Relaties
alle pijlers
Mantelzorg
maandag 9 december 2019 22:00
Beste lezers,
hierbij leg ik wat vragen voor want kom er zelf niet meer uit en zou graag meningen lezen.
Sinds twee jaar doe ik de mantelzorg voor een familielid. We wonen sinds een half jaar zelfs naast elkaar, dit omdat ik anders elke dag naar haar huis moest reizen en daardoor teveel tijd kwijt was.
Diegene waar ik voor zorg heeft een ziekte waardoor ze moeilijk loopt. Echter is dit met een spalk nog ietwat te verbeteren. Ze heeft voor langere stukken een rolstoel of scootmobiel aangeboden gekregen. Een rollator was ook nog een optie.
Echter weigert ze al deze dingen permanent. Het gevolg is dat ze al sinds 2016 het huis niet meer uitkomt. Je kan je wel indenken dat dat haar humeur niet ten goede komt. Vaak verveling en klagen dat ze nergens komt.
Laatst ben ik een paar keer hard uitgevallen en heb gezegd dat ze op moet houden met klagen want het is haar eigen keus om geen hulpmiddelen te gebruiken en zo aan het huis gekluisterd te zijn. Ook heb ik helaas gezegd dat ik nu veel meer moet doen wat nodig is. Spullen voor haal halen, post halen, alles in huis, koken en de tuin. Accepteerde ze een hulpmiddel dan was ze veel zelfstandiger.
Heb hier spijt van, want die ziekte die ze heeft gun je niemand. Maar ondanks de spijt denk ik wel vaak, verdorie, je bent nog geen 50 en zit al vijf jaar in huis, je had het zoveel leuker kunnen hebben: een keer winkelen, op visite, naar de film, uit eten. Zo zonde dit.
Mijn onvrede over de situatie gewoon maar niet meer uiten en accepteren dat dit is wat ze wil?
hierbij leg ik wat vragen voor want kom er zelf niet meer uit en zou graag meningen lezen.
Sinds twee jaar doe ik de mantelzorg voor een familielid. We wonen sinds een half jaar zelfs naast elkaar, dit omdat ik anders elke dag naar haar huis moest reizen en daardoor teveel tijd kwijt was.
Diegene waar ik voor zorg heeft een ziekte waardoor ze moeilijk loopt. Echter is dit met een spalk nog ietwat te verbeteren. Ze heeft voor langere stukken een rolstoel of scootmobiel aangeboden gekregen. Een rollator was ook nog een optie.
Echter weigert ze al deze dingen permanent. Het gevolg is dat ze al sinds 2016 het huis niet meer uitkomt. Je kan je wel indenken dat dat haar humeur niet ten goede komt. Vaak verveling en klagen dat ze nergens komt.
Laatst ben ik een paar keer hard uitgevallen en heb gezegd dat ze op moet houden met klagen want het is haar eigen keus om geen hulpmiddelen te gebruiken en zo aan het huis gekluisterd te zijn. Ook heb ik helaas gezegd dat ik nu veel meer moet doen wat nodig is. Spullen voor haal halen, post halen, alles in huis, koken en de tuin. Accepteerde ze een hulpmiddel dan was ze veel zelfstandiger.
Heb hier spijt van, want die ziekte die ze heeft gun je niemand. Maar ondanks de spijt denk ik wel vaak, verdorie, je bent nog geen 50 en zit al vijf jaar in huis, je had het zoveel leuker kunnen hebben: een keer winkelen, op visite, naar de film, uit eten. Zo zonde dit.
Mijn onvrede over de situatie gewoon maar niet meer uiten en accepteren dat dit is wat ze wil?
maandag 9 december 2019 22:43
Je vriendin maakt van haar probleem jouw probleem. Zij is te trots/koppig om een hulpmiddel te gebruiken. En daar moet jij voor compenseren.Renkya schreef: ↑09-12-2019 22:00Laatst ben ik een paar keer hard uitgevallen en heb gezegd dat ze op moet houden met klagen want het is haar eigen keus om geen hulpmiddelen te gebruiken en zo aan het huis gekluisterd te zijn. Ook heb ik helaas gezegd dat ik nu veel meer moet doen wat nodig is. Spullen voor haar halen, post halen, alles in huis, koken en de tuin. Accepteerde ze een hulpmiddel dan was ze veel zelfstandiger.
Totdat jij op een dag omvalt.
Mijn tip.
Ga eens praten met de POH, de praktijkondersteuner van de huisartsenpraktijk.
Zij hebben ruime ervaring met het begeleiden van mantelzorgers.
En ook met alle dilemma's die bij mantelzorg horen.
maandag 9 december 2019 22:52
Ik denk dat het heel goed is dat je uitgevallen bent, krabbel nu niet terug. Hoe hard het ook is/lijkt ze zal de situatie moeten accepteren.
Eigenlijk had je al niet moeten verhuizen, maar dat is achteraf praat.
En een mantelzorger moet ook aan zichzelf denken dus vergeet vooral niet af en toe een dagje of een weekendje weg te gaan.
Al is het alleen maar om haar met de neus op de feiten te drukken.
Eigenlijk had je al niet moeten verhuizen, maar dat is achteraf praat.
En een mantelzorger moet ook aan zichzelf denken dus vergeet vooral niet af en toe een dagje of een weekendje weg te gaan.
Al is het alleen maar om haar met de neus op de feiten te drukken.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 9 december 2019 23:29
Hoe was ze voordat ze die ziekte kreeg? Ook al op zichzelf gericht? Dan ga je dat niet zo snel veranderen, en dan zou ik als ik jou was maar heel snel op mezelf gaan passen. Anders ga jij er onderdoor. Is die ziekte zo dat de levensverwachting korter wordt? Want reken er op dat ze nu bezig is jouw leven te verzieken, en dat nog heel wat jaren kan doorgaan. En vooral niet accepteren wat ze wil, zolang ze zelf geen moeite doet om te doen wat ze nog wel zou kunnen.
En al heeft ze een ziekte die je niemand gunt, (welke ziekte gun je iemand wel) ze is niet haar ziekte ze is nog gewoon jouw familielid, een mens waar je wel tegen in mag gaan
En misschien moet jij die spalk die zij niet wil maar gebruiken om jouw poot stijf te houden.
Heb je trouwens zelf iemand waarbij je op adem kunt komen?
En al heeft ze een ziekte die je niemand gunt, (welke ziekte gun je iemand wel) ze is niet haar ziekte ze is nog gewoon jouw familielid, een mens waar je wel tegen in mag gaan
En misschien moet jij die spalk die zij niet wil maar gebruiken om jouw poot stijf te houden.
Heb je trouwens zelf iemand waarbij je op adem kunt komen?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 9 december 2019 23:43
Even wat meer vertellen denk ik. Ik heb inderdaad spijt van de verhuizing want ze had me beloofd positiever in het leven te staan en hulpmiddelen te aanvaarden. Maar het heeft anders uitgepakt. Ze is al vijf jaar zo sinds haar M.S. slechter werd en daardoor wilde haar man scheiden. Hij liep toen tegen hetzelfde aan als ik: je kan zoveel meer, naar buiten, leuke dingen doen maar ze weigert dus alle hulpmiddelen.
Er is ook niet over te praten want dan gaat ze erg kwaad worden. Ze wil niet in een rolstoel. Ze schaamt zich. Toen we, ex en ik, zeiden dat ze dan misschien hulp moet zoeken dit te overwinnen flipte ze totaal. Ze wil het niet punt uit. Begint een arts erover dan wil ze een andere arts. Het zit heel diep dus.
Nu ga ik met haar naar de neuroloog terwijl ze op me leunt. Ze strompelt dan zo erg dat mensen kijken. Ik vind het logisch want zoiets zie je ook niet vaak en het is een mens eigen om dan te kijken. Voor haar weer een reden om thuis te zitten.
Ben zelf ook teleurgesteld, wilde naar een appartement omdat ik tuinieren haat en zit nu in een veel te grote woning, en zij ook, met een veel te grote tuin omdat ik medelijden had toen haar man weg ging. En ik haar beloofd had dat ze niet in een verzorgingsflat kwam.
Word heel ongelukkig en heb de pest aan mezelf want ze zegt terecht: ik wilde dat ik kon wat jij kon dan ging ik dit of dat. Maar goed. Ze heeft deze ziekte al 20 jaar en dacht toch wel dat je dan gaat accepteren.
Mijn uitval kwam ook omdat ik dingen opkrop. Ik had zelf kanker in 2016 en hoopte op steun en toen zei ze: ik wilde dat ik kanker had, want dan heb je kans op genezing en ik niet. Ik kan die opmerking maar niet van me afzetten.
Ik hou heel veel van haar, ze is familie, ik wil alles voor haar doen. Hoef ook geen dankbaarheid. Vind haar gewoon onredelijk soms.
Word gewoon ongelukkig merk ik. En dat vind ik heel erg want zij heeft iets veel ergers, dus uit ik het niet meer.
Er is ook niet over te praten want dan gaat ze erg kwaad worden. Ze wil niet in een rolstoel. Ze schaamt zich. Toen we, ex en ik, zeiden dat ze dan misschien hulp moet zoeken dit te overwinnen flipte ze totaal. Ze wil het niet punt uit. Begint een arts erover dan wil ze een andere arts. Het zit heel diep dus.
Nu ga ik met haar naar de neuroloog terwijl ze op me leunt. Ze strompelt dan zo erg dat mensen kijken. Ik vind het logisch want zoiets zie je ook niet vaak en het is een mens eigen om dan te kijken. Voor haar weer een reden om thuis te zitten.
Ben zelf ook teleurgesteld, wilde naar een appartement omdat ik tuinieren haat en zit nu in een veel te grote woning, en zij ook, met een veel te grote tuin omdat ik medelijden had toen haar man weg ging. En ik haar beloofd had dat ze niet in een verzorgingsflat kwam.
Word heel ongelukkig en heb de pest aan mezelf want ze zegt terecht: ik wilde dat ik kon wat jij kon dan ging ik dit of dat. Maar goed. Ze heeft deze ziekte al 20 jaar en dacht toch wel dat je dan gaat accepteren.
Mijn uitval kwam ook omdat ik dingen opkrop. Ik had zelf kanker in 2016 en hoopte op steun en toen zei ze: ik wilde dat ik kanker had, want dan heb je kans op genezing en ik niet. Ik kan die opmerking maar niet van me afzetten.
Ik hou heel veel van haar, ze is familie, ik wil alles voor haar doen. Hoef ook geen dankbaarheid. Vind haar gewoon onredelijk soms.
Word gewoon ongelukkig merk ik. En dat vind ik heel erg want zij heeft iets veel ergers, dus uit ik het niet meer.
maandag 9 december 2019 23:57
Word gewoon ongelukkig merk ik. En dat vind ik heel erg want zij heeft iets veel ergers, dus uit ik het niet meer.
Ja ze heeft iets veel ergers, een rotkarakter.
Zij is niet jouw verantwoordelijkheid, maar het duurt niet lang meer dan heb jij iets zeker zo erg, overspannen burn-out, en een veel te laag zelfbeeld van jezelf want dan denk je dat het allemaal aan jou ligt.
Ga grenzen stellen, aan jezelf en aan haar. Ja dat is verrot moeilijk, maar de enige optie.
En het ligt dus niet aan jou, haar ex had er ook moeite mee, en die is vertrokken en laat jou de kolen uit het vuur halen.
Ik heb medelijden met je en ik ben boos op je. Allebei tegelijk, want jij laat je leven voorbijgaan. Ga aan je zelf denken.
Ja ze heeft iets veel ergers, een rotkarakter.
Zij is niet jouw verantwoordelijkheid, maar het duurt niet lang meer dan heb jij iets zeker zo erg, overspannen burn-out, en een veel te laag zelfbeeld van jezelf want dan denk je dat het allemaal aan jou ligt.
Ga grenzen stellen, aan jezelf en aan haar. Ja dat is verrot moeilijk, maar de enige optie.
En het ligt dus niet aan jou, haar ex had er ook moeite mee, en die is vertrokken en laat jou de kolen uit het vuur halen.
Ik heb medelijden met je en ik ben boos op je. Allebei tegelijk, want jij laat je leven voorbijgaan. Ga aan je zelf denken.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 10 december 2019 00:09
Hou voet bij stuk. Zij zit blijkbaar prima in haar slachtofferrol, want ze is of zielig of ze word heel erg boos. Maar het allemaal ten koste van jezelf.
Een ander huis is niet zo snel gevonden, dus laat haar wat vaker/meer haar eigen boontjes doppen als ze zo koppig wil zijn vanuit zogenaamde schaamte.
Ze kan het wel, maar ze wil het niet...
Een ander huis is niet zo snel gevonden, dus laat haar wat vaker/meer haar eigen boontjes doppen als ze zo koppig wil zijn vanuit zogenaamde schaamte.
Ze kan het wel, maar ze wil het niet...
dinsdag 10 december 2019 00:10
Zittend koken? Ik bedoel: zoeken naar mogelijkheden. Ik heb een goede vriendin die ongeveer in dezelfde fase van haar MS zit als jouw familielid. Zij grijpt wel alles aan en daagt zichzelf uit om nog zoveel mogelijk te doen ( al gaat dat ook niet altijd). Maar dus wel spalken, scootmobiel, stok bij hele korte stukjes lopen, fysio enz.
Zij kookt ook gewoon en doet huishoudelijke klusjes.
dinsdag 10 december 2019 00:18
Dat is het dus precies, dat kan zij ook. Ze heeft gelukkig weinig pijnklachten en kan met hulpmiddelen zeker 80 procent meer doen dan wat ze nu doet. Ze zit maar, spieren teren weg en nog 46 kilo. Voor mij heel rot om te zien. Spreek ik haar aan op wat ik hier boven zei dan is het gevolg dat ze weer een dag niet gaat eten want heb haar afgerekend op haar M.S.lila01 schreef: ↑10-12-2019 00:10Zittend koken? Ik bedoel: zoeken naar mogelijkheden. Ik heb een goede vriendin die ongeveer in dezelfde fase van haar MS zit als jouw familielid. Zij grijpt wel alles aan en daagt zichzelf uit om nog zoveel mogelijk te doen ( al gaat dat ook niet altijd). Maar dus wel spalken, scootmobiel, stok bij hele korte stukjes lopen, fysio enz.
Zij kookt ook gewoon en doet huishoudelijke klusjes.
Dat doe ik echt niet, niet op haar M.S. maar wel op het feit dat ze erbij blijft zitten terwijl er zoveel hulp is en ze dan zoveel meer kan.
dinsdag 10 december 2019 00:24
Er komt eens in de maand een vriend langs voor haar en ook wel voor mij. Verder niks want op uitnodigen gaat ze nooit in. Ze heeft een taxipas voor gratis vervoer, maar dat wil ze dus ook niet. Ik wil haar wel brengen en halen maar wil ze ook niet want als ze naar de w.c. moet dan zien ze haar strompelen. Ze wil gewoon niet.
Ik ga slapen want morgen werken, dus geen desinteresse van mijn kant. Bedank voor jullie reacties.
dinsdag 10 december 2019 02:32
Voel je niet schuldig dat je bent uitgevallen tegen haar, als zij zo doorgaat dan ga jij er aan onderdoor. Dit houd je niet vol dus tijd om grenzen te stellen. Ik snap dat hulp aanvaarden lastig is en dat achter een rolator lopen niet leuk is maar zoals het nu gaat kan niet.
Misschien ook tijd om even minder te mantelzorgen?
Wil ze niet zelf of met jou naar de supermarkt: Dan laat je het thuis bezorgen.
Wil ze niet koken: Maaltijd service.
Hulp nodig bij douchen/ aankleden: Thuiszorg via WMO.
Kan ze haar huis niet netjes houden: wederom thuiszorg via WMO.
Moet de tuin bijgehouden worden?: Tuinman. (Informeer bij de gemeente, soms zijn er initiatieven waarbij hulp behoevende mensen voor een laag bedrag een klusjesman/tuinman kunnen inhuren.)
Wil ze dat allemaal niet, jammer maar jij gaat het ook niet meer doen. En dan wel volhouden natuurlijk zodat ze zelf de gevolgen gaat merken van haar keuzes.
Misschien ook tijd om even minder te mantelzorgen?
Wil ze niet zelf of met jou naar de supermarkt: Dan laat je het thuis bezorgen.
Wil ze niet koken: Maaltijd service.
Hulp nodig bij douchen/ aankleden: Thuiszorg via WMO.
Kan ze haar huis niet netjes houden: wederom thuiszorg via WMO.
Moet de tuin bijgehouden worden?: Tuinman. (Informeer bij de gemeente, soms zijn er initiatieven waarbij hulp behoevende mensen voor een laag bedrag een klusjesman/tuinman kunnen inhuren.)
Wil ze dat allemaal niet, jammer maar jij gaat het ook niet meer doen. En dan wel volhouden natuurlijk zodat ze zelf de gevolgen gaat merken van haar keuzes.
dinsdag 10 december 2019 02:51
Ik heb geen ms maar kan ook niet lang staan. Dus ik zit. Maar ik kook wel. Gewoon een stoel er bij en snijden en mis en place aan de eettafel.
Eerlijk gezegd wordt ik moe van mensen die kanikniet roepen om alles en nogwat. Je kan altijd wát. En dat geen rolstoel willen enz.Sommige mensen worden hun ziekte. Had ook ooit zo'n vriendin. Die zwelgde ook nogal in het ziek zijn. Ipv de fiets naar de winkel (dat kon ze prima) nam ze de auto met rolstoel. Dus auto parkeren, rolstoel er uit, uitklappen, 2 meter naar de winkel en dan voor een eenpersoons huishouden met weinig trek boodschappen doen. Maar nee de rolstoel moest en zou mee. Moeilijk doen met mandje op schoot enz enz.
Ik vind het goed dat je een keer uitgevallen bent. Leuke dingen doen is gewoon een must en zelfs al loop je maar een meter dat kan echt prima met de rolstoel.
Gewoon niets meer doen tot ze in de stoel gaat zitten en een ommetje met je maakt? Dus gewoon eens wat harder worden TO? Soms hebben mensen een schop onder de kont nodig. Op deze manier blijft ze de ziekte en wordt ze nooit een mens die een ziekte heeft.
dinsdag 10 december 2019 08:11
Ik ben ook mantelzorger, voor aangetrouwde familie. Ik heb in een boze bui wel eens geroepen dat scheiden voor mij misschien een hele hoop op zou lossen... Ik schaamde me daarna kapot, maar mijn man gaf me groot gelijk.
Bij ons is het probleem dat ik ook een bepaalde, zware operatie heb ondergaan, waardoor ik nu qua beweging veel meer kan. Maar in de zomer (en op feestjes) kan men zien dat ik geopereerd ben, want het litteken is niet zuinig. Zij heeft ongeveer dezelfde operatie ondergaan, alleen door de voorgeschiedenis en (normale) complicaties kan zij nu veel minder. En daar is ze boos over. Want ik zou die operatie gepusht hebben en nu kan ze buiten geen T-shirt of jurk meer aan, want litteken.
Wij hebben dit jaar, na zeker 10 jaar de optie opperen, eindelijk voor elkaar gekregen dat ze serieus naar hulpmiddelen zoals een scootmobiel ging kijken. En hij staat nu in de schuur, en ze gebruikt hem. Om vervolgens te zeggen dat ze dat veel eerder had moeten doen. Dan sta je ff met je oren te flapperen, of niet dan.
Ik zag suggesties voorbij komen van het wijkteam, poh en dergelijke. Bij ons heeft stichting MEE en de revalidatiearts heel erg geholpen. Er viel niets te revalideren, maar die artsen hebben vaker te maken met boze, tegenwerkende patiënten.
En blijf ajb uitvallen als dat nodig is. Soms valt het kwartje echt heel laat. En anders is er nog een laatste optie, en dat is weer verhuizen, naar een plek (appartement) waar jij wel gelukkig wordt. Want ondanks haar beperkingen, is het jouw leven! Vergeet dat nooit!
Bij ons is het probleem dat ik ook een bepaalde, zware operatie heb ondergaan, waardoor ik nu qua beweging veel meer kan. Maar in de zomer (en op feestjes) kan men zien dat ik geopereerd ben, want het litteken is niet zuinig. Zij heeft ongeveer dezelfde operatie ondergaan, alleen door de voorgeschiedenis en (normale) complicaties kan zij nu veel minder. En daar is ze boos over. Want ik zou die operatie gepusht hebben en nu kan ze buiten geen T-shirt of jurk meer aan, want litteken.
Wij hebben dit jaar, na zeker 10 jaar de optie opperen, eindelijk voor elkaar gekregen dat ze serieus naar hulpmiddelen zoals een scootmobiel ging kijken. En hij staat nu in de schuur, en ze gebruikt hem. Om vervolgens te zeggen dat ze dat veel eerder had moeten doen. Dan sta je ff met je oren te flapperen, of niet dan.
Ik zag suggesties voorbij komen van het wijkteam, poh en dergelijke. Bij ons heeft stichting MEE en de revalidatiearts heel erg geholpen. Er viel niets te revalideren, maar die artsen hebben vaker te maken met boze, tegenwerkende patiënten.
En blijf ajb uitvallen als dat nodig is. Soms valt het kwartje echt heel laat. En anders is er nog een laatste optie, en dat is weer verhuizen, naar een plek (appartement) waar jij wel gelukkig wordt. Want ondanks haar beperkingen, is het jouw leven! Vergeet dat nooit!
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
dinsdag 10 december 2019 09:03
Zoek hulp voor jou en ook voor haar, praat met je huisarts hierover
Mantelzorg is niet vol te houden als iemand zo neerslachtig (depressief?) is. Tuurlijk MS is kut maar ze laat haar ziekte nu helemaal alles verpesten.
Trouwens petje af dat je zelfs verhuisd ben voor haar (is het je zus of je moeder?)
Mantelzorg is niet vol te houden als iemand zo neerslachtig (depressief?) is. Tuurlijk MS is kut maar ze laat haar ziekte nu helemaal alles verpesten.
Trouwens petje af dat je zelfs verhuisd ben voor haar (is het je zus of je moeder?)
dinsdag 10 december 2019 09:44
Renkya schreef: ↑09-12-2019 23:43Mijn uitval kwam ook omdat ik dingen opkrop. Ik had zelf kanker in 2016 en hoopte op steun en toen zei ze: ik wilde dat ik kanker had, want dan heb je kans op genezing en ik niet. Ik kan die opmerking maar niet van me afzetten.
Ik hou heel veel van haar, ze is familie, ik wil alles voor haar doen. Hoef ook geen dankbaarheid. Vind haar gewoon onredelijk soms.
Word gewoon ongelukkig merk ik. En dat vind ik heel erg want zij heeft iets veel ergers, dus uit ik het niet meer.
Ik vind dit ver, heel ver een grens over.
Creativity is intelligence having fun
dinsdag 10 december 2019 10:00
Oef, ik vind dit heel dubbel.
Vooral als ik (vrij veroordelend eerlijk gezegd) lees 'ze zit maar' …
Misschien kan ze wel niet meer dan dat? Het is heel moeilijk voor een ander om de situatie van iemand met MS in te schatten. Veel moeilijker dan je misschien denkt.
Ik weet van heel dichtbij hoe k*t MS kan zijn en dat dat veel ellendiger is dan je op het eerste gezicht ziet. Het is niet alleen slecht kunnen lopen, maar ook altijd moe zijn, nauwelijks concentratie hebben, een slecht geheugen en vaak veel pijn.
En ik kan me best goed voorstellen dat je als iemand van rond de 50 niet achter een rollator wilt lopen. Hoe goed het misschien ook voor haar zou zijn, die weerstand begrijp ik wel.
Tegelijkertijd begrijp ik jou ook wel. Jouw leven staat ook deels on-hold door de zorg die je haar geeft. Je zult in deze toch echt je eigen grenzen moeten stellen en duidelijk zijn in wat je wel en niet wilt doen.
Vooral als ik (vrij veroordelend eerlijk gezegd) lees 'ze zit maar' …
Misschien kan ze wel niet meer dan dat? Het is heel moeilijk voor een ander om de situatie van iemand met MS in te schatten. Veel moeilijker dan je misschien denkt.
Ik weet van heel dichtbij hoe k*t MS kan zijn en dat dat veel ellendiger is dan je op het eerste gezicht ziet. Het is niet alleen slecht kunnen lopen, maar ook altijd moe zijn, nauwelijks concentratie hebben, een slecht geheugen en vaak veel pijn.
En ik kan me best goed voorstellen dat je als iemand van rond de 50 niet achter een rollator wilt lopen. Hoe goed het misschien ook voor haar zou zijn, die weerstand begrijp ik wel.
Tegelijkertijd begrijp ik jou ook wel. Jouw leven staat ook deels on-hold door de zorg die je haar geeft. Je zult in deze toch echt je eigen grenzen moeten stellen en duidelijk zijn in wat je wel en niet wilt doen.
dinsdag 10 december 2019 10:20
Helemaal mee eens.
Je hebt je leven totaal aangepast en overhoop gegooid voor haar. Verhuizen, dat is nog wel wat. Je doet álles voor haar en zij maakt zich totaal onafhankelijk. Nogal logisch dat je een keer bent uitgevallen.
Ik zou ook verhuizen.
Haar ex trok het niet meer en jij nu ook niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
