mijn vriend valt op mannen

als ie óók op mannen valt, is er toch niets aan de hand? hij is toch niet voor niets al 11 jaar bij jou?



Dus als hij bi is, is het dan erg?



Ik kwam er van mijn ex later achter pas achter dat hij bi en eigenlijk gewoon homo is. dan voel je je pas genaaid.

Ik kan me je schrik wel voorstellen, dat je er pas na 11 jaar achterkomt.



Maar hij houdt toch van jóu neem ik aan?

tips heb ik niet voor je eigenlijk, maar zie je nu beren op de weg nu je weet dat hij ook op mannen valt dan?

Hoi Dalmatier,



Ik denk dat het grote verschil is wat je vriend ermee doet en hoe eerlijk hij erover is naar zichtzelf en naar jou. Blijf vooral met hem praten en kijk of jullie een manier kunnen vinden waarop jullie er allebei mee kunnen leven, samen of uiteindelijk apart.



Sterkte!

Ik had wel zo mijn vermoedens, maar ze altijd weg gestopt, ook omdat hij een keer letterlijk tegen mij zei: Paque, ik ben géén homo..

Tja, als je je partner vertrouwt dan geloof je m maar.



Maar als hij nu 2 keer per week bij een vrouw zou zijn met wie het goed " klikt", zou je het dan net zo erg vinden?



Ik zou er man of vrouw niet blij mee zijn namelijk, als ik diegene niet zou kennen. Want wat is goed klikken. en dat dan 2 keer per week?



Ik sluit me aan bij eimmer, met elkaar blijven praten, praten praten, dat is het aller belangrijkste.

Jammergenoeg snapte mijn ex dat niet...

@ Paque: Ik begrijp dat jij je ook enorm gekwetst voelt maar bedenk wel dat sommige holebi's niet voor niks zo laat uit de kast komen. Soms weten ze gewoon écht niet dat ze zo zijn, of soms kunnen ze het gewoon écht niet voor zichzelf toegeven. En dan zijn er ook nog de situaties dat ze het zelf wel weten maar heel erg bang zijn over de omgeving (denk aan bijvoorbeeld mensen uit streng religieuze groepen). Jij bent degene die jouw ex heeft gekend en die dus waarschijnlijk weet hoe dit zit maar hoe ik je hier hoor praten vind ik een beetje fel.

Ik denk dat in veel van deze situaties (waarin dus één van de partners later holebi blijkt te zijn) beide partners een moeilijk proces doorgaan.



@ Dalmatier: bovenstaand stukje is eigenlijk ook een beetje voor jou. Er kunnen een paar dingen aan de hand zijn.

Je vriend:

- voelt zich de laatste tijd seksueel aangetrokken tot mannen

- voelde zich altijd al seksueel aangetrokken tot mannen

- weet dat hij ook verliefd kan worden op mannen

- heeft nu een man ontmoet op wie hij verliefd is geworden, nu pas is hij achter zijn hobi zijn, een plotselinge shock voor hemzelf

- is er diep in zijn hart achter dat hij eigenlijk alleen op mannen valt maar vind het nog te heftig (voor hemzelf of de omgeving) om dit toe te geven



Heb jij een idee welke situatie er aan de hand is? Zegt hij zelf wat er aan de hand is?



Kunnen jullie er met elkaar over praten? Voelt hij zich open/beschaamd/verrast/casual? En geef jij (naast je blijk van geschrokkenheid) genoeg vertrouwen om het hier open met elkaar over te kunnen hebben?



Ik denk dat het mogelijk is dat je vriend eigenlijk homo is maar het nog niet durf toe te geven. Als dit zo is (en dat gebeurt, ook na jarenlange relaties, dat zegt niet zoveel) is het voor jullie allebei het fijnst als dit zo snel mogelijk boven tafel komt.



Ook kan het zijn dat je vriend bi is. Als hij daar pas sinds kort achter is vraag ik me af hoe hij daar opeens is achter gekomen. Is er nu een speciaal iemand? Twijfelde hij aan zijn relatie met jou en heeft hij zo ruimte gecreëerd om er open over te zijn (naar zichzelf, naar jou)? Als je vriend altijd al wist dat hij ook op mannen viel, waarom komt hij er dan nu mee?



Als hij echt heel zeker van zichzelf is dat hij bi is en dus ook op mannen valt dan kan ik me (eerlijk gezegd) niet anders voorstellen dan dat hij daar ook ooit iets mee wil doen. Nu (als er al iemand is) of in de toekomst (diegene gaat wellicht voorbij komen). Als hij hier nog nooit iets mee gedaan heeft zal hij denk ik op den duur de behoefte voelen hier iets van te ontdekken. Dat is ook logisch, geaardheid zit zó diep namelijk.

Maar goed, daarmee hebben jullie misschien een probleem? In die zin dat jij (jullie) zou moeten gaan overwegen of je je relatie in een andere vorm ook kan zien bestaan (waarin hij de mogelijkheid krijgt een iets te proberen), of dat je dit absoluut niet wil hebben. In dat laatste geval voorzie ik grootse en emotionele problemen voor jullie beiden. In dat eerste geval misschien ook wel, vooral als jij erg geschrokken blijft en aan hem en aan zijn liefde voor jou gaat twijfelen.



Moeilijk, voor jullie allebei.

@ xxx:

waarom vind jij mij nodeloos fel dan?

Het is toch logisch dat ik mij genaaid voel, vooral omdat de vermoedens er waren, hij het glashard ontkend heeft en ik er vervolgens achter kom dat het tóch zo is. en niet pas sinds wij uit elkaar zijn? Dan lijkt het echt net of je relatie 1 grote leugen geweest is.



Begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet erg dat hij ho/ bi is, maar ik zou willen dat hij er opener over was geweest.

Maar goed, mijn ex relatie is een verhaal apart wat dat aangaat...

En nog ter aanvulling: ik kan me heel goed voorstellen dat jij er niet mee zu kunnen leven als hij op ontdekkingstocht gaat tijdens jullie relatie hoor, hoe open je er ook over bent. Ik wilde niet zeggen dat dit de enige manier was. Ik denk dat het als jij dit niet ziet ziet zitten (wat ik dus kan begrijpen) misschien op den duur beter zal zijn als jullie uit elkaar gaan. Dat is heel drastisch en ik zeg het een beetje straight, maar ik kan me gewoon echt niet indenken dat hij nooit wat gaat doen met zijn gevoelens voor mannen.

En ik ken echt veel holebi's. Met veel bedoel ik ook echt veel. Ik denk niet dat één van hen (een deel van) hun geaardheid in de koelkast zou kunnen zetten. Dat kan een hetero ook niet.

Heel erg lastig. Ik denk dat het belangrijk is dat jullie erover praten en dat duidelijk wordt of hij homo of bi is. Ook lastig, want die scheidslijn is niet zo zwart-wit maar meer volgens een schaalverdeling.



Edit: deze post is dus @ Dalmatier.

@ Paque, ik heb het nodeloos al weggehaald, vond het zelf ook een beetje overdreven gesteld. Een beetje fel vond ik je wel, omdat het écht zo kan zijn dat mensen het écht niet weten van zichzelf. Maar ik weet natuurlijk niet hoe dat bij je ex zat. Misschien wist hij het wel al en loog hij erover. Hoe dan ook, ik kan me voorstellen hoor, dat jij erg gekwetst en teleurgesteld en boos was.

xxx, ik zag het al...

bij mijn ex is het trouwens inderdaad zo dat zijn directe omgeving best heel erg anti homo is. Dus dat snap ik wel. maar dat hij er dan met míj niet over kon praten, dat heeft me gekwetst.



Maar goed, het gaat hier om TO niet om mijn ex..

quote:xxx schreef op 24 januari 2009 @ 10:19:



@ Paque: Ik begrijp dat jij je ook enorm gekwetst voelt maar bedenk wel dat sommige holebi's niet voor niks zo laat uit de kast komen. Soms weten ze gewoon écht niet dat ze zo zijn, of soms kunnen ze het gewoon écht niet voor zichzelf toegeven. En dan zijn er ook nog de situaties dat ze het zelf wel weten maar heel erg bang zijn over de omgeving (denk aan bijvoorbeeld mensen uit streng religieuze groepen).



Alles leuk en aardig, maar als je een relatie hebt, heb je niet alleen met je eigen zieleheil te maken, maar ook met dat van je partner. Behalve de mensen uit de streng religieuze groepen, zal de rest er van uitgaan dat ze het met één mensenleven moeten doen. En dan is 11 jaar tijd verdoen van een ander wel erg lang.



Maar goed, dat ging over Paque en niet over TO.



Dalmatiër, qua tips sluit ik me aan bij Paque, bedenk hoe je e.e.a. zou vinden als het om contact met een andere vrouw zou gaan en blijf praten. Er zijn natuurlijk tig wegen naar Rome als het gaat om relaties. Wat voor een ander werkt, hoeft voor jou niet te werken. Blijf jezelf trouw.

Ik heb meerdere malen in tv uitzendingen gehoord/gezien dat bi voor een man niet bestaat. Hetero mannen moeten er niet aan dénken het met een man te moeten doen en mannen die zich bi noemen blijken achteraf meer van mannen te houden dan van vrouwen. De meeste homo's kunnen het ook wel af en toe met een vrouw doen. Aangezien ik die programma's niet zelf gemaakt heb weet ik niets van hun bronnen natuurlijk.



Ik weet het niet, het zou betekenen dat je in deze relatie mogelijk niet (altijd) op de eerste plaats zal komen, hoewel er vermoedelijk geen twijfel is na al die jaren over zijn liefde voor jou.

quote:loomii schreef op 24 januari 2009 @ 11:47:

[...]





Alles leuk en aardig, maar als je een relatie hebt, heb je niet alleen met je eigen zieleheil te maken, maar ook met dat van je partner. Behalve de mensen uit de streng religieuze groepen, zal de rest er van uitgaan dat ze het met één mensenleven moeten doen. En dan is 11 jaar tijd verdoen van een ander wel erg lang.



Maar goed, dat ging over Paque en niet over TO.



Dalmatiër, qua tips sluit ik me aan bij Paque, bedenk hoe je e.e.a. zou vinden als het om contact met een andere vrouw zou gaan en blijf praten. Er zijn natuurlijk tig wegen naar Rome als het gaat om relaties. Wat voor een ander werkt, hoeft voor jou niet te werken. Blijf jezelf trouw.





Tijd verdóen? Dat vind ik een hele rare opvatting, kun je uitleggen wat je daar mee bedoelt?



@to: Ik zou het er inderdaad met hem over hebben: valt hij 'gewoon ook op mannen' en is er verder niet zoveel aan de hand, of is er echt een trigger (een andere man dus, twijfels over jullie eigen relatie) geweest waardoor dit nu opeens duidelijk is? Wat spinster allemaal zei dus eigenlijk

quote:CoffeePot schreef op 24 januari 2009 @ 12:33:



Tijd verdóen? Dat vind ik een hele rare opvatting, kun je uitleggen wat je daar mee bedoelt?Paque gaf aan dat ze haar vermoedens had, die werden door haar ex ontkend, maar bleken uiteindelijk tóch waar. Ik heb -in een iets andere vorm- dat ook zo in mijn vorige relatie meegemaakt. De jaren die ik al vermoedend, dat uitsprekend, dat ontkend zien en daardoor aan mezelf twijfelend met mijn ex heb doorgebracht, zie ik als tijd die ik veel beter ergens anders aan besteed kon hebben.

Idem hier, ik vermoedde van alles, dingen werden glashard ontkend ('het is alleen spanning zoeken, écht waar schatje, als jij er moeite mee hebt dan stop ik NU meteen mee!") tot ik een SOA opliep. Toen was de relatie over en wat Paque zegt, dan voel je je zó genaaid, want was je relatie dan wel echt of een maskerade, een toneelstukje opgevoerd door een man die niet homo wil zijn?



En verder vind ik dat bizijn geen excuus is om het te doen met een ander dan je eigen lief. Sterkte Dalmatier!

Beste dalamtiër,



de situatie waar jij nu in zit heb ik van heel erg dichtbij meegemaakt.



Man gaf aan dat hij verliefd op een man was geworden. Het klikte goed. Vrouw had hier ntuurlijk veel moeite mee. En vooral veel vragen. Hoe lang weet hij dit al? Waarom is hij met mij getrouwd? Waarom nu?



Vrouw heeft man de vrijheid gegeven om te kijken of hij echt homo was.

Dit vind ik nog steeds superknap van haar. Uiteindelijk is de knoop doorgehakt en kon man echt niet om zijn gevoelens heen. Ook hij ging een achtbaan in. Vele gevoelens die hij altijd had weggestopt of gewoon niet herkend had kwamen boven.



Er is veel verdriet geweest bij beide. Nog steeds houden ze heel veel van elkaar, maar samen zijn lukt niet meer. Man woont nu samen met een andere man. Hij is wel gelukkig, mede denk ik omdat hij nog een heel goed contact met zijn ex-vrouw heeft. Dit is ook fijn voor de kinderen.



Vrouw heeft het moeilijk gehad. Toch ingeruild ook al was het een man. Nu is ze gelukkig met haar nieuwe vriend.



Het is een hele lastige situatie. Communiceren en openheid is het allerbelangrijkste. Hij kiest niet tegen jou, maar voor een man. Ook voor hem is dit hard, maar als hij het blijft ontkennen zit je over een paar jaar met een hele ongelukkige man, wat voor jou ook niet fjin is.



Wel wil ik je meegeven dat de ontdekperiode niet te lang moet zijn. Daar ga je kapot aan. Hij weet wel vrij snel wat hij voelt. Het zal moeilijk zijn om dit op tafel te gooien, hij raakt jou dan ook kwijt. Toch is het belangrijk.



Heel veel sterkte samen, ik hoop echt dat er duidelijkheid komt.

Wat mizzpoes schrijt ben ik het wel mee eens. Als hij aangeeft Bi te zijn is dat geen excuus om het buiten de deur te zoeken. In dat geval ligt het anders. Iemand die Bi is hoeft niet van twee walletjes te eten. Een hetero kiest in principe ook voor 1 persoon en een Bi ook.

quote:mees12 schreef op 24 januari 2009 @ 12:53:

Wat mizzpoes schrijt ben ik het wel mee eens. Als hij aangeeft Bi te zijn is dat geen excuus om het buiten de deur te zoeken. In dat geval ligt het anders. Iemand die Bi is hoeft niet van twee walletjes te eten. Een hetero kiest in principe ook voor 1 persoon en een Bi ook.



Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat het belangrijk is dat je van elkaar duidelijk weet wat je verwachtingen zijn van een relatie. Wil je met iemand een één op één relatie waar beiden elkaar seksueel trouw zijn? Of ga je er allebei mee akkoord dat je naast je relatie ook seksuele contacten met anderen kunt hebben? Ongeacht of dat mannen of vrouwen of voor mijn part hermafrodieten zijn?

Ik denk dat je al een eind verder bent wanneer je dat eerst voor jezelf duidelijk hebt. In ieder geval sterkte!

Hier hetzelfde...een relatie met een man gehad die homo bleek te zijn, maar na veel gedoe ( door de roddels van een man die iets met hem had gehad) toegaf 'bi' te zijn.



De sex was trouwens vanaf het begin ook problematisch.

Vergis je niet in het aantal homo's dat voor de buitenwereld een huisje-boompje-beestjeleven nastreeft.

Je kunt gewoon je hele leven hetero zijn niet vergelijken met erachter komen dat je bi bent tijdens een relatie terwijl je dus ook nog nooit wat met één van de twee geslachten hebt gedaan waar je dus op valt.

Het gaat er niet om dat je bi-zijn als excuus gebruikt om lekker rond te mogen neuken twee kanten op. Het gaat erom dat je een heel deel van jezelf hebt leren kennen en dat je zelf geshockeerd bent (en natúúrlijk ook je partner) maar dat je dit niet nog 50 jaar (afhankelijk van je leeftijd) kunt onderdrukken en er nooit iets mee doen. Het gaat niet om de seks met een ander, het gaat om je eigen identiteit.

Heel jammer, smakeloos en onbegripvol dat mensen hier weer een buitendedeurneuk-issue van maken, terwijl dat absoluut not the point is. Maar ik kan me best voorstellen dat het lastig is je in zo iemand te verplaatsen als je zelf ooit de achtergebleven partner bent geweest.

En ik ben eigenlijk wel benieuwd naar TO. Heb je wat aan de tips waar je om vroeg? Heb je wat aan de ervaringsverhalen? Misschien duizelt het nu een beetje?

quote:xxx schreef op 24 januari 2009 @ 13:21:

Heel jammer, smakeloos en onbegripvol dat mensen hier weer een buitendedeurneuk-issue van maken, terwijl dat absoluut not the point is.



Ik vond je uitgebreide reactie heel helder en ook mooi xxx. En ik begrijp dat je, wanneer je nadenkt over hoe zo iemand het moet ervaren, inclusief alle verwarring die erbij komt kijken lijkt me, dit dan smakeloos vindt. Het gaat idd over een stuk identiteit, en nogal een belangrijk stuk ook.



Maar aan de andere kant komt het er wel op neer dat iemand andere keuzes kan gaan maken. Dat de relatie zoals hij was, er niet meer is. En dat een partner het daar moeilijk mee kan hebben, alles wordt een stuk onvoorspelbaarder, staat op zijn kop.



Moeilijke situatie TO, ik hoop dat jullie goed kunnen blijven praten. En ik denk dat je idd moet gaan nadenken, wat jij wil. Kun jij leven met nog iemand in zijn leven? Kun je hem die vrijheid geven? Of kwel je jezelf dan teveel? Van daaruit wordt het makkelijker om aan te geven waar voor jou de grenzen liggen en dat je er gezamenlijk uit moet komen of dat ook is wat hij wil of dat hij meer wil en dat uit elkaar gaan dan wrs een betere optie is.

Het wil er bij mij niet in dat je pas na je 30ste ( bijvoorbeeld) erachter komt bisexueel te zijn.