Relaties
alle pijlers
Moeite met vriend beste vriendin nadat hij is vreemdgegaan
donderdag 1 januari 2009 om 18:41
Hoi allemaal! Ook de beste wensen van mij. Ik heb ook een 'rocky start' van 2009. Mijn beste vriendin is zwanger en haar vriend is in december een paar keer vreemd gegaan. Mijn beste vriendin en ik hebben veel gesprekken hierover, ze heeft ook bij ons gelogeerd toen hij net was vreemd gegaan. Eerst was ze ook boos op hem, maar nu wil ze het toch met hem proberen, dat begrijp ik goed, ze krijgen samen een kindje! Maar ik maak me ook zorgen, ik vraag me af waar haar grenzen liggen en ik vind het lastig om gezellig met hem te doen (bv gezellig te borrelen met oud en nieuw; niet zo'n zin in! Dus ik heb hem een beetje ontweken op het oudjaarsfeest. Maar dat vond zij niet leuk. Nu heeft ze me gisteren verteld dat ze niet meer wil dat ik mijn zorgen uit en dat ze graag wil dat ik positief t.o.v. haar vriend sta en weer gewoon tegen hem doe. Help! Ik vind dat dit allemaal wel erg snel gaat, en ik vertrouw hem niet helemaal maar moet ik toch mijn mening maar voor me houden en hen beide steunen?
donderdag 1 januari 2009 om 18:45
tjah...
als ik het zo lees heb je de keuze ''starrig'' blijven doen of je ''normaal'' proberen op te stellen tegenover de vriend van je vriendin...
in het eerste geval zal je vriendin misschien jou laten vallen voor haar vriend.
in het tweede geval steun je vooral je vriendin, zij moet met die gozer samenleven, dus als zij dat kan en wil... wie ben jij dan om ertegenin te gaan?
als ik het zo lees heb je de keuze ''starrig'' blijven doen of je ''normaal'' proberen op te stellen tegenover de vriend van je vriendin...
in het eerste geval zal je vriendin misschien jou laten vallen voor haar vriend.
in het tweede geval steun je vooral je vriendin, zij moet met die gozer samenleven, dus als zij dat kan en wil... wie ben jij dan om ertegenin te gaan?
donderdag 1 januari 2009 om 18:48
Als zij met hem verder wil , wat begrijpelijk is nu ze zwanger is, dan moet jij dat maar accepteren, leuk of niet. Ik ben van mening dat als jij je menig wel gaat geven en vaker dan eens dan drijf je alleen maar een wig tussen jullie twee.
En laat een jongen nou net geen goede reden zijn om ruzie te krijgen.
Steun haar en sta voor haar klaar ook als ze haar verhaal over hem wil doen.
En laat een jongen nou net geen goede reden zijn om ruzie te krijgen.
Steun haar en sta voor haar klaar ook als ze haar verhaal over hem wil doen.
donderdag 1 januari 2009 om 18:48
ik kan me goed voorstellen dat je absoluut geen zin hebt om leuk te gaan zitten doen met die gozer..
maar ze weet , neem ik aan, hoe je erover denkt en tja, zij moet met hem verder, jij niet.
Ik zou haar nog 1 keer duidelijk maken dat je gewoon het beste met haar voor hebt en dat je het moeilijk vindt om hem te vertrouwen, maar dat je het voor haar wel wilt doen (als je dit dan ook wilt natuurlijk.. ).
Je kan wel stom blijven doen, maar uiteindelijk schiet je daar niks mee op: zij gaat toch verder met hem...
veel succes!
maar ze weet , neem ik aan, hoe je erover denkt en tja, zij moet met hem verder, jij niet.
Ik zou haar nog 1 keer duidelijk maken dat je gewoon het beste met haar voor hebt en dat je het moeilijk vindt om hem te vertrouwen, maar dat je het voor haar wel wilt doen (als je dit dan ook wilt natuurlijk.. ).
Je kan wel stom blijven doen, maar uiteindelijk schiet je daar niks mee op: zij gaat toch verder met hem...
veel succes!
donderdag 1 januari 2009 om 18:50
Ik denk dat ik het met courageux eens ben. Vind tegelijkertijd dat zij ook wel mag weten dat het voor jou niet zo gemakkelijk is, maar uiteindelijk sta je wel aan haar kant toch?
Vind overigens dat ze er wel erg snel overheen is....is ze dat echt? Want als ze dat echt is, vind ik het niet vreemd als haar vriend vreemd blijft gaan. Ze lijkt het dan inderdaad wel te pikken...
Vind overigens dat ze er wel erg snel overheen is....is ze dat echt? Want als ze dat echt is, vind ik het niet vreemd als haar vriend vreemd blijft gaan. Ze lijkt het dan inderdaad wel te pikken...
donderdag 1 januari 2009 om 19:42
Het is hún relatie en als zij er voor kiest om door te gaan met die man, dan kun je niet veel meer dan dat accepteren. Maar ik zou niet weten waarom je lief en aardig moet doen, of heel erg hartelijk, als je het niet zo voelt. Je kunt toch ook 'neutraal' met hem om gaan? 'Gewoon' doen kost je toch geen moeite?
Jij hoeft niet met hem samen te leven en hij wordt niet de vader van jouw kind. Dat je geen zin hebt hem juichend om de hals te vallen kan ik begrijpen maar je zou ook een neutrale houding aan kunnen nemen en je richten op de vriendschap tussen jou en je vriendin, dat is tenslotte de vriendschap waar het in de eerste plaats om gaat toch?
Jij hoeft niet met hem samen te leven en hij wordt niet de vader van jouw kind. Dat je geen zin hebt hem juichend om de hals te vallen kan ik begrijpen maar je zou ook een neutrale houding aan kunnen nemen en je richten op de vriendschap tussen jou en je vriendin, dat is tenslotte de vriendschap waar het in de eerste plaats om gaat toch?
donderdag 1 januari 2009 om 19:49
Eens met Eleonora. Ik snap het dilemma ook niet zo. De man van een vriendin van me is ook vreemdgegaan kort nadat ze samen een kind gekregen hadden. Zij besloot hem een nieuwe kans te geven, nou, prima toch? Hun huwelijk, hun relatie, hun leven. Ik doe neutraal en bij tijd en wijle zelfs gezellig tegen hem. Ik hoef niets met hem, en als zij hem een tweede kans geeft, waarom zou IK dat dan niet doen?
.
donderdag 1 januari 2009 om 19:55
quote:Mariannanas schreef op 01 januari 2009 @ 19:49:
Eens met Eleonora. Ik snap het dilemma ook niet zo. De man van een vriendin van me is ook vreemdgegaan kort nadat ze samen een kind gekregen hadden. Zij besloot hem een nieuwe kans te geven, nou, prima toch? Hun huwelijk, hun relatie, hun leven. Ik doe neutraal en bij tijd en wijle zelfs gezellig tegen hem. Ik hoef niets met hem, en als zij hem een tweede kans geeft, waarom zou IK dat dan niet doen?
Ik zou daar eerlijk gezegd erg veel moeite mee hebben als die vent mijn vriendin had belazerd terwijl ze zwanger is...
Kan je leuk lullen vanuit theorie, maar mijn gevoel zegt toch iets anders hoor...
Eens met Eleonora. Ik snap het dilemma ook niet zo. De man van een vriendin van me is ook vreemdgegaan kort nadat ze samen een kind gekregen hadden. Zij besloot hem een nieuwe kans te geven, nou, prima toch? Hun huwelijk, hun relatie, hun leven. Ik doe neutraal en bij tijd en wijle zelfs gezellig tegen hem. Ik hoef niets met hem, en als zij hem een tweede kans geeft, waarom zou IK dat dan niet doen?
Ik zou daar eerlijk gezegd erg veel moeite mee hebben als die vent mijn vriendin had belazerd terwijl ze zwanger is...
Kan je leuk lullen vanuit theorie, maar mijn gevoel zegt toch iets anders hoor...
donderdag 1 januari 2009 om 19:56
Hoi allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Ik kan zeker wel normaal tegen hem doen, maar ik kan niet ontkennen dat ik eigenlijk ook wel boos op hem ben, het vreemdgaan staat niet op zichzelf, hij denkt wel vaker vooral aan zichzelf. Voorlopig ontwijk ik hem dus liever even, want ik ken mezelf; ik kan niet zo goed de schone schijn ophouden. Maar straks zal ik hem toch weer moeten spreken/zien, en dat zal vast wel lukken. Want jullie hebben gelijk; als zij met hem verder wil, wie ben ik dan? Ze neemt me het alleen nu kwalijk dat ik heb gezegd dat ik me zorgen maak over hun situatie met de baby straks. En dat ik hem voorlopig even niet hoef te zien. Daarin vindt ze dat ik te ver ga. Maar ik begrijp niet hoe zij zo snel kan omschakelen, een paar weken geleden was ook zij nog heel erg boos..het gaat erg snel allemaal. Dus nu is er al spanning tussen ons, daar baal ik van. Ze heeft het al over 'moeten kiezen tussen hem en mij' terwijl ze van mij echt niet hoeft te kiezen...
Bedankt voor jullie reacties. Ik kan zeker wel normaal tegen hem doen, maar ik kan niet ontkennen dat ik eigenlijk ook wel boos op hem ben, het vreemdgaan staat niet op zichzelf, hij denkt wel vaker vooral aan zichzelf. Voorlopig ontwijk ik hem dus liever even, want ik ken mezelf; ik kan niet zo goed de schone schijn ophouden. Maar straks zal ik hem toch weer moeten spreken/zien, en dat zal vast wel lukken. Want jullie hebben gelijk; als zij met hem verder wil, wie ben ik dan? Ze neemt me het alleen nu kwalijk dat ik heb gezegd dat ik me zorgen maak over hun situatie met de baby straks. En dat ik hem voorlopig even niet hoef te zien. Daarin vindt ze dat ik te ver ga. Maar ik begrijp niet hoe zij zo snel kan omschakelen, een paar weken geleden was ook zij nog heel erg boos..het gaat erg snel allemaal. Dus nu is er al spanning tussen ons, daar baal ik van. Ze heeft het al over 'moeten kiezen tussen hem en mij' terwijl ze van mij echt niet hoeft te kiezen...
donderdag 1 januari 2009 om 20:05
Ik begrijp je reactie heel goed. Zeker als je iemand opgevangen hebt middenin de emotionele toestanden en je sterk verontwaardigd hebt gevoeld (met recht heb ik zo'n idee), dan is het ook niet makkelijk om een paar weken later weer gezellig te doen en alsof er niets aan de hand is. In feite ben je nu juist heel loyaal naar je vriendin toe.
Maar ik denk aan de andere kant dat zij misschien niet zo loyaal naar zichzelf toe is en dat daarom jouw houding haar weer confronteert met liever de vrede bewaren en de hoop dat het toch nog goedkomt. Dat is gewoonlijk al vrij normaal, als je zwanger bent is dat helemaal begrijpelijk.
Ik zou dus proberen je loyaliteit niet te laten blijken door je afkeuring maar door 's goed na te denken over hoe je er nu het beste voor haar kunt zijn.
Maar het lijkt me geen leuke situatie, veel succes ermee gewenst en ik hoop dat het snel wat minder beladen wordt met je vriendin. Ze heeft je vast hard nodig en soms vraagt dat grote hoeveelheden (gespeelde) neutraliteit van een ander. Mocht hij toch weer dingen gaan uithalen en zij zich gaan afvragen of ze wel bij hem wil blijven dan kun je misschien weer 's voorzichtig kritisch kijken naar zijn gedrag naar haar toe tegen die tijd om haar zo te helpen dingen in een helderder perspectief te zien. Maar daar is het nu blijkbaar niet de tijd voor. Steun haar en wees er voor haar.
Maar ik denk aan de andere kant dat zij misschien niet zo loyaal naar zichzelf toe is en dat daarom jouw houding haar weer confronteert met liever de vrede bewaren en de hoop dat het toch nog goedkomt. Dat is gewoonlijk al vrij normaal, als je zwanger bent is dat helemaal begrijpelijk.
Ik zou dus proberen je loyaliteit niet te laten blijken door je afkeuring maar door 's goed na te denken over hoe je er nu het beste voor haar kunt zijn.
Maar het lijkt me geen leuke situatie, veel succes ermee gewenst en ik hoop dat het snel wat minder beladen wordt met je vriendin. Ze heeft je vast hard nodig en soms vraagt dat grote hoeveelheden (gespeelde) neutraliteit van een ander. Mocht hij toch weer dingen gaan uithalen en zij zich gaan afvragen of ze wel bij hem wil blijven dan kun je misschien weer 's voorzichtig kritisch kijken naar zijn gedrag naar haar toe tegen die tijd om haar zo te helpen dingen in een helderder perspectief te zien. Maar daar is het nu blijkbaar niet de tijd voor. Steun haar en wees er voor haar.
donderdag 1 januari 2009 om 20:21
quote:Odesa schreef op 01 januari 2009 @ 19:55:
[...]
Ik zou daar eerlijk gezegd erg veel moeite mee hebben als die vent mijn vriendin had belazerd terwijl ze zwanger is...
Kan je leuk lullen vanuit theorie, maar mijn gevoel zegt toch iets anders hoor...
Ja?
En dat terwijl je vriendin alweer om de nek van die man hangt, met hem naar bed gaat, een toekomst met hem ziet?
Wat schiet jij daar mee op? En zij? Het is toch haar leven en haar relatie?
Dat jij hem een lul vindt kan prima, dat hoeft die neutrale houding niet in de weg te staan verder.
Daarbij heb ik een vriend van een vriendin wel eens precies verteld wat ik van hem vond en wat een sukkel hij in mijn ogen was. Dat kan ook nog. Dat je als vriendin een openhartig gesprek hebt met die vriend van je vriendin, als je relatie met hem tenminste zo is. Zo niet, heb je alleen oppervlakkig contact met zo'n man en heeft je vriendin die man vergeven en wil ze met hem verder dan is kwaad doen op/tegen/over zo'n vent zonde van je energie.
[...]
Ik zou daar eerlijk gezegd erg veel moeite mee hebben als die vent mijn vriendin had belazerd terwijl ze zwanger is...
Kan je leuk lullen vanuit theorie, maar mijn gevoel zegt toch iets anders hoor...
Ja?
En dat terwijl je vriendin alweer om de nek van die man hangt, met hem naar bed gaat, een toekomst met hem ziet?
Wat schiet jij daar mee op? En zij? Het is toch haar leven en haar relatie?
Dat jij hem een lul vindt kan prima, dat hoeft die neutrale houding niet in de weg te staan verder.
Daarbij heb ik een vriend van een vriendin wel eens precies verteld wat ik van hem vond en wat een sukkel hij in mijn ogen was. Dat kan ook nog. Dat je als vriendin een openhartig gesprek hebt met die vriend van je vriendin, als je relatie met hem tenminste zo is. Zo niet, heb je alleen oppervlakkig contact met zo'n man en heeft je vriendin die man vergeven en wil ze met hem verder dan is kwaad doen op/tegen/over zo'n vent zonde van je energie.
donderdag 1 januari 2009 om 20:23
Ik begrijp je goed. Je loyaliteit ligt natuurlijk bij je vriendin. Ik heb het zelf met mijn beste vriendin meegemaakt die in een nare situatie bedrogen is. Ik heb haar gesteund maar ook heb ik haar vriend opgebeld om te zeggen dat hij een lamlul was. Ik kende hem erg goed. De situatie en hoe hij het vertelde was echt te kwetsend. Dat ik boos op hem was begreep hij goed en toen was dat gevoel ook uitgepraat tussen ons. Daarna heb ik gewoon normaal tegen hem gedaan, want ze wilde bij hem blijven. Uiteindelijk is het wel uitgegaan, want het zat gewoon niet meer goed tussen hun. Maar goed, ik weet niet hoe jouw band is met die vriend en of het opbellen in jouw geval wat oplost. Ik zag hem wel als een goede vriend, kende hem al 7 jaar ofzo (ik heb ze zelfs gekoppeld, dom dom )
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 1 januari 2009 om 20:35
Mijn band met hem is een beetje dubbel. Enerzijds ken ik hem ook al zeven jaar en gaan we goed met elkaar om, anderszijds heb ik altijd al een beetje moeite met hem gehad en vond ik het lastig communiceren met hem. Maar mijn band met haar is wel heel intens, we zijn een soort zussen. We zijn altijd erg close en eerlijk met elkaar. Ik kan straks wel zeggen dat ik het begrijp dat ze weer samen zijn en hem een toffe peer vindt, maar a. dat is niet waar en b. zij weet dat ik er anders over denk, dat voelt ze wel aan. Juist dat we zo close zijn maakt het ook lastig om oppervlakkig gezellig te doen....ze gaf eerder al aan dat ik haar geweten representeer, maar ik ben een beetje bang dat ze mij er straks uitkiepert omdat ze niet steeds dat stemmetje van haar geweten wil horen....
donderdag 1 januari 2009 om 20:36
Eens met voorgangers. Ik ben bang dat je er nog weinig van kunt zeggen. Wel ervan vinden, maar als je je vriendin wilt bijstaan, kun je dat nu beter voor je houden. Zij heeft ergens voor gekozen en dat is dan iets tussen haar en haar vriend, hoe moeilijk dat ook voor jou is. Ik heb hetzelfde ooit met een vriendin meegemaakt; haar vriend had ook met een ander in bed gelegen en ik was echt woedend. Uiteindelijk wilde ze toch met hem verder en heeft ze mij eveneens gevraagd hem een nieuwe kans te geven als zijnde haar partner. Ik heb toen nog een keer mijn ongenoegen over zijn gedrag uitgesproken en vervolgens geprobeerd met een schone lei te beginnen. Is wel aardig gelukt al zeg ik het zelf Al hadden haar ouders er wat meer moeite mee. Ze zijn nu nog samen trouwens.
donderdag 1 januari 2009 om 20:38
En daar heb je inderdaad kans op, op dat laatste. Zij wil er graag in geloven, als jij dan niet achter haar/hem staat, dan kan ze wel eens omslaan en haar woede richten op jouw ipv hem (ook al meegemaakt helaas) want boos worden op jou is makkelijker dan op hem.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 1 januari 2009 om 22:27
Je kent hem al zeven jaar, en je gaat op zich goed met hem om, nou dan is het eenvoudig. Dan zeg je klip en klaar een keer tegen hem dat je er moeite mee hebt, met zijn actie en dat je het ook lastig vindt om 'normaal' tegen hem te doen. Als je dat op een niet aanvallende manier brengt dan zul je zien dat hij er best met je over wil praten. Als hij een beetje begrijpt hoe de band tussen jou en je vriendin is tenminste. Misschien klaart het voor hem ook enorm de lucht als je eens een gesprek met hem aangaat. Wat kan je gebeuren? Een gesprek van mens tot mens, met als doel een bepaalde, ongemakkelijke situatie makkelijker te maken zal, als het goed is, alleen maar positief werken.
Maar ik blijf er in principe bij dat het niet aan jou is om met een kwaaie kop naar hem te gaan zitten kijken als je vriendin besloten heeft om met hem door te gaan. Hoe moeilijk ook voor jou, dan zet je jezelf maar een beetje opzij en moet je maar proberen om vooral blij te zijn voor haar en hopen op haar geluk. Als je jouw mening te veel door gaat laten klinken in dit geval denk ik dat jij uiteindelijk het onderspit delft en niet hij. Dan gaat ze afstand nemen van jou in plaats van afstand nemen van hem.
Jouw mening is belangrijk maar niet altijd en niet in iedere situatie. Hou die mening vooral ook eens voor je als er geen aanleiding toe is die te ventileren. Zij maakt haar eigen keuzes en hoe erg jullie ook zusters zijn, zij leeft haar eigen leven en juist in dit soort situaties heeft ze jou, als vriendin, hard nodig want doorgaan met iemand die je bedrogen heeft is de moeilijkste weg kiezen, niet de makkelijkste. De wetenschap dat jij haar eigenlijk veroordeelt (want dat doe je door haar keuze af te wijzen), zal het er voor haar allemaal niet makkelijker op maken.
Het is vervelend voor je maar zet jezelf opzij en laat haar haar eigen keuzes en misschien ook haar eigen fouten maken. Ze wordt moeder, hij is de vader en via het aanstaande kind zijn ze voor altijd met elkaar verbonden, daar kun je niks aan veranderen. Steek energie in je relatie met haar, je bent haar vriendin, en die vriendschap zal ze nog heel hard nodig hebben met een overspelige vent als partner.
Maar ik blijf er in principe bij dat het niet aan jou is om met een kwaaie kop naar hem te gaan zitten kijken als je vriendin besloten heeft om met hem door te gaan. Hoe moeilijk ook voor jou, dan zet je jezelf maar een beetje opzij en moet je maar proberen om vooral blij te zijn voor haar en hopen op haar geluk. Als je jouw mening te veel door gaat laten klinken in dit geval denk ik dat jij uiteindelijk het onderspit delft en niet hij. Dan gaat ze afstand nemen van jou in plaats van afstand nemen van hem.
Jouw mening is belangrijk maar niet altijd en niet in iedere situatie. Hou die mening vooral ook eens voor je als er geen aanleiding toe is die te ventileren. Zij maakt haar eigen keuzes en hoe erg jullie ook zusters zijn, zij leeft haar eigen leven en juist in dit soort situaties heeft ze jou, als vriendin, hard nodig want doorgaan met iemand die je bedrogen heeft is de moeilijkste weg kiezen, niet de makkelijkste. De wetenschap dat jij haar eigenlijk veroordeelt (want dat doe je door haar keuze af te wijzen), zal het er voor haar allemaal niet makkelijker op maken.
Het is vervelend voor je maar zet jezelf opzij en laat haar haar eigen keuzes en misschien ook haar eigen fouten maken. Ze wordt moeder, hij is de vader en via het aanstaande kind zijn ze voor altijd met elkaar verbonden, daar kun je niks aan veranderen. Steek energie in je relatie met haar, je bent haar vriendin, en die vriendschap zal ze nog heel hard nodig hebben met een overspelige vent als partner.
dinsdag 6 januari 2009 om 12:22
Heb ongeveer zoiets aan mijn fiets hangen. In het kort: op een feestje heeft mijn beste vriendin met een getrouwde vriend van mij lopen rotzooien. Ze zijn betrapt door een andere vriendin van me. Zijn vrouw weet dat ze hebben lopen zoenen, maar die andere vriendin en Meneer Bloos en ik weten dus dat het verder is gegaan dan dat. Hij (die vreemdgaande vriend dus) heeft me gevraagd mijn mond dicht te houden, omdat hij zegt zeker te weten dat zijn vrouw anders bij hem weggaat. Ik heb hem heel duidelijk te kennen gegeven dat ik hem een enorme lul vind, maar dat het aan hem is om met die leugen te leven. Daar krijgt hij het volgens mij (als ik hem een beetje ken) moeilijk genoeg mee. We doen veel dingen met z'n vieren, ook na dat feestje, en ik merk dat het me inderdaad moeite kost om normaal te doen en geen sarcastische opmerkingen te maken. Maar goed, ik heb de wijze raad gekregen de verantwoordelijkheid daar te laten liggen waar hij hoort (bij hem dus) en dat doe ik ook. Of het achteraf de goede manier zal blijken te zijn, weet ik niet, maar vooralsnog lijkt dit me het beste.
Ik snap je vriendin wel. Ze krijgen een kindje en het enige wat ze nu denkt is: ik moet een veilig nest hebben. Zet je wantrouwen in de koelkast en zorg dat je er voor haar bent. Dat is het belangrijkste dat vriendinnen voor elkaar kunnen doen (is de wijze les van de afgelopen dagen
))
Ik snap je vriendin wel. Ze krijgen een kindje en het enige wat ze nu denkt is: ik moet een veilig nest hebben. Zet je wantrouwen in de koelkast en zorg dat je er voor haar bent. Dat is het belangrijkste dat vriendinnen voor elkaar kunnen doen (is de wijze les van de afgelopen dagen
))
dinsdag 6 januari 2009 om 16:32
Ik heb ook weleens zoiets meegemaakt. Maar de (gelukkig toenmalige) vriend van mijn vriendin was nog wel stuk verder gegaan nog dan "alleen" vreemdgaan, hij loog over van alles (bijv. zijn leeftijd), kwam vaak niet opdagen als ze hadden afgesproken en deed nog veel meer dingen waaruit bleek dat hij totaal geen respect voor haar had. Op gegeven moment wilde ze met m'n verjaardag blijven slapen met hem. Dit vond ik dus te ver gaan, ik wilde best gewoon tegen hem doen als hij mee naar mijn verdaardag zou komen, maar een slaapplaats aanbieden en 's ochtends gezellig aan het ontbijt met hem zitten zag ik niet zitten.
Ik zou dus proberen gewoon te doen maar ga hierbij niet over je grenzen heen.
Ik zou dus proberen gewoon te doen maar ga hierbij niet over je grenzen heen.
