Relaties
alle pijlers
Moeilijke aanpassing met kinderen
zaterdag 10 december 2016 11:46
Een groot jaar geleden ben ik moeder geworden van een tweeling. Ik vind het moeilijk om naar een nieuw evenwicht te gaan met mijn man. Ik vroeg mij af hoe dit bij ander jonge ouders is gegaan?
Ik had nooit gedacht dat dit een probleem zou zijn. We hebben nog nooit zware problemen gehad, hadden een erg fijne relatie waarbij we heel geregeld leuke dingen met elkaar deden en een heel bevredigend seksleven. Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit zo zou veranderen na de geboorte van onze kinderen. De eerste acht maanden hebben we niet gevreeën met elkaar. Toen mijn man aangaf dat ik wel eens wat meer tijd voor hem kon maken, heb ik de kinderen op logeren gedaan (vond ik best moeilijk de eerste maal) om samen op restaurant te gaan. Wat een fijne avond had moeten worden, viel mij redelijk zwaar. Hij wilde direct vrijen, terwijl ik meer zin had om weer eens uitgebreid met elkaar te praten. Ik wilde hem niet afwijzen, dus ben ik er maar in mee gegaan. Sindsdien hebben we nog een viertal keer seks gehad, voor mijn man is dit veelt te weinig. Ik heb helemaal geen zin meer, waar dit aan ligt weet ik niet precies.
We hebben de mogelijkheid gehad om ons huis uit te breiden en we zijn nu bezig met een grote renovatie. Hierdoor liggen de kinderen nog bij ons in de slaapkamer, in afwachting dat ze hun eigen kamertje hebben. Dat maakt het wel moeilijk om intiem te zijn volgens mijn man. Mijn man wilde veel van het werk zelf doen om de koste te drukken. Hij gaat regelmatig sporten of uit buiten de deur. Ik vind dat hij gerust wat vaker thuis kan zijn om verder te werken, dan is alles vlugger klaar. De laatste maanden zijn er steeds meer frustraties gegroeid. Hij blijft heel veel doen buien de deur en hij lijkt niet in te zien dat een spontaan tripje met de vrienden om te snowboarden geen mogelijkheid meer is als je kinderen hebt. Hij vindt wellicht dat ik te weinig doe en was boos dat ik niet meer mee wilde naar iets van zijn werk. Ik wil mijn zeldzame vrije tijd niet verspillen aan zoiets.
Ik geniet enorm van het moeder zijn, maar het is, als ik eerlijk ben, gewoon ook heel zwaar. Mijn leven is in veel opzichten dramatisch veranderd (ik heb een stuk van mijn vrijheid en lichaam gegeven), terwijl dat van mijn man gewoon verder zijn gangetje gaat (of dat denkt hij toch). De laatste discussie ging erover dat hij zonder overleg materiaal gaan halen was voor de renovatie (kostprijs 2670 euro). Hij vond het niet nodig dit met mij te bespreken omdat ik daar toch niets van ken, ik vind dat dure uitgaven in overleg moeten gebeuren
Ik vraag mij af hoe dit gegaan is bij andere (jonge) ouders? Wat deden jullie om elkaar niet uit het oog te verliezen en om meer begrip te krijgen voor elkaar? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Bedankt.
Ik had nooit gedacht dat dit een probleem zou zijn. We hebben nog nooit zware problemen gehad, hadden een erg fijne relatie waarbij we heel geregeld leuke dingen met elkaar deden en een heel bevredigend seksleven. Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit zo zou veranderen na de geboorte van onze kinderen. De eerste acht maanden hebben we niet gevreeën met elkaar. Toen mijn man aangaf dat ik wel eens wat meer tijd voor hem kon maken, heb ik de kinderen op logeren gedaan (vond ik best moeilijk de eerste maal) om samen op restaurant te gaan. Wat een fijne avond had moeten worden, viel mij redelijk zwaar. Hij wilde direct vrijen, terwijl ik meer zin had om weer eens uitgebreid met elkaar te praten. Ik wilde hem niet afwijzen, dus ben ik er maar in mee gegaan. Sindsdien hebben we nog een viertal keer seks gehad, voor mijn man is dit veelt te weinig. Ik heb helemaal geen zin meer, waar dit aan ligt weet ik niet precies.
We hebben de mogelijkheid gehad om ons huis uit te breiden en we zijn nu bezig met een grote renovatie. Hierdoor liggen de kinderen nog bij ons in de slaapkamer, in afwachting dat ze hun eigen kamertje hebben. Dat maakt het wel moeilijk om intiem te zijn volgens mijn man. Mijn man wilde veel van het werk zelf doen om de koste te drukken. Hij gaat regelmatig sporten of uit buiten de deur. Ik vind dat hij gerust wat vaker thuis kan zijn om verder te werken, dan is alles vlugger klaar. De laatste maanden zijn er steeds meer frustraties gegroeid. Hij blijft heel veel doen buien de deur en hij lijkt niet in te zien dat een spontaan tripje met de vrienden om te snowboarden geen mogelijkheid meer is als je kinderen hebt. Hij vindt wellicht dat ik te weinig doe en was boos dat ik niet meer mee wilde naar iets van zijn werk. Ik wil mijn zeldzame vrije tijd niet verspillen aan zoiets.
Ik geniet enorm van het moeder zijn, maar het is, als ik eerlijk ben, gewoon ook heel zwaar. Mijn leven is in veel opzichten dramatisch veranderd (ik heb een stuk van mijn vrijheid en lichaam gegeven), terwijl dat van mijn man gewoon verder zijn gangetje gaat (of dat denkt hij toch). De laatste discussie ging erover dat hij zonder overleg materiaal gaan halen was voor de renovatie (kostprijs 2670 euro). Hij vond het niet nodig dit met mij te bespreken omdat ik daar toch niets van ken, ik vind dat dure uitgaven in overleg moeten gebeuren
Ik vraag mij af hoe dit gegaan is bij andere (jonge) ouders? Wat deden jullie om elkaar niet uit het oog te verliezen en om meer begrip te krijgen voor elkaar? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Bedankt.
dinsdag 13 december 2016 18:35
quote:CenturyChild schreef op 13 december 2016 @ 17:52:
[...]
Een kwestie van plannen. Ik werk veertig uur per week, heb twee kinderen, een hobby en maak tijd voor mijn man. 's Avonds pak ik een uurtje voor mezelf, om bij te komen. Dan lees ik, of ik blog. We kijken daarna samen film of een serie. Mijn man heeft elke maandagavond raadsvergadering en elke donderdag fractie overleg. Dan kan ik rustig de was doen oid. Het weekend is voor de kinderen en het huishouden, maar dat laten we ook regelmatig voor wat het is om iets leuks als gezin te doen. Boodschappen doen we altijd met zijn vieren en we gaan regelmatig weg. Een gezamenlijke agenda, overleg en goed plannen doet een hoop. Eens per jaar is mijn man een weekend weg voor een lan party en hij gaat elk jaar naar een festival. Ik ga af en toe naar een dansavond of met een vriendin de kroeg in.
Het toverwoord is praten. Over je dag, over de planning, over wat je bezig houdt. Seks is soms spontaan, soms gepland. Soms moet ik me er toe zetten maar dat is het altijd waard.
Vind je het heel erg als ik zeg dat ik zo'n godsgruwelijke hekel heb aan de uitspraak: kwestie van plannen.
Alsof dan opeens alles poef van een leien dakje gaat. Ik word echt zwaar ongelukkig nu ik in zo'n strak stramien leef.
[...]
Een kwestie van plannen. Ik werk veertig uur per week, heb twee kinderen, een hobby en maak tijd voor mijn man. 's Avonds pak ik een uurtje voor mezelf, om bij te komen. Dan lees ik, of ik blog. We kijken daarna samen film of een serie. Mijn man heeft elke maandagavond raadsvergadering en elke donderdag fractie overleg. Dan kan ik rustig de was doen oid. Het weekend is voor de kinderen en het huishouden, maar dat laten we ook regelmatig voor wat het is om iets leuks als gezin te doen. Boodschappen doen we altijd met zijn vieren en we gaan regelmatig weg. Een gezamenlijke agenda, overleg en goed plannen doet een hoop. Eens per jaar is mijn man een weekend weg voor een lan party en hij gaat elk jaar naar een festival. Ik ga af en toe naar een dansavond of met een vriendin de kroeg in.
Het toverwoord is praten. Over je dag, over de planning, over wat je bezig houdt. Seks is soms spontaan, soms gepland. Soms moet ik me er toe zetten maar dat is het altijd waard.
Vind je het heel erg als ik zeg dat ik zo'n godsgruwelijke hekel heb aan de uitspraak: kwestie van plannen.
Alsof dan opeens alles poef van een leien dakje gaat. Ik word echt zwaar ongelukkig nu ik in zo'n strak stramien leef.
dinsdag 13 december 2016 18:44
quote:Mevrouw75 schreef op 13 december 2016 @ 18:35:
[...]
Vind je het heel erg als ik zeg dat ik zo'n godsgruwelijke hekel heb aan de uitspraak: kwestie van plannen.
Alsof dan opeens alles poef van een leien dakje gaat. Ik word echt zwaar ongelukkig nu ik in zo'n strak stramien leef.Nee natuurlijk niet. Het gaat dan ook niet ineens van een leien dakje, dat snap ik ook wel. Het maakt het leven alleen een stuk makkelijker, althans voor ons. Ik gaf antwoord op de vraag hoe anderen dat doen.
[...]
Vind je het heel erg als ik zeg dat ik zo'n godsgruwelijke hekel heb aan de uitspraak: kwestie van plannen.
Alsof dan opeens alles poef van een leien dakje gaat. Ik word echt zwaar ongelukkig nu ik in zo'n strak stramien leef.Nee natuurlijk niet. Het gaat dan ook niet ineens van een leien dakje, dat snap ik ook wel. Het maakt het leven alleen een stuk makkelijker, althans voor ons. Ik gaf antwoord op de vraag hoe anderen dat doen.
Noem me lief nu ik nog leef!
dinsdag 13 december 2016 18:50
quote:CenturyChild schreef op 13 december 2016 @ 18:44:
[...]
Nee natuurlijk niet. Het gaat dan ook niet ineens van een leien dakje, dat snap ik ook wel. Het maakt het leven alleen een stuk makkelijker, althans voor ons. Ik gaf antwoord op de vraag hoe anderen dat doen.
Oh, nou ja, kwestie van plannen klinkt in mijn oren altijd zo statement-achtig. Zó moet je het doen, als je niet plant gaat het niet, als je wel plant dan lukt het opeens allemaal wel.
Hier dus een kwestie van accepteren dat ik niet op alle fronten superwoman ben. Jammer dan hoor, dat mijn relatie even niet de sterren van de hemel is, jammer dan dat ik niet volop aan de hobby gaat. Jammer dan dat ik vooral alleen maar werk, op mijn kind pas, sta te koken en de was draai.
[...]
Nee natuurlijk niet. Het gaat dan ook niet ineens van een leien dakje, dat snap ik ook wel. Het maakt het leven alleen een stuk makkelijker, althans voor ons. Ik gaf antwoord op de vraag hoe anderen dat doen.
Oh, nou ja, kwestie van plannen klinkt in mijn oren altijd zo statement-achtig. Zó moet je het doen, als je niet plant gaat het niet, als je wel plant dan lukt het opeens allemaal wel.
Hier dus een kwestie van accepteren dat ik niet op alle fronten superwoman ben. Jammer dan hoor, dat mijn relatie even niet de sterren van de hemel is, jammer dan dat ik niet volop aan de hobby gaat. Jammer dan dat ik vooral alleen maar werk, op mijn kind pas, sta te koken en de was draai.
dinsdag 13 december 2016 18:53
quote:Mevrouw75 schreef op 13 december 2016 @ 18:50:
[...]
Oh, nou ja, kwestie van plannen klinkt in mijn oren altijd zo statement-achtig. Zó moet je het doen, als je niet plant gaat het niet, als je wel plant dan lukt het opeens allemaal wel.
Hier dus een kwestie van accepteren dat ik niet op alle fronten superwoman ben. Jammer dan hoor, dat mijn relatie even niet de sterren van de hemel is, jammer dan dat ik niet volop aan de hobby gaat. Jammer dan dat ik vooral alleen maar werk, op mijn kind pas, sta te koken en de was draai.Als je man dat ook accepteert, is er ook helemaal niks mis mee lijkt mij.
[...]
Oh, nou ja, kwestie van plannen klinkt in mijn oren altijd zo statement-achtig. Zó moet je het doen, als je niet plant gaat het niet, als je wel plant dan lukt het opeens allemaal wel.
Hier dus een kwestie van accepteren dat ik niet op alle fronten superwoman ben. Jammer dan hoor, dat mijn relatie even niet de sterren van de hemel is, jammer dan dat ik niet volop aan de hobby gaat. Jammer dan dat ik vooral alleen maar werk, op mijn kind pas, sta te koken en de was draai.Als je man dat ook accepteert, is er ook helemaal niks mis mee lijkt mij.
dinsdag 13 december 2016 20:01
Maar Poeff, wij verbouwen er allemaal nog niet eens bij he.
Daarnaast wat ZonnigKleintje zegt: je moet keuzes maken. Het huis is hier echt niet altijd spik en span. Mijn hoogste eis van de dag is dat in de woon - en eetkamer alle troep uit het zicht is. Maar echt gepoetst wordt hier echt lang niet iedere dag, zelfs de stofzuiger komt niet dagelijks van zijn plaats, hooguit 2-3 keer per week. Er wordt niet verbouwd, maar er liggen altijd wel wat klusjes. Het schiet niet op, niet altijd zoals ik zou willen, maar de kinderen zijn blij en dat is het belangrijkste.
Nadat de kinderen op bed liggen, doen we niets meer. Alleen ontspanning en wat we zelf willen. Man gaat vaak sporten, ik ben vaak gewoon thuis, luister muziek, Netflix, of ik brei wat. Ik heb ook een beetje geaccepteerd dat we in de vermoeiende tropenjaren zitten. Over een jaar ziet het er weer heel anders uit. Wel hebben man en ik seks gepland, minimaal 1x per week. Het schiet er vaak bij in anders. Dat helpt en houdt ons allebei gezellig.
Is er iets waar je minder van kunt doen?
Daarnaast wat ZonnigKleintje zegt: je moet keuzes maken. Het huis is hier echt niet altijd spik en span. Mijn hoogste eis van de dag is dat in de woon - en eetkamer alle troep uit het zicht is. Maar echt gepoetst wordt hier echt lang niet iedere dag, zelfs de stofzuiger komt niet dagelijks van zijn plaats, hooguit 2-3 keer per week. Er wordt niet verbouwd, maar er liggen altijd wel wat klusjes. Het schiet niet op, niet altijd zoals ik zou willen, maar de kinderen zijn blij en dat is het belangrijkste.
Nadat de kinderen op bed liggen, doen we niets meer. Alleen ontspanning en wat we zelf willen. Man gaat vaak sporten, ik ben vaak gewoon thuis, luister muziek, Netflix, of ik brei wat. Ik heb ook een beetje geaccepteerd dat we in de vermoeiende tropenjaren zitten. Over een jaar ziet het er weer heel anders uit. Wel hebben man en ik seks gepland, minimaal 1x per week. Het schiet er vaak bij in anders. Dat helpt en houdt ons allebei gezellig.
Is er iets waar je minder van kunt doen?
dinsdag 13 december 2016 20:03
quote:Mevrouw75 schreef op 13 december 2016 @ 18:50:
[...]
Oh, nou ja, kwestie van plannen klinkt in mijn oren altijd zo statement-achtig. Zó moet je het doen, als je niet plant gaat het niet, als je wel plant dan lukt het opeens allemaal wel.
Hier dus een kwestie van accepteren dat ik niet op alle fronten superwoman ben. Jammer dan hoor, dat mijn relatie even niet de sterren van de hemel is, jammer dan dat ik niet volop aan de hobby gaat. Jammer dan dat ik vooral alleen maar werk, op mijn kind pas, sta te koken en de was draai.
Nu ik mijn post teruglees snap ik dat dat zo kan overkomen ja, maar zo was het zeker niet bedoeld! Alleen weet ik dat er bij ons niks gebeurt als we niks plannen. Overigens gaat die planning vaak genoeg mis, dat accepteren we van elkaar. Maar voor klusjes in huis prikken we een datum, anders komt er niks van terecht.
En verder herken ik jouw post ook wel. Ik kan niet alle ballen in de lucht houden en accepteer dat. Nu.
[...]
Oh, nou ja, kwestie van plannen klinkt in mijn oren altijd zo statement-achtig. Zó moet je het doen, als je niet plant gaat het niet, als je wel plant dan lukt het opeens allemaal wel.
Hier dus een kwestie van accepteren dat ik niet op alle fronten superwoman ben. Jammer dan hoor, dat mijn relatie even niet de sterren van de hemel is, jammer dan dat ik niet volop aan de hobby gaat. Jammer dan dat ik vooral alleen maar werk, op mijn kind pas, sta te koken en de was draai.
Nu ik mijn post teruglees snap ik dat dat zo kan overkomen ja, maar zo was het zeker niet bedoeld! Alleen weet ik dat er bij ons niks gebeurt als we niks plannen. Overigens gaat die planning vaak genoeg mis, dat accepteren we van elkaar. Maar voor klusjes in huis prikken we een datum, anders komt er niks van terecht.
En verder herken ik jouw post ook wel. Ik kan niet alle ballen in de lucht houden en accepteer dat. Nu.
Noem me lief nu ik nog leef!
dinsdag 13 december 2016 20:11
Wij zijn in een huis gaan wonen, dat groot genoeg was voor ons en eventuele kinderen (die toen nog moesten komen) en waar alles al af was.
Daar begint het al mee. Heel veel dingen zijn een kwestie van keuzes maken. Bezint eer gij begint. Niet zomaar wat doen, maar goed nadenken over wat je wilt en wat je belangrijk vindt. De terugweg uit een moeras is lastiger, dan uit het moeras blijven.
Wij hebben ons leven zo ingericht dat er naast ons gezinsleven, wel ruimte is voor werk, sport, vrienden en tijd voor elkaar. Hoe? Prioriteiten stellen, keuzes maken, de dingen in het oog houden die belangrijk voor je zijn júist als je moeder bent is dit zo belangrijk.
Daar begint het al mee. Heel veel dingen zijn een kwestie van keuzes maken. Bezint eer gij begint. Niet zomaar wat doen, maar goed nadenken over wat je wilt en wat je belangrijk vindt. De terugweg uit een moeras is lastiger, dan uit het moeras blijven.
Wij hebben ons leven zo ingericht dat er naast ons gezinsleven, wel ruimte is voor werk, sport, vrienden en tijd voor elkaar. Hoe? Prioriteiten stellen, keuzes maken, de dingen in het oog houden die belangrijk voor je zijn júist als je moeder bent is dit zo belangrijk.
dinsdag 13 december 2016 20:33
quote:valerievaldera schreef op 13 december 2016 @ 20:11:
Wij zijn in een huis gaan wonen, dat groot genoeg was voor ons en eventuele kinderen (die toen nog moesten komen) en waar alles al af was.
Daar begint het al mee. Heel veel dingen zijn een kwestie van keuzes maken. Bezint eer gij begint. Niet zomaar wat doen, maar goed nadenken over wat je wilt en wat je belangrijk vindt. De terugweg uit een moeras is lastiger, dan uit het moeras blijven.
Wij hebben ons leven zo ingericht dat er naast ons gezinsleven, wel ruimte is voor werk, sport, vrienden en tijd voor elkaar. Hoe? Prioriteiten stellen, keuzes maken, de dingen in het oog houden die belangrijk voor je zijn júist als je moeder bent is dit zo belangrijk.Niet alles in het leven is plan- en maakbaar. Ik heb er niet voor gekozen te vroeg geboren kinderen te hebben. Als alles volgens plan was gegaan dan was het huis al veel verder opgeschoten.
Wij zijn in een huis gaan wonen, dat groot genoeg was voor ons en eventuele kinderen (die toen nog moesten komen) en waar alles al af was.
Daar begint het al mee. Heel veel dingen zijn een kwestie van keuzes maken. Bezint eer gij begint. Niet zomaar wat doen, maar goed nadenken over wat je wilt en wat je belangrijk vindt. De terugweg uit een moeras is lastiger, dan uit het moeras blijven.
Wij hebben ons leven zo ingericht dat er naast ons gezinsleven, wel ruimte is voor werk, sport, vrienden en tijd voor elkaar. Hoe? Prioriteiten stellen, keuzes maken, de dingen in het oog houden die belangrijk voor je zijn júist als je moeder bent is dit zo belangrijk.Niet alles in het leven is plan- en maakbaar. Ik heb er niet voor gekozen te vroeg geboren kinderen te hebben. Als alles volgens plan was gegaan dan was het huis al veel verder opgeschoten.
dinsdag 13 december 2016 20:42
Je blijft alles maar afschuiven op externe factoren, maar daar schiet je niks mee op. Je hebt een soort droombeeld in je hoofd, dat alles goed is als de verbouwing maar af is, maar als je relatie niet goed zit dan helpt het niet hoor, al woon je in een kasteel.
Bedenk liever wat je vanaf nu kunt doen om de situatie beter behapbaar te maken, voor jullie allebei.
Bedenk liever wat je vanaf nu kunt doen om de situatie beter behapbaar te maken, voor jullie allebei.
dinsdag 13 december 2016 20:52
quote:Poeff schreef op 13 december 2016 @ 20:33:
[...]
Niet alles in het leven is plan- en maakbaar. Ik heb er niet voor gekozen te vroeg geboren kinderen te hebben. Als alles volgens plan was gegaan dan was het huis al veel verder opgeschoten.
Accepteren en nieuwe plannen maken. Samen. En dat lijkt jullie grootste probleem nu. Jullie zijn het niet eens over wat jullie accepteren en waar aan met prioriteit aan gewerkt moet worden. Daarom gebeurt alles maar dan maar half, niet goed, te langzaam of met tegenzin. Dit gaat echt alleen maar beter worden als jullie leren communiceren.
Nee, bij ons ging/gaat het zeker niet perfect. Hier ook een prematuurtje. Nu een nieuwe zwangerschap die niet over rozen gaat. Seks is al tijden bijzaak. Maar we doen wat we kunnen en waarderen elkaar om wat we wel doen.
[...]
Niet alles in het leven is plan- en maakbaar. Ik heb er niet voor gekozen te vroeg geboren kinderen te hebben. Als alles volgens plan was gegaan dan was het huis al veel verder opgeschoten.
Accepteren en nieuwe plannen maken. Samen. En dat lijkt jullie grootste probleem nu. Jullie zijn het niet eens over wat jullie accepteren en waar aan met prioriteit aan gewerkt moet worden. Daarom gebeurt alles maar dan maar half, niet goed, te langzaam of met tegenzin. Dit gaat echt alleen maar beter worden als jullie leren communiceren.
Nee, bij ons ging/gaat het zeker niet perfect. Hier ook een prematuurtje. Nu een nieuwe zwangerschap die niet over rozen gaat. Seks is al tijden bijzaak. Maar we doen wat we kunnen en waarderen elkaar om wat we wel doen.
donderdag 15 december 2016 21:51
quote:CenturyChild schreef op 13 december 2016 @ 17:52:
[...]
Een kwestie van plannen. Ik werk veertig uur per week, heb twee kinderen, een hobby en maak tijd voor mijn man. 's Avonds pak ik een uurtje voor mezelf, om bij te komen. Dan lees ik, of ik blog. We kijken daarna samen film of een serie. Mijn man heeft elke maandagavond raadsvergadering en elke donderdag fractie overleg. Dan kan ik rustig de was doen oid. Het weekend is voor de kinderen en het huishouden, maar dat laten we ook regelmatig voor wat het is om iets leuks als gezin te doen. Boodschappen doen we altijd met zijn vieren en we gaan regelmatig weg. Een gezamenlijke agenda, overleg en goed plannen doet een hoop. Eens per jaar is mijn man een weekend weg voor een lan party en hij gaat elk jaar naar een festival. Ik ga af en toe naar een dansavond of met een vriendin de kroeg in.
Ok, ik wil nou wel eens concreet weten hoe zo'n planning eruit ziet. Of ben je stiekem een enorme slons? Als je in het weekend de huishouding ook nog vaak laat liggen, dan wordt 't toch een vieze smeerboel? Bij mij in de stal wel in ieder geval...
Nou maakt het ook nogal verschil hoe oud/jong je kinderen zijn. Met oudere kinderen heb je 't veel minder druk, lijkt me. Die kun je zelfs inzetten als huishoudelijke hulpen.
Je hebt vast ook geen huisdieren; scheelt weer elke dag stofzuigen, uitlaten etc. Scheelt ook weer.
@Poef: ben je nou al bij de huisarts geweest? Je hebt misschien geen suïcidale gedachten, maar je gedachten zijn wel erg negatief hoor. Ik lees vooral dat je je 'tekort gedaan' voelt. En misschien is dit ook wel zo (is je partner een lul-maarnietzo'nsnellebehanger), maar zo'n gevoel ontstaat vaak al in de jeugd. Dus praat er eens serieus over met iemand om te toetsen of je gedachten wel kloppen. Voor jou al helemaal geen overbodige luxe om met een professional te praten, omdat je zo te lezen verder ook geen contacten naast je man hebt. Daardoor heb je dus sowieso geen realiteitstoetsing meer (je zit in je eigen kleine negatieve werkelijkheid) en ook geen steun in je naaste omgeving (naast je man). En steun (emotioneel en praktisch) kan je ook wel gebruiken. Vraag dus hulp!
Zo kan je toch niet door gaan? Je relatie redt dit niet. En als dit jouw standaard gedachtenpatronen zijn, ga je jezelf hoe dan ook nog wel keihard tegenkomen. Doe er nu wat aan om uit die negatieve spiraal te komen. Hoe eerder, hoe beter.
[...]
Een kwestie van plannen. Ik werk veertig uur per week, heb twee kinderen, een hobby en maak tijd voor mijn man. 's Avonds pak ik een uurtje voor mezelf, om bij te komen. Dan lees ik, of ik blog. We kijken daarna samen film of een serie. Mijn man heeft elke maandagavond raadsvergadering en elke donderdag fractie overleg. Dan kan ik rustig de was doen oid. Het weekend is voor de kinderen en het huishouden, maar dat laten we ook regelmatig voor wat het is om iets leuks als gezin te doen. Boodschappen doen we altijd met zijn vieren en we gaan regelmatig weg. Een gezamenlijke agenda, overleg en goed plannen doet een hoop. Eens per jaar is mijn man een weekend weg voor een lan party en hij gaat elk jaar naar een festival. Ik ga af en toe naar een dansavond of met een vriendin de kroeg in.
Ok, ik wil nou wel eens concreet weten hoe zo'n planning eruit ziet. Of ben je stiekem een enorme slons? Als je in het weekend de huishouding ook nog vaak laat liggen, dan wordt 't toch een vieze smeerboel? Bij mij in de stal wel in ieder geval...
Nou maakt het ook nogal verschil hoe oud/jong je kinderen zijn. Met oudere kinderen heb je 't veel minder druk, lijkt me. Die kun je zelfs inzetten als huishoudelijke hulpen.
Je hebt vast ook geen huisdieren; scheelt weer elke dag stofzuigen, uitlaten etc. Scheelt ook weer.
@Poef: ben je nou al bij de huisarts geweest? Je hebt misschien geen suïcidale gedachten, maar je gedachten zijn wel erg negatief hoor. Ik lees vooral dat je je 'tekort gedaan' voelt. En misschien is dit ook wel zo (is je partner een lul-maarnietzo'nsnellebehanger), maar zo'n gevoel ontstaat vaak al in de jeugd. Dus praat er eens serieus over met iemand om te toetsen of je gedachten wel kloppen. Voor jou al helemaal geen overbodige luxe om met een professional te praten, omdat je zo te lezen verder ook geen contacten naast je man hebt. Daardoor heb je dus sowieso geen realiteitstoetsing meer (je zit in je eigen kleine negatieve werkelijkheid) en ook geen steun in je naaste omgeving (naast je man). En steun (emotioneel en praktisch) kan je ook wel gebruiken. Vraag dus hulp!
Zo kan je toch niet door gaan? Je relatie redt dit niet. En als dit jouw standaard gedachtenpatronen zijn, ga je jezelf hoe dan ook nog wel keihard tegenkomen. Doe er nu wat aan om uit die negatieve spiraal te komen. Hoe eerder, hoe beter.
donderdag 15 december 2016 23:04
quote:dolly81 schreef op 15 december 2016 @ 21:51:
@Poef: ben je nou al bij de huisarts geweest? Je hebt misschien geen suïcidale gedachten, maar je gedachten zijn wel erg negatief hoor. Ik lees vooral dat je je 'tekort gedaan' voelt. En misschien is dit ook wel zo (is je partner een lul-maarnietzo'nsnellebehanger), maar zo'n gevoel ontstaat vaak al in de jeugd. Dus praat er eens serieus over met iemand om te toetsen of je gedachten wel kloppen. Voor jou al helemaal geen overbodige luxe om met een professional te praten, omdat je zo te lezen verder ook geen contacten naast je man hebt. Daardoor heb je dus sowieso geen realiteitstoetsing meer (je zit in je eigen kleine negatieve werkelijkheid) en ook geen steun in je naaste omgeving (naast je man). En steun (emotioneel en praktisch) kan je ook wel gebruiken. Vraag dus hulp!
Zo kan je toch niet door gaan? Je relatie redt dit niet. En als dit jouw standaard gedachtenpatronen zijn, ga je jezelf hoe dan ook nog wel keihard tegenkomen. Doe er nu wat aan om uit die negatieve spiraal te komen. Hoe eerder, hoe beter.Ik zie niet goed in wat een huisarts voor mij kan doen, behalve antidepressiva voorschrijven, terwijl ik mij daar niet slecht genoeg voor voel. Ik weet ook niet of een therapeut zoden aan de dijk zal brengen, ik weet zelfs niet wat ik daar moet gaan vertellen.
@Poef: ben je nou al bij de huisarts geweest? Je hebt misschien geen suïcidale gedachten, maar je gedachten zijn wel erg negatief hoor. Ik lees vooral dat je je 'tekort gedaan' voelt. En misschien is dit ook wel zo (is je partner een lul-maarnietzo'nsnellebehanger), maar zo'n gevoel ontstaat vaak al in de jeugd. Dus praat er eens serieus over met iemand om te toetsen of je gedachten wel kloppen. Voor jou al helemaal geen overbodige luxe om met een professional te praten, omdat je zo te lezen verder ook geen contacten naast je man hebt. Daardoor heb je dus sowieso geen realiteitstoetsing meer (je zit in je eigen kleine negatieve werkelijkheid) en ook geen steun in je naaste omgeving (naast je man). En steun (emotioneel en praktisch) kan je ook wel gebruiken. Vraag dus hulp!
Zo kan je toch niet door gaan? Je relatie redt dit niet. En als dit jouw standaard gedachtenpatronen zijn, ga je jezelf hoe dan ook nog wel keihard tegenkomen. Doe er nu wat aan om uit die negatieve spiraal te komen. Hoe eerder, hoe beter.Ik zie niet goed in wat een huisarts voor mij kan doen, behalve antidepressiva voorschrijven, terwijl ik mij daar niet slecht genoeg voor voel. Ik weet ook niet of een therapeut zoden aan de dijk zal brengen, ik weet zelfs niet wat ik daar moet gaan vertellen.
donderdag 15 december 2016 23:13
Ach,.. wat een geworstel. Jullie zijn gewoon (over)vermoeid. Heb het daar over. Praten. Over wat je nodig hebt. Om je jezelf te voelen, wat je energie geeft. Het is toch lief dat hij je graag mee gehad had naar zijn "werkding". Dat had je anders misschien ook graag gedaan, maar je hebt maar zo weinig tijd voor jezelf. Hang in there. Het wordt beter als ze groter zijn. Praten, praten, praten. En seks hoeft niet perse in de slaapkamer. Alle goeds gewenst.
Een tweeling! Wat een weelde
Een tweeling! Wat een weelde
We don't see things as they are we see things as we are
vrijdag 16 december 2016 06:03
quote:Poeff schreef op 15 december 2016 @ 23:04:
[...]
Ik zie niet goed in wat een huisarts voor mij kan doen, behalve antidepressiva voorschrijven, terwijl ik mij daar niet slecht genoeg voor voel. Ik weet ook niet of een therapeut zoden aan de dijk zal brengen, ik weet zelfs niet wat ik daar moet gaan vertellen.
Dan doe je toch niks? Ik snap niet waarom je een topic hebt geopend, want elk advies dat je hier krijgt sta je negatief tegenover. Alles wijs je af. Als je wilt klagen, prima. Maar schrijf dan in de OP dat je geen advies of oplossingen wil.
Ik ben er wel klaar mee hier.
[...]
Ik zie niet goed in wat een huisarts voor mij kan doen, behalve antidepressiva voorschrijven, terwijl ik mij daar niet slecht genoeg voor voel. Ik weet ook niet of een therapeut zoden aan de dijk zal brengen, ik weet zelfs niet wat ik daar moet gaan vertellen.
Dan doe je toch niks? Ik snap niet waarom je een topic hebt geopend, want elk advies dat je hier krijgt sta je negatief tegenover. Alles wijs je af. Als je wilt klagen, prima. Maar schrijf dan in de OP dat je geen advies of oplossingen wil.
Ik ben er wel klaar mee hier.
vrijdag 16 december 2016 08:03
quote:Poeff schreef op 15 december 2016 @ 23:04:
[...]
Ik zie niet goed in wat een huisarts voor mij kan doen, behalve antidepressiva voorschrijven, terwijl ik mij daar niet slecht genoeg voor voel. Ik weet ook niet of een therapeut zoden aan de dijk zal brengen, ik weet zelfs niet wat ik daar moet gaan vertellen.
Als je net zo op je man reageert als dat je hier reageert, dan begrijp ik heel goed dat de communicatie niet zo vlotjes loopt thuis.
Begrijp ik het nou goed dat je helemaal geen sociaal netwerk om je heen hebt of vriendinnen om dit soort zaken mee te delen?
[...]
Ik zie niet goed in wat een huisarts voor mij kan doen, behalve antidepressiva voorschrijven, terwijl ik mij daar niet slecht genoeg voor voel. Ik weet ook niet of een therapeut zoden aan de dijk zal brengen, ik weet zelfs niet wat ik daar moet gaan vertellen.
Als je net zo op je man reageert als dat je hier reageert, dan begrijp ik heel goed dat de communicatie niet zo vlotjes loopt thuis.
Begrijp ik het nou goed dat je helemaal geen sociaal netwerk om je heen hebt of vriendinnen om dit soort zaken mee te delen?
vrijdag 16 december 2016 09:26
quote:dolly81 schreef op 15 december 2016 @ 21:51:
[...]
Ok, ik wil nou wel eens concreet weten hoe zo'n planning eruit ziet. Of ben je stiekem een enorme slons? Als je in het weekend de huishouding ook nog vaak laat liggen, dan wordt 't toch een vieze smeerboel? Bij mij in de stal wel in ieder geval...
Nou maakt het ook nogal verschil hoe oud/jong je kinderen zijn. Met oudere kinderen heb je 't veel minder druk, lijkt me. Die kun je zelfs inzetten als huishoudelijke hulpen.
Je hebt vast ook geen huisdieren; scheelt weer elke dag stofzuigen, uitlaten etc. Scheelt ook weer.
@Poef: ben je nou al bij de huisarts geweest? Je hebt misschien geen suïcidale gedachten, maar je gedachten zijn wel erg negatief hoor. Ik lees vooral dat je je 'tekort gedaan' voelt. En misschien is dit ook wel zo (is je partner een lul-maarnietzo'nsnellebehanger), maar zo'n gevoel ontstaat vaak al in de jeugd. Dus praat er eens serieus over met iemand om te toetsen of je gedachten wel kloppen. Voor jou al helemaal geen overbodige luxe om met een professional te praten, omdat je zo te lezen verder ook geen contacten naast je man hebt. Daardoor heb je dus sowieso geen realiteitstoetsing meer (je zit in je eigen kleine negatieve werkelijkheid) en ook geen steun in je naaste omgeving (naast je man). En steun (emotioneel en praktisch) kan je ook wel gebruiken. Vraag dus hulp!
Zo kan je toch niet door gaan? Je relatie redt dit niet. En als dit jouw standaard gedachtenpatronen zijn, ga je jezelf hoe dan ook nog wel keihard tegenkomen. Doe er nu wat aan om uit die negatieve spiraal te komen. Hoe eerder, hoe beter.
Op werkdagen gaan de kinderen naar school en crèche, na m'n werk doe ik dan de was en de vaatwasser en ruim ik in de woonkamer op. In het weekend doen we boodschappen en wordt er gestoft en gezogen. Badkamer maak ik dan ook schoon. Maar als we besluiten weg te gaan schuift dat een dagje op. Zaterdag is man een dag weg, dat is al weken bekend. Maar inderdaad helpen de kinderen. Toen ze kleiner waren zette ik ze in de box als ik ging schoonmaken of man hield ze bezig. Man kookt elke avond, omdat hij vanuit huis werkt.
Nogmaals: dat is hoe wij het doen en verdeeld hebben en voor ons werkt dat. Het is niet de gouden tip of de enige manier waarop je het moet doen.
[...]
Ok, ik wil nou wel eens concreet weten hoe zo'n planning eruit ziet. Of ben je stiekem een enorme slons? Als je in het weekend de huishouding ook nog vaak laat liggen, dan wordt 't toch een vieze smeerboel? Bij mij in de stal wel in ieder geval...
Nou maakt het ook nogal verschil hoe oud/jong je kinderen zijn. Met oudere kinderen heb je 't veel minder druk, lijkt me. Die kun je zelfs inzetten als huishoudelijke hulpen.
Je hebt vast ook geen huisdieren; scheelt weer elke dag stofzuigen, uitlaten etc. Scheelt ook weer.
@Poef: ben je nou al bij de huisarts geweest? Je hebt misschien geen suïcidale gedachten, maar je gedachten zijn wel erg negatief hoor. Ik lees vooral dat je je 'tekort gedaan' voelt. En misschien is dit ook wel zo (is je partner een lul-maarnietzo'nsnellebehanger), maar zo'n gevoel ontstaat vaak al in de jeugd. Dus praat er eens serieus over met iemand om te toetsen of je gedachten wel kloppen. Voor jou al helemaal geen overbodige luxe om met een professional te praten, omdat je zo te lezen verder ook geen contacten naast je man hebt. Daardoor heb je dus sowieso geen realiteitstoetsing meer (je zit in je eigen kleine negatieve werkelijkheid) en ook geen steun in je naaste omgeving (naast je man). En steun (emotioneel en praktisch) kan je ook wel gebruiken. Vraag dus hulp!
Zo kan je toch niet door gaan? Je relatie redt dit niet. En als dit jouw standaard gedachtenpatronen zijn, ga je jezelf hoe dan ook nog wel keihard tegenkomen. Doe er nu wat aan om uit die negatieve spiraal te komen. Hoe eerder, hoe beter.
Op werkdagen gaan de kinderen naar school en crèche, na m'n werk doe ik dan de was en de vaatwasser en ruim ik in de woonkamer op. In het weekend doen we boodschappen en wordt er gestoft en gezogen. Badkamer maak ik dan ook schoon. Maar als we besluiten weg te gaan schuift dat een dagje op. Zaterdag is man een dag weg, dat is al weken bekend. Maar inderdaad helpen de kinderen. Toen ze kleiner waren zette ik ze in de box als ik ging schoonmaken of man hield ze bezig. Man kookt elke avond, omdat hij vanuit huis werkt.
Nogmaals: dat is hoe wij het doen en verdeeld hebben en voor ons werkt dat. Het is niet de gouden tip of de enige manier waarop je het moet doen.
Noem me lief nu ik nog leef!
vrijdag 16 december 2016 10:16
quote:Lisa077 schreef op 16 december 2016 @ 08:03:
[...]
Als je net zo op je man reageert als dat je hier reageert, dan begrijp ik heel goed dat de communicatie niet zo vlotjes loopt thuis.
Begrijp ik het nou goed dat je helemaal geen sociaal netwerk om je heen hebt of vriendinnen om dit soort zaken mee te delen?Ik heb familie. Ik heb gedeelde vrienden, geen eigen vrienden. Ik vind dit niet iets om in te groep te gaan bespreken.
[...]
Als je net zo op je man reageert als dat je hier reageert, dan begrijp ik heel goed dat de communicatie niet zo vlotjes loopt thuis.
Begrijp ik het nou goed dat je helemaal geen sociaal netwerk om je heen hebt of vriendinnen om dit soort zaken mee te delen?Ik heb familie. Ik heb gedeelde vrienden, geen eigen vrienden. Ik vind dit niet iets om in te groep te gaan bespreken.
vrijdag 16 december 2016 10:46
quote:Poeff schreef op 16 december 2016 @ 10:16:
[...]
Ik heb familie. Ik heb gedeelde vrienden, geen eigen vrienden. Ik vind dit niet iets om in te groep te gaan bespreken.
Een therapeut gaat met jullie praten en gaat de pijnpunten aan. Je hebt er al genoeg gegeven.
Jullie kinderen die te vroeg geboren zijn, de zorgen daarom.
De enorme woede van jou tegenover je man, dat je vastzit en wat je over seks zegt dat het niet meer belangrijk is en je eigenlijk gaat liggen en je man zijn gang laat gaan. Dat is al triest om te lezen.
Dat je moeilijk hulp kunt vragen en dat je nu op je tandvlees loopt.
Pluspunt is dat een therapeut je laat zien hoe je anders naar elkaar gaat kijken, beter leert praten en naar allebei luistert zonder daar een oordeel over te geven. In jullie geval lijkt het me geen overbodige luxe. Jij bent kwaad, hij vlucht voor alles en praat niet en je wilt toch niet jaren lang het equivalent van een opblaaspop zijn? Als je dat nu al doet voor de lieve vrede dan ga je langzaam maar zeker dood van binnen.
[...]
Ik heb familie. Ik heb gedeelde vrienden, geen eigen vrienden. Ik vind dit niet iets om in te groep te gaan bespreken.
Een therapeut gaat met jullie praten en gaat de pijnpunten aan. Je hebt er al genoeg gegeven.
Jullie kinderen die te vroeg geboren zijn, de zorgen daarom.
De enorme woede van jou tegenover je man, dat je vastzit en wat je over seks zegt dat het niet meer belangrijk is en je eigenlijk gaat liggen en je man zijn gang laat gaan. Dat is al triest om te lezen.
Dat je moeilijk hulp kunt vragen en dat je nu op je tandvlees loopt.
Pluspunt is dat een therapeut je laat zien hoe je anders naar elkaar gaat kijken, beter leert praten en naar allebei luistert zonder daar een oordeel over te geven. In jullie geval lijkt het me geen overbodige luxe. Jij bent kwaad, hij vlucht voor alles en praat niet en je wilt toch niet jaren lang het equivalent van een opblaaspop zijn? Als je dat nu al doet voor de lieve vrede dan ga je langzaam maar zeker dood van binnen.
