Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?

quote:Poezewoes schreef op 31 januari 2008 @ 01:51:

[...]





Ik ga Harry er hier niet verder bij betrekken. Het is een zeer gewaardeerd mens met al zijn talenten. Klaar.



...



Dit is absoluut niet ironisch bedoeld: ik heb 't idee dat je gruwelijk geïrriteerd bent, maar ik weet niet goed wat ik dan precies heb gezegd om dat op te wekken.

De discussie is (wat mij betreft) meer conceptueel dan persoonlijk, namelijk.

Misschien had ik moeten zeggen 'iemand die verdergaat dan de andere handige harries en boven de middelmatigheid van de andere handige harries uitstijgt'. Dat bedoelde ik namelijk. Niet dat handige harries überhaupt geen uitblinkers kunnen zijn.

quote:Margaretha2 schreef op 31 januari 2008 @ 01:56:

[...]





...



Dit is absoluut niet ironisch bedoeld: ik heb 't idee dat je gruwelijk geïrriteerd bent, maar ik weet niet goed wat ik dan precies heb gezegd om dat op te wekken.

De discussie is (wat mij betreft) meer conceptueel dan persoonlijk, namelijk.Oh nee hoor, Margaretha! No offence. Ik wil Harry hier gewoon niet verder besproken zien. Harry is voor jullie een fictief persoon maar voor mij een echte. Harry is de vader van Kitty.

En ik kan het slecht hebben dat er kritiek gegeven wordt op iemand die belangrijk is voor haar. That's all.

quote:Margaretha2 schreef op 31 januari 2008 @ 01:54:

Nog even over maatschappelijke uitblinkers (nav Lonbontons post) wat nou als iemand als Nelson Mandela in zijn leven buiten zijn activisme helemaal 'gemiddeld' is. 2,3 kinderen, rijtjeshuis (of wat dan maar gemiddeld mag zijn in Zuid Afrika ), elke zondag naar de braai en om acht uur GTST.

Is hij dan geen persoon die boven alle middelmatigheid uitstijgt meer? Dan wordt 't wel heel lastig want dan moet je wel héél excentriek zijn en je leven op geen enkele manier 'gewoontjes' inrichten.



Digitalis, ik deel ook graag complimentjes uit! Ik krijg ze trouwens ook vaker hier in Spanje (van vrouwen) misschien is 't ook wel voor een deel cultureel bepaald?



Ik had het idee dat de vrouwen zich in Spanje een beetje vreemd voelden met mij. En dat ik me ook in de Spanjaarden had vergist. Ik heb nog zwart haar (waar ongeveer elke Spaanse meid haar haren verft) en ik uhm kleedde me nog netjes, zeg maar (wacht maar tot in de zomer, ook in Madrid, het is echt showen geblazen ), ik was zeg maar bijna Spaanser dan zij waren. Hoewel, ik ben ooit als mooiste van het feestje uitgeroepen, door de mannen en de vrouwen, en de dames met vriendje waren zelfs heel tof. Of ik moet gewoon teringdronken geweest zijn en het allemaal hebben gedroomd (Is het ledigen van een fles servische vodka trouwens ook een talent?)



Mja, zoiemand als bijvoorbeeld Anne Frank he....die wordt een uitblinker gemaakt door de omstandigheden. Ik denk dat haar dagboek niet veel had verschild van een ander jong joods onderduikend meisje, eerlij kgezegd. Het bevat voor mij geen ontzettend geweldige literaire aspecten, en erg verhalend over de oorlog is het ook niet.



Goh, hou op over braaien! Ik heb honger, idiote huisgenoten die herrie maken, een examen morgen en ik wil gewoon naar Zuid-Afrika eigenlijk



Poezewoes, als je iemand een uitzonderlijk talent vindt hebben, dan wil dat denk ik niet zeggen dat je diegene ook een geweldig mens vindt. Ik vind dat Hitler een bijzonder getalendeerd man was, een uitblinker. Dat kan ik gewoon onderkennen zonder een moreel oordeel te vellen. Als je iemand geen uitzonderlijk talent toedicht, wil dat dan ook niet zeggen dat je dan wel een moreel oordeel velt. Harry kan net zo gewaardeerd zijn als bijvoorbeeld van Gogh destijds, of zelfs meer. En Harry zal wel heel erg gewaardeerd worden om z'n klustalent, maar wie weet meer als liefhebbend echtgenoot en vader. Terwijl een extreem getalendeerd pianist misschien helemaal geen familie en vrienden heeft, dus enkel zijn supertalent om bevrediging uit te halen. Dat kan allemaal. Ik zou nooit een bekend persoon willen zijn bijvoorbeeld, roem en alles, omdat ik dan zou denken dat die mensen naar mij toekomen, mij niet als vriendin willen, maar mijn imago. Anderen zijn beter van vertrouwen en vinden het geen probleem.

Ik had al 't gevoel dat 't persoonlijk werd (maar begreep effe niet waarom).



Wat mij betreft is 't trouwens absoluut niet als kritiek bedoeld. De meeste mensen zijn geen uitblinkers denk ik, of in elk geval geen 'super-uitblinkers' type Cornelis Lely, Gustave Eiffel of 'meneer Frits'. Dat wil voor mij niet zeggen dat 't ongetalenteerde eikels zijn. De meeste van ons zullen nooit zó ver uitblinken als een Marie Curie ofzo.

Binnen je eigen kleine cirkel kan je natuurlijk wel een uitblinker zijn, zonder dat je dat in 't hele land (of hele continent / wereld) bent. (binnen mijn familie ben ik echt een uitblinker in paardrijden en binnen mijn vroegere manege misschien ook wel, maar binnen het groepje van Grunsvens, Raaymakers en Bartels echt niet)



Een handige Harry is gewoon iemand die ook zijn bijdrage levert, met datgene waar hij 't beste in is of dat hij 't liefste doet. Hij is daarom niet meer of minder dan een dokter, stratenmaker, architect, kledingontwerper, trompettist, advocaat of schilder wat mij betreft. Volgens mij kijkt niemand neer op handige Harries (in dit topic dan). Ik heb uit de posts van FV ook niet gehaald dat ze handige Harries minder vond of er kritiek op zou hebben maar morgen vertelt ze vast zelf hoe ze erover denkt.



De uitblinkers zijn voor mij degenen die binnen hun groep (van handige Harries, of van dokters) bijzondere prestaties leveren. Dat doet dus niets af aan de waarde van de rest van de groep.



En dan zal ik 't nou niet meer over Harry hebben

quote:Digitalis schreef op 31 januari 2008 @ 02:15:

[...]





Ik had het idee dat de vrouwen zich in Spanje een beetje vreemd voelden met mij. En dat ik me ook in de Spanjaarden had vergist. Ik heb nog zwart haar (waar ongeveer elke Spaanse meid haar haren verft) en ik uhm kleedde me nog netjes, zeg maar (wacht maar tot in de zomer, ook in Madrid, het is echt showen geblazen ), ik was zeg maar bijna Spaanser dan zij waren. Hoewel, ik ben ooit als mooiste van het feestje uitgeroepen, door de mannen en de vrouwen, en de dames met vriendje waren zelfs heel tof. Of ik moet gewoon teringdronken geweest zijn en het allemaal hebben gedroomd (Is het ledigen van een fles servische vodka trouwens ook een talent?)

.



Ach hou op zelfs in de winter dragen ze hier kleding waar een gemiddelde Hollandse stoot een blaasontsteking aan overhoudt



Toen ik een jaar of vijftien was liep ik eens tijdens de carnaval over straat toen er een niet-verklede vrouw aankwam. De jongen met wie ik was zei toen (dronken natuurlijk) 'zo, ook verkleed als hoer zie ik?'.

Verschrikkelijke problemen mee gehad natuurlijk.

Nu moet ik de neiging onderdrukken elke keer dat ik in de metro zit hetzelfde te vragen aan de 'dames'. (en dat zorgt er wel voor dat ik vaak moet lachen dus dat is weer positief)



Ik hou zelf trouwens ook wel van blote kleding en draag in de spaanse zomer 't liefst zo weinig mogelijk. Maar bv. dingen die wij in Nederland als 'hoerenlaarzen' zouden aanmerken, worden hier gewoon volop gedragen in combinatie met hotpants, decolletee tot je navel en suikerspinkapsel. You gotta love it

Ben trouwens benieuwd in hoeverre ik geïntegreerd ben en straks hetzelfde aan mij gevraagd wordt als ik een weekendje terug ga naar Nederland

Ik ben qua uiterlijk wel heel Nederlands (of Noord Europees) misschien dat dat ook meespeelt. In Guatemala staken soms mensen (mannen en vrouwen!) de straat over om mijn blauwe ogen te bekijken.

Dacht je dat ooit één Nederlander daar een complimentje over had gemaakt? Never. (ze zijn niet van 't kaliber Daphne Deckers dus )



Vriendje zei toen 'zo ik vind 't echt leuk dat als jij ergens binnenkomt, íedereen omkijkt'. Dat was toen ook écht zo. Ik vreesde toen wel even dat ik al mijn charme zou verliezen op 't moment dat hij voet op Nederlandse bodem zou zetten en zou zien dat er zoals ik honderdduizenden zijn, en niemand op of om kijkt van een roomblank huidje, blauwe ogen of sproeten.

Viel mee tot nu toe

Sorry voor de topicvervuiling trouwens, laten we verder gaan met 't onderwerp (morgen dan).

quote:Margaretha2 schreef op 31 januari 2008 @ 02:34:

Ik ben qua uiterlijk wel heel Nederlands (of Noord Europees) misschien dat dat ook meespeelt. In Guatemala staken soms mensen (mannen en vrouwen!) de straat over om mijn blauwe ogen te bekijken.

Dacht je dat ooit één Nederlander daar een complimentje over had gemaakt? Never. (ze zijn niet van 't kaliber Daphne Deckers dus )



Vriendje zei toen 'zo ik vind 't echt leuk dat als jij ergens binnenkomt, íedereen omkijkt'. Dat was toen ook écht zo. Ik vreesde toen wel even dat ik al mijn charme zou verliezen op 't moment dat hij voet op Nederlandse bodem zou zetten en zou zien dat er zoals ik honderdduizenden zijn, en niemand op of om kijkt van een roomblank huidje, blauwe ogen of sproeten.

Viel mee tot nu toe



Het grappige is dat ik overal meng, in Zuid-Europa of Oost-Europa. Hoewel in Spanje ze wel een Zuid-Europese achtergrond vermoedden maar niet al te vaak een Spaanse, en daar ben ik zo blij mee want ik vind het een niet al te knap volk. En ik was echt verbaasd dat het lijkt alsof heel vrouwelijk Madrid op de Keileweg (hm, of die straat bij Sol) werkt

Maar ik heb vaak succes bij kerels of in landen waarvan de bevolking zelf ook donker is, had namelijk verwacht dat A) alle Spaanse kerels eruit zouden zien als Antonio Banderas en ik te donker was om aantrekkelijk te zijn. Fout op beide punten, jezus zeg. Let op, ik was wel veel jonger he



Haha, ik wilde echt een rotopmerking maken, denk ik dan. Ik wou zeggen: was er op zich blij mee, dat mannen echt naar mij keken en niet alleen naar mijn haarkleur, maar hoewel ik dat helemaal niet persoonlijk bedoelde komt het wel echt bitchy over zeg! Hm, ik zal vast in real life ook zulke kutopmerkingen hebben gemaakt terwijl ik er geen erg in had, haha. Maar dan heb ik het meer over uhm die Engelse dames die uhm er niet uitzien voor de rest maar een leuke blonde prooi zijn aan de Costa's.



Ik vind het trouwens nu wel jammer om een dominant gen te hebben, want overal ter wereld zijn nu donker uitziende mensen, en de blonde mensen met blauwe ogen sterven uit

Jezus, slapen jullie niet ofzo?



Ik heb er in bed nog ff over na liggen denken voordat ik in slaap viel en ik denk dat het gewoon goed is zo. We hebben elkaar nodig. De mensen die zich op mildheid en menselijkheid en zorgen voor richten (nouja hoofdzakelijk dan) én de mensen die op gebied van 'bereikt hebben' (wat dan ook) uitblinken. Natuurlijk heeft iedereen zo zijn voorkeuren. Zo heb ik zelf het idee dat een huisarts harder nodig is dan een topmodel - ondanks dat beide op hun eigen manier moeilijk kunnen zijn - waardeer ik de prestatie toch anders.



Wat FV volgens mij een beetje bedoeld met dit topic (zeg maar als ik het verkeerd zeg hoor) is dat er vaak een moreel oordeel word gehangen aan succes. Ik denk dat daar ook een kern van waarheid in zit. Iemand die al zijn tijd in zijn eigen doelstellingen heeft gestoken is natuurlijk ook heel zelfgericht bezig maar uiteindelijk wordt hun talent (hoop je) toch ook ingezet in de wereld (op hun eigen manier). Dus ook ik vind dat niet terecht. Ik denk dat het juist heel belangrijk is dat deze mensen er zijn. Net zoals het belangrijk is dat er mensen zijn die zich op de andere dingen concentreren want zonder elkaar zou de boel in elkaar storten. Ik denk dus dat het zinniger is elkaars 'anders zijn' niet alleen te accepteren, maar daar ook heel blij mee te zijn.



Het is dankzij onze onderlinge diversiteit dat wij als mensheid kunnen overleven. Als wij met zijn allen kantoormedewerker waren geworden dan hadden we een enorm probleem in de wereld, want wie bakt er dan onze broodjes, wie verdedigt ons bij een juridisch geschil, wie zorgt er voor bejaarden en zieken? Diversiteit is nódig en gewenst. Het is mede daarom dat conformeren om het conformeren, mij nu juist tegen staat. Die diversiteit is gezond, gebruik het, doe er wat mee. Echter heb ik daar wel de nuance bij, dat je niet alles zelf moet willen doen en dat aanpassen en deel uitmaken van dus wel degelijk een doel hebben. Als iedereen álles zelf wil doen, is dat ineffectief en het wiel opnieuw uitvinden heeft ook niemand wat aan.



Wat ik wel jammer vind is mensen die bewust kiezen voor een beroepsmatige invulling van hun bestaan die de wereld slechter maakt. Dat is eigenlijk het enige morele oordeel dat ik heb en waar ik ook 100% achter sta (los van de kleine morele oordeeltjes die ik -ja ook ik- uit kortzichtigheid, moeheid en naiviteit maak, ben daar ook regelmatig schuldig aan, maar wel bereid die te herzien wanneer mijn ongelijk daarin blijkt). Dus dat mensen hun beroepsmatige leven besteden aan het maken van uitgemolken statements op een manier die niet effectief is (zoals sommige kunstenaars doen) want door vrijwel niemand begrepen word, als er al iemand naar kijkt. Das slechts 1 voorbeeld. Maar dan denk ik, tsja. Dan kan je beter bejaarden wassen. Daar is tenminste wél behoefte aan. Maar verder sta ik vrijwel overal voor open en zie ik van veel dingen ook het nut wel (maar ik besef wel dat dat ook een subjectief ding is, de meningen zijn nogal verdeeld over wat nuttig is en wat niet).



Wat ik zeg maar belangrijk vind, is mentale/emotionele onafhankelijkheid. Mensen kunnen zichzelf bijzonder ongelukkig maken door zich te identificeren met een vals zelfbeeld en valse doelstellingen. Volgens mij heeft niemand er wat aan als mensen onnodig ongelukkig zijn, vooral die mensen zelf niet. Mijn idee van een succesvolle wereld vol uitblinkers is een wereld waarin iedereen op de juiste plek zit. En daar schort t nog wel eens aan. Vaak zie je mensen in kantoor, waarvan je denkt, jij hoort hier niet, dit leven past niet bij jou. En mensen die met hun handen werken, die super onhandig en onpraktisch zijn, maar wel geweldige theoriën over alles hebben. Dan denk je, jij zit verkeerd! Of een heel sociale, zorgzame kapster, die niet kan knippen. Dan denk ik meisje... de thuiszorg staat te springen om mensen als jij en je zou nog gelukkiger zijn ook (want meer van jezelf kwijt kunnen, en dat is belangrijk.. denk ik).



Ik vind afgunst een beetje een slechte basis voor een gedegen oordeel over iets. Ik wil niet beweren dat ik nooit eens jaloers ben maar om dat om te zetten in negatief gedrag naar personen die het in jouw ogen beter doen (doen wat jij had willen doen) vind ik te ver gaan. Succes is in mijn ogen je doelstellingen op zo'n manier formuleren dat ze aansluiten bij je mogelijkheden en vervolgens het lef en het doorzettingsvermogen om het te dóen. Als ik een gouden regel moest stellen, dan is dat m. Concretisering biedt dan wel een fijne illusie van overzicht, maar leid net zo hard tot kortzichtigheid en een te beperkte definitie.

Ik ga het nog 1x proberen, en daarna hou ik ermee op. Ik zeg nergens dat uitblinkers dan dús wel heel erg eenzaam zullen zijn, vast een rotkarakter hebben en arrogant zijn en vast ongelukkig zijn. Dat bedóel ik helemaal niet.



Ik bedoel alleen maar te zeggen dat uitblinken alleen je niet gelukkig maakt, en dat ik dat dus ook niet zo heel hoog aansla. Alleen een goed mens zijn maakt je wel gelukkig, en daarom vind ik dat belangrijker. Als je dan óók nog een uitblinker bent is dat mooi meegenomen en ben je dubbel gelukkig.

Alleen uitblinken = niet gelukkig

Alleen een goed mens zijn = gelukkig

Uitblinken en een goed mens zijn = gelukkig



En ik vind het eigenlijk een béétje kinderachtig om direct te roepen dat mensen dan dús wel jaloers zullen zijn of zelf absoluut geen uitblinker. Ik heb tot deze discussie nooit stilgestaan bij het fenomeeen uitblinker, omdat iemands prestaties me gewoon niet bijzonder veel interesseren. Ik vind andere dingen gewoon belangrijker en daar let ik dan ook meer op.

En nogmaals ik zeg nergens dat uitblinkers vervelende mensen zijn. Alleen is het wel zo dat we in de discussie eerder besproken hebben dat je geen uitblinker word als je niet voor een groot deel ik-gericht bent. En ik heb ook al aangegeven dat ik mens-gerichtheid gewoon belangrijker vind en ik daar dus ook gewoon meer oog voor heb, en meer op let dan op prestaties. En dat ik daar dus ook bij mijn kinderen meer op let en er meer waarde aan hecht.



Dat heeft niets te maken met onzekerheid, jaloezie of denken dat ik zelf geen uitblinker ben, (dát is namelijk net zo'n aanname als waar jullie mij van beschuldigen) het heeft gewoon te maken met levensvisie denk ik.

En het is fijn dat er mensen zijn die er anders over denken, want zoals al gezegd, zonder uitblinkers was het een heel andere wereld.

Oh kom op FV, een paar pagina's terug vroeg jij zelfs aan mij wat ik dan hoger waardeerde, ik-gerichtheid of mens-gerichtheid. Maar goed, als je geheugen zo te wensen overlaat wil ik dat best even voor je terugzoeken hoor.

.

quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 20:05:

Ik zet dit onderwerp even hier bij relaties, omdat ik er door twee topics hier bij relaties op kwam.



Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.



Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.



Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?Ik denk dat wat middelmatig is voor de een, het hoogst haalbare is voor de ander. En ja, dan kan met het stiekem erg vervelend vinden als een ander wel meer bereikt. Vertel mij wat...

Mijn ex wilde dat ik een zeer middelmatig vrouwtje was, beetje part time werken in een winkel o.i.d., thuis fijn huishouden doen en misschien een leuke creatieve hobby zodat ik "er ook eens op uit kon". Schilderclubje of zo... Niks voor mij.

Uiteraard mag ex nu fijn ergens anders ondermaats zijn, hopende dat hij ooit middelmatigheid bereikt haha.

quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 23:30:

En wees eens eerlijk, Eowynn, denk jij dat "men" ik-gerichtheid beter of slechter vindt dan mens-gerichtheid? En welke van de twee eigenschappen vind je zelf beter, nobeler?

quote:Zuss schreef op 30 januari 2008 @ 23:37:

Als iedereen de middenweg kiest tussen mens gericht en ik gericht dan missen we toch heel veel dingen? Als Rembrandt mensgerichter was dan had ie de Nachtwacht niet geschilderd. Dan was ie druk bezig geweest met werk dat wel geld in het laatje bracht. Ik noem maar wat.

quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 23:41:

[...]





Ja! Dat is précies waarom ik dat streven naar middelmatigheid zo jammer vind! Stel je toch voor hoe afschuwelijk de wereld zou zijn als iedereen middelmatig was. Geen kunst, geen muziek, geen medicijnen, geen prachtige boeken, geen helden, geen knappe mensen maar allemaal gewone mensen, geen mooie dingen maar allemaal gewone dingen, wat een hel zeg.Dit was jouw reactie op Zuss die zegt dat Rembrandt de Nachtwacht niet geschilderd had als hij mens-gerichter zou zijn geweest.

Als je ik-gericht bent ben je niet per definitie een uitblinker. Als je een uitblinker bent is het denk ik wél noodzakelijk dat je meer ik-gericht dan mens-gericht bent.