Relaties
alle pijlers
Mijn man kan niet inleven, alleen oplossen.
vrijdag 27 juni 2008 om 13:48
quote:Banba schreef op 27 juni 2008 @ 12:50:
Nee dat klopt, ik begrijp hem ook niet. Ik vind hem vaak zo koud en harteloos in dingen. Het lijkt wel of het hem dan gewoon niet raakt.
Ik maak me meestal meer zorgen over 'zijn' problemen dan hij dat doet.En nu zit je man op een mannenforum zich af te vragen waarom zijn vrouw niet gewoon verandert wat ze kan/moet veranderen en accepteert als dat niet kan, want :" ik geef haar de oplossing en ze wil niet luisteren. Hoe doen jullie vrouwen dat?"
Nee dat klopt, ik begrijp hem ook niet. Ik vind hem vaak zo koud en harteloos in dingen. Het lijkt wel of het hem dan gewoon niet raakt.
Ik maak me meestal meer zorgen over 'zijn' problemen dan hij dat doet.En nu zit je man op een mannenforum zich af te vragen waarom zijn vrouw niet gewoon verandert wat ze kan/moet veranderen en accepteert als dat niet kan, want :" ik geef haar de oplossing en ze wil niet luisteren. Hoe doen jullie vrouwen dat?"
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 27 juni 2008 om 14:09
vrijdag 27 juni 2008 om 14:13
Ook wij hebben Vrouwen komen van Venus, ...... gelezen.
En nog een paar andere boeken van de auteurs. Erg leerzaam voor beide sexen.
Als je man niet bereid is het te lezen, kun je het in ieder geval zelf doen. Dan begrijp jij hem tenminste beter en kun je evalueren of jouw 'gezeur' inderdaad verkeerd bij hem aankomt. N.B. sluit niet uit dat het ook gewoon gezeur is waar iemand na een harde dag werken geen zin meer in heeft. Jouw beslommeringen kunnen best relatief peanuts zijn. Als hij zich zorgen maakt over zijn baan of bedrijf of personeel of werkgelegenheid of ondernemingsdoelstellingen en jij klaagt alleen maar over de jongste die alweer met vieze voeten de keuken inliep. Dan kan een beetje relativering op z'n plaats zijn.
Het zou zonde zijn om weer eens eentje onder aan een flatgebouw te vinden omdat ze zich niet begrepen voelde in al haar eenvoud. Relativeer eerst zelf! en kijk dan wat echt beklagenswaardig is.
En nog een paar andere boeken van de auteurs. Erg leerzaam voor beide sexen.
Als je man niet bereid is het te lezen, kun je het in ieder geval zelf doen. Dan begrijp jij hem tenminste beter en kun je evalueren of jouw 'gezeur' inderdaad verkeerd bij hem aankomt. N.B. sluit niet uit dat het ook gewoon gezeur is waar iemand na een harde dag werken geen zin meer in heeft. Jouw beslommeringen kunnen best relatief peanuts zijn. Als hij zich zorgen maakt over zijn baan of bedrijf of personeel of werkgelegenheid of ondernemingsdoelstellingen en jij klaagt alleen maar over de jongste die alweer met vieze voeten de keuken inliep. Dan kan een beetje relativering op z'n plaats zijn.
Het zou zonde zijn om weer eens eentje onder aan een flatgebouw te vinden omdat ze zich niet begrepen voelde in al haar eenvoud. Relativeer eerst zelf! en kijk dan wat echt beklagenswaardig is.
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
vrijdag 27 juni 2008 om 14:17
vrijdag 27 juni 2008 om 14:18
quote:Banba schreef op 27 juni 2008 @ 13:54:
Feliciaatje, ik zou dat stuk graag (laten) lezen. Het zou fijn zijn als je het nog kunt vinden.
Het boek van rider lijkt me ook interessant. Ik ga het dan ook zeker lezen, maar ik ben bang dat hij geen puf heeft er een heel boek over te lezen (dat heb ik al met een ander boek geprobeerd). Een artikel moet lukken dacht ik zo.ik zie hem ook niet dat hele boek lezen, wat wel een voordeel is is dat deze dame academicus(a) is en een wetenschappelijke benadering en schrijfstijl heeft. Lekker pragmatisch en vriend is promovendus, dus zit het in zijn straatje. Je kunt ook stukken markeren en laten lezen/voorlezen.
Feliciaatje, ik zou dat stuk graag (laten) lezen. Het zou fijn zijn als je het nog kunt vinden.
Het boek van rider lijkt me ook interessant. Ik ga het dan ook zeker lezen, maar ik ben bang dat hij geen puf heeft er een heel boek over te lezen (dat heb ik al met een ander boek geprobeerd). Een artikel moet lukken dacht ik zo.ik zie hem ook niet dat hele boek lezen, wat wel een voordeel is is dat deze dame academicus(a) is en een wetenschappelijke benadering en schrijfstijl heeft. Lekker pragmatisch en vriend is promovendus, dus zit het in zijn straatje. Je kunt ook stukken markeren en laten lezen/voorlezen.
vrijdag 27 juni 2008 om 14:19
Ik kan die man van je erg goed begrijpen...
Wat doe jij als hij elke avond een uur lang over alle specifieke computerzaken gaat zitten kletsen.. welke cpu, hoeveel mhz, hoeveel cache 1 en cache 2 geheugen.. en hoeveel RAM en en videokaarten enz enz.. (mischien gaat dit niet op voor jou omdat dat allemaal net zo interessant vind als hij...(uitzondering))
Precies dat vind je een week leuk, dan voel je je vereerd dat hij dat alles aan jouw verteld en jij het blijkbaar waard bent om tijd in te steken om het uit te leggen. Na een week weten jullie beiden dat jij het toch nooit gaat begrijpen..En kijk je ook na 2 minuten verveeld om je heen. Mischien zal je heel vrouwelijk nog op lieve (lees indirecte) manier het onderwerp ergens anders op brengen maar als dat niet werkt, zal je het gewoon maar over je heen laten komen en zeggen dat je er niets van snapt.
Nou dat heb ik nu als vrouwen allerlij verhalen gaan vertellen om gehoord te worden... waarin gevoelens en emoties centraal staan. En hoewel ik verstandelijk weet en begrijp wat het zijn. heb ikzelf er nogal weinig mee. Het zegt me gewoon weg niets.. ook niet na jaren lang luisteren naar dat soort verhalen.
Ik heb ook geen vrouw nodig om me ermee te verrijken.. Ik ben blij dat ik het niet zo sterk heb. Voel me bepaald niet gehandicapt door het zogenaamde tekort. Omgekeerd vind ik mensen die er teveel van hebben (meeste vrouwen) juist erg zielig dat ze zich zo laten verlammen door maar eeuwig te blijven wentelen in je emoties en te praten over gevoel. Alsof het daar beter van word! Gewoon handen uit de mouwen en aanpakken..slap gezwets brengt alleen bij psychologen brood op de plank.
Wat doe jij als hij elke avond een uur lang over alle specifieke computerzaken gaat zitten kletsen.. welke cpu, hoeveel mhz, hoeveel cache 1 en cache 2 geheugen.. en hoeveel RAM en en videokaarten enz enz.. (mischien gaat dit niet op voor jou omdat dat allemaal net zo interessant vind als hij...(uitzondering))
Precies dat vind je een week leuk, dan voel je je vereerd dat hij dat alles aan jouw verteld en jij het blijkbaar waard bent om tijd in te steken om het uit te leggen. Na een week weten jullie beiden dat jij het toch nooit gaat begrijpen..En kijk je ook na 2 minuten verveeld om je heen. Mischien zal je heel vrouwelijk nog op lieve (lees indirecte) manier het onderwerp ergens anders op brengen maar als dat niet werkt, zal je het gewoon maar over je heen laten komen en zeggen dat je er niets van snapt.
Nou dat heb ik nu als vrouwen allerlij verhalen gaan vertellen om gehoord te worden... waarin gevoelens en emoties centraal staan. En hoewel ik verstandelijk weet en begrijp wat het zijn. heb ikzelf er nogal weinig mee. Het zegt me gewoon weg niets.. ook niet na jaren lang luisteren naar dat soort verhalen.
Ik heb ook geen vrouw nodig om me ermee te verrijken.. Ik ben blij dat ik het niet zo sterk heb. Voel me bepaald niet gehandicapt door het zogenaamde tekort. Omgekeerd vind ik mensen die er teveel van hebben (meeste vrouwen) juist erg zielig dat ze zich zo laten verlammen door maar eeuwig te blijven wentelen in je emoties en te praten over gevoel. Alsof het daar beter van word! Gewoon handen uit de mouwen en aanpakken..slap gezwets brengt alleen bij psychologen brood op de plank.
vrijdag 27 juni 2008 om 14:35
En ik zal het vragen wanneer manlief thuis is waar dat artikel staat . En hij had hetzelfde, een heel boek doorworstelen hierover is niet zijn ding maar een kort maar krachtig stuk tekst dan weer wel. Maar misschien dat dat boek van Deborah Tannen hem ook kan boeien, hij is zich, sinds hij er meer over na is gaan denken nav onze relatie, steeds meer gaan interesseren voor communicatie in het algemeen.
En duotje, ik luister naar mensen ook als het niet mijn interesses betreft. Of het nou om gepassioneerd vertellen over bezigheden of dingen van je afpraten gaat, ik luister graag. Mijn man waardeert dat juist heel erg aan mij. Ik vind niet dat we overal hetzelfde in moeten zijn maar tegelijkertijd heb ik gemerkt dat je veel kan leren van wat je in elkaar waardeert. Bij voorbaat zeggen dat je niet zo bent of dat het je niet boeit kan een gemiste kans zijn om zelf te groeien.
En duotje, ik luister naar mensen ook als het niet mijn interesses betreft. Of het nou om gepassioneerd vertellen over bezigheden of dingen van je afpraten gaat, ik luister graag. Mijn man waardeert dat juist heel erg aan mij. Ik vind niet dat we overal hetzelfde in moeten zijn maar tegelijkertijd heb ik gemerkt dat je veel kan leren van wat je in elkaar waardeert. Bij voorbaat zeggen dat je niet zo bent of dat het je niet boeit kan een gemiste kans zijn om zelf te groeien.
vrijdag 27 juni 2008 om 14:37
Ik lees nog eens goed wat hier allemaal staat en wow nu breekt echt mn klomp.
Een paar weken terug had ik hier een topic "mannen van Mars"
waarin ik vrouwen opriep om dat boek eens te lezen, omdat ik met hetzelfde probleem als TO zit, maar dan aan de mannelijke kant. M.a.w. vrouwen probeer je eens in te leven in wat mannen nu echt belangrijk vinden en probeer voor de verandering eens tijdens de commercial break een klein momentje voor emo klets in te lassen ipv steeds door de hele uitzending heen wauwelen.
Mij werd hier op dit forum verweten dat dat soort boeken stigmatiserend werken en dat dat ouderwets was om zo in hokjes te denken.
Maar nu is er een vrouw in nood en nu moet de man bijna verplicht dat soort lectuur gaan lezen, om hem te dwingen te leren, hoe hij 'gewenst gedrag' kan gaan vertonen. En zn tijd kan gaan verdoen met geinterresseerd doorvragen bij onbelangrijke gevoelens omdat het haar een 'nuttig/gewardeerd' gevoel geeft.
shit.. op 1 klomp kan je niet lopen...
Een paar weken terug had ik hier een topic "mannen van Mars"
waarin ik vrouwen opriep om dat boek eens te lezen, omdat ik met hetzelfde probleem als TO zit, maar dan aan de mannelijke kant. M.a.w. vrouwen probeer je eens in te leven in wat mannen nu echt belangrijk vinden en probeer voor de verandering eens tijdens de commercial break een klein momentje voor emo klets in te lassen ipv steeds door de hele uitzending heen wauwelen.
Mij werd hier op dit forum verweten dat dat soort boeken stigmatiserend werken en dat dat ouderwets was om zo in hokjes te denken.
Maar nu is er een vrouw in nood en nu moet de man bijna verplicht dat soort lectuur gaan lezen, om hem te dwingen te leren, hoe hij 'gewenst gedrag' kan gaan vertonen. En zn tijd kan gaan verdoen met geinterresseerd doorvragen bij onbelangrijke gevoelens omdat het haar een 'nuttig/gewardeerd' gevoel geeft.
shit.. op 1 klomp kan je niet lopen...
vrijdag 27 juni 2008 om 14:46
Ik vind Mannen van Mars idd nogal ouderwets en stigmatiserend. Dat is mijn mening, het feit dat het mensen in relaties helpt vind ik dan weer fijn voor hen. Maar er zijn idd wel degelijk boeken over relaties en de verschillen tussen mannen en vrouwen die niet mijn tenen doen omkrullen van ellende.
Wat ik persoonlijk veel irritanter vind is dat zo'n boek als Mannen van Mars er per ongeluk (?) voor zorgt dat alles zo zwart wit wordt. Mannen zijn zus, vrouwen zo. En dat veel mensen dan zo gaan redeneren en ernaar handelen. Ipv dat ze het hun partner gewoon even vragen, het antwoord zou je alsnog kunnen verrassen.
Ik ben een vrouw met heel vrouwelijke eigenschappen maar ook met karaktertrekken die als "mannelijk" gezien worden. Dit geldt net zo voor mijn man, soms heel mannelijk, soms heel "vrouwelijk". Juist in de zwart wit benaderingen kunnen wij ons vaak niet vinden, of zien we elkaar in de andere sekse in dat soort beschrijvingen.
Wat ik persoonlijk veel irritanter vind is dat zo'n boek als Mannen van Mars er per ongeluk (?) voor zorgt dat alles zo zwart wit wordt. Mannen zijn zus, vrouwen zo. En dat veel mensen dan zo gaan redeneren en ernaar handelen. Ipv dat ze het hun partner gewoon even vragen, het antwoord zou je alsnog kunnen verrassen.
Ik ben een vrouw met heel vrouwelijke eigenschappen maar ook met karaktertrekken die als "mannelijk" gezien worden. Dit geldt net zo voor mijn man, soms heel mannelijk, soms heel "vrouwelijk". Juist in de zwart wit benaderingen kunnen wij ons vaak niet vinden, of zien we elkaar in de andere sekse in dat soort beschrijvingen.
vrijdag 27 juni 2008 om 15:03
@feliciaatje: Ik heb veel respekt voor mensen die goed kunnen luisteren. Ik begrijp ook dat je man dat heeft. En ik ben met je eens dat het heel leerzaam kan zijn. Maar je zegt terrecht dat JIJ daar heel goed in bent. Je zegt niet of jou man daar ook goed in is.
Ikzelf kan soms (als het onderwerp me boeit) goed luisteren. Maar ik kan het vaak niet opbrengen te luisteren naar dingen die me echt niets zeggen. Verhalen over de kinderen van de zus van de collega... tja.. dan ben je mij kwijt.. Niet omdat ik het niet probeer. Maar omdat ik er niets mee kan!
Als een verhaal verteld word om gevoelens van jezelf (of vaker nog inleef gevoelens bij verhalen van anderen, zoals de zielige kinderen van... ) over te brengen. Dan luister ik wel maar voel ik grote irritatie dat iemand gewoon mijn tijd verdoet met zich druk maken over zaken die buiten mn cirkel van invloed liggen.
Als ik het goed begrepen hebt verteld een vrouw een verhaal om gehoord te worden. in haar verhaal zit een boodschap over haar emoties. ze geeft dus eigenlijk een pakketje met daarin haar gevoelens. Ze wil niet dat er iets mee gebeurt, maar de luisteraar moet even laten weten dat ie het heeft gezien, en er eventueel een gevoel van herkenning en bewondering of begrip etc.. bij heeft.. Dat geeft de verteller een bevestigend gevoel..
daar heb ik 2 problemen mee.
1) ook al weet ik dat er zon pakketje in het verhaal zit.. ik zie het niet.
2) ook al zie ik het pakketje, het zegt me vrijwel niets..
Voor vrouwen is zo'n emo pakketje onmisbaar en het doel ervan overduidelijk. maar ik weet gewoon niet wat ik eraan heb.. en ermee moet.
Met mn autotechnische achtergrond herken ik de meeste motoronderdelen en weet ik waar ze voor dienen en wat je ermee kan en wat het waard is.. Maar de gemiddelde vrouw zou er echt niets mee kunnen...
Hoe zou je het vinden als je de hele dag het gevoel krijgt dat je een dombo bent omdat je niet weet wat je met de motoronderdelen aan moet?? dan ga je toch ontwijkend gedrag vertonen?? dan probeer je te voorkomen dat je weer zo'n pakketje in je handen gedrukt krijgt waar je geen idee van hebt wat je ermee moet, terwijl dat wel van je verwacht word.
Dat ontwijkende gedrag vertoon ik ook.. Ik probeer erg bezet over te komen door naar de tv te kijken, zodat het heel duidelijk is dat ik geen ruimte heb voor emo pakketjes.. Des te vervelender is het als ik ze dan evengoed krijg...
Ikzelf kan soms (als het onderwerp me boeit) goed luisteren. Maar ik kan het vaak niet opbrengen te luisteren naar dingen die me echt niets zeggen. Verhalen over de kinderen van de zus van de collega... tja.. dan ben je mij kwijt.. Niet omdat ik het niet probeer. Maar omdat ik er niets mee kan!
Als een verhaal verteld word om gevoelens van jezelf (of vaker nog inleef gevoelens bij verhalen van anderen, zoals de zielige kinderen van... ) over te brengen. Dan luister ik wel maar voel ik grote irritatie dat iemand gewoon mijn tijd verdoet met zich druk maken over zaken die buiten mn cirkel van invloed liggen.
Als ik het goed begrepen hebt verteld een vrouw een verhaal om gehoord te worden. in haar verhaal zit een boodschap over haar emoties. ze geeft dus eigenlijk een pakketje met daarin haar gevoelens. Ze wil niet dat er iets mee gebeurt, maar de luisteraar moet even laten weten dat ie het heeft gezien, en er eventueel een gevoel van herkenning en bewondering of begrip etc.. bij heeft.. Dat geeft de verteller een bevestigend gevoel..
daar heb ik 2 problemen mee.
1) ook al weet ik dat er zon pakketje in het verhaal zit.. ik zie het niet.
2) ook al zie ik het pakketje, het zegt me vrijwel niets..
Voor vrouwen is zo'n emo pakketje onmisbaar en het doel ervan overduidelijk. maar ik weet gewoon niet wat ik eraan heb.. en ermee moet.
Met mn autotechnische achtergrond herken ik de meeste motoronderdelen en weet ik waar ze voor dienen en wat je ermee kan en wat het waard is.. Maar de gemiddelde vrouw zou er echt niets mee kunnen...
Hoe zou je het vinden als je de hele dag het gevoel krijgt dat je een dombo bent omdat je niet weet wat je met de motoronderdelen aan moet?? dan ga je toch ontwijkend gedrag vertonen?? dan probeer je te voorkomen dat je weer zo'n pakketje in je handen gedrukt krijgt waar je geen idee van hebt wat je ermee moet, terwijl dat wel van je verwacht word.
Dat ontwijkende gedrag vertoon ik ook.. Ik probeer erg bezet over te komen door naar de tv te kijken, zodat het heel duidelijk is dat ik geen ruimte heb voor emo pakketjes.. Des te vervelender is het als ik ze dan evengoed krijg...
vrijdag 27 juni 2008 om 15:17
Ja dat kan ik me voorstellen, wanneer het zoveel wrevel in je oproept en ook waarom het dat doet, dat je er dan niet enthousiast op zit te wachten.
Het grappige is voor mij dat ik vrij analytisch ben in gesprekken met mensen. Daar zit dan ook mijn passie in, te ontdekken hoe "het werkt" voor die persoon, het referentiekader, de aannames, de conclusies enz. Het zit als een puzzel in elkaar.
Tegelijkertijd hou ik veel van de mensen om mij heen en weet ik hoe prettig het is wanneer iemand je echt even hoort, volledige aandacht geeft en je het signaal geeft dat je die moeite waard bent.
Dat eerste stuk wat ik beschreef, zou dat misschien wel van toepassing kunnen zijn voor jou? Dat je het wellicht als een uitdaging kunt zien om die puzzel voorzichtig in elkaar te zetten ipv terplekke te blokkeren wanneer iemand zo'n gesprek met je wil?
Als je het echt niet wil, houdt het op. En da's ook niet erg, iedereen heeft zo zijn dingen die een ander maar moet accepteren. Maar de flow van communicatie, het plezier van elkaar echt goed begrijpen, daar kan voor mij weinig tegenop. Maar idd, da's heel persoonlijk .
Het grappige is voor mij dat ik vrij analytisch ben in gesprekken met mensen. Daar zit dan ook mijn passie in, te ontdekken hoe "het werkt" voor die persoon, het referentiekader, de aannames, de conclusies enz. Het zit als een puzzel in elkaar.
Tegelijkertijd hou ik veel van de mensen om mij heen en weet ik hoe prettig het is wanneer iemand je echt even hoort, volledige aandacht geeft en je het signaal geeft dat je die moeite waard bent.
Dat eerste stuk wat ik beschreef, zou dat misschien wel van toepassing kunnen zijn voor jou? Dat je het wellicht als een uitdaging kunt zien om die puzzel voorzichtig in elkaar te zetten ipv terplekke te blokkeren wanneer iemand zo'n gesprek met je wil?
Als je het echt niet wil, houdt het op. En da's ook niet erg, iedereen heeft zo zijn dingen die een ander maar moet accepteren. Maar de flow van communicatie, het plezier van elkaar echt goed begrijpen, daar kan voor mij weinig tegenop. Maar idd, da's heel persoonlijk .
vrijdag 27 juni 2008 om 15:42
quote:Banba schreef op 27 juni 2008 @ 15:32:
[...]
Dit kan ik goed begrijpen, maar ik neem aan dat dit anders werkt als het over je eigen kinderen / relatie gaat.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand het gevoelsleven van zijn / haar partner ziet als iets dat 'niet boeit' of 'niet interessant' is.
Ik heb er zelf het gevoel bij dat het misschien niet zozeer dat is alswel dat het niet terzake doet. Dat is van die ander. En dat het dan voor iemand niet als deel van een relatie voelt dat je daar ook tijd en aandacht aan besteedt zonder dat lullig of koud te bedoelen. Een vrij feitelijke benadering.
Ik denk dat wat ook een verschil maakt is dat de een dingen van zich afpraat en op die manier tot helderheid komt en de ander dat meer intern doet. Of gewoon laat liggen tot de oplossing zich aandient. Het is maar net hoe je in elkaar steekt, hoe je met confrontaties en conflicten omgaat en in hoeverre je invloed ervaart in je contacten met anderen.
[...]
Dit kan ik goed begrijpen, maar ik neem aan dat dit anders werkt als het over je eigen kinderen / relatie gaat.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand het gevoelsleven van zijn / haar partner ziet als iets dat 'niet boeit' of 'niet interessant' is.
Ik heb er zelf het gevoel bij dat het misschien niet zozeer dat is alswel dat het niet terzake doet. Dat is van die ander. En dat het dan voor iemand niet als deel van een relatie voelt dat je daar ook tijd en aandacht aan besteedt zonder dat lullig of koud te bedoelen. Een vrij feitelijke benadering.
Ik denk dat wat ook een verschil maakt is dat de een dingen van zich afpraat en op die manier tot helderheid komt en de ander dat meer intern doet. Of gewoon laat liggen tot de oplossing zich aandient. Het is maar net hoe je in elkaar steekt, hoe je met confrontaties en conflicten omgaat en in hoeverre je invloed ervaart in je contacten met anderen.
vrijdag 27 juni 2008 om 15:44
Dat is juist de grap. Ik vind het ontzettend leuk om met 'nieuwe' mensen te praten om wat over ze te weten te komen.
Maar na een aantal jaren huwelijk heb ik het grootste deel van dat puzzeltje wel compleet. En weet ik inmiddels dat ze (in mijn ogen) een probleem heeft door zich te vermoeien met zaken waar ze geen invloed op heeft. Voor dat probleem heb ik een aantal oplossingen aangedragen, maar die zijn ongewenst.
Ik vind trouwens ook dat mannen en vrouwen niet perse in een bepaald hoekje te duwen zijn. Ik ken hele leuke mannen met erg vrouwelijke eigenschappen en omgekeerd.. Op het moment dat een vrouw hier een specifiek vrouwelijke vraag stelt over mannen zoals, het standaard cliche over niet luisterende mannen (hier meerdere keren op viva aan de orde), zet ze zichzelf al een beetje in zo'n hokje. Dan kan zo'n boek heel verhelderend zijn!
Maar na een aantal jaren huwelijk heb ik het grootste deel van dat puzzeltje wel compleet. En weet ik inmiddels dat ze (in mijn ogen) een probleem heeft door zich te vermoeien met zaken waar ze geen invloed op heeft. Voor dat probleem heb ik een aantal oplossingen aangedragen, maar die zijn ongewenst.
Ik vind trouwens ook dat mannen en vrouwen niet perse in een bepaald hoekje te duwen zijn. Ik ken hele leuke mannen met erg vrouwelijke eigenschappen en omgekeerd.. Op het moment dat een vrouw hier een specifiek vrouwelijke vraag stelt over mannen zoals, het standaard cliche over niet luisterende mannen (hier meerdere keren op viva aan de orde), zet ze zichzelf al een beetje in zo'n hokje. Dan kan zo'n boek heel verhelderend zijn!
vrijdag 27 juni 2008 om 15:50
quote:duotje schreef op 27 juni 2008 @ 15:44:
En weet ik inmiddels dat ze (in mijn ogen) een probleem heeft door zich te vermoeien met zaken waar ze geen invloed op heeft. Voor dat probleem heb ik een aantal oplossingen aangedragen, maar die zijn ongewenst.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen denk ik dat je op een gegeven moment denkt: laat het los. Als ik niets kan doen probeer ik het weer (tijdelijk) los te laten. In dat opzicht ben ik zelf ook vrij oplossingsgericht .
Weet je ook waarom ze dat doet en in welke situaties? Wat is voor haar de winst?
En weet ik inmiddels dat ze (in mijn ogen) een probleem heeft door zich te vermoeien met zaken waar ze geen invloed op heeft. Voor dat probleem heb ik een aantal oplossingen aangedragen, maar die zijn ongewenst.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen denk ik dat je op een gegeven moment denkt: laat het los. Als ik niets kan doen probeer ik het weer (tijdelijk) los te laten. In dat opzicht ben ik zelf ook vrij oplossingsgericht .
Weet je ook waarom ze dat doet en in welke situaties? Wat is voor haar de winst?
vrijdag 27 juni 2008 om 15:59
quote:Banba schreef op 27 juni 2008 @ 15:32:
[...]
Dit kan ik goed begrijpen, maar ik neem aan dat dit anders werkt als het over je eigen kinderen / relatie gaat.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand het gevoelsleven van zijn / haar partner ziet als iets dat 'niet boeit' of 'niet interessant' is.
Ja tuurlijk ben ik bereid om over eigen kinderen en relatie te 'praten'. Maar op een bepaald moment moet je ophouden met praten en het gewoon gaan doen.
Er zit hier een spanningsveld.
Als jij tot inzichten komt door te praten... dan weet je mischien na een uur tegen mij aankletsen hoe je het moet aanpakken. Alleen ik denk dat ik je help door al na twee minuten met de oplossing te komen.. Maar dan blijkt dat het niet om het resultaat gaat maar over het proces, hoe je er aan komt. En dan word het lastig, want jouw proces, kost mij tijd. En daar wil ik wel een beetje in tegemoet komen, maar een uur vind ik te lang... (commercial breaks zijn daarvoor ontworpen).
Het is dus zaak een balans te vinden waar iedereen tevreden mee is. Maar daarvoor moet je elkaar wel begrijpen.
Ik krijg vaak het gevoel dat ik de boeman ben als ik een gesprek af kap. Maar ik vind het juist een prestatie om überhaubt zolang te luisteren en me bezig te houden met mij nietszeggende dingen.
[...]
Dit kan ik goed begrijpen, maar ik neem aan dat dit anders werkt als het over je eigen kinderen / relatie gaat.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand het gevoelsleven van zijn / haar partner ziet als iets dat 'niet boeit' of 'niet interessant' is.
Ja tuurlijk ben ik bereid om over eigen kinderen en relatie te 'praten'. Maar op een bepaald moment moet je ophouden met praten en het gewoon gaan doen.
Er zit hier een spanningsveld.
Als jij tot inzichten komt door te praten... dan weet je mischien na een uur tegen mij aankletsen hoe je het moet aanpakken. Alleen ik denk dat ik je help door al na twee minuten met de oplossing te komen.. Maar dan blijkt dat het niet om het resultaat gaat maar over het proces, hoe je er aan komt. En dan word het lastig, want jouw proces, kost mij tijd. En daar wil ik wel een beetje in tegemoet komen, maar een uur vind ik te lang... (commercial breaks zijn daarvoor ontworpen).
Het is dus zaak een balans te vinden waar iedereen tevreden mee is. Maar daarvoor moet je elkaar wel begrijpen.
Ik krijg vaak het gevoel dat ik de boeman ben als ik een gesprek af kap. Maar ik vind het juist een prestatie om überhaubt zolang te luisteren en me bezig te houden met mij nietszeggende dingen.
