Relaties
alle pijlers
met kind maar zonder hem gelukkiger, is dat normaal?
maandag 29 december 2008 om 22:49
Na een hele lange relatie besloten mijn (inmiddels ex-)vriend en ik de pil weg te gooien. Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk was ik dan toch zwanger.
Ik heb een rotzwangerschap gehad, gelukkig niet lichamelijk, maar wel geestelijk. Vriend bleek opeens verliefd te zijn op iemand anders en daar werd ik erg onzeker van, vooral doordat hij me niet echt gerust wist te stellen en vond dat ik maar zeurde.
Toen ons kindje een paar weken oud was 'kon mijn ex het niet meer met mij aan' en ging hij weg 'om na te denken'.
Wanhopig was ik en intens verdrietig, nog naast het feit dat ik nog helemaal niet hersteld was van de (zware)bevalling en eigenlijk nog helemaal niet in m'n eentje voor ons kind kon zorgen.
Ik heb hem gesmeekt om bij ons te zijn, maar dat wilde hij hoogstens voor een paar uurtjes per week, hij noemde het bijv. geen goed begin van zijn weekend om bij ons (dus ook zijn eigen/enige kind!) te zijn..
Toen ik er na enkele weken (vriend was nog steeds a/h 'nadenken')achter kwam dat vriend al een paar maanden (dus ook tijdens de zwangerschap) een relatie had met het meisje waar hij verliefd op was, dacht ik dat ik gek werd. Ik kon me niet voorstellen dat ik zonder hem kon leven, hing te kotsen boven de wc van verdriet en had constant vriendinnen en familie om me heen nodig om me te steunen. Ik vond het een vreselijk idee om alleenstaande moeder te worden, dacht dat ik dat niet kon en wilde het ook niet zijn.
En nu, een half jaartje verder, vele kilo's lichter (goed dieet om je zwangerschapskilo's te verliezen
), veel terror van ex achter de rug, voel ik me gewoon hartstikke goed en sterk!
Ik geniet enorm van m'n kleine uk, vind het alleenstaande moederschap eerlijk gezegd helemaal niet zo heel zwaar (deed tijdens onze relatie eigenlijk ook alles al alleen dus zoveel verschilt het dan niet..) en bedenk me elke dag hoe belangrijk en waardevol het is om zoveel lieve familie en vrienden om je heen te hebben.
Ik ben trots op wat ik allemaal heb bereikt de afgelopen maanden maar soms twijfel ik of het wel helemaal normaal is dat ik m'n ex dus helemaal niet mis en soms ook wel een beetje blij ben dat ik van hem af ben. Zou dat komen door wat hij me allemaal heeft aangedaan (en vooral door het feit dat hij gewoon helemaal niet heeft omgekeken naar ons kind) en de minachting die ik daardoor voor hem voel? Of zit ik in een soort van ontkenningsfase en komt dat gevoel van missen ooit nog? Ik vind het zo gek, we zijn echt heel lang samen geweest, hebben veel samen meegemaakt en ik aanbad hem en was stapelgek op hem. En nu is dat hele gevoel weg, ik vind het gewoon jammer dat ik nog zoveel contact met hem moet hebben vanwege ons kindje (al probeer ik dat contact tot een minimum te beperken, helaas heeft hij er nogal een handje van om me veel te mailen en te smsen..) Ik ben gelukkiger, zelfverzekerder en sterker zonder hem, het lijkt wel alsof m'n oude ik weer terug is.
Zijn hier ervaringsdeskundigen?
Ik heb een rotzwangerschap gehad, gelukkig niet lichamelijk, maar wel geestelijk. Vriend bleek opeens verliefd te zijn op iemand anders en daar werd ik erg onzeker van, vooral doordat hij me niet echt gerust wist te stellen en vond dat ik maar zeurde.
Toen ons kindje een paar weken oud was 'kon mijn ex het niet meer met mij aan' en ging hij weg 'om na te denken'.
Wanhopig was ik en intens verdrietig, nog naast het feit dat ik nog helemaal niet hersteld was van de (zware)bevalling en eigenlijk nog helemaal niet in m'n eentje voor ons kind kon zorgen.
Ik heb hem gesmeekt om bij ons te zijn, maar dat wilde hij hoogstens voor een paar uurtjes per week, hij noemde het bijv. geen goed begin van zijn weekend om bij ons (dus ook zijn eigen/enige kind!) te zijn..
Toen ik er na enkele weken (vriend was nog steeds a/h 'nadenken')achter kwam dat vriend al een paar maanden (dus ook tijdens de zwangerschap) een relatie had met het meisje waar hij verliefd op was, dacht ik dat ik gek werd. Ik kon me niet voorstellen dat ik zonder hem kon leven, hing te kotsen boven de wc van verdriet en had constant vriendinnen en familie om me heen nodig om me te steunen. Ik vond het een vreselijk idee om alleenstaande moeder te worden, dacht dat ik dat niet kon en wilde het ook niet zijn.
En nu, een half jaartje verder, vele kilo's lichter (goed dieet om je zwangerschapskilo's te verliezen
), veel terror van ex achter de rug, voel ik me gewoon hartstikke goed en sterk!Ik geniet enorm van m'n kleine uk, vind het alleenstaande moederschap eerlijk gezegd helemaal niet zo heel zwaar (deed tijdens onze relatie eigenlijk ook alles al alleen dus zoveel verschilt het dan niet..) en bedenk me elke dag hoe belangrijk en waardevol het is om zoveel lieve familie en vrienden om je heen te hebben.
Ik ben trots op wat ik allemaal heb bereikt de afgelopen maanden maar soms twijfel ik of het wel helemaal normaal is dat ik m'n ex dus helemaal niet mis en soms ook wel een beetje blij ben dat ik van hem af ben. Zou dat komen door wat hij me allemaal heeft aangedaan (en vooral door het feit dat hij gewoon helemaal niet heeft omgekeken naar ons kind) en de minachting die ik daardoor voor hem voel? Of zit ik in een soort van ontkenningsfase en komt dat gevoel van missen ooit nog? Ik vind het zo gek, we zijn echt heel lang samen geweest, hebben veel samen meegemaakt en ik aanbad hem en was stapelgek op hem. En nu is dat hele gevoel weg, ik vind het gewoon jammer dat ik nog zoveel contact met hem moet hebben vanwege ons kindje (al probeer ik dat contact tot een minimum te beperken, helaas heeft hij er nogal een handje van om me veel te mailen en te smsen..) Ik ben gelukkiger, zelfverzekerder en sterker zonder hem, het lijkt wel alsof m'n oude ik weer terug is.
Zijn hier ervaringsdeskundigen?
maandag 29 december 2008 om 22:58
Ik had er iets langer dan jij voor nodig om me precies zo te voelen. Maar hier exact hetzelfde. Ook ik realiseerde me dat ik heel veel deed, en ook dat ik veel meer rust had toen ex en ik uit elkaar gingen. Dat ik energie voor 10 had. Ik hou het er maar op dat ik moe werd van mijn ex. Het is soms best zwaar, in je uppie, maar mijn leven heeft zo'n gigagroei meegemaakt sinds ik gescheiden ben dat ik me er alleen maar beter bij ben gaan voelen.
Om het kernachtig te zeggen: toen ex zei dat hij opstapte, voelde ik opluchting. Dat zegt genoeg.
Meis, jij gaat het echt wel redden met je ukkie. Je doet het fantastisch!
Om het kernachtig te zeggen: toen ex zei dat hij opstapte, voelde ik opluchting. Dat zegt genoeg.
Meis, jij gaat het echt wel redden met je ukkie. Je doet het fantastisch!
maandag 29 december 2008 om 22:59
knap van je! goed zo! Hier een ervaringsdeskundige, wil zeggen dat mijn ex zijn kind niet wil zien, dus dat 'probleem' heb ik al niet. Maar ik herken je verhaal wel, ik vind het heerlijk zo maar er zijn wel moeilijke momenten. Kind van mij is nu bijna 5 dus het is ook opvoeden geblazen maar het gaat nog steeds goed. Ik vind het heel goed van je en je kunt er alleen maar beter van worden, je kind ook trouwens want opgroeien in een omgeving met ruzie is ook geen ideale situatie. Je mag met recht trots zijn op jezelf, je zult heus nog wel moeilijke momenten krijgen maar daar wordt je alleen maar sterker van, geloof me. Heel veel succes en je kunt het!
maandag 29 december 2008 om 23:07
oh wat een lieve reacties!
en zo gek is het dus niet wat ik voel? Ik ben soms bang dat ik ooit opeens een terugval krijg en hem alsnog heel erg ga missen ofzo..
En hoe zit het met jullie ervaringen met een nieuwe man in je leven? Moet zeggen dat ik (op wat 'gescharrel' na) echt (nog) geen behoefte heb aan een man in m'n leven en ook best bang ben dat ik weer in het zelfde patroon verval. (het hem naar de zin maken, alles voor hem doen en overhebben, me volledig aan hem aanpassen enzovoort)
En is het ook de bedoeling dat ik ooit vriendschappelijk met hem omga tbv ons kindje? Die merkt er nu nog niks van (gelukkig) maar over een tijdje toch wel lijkt me..
en zo gek is het dus niet wat ik voel? Ik ben soms bang dat ik ooit opeens een terugval krijg en hem alsnog heel erg ga missen ofzo..
En hoe zit het met jullie ervaringen met een nieuwe man in je leven? Moet zeggen dat ik (op wat 'gescharrel' na) echt (nog) geen behoefte heb aan een man in m'n leven en ook best bang ben dat ik weer in het zelfde patroon verval. (het hem naar de zin maken, alles voor hem doen en overhebben, me volledig aan hem aanpassen enzovoort)
En is het ook de bedoeling dat ik ooit vriendschappelijk met hem omga tbv ons kindje? Die merkt er nu nog niks van (gelukkig) maar over een tijdje toch wel lijkt me..
dinsdag 30 december 2008 om 03:36
Hey Sjantal,
Ik heb ook mijn relatie beeindigd met de vader van mijn meisje toen ze 8 weken oud was. En eigenlijk denk ik dat ik het ook zo ervaarde als jij, meer een opluchting dan iets anders. Niet dat ik het gewild had van te voren om als alleenstaande moeder door het leven te gaan maar het bracht wel de stabiliteit en rust mee die je nodig hebt om het alleen te rooien. En daar mag je zeker trots op zijn. Natuurlijk zul je gaandeweg wel vragen krijgen en opmerkingen krijgen (althans ik dan) over de situatie, maar jij voelt je happy dus lekker laten waaien. En wie weet als je dr klaar voor bent komt er een leuke man op het pad die je helemaal ziet zitten en dan voelt dat ook weer ok.
Geniet lekker van de kleine, doe waar je je goed bij voelt, tevreden moeders hebben tevreden kinderen
Het zal inderdaad even wat duren voordat je de goede balans hebt gevonden over hoe om te gaan met je ex maar als hij iemand is die je met je kind kunt vertrouwen en zijn afspraken nakomt hoeft dat geen struikelblok te zijn.
Veel succes en have fun
Ik heb ook mijn relatie beeindigd met de vader van mijn meisje toen ze 8 weken oud was. En eigenlijk denk ik dat ik het ook zo ervaarde als jij, meer een opluchting dan iets anders. Niet dat ik het gewild had van te voren om als alleenstaande moeder door het leven te gaan maar het bracht wel de stabiliteit en rust mee die je nodig hebt om het alleen te rooien. En daar mag je zeker trots op zijn. Natuurlijk zul je gaandeweg wel vragen krijgen en opmerkingen krijgen (althans ik dan) over de situatie, maar jij voelt je happy dus lekker laten waaien. En wie weet als je dr klaar voor bent komt er een leuke man op het pad die je helemaal ziet zitten en dan voelt dat ook weer ok.
Geniet lekker van de kleine, doe waar je je goed bij voelt, tevreden moeders hebben tevreden kinderen
Het zal inderdaad even wat duren voordat je de goede balans hebt gevonden over hoe om te gaan met je ex maar als hij iemand is die je met je kind kunt vertrouwen en zijn afspraken nakomt hoeft dat geen struikelblok te zijn.
Veel succes en have fun
dinsdag 30 december 2008 om 08:37
Sterke en onafhankelijke vrouwen trekken sterke en onafhankelijke mannen aan. En hoe onafhankelijker jij bent, hoe meer ze voor je willen doen (niet te ver gaan trouwens).
Heeft je ex jullie kindje eigenlijk officieel erkend??? Want als dat niet zo is heeft hij helemaal geen bezoekrecht (en ook geen alimentatieplicht). Dan kun je hem er echt uitgooien.
En als jij kotsend en kreunend van ellende boven de wc hebt gehangen van verdriet, dan heb je gewoon alles in 1x opgebruikt, dus ik kan me niet voorstellen dat je nog een terugslag krijgt.
Heeft je ex jullie kindje eigenlijk officieel erkend??? Want als dat niet zo is heeft hij helemaal geen bezoekrecht (en ook geen alimentatieplicht). Dan kun je hem er echt uitgooien.
En als jij kotsend en kreunend van ellende boven de wc hebt gehangen van verdriet, dan heb je gewoon alles in 1x opgebruikt, dus ik kan me niet voorstellen dat je nog een terugslag krijgt.
dinsdag 30 december 2008 om 09:17
quote:sjantal schreef op 29 december 2008 @ 23:07:
oh wat een lieve reacties!
en zo gek is het dus niet wat ik voel? (1) Ik ben soms bang dat ik ooit opeens een terugval krijg en hem alsnog heel erg ga missen ofzo..
En (2) hoe zit het met jullie ervaringen met een nieuwe man in je leven? Moet zeggen dat ik (op wat 'gescharrel' na) echt (nog) geen behoefte heb aan een man in m'n leven en ook best bang ben dat ik weer in het zelfde patroon verval. (het hem naar de zin maken, alles voor hem doen en overhebben, me volledig aan hem aanpassen enzovoort)
En (3) is het ook de bedoeling dat ik ooit vriendschappelijk met hem omga tbv ons kindje? Die merkt er nu nog niks van (gelukkig) maar over een tijdje toch wel lijkt me..
Hoi Sjantal. Ik zal proberen antwoord te geven op je vraag.
(1), Terugval is een groot woord. Maar ik denk ook wel terug aan de goede dingen die ik met ex had, en natuurlijk vind ik het jammer dat ik in een vechtscheiding terecht ben gekomen. En dat ex, en zijn familie, letterlijk over het hoofd van Muizelien zijn gegaan. Je hebt altijd momenten van 'walking down memory lane'.
(2) Weet ik niet. Ik heb een relatie gehad met een getrouwde man (GM) en dat heb ik voor Muisje verborgen gehouden. Ze riep wel steeds dat ik verliefd op hem was (klopt), maar ze zijn nooit samen geweest, of dat hij er was als zij er was. Nu dat ik een leuke vent op het oog heb, wordt de vraag wel actueel. Verschil tussen jou en mij, jouw ukkie weet niet beter dan dat de vader op de achtergrond is. De mijne heeft een 'normaal gezinsleven' gekend tot haar vijfde. Ik denk dat ik pas een vent voorstel als ik heel zker van hem ben, omdat stel dat het misgaat (want altijd kan, overigens) dan moet ook zij afscheid nemen. Ik wil dat dus met 'beleid' gaan doen. In ieder geval accepteert ze vriendin van ex dus niet.
(3). Ja, want als hij deel uitmaakt van haar leven, en laat dat goed regelen middels een omgangsregeling, en ook bijv. alimentatie betaalt, dan heeft hij omgangsrecht. Het is heel moeilijk, geloof me, zeker als je vent en zijn familie je zo ongeveer naar het leven staat, maar ik heb me bijna altijd ingehouden. Bijna, omdat ik dan wel vond dat ik fatsoenlijk moest blijven, maar ook Muisje een voorbeeld wilde geven dat ik me ook weer niet als stront laat gebruiken.
oh wat een lieve reacties!
en zo gek is het dus niet wat ik voel? (1) Ik ben soms bang dat ik ooit opeens een terugval krijg en hem alsnog heel erg ga missen ofzo..
En (2) hoe zit het met jullie ervaringen met een nieuwe man in je leven? Moet zeggen dat ik (op wat 'gescharrel' na) echt (nog) geen behoefte heb aan een man in m'n leven en ook best bang ben dat ik weer in het zelfde patroon verval. (het hem naar de zin maken, alles voor hem doen en overhebben, me volledig aan hem aanpassen enzovoort)
En (3) is het ook de bedoeling dat ik ooit vriendschappelijk met hem omga tbv ons kindje? Die merkt er nu nog niks van (gelukkig) maar over een tijdje toch wel lijkt me..
Hoi Sjantal. Ik zal proberen antwoord te geven op je vraag.
(1), Terugval is een groot woord. Maar ik denk ook wel terug aan de goede dingen die ik met ex had, en natuurlijk vind ik het jammer dat ik in een vechtscheiding terecht ben gekomen. En dat ex, en zijn familie, letterlijk over het hoofd van Muizelien zijn gegaan. Je hebt altijd momenten van 'walking down memory lane'.
(2) Weet ik niet. Ik heb een relatie gehad met een getrouwde man (GM) en dat heb ik voor Muisje verborgen gehouden. Ze riep wel steeds dat ik verliefd op hem was (klopt), maar ze zijn nooit samen geweest, of dat hij er was als zij er was. Nu dat ik een leuke vent op het oog heb, wordt de vraag wel actueel. Verschil tussen jou en mij, jouw ukkie weet niet beter dan dat de vader op de achtergrond is. De mijne heeft een 'normaal gezinsleven' gekend tot haar vijfde. Ik denk dat ik pas een vent voorstel als ik heel zker van hem ben, omdat stel dat het misgaat (want altijd kan, overigens) dan moet ook zij afscheid nemen. Ik wil dat dus met 'beleid' gaan doen. In ieder geval accepteert ze vriendin van ex dus niet.
(3). Ja, want als hij deel uitmaakt van haar leven, en laat dat goed regelen middels een omgangsregeling, en ook bijv. alimentatie betaalt, dan heeft hij omgangsrecht. Het is heel moeilijk, geloof me, zeker als je vent en zijn familie je zo ongeveer naar het leven staat, maar ik heb me bijna altijd ingehouden. Bijna, omdat ik dan wel vond dat ik fatsoenlijk moest blijven, maar ook Muisje een voorbeeld wilde geven dat ik me ook weer niet als stront laat gebruiken.
dinsdag 30 december 2008 om 10:04
Hoi Sjantal,
Goed gedaan, fijn dat je je weer zo sterk voelt! Ik denk ook niet dat je nog een terugval gaat krijgen, volgens mij heeft hij je gewoon rot behandeld.
Maar kijk alsjeblieft uit.... je zegt dat je het contact tussen hem en je baby tot een minimum probeert te beperken. Is hij wel een goeie vader? Hij heeft recht om zijn kind te zien en jouw kind heeft ook het recht om zijn vader te zien... Kijk daarvoor uit.
Je vraagt of een goed contact van belang is voor je kind..... Oh help. *Flashback van eigen jeugd* Je doet je kind zoveel verdriet als je geen goed contact hebt met de vader.... geloof me. Dat je die vraag ook maar kan stellen... Denk eens aan iets als verjaardagen?
Goed gedaan, fijn dat je je weer zo sterk voelt! Ik denk ook niet dat je nog een terugval gaat krijgen, volgens mij heeft hij je gewoon rot behandeld.
Maar kijk alsjeblieft uit.... je zegt dat je het contact tussen hem en je baby tot een minimum probeert te beperken. Is hij wel een goeie vader? Hij heeft recht om zijn kind te zien en jouw kind heeft ook het recht om zijn vader te zien... Kijk daarvoor uit.
Je vraagt of een goed contact van belang is voor je kind..... Oh help. *Flashback van eigen jeugd* Je doet je kind zoveel verdriet als je geen goed contact hebt met de vader.... geloof me. Dat je die vraag ook maar kan stellen... Denk eens aan iets als verjaardagen?
dinsdag 30 december 2008 om 10:05
quote:mamalelie schreef op 30 december 2008 @ 08:37:
Heeft je ex jullie kindje eigenlijk officieel erkend??? Want als dat niet zo is heeft hij helemaal geen bezoekrecht (en ook geen alimentatieplicht). Dan kun je hem er echt uitgooien.
Da's niet waar: alimentatieplicht heb je als vader altijd. De moeder kan dan een vaderschapstest afdwingen en daarmee alimentatie eisen.En dat heeft weer niks met bezoekrecht te maken, daar gaat de rechter apart over als de vader dat zou opeisen. Alimentatie is geen kijkgeld en als vader kan je altijd op je plichten worden gewezen, zelfs al heb je je kind niet erkend.
Heeft je ex jullie kindje eigenlijk officieel erkend??? Want als dat niet zo is heeft hij helemaal geen bezoekrecht (en ook geen alimentatieplicht). Dan kun je hem er echt uitgooien.
Da's niet waar: alimentatieplicht heb je als vader altijd. De moeder kan dan een vaderschapstest afdwingen en daarmee alimentatie eisen.En dat heeft weer niks met bezoekrecht te maken, daar gaat de rechter apart over als de vader dat zou opeisen. Alimentatie is geen kijkgeld en als vader kan je altijd op je plichten worden gewezen, zelfs al heb je je kind niet erkend.
dinsdag 30 december 2008 om 10:30
quote:mamalelie schreef op 30 december 2008 @ 08:37:
Sterke en onafhankelijke vrouwen trekken sterke en onafhankelijke mannen aan. En hoe onafhankelijker jij bent, hoe meer ze voor je willen doen (niet te ver gaan trouwens).
Heeft je ex jullie kindje eigenlijk officieel erkend??? Want als dat niet zo is heeft hij helemaal geen bezoekrecht (en ook geen alimentatieplicht). Dan kun je hem er echt uitgooien.
En als jij kotsend en kreunend van ellende boven de wc hebt gehangen van verdriet, dan heb je gewoon alles in 1x opgebruikt, dus ik kan me niet voorstellen dat je nog een terugslag krijgt.
ja, hij heeft hem erkend en gaat ook alimentatie betalen, al zijn we er over het te betalen bedrag nog niet uit..(hij vindt dat ik op z'n geld aas..)
We hebben nu een bezoekregeling van 1 x in de 2 weken in het weekend naar hem. Hij zegt dat hij hem het liefst veel vaker ziet, maar is nu bijv op vakantie en doet niet de moeite om dan bijv wat eerder terug te komen of om daarna nog een dagje vrij te nemen om z'n kind snel weer te zien. Daardoor ziet hij hem nu 3 weken niet, vind ik best lang, maar goed, moet hij zelf weten.
Ik geef hem overigens alle ruimte om zijn kind te zien, mag wat mij betreft ook vaker door de week ofzo, maar er komt nog weinig initiatief van zijn kant. Werk is bij hem toch echt het allerbelangrijkste in het leven..
Sterke en onafhankelijke vrouwen trekken sterke en onafhankelijke mannen aan. En hoe onafhankelijker jij bent, hoe meer ze voor je willen doen (niet te ver gaan trouwens).
Heeft je ex jullie kindje eigenlijk officieel erkend??? Want als dat niet zo is heeft hij helemaal geen bezoekrecht (en ook geen alimentatieplicht). Dan kun je hem er echt uitgooien.
En als jij kotsend en kreunend van ellende boven de wc hebt gehangen van verdriet, dan heb je gewoon alles in 1x opgebruikt, dus ik kan me niet voorstellen dat je nog een terugslag krijgt.
ja, hij heeft hem erkend en gaat ook alimentatie betalen, al zijn we er over het te betalen bedrag nog niet uit..(hij vindt dat ik op z'n geld aas..)
We hebben nu een bezoekregeling van 1 x in de 2 weken in het weekend naar hem. Hij zegt dat hij hem het liefst veel vaker ziet, maar is nu bijv op vakantie en doet niet de moeite om dan bijv wat eerder terug te komen of om daarna nog een dagje vrij te nemen om z'n kind snel weer te zien. Daardoor ziet hij hem nu 3 weken niet, vind ik best lang, maar goed, moet hij zelf weten.
Ik geef hem overigens alle ruimte om zijn kind te zien, mag wat mij betreft ook vaker door de week ofzo, maar er komt nog weinig initiatief van zijn kant. Werk is bij hem toch echt het allerbelangrijkste in het leven..
dinsdag 30 december 2008 om 10:39
quote:JC_79_ schreef op 30 december 2008 @ 10:04:
Hoi Sjantal,
Goed gedaan, fijn dat je je weer zo sterk voelt! Ik denk ook niet dat je nog een terugval gaat krijgen, volgens mij heeft hij je gewoon rot behandeld. ja dat heeft hij zeker..
Maar kijk alsjeblieft uit.... je zegt dat je het contact tussen hem en je baby tot een minimum probeert te beperken. Is hij wel een goeie vader? Hij heeft recht om zijn kind te zien en jouw kind heeft ook het recht om zijn vader te zien... Kijk daarvoor uit.
Nee dat bedoelde ik niet hoor! Ik wil het contact tussen hem en mij tot een minimum beperken, het is nl erg vermoeiend om telkens als ik hem zie rotopmerkingen naar m'n hoofd te krijgen (en ik vind het dubbelzuur omdat hij degene is die alles 'fout' heeft gedaan, snap niet zo goed waarom dat dan steeds nodig is) en flauwe steekjes onder water.
Ex mag z'n kind ook veel vaker zien, maar ivm z'n zeer belangrijke baan (...) en ook wel het feit dat ik m'n kind niet elk weekend wil missen (logisch lijkt me) gebeurt dat niet echt.
Je vraagt of een goed contact van belang is voor je kind..... Oh help. *Flashback van eigen jeugd* Je doet je kind zoveel verdriet als je geen goed contact hebt met de vader.... geloof me. Dat je die vraag ook maar kan stellen... Denk eens aan iets als verjaardagen?ja, daar heb ik inderdaad ook al aan zitten denken en ik vraag me echt af hoe ik dat moet doen. Ik zie mezelf de komende verjaardagen echt nog niet gezellig met hem en z'n vriendinnetje zitten eerlijk gezegd..Moet dat dan perse? We kunnen het toch ook afzonderlijk vieren? Ik ga tegen m'n kind ECHT niet negatief doen/praten over z'n vader en vriendin, maar ik ben echt niet goed in toneelspelen en het lijkt me echt moeilijk om vriendelijk en aardig tegen die 2 te gaan doen. Ik voel zo'n minachting voor ze allebei (echt, ik weet dat ex de hoofdschuldige is, maar oa bewust stoken in een relatie waarvan de vrouw zwanger is verdient wat mij betreft ook geen schoonheidsprijs), dat lukt me niet zomaar om opzij te zetten en gezellig en vrolijk te doen..
Ik wil dat m'n kindje hier zo min mogelijk onder lijdt, maar voor vriendschappelijk omgaan met m'n ex moet ik wel een hele grote knop omzetten..
Hoi Sjantal,
Goed gedaan, fijn dat je je weer zo sterk voelt! Ik denk ook niet dat je nog een terugval gaat krijgen, volgens mij heeft hij je gewoon rot behandeld. ja dat heeft hij zeker..
Maar kijk alsjeblieft uit.... je zegt dat je het contact tussen hem en je baby tot een minimum probeert te beperken. Is hij wel een goeie vader? Hij heeft recht om zijn kind te zien en jouw kind heeft ook het recht om zijn vader te zien... Kijk daarvoor uit.
Nee dat bedoelde ik niet hoor! Ik wil het contact tussen hem en mij tot een minimum beperken, het is nl erg vermoeiend om telkens als ik hem zie rotopmerkingen naar m'n hoofd te krijgen (en ik vind het dubbelzuur omdat hij degene is die alles 'fout' heeft gedaan, snap niet zo goed waarom dat dan steeds nodig is) en flauwe steekjes onder water.
Ex mag z'n kind ook veel vaker zien, maar ivm z'n zeer belangrijke baan (...) en ook wel het feit dat ik m'n kind niet elk weekend wil missen (logisch lijkt me) gebeurt dat niet echt.
Je vraagt of een goed contact van belang is voor je kind..... Oh help. *Flashback van eigen jeugd* Je doet je kind zoveel verdriet als je geen goed contact hebt met de vader.... geloof me. Dat je die vraag ook maar kan stellen... Denk eens aan iets als verjaardagen?ja, daar heb ik inderdaad ook al aan zitten denken en ik vraag me echt af hoe ik dat moet doen. Ik zie mezelf de komende verjaardagen echt nog niet gezellig met hem en z'n vriendinnetje zitten eerlijk gezegd..Moet dat dan perse? We kunnen het toch ook afzonderlijk vieren? Ik ga tegen m'n kind ECHT niet negatief doen/praten over z'n vader en vriendin, maar ik ben echt niet goed in toneelspelen en het lijkt me echt moeilijk om vriendelijk en aardig tegen die 2 te gaan doen. Ik voel zo'n minachting voor ze allebei (echt, ik weet dat ex de hoofdschuldige is, maar oa bewust stoken in een relatie waarvan de vrouw zwanger is verdient wat mij betreft ook geen schoonheidsprijs), dat lukt me niet zomaar om opzij te zetten en gezellig en vrolijk te doen..
Ik wil dat m'n kindje hier zo min mogelijk onder lijdt, maar voor vriendschappelijk omgaan met m'n ex moet ik wel een hele grote knop omzetten..
vrijdag 2 januari 2009 om 23:58
thanks muis. maar ik weet het, het duurt nog even, wat doe je met diploma-uitreikingen, de bruiloft van muisjelief enzovoort? Ik wil niet zo'n moeder worden die haar kind voor het blok zet met zo'n houding van: als hij er is dan kom ik niet enz..
en ouderavonden op school, rapportbesprekingen enzovoort, doen jullie dat samen?
en ouderavonden op school, rapportbesprekingen enzovoort, doen jullie dat samen?
zaterdag 3 januari 2009 om 11:38
quote:sjantal schreef op 02 januari 2009 @ 23:58:
thanks muis. maar ik weet het, het duurt nog even, wat doe je met diploma-uitreikingen, de bruiloft van muisjelief enzovoort? Ik wil niet zo'n moeder worden die haar kind voor het blok zet met zo'n houding van: als hij er is dan kom ik niet enz..
en ouderavonden op school, rapportbesprekingen enzovoort, doen jullie dat samen?Bruiloft is nog ver weg, maar je hebt wel gelijk. Op dit moment, als Muisjelief dus bijv. een zwemdiploma krijgt, of dat ze van de toneelclub een voorstellng heeft, dan gaan ex en ik alleen. Ik ken de vriendin wel van mijn ex, heb alleen niets met haar. Dat komt omdat ik haar nog van vroeger ken. Kijk, ik wil niet roomser zijn dan de paus, of ik haar nu wel of niet al kende, je komt in de buurt van mijn kind en dan weet je mijn argusogen op je gericht. Maar haar kende ik nog van vroeger en toen was ik al niet onder de indruk van haar. Met een bruiloft denk ik wel dat zij er bij zal zijn. Maar dat zie ik tegen die tijd wel weer. Denk ook dat het met de jaren mogelijk wel kan gaan slijten en dat je wellicht iets beter door een deur kan gaan. Maar dat hoeft niet altijd, bij iedereen. In ieder geval. als de vriendin nu ergens bij is, heeft ze in ieder geval het fatsoen zich bescheiden en op de achtergrond op te stellen.
thanks muis. maar ik weet het, het duurt nog even, wat doe je met diploma-uitreikingen, de bruiloft van muisjelief enzovoort? Ik wil niet zo'n moeder worden die haar kind voor het blok zet met zo'n houding van: als hij er is dan kom ik niet enz..
en ouderavonden op school, rapportbesprekingen enzovoort, doen jullie dat samen?Bruiloft is nog ver weg, maar je hebt wel gelijk. Op dit moment, als Muisjelief dus bijv. een zwemdiploma krijgt, of dat ze van de toneelclub een voorstellng heeft, dan gaan ex en ik alleen. Ik ken de vriendin wel van mijn ex, heb alleen niets met haar. Dat komt omdat ik haar nog van vroeger ken. Kijk, ik wil niet roomser zijn dan de paus, of ik haar nu wel of niet al kende, je komt in de buurt van mijn kind en dan weet je mijn argusogen op je gericht. Maar haar kende ik nog van vroeger en toen was ik al niet onder de indruk van haar. Met een bruiloft denk ik wel dat zij er bij zal zijn. Maar dat zie ik tegen die tijd wel weer. Denk ook dat het met de jaren mogelijk wel kan gaan slijten en dat je wellicht iets beter door een deur kan gaan. Maar dat hoeft niet altijd, bij iedereen. In ieder geval. als de vriendin nu ergens bij is, heeft ze in ieder geval het fatsoen zich bescheiden en op de achtergrond op te stellen.
zaterdag 3 januari 2009 om 11:40
O ja, ouderavonden en dergelijke doen wij inderdaad samen. Ik moet wel zeggen, in het jaar tot aan de scheiding was me dat niet gelukt. Na de uitspraak bond ex 300% in. Hij wilde zelfs weer terug (....).
Sindsdien hoef ik maar te kikken en hij komt. Het rare is, als IK kik, komt hij harder aangerend dan voor zijn eigen kind. Dat is dan ook wel weer raar. Je zou denken dat de hierargische volgorde: kind-vriendn-ex zou zijn voor mijn exman, maar de volgorde is: ex-vriendin-kind.
Dat is dan ook wel weer zorgelijk....
Sindsdien hoef ik maar te kikken en hij komt. Het rare is, als IK kik, komt hij harder aangerend dan voor zijn eigen kind. Dat is dan ook wel weer raar. Je zou denken dat de hierargische volgorde: kind-vriendn-ex zou zijn voor mijn exman, maar de volgorde is: ex-vriendin-kind.
Dat is dan ook wel weer zorgelijk....
zaterdag 3 januari 2009 om 22:09
wat een rare ex heb jij! wees blij dat je er vanaf bent..
Bedankt voor je reactie in ieder geval, zie mezelf nog niet samen met ex en z'n vriendin op een (zwem)diploma-uitreiking zitten, maar gelukkig duurt dat nog even en als het zover is is het nog maar de vraag of hij er bij zal zijn. Bij ex is de volgorde namelijk als volgt: hijzelf-hijzelf-hijzelf-zijn werk-zijn werk-hele tijd niks-z'n vriendinnetje/aanbidster/hulp in de huishouding-zijn kind.
Al twijfel ik bij die laatste twee, zou ook nog andersom kunnen zijn...
Bedankt voor je reactie in ieder geval, zie mezelf nog niet samen met ex en z'n vriendin op een (zwem)diploma-uitreiking zitten, maar gelukkig duurt dat nog even en als het zover is is het nog maar de vraag of hij er bij zal zijn. Bij ex is de volgorde namelijk als volgt: hijzelf-hijzelf-hijzelf-zijn werk-zijn werk-hele tijd niks-z'n vriendinnetje/aanbidster/hulp in de huishouding-zijn kind.
Al twijfel ik bij die laatste twee, zou ook nog andersom kunnen zijn...
