Relaties
alle pijlers
Mening over email.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:17
Ik wil graag jullie mening over het volgende.
Ik heb een tijdje een vriendje gehad. Na 5 jaar kon ik eindelijk weer verliefd worden met veel pijn en moeite (lastig verleden, veel pech etc etc). Alles ging goed. Totdat er bij hem een kronkel dwars ging zitten. Hij heeft in zijn vorige relatie een flinke deuk opgelopen en dus zat er bij hem ook veel angst waardoor hij de relatie moest beeindigen. Het werd behoorlijk serieus tussen ons en dat kon hij niet aan. Er wordt vaak gedacht "dan zit de liefde niet diep genoeg", dat gaat toch niet altijd op. Maar dat is niet het punt hier. Ik ben in verwachting geraakt van hem en heb een miskraam gekregen. Ik wist overigens pas zeker dat ik zwanger was op het moment dat ik de miskraam kreeg. Het was namelijk nog te vroeg voor een test ( volgens mijn berekening.. maar ook dat weet ik niet zeker). Op het moment van de miskraam had ik mijn bevestiging. De miskraam heb ik (heel dom) weggestopt. Het was namelijk 10 dagen voor hij de relatie beeindigden dus we zaten net in een moeilijke periode. Ik kon dat er niet bij hebben en dus wilde niet met de miskraam dealen. Hij wist overigens van niets. Op de dag dat hij de relatie heeft beeindigd heb ik het hem wel verteld. Ik wilde alles hebben gezegd. Hij zijn hart uitstorten dan wilde ik dat ook doen. Wilde niet het risico lopen dat ik er later nog eens op terug zou willen komen bij hem. Dan had ik het maar gezegd. Hij had het moeilijk gevonden om te horen en toen ik hem later nog eens sprak zei hij dat hij er behoorlijk last van had gehad.
4 weken na het beeindigen van de relatie heb ik alsnog de klap gekregen van de miskraam. Het doet heel veel zeer. Nooit geweten dat zoiets kleins zo'n impact kan hebben. Nu is het zo dat hij en ik geen pogingen hebben gedaan om elkaar nog te contacten. Hij had (bij het laatste gesprek, anderhalve week nadat hij het had uitgemaakt) aangegeven afstand nodig te hebben. Nu 6 weken later heb ik nog steeds zoveel last van verdriet om het verlies om hem en het verlies van het 'vruchtje'. Alles is kapot in mijn hoofd en in mijn lijf. Ik kan niet anders dan huilen en mij terugtrekken.
Nu is mijn vriendin het beu. Ze wil hem een email gaan sturen. Ze pikt het niet langer van hem dat hij mij momenteel links laat liggen. Ik vroeg haar wat ze ging zeggen dan en heb haar laten beloven dat ze niet te boos op hem zou worden. Ze zegt dat ze hem wil laten weten hoe slecht het met mij gaat en dat ze persoonlijk vindt dat hij mij wel een beetje meer mag steunen in het verlies. Hij krijgt namelijk van anderen niet anders te horen dan 'het gaat uitstekend met haar'.
Nu zegt een andere vriendin 'niet doen.. hij zal van je gaan walgen' en 'zich nog meer terug gaan trekken' en 'als er nog gevoel zit,.. dan maak ze het hiermee kapot'.
Aan de ene kant schreeuw ik om dat beetje steun van hem (al zal ik het nooit aan hem vragen) en heb ik die arm om mij heen zo hard nodig en aan de andere kant ben ik nu bang geworden van die waarschuwing van die 2e vriendin.
Wat vinden jullie? Heeft iemand hier ervaring mee?
Groetjes
Ik heb een tijdje een vriendje gehad. Na 5 jaar kon ik eindelijk weer verliefd worden met veel pijn en moeite (lastig verleden, veel pech etc etc). Alles ging goed. Totdat er bij hem een kronkel dwars ging zitten. Hij heeft in zijn vorige relatie een flinke deuk opgelopen en dus zat er bij hem ook veel angst waardoor hij de relatie moest beeindigen. Het werd behoorlijk serieus tussen ons en dat kon hij niet aan. Er wordt vaak gedacht "dan zit de liefde niet diep genoeg", dat gaat toch niet altijd op. Maar dat is niet het punt hier. Ik ben in verwachting geraakt van hem en heb een miskraam gekregen. Ik wist overigens pas zeker dat ik zwanger was op het moment dat ik de miskraam kreeg. Het was namelijk nog te vroeg voor een test ( volgens mijn berekening.. maar ook dat weet ik niet zeker). Op het moment van de miskraam had ik mijn bevestiging. De miskraam heb ik (heel dom) weggestopt. Het was namelijk 10 dagen voor hij de relatie beeindigden dus we zaten net in een moeilijke periode. Ik kon dat er niet bij hebben en dus wilde niet met de miskraam dealen. Hij wist overigens van niets. Op de dag dat hij de relatie heeft beeindigd heb ik het hem wel verteld. Ik wilde alles hebben gezegd. Hij zijn hart uitstorten dan wilde ik dat ook doen. Wilde niet het risico lopen dat ik er later nog eens op terug zou willen komen bij hem. Dan had ik het maar gezegd. Hij had het moeilijk gevonden om te horen en toen ik hem later nog eens sprak zei hij dat hij er behoorlijk last van had gehad.
4 weken na het beeindigen van de relatie heb ik alsnog de klap gekregen van de miskraam. Het doet heel veel zeer. Nooit geweten dat zoiets kleins zo'n impact kan hebben. Nu is het zo dat hij en ik geen pogingen hebben gedaan om elkaar nog te contacten. Hij had (bij het laatste gesprek, anderhalve week nadat hij het had uitgemaakt) aangegeven afstand nodig te hebben. Nu 6 weken later heb ik nog steeds zoveel last van verdriet om het verlies om hem en het verlies van het 'vruchtje'. Alles is kapot in mijn hoofd en in mijn lijf. Ik kan niet anders dan huilen en mij terugtrekken.
Nu is mijn vriendin het beu. Ze wil hem een email gaan sturen. Ze pikt het niet langer van hem dat hij mij momenteel links laat liggen. Ik vroeg haar wat ze ging zeggen dan en heb haar laten beloven dat ze niet te boos op hem zou worden. Ze zegt dat ze hem wil laten weten hoe slecht het met mij gaat en dat ze persoonlijk vindt dat hij mij wel een beetje meer mag steunen in het verlies. Hij krijgt namelijk van anderen niet anders te horen dan 'het gaat uitstekend met haar'.
Nu zegt een andere vriendin 'niet doen.. hij zal van je gaan walgen' en 'zich nog meer terug gaan trekken' en 'als er nog gevoel zit,.. dan maak ze het hiermee kapot'.
Aan de ene kant schreeuw ik om dat beetje steun van hem (al zal ik het nooit aan hem vragen) en heb ik die arm om mij heen zo hard nodig en aan de andere kant ben ik nu bang geworden van die waarschuwing van die 2e vriendin.
Wat vinden jullie? Heeft iemand hier ervaring mee?
Groetjes
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:24
Je vriendin wil je ex een email sturen?
Ik vind dat ze zich er buiten moet houden eerlijk gezegd, dit is iets tussen jullie.
Als jij graag een gesprek met hem wilt zou ik zelf contact opnemen maar heb je daar ook echt behoefte aan?
Het is wel je ex natuurlijk, ervan uitgaande dat jullie definitief uit elkaar zijn zou ik liever ergens anders steun zoeken.
Sterkte.
Ik vind dat ze zich er buiten moet houden eerlijk gezegd, dit is iets tussen jullie.
Als jij graag een gesprek met hem wilt zou ik zelf contact opnemen maar heb je daar ook echt behoefte aan?
Het is wel je ex natuurlijk, ervan uitgaande dat jullie definitief uit elkaar zijn zou ik liever ergens anders steun zoeken.
Sterkte.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:24
Hij heeft duidelijk aangegeven afstand te willen. Bovendien ben je (gelukkig) niet zwanger van hem, ondanks dat dat misschien hard klinkt. Probeer je energie te steken in je eigen herstel en probeer niet om hem terug te krijgen met zielige verhalen over onverwerkt verdriet van een miskraam. Hij zal zich waarschijnlijk nog verder van je distantiëren.
Sterkte!
Sterkte!
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:25
Jeetje wat moeilijk. Persoonlijk zou ik geen steun willen van iemand die zich van mij afkeert. Die steun zou geen enkele waarde hebben.
Wat je misschien wel zou kunnen doen is hem bellen en hem vragen of hij openstaat voor een gesprek. Lijkt me meer dat je dit goed wilt afronden en dat samen met hem te doen. Dit heeft overigens niets te maken over wat ik hierboven heb geschreven over geen steun vragen aan hem. Dit gaat om jou en dat JIJ je behoefte aan afronding serieus neemt en hem belt. Dus niks verwachten...oeff...hoop dat ik een beetje duidelijk ben.
Ik wens je heel veel sterkte en meer reacties die je verder kunnen helpen.
Wat je misschien wel zou kunnen doen is hem bellen en hem vragen of hij openstaat voor een gesprek. Lijkt me meer dat je dit goed wilt afronden en dat samen met hem te doen. Dit heeft overigens niets te maken over wat ik hierboven heb geschreven over geen steun vragen aan hem. Dit gaat om jou en dat JIJ je behoefte aan afronding serieus neemt en hem belt. Dus niks verwachten...oeff...hoop dat ik een beetje duidelijk ben.
Ik wens je heel veel sterkte en meer reacties die je verder kunnen helpen.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:25
Jeetje wat moeilijk. Persoonlijk zou ik geen steun willen van iemand die zich van mij afkeert. Die steun zou geen enkele waarde hebben.
Wat je misschien wel zou kunnen doen is hem bellen en hem vragen of hij openstaat voor een gesprek. Lijkt me meer dat je dit goed wilt afronden en dat samen met hem te doen. Dit heeft overigens niets te maken over wat ik hierboven heb geschreven over geen steun vragen aan hem. Dit gaat om jou en dat JIJ je behoefte aan afronding serieus neemt en hem belt. Dus niks verwachten...oeff...hoop dat ik een beetje duidelijk ben.
Ik wens je heel veel sterkte en meer reacties die je verder kunnen helpen.
Wat je misschien wel zou kunnen doen is hem bellen en hem vragen of hij openstaat voor een gesprek. Lijkt me meer dat je dit goed wilt afronden en dat samen met hem te doen. Dit heeft overigens niets te maken over wat ik hierboven heb geschreven over geen steun vragen aan hem. Dit gaat om jou en dat JIJ je behoefte aan afronding serieus neemt en hem belt. Dus niks verwachten...oeff...hoop dat ik een beetje duidelijk ben.
Ik wens je heel veel sterkte en meer reacties die je verder kunnen helpen.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:30
Iemand pushen/smeken om je te steunen werkt doorgaans averechts. Wees blij dat je niet meer zwanger bent, dan kun je je tenminste écht van hem losmaken.
En je vriendin heeft zich er niet mee te bemoeien. Wat denk je dat het oplost als hij uit medelijden je komt troosten? Medelijden is geen liefde en hij gaat je alleen als 'n zielig geval zien. Dus zijn eventuele aanwezigheid wakkert bij jou hoop aan voor niets. Je kwelt jezelf alleen langer.
En je vriendin heeft zich er niet mee te bemoeien. Wat denk je dat het oplost als hij uit medelijden je komt troosten? Medelijden is geen liefde en hij gaat je alleen als 'n zielig geval zien. Dus zijn eventuele aanwezigheid wakkert bij jou hoop aan voor niets. Je kwelt jezelf alleen langer.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:32
Vind de suggestie van Sensy heel goed, of hij open staat voor een gesprek. Je kan aangeven dat je gewoon erg veel verdriet hebt van de miskraam en hoopt dat hij daar ook met jou over wil praten, stukje steun wil geven
De vriendin bedoelt het ongetwijfeld erg goed, wil je vast helpen, maar dit is niet haar taak. Ze maakt ongetwijfeld alleen maar meer kapot dan iedereen lief is. Als ze dit doet, dan is de kans op een gesprek, waarin jij ook je verdriet een plaatsje wilt geven, zowel van de miskraam als de mislukte relatie, al helemaal verkeken.
De vriendin bedoelt het ongetwijfeld erg goed, wil je vast helpen, maar dit is niet haar taak. Ze maakt ongetwijfeld alleen maar meer kapot dan iedereen lief is. Als ze dit doet, dan is de kans op een gesprek, waarin jij ook je verdriet een plaatsje wilt geven, zowel van de miskraam als de mislukte relatie, al helemaal verkeken.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:35
je zegt, ik heb toen niets gezegd omdat hij 10 dagen later de relatie verbrak...?? Je wist dus al dat hij de relatie wilde beeindigen en toch heb je er niets over gezegd, en op het moment dat hij de relatie dan verbreekt zeg je dat je 10 dgn geleden een miskraam hebt gehad.
En nu moet hij van een vriendin ineens alle steun geven, bij iets wat voor hem een heel onwezelijk iets is omdat het hem tussen neus en lippen door is verteld....
Ik vind sowieso dat je vriendin zich daar niet mee moet bemoeien, die relatie was iets tussen jou en je ex... die moet daar uitblijven.
wat betreft je verlies van je miskraam... praat er ove rmet mensen in je omgeving... je ouders, je huisarts of wie dan ook... het is wel een verdriet dat je moet verwerken, en niet moet weg stoppen.. maar of je ex daar nu de juiste persoon voor is???
En nu moet hij van een vriendin ineens alle steun geven, bij iets wat voor hem een heel onwezelijk iets is omdat het hem tussen neus en lippen door is verteld....
Ik vind sowieso dat je vriendin zich daar niet mee moet bemoeien, die relatie was iets tussen jou en je ex... die moet daar uitblijven.
wat betreft je verlies van je miskraam... praat er ove rmet mensen in je omgeving... je ouders, je huisarts of wie dan ook... het is wel een verdriet dat je moet verwerken, en niet moet weg stoppen.. maar of je ex daar nu de juiste persoon voor is???
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:47
Ook ik vind dat je vriendin zich hier helemaal niet mee te bemoeien heeft. Dit is iets tussen jou en je ex. Daarnaast kun je inderdaad beter steun vragen bij mensen die je je ook willen steunen. Je ex wil alleen gelaten worden, daar heeft hij dan ook recht op. Sterkte met het verwerken iig.
Ik vraag me wel af hoe oud jullie zijn, en hoe lang jullie samen zijn geweest.
Ik vraag me wel af hoe oud jullie zijn, en hoe lang jullie samen zijn geweest.
vrijdag 22 augustus 2008 om 18:45
ik snap dat het moeilijk is dat je relatie uit is maar wat de miskraam er mee te maken heeft snap ik niet. als je nog zo kort zwanger was dat je geen test kon doen, en het tot de miskraam geen eens wist, waar treur je dan om??? ook vraag ik mij af hoe wist je dat je een miskraam had? je was dan 4/5/6 weken zwanger hooguit! in het ergste geval ben je een doperwt verloren (wat jij dan tussen al het bloed hebt moeten herkennen als embryo)
ik vind het sneu voor je dat je relatie over is maar je krijgt hem op deze manier niet terugen als er al een toekomst zou zijn voor jullie is dat niet iets waar je je vriendin tussen wil hebben
ik vind het sneu voor je dat je relatie over is maar je krijgt hem op deze manier niet terugen als er al een toekomst zou zijn voor jullie is dat niet iets waar je je vriendin tussen wil hebben
vrijdag 22 augustus 2008 om 19:13
Ik vind het heel vervelend voor je!
Ik ben ook van mening dat een vriendin zich daarbuiten moet houden maar...
stel dat hij ook denkt: ik heb toen gezegd dat ik afstand wil en het gaat blijkbaar goed met haar zoals iedereen zegt, maar toch zou ik best voor haar willen knokken, maar ja, moet ik wel met haar contact opnemen want als het goed gaat, maak ik misschien nog meer stuk... enz.
Stel dat hij ook met emoties zit die nu niet opgelost worden.
Communicatie kan een opheldering zijn in dezen maar de enige twee die dat uit moeten zoeken zijn de onderwerpen van dit topic.
Succes!
Ik ben ook van mening dat een vriendin zich daarbuiten moet houden maar...
stel dat hij ook denkt: ik heb toen gezegd dat ik afstand wil en het gaat blijkbaar goed met haar zoals iedereen zegt, maar toch zou ik best voor haar willen knokken, maar ja, moet ik wel met haar contact opnemen want als het goed gaat, maak ik misschien nog meer stuk... enz.
Stel dat hij ook met emoties zit die nu niet opgelost worden.
Communicatie kan een opheldering zijn in dezen maar de enige twee die dat uit moeten zoeken zijn de onderwerpen van dit topic.
Succes!
zaterdag 23 augustus 2008 om 11:05
Ik begrijp je vriendin wel, ze wil alleen maar helpen. maar ik zou hem gewoon zelf opbellen. Soms mag je wel wat vragen aan iemand en ook boos worden op iemand.. dat het uit is, prima, maar goed, je ben toch intiem met hem geweest, het is niet erg om je soms van je zwakke kant te laten zien.. wat heb je te verliezen? nu zie je hem al helemaal niet. Sterkte!
zaterdag 23 augustus 2008 om 11:20
Degezegende, je was (mogelijk) zo kort zwanger dat je niet kan spreken van een miskraam. Zoiets heet dan een (spontane) abortus. Ben je hier wel mee naar de huisarts geweest voor eventuele nabehandeling?
Overigens heel raar, dat je toen nog een relatie had en niks gezegd hebt tegen je vriend. Wél tijdens het beeindigen van je relatie. Je zult bij jezelf eens goed na moeten gaan waarom je zo gehandeld hebt.
Jouw vriendin wil je ex gaan mailen? Op de een of andere manier lees ik tussen de regels toch, dat je dit wel prettig vindt. Voor jou de mogelijkheid om via een omweg te laten weten hoe slecht het met je gaat en haar de schuld te geven wanneer hij dit slecht oppakt.
Wanneer ik alles zo lees, dan kan ik je het volgende advies geven; zorg eerst eens dat je sterker in je schoenen komt te staan. Het is nogal wat wanneer je zegt dat alles in je lijf en hoofd kapot is. Zijn steun is het laatste wat je nodig hebt nu. Jij zult dit eerst zelf moeten overwinnen anders leg je alle verantwoordelijkheid bij hem neer. Je zult eerst eens gelukkig moeten worden, evenwichtiger moeten worden en pas dan ben je toe aan een relatie met een ander.
Je ex, die heeft zijn eigen zorgen en zal daar op zijn manier mee omgaan. Geef hem die ruimte, hij geeft zelf al aan dat hij die nodig heeft.
Overigens heel raar, dat je toen nog een relatie had en niks gezegd hebt tegen je vriend. Wél tijdens het beeindigen van je relatie. Je zult bij jezelf eens goed na moeten gaan waarom je zo gehandeld hebt.
Jouw vriendin wil je ex gaan mailen? Op de een of andere manier lees ik tussen de regels toch, dat je dit wel prettig vindt. Voor jou de mogelijkheid om via een omweg te laten weten hoe slecht het met je gaat en haar de schuld te geven wanneer hij dit slecht oppakt.
Wanneer ik alles zo lees, dan kan ik je het volgende advies geven; zorg eerst eens dat je sterker in je schoenen komt te staan. Het is nogal wat wanneer je zegt dat alles in je lijf en hoofd kapot is. Zijn steun is het laatste wat je nodig hebt nu. Jij zult dit eerst zelf moeten overwinnen anders leg je alle verantwoordelijkheid bij hem neer. Je zult eerst eens gelukkig moeten worden, evenwichtiger moeten worden en pas dan ben je toe aan een relatie met een ander.
Je ex, die heeft zijn eigen zorgen en zal daar op zijn manier mee omgaan. Geef hem die ruimte, hij geeft zelf al aan dat hij die nodig heeft.
zaterdag 23 augustus 2008 om 11:37
Je wist niet dat je zwanger was, maar je weet wel dat je een miskraam hebt gehad? Hoe dan? En in plaats van dat direct te vertellen, vertel je dat als het uitgaat? Waarom dan?
Ik heb de indruk dat jij al wist dat hij niet meer wilde, en dat je een miskraam aanwendt om hem emotioneel te chanteren. En dat je nu hetzelfde doet met de email van die vriendin.
Geen goed idee. Je andere vriendin heeft gelijk. Het enige wat je ermee bereikt is dat hij inderdaad van je gaat walgen en je als een zielig geval beschouwt die geen middel onbenut laat om hem te dwingen contact te hebben.
Daar krijg je spijt van. Niet doen, dus.
Ik heb de indruk dat jij al wist dat hij niet meer wilde, en dat je een miskraam aanwendt om hem emotioneel te chanteren. En dat je nu hetzelfde doet met de email van die vriendin.
Geen goed idee. Je andere vriendin heeft gelijk. Het enige wat je ermee bereikt is dat hij inderdaad van je gaat walgen en je als een zielig geval beschouwt die geen middel onbenut laat om hem te dwingen contact te hebben.
Daar krijg je spijt van. Niet doen, dus.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 augustus 2008 om 12:47
quote:fashionvictim schreef op 23 augustus 2008 @ 11:37:
Je wist niet dat je zwanger was, maar je weet wel dat je een miskraam hebt gehad? Hoe dan? En in plaats van dat direct te vertellen, vertel je dat als het uitgaat? Waarom dan?
Ik heb de indruk dat jij al wist dat hij niet meer wilde, en dat je een miskraam aanwendt om hem emotioneel te chanteren. En dat je nu hetzelfde doet met de email van die vriendin.
Geen goed idee. Je andere vriendin heeft gelijk. Het enige wat je ermee bereikt is dat hij inderdaad van je gaat walgen en je als een zielig geval beschouwt die geen middel onbenut laat om hem te dwingen contact te hebben.
Daar krijg je spijt van. Niet doen, dus.
Ben ik het helemaal mee eens! En ik wil eraan toevoegen: waarom is hij de enige juiste persoon om je te steunen? Hij zit zelf niet eens stabiel inelkaar, zo te lezen.
Het is toch niet voor niets over? Is dit een manier om onbewust zijn aandacht te krijgen, hem schuldig te laten voelen? Het is uit, hij is helemaal niet meer verantwoordelijk voor jouw welzijn (was ie ook niet toen het aan was, maar mss iets meer moreel), en zo lijkt die vriendin het wel te zien. Als er sprake was van een kind, ja, dan had hij de verantwoordelijkheid als vader, maar tav een iets gegroeid zaadje...
sorry dat ik het zo bot zeg, maar zoiets gebeurt veel vaker, soms is het verschil tussen heftige bloeding en menstruatie niet eens zo heel groot, ik ken meer vrouwen die dat wel eens gehad hebben.
Ik denk dat je verdriet meer om heel veel andere dingen is, die nu ook boven komen.
Als hij om deze reden alleen maar contact opneemt, is dat de verkeerde reden.
Ik vind het ook een vorm van emotionele chantage.
Je wist niet dat je zwanger was, maar je weet wel dat je een miskraam hebt gehad? Hoe dan? En in plaats van dat direct te vertellen, vertel je dat als het uitgaat? Waarom dan?
Ik heb de indruk dat jij al wist dat hij niet meer wilde, en dat je een miskraam aanwendt om hem emotioneel te chanteren. En dat je nu hetzelfde doet met de email van die vriendin.
Geen goed idee. Je andere vriendin heeft gelijk. Het enige wat je ermee bereikt is dat hij inderdaad van je gaat walgen en je als een zielig geval beschouwt die geen middel onbenut laat om hem te dwingen contact te hebben.
Daar krijg je spijt van. Niet doen, dus.
Ben ik het helemaal mee eens! En ik wil eraan toevoegen: waarom is hij de enige juiste persoon om je te steunen? Hij zit zelf niet eens stabiel inelkaar, zo te lezen.
Het is toch niet voor niets over? Is dit een manier om onbewust zijn aandacht te krijgen, hem schuldig te laten voelen? Het is uit, hij is helemaal niet meer verantwoordelijk voor jouw welzijn (was ie ook niet toen het aan was, maar mss iets meer moreel), en zo lijkt die vriendin het wel te zien. Als er sprake was van een kind, ja, dan had hij de verantwoordelijkheid als vader, maar tav een iets gegroeid zaadje...
sorry dat ik het zo bot zeg, maar zoiets gebeurt veel vaker, soms is het verschil tussen heftige bloeding en menstruatie niet eens zo heel groot, ik ken meer vrouwen die dat wel eens gehad hebben.
Ik denk dat je verdriet meer om heel veel andere dingen is, die nu ook boven komen.
Als hij om deze reden alleen maar contact opneemt, is dat de verkeerde reden.
Ik vind het ook een vorm van emotionele chantage.
zaterdag 23 augustus 2008 om 12:51
Hij is de laatste persoon die je kan troosten omdat hij degene is die er mee is gestopt.
Dat snapt hij dus houdt hij afstand. Dat zou jij ook moeten doen.
Dat je je miskraam hebt verzwegen voor hem maakt het er niet beter op. Ik denk dat je beter af bent met hem met rust te laten, en tot jezelf komen. Anders rek je de ellende alleen maar langer.
Dat snapt hij dus houdt hij afstand. Dat zou jij ook moeten doen.
Dat je je miskraam hebt verzwegen voor hem maakt het er niet beter op. Ik denk dat je beter af bent met hem met rust te laten, en tot jezelf komen. Anders rek je de ellende alleen maar langer.
woensdag 27 augustus 2008 om 11:21
Pardon me, maar ik vind het een heel vreemd verhaal. Je denkt dat je zwanger was, maar het was nog te vroeg voor een test. Kortom, je was nog niet eens overtijd. Dan ben je hooguit 2 en misschien 3 weken zwanger geweest en heul, heul misschien vier als je een heul heul lange cyclus hebt. Dan KUN je helemaal het verschil nog niet zien tussen een (wellicht wat verlate) menstruatie of een miskraam. Wat overigens niet eens een miskraam heet op dat moment maar gewoon een 'natuurlijke' abortus. En DAT het weer zo omdat je het niet merkt. Niet kan zien of wat dan ook. Dat vind ik dus een beetje een 'sterk' verhaal
Wat jouw vriendin met jouw ex-relatie moet snap ik ook al helemaal niet. En wat je met je ex moet om een 'vermeende' 'miskraam' te 'verwerken' snap ik al helemaal niet.
EN ik snap ook niet waarom je dit met ons moet overleggen.
Kortom, ik snap vrij weinig zoals je ziet. Ik denk dat je gewoon nog contact wilt met je ex, is prima, maar regel dat zelf en laat niet je vriendin dit regelen. Je bent geen klein kind en naar ik aanneem een volwassen vrouw. Net zoals je je vader niet meeneemt naar een functioneringsgesprek op je werk, laat je je vriendin buiten je relatie en dat moet je haar zeggen ook. Ik zou furieus zijn als ik alleen maar zou HOREN dat mijn vriendin met het plan rondliep mijn ex te gaan mailen daarover zeg. Jeetje, ik ben geen debiel en sta ook niet onder curatele van mensen die het wel even van me overnemen.
Kopop!
Toevoeging; eens met fashionfictim. Ben er ook van overtuigd dat je dingen 'misbruikt' om hem in je leven te houden. Niet doen, een beetje slimme man die kan googelen komt ook zo achter het 'miskraam' gedoe.... Je verliest er alleen maar mee.
Daarbij, en ik pak even terug op je eerdere topic van eind maart, april, toen je nog single was. Daar had je een nare lichamelijke gebeurtenis (die ik hier niet uit de doeken doe). Daarvoor had je geen kinderwens maar door die gebeurtenis had je ineens een heel sterke kinderwens. Je en je ex zijn dus ook heel kort samen geweest. Ik heb een beetje het gevoel alsof jij het gevoel hebt dat je klokje ineens heel heel hard tikt en je laatste mogelijkheid om moeder te worden ineens door je vingers ziet glippen en er alles aan doet om die mogelijkheid (je ex) in je leven te houden.... Ik kan er naast zitten, maar het jeukt een beetje bij me als ik je voorgeschiedenis lees.
Wat jouw vriendin met jouw ex-relatie moet snap ik ook al helemaal niet. En wat je met je ex moet om een 'vermeende' 'miskraam' te 'verwerken' snap ik al helemaal niet.
EN ik snap ook niet waarom je dit met ons moet overleggen.
Kortom, ik snap vrij weinig zoals je ziet. Ik denk dat je gewoon nog contact wilt met je ex, is prima, maar regel dat zelf en laat niet je vriendin dit regelen. Je bent geen klein kind en naar ik aanneem een volwassen vrouw. Net zoals je je vader niet meeneemt naar een functioneringsgesprek op je werk, laat je je vriendin buiten je relatie en dat moet je haar zeggen ook. Ik zou furieus zijn als ik alleen maar zou HOREN dat mijn vriendin met het plan rondliep mijn ex te gaan mailen daarover zeg. Jeetje, ik ben geen debiel en sta ook niet onder curatele van mensen die het wel even van me overnemen.
Kopop!
Toevoeging; eens met fashionfictim. Ben er ook van overtuigd dat je dingen 'misbruikt' om hem in je leven te houden. Niet doen, een beetje slimme man die kan googelen komt ook zo achter het 'miskraam' gedoe.... Je verliest er alleen maar mee.
Daarbij, en ik pak even terug op je eerdere topic van eind maart, april, toen je nog single was. Daar had je een nare lichamelijke gebeurtenis (die ik hier niet uit de doeken doe). Daarvoor had je geen kinderwens maar door die gebeurtenis had je ineens een heel sterke kinderwens. Je en je ex zijn dus ook heel kort samen geweest. Ik heb een beetje het gevoel alsof jij het gevoel hebt dat je klokje ineens heel heel hard tikt en je laatste mogelijkheid om moeder te worden ineens door je vingers ziet glippen en er alles aan doet om die mogelijkheid (je ex) in je leven te houden.... Ik kan er naast zitten, maar het jeukt een beetje bij me als ik je voorgeschiedenis lees.
donderdag 28 augustus 2008 om 13:27
Ik zou je niet eens geloven als ik je ex was. Je komt ineens op een cruciaal moment dat het eigenlijk wel goed uit zou komen met een dramatisch verhaal, wat schromelijk overdreven is (anderen hebben de juiste medische term al gegeven zie ik). Vervolgens laat hij je links liggen, voel je je daar (wat overigens begrijpelijk is) verdrietig over, en wil je het drama 'gebruiken' om zijn betrokkenheid te claimen. Ik besef dat ik het niet erg vriendelijk verwoord maar jeez jij zit wel tot aan je nek in je slachtofferrol of niet?
Dat je vriendin kwaad op hem is is inderdaad raar. Mijn vriendinnen zouden per direct mijn vriendinnen niet meer zijn als ze zich zo bemoeiziek zouden opstellen, vriendschap is iets anders dan ongelimiteerd bemoeirecht. Als je vriend niet meer bij jou wil zijn, dan zou dat, als je wat meer zelfrespect had - wel de laatste persoon zijn waar je iets van zou willen. Wellicht dus een goed idee om wat meer respect voor jezelf te ontwikkelen en wat zelfstandiger te worden.
Zielig gevonden worden als fijn ervaren is een eigenschap die mensen niet ver brengt. Het is het enige wat je er mee zal bereiken. Het kan zijn dat je zijn verantwoordelijkheidsgevoel triggert - maar dan in de vorm van medelijden. Wil je serieus aandacht van iemand als dat alleen maar uit een vaag plichtsbesef en medelijden is? Zou je dat prettig vinden? Ik zou gewoon mijn moeder bellen, een grote reep chocola kopen en m'n ogen uit m'n kop janken desnoods. Maar No Way dat ik mijn trots zo ver over boord zou zetten, dat ik dat zou doen bij iemand die me niet (meer) moet en die me als ik niet zo boehoe-ahh-zielig was niet de moeite waard zou vinden om tijd mee door te brengen.
Dat laatste kan ik me trouwens goed voorstellen als je altijd drama's gebruikt om mensen aan je te binden. Meestal doen mensen dat als ze niet overtuigd zijn van andere waardevolle dingen in zichzelf. Ik denk dat jij die best wel hebt. Iedereen heeft mooie eigenschappen. Misschien moet je daar wat mee.
Dat je vriendin kwaad op hem is is inderdaad raar. Mijn vriendinnen zouden per direct mijn vriendinnen niet meer zijn als ze zich zo bemoeiziek zouden opstellen, vriendschap is iets anders dan ongelimiteerd bemoeirecht. Als je vriend niet meer bij jou wil zijn, dan zou dat, als je wat meer zelfrespect had - wel de laatste persoon zijn waar je iets van zou willen. Wellicht dus een goed idee om wat meer respect voor jezelf te ontwikkelen en wat zelfstandiger te worden.
Zielig gevonden worden als fijn ervaren is een eigenschap die mensen niet ver brengt. Het is het enige wat je er mee zal bereiken. Het kan zijn dat je zijn verantwoordelijkheidsgevoel triggert - maar dan in de vorm van medelijden. Wil je serieus aandacht van iemand als dat alleen maar uit een vaag plichtsbesef en medelijden is? Zou je dat prettig vinden? Ik zou gewoon mijn moeder bellen, een grote reep chocola kopen en m'n ogen uit m'n kop janken desnoods. Maar No Way dat ik mijn trots zo ver over boord zou zetten, dat ik dat zou doen bij iemand die me niet (meer) moet en die me als ik niet zo boehoe-ahh-zielig was niet de moeite waard zou vinden om tijd mee door te brengen.
Dat laatste kan ik me trouwens goed voorstellen als je altijd drama's gebruikt om mensen aan je te binden. Meestal doen mensen dat als ze niet overtuigd zijn van andere waardevolle dingen in zichzelf. Ik denk dat jij die best wel hebt. Iedereen heeft mooie eigenschappen. Misschien moet je daar wat mee.
