Relaties
alle pijlers
Onvruchtbaar, wanneer te vertellen ?
maandag 12 oktober 2009 om 14:32
Hallo,
Ik ben door een vervelende ziekte onvruchtbaar geworden. Ben nu een tijdje single en plots stapelverliefd op een hele leuke man. We hebben het erg leuk samen en gisteren begon hij opeens over kinderen. Hij wilde heel graag kindjes met mij zei hij. Ik schrok een beetje van zijn opmerking en vertelde hem toen dat ik helaas geen kinderen kan krijgen. Hij werd daarop boos en zei dat ik hem dat eerder had moeten vertellen.
Maar wat is dan het juiste moment (in een beginnende relatie) om zoiets te vertellen ?
Ik ben door een vervelende ziekte onvruchtbaar geworden. Ben nu een tijdje single en plots stapelverliefd op een hele leuke man. We hebben het erg leuk samen en gisteren begon hij opeens over kinderen. Hij wilde heel graag kindjes met mij zei hij. Ik schrok een beetje van zijn opmerking en vertelde hem toen dat ik helaas geen kinderen kan krijgen. Hij werd daarop boos en zei dat ik hem dat eerder had moeten vertellen.
Maar wat is dan het juiste moment (in een beginnende relatie) om zoiets te vertellen ?
maandag 12 oktober 2009 om 22:36
quote:witteorchidee schreef op 12 oktober 2009 @ 22:29:
paloma, wat je niet weet, dat weet je niet. Ik ben misschien ook onvruchtbaar zonder dat ik het weet. Ik zou het trouwens persoonlijk kunnen begrijpen dat mijn partner me zou verlaten als zou blijken dat ik geen kinderen kan krijgen. Woede van zijn kant zou ik me dan wel niet kunnen voorstellen. Ik wist het namelijk zelf niet.
Iets zo essentieels als onvruchtbaarheid verzwijgen, dat vind ik echt heel ernstig. Laat het duidelijk zijn dat dit mijn mening is. Anderen denken erover wat ze willen.
En dat van mijn "ouderwetse stellingen". Mij, goed, jij mag dat vinden, maar als ik kijk in mijn vriendenkring en bij collega's heeft een overweldigende overgrote meerderheid kinderen. Kinderloos zijn is een uitzondering ( zonder daar ook maar enige negatieve connotatie aan te verbinden).
Om een stom voorbeeld te geven. Als ik een man ontmoet, ga ik er alitjd vanuit dat hij hetero is. Zo hebben ik en een paar collega's 'ontdekt' dat een andere collega die al maanden bij ons werkt homo is. Geen enkel probleem mee trouwens, maar iedereen keek er wel even vanop.
Soms ga je gewoon van bepaalde dingen uit, omdat het enigszins 'de norm' is, zo ook wat een kinderwens betreft.Dat is dan het probleem van degene die van die 'norm' uitgaat. Het homo-voorbeeld begrijp ik al helemaal niet, hoezo 'ontdekt' en er geen probleem mee hebben?
paloma, wat je niet weet, dat weet je niet. Ik ben misschien ook onvruchtbaar zonder dat ik het weet. Ik zou het trouwens persoonlijk kunnen begrijpen dat mijn partner me zou verlaten als zou blijken dat ik geen kinderen kan krijgen. Woede van zijn kant zou ik me dan wel niet kunnen voorstellen. Ik wist het namelijk zelf niet.
Iets zo essentieels als onvruchtbaarheid verzwijgen, dat vind ik echt heel ernstig. Laat het duidelijk zijn dat dit mijn mening is. Anderen denken erover wat ze willen.
En dat van mijn "ouderwetse stellingen". Mij, goed, jij mag dat vinden, maar als ik kijk in mijn vriendenkring en bij collega's heeft een overweldigende overgrote meerderheid kinderen. Kinderloos zijn is een uitzondering ( zonder daar ook maar enige negatieve connotatie aan te verbinden).
Om een stom voorbeeld te geven. Als ik een man ontmoet, ga ik er alitjd vanuit dat hij hetero is. Zo hebben ik en een paar collega's 'ontdekt' dat een andere collega die al maanden bij ons werkt homo is. Geen enkel probleem mee trouwens, maar iedereen keek er wel even vanop.
Soms ga je gewoon van bepaalde dingen uit, omdat het enigszins 'de norm' is, zo ook wat een kinderwens betreft.Dat is dan het probleem van degene die van die 'norm' uitgaat. Het homo-voorbeeld begrijp ik al helemaal niet, hoezo 'ontdekt' en er geen probleem mee hebben?
maandag 12 oktober 2009 om 22:36
quote:Madhe schreef op 12 oktober 2009 @ 22:30:
Het was 4 maanden daten, niet 4 maanden een relatie. Misschien wist to nog niet eens of ze wel een serieuze relatie met hem wilde.ok, zo had ik het niet begrepen, dat is wel een ander verhaal. Toch kan ik me de teleurstelling van de man goed voorstellen (evenals het verdriet van sept16 met heel deze situatie trouwens).
Het was 4 maanden daten, niet 4 maanden een relatie. Misschien wist to nog niet eens of ze wel een serieuze relatie met hem wilde.ok, zo had ik het niet begrepen, dat is wel een ander verhaal. Toch kan ik me de teleurstelling van de man goed voorstellen (evenals het verdriet van sept16 met heel deze situatie trouwens).
maandag 12 oktober 2009 om 22:41
quote:dorinke schreef op 12 oktober 2009 @ 22:36:
Dat is dan het probleem van degene die van die 'norm' uitgaat. Het homo-voorbeeld begrijp ik al helemaal niet, hoezo 'ontdekt' en er geen probleem mee hebben?
neen, ik vind dat dus niet het probleem van diegene die van de norm uitgaat. Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen. Zeker als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan.
En als je het homo-voorbeeld niet begrijpt, dan is dat jammer voor jou.
Dat is dan het probleem van degene die van die 'norm' uitgaat. Het homo-voorbeeld begrijp ik al helemaal niet, hoezo 'ontdekt' en er geen probleem mee hebben?
neen, ik vind dat dus niet het probleem van diegene die van de norm uitgaat. Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen. Zeker als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan.
En als je het homo-voorbeeld niet begrijpt, dan is dat jammer voor jou.
maandag 12 oktober 2009 om 22:44
quote:witteorchidee schreef op 12 oktober 2009 @ 22:41:
[...]
neen, ik vind dat dus niet het probleem van diegene die van de norm uitgaat. Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen. Zeker als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan.
En als je het homo-voorbeeld niet begrijpt, dan is dat jammer voor jou.
Als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan laat je de normen los en verdiep je je in de persoon. De man in kwestie heeft dat duidelijk nagelaten.
En mbt het voorbeeld: het lijkt mij vooral jammer voor de mensen in jouw omgeving die niet aan jouw normen voldoen.
[...]
neen, ik vind dat dus niet het probleem van diegene die van de norm uitgaat. Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen. Zeker als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan.
En als je het homo-voorbeeld niet begrijpt, dan is dat jammer voor jou.
Als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan laat je de normen los en verdiep je je in de persoon. De man in kwestie heeft dat duidelijk nagelaten.
En mbt het voorbeeld: het lijkt mij vooral jammer voor de mensen in jouw omgeving die niet aan jouw normen voldoen.
maandag 12 oktober 2009 om 22:45
quote:witteorchidee schreef op 12 oktober 2009 @ 22:41:
[...]
neen, ik vind dat dus niet het probleem van diegene die van de norm uitgaat. Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen. Zeker als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan.
En als je het homo-voorbeeld niet begrijpt, dan is dat jammer voor jou.
homo ben je of ben je niet, daar valt weinig aan te kiezen, maar we hebben 't anno nu over 'n kinderwens of het ontbreken daarvan omdat we gelukkig vrije keus hebben en niet met 'n zwangerschap worden opgezadeld als we seks hebben omdat we THANK GOD anticonceptie hebben
dat jij het hebben van 'n kinderwens de norm vindt is jouw probleem, ik vind het knap bekrompen eerlijk gezegd en als die partner van TO belang hechtte aan 'n leven met kinderen vind ik het op z'n minst raar dat ie daar in 4 maanden tijd nog helemaal nooit op heeft gezinspeeld, als iets zo belangrijk voor je is lijkt me dat je dat onderwerp toch al wel 'n stuk vroeger aansnijdt in 'n beginnende relatie
[...]
neen, ik vind dat dus niet het probleem van diegene die van de norm uitgaat. Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen. Zeker als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan.
En als je het homo-voorbeeld niet begrijpt, dan is dat jammer voor jou.
homo ben je of ben je niet, daar valt weinig aan te kiezen, maar we hebben 't anno nu over 'n kinderwens of het ontbreken daarvan omdat we gelukkig vrije keus hebben en niet met 'n zwangerschap worden opgezadeld als we seks hebben omdat we THANK GOD anticonceptie hebben
dat jij het hebben van 'n kinderwens de norm vindt is jouw probleem, ik vind het knap bekrompen eerlijk gezegd en als die partner van TO belang hechtte aan 'n leven met kinderen vind ik het op z'n minst raar dat ie daar in 4 maanden tijd nog helemaal nooit op heeft gezinspeeld, als iets zo belangrijk voor je is lijkt me dat je dat onderwerp toch al wel 'n stuk vroeger aansnijdt in 'n beginnende relatie
maandag 12 oktober 2009 om 22:51
maandag 12 oktober 2009 om 22:54
@witte orchidee, Ik weet niet of het al gezegd is maar stel dat het hier niet ging om onvruchtbaarheid maar om (zoals bij elninjoo en ook bij mij) het ontbreken van een kinderwens. Ben ik verplicht dat te melden? Ik vind van niet. Ik ga toch niet preventief aankondigen dat ik geen kinderen wil, als ik aan het daten ben. Een meneer die kinderen wil, kan aan mij vragen of ik dat ook wil, i.p.v. uit te gaan van een aanname.
En je homovoorbeeld vind ik erg vreemd. "Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen."??? Jij vindt dat jouw collega jullie moet informeren over zijn geaardheid? Wat heb jij daarmee te maken?
En je homovoorbeeld vind ik erg vreemd. "Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen."??? Jij vindt dat jouw collega jullie moet informeren over zijn geaardheid? Wat heb jij daarmee te maken?
maandag 12 oktober 2009 om 22:55
quote:dorinke schreef op 12 oktober 2009 @ 22:44:
Als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan laat je de normen los en verdiep je je in de persoon. De man in kwestie heeft dat duidelijk nagelaten.
En mbt het voorbeeld: het lijkt mij vooral jammer voor de mensen in jouw omgeving die niet aan jouw normen voldoen.
het feit dat ik er geen problemen mee heb als iemand niet aan 'mijn normen' voldoet, laat je gemakshalve maar achterwege.
bovendien voldoe ik zelf niet aan een waslijst van normen. maar ik ga dit topic niet innemen met mijn eigen problemen;
en el ninjoo, ik ben misschien bekrompen, maar hoe bekrompen ben JIJ om niet te beseffen dat de OVERGROTE meerderheid van de mensen wel degelijk kinderen wil, en dat kinderlozen een uitzondering zijn.
Hoe bekrompen kan je zijn om van hem te verwachten dat hij zoiets 'normaals' als kinderen willen dan maar moet melden en dat zij lekker mag afwachten om te zeggen dat ze geen kinderen kan krijgen;
Als je een serieuze relatie met iemand wil aangaan laat je de normen los en verdiep je je in de persoon. De man in kwestie heeft dat duidelijk nagelaten.
En mbt het voorbeeld: het lijkt mij vooral jammer voor de mensen in jouw omgeving die niet aan jouw normen voldoen.
het feit dat ik er geen problemen mee heb als iemand niet aan 'mijn normen' voldoet, laat je gemakshalve maar achterwege.
bovendien voldoe ik zelf niet aan een waslijst van normen. maar ik ga dit topic niet innemen met mijn eigen problemen;
en el ninjoo, ik ben misschien bekrompen, maar hoe bekrompen ben JIJ om niet te beseffen dat de OVERGROTE meerderheid van de mensen wel degelijk kinderen wil, en dat kinderlozen een uitzondering zijn.
Hoe bekrompen kan je zijn om van hem te verwachten dat hij zoiets 'normaals' als kinderen willen dan maar moet melden en dat zij lekker mag afwachten om te zeggen dat ze geen kinderen kan krijgen;
maandag 12 oktober 2009 om 23:00
quote:Haley schreef op 12 oktober 2009 @ 22:54:
@witte orchidee, Ik weet niet of het al gezegd is maar stel dat het hier niet ging om onvruchtbaarheid maar om (zoals bij elninjoo en ook bij mij) het ontbreken van een kinderwens. Ben ik verplicht dat te melden? Ik vind van niet. Ik ga toch niet preventief aankondigen dat ik geen kinderen wil, als ik aan het daten ben. Een meneer die kinderen wil, kan aan mij vragen of ik dat ook wil, i.p.v. uit te gaan van een aanname.
En je homovoorbeeld vind ik erg vreemd. "Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen."??? Jij vindt dat jouw collega jullie moet informeren over zijn geaardheid? Wat heb jij daarmee te maken?
nee, die homocollega hoeft dat zeker niet te melden. Ik heb geen band met die man en heb niets van hem te verwachten. Bij die orde op zaken stellen, was dat in het kader van een serieuze relatie;
en wat je eerste opmerking betreft, IK persoonlijk zou inderdaad zeer snel duidelijk maken dat ik geen kinderen wil.
@witte orchidee, Ik weet niet of het al gezegd is maar stel dat het hier niet ging om onvruchtbaarheid maar om (zoals bij elninjoo en ook bij mij) het ontbreken van een kinderwens. Ben ik verplicht dat te melden? Ik vind van niet. Ik ga toch niet preventief aankondigen dat ik geen kinderen wil, als ik aan het daten ben. Een meneer die kinderen wil, kan aan mij vragen of ik dat ook wil, i.p.v. uit te gaan van een aanname.
En je homovoorbeeld vind ik erg vreemd. "Het is aan diegene die afwijkt van de norm om orde op zaken te stellen."??? Jij vindt dat jouw collega jullie moet informeren over zijn geaardheid? Wat heb jij daarmee te maken?
nee, die homocollega hoeft dat zeker niet te melden. Ik heb geen band met die man en heb niets van hem te verwachten. Bij die orde op zaken stellen, was dat in het kader van een serieuze relatie;
en wat je eerste opmerking betreft, IK persoonlijk zou inderdaad zeer snel duidelijk maken dat ik geen kinderen wil.
maandag 12 oktober 2009 om 23:02
quote:witteorchidee schreef op 12 oktober 2009 @ 22:55:
[...]
het feit dat ik er geen problemen mee heb als iemand niet aan 'mijn normen' voldoet, laat je gemakshalve maar achterwege.
bovendien voldoe ik zelf niet aan een waslijst van normen. maar ik ga dit topic niet innemen met mijn eigen problemen;
en el ninjoo, ik ben misschien bekrompen, maar hoe bekrompen ben JIJ om niet te beseffen dat de OVERGROTE meerderheid van de mensen wel degelijk kinderen wil, en dat kinderlozen een uitzondering zijn.
Hoe bekrompen kan je zijn om van hem te verwachten dat hij zoiets 'normaals' als kinderen willen dan maar moet melden en dat zij lekker mag afwachten om te zeggen dat ze geen kinderen kan krijgen;Dat laat ik bewust achterwege omdat het niet relevant is of jij er een probleem mee hebt, zoals ik jou met het homo-voorbeeld al duidelijk wilde maken door je de vraag te stellen: hoezo 'er geen probleem mee hebben' . Hoe kom je erbij dat dat relevant zou zijn? En dat de ander orde op zaken moet stellen als hij of zij afwijkt van jouw norm?
[...]
het feit dat ik er geen problemen mee heb als iemand niet aan 'mijn normen' voldoet, laat je gemakshalve maar achterwege.
bovendien voldoe ik zelf niet aan een waslijst van normen. maar ik ga dit topic niet innemen met mijn eigen problemen;
en el ninjoo, ik ben misschien bekrompen, maar hoe bekrompen ben JIJ om niet te beseffen dat de OVERGROTE meerderheid van de mensen wel degelijk kinderen wil, en dat kinderlozen een uitzondering zijn.
Hoe bekrompen kan je zijn om van hem te verwachten dat hij zoiets 'normaals' als kinderen willen dan maar moet melden en dat zij lekker mag afwachten om te zeggen dat ze geen kinderen kan krijgen;Dat laat ik bewust achterwege omdat het niet relevant is of jij er een probleem mee hebt, zoals ik jou met het homo-voorbeeld al duidelijk wilde maken door je de vraag te stellen: hoezo 'er geen probleem mee hebben' . Hoe kom je erbij dat dat relevant zou zijn? En dat de ander orde op zaken moet stellen als hij of zij afwijkt van jouw norm?
maandag 12 oktober 2009 om 23:14
quote:witteorchidee schreef op 12 oktober 2009 @ 22:29:
En dat van mijn "ouderwetse stellingen". Mij, goed, jij mag dat vinden, maar als ik kijk in mijn vriendenkring en bij collega's heeft een overweldigende overgrote meerderheid kinderen. Kinderloos zijn is een uitzondering ( zonder daar ook maar enige negatieve connotatie aan te verbinden).
...
Soms ga je gewoon van bepaalde dingen uit, omdat het enigszins 'de norm' is, zo ook wat een kinderwens betreft.Zoals ik al eerder heb gezegd, in mijn omgeving is een kinderwens juist niet de norm. Hoe weet jij in wat voor omgeving TO zich bevindt? Of is het de algemeen geldende norm, omdat jij toevallig niet anders kent?
En dat van mijn "ouderwetse stellingen". Mij, goed, jij mag dat vinden, maar als ik kijk in mijn vriendenkring en bij collega's heeft een overweldigende overgrote meerderheid kinderen. Kinderloos zijn is een uitzondering ( zonder daar ook maar enige negatieve connotatie aan te verbinden).
...
Soms ga je gewoon van bepaalde dingen uit, omdat het enigszins 'de norm' is, zo ook wat een kinderwens betreft.Zoals ik al eerder heb gezegd, in mijn omgeving is een kinderwens juist niet de norm. Hoe weet jij in wat voor omgeving TO zich bevindt? Of is het de algemeen geldende norm, omdat jij toevallig niet anders kent?
dinsdag 13 oktober 2009 om 06:07
quote:witteorchidee schreef op 12 oktober 2009 @ 23:00:
[...]
en wat je eerste opmerking betreft, IK persoonlijk zou inderdaad zeer snel duidelijk maken dat ik geen kinderen wil.
Dat doe ik ook, maar dan omdat ik pertinent geen vent wil die kinderen heeft of wil. Maar TO heeft niets meer te willen op dat gebied qua eigen inbreng en wellicht dat zij er prima mee zou kunnen leven als haar levenspartner 'n kind van 'n voorgaande relatie mee zou brengen, of wanneer 'n huidige partner adoptie voor zou stellen. En zolang 'n nieuwe partner zelf niet aangeeft kinderen te willen vind ik 't raar dat ze hem dan maar moet melden dat zij ze niet kan krijgen. Wellicht had ie zelf helemaal geen kids gewild, hij is tenslotte al een eind in de 30 dus je zou denken dat 'n man die persé vader wil worden dan al kansen genoeg heeft gehad in voorgaande relaties. Dus zo dringend is het ook niet geweest voor hem.
En dat jij toevallig zoveel mensen om je heen ziet die kinderen willen en een meerderheid dat nog steeds doet (al dan niet om aan de norm te voldoen ipv als bewuste keuze) gelukkig zijn er steeds meer mensen die bewust kiezen om ze niet te nemen. Ik ben in mijn vriendenkring beslist geen uitzondering.
[...]
en wat je eerste opmerking betreft, IK persoonlijk zou inderdaad zeer snel duidelijk maken dat ik geen kinderen wil.
Dat doe ik ook, maar dan omdat ik pertinent geen vent wil die kinderen heeft of wil. Maar TO heeft niets meer te willen op dat gebied qua eigen inbreng en wellicht dat zij er prima mee zou kunnen leven als haar levenspartner 'n kind van 'n voorgaande relatie mee zou brengen, of wanneer 'n huidige partner adoptie voor zou stellen. En zolang 'n nieuwe partner zelf niet aangeeft kinderen te willen vind ik 't raar dat ze hem dan maar moet melden dat zij ze niet kan krijgen. Wellicht had ie zelf helemaal geen kids gewild, hij is tenslotte al een eind in de 30 dus je zou denken dat 'n man die persé vader wil worden dan al kansen genoeg heeft gehad in voorgaande relaties. Dus zo dringend is het ook niet geweest voor hem.
En dat jij toevallig zoveel mensen om je heen ziet die kinderen willen en een meerderheid dat nog steeds doet (al dan niet om aan de norm te voldoen ipv als bewuste keuze) gelukkig zijn er steeds meer mensen die bewust kiezen om ze niet te nemen. Ik ben in mijn vriendenkring beslist geen uitzondering.
dinsdag 13 oktober 2009 om 07:23
Dank jullie voor alle reacties, k vind het nog steeds erg moeiilijk om nu wel of niet te zeggen of ik het direct had moeten zeggen. Blijf maar twijfelen.
Gisteravond hebben we er nogmaals over gepraat, zonder verwijten, maar wel met duidelijke uitspraken. Hij heeft een grote kinderwens, hij ziet in zijn toekomst absoluut een paar eigen kinderen. Ik kan hem dat zeker niet geven en dat is voor hem een reden om niet verder te willen met mij. Dat doet ons beide pijn, maar ik begrijp hem eigenlijk ook wel heel goed. Hij zegt dat hij in eerste instantie boos werd omdat hij het idee had dat ik hem dit eerder had moeten vertellen, kinderen horen in zijn toekomst beeld. Na uitleg van mijn kant bereep hij mijn standpunt wel, net zoals ik de zijne wel begrijp. Het blijft gewoon erg moeilijk hoe en wanneer ik zoiets moet vertellen.
Ik had verwacht dat ik anders zou reageren, ik weet tenslotte al 7 jaar dat ik geen kinderen kan krijgen, maar toch voelt het nu alsof ik als een lege zak langs de kant van de weg bent gezet om afgevoerd te worden.
Kennelijk was ik gewoon niet leuk genoeg
Gisteravond hebben we er nogmaals over gepraat, zonder verwijten, maar wel met duidelijke uitspraken. Hij heeft een grote kinderwens, hij ziet in zijn toekomst absoluut een paar eigen kinderen. Ik kan hem dat zeker niet geven en dat is voor hem een reden om niet verder te willen met mij. Dat doet ons beide pijn, maar ik begrijp hem eigenlijk ook wel heel goed. Hij zegt dat hij in eerste instantie boos werd omdat hij het idee had dat ik hem dit eerder had moeten vertellen, kinderen horen in zijn toekomst beeld. Na uitleg van mijn kant bereep hij mijn standpunt wel, net zoals ik de zijne wel begrijp. Het blijft gewoon erg moeilijk hoe en wanneer ik zoiets moet vertellen.
Ik had verwacht dat ik anders zou reageren, ik weet tenslotte al 7 jaar dat ik geen kinderen kan krijgen, maar toch voelt het nu alsof ik als een lege zak langs de kant van de weg bent gezet om afgevoerd te worden.
Kennelijk was ik gewoon niet leuk genoeg
dinsdag 13 oktober 2009 om 07:25
Sept, dat laatste denk ik niet. Voor mij is het andersom, ik wil geen man met kinderen of kinderwens. Dan kan hij nog zo leuk zijn, voor mij is het dan klaar. Die 2 dingen staan los van elkaar, maar mijn kindvrijheid weegt dan het zwaarst.
Wel kut voor je
Wel kut voor je
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 13 oktober 2009 om 07:41
quote:Sept16 schreef op 13 oktober 2009 @ 07:23:
Dank jullie voor alle reacties, k vind het nog steeds erg moeiilijk om nu wel of niet te zeggen of ik het direct had moeten zeggen. Blijf maar twijfelen.
Gisteravond hebben we er nogmaals over gepraat, zonder verwijten, maar wel met duidelijke uitspraken. Hij heeft een grote kinderwens, hij ziet in zijn toekomst absoluut een paar eigen kinderen. Ik kan hem dat zeker niet geven en dat is voor hem een reden om niet verder te willen met mij. Dat doet ons beide pijn, maar ik begrijp hem eigenlijk ook wel heel goed. Hij zegt dat hij in eerste instantie boos werd omdat hij het idee had dat ik hem dit eerder had moeten vertellen, kinderen horen in zijn toekomst beeld. Na uitleg van mijn kant bereep hij mijn standpunt wel, net zoals ik de zijne wel begrijp. Het blijft gewoon erg moeilijk hoe en wanneer ik zoiets moet vertellen.
Ik had verwacht dat ik anders zou reageren, ik weet tenslotte al 7 jaar dat ik geen kinderen kan krijgen, maar toch voelt het nu alsof ik als een lege zak langs de kant van de weg bent gezet om afgevoerd te worden.
Kennelijk was ik gewoon niet leuk genoeg
Die kinderwens doet rare dingen met 'n mens: een leuke relatie opgeven voor iets wat er nog niet is en er wellicht wel nooit komt.
Ik vind hem nog steeds 'n hork: als het zo belangrijk voor 'm was had ie daar in 't begin mee moeten komen.
Net zoals Pip wil ik ook altijd vanaf 't allereerste begin duidelijkheid op dat punt omdat 'n man met kinderwens voor mij geen optie is. Dus als die man het goed had aangepakt had ie vanaf het begin uitgezocht of jij zijn kinderwens zou delen, dan was je nu niet met 'n gebroken hart achtergebleven.
Dank jullie voor alle reacties, k vind het nog steeds erg moeiilijk om nu wel of niet te zeggen of ik het direct had moeten zeggen. Blijf maar twijfelen.
Gisteravond hebben we er nogmaals over gepraat, zonder verwijten, maar wel met duidelijke uitspraken. Hij heeft een grote kinderwens, hij ziet in zijn toekomst absoluut een paar eigen kinderen. Ik kan hem dat zeker niet geven en dat is voor hem een reden om niet verder te willen met mij. Dat doet ons beide pijn, maar ik begrijp hem eigenlijk ook wel heel goed. Hij zegt dat hij in eerste instantie boos werd omdat hij het idee had dat ik hem dit eerder had moeten vertellen, kinderen horen in zijn toekomst beeld. Na uitleg van mijn kant bereep hij mijn standpunt wel, net zoals ik de zijne wel begrijp. Het blijft gewoon erg moeilijk hoe en wanneer ik zoiets moet vertellen.
Ik had verwacht dat ik anders zou reageren, ik weet tenslotte al 7 jaar dat ik geen kinderen kan krijgen, maar toch voelt het nu alsof ik als een lege zak langs de kant van de weg bent gezet om afgevoerd te worden.
Kennelijk was ik gewoon niet leuk genoeg
Die kinderwens doet rare dingen met 'n mens: een leuke relatie opgeven voor iets wat er nog niet is en er wellicht wel nooit komt.
Ik vind hem nog steeds 'n hork: als het zo belangrijk voor 'm was had ie daar in 't begin mee moeten komen.
Net zoals Pip wil ik ook altijd vanaf 't allereerste begin duidelijkheid op dat punt omdat 'n man met kinderwens voor mij geen optie is. Dus als die man het goed had aangepakt had ie vanaf het begin uitgezocht of jij zijn kinderwens zou delen, dan was je nu niet met 'n gebroken hart achtergebleven.
dinsdag 13 oktober 2009 om 08:27
Kan me je gevoel van die lege zak zo ontzettend goed voorstellen. Er zijn mannen (en mensen in het algemeen) die "rationeel" een relatie aangaan met iemand die ook goed voelt. En er zijn mannen die met gevoel een relatie aangaan en daarmee de ratio op de 2e plek zetten.
Hard gezegd : dit was hem dus niet voor jou. Ik hoop voor je dat je binnenkort (na dit ff een plektje te hebben gegeven) iemand tegenkomt die gewoon gaat voor wie JIJ bent (met of zonder BM).
Hou wel in je achterhoofd dat om welke reden dit ook niet ging werken, dat risico je elke keer hebt. Los van het krijgen van kinderen. Je vindt iemand leuk, en hij/zij jou...dan is het juist in de 1e fase de bedoeling te kijken hoe goed je bij elkaar past.
Sterkte!
Hard gezegd : dit was hem dus niet voor jou. Ik hoop voor je dat je binnenkort (na dit ff een plektje te hebben gegeven) iemand tegenkomt die gewoon gaat voor wie JIJ bent (met of zonder BM).
Hou wel in je achterhoofd dat om welke reden dit ook niet ging werken, dat risico je elke keer hebt. Los van het krijgen van kinderen. Je vindt iemand leuk, en hij/zij jou...dan is het juist in de 1e fase de bedoeling te kijken hoe goed je bij elkaar past.
Sterkte!
dinsdag 13 oktober 2009 om 09:44
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:10
quote:elninjoo schreef op 13 oktober 2009 @ 07:41:
[...]
Die kinderwens doet rare dingen met 'n mens: een leuke relatie opgeven voor iets wat er nog niet is en er wellicht wel nooit komt.
Ik vind hem nog steeds 'n hork: als het zo belangrijk voor 'm was had ie daar in 't begin mee moeten komen.
Net zoals Pip wil ik ook altijd vanaf 't allereerste begin duidelijkheid op dat punt omdat 'n man met kinderwens voor mij geen optie is. Dus als die man het goed had aangepakt had ie vanaf het begin uitgezocht of jij zijn kinderwens zou delen, dan was je nu niet met 'n gebroken hart achtergebleven.Helemaal eens!
[...]
Die kinderwens doet rare dingen met 'n mens: een leuke relatie opgeven voor iets wat er nog niet is en er wellicht wel nooit komt.
Ik vind hem nog steeds 'n hork: als het zo belangrijk voor 'm was had ie daar in 't begin mee moeten komen.
Net zoals Pip wil ik ook altijd vanaf 't allereerste begin duidelijkheid op dat punt omdat 'n man met kinderwens voor mij geen optie is. Dus als die man het goed had aangepakt had ie vanaf het begin uitgezocht of jij zijn kinderwens zou delen, dan was je nu niet met 'n gebroken hart achtergebleven.Helemaal eens!
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:20
quote:Sept16 schreef op 13 oktober 2009 @ 07:23:
Dank jullie voor alle reacties, k vind het nog steeds erg moeiilijk om nu wel of niet te zeggen of ik het direct had moeten zeggen. Blijf maar twijfelen.
Gisteravond hebben we er nogmaals over gepraat, zonder verwijten, maar wel met duidelijke uitspraken. Hij heeft een grote kinderwens, hij ziet in zijn toekomst absoluut een paar eigen kinderen. Ik kan hem dat zeker niet geven en dat is voor hem een reden om niet verder te willen met mij. Dat doet ons beide pijn, maar ik begrijp hem eigenlijk ook wel heel goed. Hij zegt dat hij in eerste instantie boos werd omdat hij het idee had dat ik hem dit eerder had moeten vertellen, kinderen horen in zijn toekomst beeld. Na uitleg van mijn kant bereep hij mijn standpunt wel, net zoals ik de zijne wel begrijp. Het blijft gewoon erg moeilijk hoe en wanneer ik zoiets moet vertellen.
Ik had verwacht dat ik anders zou reageren, ik weet tenslotte al 7 jaar dat ik geen kinderen kan krijgen, maar toch voelt het nu alsof ik als een lege zak langs de kant van de weg bent gezet om afgevoerd te worden.
Kennelijk was ik gewoon niet leuk genoeg
Allereerst: Sept.
Ten tweede: hoe bestaat het dat deze man Sept niet vraagt naar de oorzaak van het gegeven dat ze geen kinderen kan krijgen? En dan vervolgens een eventueel nog niet eens bestaand kind belangrijker vindt dan Sept's ziekte en de gevolgen voor haar van haar ziekte? Hij vond haar toch leuk genoeg om aan een gezamenlijke toekomst met kinderen te denken?
Sept, ik denk echt dat je dit heerschap beter kwijt dan rijk kunt zijn, want als hij zich alleen maar focust op wat zoiets voor hem betekent en niet wat het voor jou betekent, dan hoef je geen empathie te verwachten. Dat komt op mij ontzettend egocentrisch over en egocentrische mensen zijn GEEN leuke partners.
Ik hoop dat jij binnenkort iemand tegenkomt die er voor jou kan zijn en waar je echt samen een toekomst mee kunt opbouwen. Iemand die verder kan kijken dan de (on)mogelijkheid om kinderen te krijgen.
Dank jullie voor alle reacties, k vind het nog steeds erg moeiilijk om nu wel of niet te zeggen of ik het direct had moeten zeggen. Blijf maar twijfelen.
Gisteravond hebben we er nogmaals over gepraat, zonder verwijten, maar wel met duidelijke uitspraken. Hij heeft een grote kinderwens, hij ziet in zijn toekomst absoluut een paar eigen kinderen. Ik kan hem dat zeker niet geven en dat is voor hem een reden om niet verder te willen met mij. Dat doet ons beide pijn, maar ik begrijp hem eigenlijk ook wel heel goed. Hij zegt dat hij in eerste instantie boos werd omdat hij het idee had dat ik hem dit eerder had moeten vertellen, kinderen horen in zijn toekomst beeld. Na uitleg van mijn kant bereep hij mijn standpunt wel, net zoals ik de zijne wel begrijp. Het blijft gewoon erg moeilijk hoe en wanneer ik zoiets moet vertellen.
Ik had verwacht dat ik anders zou reageren, ik weet tenslotte al 7 jaar dat ik geen kinderen kan krijgen, maar toch voelt het nu alsof ik als een lege zak langs de kant van de weg bent gezet om afgevoerd te worden.
Kennelijk was ik gewoon niet leuk genoeg
Allereerst: Sept.
Ten tweede: hoe bestaat het dat deze man Sept niet vraagt naar de oorzaak van het gegeven dat ze geen kinderen kan krijgen? En dan vervolgens een eventueel nog niet eens bestaand kind belangrijker vindt dan Sept's ziekte en de gevolgen voor haar van haar ziekte? Hij vond haar toch leuk genoeg om aan een gezamenlijke toekomst met kinderen te denken?
Sept, ik denk echt dat je dit heerschap beter kwijt dan rijk kunt zijn, want als hij zich alleen maar focust op wat zoiets voor hem betekent en niet wat het voor jou betekent, dan hoef je geen empathie te verwachten. Dat komt op mij ontzettend egocentrisch over en egocentrische mensen zijn GEEN leuke partners.
Ik hoop dat jij binnenkort iemand tegenkomt die er voor jou kan zijn en waar je echt samen een toekomst mee kunt opbouwen. Iemand die verder kan kijken dan de (on)mogelijkheid om kinderen te krijgen.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:21
quote:elninjoo schreef op 13 oktober 2009 @ 06:07:
Dat doe ik ook, maar dan omdat ik pertinent geen vent wil die kinderen heeft of wil. Maar TO heeft niets meer te willen op dat gebied qua eigen inbreng en wellicht dat zij er prima mee zou kunnen leven als haar levenspartner 'n kind van 'n voorgaande relatie mee zou brengen, of wanneer 'n huidige partner adoptie voor zou stellen. En zolang 'n nieuwe partner zelf niet aangeeft kinderen te willen vind ik 't raar dat ze hem dan maar moet melden dat zij ze niet kan krijgen. Wellicht had ie zelf helemaal geen kids gewild, hij is tenslotte al een eind in de 30 dus je zou denken dat 'n man die persé vader wil worden dan al kansen genoeg heeft gehad in voorgaande relaties. Dus zo dringend is het ook niet geweest voor hem.
En dat jij toevallig zoveel mensen om je heen ziet die kinderen willen en een meerderheid dat nog steeds doet (al dan niet om aan de norm te voldoen ipv als bewuste keuze) gelukkig zijn er steeds meer mensen die bewust kiezen om ze niet te nemen. Ik ben in mijn vriendenkring beslist geen uitzondering.
ik ben 32 jaar en wil héél graag kinderen, jammer genoeg heb ik nog nooit een relatie gehad en dus nog niet de kans gekregen. Dus om zo maar aan te nemen dat iemand van in de dertig zonder kinderen er waarschijnlijk ook geen wil, is misschien wel wat kort door de bocht.
(en ja, ik zou een spermadonor kunnen zoeken, maar in belgie zijn er veel ziekenhuizen die alleenstaande vrouwen niet willen helpen. Het is allemaal niet zo evident.)
Er zullen inderdaad mensen zijn die gewoon om aan 'de norm' te voldoen aan kinderen beginnen ... Je uitspraak dat er ' gelukkig mensen zijn die er bewust voor kiezen om ze niet te nemen', vind ik wel ver gaan. Ben je tegen mensen die kinderen willen ?
Als je wou zeggen dat het een goede zaak is dat in deze tijden iedereen vrij kan kiezen of hij kinderen wil of niet, dan ben ik het wel volmondig met je eens.
Dat doe ik ook, maar dan omdat ik pertinent geen vent wil die kinderen heeft of wil. Maar TO heeft niets meer te willen op dat gebied qua eigen inbreng en wellicht dat zij er prima mee zou kunnen leven als haar levenspartner 'n kind van 'n voorgaande relatie mee zou brengen, of wanneer 'n huidige partner adoptie voor zou stellen. En zolang 'n nieuwe partner zelf niet aangeeft kinderen te willen vind ik 't raar dat ze hem dan maar moet melden dat zij ze niet kan krijgen. Wellicht had ie zelf helemaal geen kids gewild, hij is tenslotte al een eind in de 30 dus je zou denken dat 'n man die persé vader wil worden dan al kansen genoeg heeft gehad in voorgaande relaties. Dus zo dringend is het ook niet geweest voor hem.
En dat jij toevallig zoveel mensen om je heen ziet die kinderen willen en een meerderheid dat nog steeds doet (al dan niet om aan de norm te voldoen ipv als bewuste keuze) gelukkig zijn er steeds meer mensen die bewust kiezen om ze niet te nemen. Ik ben in mijn vriendenkring beslist geen uitzondering.
ik ben 32 jaar en wil héél graag kinderen, jammer genoeg heb ik nog nooit een relatie gehad en dus nog niet de kans gekregen. Dus om zo maar aan te nemen dat iemand van in de dertig zonder kinderen er waarschijnlijk ook geen wil, is misschien wel wat kort door de bocht.
(en ja, ik zou een spermadonor kunnen zoeken, maar in belgie zijn er veel ziekenhuizen die alleenstaande vrouwen niet willen helpen. Het is allemaal niet zo evident.)
Er zullen inderdaad mensen zijn die gewoon om aan 'de norm' te voldoen aan kinderen beginnen ... Je uitspraak dat er ' gelukkig mensen zijn die er bewust voor kiezen om ze niet te nemen', vind ik wel ver gaan. Ben je tegen mensen die kinderen willen ?
Als je wou zeggen dat het een goede zaak is dat in deze tijden iedereen vrij kan kiezen of hij kinderen wil of niet, dan ben ik het wel volmondig met je eens.
