Relaties
alle pijlers
Meer en blijvend succes in eigen regio?
maandag 15 februari 2010 om 19:47
Onlangs las ik in de krant dat mensen van rond de dertig het liefst een partner in de buurt vinden dan dat die partner heel ver weg woont. Omdat je uit dezelfde omgeving/streek komt heb je veel meer raakvlakken volgens het artikel en is de kans dat de relatie standhoudt, groter.
Reden: rond deze leeftijd heb je je hele (sociale) netwerk om je heen gevormd en ben je minder bereid om dingen op te geven.
Is dat voor jullie ook zo? Ik ben het namelijk wel roerend met deze stelling eens...
Reden: rond deze leeftijd heb je je hele (sociale) netwerk om je heen gevormd en ben je minder bereid om dingen op te geven.
Is dat voor jullie ook zo? Ik ben het namelijk wel roerend met deze stelling eens...
maandag 15 februari 2010 om 20:41
quote:wuiles schreef op 15 februari 2010 @ 20:39:
[...]
Ik ben blij dat het voor jou goed heeft uitpakt. Het hebben van kinderen zou in mijn ogen geen garantie of vooruitzicht zijn op goed ouderschap.Inderdaad, maar ik merkte ook dat mijn man (toen nog: nieuwe vriend) een heel lieve, betrokken vader was.
[...]
Ik ben blij dat het voor jou goed heeft uitpakt. Het hebben van kinderen zou in mijn ogen geen garantie of vooruitzicht zijn op goed ouderschap.Inderdaad, maar ik merkte ook dat mijn man (toen nog: nieuwe vriend) een heel lieve, betrokken vader was.
maandag 15 februari 2010 om 20:45
quote:Reiger100 schreef op 15 februari 2010 @ 20:41:
[...]
Inderdaad, maar ik merkte ook dat mijn man (toen nog: nieuwe vriend) een heel lieve, betrokken vader was.Herkenbaar. Niet zozeer voor mijzelf als wel voor sommige andere vrouwen. Wuilesman heeft duidelijk een hogere aaibaarheidsfactor als hij, schijnbaar alleen, met de kinderen bezig is. Het stel wordt nog niet ter plaatse geadopteerd zullen we maar zeggen.
[...]
Inderdaad, maar ik merkte ook dat mijn man (toen nog: nieuwe vriend) een heel lieve, betrokken vader was.Herkenbaar. Niet zozeer voor mijzelf als wel voor sommige andere vrouwen. Wuilesman heeft duidelijk een hogere aaibaarheidsfactor als hij, schijnbaar alleen, met de kinderen bezig is. Het stel wordt nog niet ter plaatse geadopteerd zullen we maar zeggen.
maandag 15 februari 2010 om 20:45
quote:elninjoo schreef op 15 februari 2010 @ 20:42:
Ik ben 't er mee eens. Ik zou niet bereid zijn te verhuizen en in latten met iemand die 'n paar uur verderop woont heb ik ook geen trek meer. Dus ja, een potentiele partner woont maximaal 'n half uurtje rijden van mij vandaan.Als ik alleen een 'seks-met-vriendschap' relatie voor ogen had, zou ik daar ook niet toe bereid zijn. Het hangt er van af wat voor soort relatie je voor ogen hebt.
Ik ben 't er mee eens. Ik zou niet bereid zijn te verhuizen en in latten met iemand die 'n paar uur verderop woont heb ik ook geen trek meer. Dus ja, een potentiele partner woont maximaal 'n half uurtje rijden van mij vandaan.Als ik alleen een 'seks-met-vriendschap' relatie voor ogen had, zou ik daar ook niet toe bereid zijn. Het hangt er van af wat voor soort relatie je voor ogen hebt.
maandag 15 februari 2010 om 20:47
quote:wuiles schreef op 15 februari 2010 @ 20:45:
[...]
Herkenbaar. Niet zozeer voor mijzelf als wel voor sommige andere vrouwen. Wuilesman heeft duidelijk een hogere aaibaarheidsfactor als hij, schijnbaar alleen, met de kinderen bezig is. Het stel wordt nog niet ter plaatse geadopteerd zullen we maar zeggen.
[...]
Herkenbaar. Niet zozeer voor mijzelf als wel voor sommige andere vrouwen. Wuilesman heeft duidelijk een hogere aaibaarheidsfactor als hij, schijnbaar alleen, met de kinderen bezig is. Het stel wordt nog niet ter plaatse geadopteerd zullen we maar zeggen.
maandag 15 februari 2010 om 20:51
Ik ontmoette mijn man toen wij nog 200km van elkaar af woonden, we hebben jaren gelat. Ik denk dat ik dat nu niet meer zo snel zou doen in een prille relatie.
Niet eens zozeer vanwege het sociale netwerk maar ook omdat ik toen gewoon veel minder verantwoordelijkheden had en ik daardoor lang reizen helemaal niet zo zonde van mijn tijd vond zolang ik maar een boek bij me had en ik aan het einde van de week niet zo moe was, scheelt ook.
Niet eens zozeer vanwege het sociale netwerk maar ook omdat ik toen gewoon veel minder verantwoordelijkheden had en ik daardoor lang reizen helemaal niet zo zonde van mijn tijd vond zolang ik maar een boek bij me had en ik aan het einde van de week niet zo moe was, scheelt ook.
maandag 15 februari 2010 om 20:53
quote:Vl43inder schreef op 15 februari 2010 @ 20:51:
Ik ontmoette mijn man toen wij nog 200km van elkaar af woonden, we hebben jaren gelat. Ik denk dat ik dat nu niet meer zo snel zou doen in een prille relatie..Vlinder, bedoel je daarmee dat alsje nu je man zou ontmoeten, je geen relatie meer met hem zou willen?Of begrijp ik het niet goed?
Ik ontmoette mijn man toen wij nog 200km van elkaar af woonden, we hebben jaren gelat. Ik denk dat ik dat nu niet meer zo snel zou doen in een prille relatie..Vlinder, bedoel je daarmee dat alsje nu je man zou ontmoeten, je geen relatie meer met hem zou willen?Of begrijp ik het niet goed?
maandag 15 februari 2010 om 20:56
quote:Reiger100 schreef op 15 februari 2010 @ 20:53:
[...]
Vlinder, bedoel je daarmee dat alsje nu je man zou ontmoeten, je geen relatie meer met hem zou willen?Of begrijp ik het niet goed?
Nee, als ik hem zou ontmoeten dan zou ik zeker wel een relatie met hem willen. Maar als ik heel eerlijk ben dan was het wel handig dat die afstand er toen was en niet nu (duurde jarenlang overigens). Ik zeg niet dat het tussen ons in zou komen te staan, maar de kans lijkt me nu wel vele malen groter. En dat ligt dus niet aan hem.
Komt misschien ook omdat ik nu voor mijn werk het hele land door rijd, en er niet aan moet denken om ook op vrijdagavond dan nog van Groningen naar Amsterdam te moeten.
[...]
Vlinder, bedoel je daarmee dat alsje nu je man zou ontmoeten, je geen relatie meer met hem zou willen?Of begrijp ik het niet goed?
Nee, als ik hem zou ontmoeten dan zou ik zeker wel een relatie met hem willen. Maar als ik heel eerlijk ben dan was het wel handig dat die afstand er toen was en niet nu (duurde jarenlang overigens). Ik zeg niet dat het tussen ons in zou komen te staan, maar de kans lijkt me nu wel vele malen groter. En dat ligt dus niet aan hem.
Komt misschien ook omdat ik nu voor mijn werk het hele land door rijd, en er niet aan moet denken om ook op vrijdagavond dan nog van Groningen naar Amsterdam te moeten.
maandag 15 februari 2010 om 21:01
quote:marie_liselotte1981 schreef op 15 februari 2010 @ 20:11:
Ze zoeken nog steeds...in de regio....misschien doen ze dan toch iets fout?
Ik weet niet of je ook op mij doelde, maar ik ben niet op zoek hoor. Ik sta er wel open voor. Maar wat ik al zei, ik heb het allemaal wel een beetje gehad om mijn leven om te gooien voor een man. Bij wijze van dan. Ik heb het wel fijn zo, en als er een man in zou passen dan zie ik die wel op mijn pad komen, en anders niet.
Ik weet dat het geven en nemen is, maar om hele grote concessies te doen heb ik geen zin meer in. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Ik heb mij altijd voor 1000% gegeven en het heeft mij zeer ongelukkig gemaakt.
En tuurlijk zorg ik zo dat de kans wel minimaal is om nog iemand te vinden. Ik ga al niet daten met iemand als ik nu al denk dat het grote aanpassingen gaat vergen die ik niet zou willen doen.
Voorbeeld is als iemand niet van katten houdt, of kinderen wilt en ik niet. Of naar het buitenland verhuizen. Of nog getrouwd is maar echt echt bij haar weg gaat. Dus ik heb het niet over kleine dingen. Maar aan de andere kant, ik woon hier zo lekker, dat zie ik mij niet zo opgeven om bij hem in te trekken. Nee vroeger was ik zo wendbaar als een knipmes in relaties. Door verlatingsangst heb ik alles gedaan om iemand maar niet te verliezen. En mijzelf daardoor voorbij gelopen. En nu denk ik, de kans is zo klein dat ik nog iemand vind, ik kan er maar beter niet op hopen, kan het alleen meevallen.
Verder is het er allemaal niet makkelijker op geworden als je ouder bent. Je verleden, vaak zijn mensen toch al getrouwd geweest of hebben kinderen. Vroeger ging het vond ik allemaal wat vanzelfsprekender dan nu. Je hebt toch meer eisen als je ouder wordt.
Als ik nu iemand zou vinden zou hij een aanvulling kunnen zijn, maar geen invulling.
Ze zoeken nog steeds...in de regio....misschien doen ze dan toch iets fout?
Ik weet niet of je ook op mij doelde, maar ik ben niet op zoek hoor. Ik sta er wel open voor. Maar wat ik al zei, ik heb het allemaal wel een beetje gehad om mijn leven om te gooien voor een man. Bij wijze van dan. Ik heb het wel fijn zo, en als er een man in zou passen dan zie ik die wel op mijn pad komen, en anders niet.
Ik weet dat het geven en nemen is, maar om hele grote concessies te doen heb ik geen zin meer in. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Ik heb mij altijd voor 1000% gegeven en het heeft mij zeer ongelukkig gemaakt.
En tuurlijk zorg ik zo dat de kans wel minimaal is om nog iemand te vinden. Ik ga al niet daten met iemand als ik nu al denk dat het grote aanpassingen gaat vergen die ik niet zou willen doen.
Voorbeeld is als iemand niet van katten houdt, of kinderen wilt en ik niet. Of naar het buitenland verhuizen. Of nog getrouwd is maar echt echt bij haar weg gaat. Dus ik heb het niet over kleine dingen. Maar aan de andere kant, ik woon hier zo lekker, dat zie ik mij niet zo opgeven om bij hem in te trekken. Nee vroeger was ik zo wendbaar als een knipmes in relaties. Door verlatingsangst heb ik alles gedaan om iemand maar niet te verliezen. En mijzelf daardoor voorbij gelopen. En nu denk ik, de kans is zo klein dat ik nog iemand vind, ik kan er maar beter niet op hopen, kan het alleen meevallen.
Verder is het er allemaal niet makkelijker op geworden als je ouder bent. Je verleden, vaak zijn mensen toch al getrouwd geweest of hebben kinderen. Vroeger ging het vond ik allemaal wat vanzelfsprekender dan nu. Je hebt toch meer eisen als je ouder wordt.
Als ik nu iemand zou vinden zou hij een aanvulling kunnen zijn, maar geen invulling.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 15 februari 2010 om 21:11
quote:mylenevalerie schreef op 15 februari 2010 @ 21:01:
[...]
Ik weet niet of je ook op mij doelde, maar ik ben niet op zoek hoor. Ik sta er wel open voor. Maar wat ik al zei, ik heb het allemaal wel een beetje gehad om mijn leven om te gooien voor een man. Bij wijze van dan. Ik heb het wel fijn zo, en als er een man in zou passen dan zie ik die wel op mijn pad komen, en anders niet.
Ik weet dat het geven en nemen is, maar om hele grote concessies te doen heb ik geen zin meer in. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Ik heb mij altijd voor 1000% gegeven en het heeft mij zeer ongelukkig gemaakt.
En tuurlijk zorg ik zo dat de kans wel minimaal is om nog iemand te vinden. Ik ga al niet daten met iemand als ik nu al denk dat het grote aanpassingen gaat vergen die ik niet zou willen doen.
Voorbeeld is als iemand niet van katten houdt, of kinderen wilt en ik niet. Of naar het buitenland verhuizen. Of nog getrouwd is maar echt echt bij haar weg gaat. Dus ik heb het niet over kleine dingen.
Als een man andere wensen over het leven heeft dan jij, past hij niet goed bij je. Ik zou er dan inderdaad ook niet aan beginnen. Maar wat als een man in alle opzichten bij je past, je elkaar superleuk vindt en het samenzijn altijd een feest is? Zou je ook dan niet bereid zijn om te verhuizen? Want dat hij op een andere plaats woont, heeft niets te maken met hoe hij is...
Maar aan de andere kant, ik woon hier zo lekker, dat zie ik mij niet zo opgeven om bij hem in te trekken. Nee vroeger was ik zo wendbaar als een knipmes in relaties. Door verlatingsangst heb ik alles gedaan om iemand maar niet te verliezen. En mijzelf daardoor voorbij gelopen. En nu denk ik, de kans is zo klein dat ik nog iemand vind, ik kan er maar beter niet op hopen, kan het alleen meevallen.
Ik dacht destijds ook dat de kans dat ik iemand zou vinden met wie ik een liefdesrelatie zou kunnen hebben, superklein was. Je weet het nooit.
Verder is het er allemaal niet makkelijker op geworden als je ouder bent. Je verleden, vaak zijn mensen toch al getrouwd geweest of hebben kinderen. Vroeger ging het vond ik allemaal wat vanzelfsprekender dan nu.Je hebt toch meer eisen als je ouder wordt.
Ja, die had ik ook, die eisen. Alleen nooit gedacht dat iemand er helemaal aan zou kunnen beantwoorden en zelfs nog meer leuke dingen zou kunnen hebben dan ik zelf kon verzinnen.
En een verleden hebben kan juist een voordeel zijn; je hebt dan ervaring en weet hoe het niét moet.
Als ik nu iemand zou vinden zou hij een aanvulling kunnen zijn, maar geen invulling.
Ik heb nooit begrepen wat daarmee bedoeld wordt. Veel dingen in mijn leven zijn een invulling: mijn hobby's, mijn kinderen, en zeker ook mijn man. Alles wat me gelukkig maakt, is een invulling. Als je leven geen invulling heeft, is het toch letterlijk en figuurlijk leeg?
[...]
Ik weet niet of je ook op mij doelde, maar ik ben niet op zoek hoor. Ik sta er wel open voor. Maar wat ik al zei, ik heb het allemaal wel een beetje gehad om mijn leven om te gooien voor een man. Bij wijze van dan. Ik heb het wel fijn zo, en als er een man in zou passen dan zie ik die wel op mijn pad komen, en anders niet.
Ik weet dat het geven en nemen is, maar om hele grote concessies te doen heb ik geen zin meer in. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Ik heb mij altijd voor 1000% gegeven en het heeft mij zeer ongelukkig gemaakt.
En tuurlijk zorg ik zo dat de kans wel minimaal is om nog iemand te vinden. Ik ga al niet daten met iemand als ik nu al denk dat het grote aanpassingen gaat vergen die ik niet zou willen doen.
Voorbeeld is als iemand niet van katten houdt, of kinderen wilt en ik niet. Of naar het buitenland verhuizen. Of nog getrouwd is maar echt echt bij haar weg gaat. Dus ik heb het niet over kleine dingen.
Als een man andere wensen over het leven heeft dan jij, past hij niet goed bij je. Ik zou er dan inderdaad ook niet aan beginnen. Maar wat als een man in alle opzichten bij je past, je elkaar superleuk vindt en het samenzijn altijd een feest is? Zou je ook dan niet bereid zijn om te verhuizen? Want dat hij op een andere plaats woont, heeft niets te maken met hoe hij is...
Maar aan de andere kant, ik woon hier zo lekker, dat zie ik mij niet zo opgeven om bij hem in te trekken. Nee vroeger was ik zo wendbaar als een knipmes in relaties. Door verlatingsangst heb ik alles gedaan om iemand maar niet te verliezen. En mijzelf daardoor voorbij gelopen. En nu denk ik, de kans is zo klein dat ik nog iemand vind, ik kan er maar beter niet op hopen, kan het alleen meevallen.
Ik dacht destijds ook dat de kans dat ik iemand zou vinden met wie ik een liefdesrelatie zou kunnen hebben, superklein was. Je weet het nooit.
Verder is het er allemaal niet makkelijker op geworden als je ouder bent. Je verleden, vaak zijn mensen toch al getrouwd geweest of hebben kinderen. Vroeger ging het vond ik allemaal wat vanzelfsprekender dan nu.Je hebt toch meer eisen als je ouder wordt.
Ja, die had ik ook, die eisen. Alleen nooit gedacht dat iemand er helemaal aan zou kunnen beantwoorden en zelfs nog meer leuke dingen zou kunnen hebben dan ik zelf kon verzinnen.
En een verleden hebben kan juist een voordeel zijn; je hebt dan ervaring en weet hoe het niét moet.
Als ik nu iemand zou vinden zou hij een aanvulling kunnen zijn, maar geen invulling.
Ik heb nooit begrepen wat daarmee bedoeld wordt. Veel dingen in mijn leven zijn een invulling: mijn hobby's, mijn kinderen, en zeker ook mijn man. Alles wat me gelukkig maakt, is een invulling. Als je leven geen invulling heeft, is het toch letterlijk en figuurlijk leeg?
maandag 15 februari 2010 om 21:12
quote:mylenevalerie schreef op 15 februari 2010 @ 21:01:
[...]
Ik weet niet of je ook op mij doelde, maar ik ben niet op zoek hoor. Ik sta er wel open voor.
Als ik nu iemand zou vinden zou hij een aanvulling kunnen zijn, maar geen invulling.Nee, doelde niet op jou meer op degene die mee hebben gedaan aan het onderzoek. Het is al lastig om een goede man te vinden, dus waarom is dat uurtje rijden of 2 dan zo belangrijk? Ik begrijp dat echt niet. "wij Nederlanders" zijn niets gewend, een uurtje rijden vinden wij al ver! En dan mbt vrienden en familie. Jouw vrienden blijven ook niet bij jou wonen omdat jij daar zit. Bovendien ga je met je man de rest van je leven door en je vriendinnen met hun eigen mannen. Familie blijft familie...ook op afstand.
[...]
Ik weet niet of je ook op mij doelde, maar ik ben niet op zoek hoor. Ik sta er wel open voor.
Als ik nu iemand zou vinden zou hij een aanvulling kunnen zijn, maar geen invulling.Nee, doelde niet op jou meer op degene die mee hebben gedaan aan het onderzoek. Het is al lastig om een goede man te vinden, dus waarom is dat uurtje rijden of 2 dan zo belangrijk? Ik begrijp dat echt niet. "wij Nederlanders" zijn niets gewend, een uurtje rijden vinden wij al ver! En dan mbt vrienden en familie. Jouw vrienden blijven ook niet bij jou wonen omdat jij daar zit. Bovendien ga je met je man de rest van je leven door en je vriendinnen met hun eigen mannen. Familie blijft familie...ook op afstand.
maandag 15 februari 2010 om 21:16
quote:marie_liselotte1981 schreef op 15 februari 2010 @ 21:12:
[...]
Nee, doelde niet op jou meer op degene die mee hebben gedaan aan het onderzoek. Het is al lastig om een goede man te vinden, dus waarom is dat uurtje rijden of 2 dan zo belangrijk? Ik begrijp dat echt niet. "wij Nederlanders" zijn niets gewend, een uurtje rijden vinden wij al ver! En dan mbt vrienden en familie. Jouw vrienden blijven ook niet bij jou wonen omdat jij daar zit. Bovendien ga je met je man de rest van je leven door en je vriendinnen met hun eigen mannen. Familie blijft familie...ook op afstand.Uit de OP blijkt dan ook niet dat die twee uurtjes rijden van doorslaggevende invloed zouden zijn. Als mensen kunnen kiezen hebben zij liever een partner die dichtbij woont dan een partner die ver weg is. Er staat helemaal niet dat een bepaalde afstand voor veel mensen een dealbreaker zou zijn. Zoals ik zei: een grote open deur.
[...]
Nee, doelde niet op jou meer op degene die mee hebben gedaan aan het onderzoek. Het is al lastig om een goede man te vinden, dus waarom is dat uurtje rijden of 2 dan zo belangrijk? Ik begrijp dat echt niet. "wij Nederlanders" zijn niets gewend, een uurtje rijden vinden wij al ver! En dan mbt vrienden en familie. Jouw vrienden blijven ook niet bij jou wonen omdat jij daar zit. Bovendien ga je met je man de rest van je leven door en je vriendinnen met hun eigen mannen. Familie blijft familie...ook op afstand.Uit de OP blijkt dan ook niet dat die twee uurtjes rijden van doorslaggevende invloed zouden zijn. Als mensen kunnen kiezen hebben zij liever een partner die dichtbij woont dan een partner die ver weg is. Er staat helemaal niet dat een bepaalde afstand voor veel mensen een dealbreaker zou zijn. Zoals ik zei: een grote open deur.
maandag 15 februari 2010 om 21:16
quote:Reiger100 schreef op 15 februari 2010 @ 20:45:
[...]
Als ik alleen een 'seks-met-vriendschap' relatie voor ogen had, zou ik daar ook niet toe bereid zijn. Het hangt er van af wat voor soort relatie je voor ogen hebt.Ik heb nooit 'n seks met vriendschap relatie voor ogen gehad, daar is seks me simpelweg niet boeiend genoeg voor. Maar mijn woonomgeving en mijn ouders laat ik niet achter voor 'n mogelijke liefde. Zie genoeg relaties sneuvelen die ook heel erg veelbelovend begonnen en mij is dat de opoffering van dingen opgeven dus gewoon niet waard. Het zal er ook aan liggen dat ik mezelf als single juist beter in m'n vel voel dan wanneer ik onder invloed van liehiefde ben, dat het niet verstandig is om je hart achterna te hollen. Als de man in kwestie gek genoeg is dan mag hij alles opgeven en mijn kant opkomen. Maar dan krijg je ook het gezeur van 'maar ik heb alles opgegeven voor jou' als er iets 'n keer niet loopt. Beter dus iemand uit eigen omgeving en met dezelfde roots en anders maar niet.
[...]
Als ik alleen een 'seks-met-vriendschap' relatie voor ogen had, zou ik daar ook niet toe bereid zijn. Het hangt er van af wat voor soort relatie je voor ogen hebt.Ik heb nooit 'n seks met vriendschap relatie voor ogen gehad, daar is seks me simpelweg niet boeiend genoeg voor. Maar mijn woonomgeving en mijn ouders laat ik niet achter voor 'n mogelijke liefde. Zie genoeg relaties sneuvelen die ook heel erg veelbelovend begonnen en mij is dat de opoffering van dingen opgeven dus gewoon niet waard. Het zal er ook aan liggen dat ik mezelf als single juist beter in m'n vel voel dan wanneer ik onder invloed van liehiefde ben, dat het niet verstandig is om je hart achterna te hollen. Als de man in kwestie gek genoeg is dan mag hij alles opgeven en mijn kant opkomen. Maar dan krijg je ook het gezeur van 'maar ik heb alles opgegeven voor jou' als er iets 'n keer niet loopt. Beter dus iemand uit eigen omgeving en met dezelfde roots en anders maar niet.
maandag 15 februari 2010 om 21:19
quote:wuiles schreef op 15 februari 2010 @ 21:16:
[...]
Uit de OP blijkt dan ook niet dat die twee uurtjes rijden van doorslaggevende invloed zouden zijn. Als mensen kunnen kiezen hebben zij liever een partner die dichtbij woont dan een partner die ver weg is. Er staat helemaal niet dat een bepaalde afstand voor veel mensen een dealbreaker zou zijn. Zoals ik zei: een grote open deur.we hebben het er toch gewoon over. voor mij is de OP helemaal niet voor de hand liggend, hoewel..in zoverre dat ik het typisch Nederlands vind.
[...]
Uit de OP blijkt dan ook niet dat die twee uurtjes rijden van doorslaggevende invloed zouden zijn. Als mensen kunnen kiezen hebben zij liever een partner die dichtbij woont dan een partner die ver weg is. Er staat helemaal niet dat een bepaalde afstand voor veel mensen een dealbreaker zou zijn. Zoals ik zei: een grote open deur.we hebben het er toch gewoon over. voor mij is de OP helemaal niet voor de hand liggend, hoewel..in zoverre dat ik het typisch Nederlands vind.
maandag 15 februari 2010 om 21:25
quote:elninjoo schreef op 15 februari 2010 @ 21:16:
[...]
Ik heb nooit 'n seks met vriendschap relatie voor ogen gehad, daar is seks me simpelweg niet boeiend genoeg voor. Maar mijn woonomgeving en mijn ouders laat ik niet achter voor 'n mogelijke liefde. Zie genoeg relaties sneuvelen die ook heel erg veelbelovend begonnen en mij is dat de opoffering van dingen opgeven dus gewoon niet waard. Het zal er ook aan liggen dat ik mezelf als single juist beter in m'n vel voel dan wanneer ik onder invloed van liehiefde ben, dat het niet verstandig is om je hart achterna te hollen. Als de man in kwestie gek genoeg is dan mag hij alles opgeven en mijn kant opkomen. Maar dan krijg je ook het gezeur van 'maar ik heb alles opgegeven voor jou' als er iets 'n keer niet loopt. Beter dus iemand uit eigen omgeving en met dezelfde roots en anders maar niet.
Elninjo, het is verschillend van persoon tot persoon. Als jij onder invloed van liefde-verliefdheid je minder voelt dan als single, is geen relatie voor jou hoe dan ook beter, of ze nu op afstand is of dichtbij.
Ik schreef een 'seks-met-vriendschap' relatie, maar ik bedoelde elke relatie waar je niet zo supergelukkig van wordt dat bijv. verhuizen geen punt meer is. En dat is bij jou duidelijk niet het geval.
Wat andere mensen betreft, die wel bereid zijn om te verhuizen:
ja, een relatie kan sneuvelen. Leven is risico nemen. Dat maakt het juist ook boeiend.
[...]
Ik heb nooit 'n seks met vriendschap relatie voor ogen gehad, daar is seks me simpelweg niet boeiend genoeg voor. Maar mijn woonomgeving en mijn ouders laat ik niet achter voor 'n mogelijke liefde. Zie genoeg relaties sneuvelen die ook heel erg veelbelovend begonnen en mij is dat de opoffering van dingen opgeven dus gewoon niet waard. Het zal er ook aan liggen dat ik mezelf als single juist beter in m'n vel voel dan wanneer ik onder invloed van liehiefde ben, dat het niet verstandig is om je hart achterna te hollen. Als de man in kwestie gek genoeg is dan mag hij alles opgeven en mijn kant opkomen. Maar dan krijg je ook het gezeur van 'maar ik heb alles opgegeven voor jou' als er iets 'n keer niet loopt. Beter dus iemand uit eigen omgeving en met dezelfde roots en anders maar niet.
Elninjo, het is verschillend van persoon tot persoon. Als jij onder invloed van liefde-verliefdheid je minder voelt dan als single, is geen relatie voor jou hoe dan ook beter, of ze nu op afstand is of dichtbij.
Ik schreef een 'seks-met-vriendschap' relatie, maar ik bedoelde elke relatie waar je niet zo supergelukkig van wordt dat bijv. verhuizen geen punt meer is. En dat is bij jou duidelijk niet het geval.
Wat andere mensen betreft, die wel bereid zijn om te verhuizen:
ja, een relatie kan sneuvelen. Leven is risico nemen. Dat maakt het juist ook boeiend.
maandag 15 februari 2010 om 21:27
Tuurlijk zou ik liever smoor en smoor worden op iemand die in dezelfde stad woont als ik. Maar tja het leven werkt niet altijd mee. Dus ik liep iemand tegen het lijf die 6000km verderop woont. Liever wat dichterbij ja, maar ik ga toch volgende week in het vliegtuig stappen om hem op te zoeken.
Dus je kan wel van alles willen, maar dat zegt niets over de conclusies die je trekt als er iets gebeurt dat je niet verwachtte (zoals iemand ontmoeten die ver weg woont).
Het is allemaal nog heel pril, maar tot nu toe is het cultuurverschil overigens alleen maar interessant.
Dus je kan wel van alles willen, maar dat zegt niets over de conclusies die je trekt als er iets gebeurt dat je niet verwachtte (zoals iemand ontmoeten die ver weg woont).
Het is allemaal nog heel pril, maar tot nu toe is het cultuurverschil overigens alleen maar interessant.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 15 februari 2010 om 21:36
quote:marie_liselotte1981 schreef op 15 februari 2010 @ 21:12:
[...]
Nee, doelde niet op jou meer op degene die mee hebben gedaan aan het onderzoek. Het is al lastig om een goede man te vinden, dus waarom is dat uurtje rijden of 2 dan zo belangrijk? Ik begrijp dat echt niet. "wij Nederlanders" zijn niets gewend, een uurtje rijden vinden wij al ver! En dan mbt vrienden en familie. Jouw vrienden blijven ook niet bij jou wonen omdat jij daar zit. Bovendien ga je met je man de rest van je leven door en je vriendinnen met hun eigen mannen. Familie blijft familie...ook op afstand.
Hoewel ik het hier wel mee eens ben denk ik dat bv. een Amerikaan ook liever iemand "uit de buurt" tegenkomt.
Alleen wat die buurt dan is, dat zal denk ik wel verschillen tussen een Amerikaan en een Nederlander. Een Amerikaan zegt misschien, zelfde staat en een Nederlander zelfde regio.
[...]
Nee, doelde niet op jou meer op degene die mee hebben gedaan aan het onderzoek. Het is al lastig om een goede man te vinden, dus waarom is dat uurtje rijden of 2 dan zo belangrijk? Ik begrijp dat echt niet. "wij Nederlanders" zijn niets gewend, een uurtje rijden vinden wij al ver! En dan mbt vrienden en familie. Jouw vrienden blijven ook niet bij jou wonen omdat jij daar zit. Bovendien ga je met je man de rest van je leven door en je vriendinnen met hun eigen mannen. Familie blijft familie...ook op afstand.
Hoewel ik het hier wel mee eens ben denk ik dat bv. een Amerikaan ook liever iemand "uit de buurt" tegenkomt.
Alleen wat die buurt dan is, dat zal denk ik wel verschillen tussen een Amerikaan en een Nederlander. Een Amerikaan zegt misschien, zelfde staat en een Nederlander zelfde regio.
maandag 15 februari 2010 om 21:39
quote:Spijker schreef op 15 februari 2010 @ 21:27:
Het is allemaal nog heel pril, maar tot nu toe is het cultuurverschil overigens alleen maar interessant.Leuk! Mijn tip; vraag veel en praat veel! Je zult veel geduld nodig hebben. Als je dat niet van nature hebt, zoals ik, het positieve nieuws: gelukkig kan je dat ook leren!
Het is allemaal nog heel pril, maar tot nu toe is het cultuurverschil overigens alleen maar interessant.Leuk! Mijn tip; vraag veel en praat veel! Je zult veel geduld nodig hebben. Als je dat niet van nature hebt, zoals ik, het positieve nieuws: gelukkig kan je dat ook leren!
maandag 15 februari 2010 om 21:43
quote:marie_liselotte1981 schreef op 15 februari 2010 @ 21:39:
[...]
Leuk! Mijn tip; vraag veel en praat veel! Je zult veel geduld nodig hebben. Als je dat niet van nature hebt, zoals ik, het positieve nieuws: gelukkig kan je dat ook leren!
Je hebt sowieso veel geduld nodig als je uren in een vliegtuig moet zitten om te kunnen daten
Maar het cultuurverschil (of niet delen van raakvlakken) werd in de OP genoemd als nadeel. Ik vind het juist een voordeel! Ik vind het (tot nu toe, dat is waar) heel interessant en grappig om tegen dingen aan te lopen die ik heel natuurlijk en logisch vind, maar die dat voor een ander niet zomaar zijn.
Ik word me er bewuster door van wat ik van dingen vind en waarom.
[...]
Leuk! Mijn tip; vraag veel en praat veel! Je zult veel geduld nodig hebben. Als je dat niet van nature hebt, zoals ik, het positieve nieuws: gelukkig kan je dat ook leren!
Je hebt sowieso veel geduld nodig als je uren in een vliegtuig moet zitten om te kunnen daten
Maar het cultuurverschil (of niet delen van raakvlakken) werd in de OP genoemd als nadeel. Ik vind het juist een voordeel! Ik vind het (tot nu toe, dat is waar) heel interessant en grappig om tegen dingen aan te lopen die ik heel natuurlijk en logisch vind, maar die dat voor een ander niet zomaar zijn.
Ik word me er bewuster door van wat ik van dingen vind en waarom.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 15 februari 2010 om 21:49
maandag 15 februari 2010 om 21:49
Ik moet eerlijk zeggen dat de wereld zo klein is, dat ik "cultuurverschil" echt niet opvallend vind.
Misschien ligt het ook aan de omgeving waarin ik me bevind, ik ga vaak om met 'internationaal ingestelde' mensen (die vaak ook al her en der gewoond hebben) en ik merk eerlijk gezegd heel weinig van een cultuurverschil. Zelfs met Aziaten en Arabieren.
En dan zeker op onze leeftijd, we zijn allemaal opgegroeid met Pipi Langkous en Walt Disney. Dat de één dat onder de mangoboom keek en de ander met de sneeuwpop buiten, doet daar niet zoveel aan af.
Misschien ligt het ook aan de omgeving waarin ik me bevind, ik ga vaak om met 'internationaal ingestelde' mensen (die vaak ook al her en der gewoond hebben) en ik merk eerlijk gezegd heel weinig van een cultuurverschil. Zelfs met Aziaten en Arabieren.
En dan zeker op onze leeftijd, we zijn allemaal opgegroeid met Pipi Langkous en Walt Disney. Dat de één dat onder de mangoboom keek en de ander met de sneeuwpop buiten, doet daar niet zoveel aan af.
maandag 15 februari 2010 om 21:58
En toch..mijn vriend is een (voormalige oost-)Duitser, hij woont en werkt in NL en zelfs wij hadden cultuur- en vooral taalverschillen. Juist omdat we elkaar niet altijd vanzelfsprekend begrepen in het begin, hadden we beide meer geduld met elkaar om onze verwachtingen en gewoonten uit te leggen zonder boos te worden.
