Relaties
alle pijlers
Omgaan met nare break up
dinsdag 9 februari 2021 22:57
Hoi allemaal,
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
zondag 28 maart 2021 22:00
Dit zijn allemaal wat-Alsjes.
De waarheid is dat je geen glazen bol hebt. Je kijkt er nu op terug met een andere (misschien nuchtere) kijk, met andere emoties. Maar jouw manier van handelen kwam voornamelijk uit bepaalde emoties, probeer dat te gaan begrijpen. Vraag jezelf af waarom je je zo voelde, waarom je zo handelde. Waarom je zo afhankelijk was van hem.
Er is niks meer aan te veranderen, maar wel te veranderen aan jou en hoe je misschien in toekomstige relaties met situaties/gevoelens om moet gaan en hoe je in het leven staat. Wellicht met hulp, of praten met vrienden of whatever. Probeer naar jezelf te zoeken. Zoek uit waar bij jou het probleem ligt, doe er wellicht wat mee.
Ik heb me PRECIES zoals jou gevoeld, zo’n 4 jaar geleden. Ik werd in de steek gelaten voor een ander. Terwijl we zo hecht waren. Ik was ook erg afhankelijk en jaloers (hij chatte online op sekswebsites, had er reden voor, maar het maakte alles kapot) ik was er kapot van, onze breuk, ik sliep amper, at weinig, ik twijfelde enorm aan mezelf. wist de tijd niet door te komen.
Heb hierna nog wat relaties gehad, daar zal ik verder niet op in gaan, maar ik heb al deze ervaringen moeten ‘ondergaan’ om mezelf te leren begrijpen en te accepteren hoe het is, wie ik ben, wat mijn grenzen zijn en wat ik wil. en vooral belangrijke lessen mee te nemen.
Ik neigde enorm naar verlatingsangst. Heb er boeken over gelezen en alles uit geplozen, uitgevonden waar de ‘kern’ van het probleem zat voor mij. Ik heb hier geen hulp voor gehad.
Ik weet hoe je je voelt, ik zou alleen niet weten wat ik verder tegen je moet zeggen zodat jij je realiseert dat waar je zo over piekert en onzeker over bent, allemaal niet nodig is. Je kijkt er vanuit emotie naar en niet vanuit verstand.
Wees lief voor jezelf
De waarheid is dat je geen glazen bol hebt. Je kijkt er nu op terug met een andere (misschien nuchtere) kijk, met andere emoties. Maar jouw manier van handelen kwam voornamelijk uit bepaalde emoties, probeer dat te gaan begrijpen. Vraag jezelf af waarom je je zo voelde, waarom je zo handelde. Waarom je zo afhankelijk was van hem.
Er is niks meer aan te veranderen, maar wel te veranderen aan jou en hoe je misschien in toekomstige relaties met situaties/gevoelens om moet gaan en hoe je in het leven staat. Wellicht met hulp, of praten met vrienden of whatever. Probeer naar jezelf te zoeken. Zoek uit waar bij jou het probleem ligt, doe er wellicht wat mee.
Ik heb me PRECIES zoals jou gevoeld, zo’n 4 jaar geleden. Ik werd in de steek gelaten voor een ander. Terwijl we zo hecht waren. Ik was ook erg afhankelijk en jaloers (hij chatte online op sekswebsites, had er reden voor, maar het maakte alles kapot) ik was er kapot van, onze breuk, ik sliep amper, at weinig, ik twijfelde enorm aan mezelf. wist de tijd niet door te komen.
Heb hierna nog wat relaties gehad, daar zal ik verder niet op in gaan, maar ik heb al deze ervaringen moeten ‘ondergaan’ om mezelf te leren begrijpen en te accepteren hoe het is, wie ik ben, wat mijn grenzen zijn en wat ik wil. en vooral belangrijke lessen mee te nemen.
Ik neigde enorm naar verlatingsangst. Heb er boeken over gelezen en alles uit geplozen, uitgevonden waar de ‘kern’ van het probleem zat voor mij. Ik heb hier geen hulp voor gehad.
Ik weet hoe je je voelt, ik zou alleen niet weten wat ik verder tegen je moet zeggen zodat jij je realiseert dat waar je zo over piekert en onzeker over bent, allemaal niet nodig is. Je kijkt er vanuit emotie naar en niet vanuit verstand.
Wees lief voor jezelf
kokosnootaap wijzigde dit bericht op 28-03-2021 22:07
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
0.87% gewijzigd
zondag 28 maart 2021 22:26
@Kokosnootaap, klopt inderdaad wat je zegt, het zijn allemaal dingen die ik van tevoren niet had kunnen weten. Maar ik vroeg mij af wat een ''buitenstaander'' hier van denkt als hij / zij dit leest. Komt het over alsof ik hem inderdaad niet heb laten uitmaken, kan dat überhaupt? Wat het antwoord voor mij doet, niet per se iets, maar ik zit wel met de vraag of ik hem hiertoe gedreven heb. Dat zou ik wel jammer vinden, want zo zie ik dat zelf niet. Ik zou het heel erg vinden namelijk als ik het probleem was en het daarom uit is gegaan. Weet niet goed hoe ik het moet uitleggen.
Maar goed, dat ik een probleem heb zelf, dat weet ik wel en daarom zit ik nu in therapie. Ik had eerst vooral last van bindingsangst, dat lijkt bij mij omgeslagen zijn naar verlatingsangst. Ik kan wel een beetje gokken waar het vandaan komt. Mijn problemen in mijn relatie, de eerste en de tweede keer, komen echt wel ergens dieper vandaan. Maar mezelf openstellen heb ik altijd erg moeilijk gevonden. Dat is wel iets goeds wat ik hieruit heb gehaald, ik stel me nu (soms met moeite) kwetsbaar op.
Daarnaast was het gewoon denk ik niet de man voor mij en werkte het niet. Al zijn er momenten dat ik dat wel denk en hem dus mis.
Ik besef mij wel steeds meer dat ik alleen mijn eigen gedrag kan controleren, en niet dat van een ander. Wat ik gezien mijn controle wel het liefst graag wil. Maar soms besef ik even dingen weer niet en val ik weer in een zwart gat en schrijf ik hier van me af.
Je kan inderdaad niet heel veel zeggen, ik moet het zelf gaan beseffen. Maar ik waardeer wel alles wat je tot nu toe gezegd hebt. En vooral het delen van je (jullie) ervaringen. Ik ben blij om te lezen dat jij er voor jezelf nu achter bent wat je grenzen etc. zijn. Verdrietig om te lezen dat jij hetzelfde hebt moeten meemaken, maar hoopvol om te lezen dat het nu beter met je gaat.
Mag ik vragen of jij ook dacht dat de breuk misschien wel door jouw afhankelijkheidsgedrag kwam en het voorkomen had kunnen worden, of dacht je achteraf gezien ook wel dat het niet iemand was voor jou? Of waar ben je achtergekomen in je proces? Je hoeft niet te antwoorden als het te persoonlijk is.
Ik ga meditatie samen met een vriendin proberen. Als het niet lukt kan ik nog altijd tegen haar praten en het samen weer oppakken.
Maar goed, dat ik een probleem heb zelf, dat weet ik wel en daarom zit ik nu in therapie. Ik had eerst vooral last van bindingsangst, dat lijkt bij mij omgeslagen zijn naar verlatingsangst. Ik kan wel een beetje gokken waar het vandaan komt. Mijn problemen in mijn relatie, de eerste en de tweede keer, komen echt wel ergens dieper vandaan. Maar mezelf openstellen heb ik altijd erg moeilijk gevonden. Dat is wel iets goeds wat ik hieruit heb gehaald, ik stel me nu (soms met moeite) kwetsbaar op.
Daarnaast was het gewoon denk ik niet de man voor mij en werkte het niet. Al zijn er momenten dat ik dat wel denk en hem dus mis.
Ik besef mij wel steeds meer dat ik alleen mijn eigen gedrag kan controleren, en niet dat van een ander. Wat ik gezien mijn controle wel het liefst graag wil. Maar soms besef ik even dingen weer niet en val ik weer in een zwart gat en schrijf ik hier van me af.
Je kan inderdaad niet heel veel zeggen, ik moet het zelf gaan beseffen. Maar ik waardeer wel alles wat je tot nu toe gezegd hebt. En vooral het delen van je (jullie) ervaringen. Ik ben blij om te lezen dat jij er voor jezelf nu achter bent wat je grenzen etc. zijn. Verdrietig om te lezen dat jij hetzelfde hebt moeten meemaken, maar hoopvol om te lezen dat het nu beter met je gaat.
Mag ik vragen of jij ook dacht dat de breuk misschien wel door jouw afhankelijkheidsgedrag kwam en het voorkomen had kunnen worden, of dacht je achteraf gezien ook wel dat het niet iemand was voor jou? Of waar ben je achtergekomen in je proces? Je hoeft niet te antwoorden als het te persoonlijk is.
Ik ga meditatie samen met een vriendin proberen. Als het niet lukt kan ik nog altijd tegen haar praten en het samen weer oppakken.
maandag 29 maart 2021 20:16
Je kunt het iemand wel lastig maken, als diegene het uit wilt maken terwijl jij nog erg graag wilt. Maar de keuze ligt altijd nog bij hen.
Stel je voor dat je in een relatie zit die eigenlijk niet werkt en ook niet kan werken, maar de wederhelft ziet dat niet zo? Het maakt het er absoluut niet makkelijker op.
Vooral als wederhelft zich zo afhankelijk opstelt (ik weet niet ik hoeverre je dat hebt gedaan natuurlijk)
Bindings en verlatingsangst zitten dicht bij elkaar en kunnen omslaan. Lees/luister eens het boek ‘liefdesbang’.
En ja, ik ging heel veel bij mezelf zoeken, wat ik fout had gedaan, dat ik niet mooi genoeg was, niet leuk genoeg, te veeleisend.
ik besefte me later pas dat ik me veel te hard had vastgeklampt had, en niet alleen in die relatie. Ik heb geleerd dat dat super ongezond is en het de ander volledig leeg kan zuigen. Dat komt eigenlijk omdat ik in een relatie terecht ben gekomen die me de omgekeerde wereld liet zien; namelijk, mijn ex stelde zich op zoals ik mij opstelde in vorige relaties. Dat was denk ik karma.![😳]()
Ik vond dat geen gelijkwaardige en leuke relatie. Iemand moet geen opvulling zijn maar een toevoeging op een al leuk en fijn leven met je eigen ding!
Ik hoop dat je veel rust kunt vinden met meditatie. Laat je ons weten hoe je dat ervaart?
Stel je voor dat je in een relatie zit die eigenlijk niet werkt en ook niet kan werken, maar de wederhelft ziet dat niet zo? Het maakt het er absoluut niet makkelijker op.
Vooral als wederhelft zich zo afhankelijk opstelt (ik weet niet ik hoeverre je dat hebt gedaan natuurlijk)
Bindings en verlatingsangst zitten dicht bij elkaar en kunnen omslaan. Lees/luister eens het boek ‘liefdesbang’.
En ja, ik ging heel veel bij mezelf zoeken, wat ik fout had gedaan, dat ik niet mooi genoeg was, niet leuk genoeg, te veeleisend.
ik besefte me later pas dat ik me veel te hard had vastgeklampt had, en niet alleen in die relatie. Ik heb geleerd dat dat super ongezond is en het de ander volledig leeg kan zuigen. Dat komt eigenlijk omdat ik in een relatie terecht ben gekomen die me de omgekeerde wereld liet zien; namelijk, mijn ex stelde zich op zoals ik mij opstelde in vorige relaties. Dat was denk ik karma.
Ik vond dat geen gelijkwaardige en leuke relatie. Iemand moet geen opvulling zijn maar een toevoeging op een al leuk en fijn leven met je eigen ding!
Ik hoop dat je veel rust kunt vinden met meditatie. Laat je ons weten hoe je dat ervaart?
maandag 29 maart 2021 21:25
Ja, daar kan ik me in vinden. De eerste keer bij ons heb ik het uitgemaakt en was natuurlijk ook wel wat twijfel en hij wilde toen ook niet. Was wel een stuk minder afhankelijk, dat werd hij pas nadat ik het uit had gemaakt, alsnog niet zo erg als ik.
Maar goed, ik maakte het wel uit zonder zijn mening erbij te betrekken, het was geen ''voorstel''. Ik zag het nog altijd als mijn keus. Hij wilde graag dat het nu ''onze'' keus zou zijn. Dat werkte niet voor mij.
Maar, ik vind zeggen ''jij liet het mij niet uitmaken'' best confronterend. Dat voelt alsof iemand heel graag bij je weg wil, maar jij het niet toelaat. Ik vind, hoe moeilijk ook, als je echt weg wil ga je weg. Niet pas wanneer er al vervanging klaarstaat. Of is dit een vreemde gedachte?
Dat boek heb ik toevallig! Nooit goed gelezen, ga ik nu eens doen.
Dankjewel voor het delen! Had je dan achteraf het idee dat het zo is gelopen omdat jij je afhankelijk gedragen hebt en voorkomen had kunnen worden? Of heb je wel nu het idee dat het sowieso nooit had gewerkt en hij niet ''de man'' voor jou was?
En hoe was jouw partner daarin, was hij eerlijk dat hij vanwege deze reden bij jou weg wilde gaan, of verzon hij een ander verhaal om maar bij je weg te kunnen zijn? Als ik dit mag vragen.
Zal ik doen! Ik zit nu ook rond te kijken voor een medicatiecursus, vraag me af of dat wel echt werkt. Maar ergens denk ik dat ik er serieus begeleiding bij nodig heb.
Maar goed, ik maakte het wel uit zonder zijn mening erbij te betrekken, het was geen ''voorstel''. Ik zag het nog altijd als mijn keus. Hij wilde graag dat het nu ''onze'' keus zou zijn. Dat werkte niet voor mij.
Maar, ik vind zeggen ''jij liet het mij niet uitmaken'' best confronterend. Dat voelt alsof iemand heel graag bij je weg wil, maar jij het niet toelaat. Ik vind, hoe moeilijk ook, als je echt weg wil ga je weg. Niet pas wanneer er al vervanging klaarstaat. Of is dit een vreemde gedachte?
Dat boek heb ik toevallig! Nooit goed gelezen, ga ik nu eens doen.
Dankjewel voor het delen! Had je dan achteraf het idee dat het zo is gelopen omdat jij je afhankelijk gedragen hebt en voorkomen had kunnen worden? Of heb je wel nu het idee dat het sowieso nooit had gewerkt en hij niet ''de man'' voor jou was?
En hoe was jouw partner daarin, was hij eerlijk dat hij vanwege deze reden bij jou weg wilde gaan, of verzon hij een ander verhaal om maar bij je weg te kunnen zijn? Als ik dit mag vragen.
Zal ik doen! Ik zit nu ook rond te kijken voor een medicatiecursus, vraag me af of dat wel echt werkt. Maar ergens denk ik dat ik er serieus begeleiding bij nodig heb.
maandag 29 maart 2021 22:45
En iets wat nu in mij opkomt, hebben jullie ook meegemaakt in een relatie dat iemand helemaal kan omslaan? Ik lees soms reacties hier van eerder, zodat ik weer even motiverende woorden lees.
En dan lees ik ook reacties als je zal ooit wel een fantastisch persoon tegenkomen die alleen maar oog voor jou heeft etc. Ik bedacht me dat hij eigenlijk wel die persoon was in de eerste relatie. Toen maakte ik het uit vanwege twijfels en nog wat van alles. En de tweede keer had ik eigenlijk verwacht dat hij weer dezelfde persoon zou zijn als in de eerste relatie. Al zag ik wel een andere kant van hem met leugens iets ervoor, maar dat was buiten de relatie.
Ik ben ook veranderd als persoon naar onzeker en afhankelijk. Maar ik bedoel meer omslaan naar een achteraf niet meer vergelijkbaar persoon als de eerste keer. Me onzeker voelen in de ''eerste'' relatie tussen ons heb ik nooit echt gedaan, maar nu eigenlijk continu.
Ik vind het namelijk best een eng idee dat iemand zo kan veranderen. Vooral als je het niet verwacht. Dit is mijn enige relatie dus niet echt vergelijkingsmateriaal, vandaar dat ik het hier vraag.
En dan lees ik ook reacties als je zal ooit wel een fantastisch persoon tegenkomen die alleen maar oog voor jou heeft etc. Ik bedacht me dat hij eigenlijk wel die persoon was in de eerste relatie. Toen maakte ik het uit vanwege twijfels en nog wat van alles. En de tweede keer had ik eigenlijk verwacht dat hij weer dezelfde persoon zou zijn als in de eerste relatie. Al zag ik wel een andere kant van hem met leugens iets ervoor, maar dat was buiten de relatie.
Ik ben ook veranderd als persoon naar onzeker en afhankelijk. Maar ik bedoel meer omslaan naar een achteraf niet meer vergelijkbaar persoon als de eerste keer. Me onzeker voelen in de ''eerste'' relatie tussen ons heb ik nooit echt gedaan, maar nu eigenlijk continu.
Ik vind het namelijk best een eng idee dat iemand zo kan veranderen. Vooral als je het niet verwacht. Dit is mijn enige relatie dus niet echt vergelijkingsmateriaal, vandaar dat ik het hier vraag.
dinsdag 30 maart 2021 16:31
Muis12345 schreef: ↑29-03-2021 22:45En iets wat nu in mij opkomt, hebben jullie ook meegemaakt in een relatie dat iemand helemaal kan omslaan? Ik lees soms reacties hier van eerder, zodat ik weer even motiverende woorden lees.
En dan lees ik ook reacties als je zal ooit wel een fantastisch persoon tegenkomen die alleen maar oog voor jou heeft etc. Ik bedacht me dat hij eigenlijk wel die persoon was in de eerste relatie. Toen maakte ik het uit vanwege twijfels en nog wat van alles. En de tweede keer had ik eigenlijk verwacht dat hij weer dezelfde persoon zou zijn als in de eerste relatie. Al zag ik wel een andere kant van hem met leugens iets ervoor, maar dat was buiten de relatie.
Ik ben ook veranderd als persoon naar onzeker en afhankelijk. Maar ik bedoel meer omslaan naar een achteraf niet meer vergelijkbaar persoon als de eerste keer. Me onzeker voelen in de ''eerste'' relatie tussen ons heb ik nooit echt gedaan, maar nu eigenlijk continu.
Ik vind het namelijk best een eng idee dat iemand zo kan veranderen. Vooral als je het niet verwacht. Dit is mijn enige relatie dus niet echt vergelijkingsmateriaal, vandaar dat ik het hier vraag.
Ik weet niet of het omslaan is. Ik kan me voorstellen dat je elkaar in het begin van de relatie je mooiste zelf laat zien. En naarmate je vertrouwder raakt met elkaar komen ook je minder charmante kanten naar boven. Daarbij kijk je als je verliefd bent met ‘milde ogen’ en zie je waarschijnlijk wat minder scherp?
Hoe je zelf verandert nav een relatie komt door de interactie. Kennelijk hebben jullie dit bij elkaar veroorzaakt en dat lijkt me niet de bedoeling te zijn van een relatie. Had het anders gekund? Misschien. Gaat dit in iedere relatie gebeuren? Neehoor, je weet nu weer beter wat je niet wilt. Je werkt aan jezelf, leert je grenzen kennen en aangeven wat je wel en niet nodig hebt.
vrijdag 9 april 2021 22:44
Weer even een afschrijfmomentje. Het is nu twee maanden. Wakker worden met een naar gevoel is niet veranderd. Ik probeer het te relativeren, lukt soms. Daarnaast ook veel andere dingen die nu spelen waardoor het soms vaak teveel wordt.
Dit weekend in een huisje dichtbij het bos met mijn moeder. Ik probeer het beste ervan te maken, maar het gaat zo lastig. Ik voel me hartstikke eenzaam, terwijl ik niet alleen ben. Ik mis hem, al is hij een klootzak. Ik had gewild samen met hem hier te zijn. Dat komt denk ik ook door andere dingen die nu spelen, normaliter was hij daar mijn steun in. Zelfs toen het niet goed ging. Ik probeer het leuk te hebben, spelletjes films. Maar ik merk dat ik eigenlijk heel hard wil huilen en verdrietig zijn. Dat gaat niet makkelijk met mijn moeder (weer een ander iets). Ik vind het stom dat ik hem mis, dat ik me afvraag wat hij nu doet. Weer de vragen waarom hij met een ander is en zich niet zo eenzaam voelt als ik nu. Ik wil zo graag door, maar soms.. is het k*t zoals nu en kan ik even niets meer relativeren. Ik wil gewoon weer een leuk weekend, zonder te denken aan hem of hem bij me te willen.
Dit weekend in een huisje dichtbij het bos met mijn moeder. Ik probeer het beste ervan te maken, maar het gaat zo lastig. Ik voel me hartstikke eenzaam, terwijl ik niet alleen ben. Ik mis hem, al is hij een klootzak. Ik had gewild samen met hem hier te zijn. Dat komt denk ik ook door andere dingen die nu spelen, normaliter was hij daar mijn steun in. Zelfs toen het niet goed ging. Ik probeer het leuk te hebben, spelletjes films. Maar ik merk dat ik eigenlijk heel hard wil huilen en verdrietig zijn. Dat gaat niet makkelijk met mijn moeder (weer een ander iets). Ik vind het stom dat ik hem mis, dat ik me afvraag wat hij nu doet. Weer de vragen waarom hij met een ander is en zich niet zo eenzaam voelt als ik nu. Ik wil zo graag door, maar soms.. is het k*t zoals nu en kan ik even niets meer relativeren. Ik wil gewoon weer een leuk weekend, zonder te denken aan hem of hem bij me te willen.
vrijdag 9 april 2021 22:45
Dankjewel. Het is misschien inderdaad geen omslaan. Ik denk dat ik trouwens de ‘tweede keer’ echt verliefd ben geworden en hij juist minder verliefd. Alsof hij dacht, nu heb ik haar en hoeft het niet meer. Ofzo. Geen idee hoe hij denkt, maar zoiets kan ik me bedenken.Friezin71 schreef: ↑30-03-2021 16:31Ik weet niet of het omslaan is. Ik kan me voorstellen dat je elkaar in het begin van de relatie je mooiste zelf laat zien. En naarmate je vertrouwder raakt met elkaar komen ook je minder charmante kanten naar boven. Daarbij kijk je als je verliefd bent met ‘milde ogen’ en zie je waarschijnlijk wat minder scherp?
Hoe je zelf verandert nav een relatie komt door de interactie. Kennelijk hebben jullie dit bij elkaar veroorzaakt en dat lijkt me niet de bedoeling te zijn van een relatie. Had het anders gekund? Misschien. Gaat dit in iedere relatie gebeuren? Neehoor, je weet nu weer beter wat je niet wilt. Je werkt aan jezelf, leert je grenzen kennen en aangeven wat je wel en niet nodig hebt.
zaterdag 10 april 2021 22:41
Ik snap heel goed hoe je je voelt.
Maar omdat je zelf nog met bepaalde issues loopt, kun je het voor jezelf nog niet goed afsluiten, relativeren. Je emoties worden je de baas.
Heb je misschien hulp hiervoor? Zo niet, probeer daar hulp voor te krijgen. Echt waar, dan worden dingen beter. Soms helpt praten met een buitenstaander (zoals maatschappelijk werker of psycholoog) al een hele hoop.
Ik hoop dat je rust en vrede kunt vinden in/met jezelf en de wereld zoals hij is. Ik hoop dat je los kunt laten en van jezelf kunt houden voor de volle 100%
Maar omdat je zelf nog met bepaalde issues loopt, kun je het voor jezelf nog niet goed afsluiten, relativeren. Je emoties worden je de baas.
Heb je misschien hulp hiervoor? Zo niet, probeer daar hulp voor te krijgen. Echt waar, dan worden dingen beter. Soms helpt praten met een buitenstaander (zoals maatschappelijk werker of psycholoog) al een hele hoop.
Ik hoop dat je rust en vrede kunt vinden in/met jezelf en de wereld zoals hij is. Ik hoop dat je los kunt laten en van jezelf kunt houden voor de volle 100%
zondag 11 april 2021 23:45
De andere dingen zijn dingen die spelen in ons gezin en dingen van vroeger die nu naar boven komen. Ik heb hier hulp voor gezocht, ben nu ook in therapie. Het soort van positieve aan deze break up was dat ik niet meer kon vluchten voor andere onderliggende problemen die al jaren spelen. Door hier nu goed hulp voor te zoeken komt alles nu in een keer aan. Dus heb me er al op voorbereid dat het in het begin eigenlijk alleen maar nog slechter zal gaan (zegt de therapeut), maar het de bedoeling is uiteindelijk beter te gaan. Het gaat (veel) tijd kosten, ben dat niet gewend. Kan dingen normaal vrij makkelijk naast me neerleggen of er overheen stappen, nu moet ik het aangaan en ik vind het niet erg leuk. Maar ik blijf volhouden en af en toe hier van me afschrijven. Voor de rest probeer ik afleidingen te zoeken met familie / vrienden voor zover dat lukt.
Het ''vervelende'' aan andere dingen die naar boven komen is dus dat ik daarvoor wel in mijn relatie rust vond en die veiligheid nu mis - en hem nog niet bij mezelf gevonden heb. Maar aan de andere kant is de relatie ook een van de redenen dat het nu slecht gaan en op de voorgrond speelt nog steeds, dus dat moet ik elke keer weer relativeren. Beetje dubbel.
Bedankt voor je lieve woorden @Kokosnootaap, dat hoop ik ook en streef ik ook naar. Vind het al fijn dat ik hier niet geoordeeld wordt op het feit dat ik er ''nog steeds'' niet overheen ben. Soms voelt het alsof ik er te lang in zit, maar goed, ik kan dingen niet overhaasten. Deze week beginnen aan de meditatiecursus.
Heb geprobeerd het beste ervan te maken het weekend en er uiteindelijk van te genieten. Lukte soms wel en soms niet. Probeerde niet te hard voor mezelf te zijn op momenten dat het niet lukte.
Het ''vervelende'' aan andere dingen die naar boven komen is dus dat ik daarvoor wel in mijn relatie rust vond en die veiligheid nu mis - en hem nog niet bij mezelf gevonden heb. Maar aan de andere kant is de relatie ook een van de redenen dat het nu slecht gaan en op de voorgrond speelt nog steeds, dus dat moet ik elke keer weer relativeren. Beetje dubbel.
Bedankt voor je lieve woorden @Kokosnootaap, dat hoop ik ook en streef ik ook naar. Vind het al fijn dat ik hier niet geoordeeld wordt op het feit dat ik er ''nog steeds'' niet overheen ben. Soms voelt het alsof ik er te lang in zit, maar goed, ik kan dingen niet overhaasten. Deze week beginnen aan de meditatiecursus.
Heb geprobeerd het beste ervan te maken het weekend en er uiteindelijk van te genieten. Lukte soms wel en soms niet. Probeerde niet te hard voor mezelf te zijn op momenten dat het niet lukte.
maandag 12 april 2021 00:18
Ik merk dat ik in fases dat het niet goed gaat juist de controle op ga zoeken. Dat geeft me een soort van 'rust'. Maar eigenlijk totaal niet. Wat ik dan juist doe is social media opzoeken. Nu zie ik bijvoorbeeld dat zij alles verwijdert heeft (normaal alles heel erg open), en dat ik daardoor nog argwanender word en van alles op ga zoeken. Terwijl het helemaal niets kan betekenen en zij nog steeds nu samen in bed kunnen liggen. En het eigenlijk niets uitmaakt. Maar ik wel een half uur heb 'verspild' hieraan. En heb ik nu rust? Nee, eigenlijk niet. Maar de handeling zelf gaf wel even rust, als dit al logisch klinkt. Zelfdestructief gedrag, ik weet het. Ik probeer het ook heel erg te minderen, maar dat gaat in zulke periodes iets lastiger. Ik vind het vermoeiend dat ik nog steeds zo met hen bezig kan zijn. Ik kan de tijd veel beter gebruiken om op mezelf te focussen. Ik vind het nog lastig om te handelen naar wat ik weet. Natuurlijk ook iets wat ik moet blijven bespreken bij therapie.
woensdag 30 juni 2021 23:06
Alweer twee maanden geleden, nu het forum ermee ophoudt wilde ik toch nog wat afschrijven. Ik lees mijn laatste bericht en weet niet goed of ik kan zeggen dat het veel beter gaat. Ik herstel en accepteer denk ik wel wat meer. Mezelf openstellen vind ik nog lastig. Ik probeer vaak op mezelf te focussen, maar dit gaat niet altijd goed. Mijn gedachten dwalen nog dagelijks naar deze situatie, of het nou kort of lang is. Ik verlang naar een tijd dat dit niet meer gebeurt. Ik vind het verwerken gewoon erg lastig merk ik, daarbij komt ook oud zeer naar boven. Heb hier hulp voor. Ik had gehoopt dat het sneller zou gaan, maar goed dat kan ik niet bepalen denk ik.
Zag dat ze gaan trouwen binnenkort. Het doet me nog steeds iets. Stilstaan bij gevoelens en emoties vallen me zwaar.
Ik probeer in ieder geval wel meer van het leven te genieten en wat mij gelukkig maakt - al moet ik nog af en toe zoeken wat dat is. Werk ook aan van mezelf houden, ook dat gaat met stapjes beter. De depressie helpt daar niet altijd bij, maar ook dat accepteer ik.
Zag dat ze gaan trouwen binnenkort. Het doet me nog steeds iets. Stilstaan bij gevoelens en emoties vallen me zwaar.
Ik probeer in ieder geval wel meer van het leven te genieten en wat mij gelukkig maakt - al moet ik nog af en toe zoeken wat dat is. Werk ook aan van mezelf houden, ook dat gaat met stapjes beter. De depressie helpt daar niet altijd bij, maar ook dat accepteer ik.
