Relaties
alle pijlers
Man weet niet meer wat hij wil
dinsdag 26 november 2019 22:18
Ik herken t gevoel. Ik heb ook verlatingsangst gekregen door mijn scheiding. Ik heb er nu veel minder last van. Ik kan er ook heel goed over praten en ik besef me dat het aan mij ligt. Soms heb ik emoties maar ik hoef er niet altijd wat mee te doen. Wij hebben wel ook wel eens zo een periode gehad dat het alleen maar bergafwaarts ging. Wat me dan hielp was het volgende...
Stoppen met mopperen en verwijten maken. Hem complimenten maken. Weer zien wat er wel leuk is aan hem.
Ik ben ook een keer boos geweest om iets. Niet zoiets als bij jou maar iets anders. Ik bleef er maar over doormalen en voelde niet alsof mijn gevoel werd erkend. Maar op een gegeven moment ben ik daar heel bewust mee gestopt. Het was vaak genoeg ter sprake gekomen. Hij wist hoe ik er over dacht. En vanaf dat moment ben ik er nooit meer over begonnen. Anders blijf je oude koeien uit de sloot halen. En nu denk ik er toevallig aan maar eigelijk doe ik dat bijna nooit meer. Voel me ook niet meer gekwetst (het had niks met vreemdgaan te maken of betrouwbaarheid hoor... t was meer dat ik vond dat hij niet voor mij ging).
Altijd als ik t dan achter me liet ging het heel snel heel veel beter tussen ons. Hij voelde zich weer gezien en her was weer leuk om met me af te spraken in plaats van met een zeurkous en dat hij bij voorbaat al wist dat ik op hem zou gaan mopperen.
Mijn tip is dus... als je gaat praten. Zeg dat je het achter je wil laten. Gebeurd is gebeurd. En dat je het er nooit meer over wil hebben. Zeg wat je zo leuk aan hem vindt. En wees weer een leuke vrouw. En dan is t dus maar afwachten of hij nog wil.
Als hij zijn besluit heeft genomen dan zul je je er bij neer moeten leggen. Niks onaantrekkelijker dan een claimen persoon die niet los wil laten.
Stoppen met mopperen en verwijten maken. Hem complimenten maken. Weer zien wat er wel leuk is aan hem.
Ik ben ook een keer boos geweest om iets. Niet zoiets als bij jou maar iets anders. Ik bleef er maar over doormalen en voelde niet alsof mijn gevoel werd erkend. Maar op een gegeven moment ben ik daar heel bewust mee gestopt. Het was vaak genoeg ter sprake gekomen. Hij wist hoe ik er over dacht. En vanaf dat moment ben ik er nooit meer over begonnen. Anders blijf je oude koeien uit de sloot halen. En nu denk ik er toevallig aan maar eigelijk doe ik dat bijna nooit meer. Voel me ook niet meer gekwetst (het had niks met vreemdgaan te maken of betrouwbaarheid hoor... t was meer dat ik vond dat hij niet voor mij ging).
Altijd als ik t dan achter me liet ging het heel snel heel veel beter tussen ons. Hij voelde zich weer gezien en her was weer leuk om met me af te spraken in plaats van met een zeurkous en dat hij bij voorbaat al wist dat ik op hem zou gaan mopperen.
Mijn tip is dus... als je gaat praten. Zeg dat je het achter je wil laten. Gebeurd is gebeurd. En dat je het er nooit meer over wil hebben. Zeg wat je zo leuk aan hem vindt. En wees weer een leuke vrouw. En dan is t dus maar afwachten of hij nog wil.
Als hij zijn besluit heeft genomen dan zul je je er bij neer moeten leggen. Niks onaantrekkelijker dan een claimen persoon die niet los wil laten.
dinsdag 26 november 2019 23:55
je kan iemand niet overtuigen om van je te houden. Je kan ook geen relatie in stand houden omdat dat voor je zoontje zo leuk is. Laat het een les zijn, het is voor kinderen niet goed als volwassenen met wie ze een band opbouwen gaan scheiden of uit hun leven verdwijnen. Dat zou een les moeten zijn om zeer terughoudend te zijn in samenwonen of nieuwe relaties te betrekken bij je kind.Thewondersoflife schreef: ↑26-11-2019 23:50S-meds daar heb je volledig gelijk in, ik bedoelde meer moet ik hem nog proberen te overtuigen. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan, omdat ik ondanks de paniek ook wel besef dat als iemand niet meer verder wilt dat zijn keuze is en dat je nooit iets moet forceren. Soms is er teveel gebeurd of is het gewoon toch niet de juiste match. Ik weet dat ik mezelf wel weer red uiteindelijk hoewel ik er echt heel verdrietig om zou zijn want ik hou heel veel van hem, maar voel me vreselijk schuldig naar mijn zoontje. We hadden het die 3 jaar dat ik alleen was echt goed met z'n tweetjes, en ik heb echt heel lang gewacht met hem voorstellen aan mijn vriend omdat ik voorzichtig wilde zijn. Dat het nu dan misschien toch klapt vind ik zo naar voor hem, weer een scheiding, weer iemand aan wie hij heel erg gehecht is die hij verliest, net een nieuw huis waar hij intens gelukkig is, iedere dag vriendjes over de vloer omdat we dicht bij zijn school wonen. Ik voel me vooral een grote mislukking nu, en ben heel kwaad op mezelf dat ik het zo uit de hand heb laten lopen. Aan de andere kant, misschien passen we dan inderdaad toch niet zo goed bij elkaar en zou het met de juiste persoon nooit zover gekomen zijn omdat ik me dan gerustgesteld had gevoeld. bedankt voor de inzichten!
Verlatingsangst komt niet maar zo, de basis hiervoor ligt vaak al in je jeugd. En mensen met verlatingsangst hebben een talent in het aangaan van relaties met mensen die zich niet willen binden of die niet betrouwbaar zijn. Het is geen toeval dat je ex je bedroog en het is geen toeval dat deze man weg wil lopen als jij het moeilijk hebt.
dinsdag 26 november 2019 23:58
Misschien is je vriend toch vreemdgegaan tijdens dat uitstapje of hij heeft gezien hoe andere vrouwen zijn zonder issues. Jij hebt het goed aangepakt, maar ik vrees dat je vriend allang klaar is met de relatie en jullie problemen en zin heeft in een leven zonder gedoe. Hoe is dat koophuis geregeld? Kun jij daar blijven met je kind?
woensdag 27 november 2019 02:47
Als hij niet meer verder wil zou ik hem laten gaan.
Je hebt het idee dat je nu sterker bent, je de dingen overziet en weer terug wil naar de fijne tijd maar de laatste keer dat je in de stress en paniek vloog overkwam dat je ook. Met andere woorden, er zitten nog teveel onuitgewerkte gevoelens bij jou die dominant worden.
Je hebt hulp gezocht wat hartstikke goed van je is en ik zou me daar op gaan richten.
Je hebt het idee dat je nu sterker bent, je de dingen overziet en weer terug wil naar de fijne tijd maar de laatste keer dat je in de stress en paniek vloog overkwam dat je ook. Met andere woorden, er zitten nog teveel onuitgewerkte gevoelens bij jou die dominant worden.
Je hebt hulp gezocht wat hartstikke goed van je is en ik zou me daar op gaan richten.
woensdag 27 november 2019 07:17
Je zegt zelf dat je al meerdere keren hebt beloofd dat je het achter je zou laten maar bij de minste spanning begon je er weer over. Kan je het hem kwalijk nemen dat hij er nu niet meer in gelooft? Geloof jij het zelf? Als alles weer zijn gang gaat en er gebeurt iets dat je niet leuk vindt ge jij je dan kunnen inhouden?
woensdag 27 november 2019 07:23
woensdag 27 november 2019 10:22
dat zeg ik niet. wel dat je keuze voor bepaald soort mannen veel zegt over hoe je in relaties staat. Over hoe onveilig je gehecht bent. Mensen met bindingsangst hebben juist de neiging om veel te snel te gaan om zich vervolgens weer terug te trekken. Jij hebt een probleem en hij wil daarom weg uit de relatie. Hij wijst je gewoon af. Hoe diep zit de liefde dan? Natuurlijk kan je aan je probleem werken terwijl je in de relatie blijft. Maar dat hij weg wil is echt zijn probleemThewondersoflife schreef: ↑27-11-2019 08:16Iemand overtuigen werkt inderdaad niet, ik heb hem dus ook alleen verteld hoe ik het voel, maar hem niet gevraagd om bij me te blijven. Ik neem het mezelf echt niet alleen maar kwalijk, ik zie ook zijn aandeel. Maar neem m'n eigen aandeel wel echt serieus. Ik. wist niet dat ik verlatingsangst had, dat heb ik in mijn vorige relaties nooit gehad. Ik vind het dan ook wat heftig om te zeggen dat mijn ex daardoor vreemdgaan, want deze gevoelens hem ik bij hem nooit gehad. Wel geloof ik dat zaken al ontstaan in je jeugd, mijn ouders hadden vroeger best wat problemen dus daar zal ik zeker wat van overgenomen hebben, en daar wil ik ook absoluut aan werken. Mijn huidige vriend heeft geen bindingsangst, sterker nog hij was juist veel sneller in zaken dan ik. Ik heb dat juist afgeremd, omdat ik het rustig aan wilde doen. Ik ben heel voorzichtig met mannen bij mijn zoontje laten, en ik dacht oprecht dat ik na 3 jaar alleen te zijn en hem pas na bijna een jaar voor te stellen aan mijn huidige vriend ik ook goed had nagedacht over de eventuele gevolgen. Het loopt nu misschien alsnog mis en dat vind ik heel erg, maar het is niet zo dat ik hem er meteen bij betrokken heb,
Wel ben ik het er volledig mee eens dat iemand zelf moet willen, en hij wilt gewoon heel graag een leven zonder problemen en met veel rust. Hij is ook een persoon die behoefte heeft aan rust en dat is er de laatste tijd natuurlijk helemaal niet geweest. Ik kijk even aan hoe dit. zich uitpakt, als ik merk dat de twijfel er nog te erg is zal ik ook echt accepteren en uit elkaar gaan. Iemand dwingen om van me te houden kan en wil ik niet, maar juist omdat hi aangeeft nog veel van me te houden en dat de liefde er ook nog wel is, zou ik het vanuit mezelf nog graag een kans willen geven.
Ik kan niet alleen in het huis blijven, hij waarschijnlijk wel. Natuurlijk mag het huis niet de reden zijn om bij elkaar te blijven en dat zou ik ook nooit doen, maar ik vind wel oprecht dat we hier pas net wonen en dat we niet zomaar op moeten geven, ook omdat er hiervoor helemaal geen issues waren, ik ben van mening dat. je voor een relatie ook in mindere tijden je best moet doen. Als hij dat dus anders voelt en liever wegloopt is dat zijn keus en ga ik ook niet meer in gevecht. Voor nu ga ik me voor richten op waar dit bij mij vandaan komt, en daar hard mee aan de slag. Of we nu samen blijven of niet, dit stuk in mezelf moet ik sowieso oplossen. Maar mocht hij het wel nog een kans willen geven, kan ik dat dan niet tijdens onze relatie doen terwijl ik hem ook zijn rust gun? Dat vraag ik me sowieso af.
woensdag 27 november 2019 10:39
Ik lees tegenstrijdigheden, je zegt dat hij zo serieus was en heel anders dan je losbol ex en laatst riep hij: ik wil gewoon lol maken en oh hij weet ook niet of hij met je verder wil..
Is het niet zo dat hij je in het begin goed ingepalmd heeft omdat hij je moest geloven wat jij graag wilde?
Jij zal vast hebben gezegd, ik wil een serieuze lieve vriend die voor ons gaat en geen losbol is en hij vol overgave, maar dag ben ik en alles komt goed..
Je moet mensen niet zo snel op woorden geloven en zo snel samenwonen, want hij doet nu best losbollig met die dames en hij staat al met 1 been buiten de relatie, nou lekkere relatie, hij had toch zo'n prachtig idee van communicatie en een nette relatie
Is het niet zo dat hij je in het begin goed ingepalmd heeft omdat hij je moest geloven wat jij graag wilde?
Jij zal vast hebben gezegd, ik wil een serieuze lieve vriend die voor ons gaat en geen losbol is en hij vol overgave, maar dag ben ik en alles komt goed..
Je moet mensen niet zo snel op woorden geloven en zo snel samenwonen, want hij doet nu best losbollig met die dames en hij staat al met 1 been buiten de relatie, nou lekkere relatie, hij had toch zo'n prachtig idee van communicatie en een nette relatie
woensdag 27 november 2019 10:51
Ik vind het niet zo'n lief bericht, meer kijk mij eens verstandig zijn en met: er moet 'iets' veranderen bedoelt hij vast dat jij moet veranderen, dus die aap komt vast gauw uit de mouw.
Sta je zelf sterk genoeg in je schoenen om je grenzen aan te geven en objectief te zien, wat jouw eventuele aandeel wel is en niet is en wat zijn aandeel is zonder je om te laten praten?
Laat je niet klein praten.
Sta je zelf sterk genoeg in je schoenen om je grenzen aan te geven en objectief te zien, wat jouw eventuele aandeel wel is en niet is en wat zijn aandeel is zonder je om te laten praten?
Laat je niet klein praten.
woensdag 27 november 2019 10:55
Jij ging je na samenwonen 'anders' gedragen (hoezo anders? Wat deed je dan?) En je vriend reageert daarop door later thuis te komen en lol te willen maken etc. Door afstand van je te nemen.
Ik ben het hierin met Meds eens dat dit geen gezond gedrag is. Als je partner gedragingen heeft waar je last van hebt (en die zijn er altijd, bij iedereen) dan ga je in gesprek. Desnoods komt er een conflict of loopt het op, maar het doel moet zijn om er samen uit te komen, het op te lossen. Jouw vriend loopt weg van de situatie. Dat vind ik opvallend en dit is voor jou gewoon niet goed, punt.
Het leest alsof hij door zijn angst voor depressie niet met tegenslagen of ingewikkelde emoties/gedrag om kan gaan. Daar heb je dus geen bal aan.
Ik lees in jouw berichten niet dat je een heftig onstabiel persoon bent, integendeel, je komt heel redelijk over. Je hebt alleen een dreun van je vorige relatie gehad (en wie weet een slecht voorbeeld in je jeugd?) Lijkt er inderdaad op dar je weer een man hebt aangetrokken die vlucht en het niet met je aangaat. Daar is wat aan te doen. Maar of dat met hem is...
Ik ben het hierin met Meds eens dat dit geen gezond gedrag is. Als je partner gedragingen heeft waar je last van hebt (en die zijn er altijd, bij iedereen) dan ga je in gesprek. Desnoods komt er een conflict of loopt het op, maar het doel moet zijn om er samen uit te komen, het op te lossen. Jouw vriend loopt weg van de situatie. Dat vind ik opvallend en dit is voor jou gewoon niet goed, punt.
Het leest alsof hij door zijn angst voor depressie niet met tegenslagen of ingewikkelde emoties/gedrag om kan gaan. Daar heb je dus geen bal aan.
Ik lees in jouw berichten niet dat je een heftig onstabiel persoon bent, integendeel, je komt heel redelijk over. Je hebt alleen een dreun van je vorige relatie gehad (en wie weet een slecht voorbeeld in je jeugd?) Lijkt er inderdaad op dar je weer een man hebt aangetrokken die vlucht en het niet met je aangaat. Daar is wat aan te doen. Maar of dat met hem is...
