mijn ex loslaten of blijven wachten?

quote:rumpel schreef op 30 december 2009 @ 12:22:

Na 10 jaar een relatie gehad te hebben met mijn vriendin, zijn we toch uit elkaar gegaan. Dit was mijn schuld omdat ik mijn hoofd op hol liet brengen door een andere vrouw, via internet notabene... hoe stom ken je zijn he? Maar goed, mijn contact met die vrouw werd voor mijn eigfen beleving gewoon te serieus en ik had het toen tegen mijn vriendin verteld, dat ik gevoelens voor haar had. Knap dat je tegenover je vriendin hebt toegegeven dat je gevoelens voor een andere vrouw had. Dat pleit wel voor je vind ik.quote:Toen brak er een periode van veel verdiet aan en na veel praten besloot mijn vriendin me nog een kans te geven als ik het contact zou breken met die ander. Dat deed ik maar na een paar maanden zocht ik weer contact met haar (stom stom stom) en toen hield ik stiekem contact, maar daar kon ik ook niet met mezelf leven en toen had ik het weer verteld en dus voor de tweede keer mijn vriendin enorm gekwetst.Waarom??? Dit snap ik dus echt niet. Als je het al een keer hebt meegemaakt dat je je vriendin zo gekwetst hebt, als je wéét dat je een tweede kans hebt gekregen die je niet moet verpesten, waarom zoek je dan toch stiekem contact met een ander?quote:We zijn toen uit elkaar gegaan maar ik mocht nog wel bij haar in huis wonen tot ik een eigen huisje zou vinden. we besloten namelijk wel om zo goed mogelijk uit elkaar te gaan omdat we ook nog 2 kinderen hebben samen.Een verstandige beslissing. Het is voor kinderen al moeilijk genoeg om met scheidende ouders om te gaan, zonder dat ze elkaar ook nog eens in de haren vliegen.quote:Ik woon nu sinds een paar maanden op me eigen maar logeer nog regelmatig bij mijn ex (op de bank) vanwege de kids.Hoezo,'vanwege de kids'? Denk je niet dat het alleen maar verwarrender is voor die kinderen als je er dan weer wel en dan weer niet bent? Waarom kunnen die kinderen niet gewoon naar jou toekomen, of waarom ga je niet gewoon bij je kinderen op bezoek zonder te blijven slapen?quote:We doen heel normaal tegen elkaar en alles voelt heel vertrouwd.Dat is niet zo gek, als jullie al een heel verleden samen hebben.quote:Met die vrouw van internet heb ik helemaal geen contact meer en daar heb ik ook helemaal geen behoefte meer aan. Maar sinds ik bij mijn vriendin weg ben, ben ik gaan beseffen hoeveel pijn ik haar heb gedaan en ondertussen ben ik heel erg gaan beseffen hoeveel ik van haar hou en ben weer helemaal verliefd op haar. Ik heb het er met haar over gehad en zei dat ik ondanks alles haar terug wil.Waarom besef je pas hoeveel pijn je haar gedaan hebt en hoe erg je haar mist als het definitief uit is? Was die eerste keer dat je haar gekwetst hebt niet erg genoeg? Of dacht je nog wel een keer weg te komen met dat stiekeme contact die tweede keer?quote:Maar ondanks dat we heel goed en vertrouwd met mekaar omgaan, weet ze nog niet of ze weer verder met mij wil. Ze zegt de tijd zal het leren en dat respecteer ik heus wel, maar ondertussen word ik gek van verdriet, ik mis haar zo, ik hou zo van haar en ik ben bang dat ze een ander heeft en ik weet dat ik geen recht van spreken heb maar ik wil zo graag dat het goed komt, dat alles weer het oude is, desnoods een latrelatie. Maar mijn vriendin zegt dat ze zeker nog liefde voor me heeft, maar dat ze het toch wil afwachten.Dat kan ik me helemaal voorstellen van je vriendin ex. Ze heeft je nota bene een tweede kans gegeven nadat jij haar belazerd en heel veel pijn gedaan hebt, waarom zou ze het risico lopen dit nog een keer mee te maken? Je hebt na die eerste keer ook beloofd dat je zou veranderen (neem ik aan), maar toen ben je stiekem verder gegaan. Ik snap heel goed dat ze er geen trek in heeft om dit nog een keer mee te moeten maken, zelfs al houdt ze misschien nog heel erg veel van je. Het zou wel zelfkwelling zijn als ze dat nog een keer zou willen doorstaan.quote:Maar dit alles fdoet me gewoon veel pijn, die onzekerheid, het niet weten of het wachten loont, misschien ontmoet ze wel een ander, of heeft ze die al? ik weet het niet zei zegt van niet maar het ken altijd en elke keer als ik bij haar ben dan komt er zoveel gevoel bij me los. Gevoel van liefde, verdriet, spijt, angst en onzekerheid...Het doet jou pijn? Probeer je eens voor te stellen hoeveel pijn het je ex doet!!! Zij heeft hier niet om gevraagd, zij heeft er niet voor gekozen om intiem te worden met anderen, buiten jullie relatie om! Het zal haar ook vreselijk veel pijn doen, maar ik kan me goed voorstellen dat ze het voorlopig niet nog een keer met je wil proberen, omdat het risico levensgroot aanwezig is dat je ook je derde kans weer verknalt.quote:Ik begin echt radeloos te worden. Ik weet wat ik fout heb gedaan en ik wil haar bewijzen dat ik een goeie man wil zijn voor haar, ik weet dat ik moet afwachten, dat ik haar liefde niet kan afdwingen, maar het is zo moeilijk, juist omdat we elkaar zovaak zien. Misschien is het beste om elkaar gewoon niet te zien en een bepaalde regeling te treffen voor de kids, maar ik wil die vriendschap die ik met haar heb ook niet kwijt, en hier staan dus mijn gevoelens in de weg.

Ik word er echt niet goed van. Als we bij elkaar zijn wil ik van het moment genieten, niet zielig doen, niet de sfeer verzieken, gewoon gezellig samen.. en dat lukt me redelijk, om een happy face op te zetten, maar van binnen lijd ik en doet het echt verschrikkelijk veel pijn.



Ik weet het niet meer, ik wil haar zo graag terug...Geef haar tijd. Je kunt haar niet dwingen je te vertrouwen, daar gaat tijd overheen. Héél veel tijd. En dan nog is dat geen garantie voor succes, misschien heb je met je domme acties al teveel kapot gemaakt en wordt het nooit meer wat tussen jullie. Accepteer dat dan. En wat hierboven ook al gezegd is; met zielig doen bereik je eerder het tegenovergestelde. Probeer je liever in haar situatie in te leven, in plaats van te zwelgen in zelfmedelijden omdat je je vriendin kwijt bent. Zij is heel wat meer kwijt!

Je bedoelt: na een relatie van een paar jaar en twee kinderen was het thuis niet meer zo spannend. Mijn vrouw besteedde veel aandacht aan de kinderen, kon niet echt meepraten over mijn werk en zag er niet meer zo gezellig uit als toen ik haar ontmoette. Toen kwam ik Marietje tegen en die begreep mij wel en vertelde steeds dat ik zo'n bijzondere man was. In bed was zij ook een stuk spannender dan mijn vrouw. Omdat het toch wel onhandig was dat ik op mezelf moest wonen ben ik vlug door het stof gegaan voor mijn vrouw zodat ik weer thuis mocht wonen. Mijn minnares kookte beroerd trouwens en wilde steeds gezellige dingen met mij. Pfff... Enfin, mijn vrouw was eigenlijk niets veranderd dus toen heb ik geprobeerd een tijdje het goede van hen beiden te combineren. Helaas kwam mijn vrouw daar achter en heeft ze me aan de dijk gezet. Nu heb ik spijt.

Dat jij tot twee keer toe je hoofd op hol laat brengen door een andere vrouw en daar ook nog eens over liegt, kan natuurlijk gebeuren. Maar op mij kom je eerlijk gezegd over als weer zo'n man die nu graag zijn partner terug wil, niet omdat hij nou zo ontzettend van haar houdt, maar meer omdat het alleen zijn toch ook niet alles is.

een man weet niet wat hij mist

weet niet wat hij mist

weet niet wat hij mist

een man weet niet wat hij mist

maar als ze er niet is

als ze er niet is

weet een man pas wat hij mist

Hai Rumpel,



Pijn doet zeer, ook jouw pijn en wat mij betreft hoef je niet door het stof hier. Het is duidelijk dat je begrijpt waar het mis is gegaan en dat je spijt hebt.

Ik vind het dapper dat je dat hier komt vertellen trouwens en ook dat je zelf inziet dat je niets anders kunt doen dan wachten of je ex zin heeft om jullie relatie nog een keer een kans te geven.



Het probleem is, dat hoeveel spijt jij ook hebt, oprechte spijt en verdriet, het neemt bij jouw ex haar pijn en wantrouwen niet weg. Die pijn en dat wantrouwen kunnen er voor zorgen dat jij als partner voor haar niet meer aantrekkelijk bent, hoe lang je ook wacht. Misschien zou ze best anders willen voelen, zij ziet ook wel dat jij spijt hebt en het graag anders zou zien, maar ze kán het gewoon niet, omdat haar gevoel haar zegt dat ze niet kan leven met de feiten die er liggen.



Kapot vertrouwen is maar heel moeilijk te herstellen, zelfs als degene die spijt heeft erg zijn/haar best doet het goed te maken. Het verleden is niet uit te wissen. Ze kan vast vergeven, maar vergeten, dat is veel moeilijker en ze realiseert zich vast dat als jullie het nog een keer proberen samen, alle shit gewoon meekomt en die moet je maar mee willen zeulen. Zelfs als je het niet wil komen beelden/woorden/gedachten/gevoelens terug en bij haar zijn die helaas voor jou negatief.



Houden van is niet voldoende. Voor jou is zij alles, voor haar ben jij de vader van jullie kinderen, met wie ze een goede band wil hebben en wiens vriendschap ze op prijs stelt. Ik denk echt, hoe moeilijk ook, dat je daar genoegen mee zult moeten nemen.



Wat meer afstand, dus niet op de bank blijven slapen en zo, zal wel helpen bij het verwerken van je verdriet. Je zoekt het nu erg op. Vriendschap is goed en zeker in verband met de kinderen zelfs heel belangrijk maar verwacht niet te veel en ga ook je eigen gang.



Ik wens je veel sterkte en ik hoop voor je dat je wanhoop afneemt.

Je hebt je vrouw twee keer op een ongelofelijke manier beschadigd, stel jezelf eens in haar plaats, zou jij dan nog wat met haar willen, natuurlijk wil ze met je om blijven gaan jullie hebben twee kinderen samen jij hebt/had een hele wijze vrouw die weet wat goed is voor haar kinderen, dat je daar blijft slapen, is dat in de hoop dat ze dan zwak word en bij je terug komt of is er dan geen mogelijkheid meer voor je om terug naar huis te gaan? Geef haar tijd, dwing haar tot niets en doe niet zo kruiperig daar schiet je niks mee op, ze vertrouwt je toch op het moment voor geen cent meer, en dat is het enige waar je aan kan werken, aan dat vertrouwen dus, sterkte.

Wuiles

quote:rumpel schreef op 30 december 2009 @ 12:42:

Ik weet wat ik gedaan heb en ik weet dat ik geen recht op zelfmedelijden heb, ik heb alles overdacht. Ik weet ook niet wat me bezielde, misschien wou ik aandacht? Van een andere vrouw? Ok die kreeg ik en daarmee heb ik alles stuk gemaakt, voor mijn vriendin en zeker ook voor mijn kids. Maar ik wil me best doen om alles goed te doen vanaf nu, ik ben geen slechte man, waarom denk je dat mijn ex nog steeds bevriend is met me, niet alleen voor de kids hoor er zit gewoon nog zoveel gevoel en ik begrijp ook dat zij alles een plek moet geven, haar leven staat ook helemaal op zijn kop. Maar ik besef me nu zoveel dat ik zo enorm veel van haar hou en ik kan gewoon niet kiezen, of geen contact meer of vriendschap, ik wil vriendschap maar ik ben zo bang dat ze uiteindelijk toch een ander tegenkomt en die gedachte maakt me ook gek, ook al is het mijn verdiende loon, ik weet wat ik misdaan heb...Hoezo geen contact meer? Je hebt twee kinderen. Geen contact lijkt me geen optie. Komt daardoor op mij over alsof je echt te veel met jezelf bezig bent. Omdat het alles voor jou wat makkelijker maakt misschien maar geen contact meer. HALLO!! En je kinderen dan??

en waarom zou ze je terug moeten nemen dan? Omdat je zo'n fijn voorbeeld bent voor de kinderen, of omdat je zo lekker betrouwbaar bent??

quote:wuiles schreef op 30 december 2009 @ 13:17:

Je bedoelt: na een relatie van een paar jaar en twee kinderen was het thuis niet meer zo spannend. Mijn vrouw besteedde veel aandacht aan de kinderen, kon niet echt meepraten over mijn werk en zag er niet meer zo gezellig uit als toen ik haar ontmoette. Toen kwam ik Marietje tegen en die begreep mij wel en vertelde steeds dat ik zo'n bijzondere man was. In bed was zij ook een stuk spannender dan mijn vrouw. Omdat het toch wel onhandig was dat ik op mezelf moest wonen ben ik vlug door het stof gegaan voor mijn vrouw zodat ik weer thuis mocht wonen. Mijn minnares kookte beroerd trouwens en wilde steeds gezellige dingen met mij. Pfff... Enfin, mijn vrouw was eigenlijk niets veranderd dus toen heb ik geprobeerd een tijdje het goede van hen beiden te combineren. Helaas kwam mijn vrouw daar achter en heeft ze me aan de dijk gezet. Nu heb ik spijt.

quote:dangeensuus schreef op 30 december 2009 @ 13:14:

[...]





en het is niet in je opgekomen om dit te bedenken toen je lekker aan de hoer en sloer op internet was dat dit het resultaat kon zijn? En nu mekkeren dat je verdriet hebt. achossie jochie toch...



Het rare is, ik heb dat ooit eens aan een notoire vreemdganger gevraagd. Ik heb hem gevraagd wat hij dacht als hij hem weer ergens ander in hing, wat dan zijn gedachten waren over zijn vrouw. Hij dacht er niet bij na, gaf hij heel eerlijk toe. De man in kwestie kon ook heel wisselend zijn in zijn emoties overigens. Het ene moment riep hij dat hij voor zijn gezin wilde vechten, het andere moment dat hij genoot van wat hem op een presenteerblaadje werd aangeboden. Zolang zijn vrouw bij hem blijft, en dat weet hij, blijft hij vreemdgaan. Hij heeft wel eens gezegd, ik zie het idee van op mezelf gaan niet zo zitten. Ja, ik kan elke nacht een andere vrouw in bed krijgen als ik dat wil, maar het lijkt me wel eenzaam (...).

Mijn idee blijft dat veel mannen toch niet de 'verzorging' van een vrouw kunnen en willen missen. En dat ze daarom blijven. Voor zolang de vrouw het tolereert...

Want ook dat was het: als ze dan uit elkaar gingen, dan moest zijn vrouw dat doen, want de opstapper heeft het altijd gedaan. Vond hij.

Ja, het was een enorme slappe zak, een lafbek eerste klas. Categorie: :puke:

ow ja shit, kinderen ehh ff vergeten....

Je weet echt van geen ophouden he Wuiles. Je bent zelf volkomen foutloos gelukkig.

quote:eleonora schreef op 30 december 2009 @ 13:21:

Je weet echt van geen ophouden he Wuiles. Je bent zelf volkomen foutloos gelukkig.Waar heb je last van?

quote:wuiles schreef op 30 december 2009 @ 13:24:

[...]





Waar heb je last van?



Dat kan ik beter aan jou vragen.

Een zwakte van iemand en pats, jij zit er bovenop om iemand nog eens lekker een stuk verder naar beneden te hameren.

Waar heb jíj last van?

Heeft deze man jou soms bedrogen?

Dat is denk ik wel een serieus aandachtspunt, de kinderen. Jullie (want ik spreek hier bewust jou en je ex aan) maken het wel heel ingewikkeld voor de kinderen als jij ook blijft slapen.

Mijn ex stelde het ook voor. Die realiseerde zich ook, nadat hij al die tijd bij zijn broer had gekampeerd, en ineens weer thuis was, dat het wel eenzaam was. Duurde nog geen 3 dagen, stond meneer op de stoep: of hij 3 x per week mocht blijven slapen en eten...

Gunst, en mjin kookkunst was nou net datgene dat zo ongeveer door de hele stad door het slijk was gehaald...

Ik heb dat afgewezen omdat het voor Muizelientje veel te onrustig zou zijn.



Meneer had binnen 2 weken een ander, maar dat terzijde.



Jij moet daar niet meer blijven logeren. Deze berichten naar de kinderen maakt echt heel veel stuk bij ze.

@ Eleonora, ik heb altijd veel respect voor jou manier van benaderen. Zit niet in mijn aard, ik ben daar veel te krengerig voor. Misschien is Wuiles in het verleden idd besodemieterd. Dat is dus haar manier van reageren. Dat TO in de put zit is mijns insziens zijn eigen domme egoistische schuld, en als ie dat niet wil horen dan kan ie dat maar beter niet hier posten. Iedereen mag toch zijn of haar visie geven op het geheel? Dat doet toch niets af aan jouw visie?



Begrijp me niet verkeerd hoor maar ik heb juist jou en Wuiles gisteren genoemd als integere posters, ga elkaar nu niet afvallen om een andere visie.

Muis wat naar voor jullie en wat goed dat je voet bij stuk hebt gehouden omwille van je dochter. Zouden meer mensen bij stil moeten staan....

Ik vind TO zijn gevoelens volstrekt onbelangrijk in dit verhaal. Volledig ondergeschikt aan die van zijn vrouw. Dat zielig doen wekt dan bij mij ook enorme wantrouwen op en versterkt bij mij de indruk dat er niets geleerd is van eigen gedrag.



Als TO dat zou doen, zijn eigen gevoelens ondergeschikt zouden laten zijn, op die blaren ging zitten en haar met rust zou laten, dan ok...

Wel eens met Suus. Eleonora. Ik bewonder echt enorm hoe jij altijd meeleeft met mensen die hier een topic openen. Vind ik echt bewonderingswaardig. Wuiles is vrij scherp valt me vaak op. Zegt eigenlijk nooit wat een TO graag wil horen. Maar is wel in staat iemands ogen te openen.

Suus, ik vind Wuiles geweldige postings doen doorgaans. Wat mij betreft gaat ze nu nogal lang door terwijl de TO al in een hoek ligt. Je visie geven is een ding, iemand blijven meppen en pakken op elke zin die je niet aanstaat is heel wat anders en daar geef ik dan weer mij visie op.



Rumpel heeft nu zeker vijf keer toegegeven hoe dom hij was, hoe graag hij het anders had gewild, hoeveel verdriet en spijt hij heeft en elke keer weer wordt er op hem gehakketakt.



Het is toch ook wel een keer klaar?

quote:rumpel schreef op 30 december 2009 @ 13:09:

Ik heb er veel met haar over gepraat en ik heb haar ook een brief gegeven, juist omdat ik dan echt kon zeggen wat ik voel zonder uiteindelijk in dat vervelende zelfbeklag te eindigen. En ik wil me echt niet opdringen, ik zeg , ik weet wat voor pijn ik haar heb gedaan en als zij een ander tegenkomt die haar gelukkig maakt ,natuurlijk gun ik haar dat, maar ik hou gewoon nog van haar en het is egoisties als je iemand uit naam van liefde alleen voor je zelf wil, maar komop ik ben ook maar een mens, ik probeer ook me best te doen, maar afstand nemen dat ken ik niet omdat ik onze vriendschap ook mooi vind, het is alleen mijn onzekerheid, mijn jaloezie wat die vriendschap in de weg staat en ja ik weet het, ik mag niet jaloers zijn.



Maar ik heb inderdaad zoierts van nu weet ik wat ik echt kwijt ben nu het echt zo is, ik weet me gewoon effe geen raad, daarom typte ik hier mijn verhaal neer, ik weet heus wel dat ik haar pijn gedaan heb, maar ik heb ook verdriet...



Je hebt meerdere kansen gehad he? Een grens is een grens en die heb jij met open ogen overschreden.



That's it. Natuurlijk hoef je dat niet je leven lang bij je te dragen, alleen met je vrouw is het over. En terecht.

quote:dangeensuus schreef op 30 december 2009 @ 13:30:

Muis wat naar voor jullie en wat goed dat je voet bij stuk hebt gehouden omwille van je dochter. Zouden meer mensen bij stil moeten staan....



Dank je. Ik kon ook niet anders. Ik ben tijdens de scheiding met zoveel modder overgoten, ik krijg tot mijn eind toe nog geen rimpels. Het trieste is, dat mijn ex - ging niet vreemd - zich ook tijdens de scheiding pas realiseerde wat hij allemaal kapot had gemaakt, of, liever gezegd, kapot had laten maken door zijn familie die mij absoluut niet moest. Ik kon dat niet vergeten.

Het rare is, dat vrienden van ons indertijd aanboden, toen ex opstapte, van: kom bij ons in huis, wij gaan vier weken op vakantie. Dan kun je ovredenken, en zien of die vrijheid echt is wat je wilt. Had hij dat gedaan, was ik niet gescheiden. Want ik wilde toen nog praten. Alleen omdat elke poging met gehoon werd begroet, ben ik er mee gestopt en heb ik de scheiding doorgezet. Ex heeft er daarna uitgezien als een wrak en was emotioneel erg incontinent, zal ik maar zeggen.



On topic: je moet niet bij elkaar wonen. Je moet alles onmiddelijk scheiden. Ook als je bedrijf aan huis zou hebben, onmiddelijk een pand huren of wat dan ook. Nu krijgen die kinderen een beeld van: ach, papa logeert ergens anders af en toe. Maar dat is niet zo en is heel onrustig. Deze situatie kan niet doorgaan, want of je TO nu een huilie vindt of niet, de kinderen, hij en zijn ex gaan hier uiteindelijk aan onderdoor.... Dit patroon moet doorbroken worden. Pas dan kunnen hij en ex nadenken, écht nadenken, en dan kun je zien of er nog genoeg basis ligt om om voor te vechten.

quote:eleonora schreef op 30 december 2009 @ 13:26:

[...]





Dat kan ik beter aan jou vragen.

Een zwakte van iemand en pats, jij zit er bovenop om iemand nog eens lekker een stuk verder naar beneden te hameren.

Waar heb jíj last van?

Heeft deze man jou soms bedrogen?





Ik ben nooit bedrogen en ik ben niet degene die jou heeft aangesproken op jouw postings. Ik stel vast dat TO geen idee heeft van zijn beweegredenen ("Ik weet ook niet wat me bezielde, misschien wou ik aandacht? Van een andere vrouw?") en dat hij vooralsnog geen vorderingen maakt in zijn streven om de relatie met zijn vrouw te hervatten. Daarom lijkt het mij zinvol hem aan te spreken op zijn zelfbeklag en op de kans die hij laat liggen. Namelijk de kans om eens echt stil te staan bij zijn destructieve gedrag; wellicht dat hem dat wel verder helpt.



Overigens ben ik net als jij een forummer met uitgesproken opvattingen die niet door iedereen geapprecieerd zullen worden. Het zij zo.

quote:Letgo schreef op 30 december 2009 @ 13:33:

Wel eens met Suus. Eleonora. Ik bewonder echt enorm hoe jij altijd meeleeft met mensen die hier een topic openen. Vind ik echt bewonderingswaardig. Wuiles is vrij scherp valt me vaak op. Zegt eigenlijk nooit wat een TO graag wil horen. Maar is wel in staat iemands ogen te openen.



Prima toch? Zeg ik daar iets van dan?

Ik heb ook wel eens de vraag gekregen waarom ik in godsnaam zo reageerde zoals ik deed. Nu vraag ik het haar, of ik maak er een opmerking over. Wuiles kan daar best iets mee.



Zeggen dat ik me er niet mee moet bemoeien bijvoorbeeld