Man kan snel heetgebakerd zijn...

Wat ik mijn ex echt niet gunde was trouwens dat ik ging huilen...

Ik had het gevoel dat ik dan nog afhankelijker, nog slaafser en nog meer bewust dat ik idd de schuldige was (en dat was ik niet...) zou zijn.

Ik gunde hem die "lol" niet...Keek wel uit. Jij bent assertief schreef je...Ik niet..... Had echter wel mijn trots...

Ik wens jou veel sterkte en vooral wijsheid toe.

Scheidingspapieren aanvragen en vertrekken. Zo'n man zou ik niet eens een tweede kans geven. Wat een koude, narcistische naarling.

Te bizar gewoon hoe hij jou behandeld en wat hij jouw kinderen aandoet. Je wilt niet weten hoe dit gedrag kinderen beschadigt en bang maakt en tekent voor het leven. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kinderen Run Forrest run!!!!

Ik ben het met Bruinoog (en heel wat anderen) eens: dit gedrag van hun vader is heel funest voor de kinderen. Ze nemen het over als ze pubers zijn en je hebt geluk als ze het ooit weer (met veel moeite) afleren. Mijn kinderen hebben er ook de gevolgen van ondervonden, gelukkig niet definitief. Maar het had ook anders kunnen lopen.

Candy, kun je iets met al deze waardevolle adviezen?



Als ik het goed inschat sta je misschien niet heel sterk in je schoenen wat grenzen aangeven betreft? Als je voldoende zelfrespect en vertrouwen hebt, laat je je niet zo behandelen. Door niemand, ook niet je eigen man.



En als dat zo is kan ik me voorstellen dat deze adviezen je misschien wel wat zeggen maar dat je er niet verder mee komt. Omdat ze nog een stap te ver weg zijn.



Zou het helpen als je zelf in therapie gaat en eerst aan je eigenwaarde werkt. Vervolgens gaat voelen wat er werkelijk in je omgaat en dan leert hoe je dat het best communiceert (c.q. je eigen grenzen aangeeft)?

Candy, ik hoop dat we je niet overweldigd hebben met al onze adviezen.

Lieve Candy!



Ik val hier nu pas in en ga niet nóg meer adviezen op je bordje stapelen. Ik zou het alleen fijn vinden, en met mij denk ik meerdere forummers, als je laat weten hoe het met je gaat, of je hoofd erg tolt, of je alles nog een beetje ziet zitten, enzovoort.



Liefs!

Dat soort mannen zijn niet in staat een relatie te hebben, totdat ze hun probleem inzien en er aan gaan werken.

Lieve meid,



Hoe kom je er nou toch bij dat je een sukkel bent, mócht het zover komen dat je man er de brui aan zou willen geven? Wat heb jij in vredesnaam ge-/misdaan wat jou tot een 'sukkel' zou maken???



Je zegt zelf dat je dikwijls niet goed reageert omdat zijn gedrag je overvalt. Omdat het dan al langere tijd weer wat beter is gegaan en hij dan vanuit het niets je weer zo aanvalt. Doordat dit jou overvalt reageer je niet hoe je zou willen (moeten) reageren.

Is het daarom dan misschien geen beter idee om nu, nu de boel weer in wat rustiger vaarwater is tussen jullie, een gesprek met hem hierover aan te gaan? Zonder dat je hem aanvalt, maar waarbij je vertelt hoeveel verdriet je hebt van dergelijke voorvallen. Dat je bang bent voor hoe dit verder moet omdat je merkt dat je er niet meer tegen kan en dat je hier graag samen uit wilt komen?



Denk je dat je man hier open voor zou staan wanneer je dit op een rustige manier bespreekbaar maakt?

quote:Candy3 schreef op 16 juni 2009 @ 21:22:



. .. dan is dat de man geweest met wie ik 2 kinderen 'gemaakt' heb, wat voor sukkel ben ik dan geweest, daar was ik zelf bij..(stom maar zo voelt het) en als hij er dan een punt achter zet en er geen moeite voor wil doen; wat heb ik dan 10 jaar bij hem gedaan..???



When you know better, you can do better.

Je ziet inmiddels zelf heel goed in dat dit zo niet kan. Beter dat je tien jaar verspild hebt met een loser, dan twintig.

Ik vind het heel knap dat je reageert op alle adviezen. Ik kan me echt heel goed voorstellen dat het overweldigend is. Ik denk dat Yayaatje gelijk heeft. Probeer er juist eens een gesprek over aan te gaan wanneer het wel goed gaat in alle rust. Dan ben jij ook 'in je kracht'.



Maar geef jezelf eerst even wat tijd, om alles te laten bezinken!



Sterkte!!!!

quote:wzk schreef op 16 juni 2009 @ 22:18:

Ik vind het heel knap dat je reageert op alle adviezen.



Helemaal mee eens.



Sterkte, Candy. (f)

quote:Candy3 schreef op 16 juni 2009 @ 21:22:

Hallo,

ik zit hier best wel ff te stressen nu, ben ik heel eerlijk in. Voelt gewoon heel onrustig...

Vind het ook moeilijk te reageren.



Als ik alles uit de meeste postings filter, dan moet eigenlijk dus bij hem weg.

Maar dat is nog niet wat ik wil, ben ik nog echt niet aan toe, er is nog wel een boel om wel voor te gaan en voor te willen werken, ik wil het echt nog niet opgeven.

Als je al iets moet is het leren om je grenzen aan te geven. En als dat lukt zie je weer verder hoe het gaat.



Het is gewoon zo; op het moment dat hij het doet/ heeft gedaan, geef ik wel mijn grens aan inderdaad, maar niet de consequenties. Dat komt omdat er meestal weer zo'n lange tijd tussen dit soort dingen zit, dat ik dan niet meer alert ben.. ik sta niet meer op scherp... dus reageer ik weer anders dan ik zou moeten reageren.



Ik zou inderdaad veel harder moeten zijn. Ik ben vaak " de bemiddelaar" en heb geleerd rustig dingen netjes te verwoorden. En als je mij onder druk zet, dan klap ik dicht en ben ik verbaal geen superheld. Knap klote naast iemand die verbaal zo gelikt is.



Maar ik laat niet meer over mijn grenzen heen gaan. En dan speel ik het vanaf nu ook maar hard. Als jij dit zo wilt, dan doe je dat maar in je uppie, maar ik laat me niet zo behandelen. Ik kies voor mezelf. Hoe doodeng het ook is; wat als hij echt zegt; toedeloe. .. dan is dat de man geweest met wie ik 2 kinderen 'gemaakt' heb, wat voor sukkel ben ik dan geweest, daar was ik zelf bij..(stom maar zo voelt het) en als hij er dan een punt achter zet en er geen moeite voor wil doen; wat heb ik dan 10 jaar bij hem gedaan..??? Maar goed, dan is hij mij ook niet waard, ik verdien dit ook niet dus ik laat dit niet meer toe. En ik hoop van ganzer harte dat hij hier zo van geleerd heeft dat dit niet meer gebeurd. Zo ja, dan komen er echt consequenties.



.. tot zover thanx.



Hierboven heb ik zomaar een paar van je aannames vet gemaakt. Zijn die dingen echt zo? Is dat wat jij er van maakt? Hoe waarschijnlijk is het dat het zo zal gaan? En hoe erg is het ALS het echt gebeurd? En waarom zou je een sukkel zijn?



De manier waarop je naar dingen kijkt, bepaalt hoe je erover voelt en vervolgens hoe je je gedraagt. Zou het helpen om te kijken of je denkbeelden over deze situatie wel kloppen en effectief zijn? Zo ja, dan willen we je daar op het forum heel graag bij helpen! (ik sowieso)

Meid, ik hoop van harte dat jullie hier uitkomen. Echt waar. Heel veel sterkte en weet dat je hier altijd terecht kan. Hier zitten zat lieve vrouwen die graag naar je luisteren en je willen adviseren.

Gewist.

Het modereerbeleid van Viva is beneden elk peil.

Candy,



Je schrijft dat je bang bent dat hij er wellicht de brui aan geeft en er niets aan wil doen.



Daar tegenover staat dat jij steeds maar zegt dat je wel weet/ziet/voelt dat jullie relatie niet is wat ie zou moeten zijn, maar dat jij er ALLES aan gedaan wilt hebben voordat je evt. op zou geven.



Wanneer je man, na een dergelijke opmerking van jou, er inderdaad maar zo de brui aan zou geven, staat dat dan niet in schril contrast met hoe jij er in zit? Jij die maar over je grenzen heen laat gaan omwille van de lieve vrede, jij die steeds maar weer op zoek gaat naar de lichtpuntjes, naar zijn goede kanten en hem steeds maar weer vergeeft voor zijn 'af en toe wat mindere buien'.

Hoe tekenend is dit voor jullie relatie? Denk je werkelijk dat je man zo zou reageren? Misschien ook iets om over na te denken...



Sterkte meid, het moet je tollen in je hoofd. En toch, hoe onrustig dit ook voor je voelt (ik spreek uit ervaring), vaak wanneer een dergelijk tolletje eenmaal aan het draaien is gebracht, stopt het niet meer. En komt het keer op keer weer terug. Vermoeiend, maar...ook goed. Het maakt dat je je bewust bent van de situatie, dat je ziet wat er speelt en dat je ziet dat dit niet goed is. Laat die tol maar draaien. Tollen kunnen heel lang draaien voordat ze eindelijk eens tot stilstand komen en met een klap stil blijven liggen. Tot die tijd denk jij gewoon na...



Liefs!

Heetgebakerd, mmmm..klinkt meer als een respectloze klungel met 2 linker handen, die z`n vrouw de schuld geeft van iets wat ìe zelf heel makkelijk op kan lossen ipv z`n schoonvader hiervoor op te laten draaien. En nog het ergste van alles vind ik die verbale oorlogsvoering waar de kinderen bij zijn!?? On-acceptabel vind ik dat.



Je zult zelf moeten ervaren of je hier mee door wil ja dan nee. Het klinkt mij niet als een liefdevolle echtenoot in ieder geval.



Eentje die zichzelf totaal niet onder controle heeft en denkt dat `ie met een grote smoel iedereen kan laten bibberen. Niet gezond en zéker not normal.

quote:klussertje schreef op 16 juni 2009 @ 17:28:

Nou ja, tis in 1e instantie gewoon z'n laten we zeggen temperamentvolle karakter. Maar ik vind wel dat ie ondanks dat nog wel het fatsoen kan hebben zich beschaafd te gedragen, ipv zo onredelijk te worden en in die flow allemaal stomme dingen gaat zeggen die hij achteraf niet eens echt meent.

Ja daaaaaag. Ik ben ook een temperamentvol typje maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dat soort uitbarstingen in front of mijn partner te hebben. Ik ga wel een blokje wandelen. Nu wordt ie mooi zeg.. moet je vooral vergoeilijken daar wordt het beter van. En een sterrebeeld heeft er al helemaal geen donder mee te maken.

Sorry Candy lees nu pas je laatste reactie. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe. Het is ook niet niets wat je hier zo ineens realiseert.

quote:Candy3 schreef op 16 juni 2009 @ 21:22:



Maar ik laat niet meer over mijn grenzen heen gaan. En dan speel ik het vanaf nu ook maar hard. Als jij dit zo wilt, dan doe je dat maar in je uppie, maar ik laat me niet zo behandelen. Ik kies voor mezelf. Hoe doodeng het ook is; wat als hij echt zegt; toedeloe. ..



Ik begrijp die gedachten heel goed, met de opmerkingen die hij maakt en die je eerder beschreef. Het zou ontzettend pijnlijk zijn te ontdekken dat het zo weinig voor hem betekent. Dan voel je je idd een sukkel (ook al hoeft dat echt niet, het is niet zo, maar goed, daar heb je dan weinig aan ).



Ik denk niet dat het zo weinig voor hem betekent. Dat is gewoon een naar afweersysteem, als jij hem ergens op wijst en hij vindt het niet leuk, dan dropt hij die bom om jouw aandacht heel snel ergens anders op te vestigen denk ik. Dan ga je redden wat er te redden valt ipv hem aan te vallen (voor zijn gevoel dan, he).



Hij heeft er wel degelijk belang bij dat jij niet weggaat. Een hele hoop zelfs. Of hij dat sterk genoeg voelt en daarnaar zal handelen weet ik niet, vaak komt dat inzicht pas te laat. Ik blijf erbij dat ik het idee heb dat hij therapie nodig heeft. Om meerdere redenen. Hij komt hier zelf niet uit. Hij zal het van jou maar heel moeilijk aannemen en zich snel aangevallen voelen en dan weer van zich af bijten of het compleet niet serieus nemen. En ik denk dat er dingen achter kunnen zitten waar hij misschien 's met een neutrale partij over zou kunnen praten. Het is een hele grote stap. Ik hoop voor je dat hij er misschien toch eens over na zou willen denken.



Zorg goed voor jezelf (f) .

quote:Candy3 schreef op 16 juni 2009 @ 21:22:

Hallo,

ik zit hier best wel ff te stressen nu, ben ik heel eerlijk in. Voelt gewoon heel onrustig...

Vind het ook moeilijk te reageren.



Ik denk dat je je niet gerealiseerd hebt dat het wel eens heel heftig zou kunnen worden als je op een forum als dit reageert. Omdat mensen letterlijk interpreteren wat jij schrijft, daar hun gedachten over hebben en die gewoon, zonder omhaal aan jou doorgeven. Die zwarte letters, ze kunnen keihard binnenkomen.



Het bijzondere is dat mensen die jij helemaal niet kent en die zich over jouw leven gaan buigen, allemaal dingen zien die je zelf niet ziet/weet/kunt/wilt zien. Je bent al een heel eind door het gewoon eens op te schrijven en te posten maar dan die reacties he, die schudden je door elkaar, die laten je veilige muren afbrokkelen en die tientallen forumogen staren op sommige punten dwárs door jouw zorgvuldig opgebouwde gevoelsmuren.



quote:

Als ik alles uit de meeste postings filter, dan moet eigenlijk dus bij hem weg.

Maar dat is nog niet wat ik wil, ben ik nog echt niet aan toe, er is nog wel een boel om wel voor te gaan en voor te willen werken, ik wil het echt nog niet opgeven.



Het is gewoon zo; op het moment dat hij het doet/ heeft gedaan, geef ik wel mijn grens aan inderdaad, maar niet de consequenties. Dat komt omdat er meestal weer zo'n lange tijd tussen dit soort dingen zit, dat ik dan niet meer alert ben.. ik sta niet meer op scherp... dus reageer ik weer anders dan ik zou moeten reageren.



Precies, zo is het. Je bent niet alert en aan zijn 'gewone' dominantie ben je gewend. Daar viel je zelfs op schreef je in je OP. Dus als hij een het nodig vindt om weer eens orde op zaken te stellen, als jij je plaats moet kennen omdat je te vrijpostig werd, dan heb jij daar geen verweer tegen.



Nee, je gaat niet weg en dat hoef je ook helemaal niet te doen. Niet voor ons hier want het is hoe dan ook jouw leven. Maar je moet er wel iets mee. Wederom voor jouzelf, niet voor ons. Wel voor jou en de kinderen. Het is voor kinderen niet goed om te zien dat vader moeder domineert en onder de duim houdt. Ze hebben behoefte aan evenredigheid, aan gelijkwaardigheid en harmonie tussen de volwassenen die ze opvoeden. Jouw man is niet bereid om met zijn gedrag aan de slag te gaan en dus moet jij met jóuw gedrag aan de slag.



Macht binnen een relatie is iets wat niet verdeeld zou moeten zijn in één partner die uitgesproken de baas speelt en dat recht ook opeist en één partner die dat ondergaat en dus accepteert. Dat is een verkeerd signaal waar kinderen later echt problemen mee kunnen krijgen.



Er zijn hier talloze voorbeelden op het forum te vinden waarbij vrouwen aangeven dat de zwakte van hun moeder tegenover de dominante vader hun partnerkeuze heeft beïnvloed en ook hun houding tegenover een partner heeft bepaald.



Jongens die opgroeien met het voorbeeld van een moeder die zich de les laat lezen door hun vader, waarbij de moeder duidelijk het onderspit delft krijgen daarmee ook een verkeerd signaal. Je begrijpt denk ik dat het voor jongens moeilijk zal zijn om in de toekomst op een gelijkwaardige manier met hun vrouw (of man) om te gaan, als hun rolmodellen ze dat niet geleerd hebben. Misschien wel in woord maar zeker niet in gebaar.



En die kinderen, dat is wel iets waar je aan moet denken. Niet omdat je man geen goede vader zou zijn maar omdat zijn houding naar jou toe ook bepalend kan zijn voor hun eigen leven.



quote:Ik zou inderdaad veel harder moeten zijn. Ik ben vaak " de bemiddelaar" en heb geleerd rustig dingen netjes te verwoorden. En als je mij onder druk zet, dan klap ik dicht en ben ik verbaal geen superheld. Knap klote naast iemand die verbaal zo gelikt is.



En daarom raad ik je ook aan om weg te lopen en je man te 'leren' dat er met jou te praten is op een moment dat de kinderen er niet bij zijn en op een rustige manier. Gecommandeer is iets wat je niet meer moet accepteren. Das war einmal, nu is dat geweest. Laat hem maar schreeuwen, tieren en roepen, jij gaat de hond uitlaten of wat dan ook. Spreek dat uit, al is het tijdens zijn tirade. 'Ik praat weer met je als je gekalmeerd bent, nu ga ik weg'.



Dit laat ook je kinderen zien dat jij niet meegaat in zijn gedrag en dat je je er niet 'onder' laat krijgen. Dat iemand driftig is, prima, maar het als iets doodnormaals (zo is pappie nou eenmaal) integreren in je leven, dat is schadelijk voor jou en voor de kinderen.



quote: Maar ik laat niet meer over mijn grenzen heen gaan. En dan speel ik het vanaf nu ook maar hard. Als jij dit zo wilt, dan doe je dat maar in je uppie, maar ik laat me niet zo behandelen. Ik kies voor mezelf. Hoe doodeng het ook is; wat als hij echt zegt; toedeloe. .. dan is dat de man geweest met wie ik 2 kinderen 'gemaakt' heb, wat voor sukkel ben ik dan geweest, daar was ik zelf bij..(stom maar zo voelt het) en als hij er dan een punt achter zet en er geen moeite voor wil doen; wat heb ik dan 10 jaar bij hem gedaan..??? Maar goed, dan is hij mij ook niet waard, ik verdien dit ook niet dus ik laat dit niet meer toe. En ik hoop van ganzer harte dat hij hier zo van geleerd heeft dat dit niet meer gebeurd. Zo ja, dan komen er echt consequenties.



.. tot zover thanx.



En hou dat laatste in de gaten. Het ís eng om weg te gaan bij je partner, absoluut. Maar soms is het niet anders.

Je gooit niets weg, jullie hebben twee kinderen gekregen en het gebeurt dat mensen uit elkaar groeien, of het na verloop van tijd qua karakter niet meer met elkaar kunnen vinden. Dat is heel jammer maar geen weggegooide tijd. De reden waarom je weg zou gaan is duidelijk, dat doe je namelijk wanneer er aanhoudend over je grenzen wordt gegaan en omdat je nu eenmaal met jezelf het langste door zult moeten in je leven, moet je soms kiezen voor zelfbehoud.



Daar doe je dus goed aan, niet fout.



Ik hoop dat je goed naar jezelf blijft luisteren en dat je komt posten als je twijfelt of verder wil praten.



(f)

Eleonora, wat kan jij alles altijd goed verwoorden! En wat zeg je wijze dingen!



(Zo dat wou ik toch eens gezegd hebben)

Lieve Candy, soms denk ik dat jij nu met mijn ex-man samen bent. Die was ook zo. En als jij dat bent, (maar ook als je dat niet bent)(die kans is tenslotte wel erg klein ) dan wil ik je zeggen: probeer het bij hem te laten. Dat had ik moeten doen om die relatie te redden. Maar ik kon het niet. En bovendien kon ik er niet meer tegen dat hij het ook deed waar de kinderen bij waren. (we hebben er 2 samen). (dus als jouw man niet al kinderen had, is ie het niet.)

En vooral wil ik je zeggen dat het niet aan jou ligt. Echt niet. Echt niet. Echt niet.

@Eleonora: Ik vind dat je het heel mooi en treffend verwoord hebt!

@Candy: Heel veel sterkte met het laten bezinken van deze informatie.

Beste Candy, hoe gaat het nu met jou? En met jullie samen?