Relaties
alle pijlers
Minnaressenmoraal
donderdag 25 september 2008 om 12:13
Laat ik beginnen met wat quotes uit diverse recente topics.quote:'Ik heb niets uit te leggen, het is toch de man die verantwoordelijk is voor zijn familie.'
Zijn huwelijk is niet perfect, wij zijn beiden dolverliefd op elkaar, en we hebben al een paar keer afgesproken, maar we hebben nog niet gezoend hoor, dus er is niks aan de hand.'
'Dankzij mijn minnaar voel ik me weer op en top vrouw, en ook al weet mijn man van niets, hij heeft er wel profijt van: de sex is met mij is beter dan ooit.'
Ok. Ik kan niet oordelen over het leven van een ander. We doen allemaal ons eigen 'ding', soms gaat het goed, soms maken we fouten. Prima. No problem. Maar keer op keer komen de bovenstaande quotes terug en dan vraag ik me toch echt af: what on earth are they thinking? Geloven ze het zelf?
Ziet de minnares van een getrouwde man niet in dat zij aktief meewerkt aan de destructie van een gezin? Kan zij met een oprecht hart de ogen sluiten voor het verdriet van die kinderen? En niet te vergeten, van zijn vrouw? Hoezo is de man in kwestie alleen verantwoordelijk? Als jij bij een junk een gloednieuwe fiets koopt voor tien euro, ben jij dan niet even goed de dief?
Denkt dat verliefde meisje dat ze meer te bieden heeft dan de vrouw die jaren geinvesteerd heeft in een relatie? En dat ze dus alle recht heeft om dat stel uit elkaar te drijven? (ik zou haast zeggen: neuk nou maar gewoon een keer met hem, dan is de spanning er tenminste af )
En als klap op de vuurpijl, kun je echt uitleggen hoe jouw man ooit blijer wordt van goede sex als hij weet dat het alleen maar komt omdat de buurman er een uur geleden ook overheen is gegaan.
Ik zou er echt geen aandacht aan schenken als deze quotes niet keer op keer terugkomen hier op Viva. Wat is dat toch dat dames (en heren) dit zonder blikken en blozen opschrijven? Is dit normaal? Waar blijft jullie moraal?
Zijn huwelijk is niet perfect, wij zijn beiden dolverliefd op elkaar, en we hebben al een paar keer afgesproken, maar we hebben nog niet gezoend hoor, dus er is niks aan de hand.'
'Dankzij mijn minnaar voel ik me weer op en top vrouw, en ook al weet mijn man van niets, hij heeft er wel profijt van: de sex is met mij is beter dan ooit.'
Ok. Ik kan niet oordelen over het leven van een ander. We doen allemaal ons eigen 'ding', soms gaat het goed, soms maken we fouten. Prima. No problem. Maar keer op keer komen de bovenstaande quotes terug en dan vraag ik me toch echt af: what on earth are they thinking? Geloven ze het zelf?
Ziet de minnares van een getrouwde man niet in dat zij aktief meewerkt aan de destructie van een gezin? Kan zij met een oprecht hart de ogen sluiten voor het verdriet van die kinderen? En niet te vergeten, van zijn vrouw? Hoezo is de man in kwestie alleen verantwoordelijk? Als jij bij een junk een gloednieuwe fiets koopt voor tien euro, ben jij dan niet even goed de dief?
Denkt dat verliefde meisje dat ze meer te bieden heeft dan de vrouw die jaren geinvesteerd heeft in een relatie? En dat ze dus alle recht heeft om dat stel uit elkaar te drijven? (ik zou haast zeggen: neuk nou maar gewoon een keer met hem, dan is de spanning er tenminste af )
En als klap op de vuurpijl, kun je echt uitleggen hoe jouw man ooit blijer wordt van goede sex als hij weet dat het alleen maar komt omdat de buurman er een uur geleden ook overheen is gegaan.
Ik zou er echt geen aandacht aan schenken als deze quotes niet keer op keer terugkomen hier op Viva. Wat is dat toch dat dames (en heren) dit zonder blikken en blozen opschrijven? Is dit normaal? Waar blijft jullie moraal?
dinsdag 7 oktober 2008 om 11:23
Maar what the F... ik ga hier maar niet eens meer kijken. Wist niet dat er nog zoveel bekrompen conservatieve humorloze mensen rondliepen zeg. Ik vind dat iedereen zelf mag beoordelen of hij of zij vreemdgaat. Wij zijn toch geen god om zomaar jan en alleman te veroordelen?
Wat heeft God ermee te maken?
En je wordt niet als mens veroodeeld,alleen net dat ene stukje waarvan je dondersgoed weet dat het niet klopt,niet eerlijk is,dat het iemand of meerdere mensen hoe dan ook onzettend gaat kwetsen.Maar dat noem jij humorloos en conservatief,das nou het empatiche vermogen wat jij niet hebt of verloren bent.
en of je ooit bedonderd bent of niet of je het hebt meegemaakt of doorgaat doet daar niets aan af.
Wat heeft God ermee te maken?
En je wordt niet als mens veroodeeld,alleen net dat ene stukje waarvan je dondersgoed weet dat het niet klopt,niet eerlijk is,dat het iemand of meerdere mensen hoe dan ook onzettend gaat kwetsen.Maar dat noem jij humorloos en conservatief,das nou het empatiche vermogen wat jij niet hebt of verloren bent.
en of je ooit bedonderd bent of niet of je het hebt meegemaakt of doorgaat doet daar niets aan af.
dinsdag 7 oktober 2008 om 11:58
Ik vind dat je mensen niet moet bedriegen. Kan me wel voorstellen dat mensen hierin fouten maken door verliefdheid of roes of hoe je het noemen wilt.
Vind dan weer niet dat je die fouten moet gaan lopen verdedigen onder het mom van "ik doe lekker wat ik wil en de rest is bekrompen"
Ik weet niet of dat het bij Jordaan ontbreekt aan empatisch vermogen, misschien is haar situatie van heel andere aard dan we weten, ben daar ook wel benieuwd naar.
Vind dan weer niet dat je die fouten moet gaan lopen verdedigen onder het mom van "ik doe lekker wat ik wil en de rest is bekrompen"
Ik weet niet of dat het bij Jordaan ontbreekt aan empatisch vermogen, misschien is haar situatie van heel andere aard dan we weten, ben daar ook wel benieuwd naar.
dinsdag 7 oktober 2008 om 12:19
Het zal altijd zo blijven dat de twee partijen elkaar niet begrijpen.
Ik begrijp de bedrieger tot op zekere hoogte, en de bedrogene.
Eerlijkheid gaat voor alles, maar er zijn zeker verzachtende omstandigheden. En ik persoonlijk ben altijd bereid om naar de achterliggende motivatie te luisteren, maar eerst..eerlijkheid.
Dus niet eerst jarenlang er een affaire op na houden en dan met allerlei verhalen komen, want die zijn dan totaal niet meer geloofwaardig. Had je gelijk eerlijk geweest, dan zal er al veel meer begrip van de ander komen. Dat is althans mijn ervaring en dat lees ik hier ook weer terug. Het is alleen zo jammer dan minnaressen dat niet willen aannemen; openheid brengt je verder dan bedriegen, in alle gevallen.
Ik begrijp de bedrieger tot op zekere hoogte, en de bedrogene.
Eerlijkheid gaat voor alles, maar er zijn zeker verzachtende omstandigheden. En ik persoonlijk ben altijd bereid om naar de achterliggende motivatie te luisteren, maar eerst..eerlijkheid.
Dus niet eerst jarenlang er een affaire op na houden en dan met allerlei verhalen komen, want die zijn dan totaal niet meer geloofwaardig. Had je gelijk eerlijk geweest, dan zal er al veel meer begrip van de ander komen. Dat is althans mijn ervaring en dat lees ik hier ook weer terug. Het is alleen zo jammer dan minnaressen dat niet willen aannemen; openheid brengt je verder dan bedriegen, in alle gevallen.
dinsdag 7 oktober 2008 om 18:07
Ben ik over mijn zuurheid als bedrogene heen? Misschien maar ik kan me nog steeds weinig leuks voorstellen bij een relatie met een GM is voor mij ook no go maar ook omdat ik niet kan en wil delen. Fietsen stelen, mensen opzettelijk pijn doen etc vind ik ook not done maar gebeurt ook.
Excuses genoeg en voor minnaressen kan ik er ook veel vinden. De minnares doet mee aan bedrog maar bedriegt indirect. Ik vind het bedrog van GM toch echt vele malen groter en erger. Ik vind het wel schelen of minnares partner van haar GM kent en meeliegt, dat heb ik meegemaakt en dat vond ik dan weer onbegrijpelijk. Ze deed dit natuurlijk uit bescherming van Pukman tegen zijn heksvrouw. Als de vrouw van een totaal onbekende is kan je denk ik de verantwoording makkelijker van je af schuiven.
Goedpraten kan ik niet maar als je praat over excuus vind ik de lijst van de minnares langer en begrijpelijker dan die van GM.
Excuses genoeg en voor minnaressen kan ik er ook veel vinden. De minnares doet mee aan bedrog maar bedriegt indirect. Ik vind het bedrog van GM toch echt vele malen groter en erger. Ik vind het wel schelen of minnares partner van haar GM kent en meeliegt, dat heb ik meegemaakt en dat vond ik dan weer onbegrijpelijk. Ze deed dit natuurlijk uit bescherming van Pukman tegen zijn heksvrouw. Als de vrouw van een totaal onbekende is kan je denk ik de verantwoording makkelijker van je af schuiven.
Goedpraten kan ik niet maar als je praat over excuus vind ik de lijst van de minnares langer en begrijpelijker dan die van GM.
dinsdag 7 oktober 2008 om 18:14
Vindt het allebei slappe happen, lui zonder enige rugegraat, zowel de persoon die vreemd gaat als de minnares/minnaar. De persoon die vreemd gaat omdat hij/zij gewoon alles wil en weet dat als hij of zij het zegt dat hij een ander wil zijn/haar vaste stekkie kwijt is, en de minnares omdat ze niet van een gebonden vent af kan blijven, wees dan een vrouw met "ballen" en laat hem eerst scheiden voor je met hem de koffer induikt, en zo niet dan gedag zeggen. En als je zomaar voor de geiligheid met een getrouwde vent het bed induikt vraag er dan liever geld voor hou je er tenminste meer aan over dan ws een kater en kut gevoel van gebruikt zijn. En zoals al eerder gezegd gatverdamme 's middags zoen je met je minnares en 's avonds met je vrouw, of na een bed sessie nog erger, wat smerig!
dinsdag 7 oktober 2008 om 19:05
quote:southerngirl schreef op 07 oktober 2008 @ 10:42:
[...]
Die lijn kan ik nog wel volgen Salle, maar als het dan verder gaat? De dagen of weken erna? Komt het moment dan niet dat je wel na gaat denken?
Ik spreek uit de ervaring van bedrogen zijn, beetje zuur, humorloos en conservatief dus . Waar bij mij het zeer zit is het bedrog en de ontkenning, en niet zozeer de verliefdheid of roes an sich.
Ik zal een eerlijk antwoord geven, tis wel hard maar wel, voor mij, de waarheid;
Je vraag is of je dan wel gaat nadenken in de weken erna? Nee, niet in die zin van wat doe ik mijn partner aan, waar ben ik mee bezig etc.
Het enige waar ik over nadacht was; wanneer heb ik weer contact met hem, wat zal ik hem sms-en, waar ligt mijn mobiel, staat mijn mobiel uit, wanneer zou ik hem weer kunnen zien, hoe ga ik dat thuis regelen, voor hoelang kan ik hem zien etc etc etc. Je bent alleen bezig met je minnaar. Na verloop van tijd neemt dat ietsjes af, maar bij mij zat het bijna 24/7 in mijn hoofd.
Ik heb totaal niet aan mijn man gedacht in die tijd, echt niet.
Uiteindelijk is na ongeveer 3 mnd stuk gelopen tussen mijn minnaar en mij. Ik had verdriet, echt, maar tjee, wat een rust zeg gaf dat.
Het is nu ruim een maand over tussen ons en sinds een week ofzo word ik niet meer hyper als mijn sms-belletje afgaat en je raadt het al; krijg ik gister een smsje van HEM....
[...]
Die lijn kan ik nog wel volgen Salle, maar als het dan verder gaat? De dagen of weken erna? Komt het moment dan niet dat je wel na gaat denken?
Ik spreek uit de ervaring van bedrogen zijn, beetje zuur, humorloos en conservatief dus . Waar bij mij het zeer zit is het bedrog en de ontkenning, en niet zozeer de verliefdheid of roes an sich.
Ik zal een eerlijk antwoord geven, tis wel hard maar wel, voor mij, de waarheid;
Je vraag is of je dan wel gaat nadenken in de weken erna? Nee, niet in die zin van wat doe ik mijn partner aan, waar ben ik mee bezig etc.
Het enige waar ik over nadacht was; wanneer heb ik weer contact met hem, wat zal ik hem sms-en, waar ligt mijn mobiel, staat mijn mobiel uit, wanneer zou ik hem weer kunnen zien, hoe ga ik dat thuis regelen, voor hoelang kan ik hem zien etc etc etc. Je bent alleen bezig met je minnaar. Na verloop van tijd neemt dat ietsjes af, maar bij mij zat het bijna 24/7 in mijn hoofd.
Ik heb totaal niet aan mijn man gedacht in die tijd, echt niet.
Uiteindelijk is na ongeveer 3 mnd stuk gelopen tussen mijn minnaar en mij. Ik had verdriet, echt, maar tjee, wat een rust zeg gaf dat.
Het is nu ruim een maand over tussen ons en sinds een week ofzo word ik niet meer hyper als mijn sms-belletje afgaat en je raadt het al; krijg ik gister een smsje van HEM....
dinsdag 7 oktober 2008 om 20:09
Tja, wat nu? Verstandelijk gezien weet ik het wel. Niet reageren natuurlijk. Als ik nu zou reageren is het binnen een week weer als voorheen...wil ik dat? wil ik dat mijn man aandoen? Wil ik weer die onrust?
Het probleem is; het is verslavend, echt.
Los van het feit dat het zo ontzettend fout is, is het de hemel en de hel tegelijkertijd. Ik voelde me zo zelfverzekerd, ik zweefde, zat in een roes, had energie niet normaal meer, sliep gemiddeld 5 uur per nacht, kon alles aan.
Het was zo ontzettend heftig allemaal, bij zowel hem als bij mij, dat ik mijn relatie misschien wel zou opgeven voor hem. Maar dat is een lang verhaal en niet ontopic.
Wel weet ik dat ik echt niet vreemd was gegaan als mijn relatie 100% goed zat/zit. Ik ken mezelf, ik weet van mezelf dat ik dit niet doe uit geilheid, uit egostrelende oogpunten of wat dan ook. Ik weet zelf dat mijn relatie niet goed zit, anders had ik dit niet gedaan. Dit is niet om het goed te praten, trouwens, laat dat duidelijk zijn.
Maar voor alle mensen die de vreemdgangers veroordelen; echt niet alles is alleen maar zwart-wit. En ook dit zeg ik niet om het goed te praten.....
Het probleem is; het is verslavend, echt.
Los van het feit dat het zo ontzettend fout is, is het de hemel en de hel tegelijkertijd. Ik voelde me zo zelfverzekerd, ik zweefde, zat in een roes, had energie niet normaal meer, sliep gemiddeld 5 uur per nacht, kon alles aan.
Het was zo ontzettend heftig allemaal, bij zowel hem als bij mij, dat ik mijn relatie misschien wel zou opgeven voor hem. Maar dat is een lang verhaal en niet ontopic.
Wel weet ik dat ik echt niet vreemd was gegaan als mijn relatie 100% goed zat/zit. Ik ken mezelf, ik weet van mezelf dat ik dit niet doe uit geilheid, uit egostrelende oogpunten of wat dan ook. Ik weet zelf dat mijn relatie niet goed zit, anders had ik dit niet gedaan. Dit is niet om het goed te praten, trouwens, laat dat duidelijk zijn.
Maar voor alle mensen die de vreemdgangers veroordelen; echt niet alles is alleen maar zwart-wit. En ook dit zeg ik niet om het goed te praten.....
dinsdag 7 oktober 2008 om 20:27
Salle weet niks van je nr2 maar als ik alle verhalen lees zijn vrouwen die vreemdgaan veel relatie gerichter. Willen bestaande relatie verbreken om met nieuwe liefde verder te gaan etc. Getrouwde mannen vinden het vaak vooral leuk, lekker, gezellig en egostrelend en denken er vaak niet over om hun huwelijk op te geven. Besef goed dat je misschien met een heel groot vuur aan het spelen bent. Is je nummer 2 net zo bereid om alles op te geven als jij? Denk goed na wat anders spring je op een dag van roze wolk op donderdwolk.
O ja het beste is natuurlijk eerst even met je Nr 1 praten over het dilemma wel of niet nr2 sms-en. Weet hij waar hij aan toe is, beslissen jullie samen verder over de toekomst, maar dit advies wordt denk ik direct als onbruikbaar weggelegd.
O ja het beste is natuurlijk eerst even met je Nr 1 praten over het dilemma wel of niet nr2 sms-en. Weet hij waar hij aan toe is, beslissen jullie samen verder over de toekomst, maar dit advies wordt denk ik direct als onbruikbaar weggelegd.
woensdag 8 oktober 2008 om 08:00
Ik ben een ex minarres van een getrouwde man. Meer dan 20 jaar getrouwd, 3 bijna volwassen kinderen etc.
Jarenlang waren we gewoon vrienden, kende zijn vrouw ook redelijk goed. Maar opeens was er die extra klik en dimensie waar ik niet aan wilde. We hebben het lang volgehouden vindt ik zelf. Meer dan een half jaar hadden we gevoelens voor elkaar maar bewust bij elkaar uit de buurt gebleven.
Het ging mis toen we per abuis samen in een ruimte achter bleven.
Heb mezelf lang voorgehouden, ik houdt niet van hem, dit is puur lust, hij maakt die keuze in zijn huwelijk ik niet, heb hem wel elke keer proberen af te schudden, hem te wijzen naar zijn huwelijk en dat hij daar verder moet, daaraan moet gaan werken om het weer goed te krijgen samen. Dat is uiteindelijk ook gebeurd, puur omdat ik hem voor het blok heb gezet. Terug gestuurd naar zijn vrouw die inmiddels op de hoogte was van de affaire. Samen hebben ze hard geknokt in de hoop dat ze hun huwelijk konden redden. Helaas kwamen ze er samen achter dat het niet meer te doen was , dat ze niet nader tot elkaar konden komen en dat ze te ver uiteen gegroeid waren. Tuurlijk speelt mee dat hij een affaire heeft gehad al laten ze zich daar verder niet over uit.
Heb inmiddels weer gewoon contact met hem. Na 1,5 jaar totaal geen contact. Dat is vreemd. Maar het stomme is, hij schijnt zich minder schuldig te voelen dan ik. Ik voel me echt enorm schuldig tegenover zijn vrouw en kinderen, terwijl hij alleen maar bezig is met blij dat ik vrij ben.Ik besef me echt dat ik een aandeel heb gehad in een huwelijks crisis. Hij houdt vol dat het zowieso al stuk was, maar ik ben daar zeker niet van overtuigd. Het legt een zwaar gewicht op het contact wat wij nu hebben.
Al die dingen die geroepen worden als het gaat om omgang met getrouwde man komen me bekend voor. Liefde maakt echt blind, klopt. En houden van doet pijn. Dat is niet alleen een lekker gevoel maar vooral veel pijn. Loslaten en erkennen dat je fout zit doet nog meer pijn.
Jarenlang waren we gewoon vrienden, kende zijn vrouw ook redelijk goed. Maar opeens was er die extra klik en dimensie waar ik niet aan wilde. We hebben het lang volgehouden vindt ik zelf. Meer dan een half jaar hadden we gevoelens voor elkaar maar bewust bij elkaar uit de buurt gebleven.
Het ging mis toen we per abuis samen in een ruimte achter bleven.
Heb mezelf lang voorgehouden, ik houdt niet van hem, dit is puur lust, hij maakt die keuze in zijn huwelijk ik niet, heb hem wel elke keer proberen af te schudden, hem te wijzen naar zijn huwelijk en dat hij daar verder moet, daaraan moet gaan werken om het weer goed te krijgen samen. Dat is uiteindelijk ook gebeurd, puur omdat ik hem voor het blok heb gezet. Terug gestuurd naar zijn vrouw die inmiddels op de hoogte was van de affaire. Samen hebben ze hard geknokt in de hoop dat ze hun huwelijk konden redden. Helaas kwamen ze er samen achter dat het niet meer te doen was , dat ze niet nader tot elkaar konden komen en dat ze te ver uiteen gegroeid waren. Tuurlijk speelt mee dat hij een affaire heeft gehad al laten ze zich daar verder niet over uit.
Heb inmiddels weer gewoon contact met hem. Na 1,5 jaar totaal geen contact. Dat is vreemd. Maar het stomme is, hij schijnt zich minder schuldig te voelen dan ik. Ik voel me echt enorm schuldig tegenover zijn vrouw en kinderen, terwijl hij alleen maar bezig is met blij dat ik vrij ben.Ik besef me echt dat ik een aandeel heb gehad in een huwelijks crisis. Hij houdt vol dat het zowieso al stuk was, maar ik ben daar zeker niet van overtuigd. Het legt een zwaar gewicht op het contact wat wij nu hebben.
Al die dingen die geroepen worden als het gaat om omgang met getrouwde man komen me bekend voor. Liefde maakt echt blind, klopt. En houden van doet pijn. Dat is niet alleen een lekker gevoel maar vooral veel pijn. Loslaten en erkennen dat je fout zit doet nog meer pijn.
woensdag 8 oktober 2008 om 11:26
Merel, het kan best zijn dat die man zich nu bevrijd voelt, wie weet was zijn relatie te beknellend en pasten die twee echt niet meer bij elkaar en is jouw aandeel in het geheel te verwaarlozen, misschien was jij de spreekwoordelijke druppel die de emmer liet overlopen. Of misschien is de schade veroorzaakt door jullie affaire niet meer te repareren. Ik weet het niet. Maar ik kan jouw verhaal heel goed volgen. Ik kan me goed voorstellen hoe het is gegaan.
Ik gebruik je post om te laten zien dat het mij niet gaat om een oordeel te vellen over een situatie, over de jouwe valt gewoon niet fatsoenlijk te oordelen door derden.
Waar men echter wel een oordeel over mag hebben is de gedachtengang, de moraal achter het verhaal. Bij jouw verhaal heb ik weinig op of aanmerkingen. Je erkent jouw mogelijke aandeel in de 'ellende', je verstopt je niet achter het feit dat zijn relatie blijkbaar niet 100% is (welke relatie is dat wel?), in tegenstelling tot de voorbeelden uit mijn OP en vele anderen die daarop volgden in dit topic..
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Wat is gebeurd is gebeurd, en als jullie, gezien de feiten, op een enigszins fatsoenlijke manier met elkaar om kunnen gaan, why not?
Ik gebruik je post om te laten zien dat het mij niet gaat om een oordeel te vellen over een situatie, over de jouwe valt gewoon niet fatsoenlijk te oordelen door derden.
Waar men echter wel een oordeel over mag hebben is de gedachtengang, de moraal achter het verhaal. Bij jouw verhaal heb ik weinig op of aanmerkingen. Je erkent jouw mogelijke aandeel in de 'ellende', je verstopt je niet achter het feit dat zijn relatie blijkbaar niet 100% is (welke relatie is dat wel?), in tegenstelling tot de voorbeelden uit mijn OP en vele anderen die daarop volgden in dit topic..
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Wat is gebeurd is gebeurd, en als jullie, gezien de feiten, op een enigszins fatsoenlijke manier met elkaar om kunnen gaan, why not?
anoniem_49704 wijzigde dit bericht op 08-10-2008 11:59
Reden: niet lopende zinnen en zo..
Reden: niet lopende zinnen en zo..
% gewijzigd
woensdag 8 oktober 2008 om 11:34
Vind ik ook. Merel jij staat hier gewoon heel realistisch in, maakt het niet mooier dan het is, verzint geen smoezen om het vreemdgaan te rechtvaardigen. Het is zoals het is, inderdaad een pijnlijke en slepende kwestie en jij bent er uiteindelijk door deze houding, goed uitgekomen. Zou je het nog eens doen/aangaan?
woensdag 8 oktober 2008 om 13:58
quote:salle schreef op 07 oktober 2008 @ 20:09:
Tja, wat nu? Verstandelijk gezien weet ik het wel. Niet reageren natuurlijk. Als ik nu zou reageren is het binnen een week weer als voorheen...wil ik dat? wil ik dat mijn man aandoen? Wil ik weer die onrust?
Het probleem is; het is verslavend, echt.
Los van het feit dat het zo ontzettend fout is, is het de hemel en de hel tegelijkertijd. Ik voelde me zo zelfverzekerd, ik zweefde, zat in een roes, had energie niet normaal meer, sliep gemiddeld 5 uur per nacht, kon alles aan.
Het was zo ontzettend heftig allemaal, bij zowel hem als bij mij, dat ik mijn relatie misschien wel zou opgeven voor hem. Maar dat is een lang verhaal en niet ontopic.
Wel weet ik dat ik echt niet vreemd was gegaan als mijn relatie 100% goed zat/zit. Ik ken mezelf, ik weet van mezelf dat ik dit niet doe uit geilheid, uit egostrelende oogpunten of wat dan ook. Ik weet zelf dat mijn relatie niet goed zit, anders had ik dit niet gedaan. Dit is niet om het goed te praten, trouwens, laat dat duidelijk zijn.
Maar voor alle mensen die de vreemdgangers veroordelen; echt niet alles is alleen maar zwart-wit. En ook dit zeg ik niet om het goed te praten.....Nee, da's wel duidelijk dat het niet zwart-wit is. Je zegt zelf al een hoop; je relatie zit niet zo goed, je zweefde, zat in een roes. Maar die roes die is geweest, nu zou je eventueel een beslissing kunnen nemen om nee te zeggen. Of, als het je nog zoveel doet om het eens met je man te bespreken, want hier wordt je relatie niet beter van. Tijd voor bezinning en een keuze maken, lijkt mij. Sterkte in ieder geval.
Tja, wat nu? Verstandelijk gezien weet ik het wel. Niet reageren natuurlijk. Als ik nu zou reageren is het binnen een week weer als voorheen...wil ik dat? wil ik dat mijn man aandoen? Wil ik weer die onrust?
Het probleem is; het is verslavend, echt.
Los van het feit dat het zo ontzettend fout is, is het de hemel en de hel tegelijkertijd. Ik voelde me zo zelfverzekerd, ik zweefde, zat in een roes, had energie niet normaal meer, sliep gemiddeld 5 uur per nacht, kon alles aan.
Het was zo ontzettend heftig allemaal, bij zowel hem als bij mij, dat ik mijn relatie misschien wel zou opgeven voor hem. Maar dat is een lang verhaal en niet ontopic.
Wel weet ik dat ik echt niet vreemd was gegaan als mijn relatie 100% goed zat/zit. Ik ken mezelf, ik weet van mezelf dat ik dit niet doe uit geilheid, uit egostrelende oogpunten of wat dan ook. Ik weet zelf dat mijn relatie niet goed zit, anders had ik dit niet gedaan. Dit is niet om het goed te praten, trouwens, laat dat duidelijk zijn.
Maar voor alle mensen die de vreemdgangers veroordelen; echt niet alles is alleen maar zwart-wit. En ook dit zeg ik niet om het goed te praten.....Nee, da's wel duidelijk dat het niet zwart-wit is. Je zegt zelf al een hoop; je relatie zit niet zo goed, je zweefde, zat in een roes. Maar die roes die is geweest, nu zou je eventueel een beslissing kunnen nemen om nee te zeggen. Of, als het je nog zoveel doet om het eens met je man te bespreken, want hier wordt je relatie niet beter van. Tijd voor bezinning en een keuze maken, lijkt mij. Sterkte in ieder geval.
anoniem_8990 wijzigde dit bericht op 08-10-2008 14:00
Reden: spelling
Reden: spelling
% gewijzigd
woensdag 8 oktober 2008 om 14:12
quote:Julus schreef op 08 oktober 2008 @ 11:34:
Vind ik ook. Merel jij staat hier gewoon heel realistisch in, maakt het niet mooier dan het is, verzint geen smoezen om het vreemdgaan te rechtvaardigen. Het is zoals het is, inderdaad een pijnlijke en slepende kwestie en jij bent er uiteindelijk door deze houding, goed uitgekomen. Zou je het nog eens doen/aangaan?
verstandelijk gezien zeg ik nee, doe het nooit meer, maar dat zei ik voor dit gebeurde eigenlijk ook altijd. Ik ben blij dat ik al die tijd wel voor ogen heb gezien wat er gebeurde en daar ook open over sprak. Hij wilde daar eerst niet aan en toch ook wel. Dus wij zijn beide wel realistisch geweest, maar gewoon o zo fout geweest.
Liefde maakt echt blind. Wel is het zo dat ik nu van te voren al oppas om niet te close met een man te worden in de vorm van puur vriendschap al. Aan de ene kant vind ik dat jammer, want ik heb/had een paar hele goede vrienden die gebonden zijn maar waar verder niks extra aan was en ook waarvan de partners mij kennen. Ik ben voorzichtiger geworden in mijn contacten zodat ik niet verliefd kan worden zeg maar.
Het is en blijft een lastig probleem.
Vind ik ook. Merel jij staat hier gewoon heel realistisch in, maakt het niet mooier dan het is, verzint geen smoezen om het vreemdgaan te rechtvaardigen. Het is zoals het is, inderdaad een pijnlijke en slepende kwestie en jij bent er uiteindelijk door deze houding, goed uitgekomen. Zou je het nog eens doen/aangaan?
verstandelijk gezien zeg ik nee, doe het nooit meer, maar dat zei ik voor dit gebeurde eigenlijk ook altijd. Ik ben blij dat ik al die tijd wel voor ogen heb gezien wat er gebeurde en daar ook open over sprak. Hij wilde daar eerst niet aan en toch ook wel. Dus wij zijn beide wel realistisch geweest, maar gewoon o zo fout geweest.
Liefde maakt echt blind. Wel is het zo dat ik nu van te voren al oppas om niet te close met een man te worden in de vorm van puur vriendschap al. Aan de ene kant vind ik dat jammer, want ik heb/had een paar hele goede vrienden die gebonden zijn maar waar verder niks extra aan was en ook waarvan de partners mij kennen. Ik ben voorzichtiger geworden in mijn contacten zodat ik niet verliefd kan worden zeg maar.
Het is en blijft een lastig probleem.
woensdag 8 oktober 2008 om 14:15
Tja, ik zit nu inderdaad weer op zo'n punt; Verstand of gevoel laten spreken.
Ik wil zoveel met jullie delen en gevoelens neerzetten maar ik weet het echt even niet. Ik kreeg vanmorgen weer een sms-je van hem. Hij is trouwens vrijgezel, ik ben zijn eerste liefde, we zijn elkaar nooit vergeten en hij heeft zijn relatie, deels voor mij, een half jaar geleden ofzo beeindigd voor mij. (hij had de "ballen" ik niet helaas....) Maar goed, nogmaals het is niet alleen wat je ziet/leest, ik weet het gewoon even niet momenteel. Zucht, ik had eindelijk rust, hij was echt uit mijn hoofd voor het grootste gedeelte en nu begint het weer van voor af aan. Tuurlijk kan ik niet meer reageren of sms-en dat ik geen contact meer wil. Maar het blijft maar in mijn hoofd zitten dat we elkaar na 10 jaar weer zagen en in een keer pats boem, klaar, we WISTEN het. Dat is meer waar ik mee zit, met de vraag; wat betekent dit dan? Is dit het lot etc etc?
Jullie ook veel sterkte Liefs Sal
Ik wil zoveel met jullie delen en gevoelens neerzetten maar ik weet het echt even niet. Ik kreeg vanmorgen weer een sms-je van hem. Hij is trouwens vrijgezel, ik ben zijn eerste liefde, we zijn elkaar nooit vergeten en hij heeft zijn relatie, deels voor mij, een half jaar geleden ofzo beeindigd voor mij. (hij had de "ballen" ik niet helaas....) Maar goed, nogmaals het is niet alleen wat je ziet/leest, ik weet het gewoon even niet momenteel. Zucht, ik had eindelijk rust, hij was echt uit mijn hoofd voor het grootste gedeelte en nu begint het weer van voor af aan. Tuurlijk kan ik niet meer reageren of sms-en dat ik geen contact meer wil. Maar het blijft maar in mijn hoofd zitten dat we elkaar na 10 jaar weer zagen en in een keer pats boem, klaar, we WISTEN het. Dat is meer waar ik mee zit, met de vraag; wat betekent dit dan? Is dit het lot etc etc?
Jullie ook veel sterkte Liefs Sal
woensdag 8 oktober 2008 om 14:59
quote:salle schreef op 08 oktober 2008 @ 14:15:
Tja, ik zit nu inderdaad weer op zo'n punt; Verstand of gevoel laten spreken.
Ik wil zoveel met jullie delen en gevoelens neerzetten maar ik weet het echt even niet. Ik kreeg vanmorgen weer een sms-je van hem. Hij is trouwens vrijgezel, ik ben zijn eerste liefde, we zijn elkaar nooit vergeten en hij heeft zijn relatie, deels voor mij, een half jaar geleden ofzo beeindigd voor mij. (hij had de "ballen" ik niet helaas....) Maar goed, nogmaals het is niet alleen wat je ziet/leest, ik weet het gewoon even niet momenteel. Zucht, ik had eindelijk rust, hij was echt uit mijn hoofd voor het grootste gedeelte en nu begint het weer van voor af aan. Tuurlijk kan ik niet meer reageren of sms-en dat ik geen contact meer wil. Maar het blijft maar in mijn hoofd zitten dat we elkaar na 10 jaar weer zagen en in een keer pats boem, klaar, we WISTEN het. Dat is meer waar ik mee zit, met de vraag; wat betekent dit dan? Is dit het lot etc etc?
Jullie ook veel sterkte Liefs Sal
Ga voor jezelf goed na wat je wilt. Je bent niet weer opeens patsboem verliefd op hem geworden. Als je heel gelukkig zou zijn in je huwelijk dan kun je natuurlijk weer verliefd worden, maar dan doe je er niets mee. Zou als ik jou was niet weer vreemd gaan. Kies, of vergeet.
Sterkte!
Tja, ik zit nu inderdaad weer op zo'n punt; Verstand of gevoel laten spreken.
Ik wil zoveel met jullie delen en gevoelens neerzetten maar ik weet het echt even niet. Ik kreeg vanmorgen weer een sms-je van hem. Hij is trouwens vrijgezel, ik ben zijn eerste liefde, we zijn elkaar nooit vergeten en hij heeft zijn relatie, deels voor mij, een half jaar geleden ofzo beeindigd voor mij. (hij had de "ballen" ik niet helaas....) Maar goed, nogmaals het is niet alleen wat je ziet/leest, ik weet het gewoon even niet momenteel. Zucht, ik had eindelijk rust, hij was echt uit mijn hoofd voor het grootste gedeelte en nu begint het weer van voor af aan. Tuurlijk kan ik niet meer reageren of sms-en dat ik geen contact meer wil. Maar het blijft maar in mijn hoofd zitten dat we elkaar na 10 jaar weer zagen en in een keer pats boem, klaar, we WISTEN het. Dat is meer waar ik mee zit, met de vraag; wat betekent dit dan? Is dit het lot etc etc?
Jullie ook veel sterkte Liefs Sal
Ga voor jezelf goed na wat je wilt. Je bent niet weer opeens patsboem verliefd op hem geworden. Als je heel gelukkig zou zijn in je huwelijk dan kun je natuurlijk weer verliefd worden, maar dan doe je er niets mee. Zou als ik jou was niet weer vreemd gaan. Kies, of vergeet.
Sterkte!
woensdag 8 oktober 2008 om 18:25
quote:liselore schreef op 25 september 2008 @ 13:00:
Ik ben het niet vaak met elninjoo eens, maar dat soort vrouwen loyaliteit wat er verwacht wordt van de minnares is echt lulkoek. Zij heeft geen trouw gezworen.
Nou trok ik het zowiezo breder dan alleen vrouwen.
Aangezien vrouwen hier op het forum en in de voorbeelden ook wel eens een minaar hebben.
Persoonlijk zou ik niet in zee willen met een gebonden man. En dat ik er en met mij meer er iets van vinden dat sommige wel in zee willen met nog een gebonden persoon, prima maar verantwoordelijk, nee.
Kopen van een dief heet heling en geen diefstal. Ook wat mij betreft niet goed, maar geen diefstal.
Als je het omdraaid en je betrapt je partner op vreemd gaan ga je ook niet in gesprek met de derde persoon. Maar alleen met je partner, die heeft aan jou uit te leggen hoe hij of zij het in zijn/haar hoofd haalt een derde er bij te halen en jullie relatie op het spel te zetten, met eventuele verdriet van de kinderen. De vreemdganger dus en niemand anders.
Ik zou ook nooit bewust een relatie aangaan met een getrouwde vent; ik wil geen vent die met andere vrouwen vrijt of wat dan ook..Ik heb liever een man die 100% voor mij gaat en die 100% betrouwbaar en eerlijk is..
Maar wat als hij je jaren heeft voorgelogen over zijn gebonden status, wat dan? Okay, ik ben er wel een klein jaartje achtergekomen dat-ie getrouwd is, maar heb ik dan al die andere jaren (7!) fout gezeten..? Ik heb het gevoel dat GM mij heel wat heeft afgenomen en van mij heeft gestolen, en ik neem het hem niet in dank af, zoals mijn onschuld en goedgelovigheid in mensen.
Ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik constant op mijn hoede moet zijn, mbt vriendschappen en hoe ik met mensen om moet gaan..Ik ben hierdoor veranderd en ik hoop mezelf weer terug te vinden.
Ik ben het niet vaak met elninjoo eens, maar dat soort vrouwen loyaliteit wat er verwacht wordt van de minnares is echt lulkoek. Zij heeft geen trouw gezworen.
Nou trok ik het zowiezo breder dan alleen vrouwen.
Aangezien vrouwen hier op het forum en in de voorbeelden ook wel eens een minaar hebben.
Persoonlijk zou ik niet in zee willen met een gebonden man. En dat ik er en met mij meer er iets van vinden dat sommige wel in zee willen met nog een gebonden persoon, prima maar verantwoordelijk, nee.
Kopen van een dief heet heling en geen diefstal. Ook wat mij betreft niet goed, maar geen diefstal.
Als je het omdraaid en je betrapt je partner op vreemd gaan ga je ook niet in gesprek met de derde persoon. Maar alleen met je partner, die heeft aan jou uit te leggen hoe hij of zij het in zijn/haar hoofd haalt een derde er bij te halen en jullie relatie op het spel te zetten, met eventuele verdriet van de kinderen. De vreemdganger dus en niemand anders.
Ik zou ook nooit bewust een relatie aangaan met een getrouwde vent; ik wil geen vent die met andere vrouwen vrijt of wat dan ook..Ik heb liever een man die 100% voor mij gaat en die 100% betrouwbaar en eerlijk is..
Maar wat als hij je jaren heeft voorgelogen over zijn gebonden status, wat dan? Okay, ik ben er wel een klein jaartje achtergekomen dat-ie getrouwd is, maar heb ik dan al die andere jaren (7!) fout gezeten..? Ik heb het gevoel dat GM mij heel wat heeft afgenomen en van mij heeft gestolen, en ik neem het hem niet in dank af, zoals mijn onschuld en goedgelovigheid in mensen.
Ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik constant op mijn hoede moet zijn, mbt vriendschappen en hoe ik met mensen om moet gaan..Ik ben hierdoor veranderd en ik hoop mezelf weer terug te vinden.
donderdag 9 oktober 2008 om 09:15
Hoi Merel ,wat jij daar zegt over die vriendschappen met mannen,heeft mijn man dus nu met vrouwen.
Het blijft een lastig iets voor alletwee de parnters.
Zo dacht mijn man echt dat het van mij niet mocht(contakt met andere vrouwen collega enz enz)Terwijl ik daar nooit iets over gezegd heb.Ik denk als je zoiets als dit hebt meegemaakt dit soort dingen gewoon gevoelsmatig in een ander daglicht staan,mijn man wil het ook nooit meer meemaken en houdt zich daarom ook wat meer opervlakkig bij andere vrouwen,terwijl dit eigenlijk helemaal niet in zijn aard ligt,snap je?
Je bent nu eenmaal mens,en het kan zomaar gebeuren dat je iemand leuker vind dan je zelf wilt,maar dat zijn gevoelens en emoties en als je die bepaalde chemie ook nog eens erbij komt,is het ook niet gemakkelijk allemaal,en kun je indd jezelf erin verliezen,dat kan ons allemaal gebeuren,alleen hoop ik zelf dat we dan eerlijk durven zijn,en het met elkaar erover te hebben als partners die samen aan een toekomst werken voor het gezin.Monogaan zijn is niet natuurlijk ,maar een keuze.
Het blijft een lastig iets voor alletwee de parnters.
Zo dacht mijn man echt dat het van mij niet mocht(contakt met andere vrouwen collega enz enz)Terwijl ik daar nooit iets over gezegd heb.Ik denk als je zoiets als dit hebt meegemaakt dit soort dingen gewoon gevoelsmatig in een ander daglicht staan,mijn man wil het ook nooit meer meemaken en houdt zich daarom ook wat meer opervlakkig bij andere vrouwen,terwijl dit eigenlijk helemaal niet in zijn aard ligt,snap je?
Je bent nu eenmaal mens,en het kan zomaar gebeuren dat je iemand leuker vind dan je zelf wilt,maar dat zijn gevoelens en emoties en als je die bepaalde chemie ook nog eens erbij komt,is het ook niet gemakkelijk allemaal,en kun je indd jezelf erin verliezen,dat kan ons allemaal gebeuren,alleen hoop ik zelf dat we dan eerlijk durven zijn,en het met elkaar erover te hebben als partners die samen aan een toekomst werken voor het gezin.Monogaan zijn is niet natuurlijk ,maar een keuze.
vrijdag 10 oktober 2008 om 16:11
Ik ben net even heel sterk geweest...
Na dagen van sms-jes heen en weer, kreeg ik meer en meer het gevoel dat we weer van voor af aan begonnen. Ik heb mezelf echt op mijn donder moeten geven vandaag en mezelf steeds weer de vraag gesteld; wil ik dit weer, waar leidt dit toe, wat wil ie nou? wat wil ik nou, voel ik me goed hieronder etc etc.
En opeens floepte er een mail uit naar hem. Ik wil geen contact meer, het maakt me te onrustig (en het was net zo rustig in mijn hoofd).
Nu zit ik met een mantra in mijn hoofd; dit is beter, dit is beter, dit is beter, dit is beter.......
En wat heb ik nu geleerd? Het gevoel herkennen vd vorige keer en voortijdig afgekapt.
Zucht.
Sal
Na dagen van sms-jes heen en weer, kreeg ik meer en meer het gevoel dat we weer van voor af aan begonnen. Ik heb mezelf echt op mijn donder moeten geven vandaag en mezelf steeds weer de vraag gesteld; wil ik dit weer, waar leidt dit toe, wat wil ie nou? wat wil ik nou, voel ik me goed hieronder etc etc.
En opeens floepte er een mail uit naar hem. Ik wil geen contact meer, het maakt me te onrustig (en het was net zo rustig in mijn hoofd).
Nu zit ik met een mantra in mijn hoofd; dit is beter, dit is beter, dit is beter, dit is beter.......
En wat heb ik nu geleerd? Het gevoel herkennen vd vorige keer en voortijdig afgekapt.
Zucht.
Sal
