Relaties
alle pijlers
Mijn vriend heeft bindingsangst, help!
maandag 15 september 2008 om 12:38
Dat wilde ik ook zeggen, plak niet te snel het etiket bindingsangst op iemand. Over het algemeen komt het nl gewoon neer op " he's just not that into you".
Je zegt ook dat je alles voor hem hebt opgegeven, maar heeft hij dat wel aan je gevraagd? Of deed je dat uit jezelf?
Ik geloof dat je al een end op weg bent om te zien hoe het werkelijk zit, en dat je echt moet gaan nadenken over jóuw toekomst.
Je zegt ook dat je alles voor hem hebt opgegeven, maar heeft hij dat wel aan je gevraagd? Of deed je dat uit jezelf?
Ik geloof dat je al een end op weg bent om te zien hoe het werkelijk zit, en dat je echt moet gaan nadenken over jóuw toekomst.
maandag 15 september 2008 om 12:44
Tja, ik denk ook dat het te maken heeft met of je wel of niet gek genoeg bent op iemand. Man en ik hebben beiden ook veel behoefte aan 'eigen tijd', maar toch wonen we heel plezierig samen en geen haar die eraan denkt om apart te gaan wonen. We hebben beiden een 'eigen' kamer, waarin we lekker kunnen rondscharrelen als we even tijd voor onszelf nodig hebben. En die tijd geven we elkaar ook gewoon. Man had tot zijn 35ste altijd alleen gewoond en ik had ook nog nooit samen gewoond, dus dat was best wennen omdat je niet gewend bent aan iemand anders in je huis, maar toch hebben we nooit anders gewild dan samen te wonen.
maandag 15 september 2008 om 12:50
ja, ik ben het met bovenstaande eens. Vriend en ik wonen samen maar hebben veel behoefte aan eigen dingen doen en eigen uimte. hij raakt geirriteerd als hij niet een aar avonden zijn eigen dingen kan doen, ik vind het ook heerlijk als hij een weekendje zeilen is en ik lekker alleen ben. Maar we zijn gek op elkaar, krijgen binnenkort een kindje en willen niet zonder elkaar.
Het klinkt dus inderdaad meer dat hij gewoon niet genoeg om je geeft, dat misschien juist jouw toewijding aan hem, hem behoorlijk benauwd en irriteert. neem wat afstand zou ik zeggen zodat hij letterlijk en figgurlijk ruimte krijgt. Dan kunnen jullie beiden nadenken over wat je wilt en hoe je de toekomst verder ziet. Ik ben er ook van overtuigd dat er heel wat 'flierefluiters' rond lopen, maar als die echt verliefd worden en van iemand houden, niets liever meer willen dan bij de partner zijn en iets moois opbouwen.
Suc6!
Het klinkt dus inderdaad meer dat hij gewoon niet genoeg om je geeft, dat misschien juist jouw toewijding aan hem, hem behoorlijk benauwd en irriteert. neem wat afstand zou ik zeggen zodat hij letterlijk en figgurlijk ruimte krijgt. Dan kunnen jullie beiden nadenken over wat je wilt en hoe je de toekomst verder ziet. Ik ben er ook van overtuigd dat er heel wat 'flierefluiters' rond lopen, maar als die echt verliefd worden en van iemand houden, niets liever meer willen dan bij de partner zijn en iets moois opbouwen.
Suc6!
maandag 15 september 2008 om 12:52
@emmenn, Zo kansloos hoeft het helemaal niet te zijn.
Het kan ook zijn dat hij hartstikke gek op je is, maar het een beetje benauwd van je krijgt. Hang jij heel erg aan hem? Een mens (en vooral de mannenmens) heeft echt tijd alleen nodig.
Mijn vent wil ook rust als hij thuis komt van zijn werk. En stappen met zijn vrienden. Dit soort ruimte moet je elkaar echt geven. Ik zou het liefst meteen bij hem op de bank gaan zitten en met hem kletsen als hij thuiskomt, maar daar heeft hij geen behoefte aan. Hij wil eerst zijn werk laten bezinken.
Onze relatie gaat ook veel beter sinds we een apart computer kamertje hebben ingericht. Volgens mij is dat hetzelfde als wat Branwen gedaan heeft.
Daar zit ik dan lekker te internetten en hij zit dan op de bank in een andere kamer te zappen. Zo kan je elkaar de ruimte geven.
Het kan ook zijn dat hij hartstikke gek op je is, maar het een beetje benauwd van je krijgt. Hang jij heel erg aan hem? Een mens (en vooral de mannenmens) heeft echt tijd alleen nodig.
Mijn vent wil ook rust als hij thuis komt van zijn werk. En stappen met zijn vrienden. Dit soort ruimte moet je elkaar echt geven. Ik zou het liefst meteen bij hem op de bank gaan zitten en met hem kletsen als hij thuiskomt, maar daar heeft hij geen behoefte aan. Hij wil eerst zijn werk laten bezinken.
Onze relatie gaat ook veel beter sinds we een apart computer kamertje hebben ingericht. Volgens mij is dat hetzelfde als wat Branwen gedaan heeft.
Daar zit ik dan lekker te internetten en hij zit dan op de bank in een andere kamer te zappen. Zo kan je elkaar de ruimte geven.
maandag 15 september 2008 om 13:08
Of het nu wel of niet bindingsangst is, ik zou in elk geval geen relatie willen hebben met iemand bij wie je je de hele tijd teveel voelt. Volgens mij is dat echt slopend. Verder zou ik ook geen genoegen nemen met zo'n relatie, hij komt met allerlei voorwaarden, alles moet op zijn manier, en jij kunt het doen met de kruimeltjes.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 15 september 2008 om 13:09
Het komt allemaal nogal liefdeloos over wat je schrijft. Dat moet erg voor je zijn Pino. Misschien wel goed om er eens op een afstandje naar te kijken, om te zien of jouw vriend niet eigenlijk iemand is waar jij niet mee samen kunt leven omdat er niet genoeg is tussen jullie. Van zijn kant vooral misschien maar toch....
Dat wordt nogal eens verward met het hebben van bindingsangst maar bindingsangst is volgens de psychologie een stoornis, ontstaan in de vroege jeugd.
Is dat iets wat je herkent bij jouw vriend?
Dat wordt nogal eens verward met het hebben van bindingsangst maar bindingsangst is volgens de psychologie een stoornis, ontstaan in de vroege jeugd.
Is dat iets wat je herkent bij jouw vriend?
maandag 15 september 2008 om 13:21
Als hij ook nog zo jong is kan het toch ook gewoon zijn dat hij er niet aan toe is? Dat hij behoefte heeft om op zichzelf te wonen? Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Dit staat los van liefde op zich.
Ik denk alleen dat als jullie verwachtingspatronen voor de toekomst zodanig uit elkaar liggen, je moet gaan nadenken of dit het wel is voor je. Jij gaat uit van samenwonen, eventueel trouwen en kindjes. Hij absoluut niet.
Als je zo serieus in een relatie zit met toekomst plannen moet je wel enigzins op 1 lijn liggen. Want anders wordt er minimaal 1 heel ongelukkig. Bovendien blijf je hopen op iets wat niet reeel is.
Tijd om te praten over toekomst en daar conclusies aan verbinden?
Ik denk alleen dat als jullie verwachtingspatronen voor de toekomst zodanig uit elkaar liggen, je moet gaan nadenken of dit het wel is voor je. Jij gaat uit van samenwonen, eventueel trouwen en kindjes. Hij absoluut niet.
Als je zo serieus in een relatie zit met toekomst plannen moet je wel enigzins op 1 lijn liggen. Want anders wordt er minimaal 1 heel ongelukkig. Bovendien blijf je hopen op iets wat niet reeel is.
Tijd om te praten over toekomst en daar conclusies aan verbinden?
maandag 15 september 2008 om 13:27
Hallo allemaal,
Bedankt voor deze reacties.
Bindingsangst is iets waar ikzelf niet mee ben gekomen. Ik heb een paar maanden zelf een psycholoog gehad, hij kwam ermee en had een lijst met kenmerken, hiervan herkenden mijn vriend en ik zelf wel drie kwart van de kenmerken bij hem.
Mijn vriend is vroeger gepest en heeft voor zijn gevoel niet altijd bij zijn ouders terecht gekund. Zijn vader was ook veel weg voor werk en moeder was er vooral voor de opvoeding. Moeder heeft het zelf ook moeilijk gehad in de opvoeding en heeft dit volgens mijn vriend niet goed op haar eigen kinderen kunnen overbrengen.
Geloof mij, ik heb al heel wat research gedaan.
Ik wil nu helemaal niet trouwen en kinderen krijgen ook niet. Ik werk net sinds een paar jaar en ben een deeltijdstudie gestart. Voor mij zit kinderen er helemaal nog niet in. Maar je bent toch nieuwsgierig of iemand dit ooit wil. Ik ben wel zo, dat als mijn partner dit echt niet wil, ik wel op zoek ga naar een ander.
Ik hang juist niet veel aan mijn vriend. Hij mag doen wat hij wil. Ik ben zelf ook veel weg voor mijn hobby en studie. Meer ruimte als bij mij kan hij denk ik niet krijgen.
Ik heb aangegeven dat hij in het nieuwe huis een ruimte voor hemzelf kan invullen. Dat wordt dan zijn plekje. Maar het gaat hem erom dat er íemand is, niet eens naast hem, maar dat er íemand in huis aanwezig is. Ik vraag al niets meer, want dat is al teveel. Ik loop al jaren op mijn tenen.
In het begin deed hij alles voor me, verraste hij me met cadeautjes en vooral veel liefde. Doordat we zovaak woorden hebben is de liefde denk ik gewoon weg. Of we passen simpelweg niet bij elkaar.
Ach, mijn verstand zegt dat ik ermee moet kappen. Maar ja, het gevoel zegt wat anders...
Ik ga nu een poosje naar mijn ouders. Even bijkomen en zien wat ík wil. Moeilijk, maar het is niet anders.....
Maar nogmaals bedankt voor de berichten.
Bedankt voor deze reacties.
Bindingsangst is iets waar ikzelf niet mee ben gekomen. Ik heb een paar maanden zelf een psycholoog gehad, hij kwam ermee en had een lijst met kenmerken, hiervan herkenden mijn vriend en ik zelf wel drie kwart van de kenmerken bij hem.
Mijn vriend is vroeger gepest en heeft voor zijn gevoel niet altijd bij zijn ouders terecht gekund. Zijn vader was ook veel weg voor werk en moeder was er vooral voor de opvoeding. Moeder heeft het zelf ook moeilijk gehad in de opvoeding en heeft dit volgens mijn vriend niet goed op haar eigen kinderen kunnen overbrengen.
Geloof mij, ik heb al heel wat research gedaan.
Ik wil nu helemaal niet trouwen en kinderen krijgen ook niet. Ik werk net sinds een paar jaar en ben een deeltijdstudie gestart. Voor mij zit kinderen er helemaal nog niet in. Maar je bent toch nieuwsgierig of iemand dit ooit wil. Ik ben wel zo, dat als mijn partner dit echt niet wil, ik wel op zoek ga naar een ander.
Ik hang juist niet veel aan mijn vriend. Hij mag doen wat hij wil. Ik ben zelf ook veel weg voor mijn hobby en studie. Meer ruimte als bij mij kan hij denk ik niet krijgen.
Ik heb aangegeven dat hij in het nieuwe huis een ruimte voor hemzelf kan invullen. Dat wordt dan zijn plekje. Maar het gaat hem erom dat er íemand is, niet eens naast hem, maar dat er íemand in huis aanwezig is. Ik vraag al niets meer, want dat is al teveel. Ik loop al jaren op mijn tenen.
In het begin deed hij alles voor me, verraste hij me met cadeautjes en vooral veel liefde. Doordat we zovaak woorden hebben is de liefde denk ik gewoon weg. Of we passen simpelweg niet bij elkaar.
Ach, mijn verstand zegt dat ik ermee moet kappen. Maar ja, het gevoel zegt wat anders...
Ik ga nu een poosje naar mijn ouders. Even bijkomen en zien wat ík wil. Moeilijk, maar het is niet anders.....
Maar nogmaals bedankt voor de berichten.
maandag 15 september 2008 om 13:35
maandag 15 september 2008 om 13:47
maandag 15 september 2008 om 14:20
quote:Pino23 schreef op 15 september 2008 @ 13:27:
Ik hang juist niet veel aan mijn vriend. Hij mag doen wat hij wil. Ik ben zelf ook veel weg voor mijn hobby en studie. Meer ruimte als bij mij kan hij denk ik niet krijgen.
Ik heb aangegeven dat hij in het nieuwe huis een ruimte voor hemzelf kan invullen. Dat wordt dan zijn plekje. Maar het gaat hem erom dat er íemand is, niet eens naast hem, maar dat er íemand in huis aanwezig is. Ik vraag al niets meer, want dat is al teveel. Ik loop al jaren op mijn tenen.
In het begin deed hij alles voor me, verraste hij me met cadeautjes en vooral veel liefde. Doordat we zovaak woorden hebben is de liefde denk ik gewoon weg. Of we passen simpelweg niet bij elkaar.
Je geeft het eigenlijk zelf al aan. Hij reageert nu anders op je dan in het begin. Hij heeft geen bindingsangst, hij is niet meer that into you. En je ziet het zelf ook al. Ik wil je heel veel sterkte wensen, maar neem eerst even je rust om dit verdriet ook toe te laten.
Ik hang juist niet veel aan mijn vriend. Hij mag doen wat hij wil. Ik ben zelf ook veel weg voor mijn hobby en studie. Meer ruimte als bij mij kan hij denk ik niet krijgen.
Ik heb aangegeven dat hij in het nieuwe huis een ruimte voor hemzelf kan invullen. Dat wordt dan zijn plekje. Maar het gaat hem erom dat er íemand is, niet eens naast hem, maar dat er íemand in huis aanwezig is. Ik vraag al niets meer, want dat is al teveel. Ik loop al jaren op mijn tenen.
In het begin deed hij alles voor me, verraste hij me met cadeautjes en vooral veel liefde. Doordat we zovaak woorden hebben is de liefde denk ik gewoon weg. Of we passen simpelweg niet bij elkaar.
Je geeft het eigenlijk zelf al aan. Hij reageert nu anders op je dan in het begin. Hij heeft geen bindingsangst, hij is niet meer that into you. En je ziet het zelf ook al. Ik wil je heel veel sterkte wensen, maar neem eerst even je rust om dit verdriet ook toe te laten.
maandag 15 september 2008 om 14:36
Het kan zijn dat hij gaandeweg in de relatie erachter is gekomen, dat deze relatie niet is wat hij ervan hoopte. Als je elkaar net kent, heb je er hoge verwachtingen van, gebaseerd op hoe iemand op dat moment is. Maar na verloop van tijd (zeker met samenwonen) leer je ook iemand minder leuke trekjes kennen, er komen problemen, en dan merk je hoe die ander daarmee omgaat. En sleur kan ook een rol spelen. De liefde kan minder worden, evt versterkt door gedrag van de ander. Als er dan een belangrijke beslissing moet worden genomen, zoals huis kopen, dan is dat vaak een beslismoment van wel of niet doorgaan. Zijn gedrag wijst erop dat hij neigt naar afkappen, voordat jullie echt officieel samenwonen. En als hij daarover al twijfelt dan zijn trouwen en kinderen al helemaal een schrikbeeld voor hem. Althans, in deze relatie, dus met jou. Dat hij in het begin veel cadeautjes gaf zegt niet zoveel, dat hoort vaak bij die eerste fase. Dat hij zijn liefde weinig uit is wel veelzeggend; als je het niet voelt kun je het ook niet tonen.. het is aan jou om te bedenken hoelang je deze situatie nog kan volhouden. Het blijft onzeker als je met hem doorgaat en grote kans ook, dat hij op een ander moment alsnog weer twijfelt. Definitief stoppen blijft eng, maar constant je moeten afvragen of dit het is, is niet eerlijk voor jou. De vraag is ook; waarom krabbelt hij terug? Ís dat omdat er toch nog genoeg liefde zit, wil hij jou geen pijn doen of wil hij niet alleen zijn maar ook niet echt met jou?
Als je hier leest zie je vaak dat ook al wil iemand de relatie stoppen, het daadwerkelijke uitmaken wordt uitgesteld. Dit kan meerdere redenen hebben, zo blijkt. Als de relatie voor zijn gevoel niet werkt, maar hij toch liefde voor je voelt dan snap ik zijn twijfels. En dan kun je er misschien best nog uitkomen.
Als je hier leest zie je vaak dat ook al wil iemand de relatie stoppen, het daadwerkelijke uitmaken wordt uitgesteld. Dit kan meerdere redenen hebben, zo blijkt. Als de relatie voor zijn gevoel niet werkt, maar hij toch liefde voor je voelt dan snap ik zijn twijfels. En dan kun je er misschien best nog uitkomen.
maandag 15 september 2008 om 18:34
Pino, de "eigen ruimte" . Ik zit hier in een heel groot huis, met een kamer van meneer , met zijn naam er door mij met liefde op geplakt, omdat hij een eigen ruimte nodig had. Een week later was het ja, maar je bent er eigenlijk nog steeds in het huis, en een week later was hij foetsie.
ik weet het niet, ik vind het niet heel erg goed klinken. En ik herken het gedeelte van in het begin was hij 'je van het' en nu lijkt het alsof hij jou minder 'je van het' vindt als in begin. Meestal als iets zo lijkt te zijn, is het eigenlijk ook zo. En echt, ik ben erg goed in ontkennen, maar soms moet je iets accepteren.
Dat betekent niet dat jij niet leuk/lief/knap/geweldig/fantastisch bent. Maar dat jullie combinatie dat niet is. Waarschijnlijk zijn jullie allebei leuk/lief/knap/geweldig/fantastisch als persoon, maar niet tezamen...Of iig niet genoeg om samen te gaan wonen en een leven te delen....
ik weet het niet, ik vind het niet heel erg goed klinken. En ik herken het gedeelte van in het begin was hij 'je van het' en nu lijkt het alsof hij jou minder 'je van het' vindt als in begin. Meestal als iets zo lijkt te zijn, is het eigenlijk ook zo. En echt, ik ben erg goed in ontkennen, maar soms moet je iets accepteren.
Dat betekent niet dat jij niet leuk/lief/knap/geweldig/fantastisch bent. Maar dat jullie combinatie dat niet is. Waarschijnlijk zijn jullie allebei leuk/lief/knap/geweldig/fantastisch als persoon, maar niet tezamen...Of iig niet genoeg om samen te gaan wonen en een leven te delen....
maandag 15 september 2008 om 20:26
Ik heb alles opgegeven schrijf je. Maar wat heb je dan opgegeven?
Niet je huis want dat was toch al te duur voor jou alleen.
Dus als hij niet in beeld was geweest was je ook verhuist.
Dat je naar zijn woonplaas bent gekomen? Ook niet want jij werkt in die plaats dus is het voor jou ook handig om daar te wonen ook zonder hem.
Jij hebt een prachtig nieuw huis laten bouwen en zag jullie daar al gezamenlijk wonen. Nu ben je teleurgesteld dat hij eigenlijk liever in een andere plaats blijkt te willen wonen.
Maar heb je van te voren wel gevraagd waar hij wil wonen? Of ben je er klakkeloos vanuit gegaan dat hij zeker mee wilde naar jouw nieuwe huis?
Ik kan mij voorstellen dat als iemand voor jou bepaalt waar je moet wonen en het al over trouwen en kinderen heeft, je het gevoel krijgt of de ander je hele leven al voor je aan het uitstippelen is. Daar zou ik het eerlijk gezegd ook spaans benauwd van krijgen.
Samenwonen is ook al niet zijn keuze geweest maar is hem min of meer opgedrongen omdat jij geen huis meer had.
Natuurlijk had je bij je ouders kunnen gaan wonen maar hij snapt ook wel dat als je eenmaal zelfstandig bent geweest dat liever niet meer wil. Wat is er dan logischer dan bij je vriend te gaan wonen?
Maar iets mag dan wel heel logisch zijn dat wil nog niet zeggen dat hij met zijn gevoel ook al zover was.
Niet je huis want dat was toch al te duur voor jou alleen.
Dus als hij niet in beeld was geweest was je ook verhuist.
Dat je naar zijn woonplaas bent gekomen? Ook niet want jij werkt in die plaats dus is het voor jou ook handig om daar te wonen ook zonder hem.
Jij hebt een prachtig nieuw huis laten bouwen en zag jullie daar al gezamenlijk wonen. Nu ben je teleurgesteld dat hij eigenlijk liever in een andere plaats blijkt te willen wonen.
Maar heb je van te voren wel gevraagd waar hij wil wonen? Of ben je er klakkeloos vanuit gegaan dat hij zeker mee wilde naar jouw nieuwe huis?
Ik kan mij voorstellen dat als iemand voor jou bepaalt waar je moet wonen en het al over trouwen en kinderen heeft, je het gevoel krijgt of de ander je hele leven al voor je aan het uitstippelen is. Daar zou ik het eerlijk gezegd ook spaans benauwd van krijgen.
Samenwonen is ook al niet zijn keuze geweest maar is hem min of meer opgedrongen omdat jij geen huis meer had.
Natuurlijk had je bij je ouders kunnen gaan wonen maar hij snapt ook wel dat als je eenmaal zelfstandig bent geweest dat liever niet meer wil. Wat is er dan logischer dan bij je vriend te gaan wonen?
Maar iets mag dan wel heel logisch zijn dat wil nog niet zeggen dat hij met zijn gevoel ook al zover was.
maandag 15 september 2008 om 23:54
Dit lijkt verdomd veel op m'n eigen verhaal. Ook ik heb of eigenlijk niet meer echt een vriend met bindingsangst. Hij wil mij wel, maar een "beetje" en verder volop tijd hebben om met zijn vrienden dingen te doen, zijn studie of alleen te zijn.Hij heeft het al 2 keer uitgemaakt en elke keer krabbelt hij ook terug. Zegt altijd dat hij van me houdt en dat dat het niet is. 3 weken geleden zei hij zelfs nog tegen mij dat ik de vrouw was die hij wilde voor heel lang en binnen 3 weken blijkt het alweer 1 gore leugen te zijn. Hij laat me zitten, snel geirriteerd, hij snapt me niet, wil dat ik hem begrijp, maar hoe kan ik in godsnaam die achterlijke dingen begrijpen, hoe kan ik begrijpen dat hij me WEER niet wil zien.. en daar moet ik dan begrip voor hebben. En als ik om aandacht vraag, vind hij dat ik zeur.. ik moet ja en amen zeggen zeker, dat zit nou eenmaal niet in mij en daar ben ik verdomd blij om, maar goed.. ik ben ergens knettergek op hem, ik wil hem. Maar ik weet dat het ergens niet goed is. Ik haat hem ook tegelijkertijd en ik hou van hem. Het is zo zo lastig. ik ga er echt aan kapot en ik kan ook niet goed de knoop doorhakken, ik blijf altijd maar hoop houden totdat hij weer tot inkeer komt. ik ben zo zo bang om hem kwijt te raken. ik zie zelf dat dit niet goed is en dat ik mezelf teveel wegcijfer. ik snap niet van mezelf dat ik niet gewoon kan zeggen: ROT OP uit m'n leven. Want ik ben echt niet gelukkig hoor. Elke keer weer ben ik aan het janken en maar hopen op iets beters.. ik voel mezelf echt een zwakke trut. Maar goed, bij jou zal het wat anders zijn. Ik zie gewoon veel overeenkomsten in jouw verhaal en mijn verhaal.. het blijft natuurlijk altijd anders, maar goed.. ik kan je niet echt goed advies geven wat je moet doen, omdat ik zelf ook niet weet wat ik moet doen.. Voor mezelf zou ik zeggen: Kap ermee, maar ik durf niet. Heel veel sterkte!
