boosheid wel erkennen, dan zouden ze er iets mee doen.
Kortom, dat jij zegt niet boos te zijn, zegt niet alles
Ja ikke, er zit ook iets fout!!!
En ik ben niet boos rider,Dat schijnt voor het type "ik ben zo altruistisch, maar intussen gewoon pislink dat ik niet gewaardeerd wordt"-vrouwen normaal te zijn, dat ze hun boosheid ontkennen. Lijkt me ook logisch, zouden ze die boosheid wel erkennen, dan zouden ze er iets mee doen.
Kortom, dat jij zegt niet boos te zijn, zegt niet alles
woensdag 7 januari 2009 om 15:39
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 15:36:
Verdikkeme, ik ben ook niet zielig!
Hoe bespreek je b.v. iets waar niets aan te doen is maar wat je wel dwarszit. Voorbeeld voor de sexpijler maar alla, ik kan niet zonder hulpmiddelen klaarkomen, is niks ergs aan, kunnen velen met mij niet. Maar dat neemt mijn gevoel erover niet weg, ik zou best tijdens een vluggertje hem "belonen" zo je wilt met een orgasme, maar dat gaat niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet KAN!Maar ik neem aan dat je wel geniet tijdens een vluggertje? Laat dat dan wat meer merken? Of hij als hij het al wel voelt dat je toch veel geniet tijdens zoiets, is er toch niks aan de hand?
Verdikkeme, ik ben ook niet zielig!
Hoe bespreek je b.v. iets waar niets aan te doen is maar wat je wel dwarszit. Voorbeeld voor de sexpijler maar alla, ik kan niet zonder hulpmiddelen klaarkomen, is niks ergs aan, kunnen velen met mij niet. Maar dat neemt mijn gevoel erover niet weg, ik zou best tijdens een vluggertje hem "belonen" zo je wilt met een orgasme, maar dat gaat niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet KAN!Maar ik neem aan dat je wel geniet tijdens een vluggertje? Laat dat dan wat meer merken? Of hij als hij het al wel voelt dat je toch veel geniet tijdens zoiets, is er toch niks aan de hand?
woensdag 7 januari 2009 om 15:42
Nou ik vind dat als attribuut hem verzekerd dat er niks aan de hand is dat hij dat best ook serieus mag nemen. Het zegt ook wel iets dat hij haar dus niet vertrouwd kennelijk.
Zij heeft kennelijk behoefte aan praten en hij niet. Nou dat praten doet ze dan dus met een ander. Niks mis mee volgens mij.
En als hij dat zou accepteren dan neemt hij haar behoefte ook serieus. Geven en nemen.
Zij heeft kennelijk behoefte aan praten en hij niet. Nou dat praten doet ze dan dus met een ander. Niks mis mee volgens mij.
En als hij dat zou accepteren dan neemt hij haar behoefte ook serieus. Geven en nemen.
woensdag 7 januari 2009 om 15:44
quote:attribuutje schreef op 07 januari 2009 @ 15:36:
ik kan niet zonder hulpmiddelen klaarkomen, is niks ergs aan, kunnen velen met mij niet. Maar dat neemt mijn gevoel erover niet weg, ik zou best tijdens een vluggertje hem "belonen" zo je wilt met een orgasme, maar dat gaat niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet KAN!
Even uit de losse pols:
Als jij klaarkomen ziet als beloning voor hem, en hij niet, dan wordt het hóóg tijd eens te gaan praten.(Ik zou spontaan niet meer klaarkomen als ik dat als beloning voor mijn partner zou moeten zien)
Als hij jouw klaarkomen ziet als beloning voor hem, en hij dus feitelijk zich jouw sexualiteit toe-eigent, kan je denk ik vrij simpel verzinnen waarom hij zich bij-zonder genaaid voelt door jouw chatten hierover?
ik kan niet zonder hulpmiddelen klaarkomen, is niks ergs aan, kunnen velen met mij niet. Maar dat neemt mijn gevoel erover niet weg, ik zou best tijdens een vluggertje hem "belonen" zo je wilt met een orgasme, maar dat gaat niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet KAN!
Even uit de losse pols:
Als jij klaarkomen ziet als beloning voor hem, en hij niet, dan wordt het hóóg tijd eens te gaan praten.(Ik zou spontaan niet meer klaarkomen als ik dat als beloning voor mijn partner zou moeten zien)
Als hij jouw klaarkomen ziet als beloning voor hem, en hij dus feitelijk zich jouw sexualiteit toe-eigent, kan je denk ik vrij simpel verzinnen waarom hij zich bij-zonder genaaid voelt door jouw chatten hierover?
