Relaties
alle pijlers
Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?
woensdag 30 januari 2008 om 20:05
Ik zet dit onderwerp even hier bij relaties, omdat ik er door twee topics hier bij relaties op kwam.
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 16:22
quote:itsme26 schreef op 31 januari 2008 @ 14:28:
evenveel maar dat is wat ik al de hele tijd zeg. Je moet kijken naar de persoon.
Ik denk dat wij er gewoon anders nakijken. Dit heeft waarschijnlijk te maken met mijn situatie. Mijn zusje is gehandicapt en ik werk met gehandicapten. Als zij een klein stapje voorruit maken ben ik hartstikke blij en vind ik dat voor hun een grote ontwikkeling. Hierdoor kijk ik naar iedere persoon zo. Niet alleen naar mensen die dan onder middelmaat zitten maar ook daarboven.
Ikzelf heb ook jaren met verstandelijk gehandicapten gewerkt en stond soms versteld van hun 'slimheid'. Natuurlijk in relatie met een verstandelijke handicap, als een niet-gehandicapt mens verzint dat de deur met een sleutel openmoet vind ik dat geen prestatie.
Dat wil echter niet zeggen dat ik die gehandicapte die verzint dat hij sleutels moet pakken om de deur open te doen, meer bewonder dan een Einstein. Of dat ik vind dat de prestaties (deur openen met sleutels vs.relativiteitstheorie in principe even goed zijn omdat ze nou eenmaal andere vertrekpunten hebben.
Heeft trouwens weer niets met respect te maken, ik respecteer iedereen in principe. Ik vind 't geweldig te zien hoe mijn oud-klasgenootje dat zo slecht kon leren stapje voor stapje toch terecht is gekomen waar hij nu is. Kan dat ook best bewonderen.
Maar het resultaat (hbo opleiding bv.), vind ik niet zodanig buitengewoon dat ik diegene een uitblinker zou vinden.
evenveel maar dat is wat ik al de hele tijd zeg. Je moet kijken naar de persoon.
Ik denk dat wij er gewoon anders nakijken. Dit heeft waarschijnlijk te maken met mijn situatie. Mijn zusje is gehandicapt en ik werk met gehandicapten. Als zij een klein stapje voorruit maken ben ik hartstikke blij en vind ik dat voor hun een grote ontwikkeling. Hierdoor kijk ik naar iedere persoon zo. Niet alleen naar mensen die dan onder middelmaat zitten maar ook daarboven.
Ikzelf heb ook jaren met verstandelijk gehandicapten gewerkt en stond soms versteld van hun 'slimheid'. Natuurlijk in relatie met een verstandelijke handicap, als een niet-gehandicapt mens verzint dat de deur met een sleutel openmoet vind ik dat geen prestatie.
Dat wil echter niet zeggen dat ik die gehandicapte die verzint dat hij sleutels moet pakken om de deur open te doen, meer bewonder dan een Einstein. Of dat ik vind dat de prestaties (deur openen met sleutels vs.relativiteitstheorie in principe even goed zijn omdat ze nou eenmaal andere vertrekpunten hebben.
Heeft trouwens weer niets met respect te maken, ik respecteer iedereen in principe. Ik vind 't geweldig te zien hoe mijn oud-klasgenootje dat zo slecht kon leren stapje voor stapje toch terecht is gekomen waar hij nu is. Kan dat ook best bewonderen.
Maar het resultaat (hbo opleiding bv.), vind ik niet zodanig buitengewoon dat ik diegene een uitblinker zou vinden.
donderdag 31 januari 2008 om 16:27
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2008 @ 14:36:
Fash , mijn goed kunnen sportende kinderen krijgen vaak hetzelfde cijfer met gym dan een mank lopend of een dik kind .... die balen dan van een goed cijfer omdat dat cijfer in hun ogen niks meer waard is .
Precies!!! En zo wordt uitblinken dus compleet neergehaald (want jij rent misschien wel de 100 meter in 15 zoveel seconden, maar ben er vooral niet trots op en denk vooral niet dat het meer waard is of beter is dan de 100 meter in 3 minuten afleggen!).
dit zegt voor mij álles over hoe er in Nederland vaak met prestaties wordt omgegaan.
Fash , mijn goed kunnen sportende kinderen krijgen vaak hetzelfde cijfer met gym dan een mank lopend of een dik kind .... die balen dan van een goed cijfer omdat dat cijfer in hun ogen niks meer waard is .
Precies!!! En zo wordt uitblinken dus compleet neergehaald (want jij rent misschien wel de 100 meter in 15 zoveel seconden, maar ben er vooral niet trots op en denk vooral niet dat het meer waard is of beter is dan de 100 meter in 3 minuten afleggen!).
dit zegt voor mij álles over hoe er in Nederland vaak met prestaties wordt omgegaan.
donderdag 31 januari 2008 om 16:28
Maar het feit dat er in dit topic steeds weer gesproken wordt over een middenmaat die ook goed is en ook respect verdient geeft vlgs mij al de kern van het probleem aan. Noem uitblinker en 'ja maar de middenmootmaat'...
Blijkbaar is men of de middenmaat bang om in de buurt van uitblinkers geen respect een waardering meer te krijgen. Het een gaat ten koste van het ander.
Blijkbaar is men of de middenmaat bang om in de buurt van uitblinkers geen respect een waardering meer te krijgen. Het een gaat ten koste van het ander.
donderdag 31 januari 2008 om 16:31
@ Soundpost, dat denk ik ook. Ik zou het ook vrij irritant vinden om iemand in mijn omgeving te hebben die echt overal net iets beter in is. Best begrijpelijk. Aan de andere kant vind ik het cool dat er mensen zijn die het veel beter doen dan ik, omdat dat mij juist stimuleert (kijk, je kan nóg verder!). Dus op die manier ben ik de uitblinker juist weer dankbaar.
donderdag 31 januari 2008 om 16:32
quote:Digitalis schreef op 31 januari 2008 @ 16:18:
[...]
Ja, ik ook, en dan krijg ik ook gewoon onbehouwen vragen (liefs in gezelschap natuurlijk) vanne: ben je les-bisch?!!! offe: 'ben je soms onnatuurlijk ofzooo??!! Ha-ha-ha. Grappig. En dan kijk ik een beetje smerig natuurlijk, of ik lach, en dan zegt men: 'het komt wel goed met jou hoor'. Grmpf. Men moet en zal toch steken onder water geven, uiteindelijk. Jammer. Volgende keer zeg ik gewoon: single, ik? Heeft hij nog niet verteld dat 'ie van jou gaat scheiden dan?' Eens zien hoe grappig men dan nog is
Haha ja, die ' Het komt wel goed met jou' !! Die herken ik wel ja. Nou het is momenteel ook al goed hoor..
of ze vinden dat ik te kritisch ben.. das ook zoiets.. Ik wil ook gewoon iemand waar ik me gelukkig mee voel, niet iemand om maar niet alleen te zijn.
[...]
Ja, ik ook, en dan krijg ik ook gewoon onbehouwen vragen (liefs in gezelschap natuurlijk) vanne: ben je les-bisch?!!! offe: 'ben je soms onnatuurlijk ofzooo??!! Ha-ha-ha. Grappig. En dan kijk ik een beetje smerig natuurlijk, of ik lach, en dan zegt men: 'het komt wel goed met jou hoor'. Grmpf. Men moet en zal toch steken onder water geven, uiteindelijk. Jammer. Volgende keer zeg ik gewoon: single, ik? Heeft hij nog niet verteld dat 'ie van jou gaat scheiden dan?' Eens zien hoe grappig men dan nog is
Haha ja, die ' Het komt wel goed met jou' !! Die herken ik wel ja. Nou het is momenteel ook al goed hoor..
of ze vinden dat ik te kritisch ben.. das ook zoiets.. Ik wil ook gewoon iemand waar ik me gelukkig mee voel, niet iemand om maar niet alleen te zijn.
donderdag 31 januari 2008 om 16:34
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2008 @ 14:48:
[...]
Nou , volgens mij is die 5 niet automatisch het gemiddelde ...... maar een gemiddeld cijfer , dan zou je eerst álle cijfers die behaald zijn moeten weten .
Of ben ik nou nog onintelligenter dan ik al dacht ?
Zijn er tien cijfers uitgedeeld en hebben er 9 een 9 dan is die 5, 5 zwaaaaaaaar onder het gemiddelde .Middelmatig en gemiddeld betekent dan ook niet hetzelfde. Dacht dat we daar op pagina vijf al uit waren
[...]
Nou , volgens mij is die 5 niet automatisch het gemiddelde ...... maar een gemiddeld cijfer , dan zou je eerst álle cijfers die behaald zijn moeten weten .
Of ben ik nou nog onintelligenter dan ik al dacht ?
Zijn er tien cijfers uitgedeeld en hebben er 9 een 9 dan is die 5, 5 zwaaaaaaaar onder het gemiddelde .Middelmatig en gemiddeld betekent dan ook niet hetzelfde. Dacht dat we daar op pagina vijf al uit waren
donderdag 31 januari 2008 om 16:35
quote:Margaretha2 schreef op 31 januari 2008 @ 16:27:
[...]
Precies!!! En zo wordt uitblinken dus compleet neergehaald (want jij rent misschien wel de 100 meter in 15 zoveel seconden, maar ben er vooral niet trots op en denk vooral niet dat het meer waard is of beter is dan de 100 meter in 3 minuten afleggen!).
dit zegt voor mij álles over hoe er in Nederland vaak met prestaties wordt omgegaan.Het lijkt communistisch Rusland wel. Waarom je best doen als je evenveel krijgt? Motiveert niet echt. Vooral kinderen zijn heel erg prestatiegericht, en waarom ook niet? Als iedereen wordt gemotiveerd het beste uit zichzelf te halen, dat betekent dus ook dat iedereen (dus weer heel erg verantwoord) wordt gestimuleerd. Overigens geloof ik niet dat iedereen een specifiek talent heeft, of 1 iets heeft waar hij of zij echt de beste in kan zijn, mocht diegene er voldoende druk achterzetten. Neem hardlopen: bij de marathon is het genetisch bepaalde gegeven van de verhouding tussen onderbeen en bovenbeen (geloof ik..) een extreem belangrijke factor. Vandaar ook veel Kenianen die winnen, want die hebben van alle volkeren ter wereld de meest voorkomende winnende variant van die verhouding. Betekent niet dat diegene zonder noemenswaardig talent of degene die van alles een beetje kunnen, geen toffe mensen kunnen zijn. Waarom niet namelijk? Maar dat iedereen een talent zou hebben, komt weer voort uit die 'iedereen is gelijk'-mentaliteit dat nog eens de hele economie gaat nekken.
[...]
Precies!!! En zo wordt uitblinken dus compleet neergehaald (want jij rent misschien wel de 100 meter in 15 zoveel seconden, maar ben er vooral niet trots op en denk vooral niet dat het meer waard is of beter is dan de 100 meter in 3 minuten afleggen!).
dit zegt voor mij álles over hoe er in Nederland vaak met prestaties wordt omgegaan.Het lijkt communistisch Rusland wel. Waarom je best doen als je evenveel krijgt? Motiveert niet echt. Vooral kinderen zijn heel erg prestatiegericht, en waarom ook niet? Als iedereen wordt gemotiveerd het beste uit zichzelf te halen, dat betekent dus ook dat iedereen (dus weer heel erg verantwoord) wordt gestimuleerd. Overigens geloof ik niet dat iedereen een specifiek talent heeft, of 1 iets heeft waar hij of zij echt de beste in kan zijn, mocht diegene er voldoende druk achterzetten. Neem hardlopen: bij de marathon is het genetisch bepaalde gegeven van de verhouding tussen onderbeen en bovenbeen (geloof ik..) een extreem belangrijke factor. Vandaar ook veel Kenianen die winnen, want die hebben van alle volkeren ter wereld de meest voorkomende winnende variant van die verhouding. Betekent niet dat diegene zonder noemenswaardig talent of degene die van alles een beetje kunnen, geen toffe mensen kunnen zijn. Waarom niet namelijk? Maar dat iedereen een talent zou hebben, komt weer voort uit die 'iedereen is gelijk'-mentaliteit dat nog eens de hele economie gaat nekken.
donderdag 31 januari 2008 om 16:38
quote:ukkie21 schreef op 31 januari 2008 @ 16:32:
[...]
Haha ja, die ' Het komt wel goed met jou' !! Die herken ik wel ja. Nou het is momenteel ook al goed hoor..
of ze vinden dat ik te kritisch ben.. das ook zoiets.. Ik wil ook gewoon iemand waar ik me gelukkig mee voel, niet iemand om maar niet alleen te zijn.Nou, het erge is, en daar komt-ie dan maar weer, ik ben er dus wel stiekem gevoelig voor, voor zulke opmerkingen. Omdat ik al 14 jaar (oh Jezus te paard, maar toch) redelijk zoekende ben om mij heen naar vanalles en nogwat, en zij een punt van rust hebben gevonden (huisje, boompje, beestje, gezinswagen). En ze bedoelen het ook superieur, dat zeker, maar voor een kort moment voel ik me dan echt inferieur. Zouden ze dat nog doen als ze zouden weten dat ik helemaal niet zo happy ben met mijn chaotisch bestaan en dat ik het hen zeker niet misgun, maar gewoon weleens (gezond) jaloers ben?
[...]
Haha ja, die ' Het komt wel goed met jou' !! Die herken ik wel ja. Nou het is momenteel ook al goed hoor..
of ze vinden dat ik te kritisch ben.. das ook zoiets.. Ik wil ook gewoon iemand waar ik me gelukkig mee voel, niet iemand om maar niet alleen te zijn.Nou, het erge is, en daar komt-ie dan maar weer, ik ben er dus wel stiekem gevoelig voor, voor zulke opmerkingen. Omdat ik al 14 jaar (oh Jezus te paard, maar toch) redelijk zoekende ben om mij heen naar vanalles en nogwat, en zij een punt van rust hebben gevonden (huisje, boompje, beestje, gezinswagen). En ze bedoelen het ook superieur, dat zeker, maar voor een kort moment voel ik me dan echt inferieur. Zouden ze dat nog doen als ze zouden weten dat ik helemaal niet zo happy ben met mijn chaotisch bestaan en dat ik het hen zeker niet misgun, maar gewoon weleens (gezond) jaloers ben?
donderdag 31 januari 2008 om 16:48
Hahahaha, Digitalis, dat doet me ineens denken aan het volgende: ik vertelde ooit aan iemand op mijn werk, volkomen tussen neus en lippen door omdat ik het echt niet belangrijk vond maar het gewoon "making conversation" was, dat Chinezen beter zijn in badminton dan Europeanen, vanwege de stand van hun oog. Da's zo'n nutteloos feitje dat je dan ooit ergens leest en onthoudt en wat handig is als je een beetje over niks wil kleppen.
Dat werd dus bijna een office rel. Want het was heus niet zo dat Chinezen beter waren dan Europeanen, en wat was ik wel niet voor gore racist, bladiebla. Dus ik nog: ehm.. het is geen waardeoordeel hoor, gewoon een grappig triviaal feitje dat met biologie te maken heeft, ik heb het ook niet verzonnen, bladiebla.
Heb het uiteindelijk maar opgegeven. Whatever joh, ik ben een racist.
Dat werd dus bijna een office rel. Want het was heus niet zo dat Chinezen beter waren dan Europeanen, en wat was ik wel niet voor gore racist, bladiebla. Dus ik nog: ehm.. het is geen waardeoordeel hoor, gewoon een grappig triviaal feitje dat met biologie te maken heeft, ik heb het ook niet verzonnen, bladiebla.
Heb het uiteindelijk maar opgegeven. Whatever joh, ik ben een racist.
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 16:52
quote:Eowynn_ schreef op 31 januari 2008 @ 15:10:
Je vind je eigen 9 toch niet minder bevredigend omdat een ander óók een negen heeft gekregen terwijl diegene in jouw ogen minder gepresteerd heeft? Dat vind ik echt vreemd. Een 9 is een 9.
Oh dat vind ik dan weer wel.
Als een ander een negen haalt omdat hij zo goed is dat hij een negen verdient, heb ik daar absoluut geen problemen mee (ook niet als ik zelf een acht zou hebben of zeven of zes).
Als iemand echter een negen krijgt omdat hij zo zijn best doet, dan is mijn negen ook niets meer waard. Want dan worden negens blijkbaar gewoon uitgedeeld.
Ik doe nu bv. een één jarige master, en ik zou 't echt superklote vinden als blijkt dat mensen met een ondermaats niveau voor de vakken tóch slagen. Mijn diploma is dan net zoveel waard als dat van hen, oftewel, niks. Daarnaast denk ik dat werkgevers dat ook gauw genoeg doorhebben, als ze iemand aannemen die 'mijn' diploma heeft en van toeten noch blazen weet, dan vinden ze mijn diploma ook geen meerwaarde meer (ook niet als ik wél de inhoud van de vakken begrepen heb).
Ik woon in Spanje waar iedereen iedereen 'guapa' noemt. dat woord guapa is voor mij dus niets meer waard, want ik weet dat ook oma's, lelijkerds etc. guapa genoemd worden, en dat degene die mij aanspreekt met guapa dat bij iedere willekeurige vrouw doet en niet omdat hij mij toevallig guapa vindt.
Niet dat ik er dan van baal dat ik guapa genoemd wordt, absoluut niet. Ook voel ik me niet lelijker of knapper dan ik me altijd voel. Maar het woord guapa heeft geen inhoud meer voor mij.
Je vind je eigen 9 toch niet minder bevredigend omdat een ander óók een negen heeft gekregen terwijl diegene in jouw ogen minder gepresteerd heeft? Dat vind ik echt vreemd. Een 9 is een 9.
Oh dat vind ik dan weer wel.
Als een ander een negen haalt omdat hij zo goed is dat hij een negen verdient, heb ik daar absoluut geen problemen mee (ook niet als ik zelf een acht zou hebben of zeven of zes).
Als iemand echter een negen krijgt omdat hij zo zijn best doet, dan is mijn negen ook niets meer waard. Want dan worden negens blijkbaar gewoon uitgedeeld.
Ik doe nu bv. een één jarige master, en ik zou 't echt superklote vinden als blijkt dat mensen met een ondermaats niveau voor de vakken tóch slagen. Mijn diploma is dan net zoveel waard als dat van hen, oftewel, niks. Daarnaast denk ik dat werkgevers dat ook gauw genoeg doorhebben, als ze iemand aannemen die 'mijn' diploma heeft en van toeten noch blazen weet, dan vinden ze mijn diploma ook geen meerwaarde meer (ook niet als ik wél de inhoud van de vakken begrepen heb).
Ik woon in Spanje waar iedereen iedereen 'guapa' noemt. dat woord guapa is voor mij dus niets meer waard, want ik weet dat ook oma's, lelijkerds etc. guapa genoemd worden, en dat degene die mij aanspreekt met guapa dat bij iedere willekeurige vrouw doet en niet omdat hij mij toevallig guapa vindt.
Niet dat ik er dan van baal dat ik guapa genoemd wordt, absoluut niet. Ook voel ik me niet lelijker of knapper dan ik me altijd voel. Maar het woord guapa heeft geen inhoud meer voor mij.
donderdag 31 januari 2008 om 16:57
quote:fashionvictim schreef op 31 januari 2008 @ 16:48:
Hahahaha, Digitalis, dat doet me ineens denken aan het volgende: ik vertelde ooit aan iemand op mijn werk, volkomen tussen neus en lippen door omdat ik het echt niet belangrijk vond maar het gewoon "making conversation" was, dat Chinezen beter zijn in badminton dan Europeanen, vanwege de stand van hun oog. Da's zo'n nutteloos feitje dat je dan ooit ergens leest en onthoudt en wat handig is als je een beetje over niks wil kleppen.
Dat werd dus bijna een office rel. Want het was heus niet zo dat Chinezen beter waren dan Europeanen, en wat was ik wel niet voor gore racist, bladiebla. Dus ik nog: ehm.. het is geen waardeoordeel hoor, gewoon een grappig triviaal feitje dat met biologie te maken heeft, ik heb het ook niet verzonnen, bladiebla.
Heb het uiteindelijk maar opgegeven. Whatever joh, ik ben een racist.
Wat vaag zeg (wel een nieuw leuk feitje!). Ik bedoel, Taiwanezen zijn ook het best in wiskunde, van de hele aardkloot. Ja, na und? Dat zegt niet dat een individu, met blond haar, grote blauwe oogjes en 2.10m lang niet heel erg goed kan zijn in wiskunde, of misschien nr. 1 van de wereld, maar dat maken mensen er dan kennelijk wel van.
Ik had een college over een logisch gesprek en een werkelijk gesprek, of argumentatie, en soms denk ik weleens: wat zou het rustig zijn en helder als iedereen 1 logicastelsel gebruikt om te discussieren en de regels in acht neemt. Zo vertel je een triviaal feitje, en de minuut erna ben je een racist
Overigens wordt intelligentie en uiterlijk ook genetisch bepaald, dus ik zie niet in waarom dat nu discriminatie zou zijn enzo. En ook niet waarom iedereen dat talent wel zou kunnen bemachtigen als hij of zij genoeg doet. Ik zal nooit een briljant econoom worden, of zelfs maar een enorm slechte, want ik zou nooit economie kunnen studeren, misschien niet eens een MBO-studie economie. Dat is absoluut mijn blinde vlek, een totale afwezigheid van een enkel talent. Vind ik best jammer, want het lijkt me best wel iets, verstand te hebben van een economie als dusdanig en uiteraard wat dat voor mij betekent op financieel vlak. Maar ja, het zit er gewoon echt niet in.
Hahahaha, Digitalis, dat doet me ineens denken aan het volgende: ik vertelde ooit aan iemand op mijn werk, volkomen tussen neus en lippen door omdat ik het echt niet belangrijk vond maar het gewoon "making conversation" was, dat Chinezen beter zijn in badminton dan Europeanen, vanwege de stand van hun oog. Da's zo'n nutteloos feitje dat je dan ooit ergens leest en onthoudt en wat handig is als je een beetje over niks wil kleppen.
Dat werd dus bijna een office rel. Want het was heus niet zo dat Chinezen beter waren dan Europeanen, en wat was ik wel niet voor gore racist, bladiebla. Dus ik nog: ehm.. het is geen waardeoordeel hoor, gewoon een grappig triviaal feitje dat met biologie te maken heeft, ik heb het ook niet verzonnen, bladiebla.
Heb het uiteindelijk maar opgegeven. Whatever joh, ik ben een racist.
Wat vaag zeg (wel een nieuw leuk feitje!). Ik bedoel, Taiwanezen zijn ook het best in wiskunde, van de hele aardkloot. Ja, na und? Dat zegt niet dat een individu, met blond haar, grote blauwe oogjes en 2.10m lang niet heel erg goed kan zijn in wiskunde, of misschien nr. 1 van de wereld, maar dat maken mensen er dan kennelijk wel van.
Ik had een college over een logisch gesprek en een werkelijk gesprek, of argumentatie, en soms denk ik weleens: wat zou het rustig zijn en helder als iedereen 1 logicastelsel gebruikt om te discussieren en de regels in acht neemt. Zo vertel je een triviaal feitje, en de minuut erna ben je een racist
Overigens wordt intelligentie en uiterlijk ook genetisch bepaald, dus ik zie niet in waarom dat nu discriminatie zou zijn enzo. En ook niet waarom iedereen dat talent wel zou kunnen bemachtigen als hij of zij genoeg doet. Ik zal nooit een briljant econoom worden, of zelfs maar een enorm slechte, want ik zou nooit economie kunnen studeren, misschien niet eens een MBO-studie economie. Dat is absoluut mijn blinde vlek, een totale afwezigheid van een enkel talent. Vind ik best jammer, want het lijkt me best wel iets, verstand te hebben van een economie als dusdanig en uiteraard wat dat voor mij betekent op financieel vlak. Maar ja, het zit er gewoon echt niet in.
donderdag 31 januari 2008 om 16:57
quote:Digitalis schreef op 31 januari 2008 @ 16:38:
[...]
Nou, het erge is, en daar komt-ie dan maar weer, ik ben er dus wel stiekem gevoelig voor, voor zulke opmerkingen. Omdat ik al 14 jaar (oh Jezus te paard, maar toch) redelijk zoekende ben om mij heen naar vanalles en nogwat, en zij een punt van rust hebben gevonden (huisje, boompje, beestje, gezinswagen). En ze bedoelen het ook superieur, dat zeker, maar voor een kort moment voel ik me dan echt inferieur. Zouden ze dat nog doen als ze zouden weten dat ik helemaal niet zo happy ben met mijn chaotisch bestaan en dat ik het hen zeker niet misgun, maar gewoon weleens (gezond) jaloers ben?Tja, dit is een beetje offtopic (misschien moeten we er een nieuw topic over openen) maar ik ken dat gevoel ook wel hoor, de gezonde jaloezie op het stabiele relatieleventje.. , misschien wel de 'burgelijkheid' hihi. En het doet ook idd echt wel eens pijn dat ik van alle kanten hoor dat ik zo'n geweldige leuke meid ben en dat het er voor mij wel van komt. Ik ben gelukkig met mijn 'chaosleven' nu maar zou ook erg gelukkig zijn als daar weer een stabiele relatie bij komt, gewoon omdat het fijn voelt. Ik heb wel al een hele lange relaite gehad die dus niet zo fijn is afgelopen en weet dat ik uiteindelijk nu gelukkiger ben dan toen in die relatie. Maar zie ook in relaties om me heen wel die rust en steun aan elkaar en daar ben ook ik wel eens jaloers op. De opmerkingen van anderen over dat ik zo'n geweldig leuke meid ben, en waarom ik dan nog single ben, die werken dan averechts. Toch heb ik wel genoeg zelfvertrouwen dat ik wel weet dat ik niet perse een kneus ben die nooit weer een relatie zal krijgen ofzo, maar de opmerkingen 'raken' me wel.
[...]
Nou, het erge is, en daar komt-ie dan maar weer, ik ben er dus wel stiekem gevoelig voor, voor zulke opmerkingen. Omdat ik al 14 jaar (oh Jezus te paard, maar toch) redelijk zoekende ben om mij heen naar vanalles en nogwat, en zij een punt van rust hebben gevonden (huisje, boompje, beestje, gezinswagen). En ze bedoelen het ook superieur, dat zeker, maar voor een kort moment voel ik me dan echt inferieur. Zouden ze dat nog doen als ze zouden weten dat ik helemaal niet zo happy ben met mijn chaotisch bestaan en dat ik het hen zeker niet misgun, maar gewoon weleens (gezond) jaloers ben?Tja, dit is een beetje offtopic (misschien moeten we er een nieuw topic over openen) maar ik ken dat gevoel ook wel hoor, de gezonde jaloezie op het stabiele relatieleventje.. , misschien wel de 'burgelijkheid' hihi. En het doet ook idd echt wel eens pijn dat ik van alle kanten hoor dat ik zo'n geweldige leuke meid ben en dat het er voor mij wel van komt. Ik ben gelukkig met mijn 'chaosleven' nu maar zou ook erg gelukkig zijn als daar weer een stabiele relatie bij komt, gewoon omdat het fijn voelt. Ik heb wel al een hele lange relaite gehad die dus niet zo fijn is afgelopen en weet dat ik uiteindelijk nu gelukkiger ben dan toen in die relatie. Maar zie ook in relaties om me heen wel die rust en steun aan elkaar en daar ben ook ik wel eens jaloers op. De opmerkingen van anderen over dat ik zo'n geweldig leuke meid ben, en waarom ik dan nog single ben, die werken dan averechts. Toch heb ik wel genoeg zelfvertrouwen dat ik wel weet dat ik niet perse een kneus ben die nooit weer een relatie zal krijgen ofzo, maar de opmerkingen 'raken' me wel.
donderdag 31 januari 2008 om 16:58
quote:Eowynn_ schreef op 31 januari 2008 @ 15:18:
Het ligt er denk ik maar aan wat je drijfveer is. Als ik ergens mijn best voor doe doe ik dat omdat ik iets graag goed wil kunnen, niet omdat ik persé beter wil zijn dan een ander. Daarom zal het mij ook worst zijn dat een klasgenoot die altijd meelift met anderen hetzelfde diploma krijgt als ik, terwijl ik hard mijn best heb gedaan.
Ik doe hard mijn best, en ik krijg mijn beloning. Daar ben ik dan blij mee, en ik ga niet kijken of andere mensen wel net zo hard hebben gewerkt of hogere of lagere cijfers krijgen.
Die hele competitiedrang heb ik niet zo.
Ik denk dat dat de clou is. Ik wil graag presteren, maar niet omdat ik beter wil presteren dan anderen, gewoon vanuit mezelf, omdat ik bepaalde doelen heb ik mijn leven en mijn best wil doen om die te bereiken.
Maar ben je er ook blij mee als je weet dat je sowieso een negen krijgt, of je nou je best doet of niet?
Ongeacht wat anderen voor punt krijgen, zou ik daar niet blij mee zijn (en ik denk dat 't niet een soort ziekelijk prestatie/ competitiedrang is, kijk maar naar communistische economieën, dan krijgt iedereen een soort algehele lusteloosheid over zich)
Het ligt er denk ik maar aan wat je drijfveer is. Als ik ergens mijn best voor doe doe ik dat omdat ik iets graag goed wil kunnen, niet omdat ik persé beter wil zijn dan een ander. Daarom zal het mij ook worst zijn dat een klasgenoot die altijd meelift met anderen hetzelfde diploma krijgt als ik, terwijl ik hard mijn best heb gedaan.
Ik doe hard mijn best, en ik krijg mijn beloning. Daar ben ik dan blij mee, en ik ga niet kijken of andere mensen wel net zo hard hebben gewerkt of hogere of lagere cijfers krijgen.
Die hele competitiedrang heb ik niet zo.
Ik denk dat dat de clou is. Ik wil graag presteren, maar niet omdat ik beter wil presteren dan anderen, gewoon vanuit mezelf, omdat ik bepaalde doelen heb ik mijn leven en mijn best wil doen om die te bereiken.
Maar ben je er ook blij mee als je weet dat je sowieso een negen krijgt, of je nou je best doet of niet?
Ongeacht wat anderen voor punt krijgen, zou ik daar niet blij mee zijn (en ik denk dat 't niet een soort ziekelijk prestatie/ competitiedrang is, kijk maar naar communistische economieën, dan krijgt iedereen een soort algehele lusteloosheid over zich)
donderdag 31 januari 2008 om 17:02
quote:itsme26 schreef op 31 januari 2008 @ 15:20:
we hebben het over streven naar meer als middelmatig evidenza, en volgens mij moet je naar individu kijken als het hebt over streven naar meer als middelmatig. Voor een gehandicapte kan zijn veters strikken iets zijn waar hij naar streeft om boven het middelmatige uit te komen en voor een ander kan dat zijn dat men een medicijn uitvind
Mooie post. kern van de discussie voor mij.
Je mag wel streven naar 'boven jezelf uitstijgen', als dat dan maar wel binnen 't kader middelmatig blijft.
Een gehandicapte die zijn veters kan strikken, die mag daar zéker naar streven, een zmlk-scholier mag ook zeker streven naar een baan als kapster, en op die manier boven zichzelf uitstijgen. Dan staan wij met zijn allen te juichen.
Wanneer echter iemand boven zichzelf wil uitstijgen en daarmee ook boven de middelmatigheid uitstijgt, omdat hij bijvoorbeeld streeft naar een imperium te maken van zijn bedrijf (en dat ook bereikt), of de nieuwe Coco Chanel te worden (en dat ook bereikt), komen er gelijk allerlei relativerende opmerkingen over 'm heen.
we hebben het over streven naar meer als middelmatig evidenza, en volgens mij moet je naar individu kijken als het hebt over streven naar meer als middelmatig. Voor een gehandicapte kan zijn veters strikken iets zijn waar hij naar streeft om boven het middelmatige uit te komen en voor een ander kan dat zijn dat men een medicijn uitvind
Mooie post. kern van de discussie voor mij.
Je mag wel streven naar 'boven jezelf uitstijgen', als dat dan maar wel binnen 't kader middelmatig blijft.
Een gehandicapte die zijn veters kan strikken, die mag daar zéker naar streven, een zmlk-scholier mag ook zeker streven naar een baan als kapster, en op die manier boven zichzelf uitstijgen. Dan staan wij met zijn allen te juichen.
Wanneer echter iemand boven zichzelf wil uitstijgen en daarmee ook boven de middelmatigheid uitstijgt, omdat hij bijvoorbeeld streeft naar een imperium te maken van zijn bedrijf (en dat ook bereikt), of de nieuwe Coco Chanel te worden (en dat ook bereikt), komen er gelijk allerlei relativerende opmerkingen over 'm heen.
donderdag 31 januari 2008 om 17:13
quote:Eowynn_ schreef op 31 januari 2008 @ 15:53:
Iedereen komt zo zijn dingen tegen in het leven, dat klopt, alleen de een wat meer dan de ander. En als je dan bijvoorbeeld ook nog een goed stel hersens hebt dan is het makkelijker om tóch de juiste keuze te maken. Als je én een psychiaterische stoornis hebt, én je bent mishandeld en misbruikt én je hebt nooit een opleiding gehad én je hebt niet zo'n hoog IQ dan is het heel wat moeilijker om iets van je leven te maken dan gemiddeld.
Gappig dat je dit zegt. Mijn vriendje bijvoorbeeld vindt 't onbegrijpelijk dat er mensen zijn die er een puinhoop van maken hier in Europa (of in Nederland voor mijn part). Mensen die op straat leven doen dat omdat ze dat willen volgens hem, want je wordt hier doodgegooid met kansen. Ook als je een laag iq hebt, een misbruikende vader of een alcoholistische moeder, of helemaal geen ouders.
Ik begrijp je punt trouwens wel hoor. Zelf vind ik dat meestal wel zielig, ben niet zo hard als mijn vriendje en kan me wel voorstellen dat er allerlei omstandigheden zijn. Mooier vind ik 't echter wanneer mensen de kracht hebben om omstandigheden om te buigen. Interessant gebruik ik niet, ik weet niet zo goed wat ik met dat woord moet om mensen te beschrijven. In de zin van interessant studieobject kan ik 't me voorstellen, maar ik ben geen psycholoog of psychiater. Iemand kan voor mij wel een interessant leven hebben gehad, of interessante dingen meegemaakt hebben of interessante gedachtes hebben.
Iedereen komt zo zijn dingen tegen in het leven, dat klopt, alleen de een wat meer dan de ander. En als je dan bijvoorbeeld ook nog een goed stel hersens hebt dan is het makkelijker om tóch de juiste keuze te maken. Als je én een psychiaterische stoornis hebt, én je bent mishandeld en misbruikt én je hebt nooit een opleiding gehad én je hebt niet zo'n hoog IQ dan is het heel wat moeilijker om iets van je leven te maken dan gemiddeld.
Gappig dat je dit zegt. Mijn vriendje bijvoorbeeld vindt 't onbegrijpelijk dat er mensen zijn die er een puinhoop van maken hier in Europa (of in Nederland voor mijn part). Mensen die op straat leven doen dat omdat ze dat willen volgens hem, want je wordt hier doodgegooid met kansen. Ook als je een laag iq hebt, een misbruikende vader of een alcoholistische moeder, of helemaal geen ouders.
Ik begrijp je punt trouwens wel hoor. Zelf vind ik dat meestal wel zielig, ben niet zo hard als mijn vriendje en kan me wel voorstellen dat er allerlei omstandigheden zijn. Mooier vind ik 't echter wanneer mensen de kracht hebben om omstandigheden om te buigen. Interessant gebruik ik niet, ik weet niet zo goed wat ik met dat woord moet om mensen te beschrijven. In de zin van interessant studieobject kan ik 't me voorstellen, maar ik ben geen psycholoog of psychiater. Iemand kan voor mij wel een interessant leven hebben gehad, of interessante dingen meegemaakt hebben of interessante gedachtes hebben.
donderdag 31 januari 2008 om 17:14
quote:Margaretha2 schreef op 31 januari 2008 @ 17:02:
[...]
Mooie post. kern van de discussie voor mij.
Je mag wel streven naar 'boven jezelf uitstijgen', als dat dan maar wel binnen 't kader middelmatig blijft.
Een gehandicapte die zijn veters kan strikken, die mag daar zéker naar streven, een zmlk-scholier mag ook zeker streven naar een baan als kapster, en op die manier boven zichzelf uitstijgen. Dan staan wij met zijn allen te juichen.
Wanneer echter iemand boven zichzelf wil uitstijgen en daarmee ook boven de middelmatigheid uitstijgt, omdat hij bijvoorbeeld streeft naar een imperium te maken van zijn bedrijf (en dat ook bereikt), of de nieuwe Coco Chanel te worden (en dat ook bereikt), komen er gelijk allerlei relativerende opmerkingen over 'm heen.Wordt natuurlijk mooi geïllustreerd door het feit dat 'hij is zo gewoon gebleven' misschien wel het grootste compliment is dat iemand met succes hier in Nederland kan krijgen. Toch knap dat mensen daar dan ook weer in kunnen uitblinken. Het zal immers toch niet dat Frans Bauer goed verkoopt om zijn briljante zangstem. Zouden mensen zich realiseren dat hij dus stiekem eigenlijk ergens gewoon heel succesvol in is?
[...]
Mooie post. kern van de discussie voor mij.
Je mag wel streven naar 'boven jezelf uitstijgen', als dat dan maar wel binnen 't kader middelmatig blijft.
Een gehandicapte die zijn veters kan strikken, die mag daar zéker naar streven, een zmlk-scholier mag ook zeker streven naar een baan als kapster, en op die manier boven zichzelf uitstijgen. Dan staan wij met zijn allen te juichen.
Wanneer echter iemand boven zichzelf wil uitstijgen en daarmee ook boven de middelmatigheid uitstijgt, omdat hij bijvoorbeeld streeft naar een imperium te maken van zijn bedrijf (en dat ook bereikt), of de nieuwe Coco Chanel te worden (en dat ook bereikt), komen er gelijk allerlei relativerende opmerkingen over 'm heen.Wordt natuurlijk mooi geïllustreerd door het feit dat 'hij is zo gewoon gebleven' misschien wel het grootste compliment is dat iemand met succes hier in Nederland kan krijgen. Toch knap dat mensen daar dan ook weer in kunnen uitblinken. Het zal immers toch niet dat Frans Bauer goed verkoopt om zijn briljante zangstem. Zouden mensen zich realiseren dat hij dus stiekem eigenlijk ergens gewoon heel succesvol in is?
donderdag 31 januari 2008 om 17:18
quote:Noblesse_Oblige schreef op 31 januari 2008 @ 16:01:
Medelijden is inderdaad meer dan eens een sociaal geaccepteerde manier om aan te geven dat je je beter voelt dan een ander. Ik zie medelijden doorgaans ook niet als lief en wantrouw mensen die overdreven aandacht voor andermans problemen hebben (daar de nadruk op leggen dus). Dat soort dingen daar heb je psychologen en andere hulpverleners voor daar moet je geen sociale verhoudingen mee ziek maken.
Bullshit, dat is medelijden helemaal niet altijd. Medelijden kan gebruikt worden als een soort vals voorwendsel om zichzelf beter te voelen, maar oprecht medelijden bestaat uiteraard ook.
Ikzelf heb bv. wel medelijden met de kinderen die acherblijven nadat hun ouders een auto ongeluk hebben gehad, of met 't meisje van mijn leeftijd dat kanker heeft en niet meer beter wordt. Absoluut niet omdat ik mijzelf beter zou voelen of wat dan ook.
Ohja, en daarnaast vind ik 't ook hartstikke rot voor mijn high school sweetheart dat hij blijkbaar totaal niet weet wat hij wil met zijn leven, helemaal niet vooruitkomt en zich daar niet prettig onder voelt. Dat kan ik oprecht vinden, en tegelijkertijd ook vinden dat bv. mijn vriendje of mijn broertje eea beter aangepakt heeft en beter voor elkaar heeft.
Medelijden is inderdaad meer dan eens een sociaal geaccepteerde manier om aan te geven dat je je beter voelt dan een ander. Ik zie medelijden doorgaans ook niet als lief en wantrouw mensen die overdreven aandacht voor andermans problemen hebben (daar de nadruk op leggen dus). Dat soort dingen daar heb je psychologen en andere hulpverleners voor daar moet je geen sociale verhoudingen mee ziek maken.
Bullshit, dat is medelijden helemaal niet altijd. Medelijden kan gebruikt worden als een soort vals voorwendsel om zichzelf beter te voelen, maar oprecht medelijden bestaat uiteraard ook.
Ikzelf heb bv. wel medelijden met de kinderen die acherblijven nadat hun ouders een auto ongeluk hebben gehad, of met 't meisje van mijn leeftijd dat kanker heeft en niet meer beter wordt. Absoluut niet omdat ik mijzelf beter zou voelen of wat dan ook.
Ohja, en daarnaast vind ik 't ook hartstikke rot voor mijn high school sweetheart dat hij blijkbaar totaal niet weet wat hij wil met zijn leven, helemaal niet vooruitkomt en zich daar niet prettig onder voelt. Dat kan ik oprecht vinden, en tegelijkertijd ook vinden dat bv. mijn vriendje of mijn broertje eea beter aangepakt heeft en beter voor elkaar heeft.
donderdag 31 januari 2008 om 17:23
Apart dat dit bij relaties staat maargoed. Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg is wel iets Nederlands. Persoonlijk vind ik het prima als je voor jezelf streeft naar het hoogste. Maar...in bijv. het downdaten topic speelt iets anders. Daar is het niet "ik streef naar het beste", maar is het veel meer "alleen het beste is goed genoeg voor mij".
Je mag streven naar, hopen op, dromen van, werken aan wat je wilt, maar je hebt nergens zomaar recht op.
Je mag streven naar, hopen op, dromen van, werken aan wat je wilt, maar je hebt nergens zomaar recht op.
donderdag 31 januari 2008 om 17:31
Hey Vent, nieuwe invalshoek van de discussie.
Ik denk dat overigens wel, dat alleen het beste goed genoeg voor mij is. Dat hebben mijn ouders mij altijd verteld
Dat wil niet zeggen dat ik mij te goed voel voor h&m kleding, slapen op de bank, goedkope hostels, of zwaar werk trouwens. Meer dat ik geen behoefte heb te settelen voor iets dat niet voldoet aan mijn wensen.
Van die vrouwen die zeggen 'okee, hij is wel lelijk, maar 't is wel een lieve huisvader', snap ik absoluut niet. Ik wil iemand die én een lieve huisvader is én aantrekkelijk is én slim én ambitieus én een leuke gesprekspartner etc. etc. Waarom zou je in godsnaam voor minder gaan?
Ik denk dat overigens wel, dat alleen het beste goed genoeg voor mij is. Dat hebben mijn ouders mij altijd verteld
Dat wil niet zeggen dat ik mij te goed voel voor h&m kleding, slapen op de bank, goedkope hostels, of zwaar werk trouwens. Meer dat ik geen behoefte heb te settelen voor iets dat niet voldoet aan mijn wensen.
Van die vrouwen die zeggen 'okee, hij is wel lelijk, maar 't is wel een lieve huisvader', snap ik absoluut niet. Ik wil iemand die én een lieve huisvader is én aantrekkelijk is én slim én ambitieus én een leuke gesprekspartner etc. etc. Waarom zou je in godsnaam voor minder gaan?
donderdag 31 januari 2008 om 17:34
Marg, ik gebruik dan liever de term mededogen. Diegene is namelijk niet zielig, maar heeft iets wat je zielig voor diegene vindt. Net zoals mensen die meteen zeggen: ik ben een depressieveling. Dan vestig je er zo de aandacht op, je kunt beter zeggen: ik ben die en die en ik lijd aan...vul maar in. 't Is misschien een stom onderscheid, maar mensen die zeggen: ik vind het echt naar voor je dat zusofzo, vind ik veel leuker overkomen en ook nog oog hebben voor positieve details dan mensen die zeggen: ik vind jou zoooo zielig! Dat is wat ik bedoelde (en opmerking 2 is dan voor mij medelijden, de andere opmerking mededogen, waar er in opmerking 1 ruimte wordt gezien voor verbetering of je lot onder ogen komen, wordt er in opmerking 2 de schuld afgeschoven op een ander en is die persoon over de gehele linie zielig).
donderdag 31 januari 2008 om 18:04
Ja dat bedoelde ik ook ongeveer. Dat je mee leeft met de situatie maar niet de persoon als een soort zieligje gaat benaderen en dus ook niet dat je bij iemand die ooit ziek geweest is de rest van zijn leven naar zijn gezondheid blijft informeren terwijl ie staat te springen wat te vertellen over zijn leuke weekend enzo.
Voor minder gaan hoeft niet, als je zelf dan ook maar genoeg bent om die veeleisendheid op te baseren. Sommige mensen zijn bijzonder veeleisend naar de anderen, maar kunnen van zichzelf heel wat hebben. Dat mag natuurlijk, maar dat een ander daar een wenkbrauw bij op trekt vind ik niet zo raar. Ik ken een man die is echt niet de mooiste thuis en de grappigste of de slimste eigenlijk ook niet, maar een eisen dat dat kreng heeft. Nou das dan gewoon lachwekkend. En eisen in de vorm van hij moet dit of dat diploma vind ik ook maf. Ik kijk wel naar intelligentie en niveau, maar niet op die manier.
Voor minder gaan hoeft niet, als je zelf dan ook maar genoeg bent om die veeleisendheid op te baseren. Sommige mensen zijn bijzonder veeleisend naar de anderen, maar kunnen van zichzelf heel wat hebben. Dat mag natuurlijk, maar dat een ander daar een wenkbrauw bij op trekt vind ik niet zo raar. Ik ken een man die is echt niet de mooiste thuis en de grappigste of de slimste eigenlijk ook niet, maar een eisen dat dat kreng heeft. Nou das dan gewoon lachwekkend. En eisen in de vorm van hij moet dit of dat diploma vind ik ook maf. Ik kijk wel naar intelligentie en niveau, maar niet op die manier.
donderdag 31 januari 2008 om 18:12
quote:Margaretha2 schreef op 31 januari 2008 @ 17:31:
Hey Vent, nieuwe invalshoek van de discussie.
Ik denk dat overigens wel, dat alleen het beste goed genoeg voor mij is. Dat hebben mijn ouders mij altijd verteld
Dat wil niet zeggen dat ik mij te goed voel voor h&m kleding, slapen op de bank, goedkope hostels, of zwaar werk trouwens. Meer dat ik geen behoefte heb te settelen voor iets dat niet voldoet aan mijn wensen.
Van die vrouwen die zeggen 'okee, hij is wel lelijk, maar 't is wel een lieve huisvader', snap ik absoluut niet. Ik wil iemand die én een lieve huisvader is én aantrekkelijk is én slim én ambitieus én een leuke gesprekspartner etc. etc. Waarom zou je in godsnaam voor minder gaan?
Ik las eens een uitleg van iemand over een manier waarop mensen zichzelf en anderen beoordelen met als het ware een cijfer. En dat ze daarmee ook anderen inschalen en daarmee bijvoorbeeld ook hun keuze maken als het gaat om een partner, vrienden, doelen in het leven, etc.
Als iemand zichzelf dan bijvoorbeeld zou inschatten als een zesje (door opvoeding, ervaringen etc), zou diegene volgens de theorie ook op zoek gaan naar partners (en vrienden en verdere doelen) die voor diegene nog logisch bereikbaar zouden lijken. Dus een eventuele partner zou misschien ook een zesje zijn, of wie weet op een dappere dag zou op een zeven worden afgestapt, maar een tien zou heel onwaarschijnlijk zijn, puur door de onzekerheid die daarbij zou gaan spelen. Of de, zoals hier in het topic al blijkt, neiging om dergelijke mensen maar überhaupt van de mogelijkhedenlijst te schrappen, met als excuus (want ik ben er stellig van overtuigd dat het dat eigenlijk is, meestal) dat er aan diegene toch wat mist.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Overigens doet me dat denken aan een opmerking die ik ook eerder in dit topic al las (weet even niet meer wie het schreef) over een werkgever (dacht ik) die aangaf mensen die zichzelf weinig waard vinden dan ook op die manier te beoordelen. Dat was dan wel heel bewust, maar ik denk dat dat op onbewust niveau ook wel speelt. Als iemand zich opstelt als een zesje, omdat diegene zich een zesje voelt, dan zullen anderen diegene ook gaan zien als een zesje en niet meer dan dat. Puur wat je zelf uitstraalt.
Hey Vent, nieuwe invalshoek van de discussie.
Ik denk dat overigens wel, dat alleen het beste goed genoeg voor mij is. Dat hebben mijn ouders mij altijd verteld
Dat wil niet zeggen dat ik mij te goed voel voor h&m kleding, slapen op de bank, goedkope hostels, of zwaar werk trouwens. Meer dat ik geen behoefte heb te settelen voor iets dat niet voldoet aan mijn wensen.
Van die vrouwen die zeggen 'okee, hij is wel lelijk, maar 't is wel een lieve huisvader', snap ik absoluut niet. Ik wil iemand die én een lieve huisvader is én aantrekkelijk is én slim én ambitieus én een leuke gesprekspartner etc. etc. Waarom zou je in godsnaam voor minder gaan?
Ik las eens een uitleg van iemand over een manier waarop mensen zichzelf en anderen beoordelen met als het ware een cijfer. En dat ze daarmee ook anderen inschalen en daarmee bijvoorbeeld ook hun keuze maken als het gaat om een partner, vrienden, doelen in het leven, etc.
Als iemand zichzelf dan bijvoorbeeld zou inschatten als een zesje (door opvoeding, ervaringen etc), zou diegene volgens de theorie ook op zoek gaan naar partners (en vrienden en verdere doelen) die voor diegene nog logisch bereikbaar zouden lijken. Dus een eventuele partner zou misschien ook een zesje zijn, of wie weet op een dappere dag zou op een zeven worden afgestapt, maar een tien zou heel onwaarschijnlijk zijn, puur door de onzekerheid die daarbij zou gaan spelen. Of de, zoals hier in het topic al blijkt, neiging om dergelijke mensen maar überhaupt van de mogelijkhedenlijst te schrappen, met als excuus (want ik ben er stellig van overtuigd dat het dat eigenlijk is, meestal) dat er aan diegene toch wat mist.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Overigens doet me dat denken aan een opmerking die ik ook eerder in dit topic al las (weet even niet meer wie het schreef) over een werkgever (dacht ik) die aangaf mensen die zichzelf weinig waard vinden dan ook op die manier te beoordelen. Dat was dan wel heel bewust, maar ik denk dat dat op onbewust niveau ook wel speelt. Als iemand zich opstelt als een zesje, omdat diegene zich een zesje voelt, dan zullen anderen diegene ook gaan zien als een zesje en niet meer dan dat. Puur wat je zelf uitstraalt.
