Relaties
alle pijlers
Man vraagt aandacht op negatieve manier
donderdag 18 juni 2009 om 21:32
Middels deze weg wil ik heel graag mijn hart luchten. Ik denk altijd heel lang dat ik alles zelf wel kan verwerken, maar alles spookt momenteel door mijn hoofd. Mijn man en ik zijn nu 8 jaar samen, warvan 6 jaar getrouwd. Hij is het type macho man, met een klein hartje. Al vroeg in onze relatie viel me op (en anderen) dat hij verbaal zo aanwezig kan zijn. Hij mengt zich heel graag in allerlei gesprekken en weet het altijd beter. Na een tijdje heb ik hem verteld dat ik dat vervelend vond en me af en toe schaamde voor zijn gedrag. Uiteindelijk is dit minder geworden, maar het uit zich steeds op andere manieren. De laatste 2 jaar mankeert hij elke dag wel iets, dan doet dit pijn en dan dat weer. Als er al een dag voorbij gaat zonder geklaag dan meld hij wel dat hij die dag nergens last van heeft gehad. Het is zo erg dat als ik eens meld dat ik ergens last heb (omdat ik denk, iemand moet nu iets weten als er iets met me gebeurt) dat hij dan zegt dat hij dat al 3 weken heeft. Mijn vriendin vertelde laatst dat ze waarschijnlijk reuma heeft aan haar heupgewricht en artrose. Meteen zegt mijn man; o, dat heb ik ook. Is niet eens waar. Het lijkt bijna of hij wil zeggen dat het allemaal wel meevalt bij anderen. Op zulke momenten schaam ik me zo ontzettend tegenover anderen. Vorig jaar hebben we een ernstig auto-ongeluk gehad, een andere auto aan de passagierskant (mijn kant) ingereden. Auto was total-loss, gelukkig mankeerden we verder niks. Pas een half jaar erna kwamen de klachten bij mij. Maar als mensen vragen aan mij hoe het gaat, zegt hij gewoon dat hij er meer van geleden heeft dan ik. Zo confronterend, het kwetst me echt heel erg. Als ik er dan over probeer te praten zegt hij gewoon niks terug of reageert net alsof ik overdrijf. Al met al is het steeds proberen de aandacht naar zich toe te trekken op een negatieve manier.
Aan de andere kant ben ik er een tijdje geleden ook achter gekomen dat hij het niet zo nauw neemt met eerlijkheid. Van kleine dingen tot liegen over het bezoeken van sexchats, terwijl ik de bewijzen in handen heb. Gewoon blijven ontkennen zal hij denken.
Al met al wordt ik er zo onzeker van, terwijl ik altijd heel stevig in mijn schoenen stond. Sorry voor mijn lange verhaal en ik wil echt mijn man niet zwart maken en mijn beklag doen, maar ik weet gewoon even niet hoe het aan te pakken. In mijn hoofd komt steeds het woord scheiden naar voren, maar weet niet of dit de oplossing is.
Liefs Esje
Aan de andere kant ben ik er een tijdje geleden ook achter gekomen dat hij het niet zo nauw neemt met eerlijkheid. Van kleine dingen tot liegen over het bezoeken van sexchats, terwijl ik de bewijzen in handen heb. Gewoon blijven ontkennen zal hij denken.
Al met al wordt ik er zo onzeker van, terwijl ik altijd heel stevig in mijn schoenen stond. Sorry voor mijn lange verhaal en ik wil echt mijn man niet zwart maken en mijn beklag doen, maar ik weet gewoon even niet hoe het aan te pakken. In mijn hoofd komt steeds het woord scheiden naar voren, maar weet niet of dit de oplossing is.
Liefs Esje
donderdag 18 juni 2009 om 22:02
Meid, ik denk dat je je vertrouwen in je man bent kwijt geraakt. Hij liegt over zijn kwalen en ziektes tegen derden. Hij liegt tegen jou over het bezoeken van sexsites. Ik vind het niet zo gek dat het woord scheiden steeds naar voren komt.
Helaas heb ik geen pasklaar antwoord of advies voor je. Wel wil ik je zeggen dat ik het dapper van je vind dat je de zaken onder ogen durft te komen. Een welgemeende voor jou.
Er komen straks vast een hoop wijze vrouwen vragen aan je stellen en je adviseren.
Sterkte.
Helaas heb ik geen pasklaar antwoord of advies voor je. Wel wil ik je zeggen dat ik het dapper van je vind dat je de zaken onder ogen durft te komen. Een welgemeende voor jou.
Er komen straks vast een hoop wijze vrouwen vragen aan je stellen en je adviseren.
Sterkte.
donderdag 18 juni 2009 om 22:08
Klinkt als een man met een zeer kwetsbaar ego. Zoals je hem omschrijft past het wel in het plaatje gevoelig zijn voor de andere sexe. En omdat hij zo bang is om te falen zal hij tot het moment dat hij er echt echt echt niet meer onderuit komt blijven liegen. Hij wil immers perfect zijn.
Jouw kritiek op hem zal hem verder in zijn schulp doen kruipen. Immers spreek jij hem aan op zijn imperfectheid waar hij duidelijk niet mee om kan gaan.
Je hoeft absoluut niet onzeker te zijn. Wat hij ook uitspookt. Hij is extreem onzeker. Wat hij eventueel ook uitspookt is niets persoonlijks. Het is niet omdat de ander beter is dan jij, niet dat jij saai bent, het is alleen de broodnodige aandacht van een willekeurig persoon. Neemt niet weg dat je dit niet hoeft te pikken. Jij bent duidelijk de sterke in het verhaal.
Ik kan me voorstellen dat je een scheiding overweegt, want dit soort mannen zijn heel erg moeilijk. Zodanig onzeker dat het egoïstisch wordt.
Wil je met hem verder zal je keer op keer en na een periode weer keer op keer je grenzen kenbaar moeten maken. Laat hem deze geen enkele keer meer overschrijden. Trek je conclusies indien hij dat wel doet en communiceer dit ook met hem. Geef geen aandacht aan negatief gedrag (alsof het een kind is, in feite is dat hetzelfde gedrag) Je zal hem helemaal kunnen opbeuren door hem positief te benaderen. Het gevoel te geven dat je hem nodig hebt, dat je hem nog steeds woest aantrekkelijk vindt. Hij zal dan meer bereidt zijn om aan jou eisen te voldoen. Wat voor hem echt als een eis zal voelen, terwijl het iets volstrekt normaals is.
Hij heeft jou harder nodig dan jij hem.
Dit verhaal is geheel geschreven op aannames van mijn kant.
Jouw kritiek op hem zal hem verder in zijn schulp doen kruipen. Immers spreek jij hem aan op zijn imperfectheid waar hij duidelijk niet mee om kan gaan.
Je hoeft absoluut niet onzeker te zijn. Wat hij ook uitspookt. Hij is extreem onzeker. Wat hij eventueel ook uitspookt is niets persoonlijks. Het is niet omdat de ander beter is dan jij, niet dat jij saai bent, het is alleen de broodnodige aandacht van een willekeurig persoon. Neemt niet weg dat je dit niet hoeft te pikken. Jij bent duidelijk de sterke in het verhaal.
Ik kan me voorstellen dat je een scheiding overweegt, want dit soort mannen zijn heel erg moeilijk. Zodanig onzeker dat het egoïstisch wordt.
Wil je met hem verder zal je keer op keer en na een periode weer keer op keer je grenzen kenbaar moeten maken. Laat hem deze geen enkele keer meer overschrijden. Trek je conclusies indien hij dat wel doet en communiceer dit ook met hem. Geef geen aandacht aan negatief gedrag (alsof het een kind is, in feite is dat hetzelfde gedrag) Je zal hem helemaal kunnen opbeuren door hem positief te benaderen. Het gevoel te geven dat je hem nodig hebt, dat je hem nog steeds woest aantrekkelijk vindt. Hij zal dan meer bereidt zijn om aan jou eisen te voldoen. Wat voor hem echt als een eis zal voelen, terwijl het iets volstrekt normaals is.
Hij heeft jou harder nodig dan jij hem.
Dit verhaal is geheel geschreven op aannames van mijn kant.
donderdag 18 juni 2009 om 22:15
quote:domnaiefmutsje schreef op 18 juni 2009 @ 22:08: Dit verhaal is geheel geschreven op aannames van mijn kant.
Klinkt een beetje als uitsluiten van enige aansprakelijkheid
Het komt op mij trouwens heel zinnig over wat je schreef. Ik denk dat er zeker een grond van waarheid in zit! En dat je de kern van het probleem raakt.
Klinkt een beetje als uitsluiten van enige aansprakelijkheid
Het komt op mij trouwens heel zinnig over wat je schreef. Ik denk dat er zeker een grond van waarheid in zit! En dat je de kern van het probleem raakt.
vrijdag 19 juni 2009 om 07:17
vrijdag 19 juni 2009 om 07:44
Jee, jullie slaan de spijker op z'n kop, zijn onzekerheid is inderdaad de onderliggende oorzaak van zijn gedrag. Daar is hij een paar jaar geleden ook voor in therapie geweest (3 sessies gehad waarna hij vond dat het wel genoeg was...).
Het vervelende is dat door de jaren heen mijn gevoel voor hem langzaam aan het verdwijnen is. In feite heb ik een muurtje opgebouwd om me te beschermen tegen eventuele kwetsende opmerkingen. Dit maakt ook dat ik elke aanraking vreselijk ben gaan vinden. Op die manier wil hij me wel aandacht geven, alleen trek ik dat niet meer. Mijn probleem is ook dat ik hem zielig vind, door die onzekerheid kruipt ie zowat weg als ik met hem probeer te praten. En inderdaad ben ik mijn vertrouwen in hem verloren, bij ales wat hij zegt denk ik steeds, is dat wel zo of lieg je weer tegen me.
Ik heb heel lang getwijfeld om mijn verhaal te vertellen, omdat ik dacht dat ik het allemaal te zwaar zag. Maar wat een lieve reacties allemaal, dank julle wel!
Het vervelende is dat door de jaren heen mijn gevoel voor hem langzaam aan het verdwijnen is. In feite heb ik een muurtje opgebouwd om me te beschermen tegen eventuele kwetsende opmerkingen. Dit maakt ook dat ik elke aanraking vreselijk ben gaan vinden. Op die manier wil hij me wel aandacht geven, alleen trek ik dat niet meer. Mijn probleem is ook dat ik hem zielig vind, door die onzekerheid kruipt ie zowat weg als ik met hem probeer te praten. En inderdaad ben ik mijn vertrouwen in hem verloren, bij ales wat hij zegt denk ik steeds, is dat wel zo of lieg je weer tegen me.
Ik heb heel lang getwijfeld om mijn verhaal te vertellen, omdat ik dacht dat ik het allemaal te zwaar zag. Maar wat een lieve reacties allemaal, dank julle wel!
vrijdag 19 juni 2009 om 16:07
samen in therapie als je nog wilt redden en anders scheiden.
Het patroon van actie en reactie wat nu is ontstaan, daar kom je alleen niet meer uit. Want jouw man voelt jouw afwijzing, voelt dat je eigenlijk op m neer kijkt en dat je allang het respect en de waardering die partners voor elkaar zouden moeten hebben, kwijt bent. Dat maakt m alleen maar onzekerder en daarom blijft ie om aandacht vragen. Iemand zielig vinden is dodelijk vor gelijkwaardigheid en ongelijkwaardigheid dodelijk voor je partnerrelatie.
Het patroon van actie en reactie wat nu is ontstaan, daar kom je alleen niet meer uit. Want jouw man voelt jouw afwijzing, voelt dat je eigenlijk op m neer kijkt en dat je allang het respect en de waardering die partners voor elkaar zouden moeten hebben, kwijt bent. Dat maakt m alleen maar onzekerder en daarom blijft ie om aandacht vragen. Iemand zielig vinden is dodelijk vor gelijkwaardigheid en ongelijkwaardigheid dodelijk voor je partnerrelatie.
vrijdag 19 juni 2009 om 20:19
quote:esje0108 schreef op 18 juni 2009 @ 21:32:
Middels deze weg wil ik heel graag mijn hart luchten. Ik denk altijd heel lang dat ik alles zelf wel kan verwerken, maar alles spookt momenteel door mijn hoofd. Mijn man en ik zijn nu 8 jaar samen, warvan 6 jaar getrouwd. Hij is het type macho man, met een klein hartje. Al vroeg in onze relatie viel me op (en anderen) dat hij verbaal zo aanwezig kan zijn. Hij mengt zich heel graag in allerlei gesprekken en weet het altijd beter. Na een tijdje heb ik hem verteld dat ik dat vervelend vond en me af en toe schaamde voor zijn gedrag. Uiteindelijk is dit minder geworden, maar het uit zich steeds op andere manieren. De laatste 2 jaar mankeert hij elke dag wel iets, dan doet dit pijn en dan dat weer. Als er al een dag voorbij gaat zonder geklaag dan meld hij wel dat hij die dag nergens last van heeft gehad. Het is zo erg dat als ik eens meld dat ik ergens last heb (omdat ik denk, iemand moet nu iets weten als er iets met me gebeurt) dat hij dan zegt dat hij dat al 3 weken heeft. Mijn vriendin vertelde laatst dat ze waarschijnlijk reuma heeft aan haar heupgewricht en artrose. Meteen zegt mijn man; o, dat heb ik ook. Is niet eens waar. Het lijkt bijna of hij wil zeggen dat het allemaal wel meevalt bij anderen. Op zulke momenten schaam ik me zo ontzettend tegenover anderen. Vorig jaar hebben we een ernstig auto-ongeluk gehad, een andere auto aan de passagierskant (mijn kant) ingereden. Auto was total-loss, gelukkig mankeerden we verder niks. Pas een half jaar erna kwamen de klachten bij mij. Maar als mensen vragen aan mij hoe het gaat, zegt hij gewoon dat hij er meer van geleden heeft dan ik. Zo confronterend, het kwetst me echt heel erg. Als ik er dan over probeer te praten zegt hij gewoon niks terug of reageert net alsof ik overdrijf. Al met al is het steeds proberen de aandacht naar zich toe te trekken op een negatieve manier.
Aan de andere kant ben ik er een tijdje geleden ook achter gekomen dat hij het niet zo nauw neemt met eerlijkheid. Van kleine dingen tot liegen over het bezoeken van sexchats, terwijl ik de bewijzen in handen heb. Gewoon blijven ontkennen zal hij denken.
Al met al wordt ik er zo onzeker van, terwijl ik altijd heel stevig in mijn schoenen stond. Sorry voor mijn lange verhaal en ik wil echt mijn man niet zwart maken en mijn beklag doen, maar ik weet gewoon even niet hoe het aan te pakken. In mijn hoofd komt steeds het woord scheiden naar voren, maar weet niet of dit de oplossing is.
Liefs EsjeEsje, dat is in ieder geval een oplossing. Hulp om uit deze vicieuze cirkel te komen lijkt me wel noodzakelijk. Waarom ga je zelf niet in therapie? Een beetje steun en vooral een beetje inzicht hoe het zo ver heeft kunnen komen kunnen ontzettend helpen. Dat kan jou ook op het spoor van de volgende stap zetten.
Middels deze weg wil ik heel graag mijn hart luchten. Ik denk altijd heel lang dat ik alles zelf wel kan verwerken, maar alles spookt momenteel door mijn hoofd. Mijn man en ik zijn nu 8 jaar samen, warvan 6 jaar getrouwd. Hij is het type macho man, met een klein hartje. Al vroeg in onze relatie viel me op (en anderen) dat hij verbaal zo aanwezig kan zijn. Hij mengt zich heel graag in allerlei gesprekken en weet het altijd beter. Na een tijdje heb ik hem verteld dat ik dat vervelend vond en me af en toe schaamde voor zijn gedrag. Uiteindelijk is dit minder geworden, maar het uit zich steeds op andere manieren. De laatste 2 jaar mankeert hij elke dag wel iets, dan doet dit pijn en dan dat weer. Als er al een dag voorbij gaat zonder geklaag dan meld hij wel dat hij die dag nergens last van heeft gehad. Het is zo erg dat als ik eens meld dat ik ergens last heb (omdat ik denk, iemand moet nu iets weten als er iets met me gebeurt) dat hij dan zegt dat hij dat al 3 weken heeft. Mijn vriendin vertelde laatst dat ze waarschijnlijk reuma heeft aan haar heupgewricht en artrose. Meteen zegt mijn man; o, dat heb ik ook. Is niet eens waar. Het lijkt bijna of hij wil zeggen dat het allemaal wel meevalt bij anderen. Op zulke momenten schaam ik me zo ontzettend tegenover anderen. Vorig jaar hebben we een ernstig auto-ongeluk gehad, een andere auto aan de passagierskant (mijn kant) ingereden. Auto was total-loss, gelukkig mankeerden we verder niks. Pas een half jaar erna kwamen de klachten bij mij. Maar als mensen vragen aan mij hoe het gaat, zegt hij gewoon dat hij er meer van geleden heeft dan ik. Zo confronterend, het kwetst me echt heel erg. Als ik er dan over probeer te praten zegt hij gewoon niks terug of reageert net alsof ik overdrijf. Al met al is het steeds proberen de aandacht naar zich toe te trekken op een negatieve manier.
Aan de andere kant ben ik er een tijdje geleden ook achter gekomen dat hij het niet zo nauw neemt met eerlijkheid. Van kleine dingen tot liegen over het bezoeken van sexchats, terwijl ik de bewijzen in handen heb. Gewoon blijven ontkennen zal hij denken.
Al met al wordt ik er zo onzeker van, terwijl ik altijd heel stevig in mijn schoenen stond. Sorry voor mijn lange verhaal en ik wil echt mijn man niet zwart maken en mijn beklag doen, maar ik weet gewoon even niet hoe het aan te pakken. In mijn hoofd komt steeds het woord scheiden naar voren, maar weet niet of dit de oplossing is.
Liefs EsjeEsje, dat is in ieder geval een oplossing. Hulp om uit deze vicieuze cirkel te komen lijkt me wel noodzakelijk. Waarom ga je zelf niet in therapie? Een beetje steun en vooral een beetje inzicht hoe het zo ver heeft kunnen komen kunnen ontzettend helpen. Dat kan jou ook op het spoor van de volgende stap zetten.
