Relaties
alle pijlers
Mishandeld als kind
zaterdag 24 mei 2025 om 21:48
Ik ben een oud gediende hier op het forum, maar nu terug onder een andere Nick.
Ik ben als kind mishandeld door mijn ouders. Eens in de zoveel tijd komt er een trigger, waardoor alles weer naar boven komt.
Vandaag probeerde ik met 1 van mijn ouders een gesprek aan te gaan, naar aanleiding van een familielid, die precies hetzelfde heeft meegemaakt en dat openbaar maakte en dat raakte mij enorm.
En wat gebeurde er? Er wordt gelogen, maar het ergste is, dat er wordt geroepen, waarom ik met verwijten kom? Waarom ik oude koeien uit de sloot haal? Waarom ik probeer, ze een maagzweer te bezorgen met mijn vragen?
Mijn ouders vinden hun kind op straat slaan met een riem, omdat ik 10 minuten te laat was van een klassen uitje geen mishandeling . Er stond een halve klas te kijken dus de vernedering voor mij, was nog groter dan de pijn.
Vinden hun eigen kind schoppen en slaan geen mishandeling, maar dat van het familielid wel.
Vinden een minderjarig kind van 13 voor een paar weken thuis achterlaten, terwijl ze op vakantie gaan naar de andere kant van de wereld geen mishandeling, terwijl ze sibling wel meenemen en dat meerdere keren. En zo kan ik nog wel een hele tijd doorgaan.
Zijn hier mensen, die iets dergelijks hebben meegemaakt en hoe gaan jullie nu met je ouders om?
Ik ben als kind mishandeld door mijn ouders. Eens in de zoveel tijd komt er een trigger, waardoor alles weer naar boven komt.
Vandaag probeerde ik met 1 van mijn ouders een gesprek aan te gaan, naar aanleiding van een familielid, die precies hetzelfde heeft meegemaakt en dat openbaar maakte en dat raakte mij enorm.
En wat gebeurde er? Er wordt gelogen, maar het ergste is, dat er wordt geroepen, waarom ik met verwijten kom? Waarom ik oude koeien uit de sloot haal? Waarom ik probeer, ze een maagzweer te bezorgen met mijn vragen?
Mijn ouders vinden hun kind op straat slaan met een riem, omdat ik 10 minuten te laat was van een klassen uitje geen mishandeling . Er stond een halve klas te kijken dus de vernedering voor mij, was nog groter dan de pijn.
Vinden hun eigen kind schoppen en slaan geen mishandeling, maar dat van het familielid wel.
Vinden een minderjarig kind van 13 voor een paar weken thuis achterlaten, terwijl ze op vakantie gaan naar de andere kant van de wereld geen mishandeling, terwijl ze sibling wel meenemen en dat meerdere keren. En zo kan ik nog wel een hele tijd doorgaan.
Zijn hier mensen, die iets dergelijks hebben meegemaakt en hoe gaan jullie nu met je ouders om?
zaterdag 24 mei 2025 om 21:50
Deze mensen gaan niet veranderen. Als je erkenning van je ouders wil voor hun mishandeling en verwaarlozing weer je zeker dat je teleurgesteld zult worden.
Hou afstand van ze, zoek hulp en probeer je eigen leven leuk te maken. Meer kan ik je niet adviseren.
Hou afstand van ze, zoek hulp en probeer je eigen leven leuk te maken. Meer kan ik je niet adviseren.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zaterdag 24 mei 2025 om 21:55
Hier sluit ik me helemaal bij aan.Nana_Mouskouri schreef: ↑24-05-2025 21:50Deze mensen gaan niet veranderen. Als je erkenning van je ouders wil voor hun mishandeling en verwaarlozing weer je zeker dat je teleurgesteld zult worden.
Hou afstand van ze, zoek hulp en probeer je eigen leven leuk te maken. Meer kan ik je niet adviseren.
Sterkte.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 24 mei 2025 om 21:56
Precies.Nana_Mouskouri schreef: ↑24-05-2025 21:50Deze mensen gaan niet veranderen. Als je erkenning van je ouders wil voor hun mishandeling en verwaarlozing weer je zeker dat je teleurgesteld zult worden.
Hou afstand van ze, zoek hulp en probeer je eigen leven leuk te maken. Meer kan ik je niet adviseren.
Sterkte TO.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
zaterdag 24 mei 2025 om 22:00
Er is een probleem. Mishandeling, waar jij nog steeds last van hebt.
Jouw ouders zien als oplossing van het probleem: dat jij je mond dichthoudt.
Als jij stil bent, dan is er ook geen probleem meer.
Ze zullen doorgaan met gaslighten, bagatelliseren, verwijten, ontkennen, omdraaien. (Zoek eens op: blame shifting.)
Ze gaan nooit toegeven wat ze jou hebben aangedaan.
Geef de hoop op empathische, verantwoordelijke ouders op. Voor je eigen gemoedsrust: geef het op. Ze gaan niet veranderen.
Jouw ouders zien als oplossing van het probleem: dat jij je mond dichthoudt.
Als jij stil bent, dan is er ook geen probleem meer.
Ze zullen doorgaan met gaslighten, bagatelliseren, verwijten, ontkennen, omdraaien. (Zoek eens op: blame shifting.)
Ze gaan nooit toegeven wat ze jou hebben aangedaan.
Geef de hoop op empathische, verantwoordelijke ouders op. Voor je eigen gemoedsrust: geef het op. Ze gaan niet veranderen.
explorista wijzigde dit bericht op 24-05-2025 22:15
3.26% gewijzigd
-- tijdelijk mottoloos --
zaterdag 24 mei 2025 om 22:01
Dit.Nana_Mouskouri schreef: ↑24-05-2025 21:50Deze mensen gaan niet veranderen. Als je erkenning van je ouders wil voor hun mishandeling en verwaarlozing weer je zeker dat je teleurgesteld zult worden.
Hou afstand van ze, zoek hulp en probeer je eigen leven leuk te maken. Meer kan ik je niet adviseren.
Ik vind het heel erg voor je, wat je is overkomen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 24 mei 2025 om 22:18
Mijn ouders hebben paar jaar geleden contact verbroken enige goede dat ze gedaan hebben.
Ik ben geestelijk en lichamelijk mishandeld.
Ik bleef de schuld krijgen van alles en nog wat een paar jaar terug waren ze mij zo zat dat ze contact hebben verbroken. Ik heb jaren therapie gehad maar kan zeggen dat t goed gaat. Ben overigens al 20 jaar huis uit en heb dus tot paar jaar terug contact gehad ondanks alles wat ze me hebben aangedaan
Ik ben geestelijk en lichamelijk mishandeld.
Ik bleef de schuld krijgen van alles en nog wat een paar jaar terug waren ze mij zo zat dat ze contact hebben verbroken. Ik heb jaren therapie gehad maar kan zeggen dat t goed gaat. Ben overigens al 20 jaar huis uit en heb dus tot paar jaar terug contact gehad ondanks alles wat ze me hebben aangedaan
zaterdag 24 mei 2025 om 22:32
Wat fijn, dat het als een opluchting voelt. Ik vind het zo lastig, definitief alle contact te verbreken. Want ondanks alle verdriet en pijn, voel ik toch nog ergens wat liefde voor ze en loyaliteit, dus ik snap, dat lange contact wel , dat je hebt onderhouden.appelwangetje schreef: ↑24-05-2025 22:18Mijn ouders hebben paar jaar geleden contact verbroken enige goede dat ze gedaan hebben.
Ik ben geestelijk en lichamelijk mishandeld.
Ik bleef de schuld krijgen van alles en nog wat een paar jaar terug waren ze mij zo zat dat ze contact hebben verbroken. Ik heb jaren therapie gehad maar kan zeggen dat t goed gaat. Ben overigens al 20 jaar huis uit en heb dus tot paar jaar terug contact gehad ondanks alles wat ze me hebben aangedaan
zaterdag 24 mei 2025 om 22:41
Ja ze zullen vechten en hun versie van de waarheid verdedigen tot ze er zelf bij neervallen.
Maar dat maakt het nog niet de waarheid.
Het is heel moeilijk om in jouw waarheid te blijven staan. Ze proberen jou weer in de kindrol te krijgen. Zwijgend en meegaand.
Bewaak je grens, je gaat nooit gelijk krijgen.
De loyaliteit die je voelt is biologisch in alle kinderen geprogrammeerd. Dat heeft niets met hen te maken.
Het meest bevrijdende wat een psychiater ooit tegen mij zei was: 'jij hebt geen moeder. Je mag verlangen naar een moeder. Rouwen om de moeder die je nooit had. Die vrouw was niet jouw moeder'
Maar dat maakt het nog niet de waarheid.
Het is heel moeilijk om in jouw waarheid te blijven staan. Ze proberen jou weer in de kindrol te krijgen. Zwijgend en meegaand.
Bewaak je grens, je gaat nooit gelijk krijgen.
De loyaliteit die je voelt is biologisch in alle kinderen geprogrammeerd. Dat heeft niets met hen te maken.
Het meest bevrijdende wat een psychiater ooit tegen mij zei was: 'jij hebt geen moeder. Je mag verlangen naar een moeder. Rouwen om de moeder die je nooit had. Die vrouw was niet jouw moeder'
zaterdag 24 mei 2025 om 23:08
To, wat vreselijk wat je allemaal hebt meegemaakt.Nana_Mouskouri schreef: ↑24-05-2025 21:50Deze mensen gaan niet veranderen. Als je erkenning van je ouders wil voor hun mishandeling en verwaarlozing weer je zeker dat je teleurgesteld zult worden.
Hou afstand van ze, zoek hulp en probeer je eigen leven leuk te maken. Meer kan ik je niet adviseren.
Heb je hier al eens hulp bij gezocht? Misschien als eerste met de hulpvraag "hoe laat ik de verwachting los ooit erkenning van mijn ouders te krijgen?"
Voor mij voelde erkenning krijgen in therapie heel erg fijn.
zaterdag 24 mei 2025 om 23:16
De band is niet heel erg intensief, zo af en toe een keer appen of bellen. Soms help ik ze ergens mee, op hun verzoek.
Op visite gaan lukt mij niet. Ik ben altijd zo snel mogelijk weg daar. Ik vind het lastig ze te troosten, als er iets is. Een knuffel geven ofzo , dat lukt niet, hebben ze bij mij, nooit als kind gedaan.
zaterdag 24 mei 2025 om 23:20
Wat ontzettend verdrietig dat je dat hebt moeten meemaken TO.
Kan je met je ouders omgaan als je weet dat je nooit erkenning zult krijgen voor wat er gebeurd is?
Die ja/nee strijd wil je namelijk niet met ze aangaan. Je wint hem nooit, en het is gruwelijk pijnlijk steeds opnieuw ontkent en vernederd te worden.
Jij weet hoe het was. Wat ze deden.
Kan je, met dat gegeven, en wetende dat het niet bespreekbaar is met ze, een manier bedenken waarop contact voor jou oke is?
Kan je met je ouders omgaan als je weet dat je nooit erkenning zult krijgen voor wat er gebeurd is?
Die ja/nee strijd wil je namelijk niet met ze aangaan. Je wint hem nooit, en het is gruwelijk pijnlijk steeds opnieuw ontkent en vernederd te worden.
Jij weet hoe het was. Wat ze deden.
Kan je, met dat gegeven, en wetende dat het niet bespreekbaar is met ze, een manier bedenken waarop contact voor jou oke is?
zaterdag 24 mei 2025 om 23:21
Niet voor die erkenning, wel voor het feit inzicht te krijgen , waarom ik zo hard voor mezelf ben. En waar mijn gedrevenheid vandaan komt, ik moest al jong voor mezelf zorgen en kon altijd alleen op mezelf bouwen. Dus ik wilde nooit meer in een situatie komen, dat ik afhankelijk van iemand zou worden. Dat voelt onveilig en geeft de ander macht over mij.
zaterdag 24 mei 2025 om 23:40
Het voelt inderdaad zo tegennatuurlijk, dat ik het niet eens meer ga proberen.
Ik denk dat ik af en toe nog steeds het goede wil doen, om erkenning te krijgen van mijn ouders, dat ik er wel toe doe.
En niet alleen handig ben voor het regelen van bank, verzekering of belastingzaken.
zaterdag 24 mei 2025 om 23:50
zondag 25 mei 2025 om 07:57
Dit hoef je echt allemaal niet te doen. Laat het los...MevrouwdeSteen schreef: ↑24-05-2025 23:16De band is niet heel erg intensief, zo af en toe een keer appen of bellen. Soms help ik ze ergens mee, op hun verzoek.
Op visite gaan lukt mij niet. Ik ben altijd zo snel mogelijk weg daar. Ik vind het lastig ze te troosten, als er iets is. Een knuffel geven ofzo , dat lukt niet, hebben ze bij mij, nooit als kind gedaan.
Die inzicht, erkenning, spijt, liefde... je zult het allemaal niet bij ze gaan vinden.
Ga met ze om hoe jij dat wil, niet hoe je denkt dat zij dat willen. Kijk niet naar wat zij nodig hebben.
En spijt of inzicht: als je 1x iets fout doet zou je je kunnen bedenken dat dat niet goed is geweest, maar als je iets structureel fout doet dan vind je het blijkbaar heel normaal om het zo te doen.
Laat deze mensen los en zoek hulp voor jezelf.
zondag 25 mei 2025 om 08:59
Ook nog dikke kans dat ze het zelf gewoon echt niet inzien. Veel mensen vinden bizarre dingen normaal in een opvoeding. Ze vinden dan zelf echt dat ze gedaan hebben wat nodig was.Explorista schreef: ↑24-05-2025 22:00Er is een probleem. Mishandeling, waar jij nog steeds last van hebt.
Jouw ouders zien als oplossing van het probleem: dat jij je mond dichthoudt.
Als jij stil bent, dan is er ook geen probleem meer.
Ze zullen doorgaan met gaslighten, bagatelliseren, verwijten, ontkennen, omdraaien. (Zoek eens op: blame shifting.)
Ze gaan nooit toegeven wat ze jou hebben aangedaan.
Geef de hoop op empathische, verantwoordelijke ouders op. Voor je eigen gemoedsrust: geef het op. Ze gaan niet veranderen.
zondag 25 mei 2025 om 09:12
MevrouwdeSteen schreef: ↑24-05-2025 22:06Jullie hebben ook wel gelijk, dat ik geen erkenning of verontschuldiging ga krijgen. Zelfs geen verklaring.
Ik hoopte, dat nu ze ouder zijn, ze toch iets van spijt zouden hebben.
Oh, maar die vergissing heb ik ook al vaker gemaakt.
Ik dacht ook wel een stukje empathie van mijn inmiddels hoog bejaarde moeder te krijgen.
Dat ik dacht: "nu zal ze het toch wel erkennen?"
Nee hoor, lekker makkelijk zo'n selectief geheugen! En wat ze zich nog wel kon herinneren, werd honend weg gelachen.
Ik ga het niet eens meer proberen om tot haar door te dringen. Je krijgt er niks voor terug behalve teleurstelling.
Sterkte TO. Ik weet wel een beetje hoe dit voelt helaas.
zondag 25 mei 2025 om 10:13
MevrouwdeSteen schreef: ↑24-05-2025 23:16De band is niet heel erg intensief, zo af en toe een keer appen of bellen. Soms help ik ze ergens mee, op hun verzoek.
Op visite gaan lukt mij niet. Ik ben altijd zo snel mogelijk weg daar. Ik vind het lastig ze te troosten, als er iets is. Een knuffel geven ofzo , dat lukt niet, hebben ze bij mij, nooit als kind gedaan.
Ook herkenbaar.
Ik weet nog dat mijn moeder een keer ziek was en veel pijn had. Ik zou op zijn minst een klein beetje medelijden moeten voelen,, maar ik voelde het niet!
zondag 25 mei 2025 om 10:25
Deze komt wel even binnen want ik wist wel dat het slaan en verrot gescholden worden niet oke was maar zo te lezen was het gewoon pure mishandeling wat ik en ook mijn broertjes en zusjes hebben ondergaan.
Mijn moeder wilde er ook niet meer over praten en ging in een slachtofferrol waardoor ik dacht dat het of mijn schuld was en daardoor minder erg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
