Moeilijkheden in open relatie

Dit gaat een lang en eventueel verwarrend verhaal worden, dus als er vragen zijn, shoot!



Mijn vriend en ik zijn nu ruim 2 jaar samen. We hebben een relatief ingewikkelde relatie, ik ben biseksueel, hou van BDSM en ben de laatste tijd op ontdekkingstoer.

Een tijdje terug hebben we met een bevriend stel een kwartetje gehad, wat we binnenkort weer gaan doen op een weekendje weg met hen.

Onze BDSM-kant is de laatste tijd in het slop geraakt omdat ik ging verhuizen, en nu hebben we het sinds afgelopen weekend weer opgepakt, maar het ging niet zoals ik had verwacht/gewild. Ik bleef met n hoop frustraties zitten en dat gaat heel erg op mn gemoedstoestand werken, ik word heel vervelend en ben rusteloos.

We hebben een open relatie, we laten elkaar dus vrij om te experimenteren met anderen. Laatst ben ik met n andere jongen naar bed geweest, en het was heel anders dan met mn vriend, maar ik ben nog steeds nieuwsgierig naar hoe t nog n keer zou zijn. Komt ook door enige stoorzenders, leg ik later wel uit.



Als dit al te veel voor je is; stop dan met lezen.



Mijn vriend bleek toch een stuk jaloerser dan verwacht. Op de dag dat ik met die jongen weg was, heeft hij me wel 20 keer gebeld en wel 100 smsjes gestuurd om te controleren of t wel goed gaat. Het is een heel beschermend type, wil alleen t beste voor me. Dat vind ik prima, maar op dagen als die is het behoorlijk storend, ook omdat hij dan doet alsof ik naïef ben en niet weet waar ik me in stort. Dit heb ik al meermaals gezegd tegen hem, en hij probeert erop te letten, maar zoiets veranderd niet op 1 dag.

Ook deed hij soms ontzettend vernederend in het openbaar. Als k iets deed wat hem niet beviel, schold hij me uit voor "doos", "muts", "sufkut" en al wat meer. Hier ben ik niet van gediend en ik heb dit ook gezegd, wederom zou hij erop letten en elke keer als hij t weer doet ga k er net zo hard tegenin. Hij zegt dat hij zich soms voor me schaamt in het openbaar, maar dat is soms geheel wederwijds.

Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben, ben in therapie geweest bij een Maatschappelijk Werkster, op school heb ik hulp gehad, mn ouders keuren de relatie niet goed, God mag weten waarom, zij denken gewoon dat het een 1-op-1-liefdesrelatie is.

Anyway. Ik ben nog steeds nieuwsgierig naar die andere jongen, én andere jongens in mijn omgeving. Ik heb het er met hem over gehad, gisteren, en hij was zeer gekwetst. Heb gezegd dat het me niet om de liefde van die jongens gaat, die kan me gestolen worden. Alleen hij is wel de persoon waarmee k mijn leven wil slijten en k zit al sinds mn 16e bij m. Ik wil niet t gevoel hebben, over 10 jaar, dat ik iets gemist heb. Ik vind het bést dat hij met iemand anders naar bed gaat, zolang hij er maar geen gevoelens voor heeft, I'm fine.



Maar nou vraag ik me af, is het eerlijk dat k zoveel van m vraag? De laatste tijd ben ik door een enorme ontwikkeling gegaan, ik ben uit huis gegaan waardoor k heel erg gegroeid ben. Ik hoef me niet telkens meer bezig te houden met hoe mn ouders van me denken en wat ze zullen zeggen, dat k nu ook nadenk over andere mensen, op seksueel gebied. Maar het is zoveel in een keer, en na die keer met die andere jongen is mn vriend enorm onzeker geworden over zichzelf. K wil niet dat ie over onze relatie twijfelt, want voor zover ik weet zit t gewoon goed... Als ik mn vrijheid maar krijg. Want op deze manier voel ik me gevangen.

Het is niet zo dat wij nergens over praten hoor. Gisteravond nog hebben we een heel goed gesprek gehad over hoe t nou zat en wat we beiden willen. Daaruit kwam voort dat we allebei wel t zelfde willen alleen heeft hij er meer moeite mee dan ik omdat hij gewend is degene te zijn met scharrels etc, en niet ik.

Het uitschelden is ook aan bod gekomen, ik heb duidelijk gemaakt dat ik dit gewoon niet meer wil hebben. Gebeurd het wel, dan is het over en klaar.

T is niet zo dat ik mn vriend volledig over me heen laat lopen, al lijkt t nu wel zo te zijn. K heb m verteld dat ik hier mijn probleem/kwestie heb neergelegd en wat voor antwoorden daaruit kwamen. Ik heb er ook bijgezegd dat dat niet is wat ik wil, ik wil wel met hem verder, maar dan zal er bij ons beiden iets moeten veranderen. Bij mij, mijn snelheid waarop k dingen wil veranderen, en bij hem zijn toegeeflijkheid. Sinds ik op mezelf woon ben ik gigantisch veranderd, veel opener geworden etc. Ik loop hem gigantisch voorbij, hij heeft deze fase al gehad omdat hij wat ouder is. Hij heeft gezegd dat hij me wel los wil laten, maar dat dat tijd kost. Daar kan ik bij inkomen, ik ga m die tijd ook geven.

quote:lotje__ schreef op 06 mei 2009 @ 12:40:

Ik bewonder je wil iig wel. Zolang die wil er aan beide kanten is komt het wel goed. En het klinkt ook niet als een erg scheef gegroeid verhaal.

Had je ook gelezen wat ik zei over samen spelen met anderen? En dan het sex gedeelte lekker voor jullie 2tjes houden.

Dat lijkt me voor nu wel een mooie middenweg.



Thanks

As said, we hebben t gisteren besproken en tja, dat seks etc... T is half of niet voor ons, klinkt heel koppig. Maar je kan wel allerlei afspraken maken, maar als je zin hebt werkt dat niet voor mij... Voor hem ook niet trouwens. Seks is voor ons heel belangrijk, en ontwikkeling op dat gebied ook.