Relaties
alle pijlers
Man met burn-out/depressie
woensdag 12 augustus 2009 om 00:06
Hallo allen,
Ik ken mijn partner nu 5 jaar, waarvan ik 2 jaar met hem samenwoon en sinds 2 weken met hem getrouwd ben (Ja dank je).
Maar dat is dus niet het punt.
Hij zit thuis met allerlei klachten, variërend van hartklachten, kortademigheid tot algehele moeheid,lusteloosheid, ongeïnteresseerdheid.
De HA heeft hem binnenstebuiten laten keren en alles wat daaruit gekomen is is een Burn Out.
Gecombineerd met overgewicht, gestopt met roken en een zwartgallig karakter.
Hij heeft vele tegenslagen moeten verwerken in zijn leven, die zeker niet allemaal even rechtvaardig waren.
Hij is een man die het leed van heel de wereld op zijn schouders draagt, en van huis uit niet gewend is te praten over gevoelens.
Thuis is hij moeilijk om mee om te gaan, maar omdat ik een heel zonnig karakter heb, kom ik er wel doorheen.
Soms ben ik zo blij dat ik moet gaan werken en dat ik een aantal uur per dag uit de situatie kan stappen.
Ik laat hem praten als hij praten wil, ik laat voortdurend merken dat ik om hem geef en er voor hem ben.
Hij heeft nu een afspraak met een psycholoog en hij slikt AD, maar hij heeft last van alle bijverschijnselen die in de bijsluiter staan ( zelfmoordgedachten, angsten, ed)
Hoe kan ik hem nog beter opvangen dan dat ik al doe?
Ik ken mijn partner nu 5 jaar, waarvan ik 2 jaar met hem samenwoon en sinds 2 weken met hem getrouwd ben (Ja dank je).
Maar dat is dus niet het punt.
Hij zit thuis met allerlei klachten, variërend van hartklachten, kortademigheid tot algehele moeheid,lusteloosheid, ongeïnteresseerdheid.
De HA heeft hem binnenstebuiten laten keren en alles wat daaruit gekomen is is een Burn Out.
Gecombineerd met overgewicht, gestopt met roken en een zwartgallig karakter.
Hij heeft vele tegenslagen moeten verwerken in zijn leven, die zeker niet allemaal even rechtvaardig waren.
Hij is een man die het leed van heel de wereld op zijn schouders draagt, en van huis uit niet gewend is te praten over gevoelens.
Thuis is hij moeilijk om mee om te gaan, maar omdat ik een heel zonnig karakter heb, kom ik er wel doorheen.
Soms ben ik zo blij dat ik moet gaan werken en dat ik een aantal uur per dag uit de situatie kan stappen.
Ik laat hem praten als hij praten wil, ik laat voortdurend merken dat ik om hem geef en er voor hem ben.
Hij heeft nu een afspraak met een psycholoog en hij slikt AD, maar hij heeft last van alle bijverschijnselen die in de bijsluiter staan ( zelfmoordgedachten, angsten, ed)
Hoe kan ik hem nog beter opvangen dan dat ik al doe?
woensdag 12 augustus 2009 om 00:32
Je vangt hem al heel goed op als ik het zo lees! Maar ik begrijp ook heel goed dat je blij bent af en toe even te kunnen "ontsnappen". Hoe positief je zelf ook in het leven staat, dit is voor jou óók zwaar. Mijn man is twee keer "aan de beurt" geweest met een burn out, en ik vond het bij tijd en wijle heel zwaar.
Ik kopieer een stuk tekst dat ik eerder hierover heb geschreven:
Wat ik "the hard way" heb geleerd als partner van iemand met een depressie / burn out is dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Val niet in die valkuil!
Als je partner zich rot voelt is (meer voor vrouwen dan voor mannen denk ik wel eens) de neiging heel sterk om te gaan zorgen. "Wat vervelend dat je je zo rot voelt, wat naar, kan ik iets voor je doen, vertel me alles waar je mee zit en ik zal t fixen voor je".
En voor je 't weet komt je partner 't huis niet meer uit (waarom zou die, als jij alles voor m doet), ben jij degene die namens hem afspraken af belt als hij zich niet goed voelt (want hij voelt zich al zo rot en is nu echt, echt, echt even niet in staat om die confrontatie aan te gaan), en blijft je partner "lekker" in die depressie hangen. Want na een poosje is die depressie nog steeds kut, en misschien nog wel veel erger als kut, maar tenminste wel bekend en altijd aanwezig zonder dat er moeite voor gedaan hoeft te worden.
Nee, dan therapie / gesprekken met de huisarts / zelfhulpboeken / een schop onder z'n achterwerk. Da's nog veel kutter want dan moet ie aan de slag! En daar heeft ie echt, echt, echt de energie niet voor! En dat helpt toch niet, niet bij hem iig. Jij weet toch hoe complex hij in elkaar zit? Jij kent hem toch? Dan moet je ook weten dat hij niks met therapeuten / gesprekken met de huisarts / zelfhulpboeken op heeft! Dat het bij andere mensen wel geholpen heeft zal allemaal wel, maar die zitten anders in elkaar als hij, en zitten met heel andere dingen als waar hij mee zit!
Bovenstaande klinkt heel naar, dat weet ik. En ik weet ook dat een depressie / burn out heel erg echt kan zijn, heel erg zwaar en ingrijpend en bovenal gewoon heel erg is. Maar wat ik hierboven schrijf is wat zich vaak afspeelt in het begin van een depressie. En dat is die valkuil die ik bedoel.
Mijn partner heeft in de 10 jaar dat we bij elkaar zijn twee keer een depressie / burn out gehad. De eerste keer was ik Florence Nightingale in eigen persoon. En maar zorgen, en maar meeveren, en hem maar afschermen van de grote boze buitenwereld waar hij nu echt even niet tegen kon. Maar vooral mezelf veel te veel opzij zetten en zijn depressie mee in stand houden! Eind van het liedje was dat ik ook tegen een burn out aan zat en gillend op de rem heb getrapt. Geëist heb dat hij in therapie ging, anders was ik weg.
Veel zware gesprekken, tranen,slapeloze nachten en 4 weken later was hij in therapie.
Toen waren de problemen natuurlijk niet als sneeuw voor de zon opgelost, maar er werd aan gewerkt. En dat gaf mij ruimte om meer mezelf in acht te nemen en voor mezelf op te komen.
Voor ons samen kocht ik het boek "Stress voor Dummies" (uit die gele serie ja). Niet dat mijn partner ooit zal toegeven dat boek gelezen te hebben (zelfhulpboeken zijn nog steeds niks voor hem roept ie) maar t ligt al een paar jaar heel strategisch op de wc. En hij kijkt er toch geregeld in, dat weet ik zeker omdat er af en toe kreten voorbij komen die in dat boek staan
Toen de tweede depressie / burn out er aan zat te komen herkenden we dat allebei veel sneller, en was mijn partner ook veel eerder bereid in therapie te gaan en sloeg de therapie ook veel sneller aan.
@TS: alleen je partner zelf kan die depressie te lijf gaan, dat kun jij niet voor hem doen. Wees lief en begrijpend, maar niet TE lief en begrijpend. Een depressie is zwaar voor de depressieve persoon maar laat je niet mee ten onder trekken. Trap bij tijds op de rem en wees niet bang hem een ultimatum te stellen mocht het echt nodig blijken te zijn. Echt waar, zachte heelmeesters maken stinkende wonden gaat hier zeer zeker op!
Veel sterkte voor jullie allebei!
Ik kopieer een stuk tekst dat ik eerder hierover heb geschreven:
Wat ik "the hard way" heb geleerd als partner van iemand met een depressie / burn out is dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Val niet in die valkuil!
Als je partner zich rot voelt is (meer voor vrouwen dan voor mannen denk ik wel eens) de neiging heel sterk om te gaan zorgen. "Wat vervelend dat je je zo rot voelt, wat naar, kan ik iets voor je doen, vertel me alles waar je mee zit en ik zal t fixen voor je".
En voor je 't weet komt je partner 't huis niet meer uit (waarom zou die, als jij alles voor m doet), ben jij degene die namens hem afspraken af belt als hij zich niet goed voelt (want hij voelt zich al zo rot en is nu echt, echt, echt even niet in staat om die confrontatie aan te gaan), en blijft je partner "lekker" in die depressie hangen. Want na een poosje is die depressie nog steeds kut, en misschien nog wel veel erger als kut, maar tenminste wel bekend en altijd aanwezig zonder dat er moeite voor gedaan hoeft te worden.
Nee, dan therapie / gesprekken met de huisarts / zelfhulpboeken / een schop onder z'n achterwerk. Da's nog veel kutter want dan moet ie aan de slag! En daar heeft ie echt, echt, echt de energie niet voor! En dat helpt toch niet, niet bij hem iig. Jij weet toch hoe complex hij in elkaar zit? Jij kent hem toch? Dan moet je ook weten dat hij niks met therapeuten / gesprekken met de huisarts / zelfhulpboeken op heeft! Dat het bij andere mensen wel geholpen heeft zal allemaal wel, maar die zitten anders in elkaar als hij, en zitten met heel andere dingen als waar hij mee zit!
Bovenstaande klinkt heel naar, dat weet ik. En ik weet ook dat een depressie / burn out heel erg echt kan zijn, heel erg zwaar en ingrijpend en bovenal gewoon heel erg is. Maar wat ik hierboven schrijf is wat zich vaak afspeelt in het begin van een depressie. En dat is die valkuil die ik bedoel.
Mijn partner heeft in de 10 jaar dat we bij elkaar zijn twee keer een depressie / burn out gehad. De eerste keer was ik Florence Nightingale in eigen persoon. En maar zorgen, en maar meeveren, en hem maar afschermen van de grote boze buitenwereld waar hij nu echt even niet tegen kon. Maar vooral mezelf veel te veel opzij zetten en zijn depressie mee in stand houden! Eind van het liedje was dat ik ook tegen een burn out aan zat en gillend op de rem heb getrapt. Geëist heb dat hij in therapie ging, anders was ik weg.
Veel zware gesprekken, tranen,slapeloze nachten en 4 weken later was hij in therapie.
Toen waren de problemen natuurlijk niet als sneeuw voor de zon opgelost, maar er werd aan gewerkt. En dat gaf mij ruimte om meer mezelf in acht te nemen en voor mezelf op te komen.
Voor ons samen kocht ik het boek "Stress voor Dummies" (uit die gele serie ja). Niet dat mijn partner ooit zal toegeven dat boek gelezen te hebben (zelfhulpboeken zijn nog steeds niks voor hem roept ie) maar t ligt al een paar jaar heel strategisch op de wc. En hij kijkt er toch geregeld in, dat weet ik zeker omdat er af en toe kreten voorbij komen die in dat boek staan
Toen de tweede depressie / burn out er aan zat te komen herkenden we dat allebei veel sneller, en was mijn partner ook veel eerder bereid in therapie te gaan en sloeg de therapie ook veel sneller aan.
@TS: alleen je partner zelf kan die depressie te lijf gaan, dat kun jij niet voor hem doen. Wees lief en begrijpend, maar niet TE lief en begrijpend. Een depressie is zwaar voor de depressieve persoon maar laat je niet mee ten onder trekken. Trap bij tijds op de rem en wees niet bang hem een ultimatum te stellen mocht het echt nodig blijken te zijn. Echt waar, zachte heelmeesters maken stinkende wonden gaat hier zeer zeker op!
Veel sterkte voor jullie allebei!
Iets anders
woensdag 12 augustus 2009 om 00:51
@Leeuwenwelp: ik (we) hebben een boot gekocht, ik vind het geweldig maar hem geeft het meer stress dan ontspanning. Ik geniet van het uitkijken over het water, het niks doen, geen telefoon, geen computer, terug naar de basis. Maar hij voelt alleen het falen als hij de boot niet zonder schokje aan kan meren, dus hij is een mislukkeling....
@Babsjuh:Ware woorden heb je geschreven.
Ik ben ook nogal geneigd om hem de " enge" dingen uit handen te nemen. "Bel jij ff de Ha?" Nee, dat kan je zelf wel.
Gister moest hij mee naar de winkel, en vandaag heb ik hem "gedwongen" om vis te gaan roken.
Het zijn kleine stapjes, maar het is goed om te horen dat ik het goed doe met hem.
Ik probeer hem de dingen die hij wél kan, te laten doen en de enge dingen ook, met een beetje aansturing.
Ik ben al heel blij om te horen dat ik het wel redelijk aanpak, want ik ben zelf ook niet zo goed in gevoelens, maar dat is een heel ander hoofdstuk apart.
@Babsjuh:Ware woorden heb je geschreven.
Ik ben ook nogal geneigd om hem de " enge" dingen uit handen te nemen. "Bel jij ff de Ha?" Nee, dat kan je zelf wel.
Gister moest hij mee naar de winkel, en vandaag heb ik hem "gedwongen" om vis te gaan roken.
Het zijn kleine stapjes, maar het is goed om te horen dat ik het goed doe met hem.
Ik probeer hem de dingen die hij wél kan, te laten doen en de enge dingen ook, met een beetje aansturing.
Ik ben al heel blij om te horen dat ik het wel redelijk aanpak, want ik ben zelf ook niet zo goed in gevoelens, maar dat is een heel ander hoofdstuk apart.
woensdag 12 augustus 2009 om 14:38
@Babsjuh: het valt me op dat je depressie en burn-out schrijft alsof dat een en hetzelfde is. Misschien dat jou partner zich inderdaad zo heeft gedragen als jij beschrijft, maar volgens mij zijn het toch echt twee heel verschillende dingen.Waarbij ik niet zeg dat iemand met een burn-out zich niet depressief kan voelen.
Ik heb zelf een burn-out gehad, maar voelde me NIET depressief. Ik was gewoon op, en kon de eerste paar weken helemaal niets meer. Niet denken, niet voelen, ik had nergens energie meer voor. Ik was voor mijn burn-out een heel sterke vrouw die de hele wereld aan kon, en ineens was het gewoon op.
Teleguppie: Het lijkt me echt heel moeilijk om te weten hoe je het beste met je partner kunt omgaan en hoe je die persoon kunt helpen. Mij heeft het heel veel geholpen om de natuur in te gaan, lekker te wandelen. Ook ben ik op een gegeven moment veel naar de sportschool geweest, en dook daarna lekker de sauna in. Volgens mij is het voor je partner goed dat hij een afspraak heeft met een psycholoog, dat heeft mij in ieder geval geholpen om inzichten te krijgen hoe het zover heeft kunnen komen.
Ik heb zelf een burn-out gehad, maar voelde me NIET depressief. Ik was gewoon op, en kon de eerste paar weken helemaal niets meer. Niet denken, niet voelen, ik had nergens energie meer voor. Ik was voor mijn burn-out een heel sterke vrouw die de hele wereld aan kon, en ineens was het gewoon op.
Teleguppie: Het lijkt me echt heel moeilijk om te weten hoe je het beste met je partner kunt omgaan en hoe je die persoon kunt helpen. Mij heeft het heel veel geholpen om de natuur in te gaan, lekker te wandelen. Ook ben ik op een gegeven moment veel naar de sportschool geweest, en dook daarna lekker de sauna in. Volgens mij is het voor je partner goed dat hij een afspraak heeft met een psycholoog, dat heeft mij in ieder geval geholpen om inzichten te krijgen hoe het zover heeft kunnen komen.
woensdag 12 augustus 2009 om 19:25
quote:turkwaas schreef op 12 augustus 2009 @ 14:38:
@Babsjuh: het valt me op dat je depressie en burn-out schrijft alsof dat een en hetzelfde is. Misschien dat jou partner zich inderdaad zo heeft gedragen als jij beschrijft, maar volgens mij zijn het toch echt twee heel verschillende dingen.Waarbij ik niet zeg dat iemand met een burn-out zich niet depressief kan voelen.
Ik heb zelf een burn-out gehad, maar voelde me NIET depressief. Ik was gewoon op, en kon de eerste paar weken helemaal niets meer. Niet denken, niet voelen, ik had nergens energie meer voor. Ik was voor mijn burn-out een heel sterke vrouw die de hele wereld aan kon, en ineens was het gewoon op.
Je hebt gelijk hoor Turkwaas, depressie en burn out zijn verschillende dingen die wel raakvlakken of overlapping kunnen hebben maar zeker niet hetzelfde zijn. De valkuil voor de partner van te veel willen doen, te veel uit handen willen nemen, misschien zelfs wel te lief zijn, die is naar mijn mening en persoonlijke ervaring wel hetzelfde.
Maar een depressie en burn out kunnen tegelijk optreden, of het een kan mede-oorzaak zijn van het andere, maar zijn inderdaad niet hetzelfde.
@Babsjuh: het valt me op dat je depressie en burn-out schrijft alsof dat een en hetzelfde is. Misschien dat jou partner zich inderdaad zo heeft gedragen als jij beschrijft, maar volgens mij zijn het toch echt twee heel verschillende dingen.Waarbij ik niet zeg dat iemand met een burn-out zich niet depressief kan voelen.
Ik heb zelf een burn-out gehad, maar voelde me NIET depressief. Ik was gewoon op, en kon de eerste paar weken helemaal niets meer. Niet denken, niet voelen, ik had nergens energie meer voor. Ik was voor mijn burn-out een heel sterke vrouw die de hele wereld aan kon, en ineens was het gewoon op.
Je hebt gelijk hoor Turkwaas, depressie en burn out zijn verschillende dingen die wel raakvlakken of overlapping kunnen hebben maar zeker niet hetzelfde zijn. De valkuil voor de partner van te veel willen doen, te veel uit handen willen nemen, misschien zelfs wel te lief zijn, die is naar mijn mening en persoonlijke ervaring wel hetzelfde.
Maar een depressie en burn out kunnen tegelijk optreden, of het een kan mede-oorzaak zijn van het andere, maar zijn inderdaad niet hetzelfde.
Iets anders
zondag 22 november 2009 om 23:50
Voor een topic op Fok ooit... lang geleeje.... zal eens kijken of ik de url van dat topic nog op kan duiken, moet ik wel naar gaan zoeken en dat gaat me vandaag niet meer lukken.
Toch gelukt dus: http://forum.fok.nl/topic/1183608 Maar of je d'r veel aan zult hebben... Een echt fok-topic wat mij betreft: veel geschop en niet altijd even logisch meer wegens weggehaalde postings.
Toch gelukt dus: http://forum.fok.nl/topic/1183608 Maar of je d'r veel aan zult hebben... Een echt fok-topic wat mij betreft: veel geschop en niet altijd even logisch meer wegens weggehaalde postings.
Iets anders
