Relaties
alle pijlers
Mag ik aub jullie (wijze) raad?
vrijdag 10 juli 2009 om 13:24
Ik zit even helemaal in de put. Tijdens het googlen naar bepaalde zaken kwam ik vaak op het Viva forum terecht. Er wordt hier veel goede en wijze raad gegeven door intelligente mensen. Ik ben een man en wil graag jullie hulp. Het kan een beetje warrig overkomen, ik ben hier niet zo goed in en ook best emotioneel.
De situatie: Ik woon samen met vriendin in een koophuis, delen de hypotheek (en alle andere vaste lasten), voor meer dan een jaar nu. We hebben samen een kindje en een samenlevingscontract.
M’n vriendin heeft het nu uitgemaakt en haar besluit staat vast. Relatie heeft 2,5 jaar geduurd. Het werkt niet meer voor haar. Oke, ik leg mezelf daarbij neer, ondanks dat ik er nog wel voor wil vechten, wat uiteraard weinig zin heeft als alleen ik dat wil. Dus klaar.
Zij wil de hypotheek overnemen maar er is nog onduidelijkheid of dat gaat lukken. Mocht het niet lukken zullen we het huis te koop moeten zetten. Er is geen overwaarde en ik denk dat we een restschuld zullen hebben.
Het enige wat nu telt voor mij is dat ik verder wil met m’n leven. Maar het wordt me allemaal even echt te veel. Ik zit vast in het huis. Moet naar de logeerkamer. Ik kan gelukkig ook af en toe bij m’n ouders blijven slapen. Maar mis het kleintje dan zo erg. Maar ik zal daar toch alvast aan moeten wennen. Maar om alvast helemaal weg te gaan is zonde want betaal nog wel de hypotheek mee.
We bespreken zoveel mogelijk onder 4 ogen. Ik probeer zo zakelijk en niet emotioneel te praten over wat er nu komen gaat wat me ook aardig lukt. Toch voel ik de tranen in m'n ogen branden. Maar de volgende dag verandert ze al van gedachte en ze belaagt me op het werk met allemaal smsjes en belletjes van hoe en wat zij nu toch eigenlijk toch anders wil. Alles moet nu op haar manier gaan verlopen. Uit angst voor ruzie zeg ik overal rustig ja en amen op. Want ik ben onder meer als de dood dat ik m’n kind straks niet meer mag zien. Ik wil geen ruzie, geen oorlog voeren. Geen advocaten of rechtbanken.
Ik ben na de geboorte het kind wezen aangeven bij het gemeentehuis, het heeft mijn achternaam, maar heb de erkenning via de rechtbank nog niet gedaan. Dom, het is van uitstel afstel geworden. Geen voogdij. Paniek natuurlijk, maar ze wil dat wel nu nog samen regelen met mij. Gelukkig. Ik hou zo zielsveel van mijn kind!
Ik heb geloof ik recht op een ouderschapsplan samen te stellen met haar (samenlevingscontract), maar zij wil voorlopig nog niet naar de notaris. Ik wil graag zo snel mogelijk alles zwart op wit. Het zou mij al wat meer rust geven. Maar ik word hier heel angstig van, de onzekerheid over de toekomst grijpt me naar de keel, verstikt me. Ze verandert steeds van mening, heel wispelturig. Ik krijg op deze manier ook niet de tijd om m’n liefdesverdriet te verwerken omdat ze bij me weg is. Ik kan nog niet helder nadenken over al die zaken die geregeld moeten worden.
Het lucht wel een beetje op het hier neer te schrijven. Ik moest lang twijfelen om op de 'verstuur bericht'-knop te klikken....
Ik wil echt rustig blijven onder dit alles. Hebben jullie misschien raad / advies voor mij hoe ik mezelf moet gedragen en mezelf er doorheen sleep?
Bedankt alvast!
De situatie: Ik woon samen met vriendin in een koophuis, delen de hypotheek (en alle andere vaste lasten), voor meer dan een jaar nu. We hebben samen een kindje en een samenlevingscontract.
M’n vriendin heeft het nu uitgemaakt en haar besluit staat vast. Relatie heeft 2,5 jaar geduurd. Het werkt niet meer voor haar. Oke, ik leg mezelf daarbij neer, ondanks dat ik er nog wel voor wil vechten, wat uiteraard weinig zin heeft als alleen ik dat wil. Dus klaar.
Zij wil de hypotheek overnemen maar er is nog onduidelijkheid of dat gaat lukken. Mocht het niet lukken zullen we het huis te koop moeten zetten. Er is geen overwaarde en ik denk dat we een restschuld zullen hebben.
Het enige wat nu telt voor mij is dat ik verder wil met m’n leven. Maar het wordt me allemaal even echt te veel. Ik zit vast in het huis. Moet naar de logeerkamer. Ik kan gelukkig ook af en toe bij m’n ouders blijven slapen. Maar mis het kleintje dan zo erg. Maar ik zal daar toch alvast aan moeten wennen. Maar om alvast helemaal weg te gaan is zonde want betaal nog wel de hypotheek mee.
We bespreken zoveel mogelijk onder 4 ogen. Ik probeer zo zakelijk en niet emotioneel te praten over wat er nu komen gaat wat me ook aardig lukt. Toch voel ik de tranen in m'n ogen branden. Maar de volgende dag verandert ze al van gedachte en ze belaagt me op het werk met allemaal smsjes en belletjes van hoe en wat zij nu toch eigenlijk toch anders wil. Alles moet nu op haar manier gaan verlopen. Uit angst voor ruzie zeg ik overal rustig ja en amen op. Want ik ben onder meer als de dood dat ik m’n kind straks niet meer mag zien. Ik wil geen ruzie, geen oorlog voeren. Geen advocaten of rechtbanken.
Ik ben na de geboorte het kind wezen aangeven bij het gemeentehuis, het heeft mijn achternaam, maar heb de erkenning via de rechtbank nog niet gedaan. Dom, het is van uitstel afstel geworden. Geen voogdij. Paniek natuurlijk, maar ze wil dat wel nu nog samen regelen met mij. Gelukkig. Ik hou zo zielsveel van mijn kind!
Ik heb geloof ik recht op een ouderschapsplan samen te stellen met haar (samenlevingscontract), maar zij wil voorlopig nog niet naar de notaris. Ik wil graag zo snel mogelijk alles zwart op wit. Het zou mij al wat meer rust geven. Maar ik word hier heel angstig van, de onzekerheid over de toekomst grijpt me naar de keel, verstikt me. Ze verandert steeds van mening, heel wispelturig. Ik krijg op deze manier ook niet de tijd om m’n liefdesverdriet te verwerken omdat ze bij me weg is. Ik kan nog niet helder nadenken over al die zaken die geregeld moeten worden.
Het lucht wel een beetje op het hier neer te schrijven. Ik moest lang twijfelen om op de 'verstuur bericht'-knop te klikken....
Ik wil echt rustig blijven onder dit alles. Hebben jullie misschien raad / advies voor mij hoe ik mezelf moet gedragen en mezelf er doorheen sleep?
Bedankt alvast!
vrijdag 10 juli 2009 om 13:29
Ik zou je aanraden om wel weg t gaan, om wel een advocaat te nemen en om meteen een omgangsregeling voor je kind af te spreken. Wil je een co-ouderschap en is dat haalbaar?
( Sommige exen spreken zelfs af dat de kinderen in het huis wonen en de ouders om de beurt in het huis bij kind zijn of in een appartementje/kamer zonder kind).
Zolang jullie elkar dagelijks tgenkomen is het lastig om afstandelijk en zakelijk te zijn. Jij hebt de neiging om te veel tegen je eigen gevoel in toe te geven. Niet doen.
( Sommige exen spreken zelfs af dat de kinderen in het huis wonen en de ouders om de beurt in het huis bij kind zijn of in een appartementje/kamer zonder kind).
Zolang jullie elkar dagelijks tgenkomen is het lastig om afstandelijk en zakelijk te zijn. Jij hebt de neiging om te veel tegen je eigen gevoel in toe te geven. Niet doen.
vrijdag 10 juli 2009 om 13:30
Als eerste vind ik het erg jammer en verdrietig voor je dat het zo is gelopen tussen jou en je vriendin.
Als tweede vind ik het wel heel goed dat je gelijk dingen wilt oppakken en regelen aangezien dat natuurlijk wel moet gebeuren als je uit elkaar gaat.
Maar je zegt dus dat je vriendin twijfelt? Hoe uit zich dat dan? Want overal ja en amen op zeggen dat gaat ook niet werken! Ik zou nu als eerst iig gaan regelen dat je ook de voogdij over je kind krijgt. Ik heb er niet super veel verstand van maar dat lijkt me toch wel erg belangrijk.
Als je vriendin twijfelt en jij wilt haar nog niet kwijt, waarom gaan jullie dan niet in relatietherapie? Of praat er iig met elkaar over. En jij kunt toch ook haar duidelijk maken dat je bang bent dat je, je kind niet meer zult zien? Ik bedoel, je hebt jaren lief en leed met elkaar gedeeld dan moet je hier toch ook over kunnen praten met elkaar lijkt me.
Sterkte!
Als tweede vind ik het wel heel goed dat je gelijk dingen wilt oppakken en regelen aangezien dat natuurlijk wel moet gebeuren als je uit elkaar gaat.
Maar je zegt dus dat je vriendin twijfelt? Hoe uit zich dat dan? Want overal ja en amen op zeggen dat gaat ook niet werken! Ik zou nu als eerst iig gaan regelen dat je ook de voogdij over je kind krijgt. Ik heb er niet super veel verstand van maar dat lijkt me toch wel erg belangrijk.
Als je vriendin twijfelt en jij wilt haar nog niet kwijt, waarom gaan jullie dan niet in relatietherapie? Of praat er iig met elkaar over. En jij kunt toch ook haar duidelijk maken dat je bang bent dat je, je kind niet meer zult zien? Ik bedoel, je hebt jaren lief en leed met elkaar gedeeld dan moet je hier toch ook over kunnen praten met elkaar lijkt me.
Sterkte!
vrijdag 10 juli 2009 om 13:33
Ondanks dat je aangeeft dat jij geen advokaat wil, adviseer ik je dat toch te doen. Ik heb het idee dat je vriendin precies weet waar ze je raken kan en jij gaat, uit angst!, overal op in met ja en amen.
Een mediator zou in jullie geval een optie kunnen zijn. Hij of zij bekijkt het van beide kanten, zet allebei jullie belangen voorop en daar kan zonder 'oorlog' een heel goed voorstel van komen.
Sterkte!
Een mediator zou in jullie geval een optie kunnen zijn. Hij of zij bekijkt het van beide kanten, zet allebei jullie belangen voorop en daar kan zonder 'oorlog' een heel goed voorstel van komen.
Sterkte!
vrijdag 10 juli 2009 om 13:34
Ik heb er geen ervaring mee, maar je moet denk ik toch je gevoel even aan de kant zetten en een paar practische dingen gaan regelen. Als zij zoveel wil en zo vaak veranderd zie je straks door de bomen het bos niet meer. Als eerste zorgen dat je je kindje mag blijven zien. Hoe je dat regelt heb ik geen idee van. Maar er is hier vast wel iemand die het wel weet.
Wil je veel sterkte wensen
Wil je veel sterkte wensen
vrijdag 10 juli 2009 om 13:55
Jalin,
Ten eerste vind ik het heel vervelend voor je. Jammer dat het allemaal zo moet lopen.
Jammer ook dat het allemaal op haar manier moet en dat jij dat toelaat. Kom ik actie en kom voor jezelf op, maar toon geen agressie o.i.d. Wees redelijk maar duidelijk. Het klinkt alsof je over je heen laat lopen en dat is nooit goed. Houd in gedachten dat je dit doet voor je kind, dat is het allerbelangrijkste.
sterkte
Ten eerste vind ik het heel vervelend voor je. Jammer dat het allemaal zo moet lopen.
Jammer ook dat het allemaal op haar manier moet en dat jij dat toelaat. Kom ik actie en kom voor jezelf op, maar toon geen agressie o.i.d. Wees redelijk maar duidelijk. Het klinkt alsof je over je heen laat lopen en dat is nooit goed. Houd in gedachten dat je dit doet voor je kind, dat is het allerbelangrijkste.
sterkte
vrijdag 10 juli 2009 om 14:06
@Jalin
Ik denk dat het verstandig is om nu als eerste dat vaderschap alsnog goed te regelen via de rechter. Als je het moeilijk vindt om daarover te beginnen, leg dan uit dat je dit ook graag wilt ter bescherming van jullie kindje. Als jullie nu uit elkaar gaan en haar onverhoopt iets overkomt, dan ligt de toekomst van jullie kindje nu niet vanzelfsprekend bij jou. En ook is het onzeker wat er gebeurt met de erfenis en een wezenuitkering e.d. in het geval jou nu onverhoopt iets overkomt. Het is dus echt belangrijk om het vaderschap nu te gaan formaliseren om allerlei ellende in de toekomst voor te zijn.
Daarnaast ben ik het met de rest eens. In deze situatie moet je niet blijven, want het vreet aan je. Beter dus om proactief aan de slag te gaan met het zoeken van oplossingen. De kans is best groot dat zij ook wat minder wispelturig wordt als er wat meer afstand tussen jullie is.
Ik denk dat het verstandig is om nu als eerste dat vaderschap alsnog goed te regelen via de rechter. Als je het moeilijk vindt om daarover te beginnen, leg dan uit dat je dit ook graag wilt ter bescherming van jullie kindje. Als jullie nu uit elkaar gaan en haar onverhoopt iets overkomt, dan ligt de toekomst van jullie kindje nu niet vanzelfsprekend bij jou. En ook is het onzeker wat er gebeurt met de erfenis en een wezenuitkering e.d. in het geval jou nu onverhoopt iets overkomt. Het is dus echt belangrijk om het vaderschap nu te gaan formaliseren om allerlei ellende in de toekomst voor te zijn.
Daarnaast ben ik het met de rest eens. In deze situatie moet je niet blijven, want het vreet aan je. Beter dus om proactief aan de slag te gaan met het zoeken van oplossingen. De kans is best groot dat zij ook wat minder wispelturig wordt als er wat meer afstand tussen jullie is.
vrijdag 10 juli 2009 om 14:07
Neem contact op met een advocaat, die kan je adviseren waar je recht op hebt en hoe je zaken het beste kunt regelen. Kun je niet aan je vrouw vragen of de kleine bij jou mag logeren of overdag bij jou mag zijn als je bij jouw ouders bent? Zo ben je niet in de stressituatie, maar hoef je de kleine ook niet altijd te missen.
vrijdag 10 juli 2009 om 14:23
Wow bedankt voor jullie reacties, dat gaat snel. Het duizelt me een beetje.
Ik vrees dat ik de stap naar een advocaat niet durf te zetten. Ik ben zo bang dat ze het als een aanval ziet. Dat ze zal denken dat we het zelf wel kunnen oplossen (lees: op haar manier). Ik ben ook bang het niet te kunnen betalen¡K een advocaat, een mediator. Ik ben niet zo rijk...
Ze wil ook absoluut niet in relatietherapie. Vind ze niet nodig, ze kan zelf die zaken oplossen zegt ze.
Diep in m¡¦n hart weet ik ook wel dat het niet werkt zo. Ze irriteerde zich aan veel (kleine) dingen maar kropte het op en zei het nooit gelijk. Ze is absoluut geen prater.
Maar dat maakt ook allemaal nu niet meer uit¡K Dat kan gewoon, niemand is perfect, m¡¦n intenties waren altijd goed, heb ook fouten gemaakt (ben mens, en niks ergs hoor) en ze verwijt me ook niks (zegt ze). Ik haar ook niet. Maar voor haar is er geen toekomst. Ik pas niet meer in haar toekomstplaatje en ideaalbeeld van een vriend, ondanks ons kind en huis. Het wordt allemaal best makkelijk weggegooid. Is dat misschien naiviteit, ziet ze het geheel plaatje niet, de gevolgen? Ik weet het echt niet¡K
De gesprekken lopen op het moment altijd positief. Maar dat komt naar mijn gevoel door mijzelf. Sorry ik val in herhaling¡K
Maar dus vanwege het feit dat ze vervolgens alles weer wil veranderen, hecht ik geen waarde meer aan die gesprekken. Wat heeft het dan voor nut?
Shit, het kan echt niet anders meer dan een derde erbij halen he¡K. *zucht*
Rider> Dat klopt. Maar het kan niet alleen van mijn kant komen. Maar ik zal er alles aan doen om er voor mijn kind te zijn. Prioriteit nummer 1. Maar de rest op de rails krijgen moet ook. (Sorry alvast als je dit niet bedoelde).
Ik troost mezelf met de gedacht dat ik iets moois heb gekregen uit deze relatie, mijn kind!
Ik wou altijd zo graag vader worden. En m¡¦n ex was ook echt top, ze heeft veel voor mij gedaan. Het is absoluut geen rotpersoon hoor.
Maar zoals altijd, als je ex-en van elkaar wordt, nou dan¡K uh ja dan ben je ex-en van elkaar. (zegt al genoeg) De liefde is weg.
Alleen het feit dat we voor altijd met elkaar verbonden zijn door het kind is vreemd. Ik wil zo graag een goede band houden. Al die horror-verhalen die je hoort en leest. Ik wil dat gewoon niet, dat verdraag ik niet ƒ¼ ¡K.. Maar ik heb het niet voor het zeggen, het leven kan raar lopen. Het was weer een harde les.
Ik heb mezelf trouwens al ingeschreven voor een huurhuis. Wat ook weer lang kan duren, denk ik.
Ik vrees dat ik de stap naar een advocaat niet durf te zetten. Ik ben zo bang dat ze het als een aanval ziet. Dat ze zal denken dat we het zelf wel kunnen oplossen (lees: op haar manier). Ik ben ook bang het niet te kunnen betalen¡K een advocaat, een mediator. Ik ben niet zo rijk...
Ze wil ook absoluut niet in relatietherapie. Vind ze niet nodig, ze kan zelf die zaken oplossen zegt ze.
Diep in m¡¦n hart weet ik ook wel dat het niet werkt zo. Ze irriteerde zich aan veel (kleine) dingen maar kropte het op en zei het nooit gelijk. Ze is absoluut geen prater.
Maar dat maakt ook allemaal nu niet meer uit¡K Dat kan gewoon, niemand is perfect, m¡¦n intenties waren altijd goed, heb ook fouten gemaakt (ben mens, en niks ergs hoor) en ze verwijt me ook niks (zegt ze). Ik haar ook niet. Maar voor haar is er geen toekomst. Ik pas niet meer in haar toekomstplaatje en ideaalbeeld van een vriend, ondanks ons kind en huis. Het wordt allemaal best makkelijk weggegooid. Is dat misschien naiviteit, ziet ze het geheel plaatje niet, de gevolgen? Ik weet het echt niet¡K
De gesprekken lopen op het moment altijd positief. Maar dat komt naar mijn gevoel door mijzelf. Sorry ik val in herhaling¡K
Maar dus vanwege het feit dat ze vervolgens alles weer wil veranderen, hecht ik geen waarde meer aan die gesprekken. Wat heeft het dan voor nut?
Shit, het kan echt niet anders meer dan een derde erbij halen he¡K. *zucht*
Rider> Dat klopt. Maar het kan niet alleen van mijn kant komen. Maar ik zal er alles aan doen om er voor mijn kind te zijn. Prioriteit nummer 1. Maar de rest op de rails krijgen moet ook. (Sorry alvast als je dit niet bedoelde).
Ik troost mezelf met de gedacht dat ik iets moois heb gekregen uit deze relatie, mijn kind!
Ik wou altijd zo graag vader worden. En m¡¦n ex was ook echt top, ze heeft veel voor mij gedaan. Het is absoluut geen rotpersoon hoor.
Maar zoals altijd, als je ex-en van elkaar wordt, nou dan¡K uh ja dan ben je ex-en van elkaar. (zegt al genoeg) De liefde is weg.
Alleen het feit dat we voor altijd met elkaar verbonden zijn door het kind is vreemd. Ik wil zo graag een goede band houden. Al die horror-verhalen die je hoort en leest. Ik wil dat gewoon niet, dat verdraag ik niet ƒ¼ ¡K.. Maar ik heb het niet voor het zeggen, het leven kan raar lopen. Het was weer een harde les.
Ik heb mezelf trouwens al ingeschreven voor een huurhuis. Wat ook weer lang kan duren, denk ik.
vrijdag 10 juli 2009 om 14:30
ik zou toch even voor jezelf op gaan komen hoor. Neem eens contact op met het juridisch loket. Zij kunnen samen met jou beoordelen wat voor'n rechtshulp je zou kunnen krijgen en wat je allemaal moet doen om de voogdij te regelen. Hun advies is gratis.
Ik zou als ik jou was aan haar vragen om tijdelijk ergens anders te gaan wonen. Zij wil uit elkaar, dan moet ze maar even bij familie of vrienden intrekken om jou even wat ruimte te geven. Ik vind het ronduit belachelijk dat zij de relatie wil verbreken en daarom jou naar de logeerkamer bonjourt!
Ik zou als ik jou was aan haar vragen om tijdelijk ergens anders te gaan wonen. Zij wil uit elkaar, dan moet ze maar even bij familie of vrienden intrekken om jou even wat ruimte te geven. Ik vind het ronduit belachelijk dat zij de relatie wil verbreken en daarom jou naar de logeerkamer bonjourt!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 10 juli 2009 om 14:40
Wat een nare situatie!
Heb je het kind ook niet tijdens de zwangerschap erkend? Ik denk namelijk dat het anders jouw achternaam niet kan dragen.
Ik adviseer je om zo snel mogelijk het gezag te regelen. het is een kwestie van een formulier downloaden, ondertekenen en inleveren bij de rechtbank. Dan is dat gewoon geregeld. Zeker handig voor als het echt nog eens escaleert.
Verder is het echt zinvol om met een mediator of advocaat te gaan praten. Je bent nu wellicht te gemotioneerd om verstandige dingen te doen en hebt misschien niet helemaal het overzicht meer.
Je kunt bijvoorbeeld ook een eerste gesprek aanvragen, gewoon zonder dat jouw ex het hoeft te weten. Voor een advocaat op het gebied van familierecht moet je maar eens kijken op de site van de vereniging fas (familierechtadvocaten).
Sterkte en heel veel succes!
Heb je het kind ook niet tijdens de zwangerschap erkend? Ik denk namelijk dat het anders jouw achternaam niet kan dragen.
Ik adviseer je om zo snel mogelijk het gezag te regelen. het is een kwestie van een formulier downloaden, ondertekenen en inleveren bij de rechtbank. Dan is dat gewoon geregeld. Zeker handig voor als het echt nog eens escaleert.
Verder is het echt zinvol om met een mediator of advocaat te gaan praten. Je bent nu wellicht te gemotioneerd om verstandige dingen te doen en hebt misschien niet helemaal het overzicht meer.
Je kunt bijvoorbeeld ook een eerste gesprek aanvragen, gewoon zonder dat jouw ex het hoeft te weten. Voor een advocaat op het gebied van familierecht moet je maar eens kijken op de site van de vereniging fas (familierechtadvocaten).
Sterkte en heel veel succes!
vrijdag 10 juli 2009 om 14:47
He Jalin bah vervelend in welke situatie je bent terecht gekomen..
Maar ik begrijp niet waarom je ex nu niet naar de bank gaat om te overleggen of ze de hypotheek in haar eentje wel kan betalen. De vraag is natuurlijk ook of ze dat daadwerkelijk wel alleen kan?
Ze spant jou voor haar karretje en speelt de baas waarin ze totaal geen rekening houdt met jou gevoelens en verdriet. Ze wil het allemaal op haar manier (egoistisch) Als zij / jullie geen stappen ondernemen, zoals naar de notaris gaan zal er geen vooruitgang worden geboekt.
En tot die tijd blijf je in de ellende zitten!
Misschien kun je een huis huren via een makelaar of particulier. Maar ik zou eerst met haar gaan overleggen of zij de hypotheek in haar eentje wel kan ophoesten. En dat ze jou de volgende dag op haar werk bestookt met smsjes en belletjes toont bepaald geen karakter. Ik weet niet hoe het precies zit met het voogdij over je kind, maar daar zou ik maar eens naar informeren. Het kind draagt in ieder geval al jou achternaam. Je hebt net zoveel rechten dan je ex-vriendin. En van stil zitten kom je niet verder! Heel veel sterkte gewenst!
Maar ik begrijp niet waarom je ex nu niet naar de bank gaat om te overleggen of ze de hypotheek in haar eentje wel kan betalen. De vraag is natuurlijk ook of ze dat daadwerkelijk wel alleen kan?
Ze spant jou voor haar karretje en speelt de baas waarin ze totaal geen rekening houdt met jou gevoelens en verdriet. Ze wil het allemaal op haar manier (egoistisch) Als zij / jullie geen stappen ondernemen, zoals naar de notaris gaan zal er geen vooruitgang worden geboekt.
En tot die tijd blijf je in de ellende zitten!
Misschien kun je een huis huren via een makelaar of particulier. Maar ik zou eerst met haar gaan overleggen of zij de hypotheek in haar eentje wel kan ophoesten. En dat ze jou de volgende dag op haar werk bestookt met smsjes en belletjes toont bepaald geen karakter. Ik weet niet hoe het precies zit met het voogdij over je kind, maar daar zou ik maar eens naar informeren. Het kind draagt in ieder geval al jou achternaam. Je hebt net zoveel rechten dan je ex-vriendin. En van stil zitten kom je niet verder! Heel veel sterkte gewenst!
vrijdag 10 juli 2009 om 14:47
Spijker slaat de spijker op z'n kop! Ga naar het Juridisch Loket
Daarnaast vind je op postbus 51 ook meer info over het erkennen van je kind.
http://www.postbus51.nl/n ... g.html#anchor-paragraph01
Daarnaast nog een paar vragen: het kind draagt jouw naam, daar heeft je ex-vriendin dus (schriftelijke) toestemming voor gegeven? Anders krijgt jullie kind automatisch de naam van de moeder. Bij de burgerlijke stand is het dus wel bekend dat jij de vader bent? E.e.a. is belangrijk te weten omdat dit gegeven van belang kan zijn voor jouw positie als vader en in het kader van omgangsrecht.
Zoek dus vooral uit wat je rechtspositie is, bijvoorbeeld via een advocaat of het juridisch loket. Niet alleen in jouw belang, maar juist ook in het belang van jullie kind.
Daarnaast vind je op postbus 51 ook meer info over het erkennen van je kind.
http://www.postbus51.nl/n ... g.html#anchor-paragraph01
Daarnaast nog een paar vragen: het kind draagt jouw naam, daar heeft je ex-vriendin dus (schriftelijke) toestemming voor gegeven? Anders krijgt jullie kind automatisch de naam van de moeder. Bij de burgerlijke stand is het dus wel bekend dat jij de vader bent? E.e.a. is belangrijk te weten omdat dit gegeven van belang kan zijn voor jouw positie als vader en in het kader van omgangsrecht.
Zoek dus vooral uit wat je rechtspositie is, bijvoorbeeld via een advocaat of het juridisch loket. Niet alleen in jouw belang, maar juist ook in het belang van jullie kind.
vrijdag 10 juli 2009 om 14:56
Jalin,
Ik vind het ook naar voor je, de situatie waar je nu in zit. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je door de bomen het bos niet meer zit en overwelmd wordt door emoties. Zoals je zelf al zegt, op dit moment kom je niet toe aan het verwerken van je liefdesverdriet. Op dit moment is dat echter ook niet het belangrijkste!
Het belangrijkste is je kind, dat staat op één. Dus je moet als een speer uit gaan zoeken dat je weet waar je staat en wat er mogelijk is, en dit zo veel mogelijk in gang zetten.
Je zegt ook dat tot nu toe de gesprekken met je ex goed verlopen, door jou. Ik lees dat meer als: jullie krijgen geen ruzie, omdat jij je overal in schikt. Dit houdt je 1. niet lang vol (of wel, maar dan word je zeker overspannen) en 2. bereik je op die manier wel écht wat je wil? Als je nu niet je mond opentrekt, zit je straks misschien met een omgangsregeling van ééns in de twee weken een weekend, terwijl jij misschien veel liever een co-ouderschap wilt.
Dus, je moet aan de bak en alle dingen doen die andere forummers je al hebben aangeraden. Als je ex dat als een aanval ziet, heeft ze pech gehad. Zolang jij respectvol en correct blijft naar je ex zal ze hopelijk inzien dat het dat niet is.
Ik wens je het allerbeste toe!
Ik vind het ook naar voor je, de situatie waar je nu in zit. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je door de bomen het bos niet meer zit en overwelmd wordt door emoties. Zoals je zelf al zegt, op dit moment kom je niet toe aan het verwerken van je liefdesverdriet. Op dit moment is dat echter ook niet het belangrijkste!
Het belangrijkste is je kind, dat staat op één. Dus je moet als een speer uit gaan zoeken dat je weet waar je staat en wat er mogelijk is, en dit zo veel mogelijk in gang zetten.
Je zegt ook dat tot nu toe de gesprekken met je ex goed verlopen, door jou. Ik lees dat meer als: jullie krijgen geen ruzie, omdat jij je overal in schikt. Dit houdt je 1. niet lang vol (of wel, maar dan word je zeker overspannen) en 2. bereik je op die manier wel écht wat je wil? Als je nu niet je mond opentrekt, zit je straks misschien met een omgangsregeling van ééns in de twee weken een weekend, terwijl jij misschien veel liever een co-ouderschap wilt.
Dus, je moet aan de bak en alle dingen doen die andere forummers je al hebben aangeraden. Als je ex dat als een aanval ziet, heeft ze pech gehad. Zolang jij respectvol en correct blijft naar je ex zal ze hopelijk inzien dat het dat niet is.
Ik wens je het allerbeste toe!
vrijdag 10 juli 2009 om 15:00
Het formulier voor de rechtbank hadden we al, zelfs ingevuld. Ik moest alleen nog een afschrift van de geboorteakte ophalen bij het gemeentehuis van de plaats waar het ziekenhuis zich bevindt. Wij wonen zelf niet in deze gemeente en door laksheid van mijn kant is het er nooit van gekomen. Ik zat iets te veel in m'n happy family-4-ever-fantasie in m'n hoofd en kon me dit alles niet voorstellen. Het kwam er nog wel een keertje van... Acheraf gezien is het ook voor heel veel andere zaken belangrijk. Heel dom van mij! Maar das nu achteraf praten....
Het formulier is uiteindelijk foetsie geraakt. Heb het inderdaad net na de breuk opnieuw via internet uitgeprint en m'n ex gevraagd het te tekenen. Ze was opeens wantrouwend, misschien was het nu wel in haar nadeel. (?) Uiteindelijk wel ingevuld en getekend, maar de kopie van haar identiteit en origineel uitreksel van de gemeente geeft ze nog wel een keertje als ze daar tijd voor heeft... Ik denk ook wel dat het goed komt, maar het maakt me nu wel erg gestresst.
Misschien ben ik door de emoties wel iets te wantrouwend, en ligt het eigenlijk allemaal gewoon aan mezelf....
Maar iedereen hier is wel met elkaar eens. Ik ga hulp zoeken.
Het formulier is uiteindelijk foetsie geraakt. Heb het inderdaad net na de breuk opnieuw via internet uitgeprint en m'n ex gevraagd het te tekenen. Ze was opeens wantrouwend, misschien was het nu wel in haar nadeel. (?) Uiteindelijk wel ingevuld en getekend, maar de kopie van haar identiteit en origineel uitreksel van de gemeente geeft ze nog wel een keertje als ze daar tijd voor heeft... Ik denk ook wel dat het goed komt, maar het maakt me nu wel erg gestresst.
Misschien ben ik door de emoties wel iets te wantrouwend, en ligt het eigenlijk allemaal gewoon aan mezelf....
Maar iedereen hier is wel met elkaar eens. Ik ga hulp zoeken.
vrijdag 10 juli 2009 om 15:08
Jalin, tjee wat een kutsituatie zeg...Heel veel sterkte.....Ik heb eigenlijk geen advies. Alleen denk ik dat je echt voor je zelf moet kiezen (je ex doet dat ook!!) en natuurlijk voor je kindje! En met het oog daarop is het echt verstandig om alles netjes te regelen met een advocaat. Juist omdat ze zo wispelturig is...Het belangrijkste is dat jij je leven weer op de rails krijgt. Dat is verdomd moeilijk, ik weet er jammergenoeg alles van. Mijn relatie van ruim 7 jaar is sinds een half jaar uit. Ik had ook het perfecte plaatje in mijn hoofd en nooit rekening gehouden dat mijn ex daar anders over dacht. De eerste drie maanden ben ik eigenlijk wel door een hel gegaan, kon niet geloven dat ik ooit weer gelukkig zou worden...Maar ik kan je vertellen: je komt er echt bovenop, ook al lijkt dat nu niet zo!!! Bij jou lopen dingen nu door elkaar heen: je emoties en al het praktische geregel, en het belangrijkste: je kindje....Alsjeblieft, laat niet over je heen lopen uit angst voor ruzie, daar krijg je later spijt van. Kom voor jezelf en voor je contact met je kind op!!!
heel veel sterkte nogmaals!
heel veel sterkte nogmaals!
vrijdag 10 juli 2009 om 15:31
Jalin, heb niet alle reacties gelezen (ik moet eigenlijk werken!), maar ik zou je toch willen aanraden om juridische hulp te nemen (advocaat of mediator). Niet bang zijn om haar aan te vallen, je MOET de dingen nu echt goed regelen, straks gaat dat allemaal veel moeilijker. Zij wil bij je weg, wat betekent dat jullie belangen nu niet meer hetzelfde zijn, dat zul je moeten accepteren en jouw belangen dus moeten regelen op de voor jou beste manier (dus via een advocaat). (Hierbij staat buiten kijf dat het belang van jullie kindje voorop staat, maar uit je verhaal blijkt duidelijk dat jij dat ook weet!)
Ik ben bijna 3 jaar geleden zelf gescheiden, en bij ons was er ook geen ruzie, wij hebben dat toen geregeld via een scheidingsmakelaar, wat ons heel goed is bevallen. We hebben alles geregeld met deze man erbij, gewoon met z'n 3en om de tafel. Hij wist precies wat er moest gebeuren betreffende pensioenen, huis, ouderschapsplan, alimentatie enz.
Heel veel sterkte in deze moeilijke periode!
Ik ben bijna 3 jaar geleden zelf gescheiden, en bij ons was er ook geen ruzie, wij hebben dat toen geregeld via een scheidingsmakelaar, wat ons heel goed is bevallen. We hebben alles geregeld met deze man erbij, gewoon met z'n 3en om de tafel. Hij wist precies wat er moest gebeuren betreffende pensioenen, huis, ouderschapsplan, alimentatie enz.
Heel veel sterkte in deze moeilijke periode!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
