Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 13 september 2007 om 22:04
Lieve Nicole,
Ik begrijp dat de situatie met je vriend nu heel verwarrend voor je moet zijn...
Wat heb je allemaal gezien op zijn computer? Alleen dat hij is ingeschreven op datingsites of is hij daar ook nog actief mee bezig voor zover je weet? Heeft hij al contact (gezocht) met andere vrouwen? Als hij alleen nog ingeschreven staat, kun je hem dat nauwelijks kwalijk nemen, aangezien jij zelf ook nog ingeschreven staat.
Als je niet precies weet hoe & wat, zou ik hem toch gewoon vragen hoor. Je hoeft niet eens meteen te vertellen dat je dingen hebt gezien op zijn computer, maar als je hem vraagt "goh, sta jij eigenlijk nog ingeschreven op die datingsite?", dan zal hij je toch wel antwoord geven denk ik? Dan kun je er gelijk een beetje op voortborduren toch, als hij zegt dat hij nog ingeschreven staat zou je kunnen vragen of hij nog naar een andere vrouw zoekt, en zo nee, dan zouden jullie kunnen afspreken je allebei uit te laten schrijven. En zo ja, dan heb je gelijk wat duidelijkheid...
Als hij zegt dat hij de afstand tussen jullie een probleem vindt, probeert hij dan niet op een onhandige manier duidelijk te maken dat hij eigenlijk liever zou willen dat jullie tweeën dichter bij elkaar zouden wonen (of zelfs samen zouden wonen) misschien? Hoe is hij verder, is hij zo'n type dat absoluut niet alleen kan zijn - en er misschien daarom maar voor kiest om op dit moment een relatie met jou te hebben omdat dat beter is dan alleen zijn? Of is hij wel een zelfstandig type, redt hij zich prima alleen, is hij sociaal, met een netwerk van vrienden en familie?
Dat soort dingen zijn best relevant lijkt me, ik bedoel, als hij iemand is die absoluut niet gelukkig is alleen, dan kan ik me veel eerder voorstellen dat hij jou als ''tussenstation'' gebruikt tot hij een andere vrouw vindt die wat beter in zijn straatje past - dichterbij huis en misschien wel zonder opstandige kinderen.... Als hij daarentegen het zelfstandige type is, dan zou ik me juist afvragen waarom hij de moeite van het heen-en-weer reizen neemt - de enige verklaring zou dan toch zijn dat hij toch wel van je houdt...
Als ik naar mijn eigen relatie kijk...
Toen mijn man en ik elkaar pas kenden, spraken we af dat we het rustig aan zouden doen, allebei hadden we het nodige meegemaakt en we wilden geen verkeerde beslissingen maken. Het muurtje zoals Zonlicht het zo goed omschrijft, was ook bij ons toen nog best aanwezig. Maar al snel werd het muurtje lager en lager, en we voelden ons allebei heel goed als we samen waren. Wat voor mij heel belangrijk was, is dat hij met volle overtuiging voor mij heeft gekozen. Ik heb hem die vraag ook wel gesteld, zoiets als: "Je weet wat ik allemaal heb meegemaakt, ik heb twee kinderen, het zou zoveel makkelijker voor jou zijn om een andere vrouw te zoeken die nog niet zoveel bagage heeft, misschien ook nog geen kinderen heeft en met haar zou je echt helemaal opnieuw kunnen beginnen... wil je dat niet liever?". Maar nee, hij hoefde er zelfs niet over na te denken, hij wilde mij en niemand anders. Hij verkocht zijn huis, verhuisde naar mijn woonplaats, waarbij hij zijn familie achterliet, en reist elke dag een aantal kilometers extra naar zijn werk.
Ook nu, na ruim 4 jaar, heeft hij mij nooit aanleiding gegeven te denken dat hij liever iemand anders had gewild. Tuurlijk kijkt hij wel eens naar een andere vrouw (ik kijk ook wel eens naar een andere man), maar hij zegt regelmatig tegen mij dat hij blij is dat hij toen zo gekozen heeft. Ik voel dat ook zo. Ik ben van mezelf zo vreselijk onzeker (jij hebt dat toch ook, Nicole...), als hij mij in onze beginperiode niet al die duidelijkheid had kunnen geven, was dat muurtje nu nog minstens zo hoog als toen...
Terug naar jouw relatie....
Enige duidelijkheid van zijn kant lijkt me toch wel het minste waar je recht op hebt hoor... ook al zijn jullie nog niet zo lang samen, wil je misschien niet te veeleisend of te ''moeilijk'' overkomen door om die duidelijkheid te vragen, feit is dat jullie geen twee 18-jarigen meer zijn die flierefluitend door het leven fietsen en vanzelf wel merken waar het schip strandt... jij bent zo niet tenminste. Toch?
Kortom, wat ik wil zeggen, IK zou het niet kunnen zo, een relatie hebben met een man die dan weer dit, dan weer dat zegt, waarvan je niet weet of en hoe veel hij nu van je houdt... Maar het is jouw leven Nicole, niet het mijne, jij moet bepalen of dit zo genoeg voor je is.
Liefs!!
Ik begrijp dat de situatie met je vriend nu heel verwarrend voor je moet zijn...
Wat heb je allemaal gezien op zijn computer? Alleen dat hij is ingeschreven op datingsites of is hij daar ook nog actief mee bezig voor zover je weet? Heeft hij al contact (gezocht) met andere vrouwen? Als hij alleen nog ingeschreven staat, kun je hem dat nauwelijks kwalijk nemen, aangezien jij zelf ook nog ingeschreven staat.
Als je niet precies weet hoe & wat, zou ik hem toch gewoon vragen hoor. Je hoeft niet eens meteen te vertellen dat je dingen hebt gezien op zijn computer, maar als je hem vraagt "goh, sta jij eigenlijk nog ingeschreven op die datingsite?", dan zal hij je toch wel antwoord geven denk ik? Dan kun je er gelijk een beetje op voortborduren toch, als hij zegt dat hij nog ingeschreven staat zou je kunnen vragen of hij nog naar een andere vrouw zoekt, en zo nee, dan zouden jullie kunnen afspreken je allebei uit te laten schrijven. En zo ja, dan heb je gelijk wat duidelijkheid...
Als hij zegt dat hij de afstand tussen jullie een probleem vindt, probeert hij dan niet op een onhandige manier duidelijk te maken dat hij eigenlijk liever zou willen dat jullie tweeën dichter bij elkaar zouden wonen (of zelfs samen zouden wonen) misschien? Hoe is hij verder, is hij zo'n type dat absoluut niet alleen kan zijn - en er misschien daarom maar voor kiest om op dit moment een relatie met jou te hebben omdat dat beter is dan alleen zijn? Of is hij wel een zelfstandig type, redt hij zich prima alleen, is hij sociaal, met een netwerk van vrienden en familie?
Dat soort dingen zijn best relevant lijkt me, ik bedoel, als hij iemand is die absoluut niet gelukkig is alleen, dan kan ik me veel eerder voorstellen dat hij jou als ''tussenstation'' gebruikt tot hij een andere vrouw vindt die wat beter in zijn straatje past - dichterbij huis en misschien wel zonder opstandige kinderen.... Als hij daarentegen het zelfstandige type is, dan zou ik me juist afvragen waarom hij de moeite van het heen-en-weer reizen neemt - de enige verklaring zou dan toch zijn dat hij toch wel van je houdt...
Als ik naar mijn eigen relatie kijk...
Toen mijn man en ik elkaar pas kenden, spraken we af dat we het rustig aan zouden doen, allebei hadden we het nodige meegemaakt en we wilden geen verkeerde beslissingen maken. Het muurtje zoals Zonlicht het zo goed omschrijft, was ook bij ons toen nog best aanwezig. Maar al snel werd het muurtje lager en lager, en we voelden ons allebei heel goed als we samen waren. Wat voor mij heel belangrijk was, is dat hij met volle overtuiging voor mij heeft gekozen. Ik heb hem die vraag ook wel gesteld, zoiets als: "Je weet wat ik allemaal heb meegemaakt, ik heb twee kinderen, het zou zoveel makkelijker voor jou zijn om een andere vrouw te zoeken die nog niet zoveel bagage heeft, misschien ook nog geen kinderen heeft en met haar zou je echt helemaal opnieuw kunnen beginnen... wil je dat niet liever?". Maar nee, hij hoefde er zelfs niet over na te denken, hij wilde mij en niemand anders. Hij verkocht zijn huis, verhuisde naar mijn woonplaats, waarbij hij zijn familie achterliet, en reist elke dag een aantal kilometers extra naar zijn werk.
Ook nu, na ruim 4 jaar, heeft hij mij nooit aanleiding gegeven te denken dat hij liever iemand anders had gewild. Tuurlijk kijkt hij wel eens naar een andere vrouw (ik kijk ook wel eens naar een andere man), maar hij zegt regelmatig tegen mij dat hij blij is dat hij toen zo gekozen heeft. Ik voel dat ook zo. Ik ben van mezelf zo vreselijk onzeker (jij hebt dat toch ook, Nicole...), als hij mij in onze beginperiode niet al die duidelijkheid had kunnen geven, was dat muurtje nu nog minstens zo hoog als toen...
Terug naar jouw relatie....
Enige duidelijkheid van zijn kant lijkt me toch wel het minste waar je recht op hebt hoor... ook al zijn jullie nog niet zo lang samen, wil je misschien niet te veeleisend of te ''moeilijk'' overkomen door om die duidelijkheid te vragen, feit is dat jullie geen twee 18-jarigen meer zijn die flierefluitend door het leven fietsen en vanzelf wel merken waar het schip strandt... jij bent zo niet tenminste. Toch?
Kortom, wat ik wil zeggen, IK zou het niet kunnen zo, een relatie hebben met een man die dan weer dit, dan weer dat zegt, waarvan je niet weet of en hoe veel hij nu van je houdt... Maar het is jouw leven Nicole, niet het mijne, jij moet bepalen of dit zo genoeg voor je is.
Liefs!!
donderdag 13 september 2007 om 22:11
Redlock, meissie. Twee hele zware zaken op één avond.
Hoop dat je je plekje hier op dit topic weet te vinden. Gek? Mwah, laten we de boel positief benaderen. Je hebt een enorm uithoudingsvermogen gehad. Gelukkig ben je eruit nu. Je bent hier ook al niet de enige die een zeer lange relatie heeft gehad met een mishandelaar.
Hoop dat je je plekje hier op dit topic weet te vinden. Gek? Mwah, laten we de boel positief benaderen. Je hebt een enorm uithoudingsvermogen gehad. Gelukkig ben je eruit nu. Je bent hier ook al niet de enige die een zeer lange relatie heeft gehad met een mishandelaar.
donderdag 13 september 2007 om 22:21
Hoi Redlock
Dankje, en welkom. Hoop dat je er zelf ook iets aan hebt om mee te schrijven.
Mamzie
Lemmy, fijne reactie op Nicole. Goed om te lezen, dankje.
Lieverds, ik zit aan mijn huiswerk. Gaat best goed. Vandaag wilde ik niet meer naar school maar ik was toch gegaan en achteraf voelde ik me daar heel goed over. De lessen waren echt boeiend, en ik ben toch al aardig opgeschoten met een belangrijke opdracht.
Dubiootje, hoe gaat het met je?
Liefs!
(beetje korte reacties, sorry, maar ik ga even verder)
Dankje, en welkom. Hoop dat je er zelf ook iets aan hebt om mee te schrijven.
Mamzie
Lemmy, fijne reactie op Nicole. Goed om te lezen, dankje.
Lieverds, ik zit aan mijn huiswerk. Gaat best goed. Vandaag wilde ik niet meer naar school maar ik was toch gegaan en achteraf voelde ik me daar heel goed over. De lessen waren echt boeiend, en ik ben toch al aardig opgeschoten met een belangrijke opdracht.
Dubiootje, hoe gaat het met je?
Liefs!
(beetje korte reacties, sorry, maar ik ga even verder)
donderdag 13 september 2007 om 22:32
Iseo
goed dat je bent gegaan, en nog beter dat je daar een goed gevoel aan over hebt gehouden. Houdt dat vast he
Redlock, schrijf mee, lucht je hart
Lemmy wat heb je het goed verwoord, ik denk echt dat Nicole er iets aan heeft. Ik denk echt dat het allerbelangrijkste is dat Nicole erachter komt wat ze zelf wil en waar haar grens ligt.
Mamz wat weet je het toch altijd weer kort en bondig te verwoorden. Hoe gaat het met jou?
goed dat je bent gegaan, en nog beter dat je daar een goed gevoel aan over hebt gehouden. Houdt dat vast he
Redlock, schrijf mee, lucht je hart
Lemmy wat heb je het goed verwoord, ik denk echt dat Nicole er iets aan heeft. Ik denk echt dat het allerbelangrijkste is dat Nicole erachter komt wat ze zelf wil en waar haar grens ligt.
Mamz wat weet je het toch altijd weer kort en bondig te verwoorden. Hoe gaat het met jou?
donderdag 13 september 2007 om 22:40
Hoi meiden..
Redlock niet denken dat je gek bent hoor,ik hoop dat je wat aan dit topic hebt..
Iseo goed dat je vandaag toch naar school bent gegaan...succes met je huiswerk...
Ik ga maar eens lekker vroeg naar bed vanavond...
Ik heb niks bijzonders gedaan vandaag en toch voel ik me doodmoe...
Dikke knuffel voor iedereen en slaap lekker...
Redlock niet denken dat je gek bent hoor,ik hoop dat je wat aan dit topic hebt..
Iseo goed dat je vandaag toch naar school bent gegaan...succes met je huiswerk...
Ik ga maar eens lekker vroeg naar bed vanavond...
Ik heb niks bijzonders gedaan vandaag en toch voel ik me doodmoe...
Dikke knuffel voor iedereen en slaap lekker...
donderdag 13 september 2007 om 22:43
donderdag 13 september 2007 om 22:56
Hai allemaal, UPC werkte even niet mee deze week op de dagen dat ik tijd had. Tsss, dat dat in deze dagen nog kan
Iseo, niet schuldig voelen hoor. En je mag best dromen van het ideale gezinnetje dat je had willen hebben. Je moet alleen niet denken dat het ooit met je x had gekund. Keigoed van je dat je wel naar school bent gegaan. Hoeveel tijd in de week heb je nu opvang voor je dochter? Mijn kids gaan 3 dagen naar de opvang, van kwart voor 8 tot 6 uur. En weet je, ze vinden het er heerlijk. Eerlijk gezegd, daar spelen ze meer dan thuis. Ik wil ze nog wel eens voor de tv parkeren als ik moe ben... En de oudste 2 zijn behoorlijk sociaal en makkelijk met vriendjes (jongste is er nog te jong voor), ook al iets dat ze niet zo makkelijk van mij geleerd zouden hebben.
Nicole, ik krijg een eerdere zin van je maar niet uit mijn gedachten: iemand uit je vriends omgeving zei dat jij zijn volgende ex was? Heel eerlijk gezegd krijg ik wel het gevoel dat je vriend niet toe is aan een echte relatie. Ik zie hem alle kanten op glibberen om maar niet toe te hoeven geven dat jullie relatie wel eens echt zou kunnen zijn. Let wel, ik zeg niet dat hij niet om je geeft, maar dat hij (nu?) niet in staat is een echte relatie te onderhouden.
Lemmy, leuk he om af en toe naar een andere man te kijken?
Iseo, niet schuldig voelen hoor. En je mag best dromen van het ideale gezinnetje dat je had willen hebben. Je moet alleen niet denken dat het ooit met je x had gekund. Keigoed van je dat je wel naar school bent gegaan. Hoeveel tijd in de week heb je nu opvang voor je dochter? Mijn kids gaan 3 dagen naar de opvang, van kwart voor 8 tot 6 uur. En weet je, ze vinden het er heerlijk. Eerlijk gezegd, daar spelen ze meer dan thuis. Ik wil ze nog wel eens voor de tv parkeren als ik moe ben... En de oudste 2 zijn behoorlijk sociaal en makkelijk met vriendjes (jongste is er nog te jong voor), ook al iets dat ze niet zo makkelijk van mij geleerd zouden hebben.
Nicole, ik krijg een eerdere zin van je maar niet uit mijn gedachten: iemand uit je vriends omgeving zei dat jij zijn volgende ex was? Heel eerlijk gezegd krijg ik wel het gevoel dat je vriend niet toe is aan een echte relatie. Ik zie hem alle kanten op glibberen om maar niet toe te hoeven geven dat jullie relatie wel eens echt zou kunnen zijn. Let wel, ik zeg niet dat hij niet om je geeft, maar dat hij (nu?) niet in staat is een echte relatie te onderhouden.
Lemmy, leuk he om af en toe naar een andere man te kijken?
donderdag 13 september 2007 om 23:40
quote:Lemmy schreef op 13 september 2007 @ 22:04:
Lieve Nicole,
Ik begrijp dat de situatie met je vriend nu heel verwarrend voor je moet zijn...
Wat heb je allemaal gezien op zijn computer? Alleen dat hij is ingeschreven op datingsites of is hij daar ook nog actief mee bezig voor zover je weet? Heeft hij al contact (gezocht) met andere vrouwen? Als hij alleen nog ingeschreven staat, kun je hem dat nauwelijks kwalijk nemen, aangezien jij zelf ook nog ingeschreven staat. Of hij gereageerd heeft, was me niet duidelijk, wel dat hij een paar profielen bekeken heeft, en ik zag iets staan over 'chat', vroeg me af of hij dus wilde chatten met ze.... Ook weet ik dat hij op sites als Hyves e.d. staat ingeschreven, en daar niet ervoor uitkomt dat hij een relatie heeft..
Als je niet precies weet hoe & wat, zou ik hem toch gewoon vragen hoor. Je hoeft niet eens meteen te vertellen dat je dingen hebt gezien op zijn computer, maar als je hem vraagt "goh, sta jij eigenlijk nog ingeschreven op die datingsite?", dan zal hij je toch wel antwoord geven denk ik? Dan kun je er gelijk een beetje op voortborduren toch, als hij zegt dat hij nog ingeschreven staat zou je kunnen vragen of hij nog naar een andere vrouw zoekt, en zo nee, dan zouden jullie kunnen afspreken je allebei uit te laten schrijven. En zo ja, dan heb je gelijk wat duidelijkheid... Als ik ernaar vraag, ontwijkt hij dit soort vragen, geeft alleen aan, dat er altijd iemand kan zijn, die beter bij hem of bij mij past... Tja, kan altijd, maar dan geef ik aan, dat het ook nog aan jezelf ligt: of je je ervoor openstelt of niet. Ik sta er in elk geval niet voor open...maar zijn antwoord is dan toch, dat het altijd kan gebeuren....
Als hij zegt dat hij de afstand tussen jullie een probleem vindt, probeert hij dan niet op een onhandige manier duidelijk te maken dat hij eigenlijk liever zou willen dat jullie tweeën dichter bij elkaar zouden wonen (of zelfs samen zouden wonen) misschien? Hoe is hij verder, is hij zo'n type dat absoluut niet alleen kan zijn - en er misschien daarom maar voor kiest om op dit moment een relatie met jou te hebben omdat dat beter is dan alleen zijn? Of is hij wel een zelfstandig type, redt hij zich prima alleen, is hij sociaal, met een netwerk van vrienden en familie? Goede vraag. Hij redt zich prima alleen, heeft alles goed voor elkaar. Weinig vrienden, wel veel vrouwelijke kennissen... geen druk sociaal leven, en vindt het heerlijk om de weekenden met mij samen te zijn. Maar ik vraag me af, of het dan om mij gaat, of om het even wie....als hij maar niet alleen is. Het alleenzijn valt hem nl. zwaar; maar hij zegt, dat hij niet wil samenwonen, en dat is inderdaad wel mijn doel...
Dat soort dingen zijn best relevant lijkt me, ik bedoel, als hij iemand is die absoluut niet gelukkig is alleen, dan kan ik me veel eerder voorstellen dat hij jou als ''tussenstation'' gebruikt tot hij een andere vrouw vindt die wat beter in zijn straatje past - dichterbij huis en misschien wel zonder opstandige kinderen.... Als hij daarentegen het zelfstandige type is, dan zou ik me juist afvragen waarom hij de moeite van het heen-en-weer reizen neemt - de enige verklaring zou dan toch zijn dat hij toch wel van je houdt... Tja, gisteren zei hij nog dat hij het weekend niet wil komen, om me vandaag te bellen en aan te geven dat hij juist morgen al heel vroeg wil komen omdat hij me mist....
Als ik naar mijn eigen relatie kijk...
Toen mijn man en ik elkaar pas kenden, spraken we af dat we het rustig aan zouden doen, allebei hadden we het nodige meegemaakt en we wilden geen verkeerde beslissingen maken. Het muurtje zoals Zonlicht het zo goed omschrijft, was ook bij ons toen nog best aanwezig. Maar al snel werd het muurtje lager en lager, en we voelden ons allebei heel goed als we samen waren. Wat voor mij heel belangrijk was, is dat hij met volle overtuiging voor mij heeft gekozen. Ik heb hem die vraag ook wel gesteld, zoiets als: "Je weet wat ik allemaal heb meegemaakt, ik heb twee kinderen, het zou zoveel makkelijker voor jou zijn om een andere vrouw te zoeken die nog niet zoveel bagage heeft, misschien ook nog geen kinderen heeft en met haar zou je echt helemaal opnieuw kunnen beginnen... wil je dat niet liever?". Maar nee, hij hoefde er zelfs niet over na te denken, hij wilde mij en niemand anders. Hij verkocht zijn huis, verhuisde naar mijn woonplaats, waarbij hij zijn familie achterliet, en reist elke dag een aantal kilometers extra naar zijn werk. Super!
Ook nu, na ruim 4 jaar, heeft hij mij nooit aanleiding gegeven te denken dat hij liever iemand anders had gewild. Tuurlijk kijkt hij wel eens naar een andere vrouw (ik kijk ook wel eens naar een andere man), maar hij zegt regelmatig tegen mij dat hij blij is dat hij toen zo gekozen heeft. Ik voel dat ook zo. Ik ben van mezelf zo vreselijk onzeker (jij hebt dat toch ook, Nicole...Klopt, ik ben ontzettend onzeker over mezelf; hij is ook onzeker over zichzelf, vindt zichzelf te min voor mij...zegt hij), als hij mij in onze beginperiode niet al die duidelijkheid had kunnen geven, was dat muurtje nu nog minstens zo hoog als toen...
Terug naar jouw relatie....
Enige duidelijkheid van zijn kant lijkt me toch wel het minste waar je recht op hebt hoor... ook al zijn jullie nog niet zo lang samen, wil je misschien niet te veeleisend of te ''moeilijk'' overkomen door om die duidelijkheid te vragen, feit is dat jullie geen twee 18-jarigen meer zijn die flierefluitend door het leven fietsen en vanzelf wel merken waar het schip strandt... jij bent zo niet tenminste. Toch?Nee, zo ben ik inderdaad niet, ik wil het leven weer een beetje op de rit krijgen...hoop dat ik daar niet te geforceerd mee bezig ben...
Kortom, wat ik wil zeggen, IK zou het niet kunnen zo, een relatie hebben met een man die dan weer dit, dan weer dat zegt, waarvan je niet weet of en hoe veel hij nu van je houdt... Maar het is jouw leven Nicole, niet het mijne, jij moet bepalen of dit zo genoeg voor je is. Op dit moment is het blijkbaar nog genoeg voor mij...maar hij zet me inderdaad regelmatig terug. Net op het moment dat ik ervoor wil gaan, krijg ik weer het deksel op mijn neus, en trek ik me terug.. Jammer gewoon... Bedankt voor je uitgebreide antwoord!!! Groetjes,
Nicole
Liefs!!
Iseo, wat goed om te lezen dat je ondanks dat je niet wilde toch naar school bent gegaan, lijkt me een hele overwinning. En dan nog 's avonds je huiswerk. Ik neem mijn petje voor je af!
Annemoon, wat jij schrijft...je ziet het zoals ik het ook vaak zie;Heel eerlijk gezegd krijg ik wel het gevoel dat je vriend niet toe is aan een echte relatie. Ik zie hem alle kanten op glibberen om maar niet toe te hoeven geven dat jullie relatie wel eens echt zou kunnen zijn. Let wel, ik zeg niet dat hij niet om je geeft, maar dat hij (nu?) niet in staat is een echte relatie te onderhouden.
Ik denk ook vaak, dat hij niet wil toegeven. En nee, hij is nog niet in staat om een relatie te onderhouden, samen te wonen, etc. Hij heeft zijn vrijheid nog nodig; heeft veel meegemaakt. Maar: ik wil wel eerlijkheid van hem, en ik weet niet of ik die op deze manier krijg. Echter: tijdens mijn huwelijk was mijn man niet helemaal trouw, en ik wil niet mijn wantrouwen projecteren op mijn huidige vriend...maar ik baal wel van die sites waar hij nog veel opzit en met andere vrouwen contact heeft, want dat heeft hij wel, al is het misschien (waarschijnlijk) alleen via mail/chat...ik vind het niet prettig, maar hij vindt dat ik er niets achter hoef te zoeken....
Liefs,
Nicole
Lieve Nicole,
Ik begrijp dat de situatie met je vriend nu heel verwarrend voor je moet zijn...
Wat heb je allemaal gezien op zijn computer? Alleen dat hij is ingeschreven op datingsites of is hij daar ook nog actief mee bezig voor zover je weet? Heeft hij al contact (gezocht) met andere vrouwen? Als hij alleen nog ingeschreven staat, kun je hem dat nauwelijks kwalijk nemen, aangezien jij zelf ook nog ingeschreven staat. Of hij gereageerd heeft, was me niet duidelijk, wel dat hij een paar profielen bekeken heeft, en ik zag iets staan over 'chat', vroeg me af of hij dus wilde chatten met ze.... Ook weet ik dat hij op sites als Hyves e.d. staat ingeschreven, en daar niet ervoor uitkomt dat hij een relatie heeft..
Als je niet precies weet hoe & wat, zou ik hem toch gewoon vragen hoor. Je hoeft niet eens meteen te vertellen dat je dingen hebt gezien op zijn computer, maar als je hem vraagt "goh, sta jij eigenlijk nog ingeschreven op die datingsite?", dan zal hij je toch wel antwoord geven denk ik? Dan kun je er gelijk een beetje op voortborduren toch, als hij zegt dat hij nog ingeschreven staat zou je kunnen vragen of hij nog naar een andere vrouw zoekt, en zo nee, dan zouden jullie kunnen afspreken je allebei uit te laten schrijven. En zo ja, dan heb je gelijk wat duidelijkheid... Als ik ernaar vraag, ontwijkt hij dit soort vragen, geeft alleen aan, dat er altijd iemand kan zijn, die beter bij hem of bij mij past... Tja, kan altijd, maar dan geef ik aan, dat het ook nog aan jezelf ligt: of je je ervoor openstelt of niet. Ik sta er in elk geval niet voor open...maar zijn antwoord is dan toch, dat het altijd kan gebeuren....
Als hij zegt dat hij de afstand tussen jullie een probleem vindt, probeert hij dan niet op een onhandige manier duidelijk te maken dat hij eigenlijk liever zou willen dat jullie tweeën dichter bij elkaar zouden wonen (of zelfs samen zouden wonen) misschien? Hoe is hij verder, is hij zo'n type dat absoluut niet alleen kan zijn - en er misschien daarom maar voor kiest om op dit moment een relatie met jou te hebben omdat dat beter is dan alleen zijn? Of is hij wel een zelfstandig type, redt hij zich prima alleen, is hij sociaal, met een netwerk van vrienden en familie? Goede vraag. Hij redt zich prima alleen, heeft alles goed voor elkaar. Weinig vrienden, wel veel vrouwelijke kennissen... geen druk sociaal leven, en vindt het heerlijk om de weekenden met mij samen te zijn. Maar ik vraag me af, of het dan om mij gaat, of om het even wie....als hij maar niet alleen is. Het alleenzijn valt hem nl. zwaar; maar hij zegt, dat hij niet wil samenwonen, en dat is inderdaad wel mijn doel...
Dat soort dingen zijn best relevant lijkt me, ik bedoel, als hij iemand is die absoluut niet gelukkig is alleen, dan kan ik me veel eerder voorstellen dat hij jou als ''tussenstation'' gebruikt tot hij een andere vrouw vindt die wat beter in zijn straatje past - dichterbij huis en misschien wel zonder opstandige kinderen.... Als hij daarentegen het zelfstandige type is, dan zou ik me juist afvragen waarom hij de moeite van het heen-en-weer reizen neemt - de enige verklaring zou dan toch zijn dat hij toch wel van je houdt... Tja, gisteren zei hij nog dat hij het weekend niet wil komen, om me vandaag te bellen en aan te geven dat hij juist morgen al heel vroeg wil komen omdat hij me mist....
Als ik naar mijn eigen relatie kijk...
Toen mijn man en ik elkaar pas kenden, spraken we af dat we het rustig aan zouden doen, allebei hadden we het nodige meegemaakt en we wilden geen verkeerde beslissingen maken. Het muurtje zoals Zonlicht het zo goed omschrijft, was ook bij ons toen nog best aanwezig. Maar al snel werd het muurtje lager en lager, en we voelden ons allebei heel goed als we samen waren. Wat voor mij heel belangrijk was, is dat hij met volle overtuiging voor mij heeft gekozen. Ik heb hem die vraag ook wel gesteld, zoiets als: "Je weet wat ik allemaal heb meegemaakt, ik heb twee kinderen, het zou zoveel makkelijker voor jou zijn om een andere vrouw te zoeken die nog niet zoveel bagage heeft, misschien ook nog geen kinderen heeft en met haar zou je echt helemaal opnieuw kunnen beginnen... wil je dat niet liever?". Maar nee, hij hoefde er zelfs niet over na te denken, hij wilde mij en niemand anders. Hij verkocht zijn huis, verhuisde naar mijn woonplaats, waarbij hij zijn familie achterliet, en reist elke dag een aantal kilometers extra naar zijn werk. Super!
Ook nu, na ruim 4 jaar, heeft hij mij nooit aanleiding gegeven te denken dat hij liever iemand anders had gewild. Tuurlijk kijkt hij wel eens naar een andere vrouw (ik kijk ook wel eens naar een andere man), maar hij zegt regelmatig tegen mij dat hij blij is dat hij toen zo gekozen heeft. Ik voel dat ook zo. Ik ben van mezelf zo vreselijk onzeker (jij hebt dat toch ook, Nicole...Klopt, ik ben ontzettend onzeker over mezelf; hij is ook onzeker over zichzelf, vindt zichzelf te min voor mij...zegt hij), als hij mij in onze beginperiode niet al die duidelijkheid had kunnen geven, was dat muurtje nu nog minstens zo hoog als toen...
Terug naar jouw relatie....
Enige duidelijkheid van zijn kant lijkt me toch wel het minste waar je recht op hebt hoor... ook al zijn jullie nog niet zo lang samen, wil je misschien niet te veeleisend of te ''moeilijk'' overkomen door om die duidelijkheid te vragen, feit is dat jullie geen twee 18-jarigen meer zijn die flierefluitend door het leven fietsen en vanzelf wel merken waar het schip strandt... jij bent zo niet tenminste. Toch?Nee, zo ben ik inderdaad niet, ik wil het leven weer een beetje op de rit krijgen...hoop dat ik daar niet te geforceerd mee bezig ben...
Kortom, wat ik wil zeggen, IK zou het niet kunnen zo, een relatie hebben met een man die dan weer dit, dan weer dat zegt, waarvan je niet weet of en hoe veel hij nu van je houdt... Maar het is jouw leven Nicole, niet het mijne, jij moet bepalen of dit zo genoeg voor je is. Op dit moment is het blijkbaar nog genoeg voor mij...maar hij zet me inderdaad regelmatig terug. Net op het moment dat ik ervoor wil gaan, krijg ik weer het deksel op mijn neus, en trek ik me terug.. Jammer gewoon... Bedankt voor je uitgebreide antwoord!!! Groetjes,
Nicole
Liefs!!
Iseo, wat goed om te lezen dat je ondanks dat je niet wilde toch naar school bent gegaan, lijkt me een hele overwinning. En dan nog 's avonds je huiswerk. Ik neem mijn petje voor je af!
Annemoon, wat jij schrijft...je ziet het zoals ik het ook vaak zie;Heel eerlijk gezegd krijg ik wel het gevoel dat je vriend niet toe is aan een echte relatie. Ik zie hem alle kanten op glibberen om maar niet toe te hoeven geven dat jullie relatie wel eens echt zou kunnen zijn. Let wel, ik zeg niet dat hij niet om je geeft, maar dat hij (nu?) niet in staat is een echte relatie te onderhouden.
Ik denk ook vaak, dat hij niet wil toegeven. En nee, hij is nog niet in staat om een relatie te onderhouden, samen te wonen, etc. Hij heeft zijn vrijheid nog nodig; heeft veel meegemaakt. Maar: ik wil wel eerlijkheid van hem, en ik weet niet of ik die op deze manier krijg. Echter: tijdens mijn huwelijk was mijn man niet helemaal trouw, en ik wil niet mijn wantrouwen projecteren op mijn huidige vriend...maar ik baal wel van die sites waar hij nog veel opzit en met andere vrouwen contact heeft, want dat heeft hij wel, al is het misschien (waarschijnlijk) alleen via mail/chat...ik vind het niet prettig, maar hij vindt dat ik er niets achter hoef te zoeken....
Liefs,
Nicole
vrijdag 14 september 2007 om 00:12
Hoi Nicole,
Tja, als je al diverse keren geprobeerd hebt met hem hierover te praten, en hij je geen duidelijkheid kan/wil geven... dan is de keus nu aan jou denk ik. Ik vind het wel veelzeggend dat hij zich presenteert als alleenstaand trouwens... En als hij nog profielen heeft bekeken op die datingsites, dan is het dus ook niet zo dat hij min of meer vergeten was zich uit te schrijven of zoiets...
Wat ik nog wilde zeggen... denk niet alleen aan wat HIJ wil hoor, probeer ook voor jezelf op een rijtje te zetten wat JIJ wilt, nodig hebt, en wat JOU gelukkig zou maken in een relatie.
van mij in ieder geval.
Ik ga naar bed nu, iedereen die nog wakker is: welterusten!
Liefs!!
Tja, als je al diverse keren geprobeerd hebt met hem hierover te praten, en hij je geen duidelijkheid kan/wil geven... dan is de keus nu aan jou denk ik. Ik vind het wel veelzeggend dat hij zich presenteert als alleenstaand trouwens... En als hij nog profielen heeft bekeken op die datingsites, dan is het dus ook niet zo dat hij min of meer vergeten was zich uit te schrijven of zoiets...
Wat ik nog wilde zeggen... denk niet alleen aan wat HIJ wil hoor, probeer ook voor jezelf op een rijtje te zetten wat JIJ wilt, nodig hebt, en wat JOU gelukkig zou maken in een relatie.
van mij in ieder geval.
Ik ga naar bed nu, iedereen die nog wakker is: welterusten!
Liefs!!
vrijdag 14 september 2007 om 09:32
Goedemorgen...
Slecht geslapen vannacht...
Van alles spookte er door mijn hoofd en dan vooral de vraag waarom en hoe is het toch zover gekomen...
Waarom lukt het andere mensen wel en mij nooit om een normale relatie met iemand te hebben...
Hoe komt dat toch?
Ik weet dat het natuurlijk door mijn eigen onzekerheid komt dat ik altijd de verkeerde types tref...
Die onzekerheid daar moet ik iets aan doen,maar helaas is dat niet zo makkelijk...
Ik heb het gevoel dat ik al mijn hele leven de wereld vanaf de zijlijn zie...
Dat er eigenlijk geen plek voor mij is in deze wereld..
Ik denk wel eens dat het op mijn voorhoofd staat geschreven dat alle hufters waar een ander geen belang bij heeft wel bij mij terecht kunnen..
Dat maakt ook dat ik totaal geen zin meer heb om uit te gaan enzo want dan denk ik als ik niet ga dan loop ik ook niet het risico dat de volgende hufter zich weer aanmeld...
Ik ga straks wel even verder eerst maar even de afwas doen....
Slecht geslapen vannacht...
Van alles spookte er door mijn hoofd en dan vooral de vraag waarom en hoe is het toch zover gekomen...
Waarom lukt het andere mensen wel en mij nooit om een normale relatie met iemand te hebben...
Hoe komt dat toch?
Ik weet dat het natuurlijk door mijn eigen onzekerheid komt dat ik altijd de verkeerde types tref...
Die onzekerheid daar moet ik iets aan doen,maar helaas is dat niet zo makkelijk...
Ik heb het gevoel dat ik al mijn hele leven de wereld vanaf de zijlijn zie...
Dat er eigenlijk geen plek voor mij is in deze wereld..
Ik denk wel eens dat het op mijn voorhoofd staat geschreven dat alle hufters waar een ander geen belang bij heeft wel bij mij terecht kunnen..
Dat maakt ook dat ik totaal geen zin meer heb om uit te gaan enzo want dan denk ik als ik niet ga dan loop ik ook niet het risico dat de volgende hufter zich weer aanmeld...
Ik ga straks wel even verder eerst maar even de afwas doen....
vrijdag 14 september 2007 om 10:11
Nicole, je intuïtie bedriegt je niet. Ik denk dat als je goed gaat voelen, dat je echt wel het onderscheid kunt maken tussen ongegronde angst en een onderbuikgevoel dat niet klopt.
Suups, herkenbaar, vooral dat stukje van 'op mijn voorhoofd geschreven'.
Zelf trek ik er een behoorlijk aantal jaar voor uit om wat steviger in mijn eigen schoenen te komen staan, om een eigen leven op te bouwen, bezig te zijn met alleen maar mezelf en de kinderen. Sluit ook niet uit dat ik zo iemand word die tevreden is met een leven als alleenstaande moeder. In mijn oude omgeving kende ik zo iemand, prima mens, niets mis mee.
Gun jij jezelf die tijd, om in elk geval weer flink wat zelfvertrouwen op te doen? Het begint eigenlijk al met die grens tussen jou en je ex veel scherper stellen, niet meer door hem geleefd te worden wanneer het hem uitkomt.
Moet je eens voorstellen hoe krachtig je je voelt als je kans hebt gezien om hem ervan te overtuigen dat hij geen plek meer heeft in jouw huis, of dat jij hem alleen maar ziet wanneer en waar je dit zelf wil.
Suups, herkenbaar, vooral dat stukje van 'op mijn voorhoofd geschreven'.
Zelf trek ik er een behoorlijk aantal jaar voor uit om wat steviger in mijn eigen schoenen te komen staan, om een eigen leven op te bouwen, bezig te zijn met alleen maar mezelf en de kinderen. Sluit ook niet uit dat ik zo iemand word die tevreden is met een leven als alleenstaande moeder. In mijn oude omgeving kende ik zo iemand, prima mens, niets mis mee.
Gun jij jezelf die tijd, om in elk geval weer flink wat zelfvertrouwen op te doen? Het begint eigenlijk al met die grens tussen jou en je ex veel scherper stellen, niet meer door hem geleefd te worden wanneer het hem uitkomt.
Moet je eens voorstellen hoe krachtig je je voelt als je kans hebt gezien om hem ervan te overtuigen dat hij geen plek meer heeft in jouw huis, of dat jij hem alleen maar ziet wanneer en waar je dit zelf wil.
vrijdag 14 september 2007 om 10:51
Mamz dat is waar ik ook aan moet werken...
Eerst leren om tevreden te zijn alleen met mijn kinderen...
Ik heb mischien ook wel een te romantische voorstelling van hoe een relatie zou moeten zijn...en ja dan valt het natuurlijk altijd tegen want het kan geen 24/7 rozengeur en maneschijn zijn...
Ik heb het er met mijn vriendin wel eens over dat ik gewoon eigenlijk nooit meer een relatie wil en dan word ik aangekeken alsof ik niet normaal ben...
Dat hoort immers niet zo als je nog maar 32 bent terwijl het van iemand die ik noem maar wat 70 is wel normaal gevonden word...
Ik ben ook van plan om hulp te zoeken en om in therapie of whatever er maar nodig is te gaan,want ik heb wel door dat ik er alleen niet uit zal komen...
Eerst leren om tevreden te zijn alleen met mijn kinderen...
Ik heb mischien ook wel een te romantische voorstelling van hoe een relatie zou moeten zijn...en ja dan valt het natuurlijk altijd tegen want het kan geen 24/7 rozengeur en maneschijn zijn...
Ik heb het er met mijn vriendin wel eens over dat ik gewoon eigenlijk nooit meer een relatie wil en dan word ik aangekeken alsof ik niet normaal ben...
Dat hoort immers niet zo als je nog maar 32 bent terwijl het van iemand die ik noem maar wat 70 is wel normaal gevonden word...
Ik ben ook van plan om hulp te zoeken en om in therapie of whatever er maar nodig is te gaan,want ik heb wel door dat ik er alleen niet uit zal komen...
vrijdag 14 september 2007 om 10:59
Ten eerste ben ik een stuk vertrouwen in mensen, mannen, kwijtgeraakt in de relatie met mijn ex. Ten tweede doet zo'n relatie een aanslag op je zelfvertrouwen, dit eventueel bovenop een zelfvertrouwen waar toch al wat aan schort.
Ik ben ooit uit een gelijkwaardige relatie gestapt, en was toen wel meteen toe aan een nieuwe liefde in mijn leven. Nu moet ik er niet aan denken, vind het veel te eng, heb -ook door het forum- teveel gezien en gehoord over foute relaties.
Hoop natuurlijk wel ooit een lieve man tegen te komen ....
Ik ben ooit uit een gelijkwaardige relatie gestapt, en was toen wel meteen toe aan een nieuwe liefde in mijn leven. Nu moet ik er niet aan denken, vind het veel te eng, heb -ook door het forum- teveel gezien en gehoord over foute relaties.
Hoop natuurlijk wel ooit een lieve man tegen te komen ....
vrijdag 14 september 2007 om 11:25
Heel herkenbaar mamz...
Ik droom er ook wel eens van hoe het zal zijn als ik eindelijk eens een lieve man zal tegenkomen...
Maar dan is daar meteen een klein stemmetje in mijn hoofd dat zegt: hoop daar maar niet op want dat is niet voor jouw weggelegd...
Ik denk ook dat ik best wel eens lieve mannen ben tegengekomen maar dat ik ze gewoon voorbij heb laten gaan...
Dat is toch raar?
Ik droom er ook wel eens van hoe het zal zijn als ik eindelijk eens een lieve man zal tegenkomen...
Maar dan is daar meteen een klein stemmetje in mijn hoofd dat zegt: hoop daar maar niet op want dat is niet voor jouw weggelegd...
Ik denk ook dat ik best wel eens lieve mannen ben tegengekomen maar dat ik ze gewoon voorbij heb laten gaan...
Dat is toch raar?
vrijdag 14 september 2007 om 13:44
ik snap jullie angst voor een nieuwe relatie wel maar ik kan je zeggen dat het niet altijd zo hoeft te zijn hoor.
ik was er zelf van overtuigd dat ik nooit meer een man zou kunnen vertrouwen, op geen enkel gebied.
maar weet je, als de juiste voor je staat voel je dat ook.
hé ik roep nu niet meteen dat deze relatie er één is die alleen maar over rozen zal gaan want daar ben ik realistisch genoeg voor en dat hoeft ook helemaal niet.
Maar ik voel bij deze man nu helemaal geen achterdochtige gevoelens of angst of wat dan ook bange gevoelens.
dat is héél raar.
zal wel intuìtie zijn denk ik.
anderzijds is mijn moeder altijd alleen gebleven en heeft daar nooit een probleem van gemaakt.
ze heeft evengoed plezier gehad in d'r leven en genoten van alles wat t leven haar te bieden heeft.
als t op je pad komt voel je dat, ga niet op zoek het vindt jou !!
ik was er zelf van overtuigd dat ik nooit meer een man zou kunnen vertrouwen, op geen enkel gebied.
maar weet je, als de juiste voor je staat voel je dat ook.
hé ik roep nu niet meteen dat deze relatie er één is die alleen maar over rozen zal gaan want daar ben ik realistisch genoeg voor en dat hoeft ook helemaal niet.
Maar ik voel bij deze man nu helemaal geen achterdochtige gevoelens of angst of wat dan ook bange gevoelens.
dat is héél raar.
zal wel intuìtie zijn denk ik.
anderzijds is mijn moeder altijd alleen gebleven en heeft daar nooit een probleem van gemaakt.
ze heeft evengoed plezier gehad in d'r leven en genoten van alles wat t leven haar te bieden heeft.
als t op je pad komt voel je dat, ga niet op zoek het vindt jou !!
vrijdag 14 september 2007 om 15:30
Hoi Redlock
Natuurlijk weet ik verstandelijk best dat het in een relatie ook wel goed kan gaan,het is meer zo'n rare gedachtenkronkel...
Zo van: anderen worden op den duur wel weer gelukkig met iemand maar ik ben die uitzondering voor wie dat niet geld...
En ik ga ook zeker niet op zoek want als ik dat op dit moment zou doen dan weet ik zeker dat de volgende hufter wel staat te wachten...
Ik denk ook dat hoe langer je wacht met een nieuwe relatie aangaan hoe moeilijker het word...
Zoals jouw moeder dat lijkt me voor mij ook ideaal...alleen maar toch genieten van de dingen die het leven te bieden heeft,maar ik weet dat ik om dat te berijken ook eerst heel hard aan mezelf moet werken....
Natuurlijk weet ik verstandelijk best dat het in een relatie ook wel goed kan gaan,het is meer zo'n rare gedachtenkronkel...
Zo van: anderen worden op den duur wel weer gelukkig met iemand maar ik ben die uitzondering voor wie dat niet geld...
En ik ga ook zeker niet op zoek want als ik dat op dit moment zou doen dan weet ik zeker dat de volgende hufter wel staat te wachten...
Ik denk ook dat hoe langer je wacht met een nieuwe relatie aangaan hoe moeilijker het word...
Zoals jouw moeder dat lijkt me voor mij ook ideaal...alleen maar toch genieten van de dingen die het leven te bieden heeft,maar ik weet dat ik om dat te berijken ook eerst heel hard aan mezelf moet werken....
vrijdag 14 september 2007 om 16:41
quote:redlock schreef op 14 september 2007 @ 13:44:
als t op je pad komt voel je dat, ga niet op zoek het vindt jou !!
Hier ben ik het niet helemaal mee eens, tenminste, voor mij werkte het niet zo. Toen ik eenmaal zo ver was dat ik een nieuwe relatie wel weer aankon, was het zeker niet zo dat er zomaar een leuke man op mijn pad kwam. Als alleenstaande moeder stond mijn uitgaansleven op een zeer laag pitje; ik werkte wel, maar met collega's die bijna allemaal bezet waren of waarmee ''de klik'' er niet was; en veel nieuwe contacten deed ik niet op (nouja, afgezien van de ouders op het schoolplein dan, maar vanzelfsprekend vond ik daar ook geen partner...).
Daarom was het zoeken van een partner via internet voor mij een goede optie. Als ik niet echt op zoek was gegaan, en afgewacht had tot ''hij'' vanzelf op mijn pad was gekomen, had ik geen geschikte partner gevonden.
Dit zal voor iedereen anders zijn, misschien als je in een drukke omgeving woont, veel contacten buitenshuis hebt (sport, hobby, of wat dan ook) dat het wel vanzelf gaat. Maar bij mij ging dat dus zeker niet zo.
als t op je pad komt voel je dat, ga niet op zoek het vindt jou !!
Hier ben ik het niet helemaal mee eens, tenminste, voor mij werkte het niet zo. Toen ik eenmaal zo ver was dat ik een nieuwe relatie wel weer aankon, was het zeker niet zo dat er zomaar een leuke man op mijn pad kwam. Als alleenstaande moeder stond mijn uitgaansleven op een zeer laag pitje; ik werkte wel, maar met collega's die bijna allemaal bezet waren of waarmee ''de klik'' er niet was; en veel nieuwe contacten deed ik niet op (nouja, afgezien van de ouders op het schoolplein dan, maar vanzelfsprekend vond ik daar ook geen partner...).
Daarom was het zoeken van een partner via internet voor mij een goede optie. Als ik niet echt op zoek was gegaan, en afgewacht had tot ''hij'' vanzelf op mijn pad was gekomen, had ik geen geschikte partner gevonden.
Dit zal voor iedereen anders zijn, misschien als je in een drukke omgeving woont, veel contacten buitenshuis hebt (sport, hobby, of wat dan ook) dat het wel vanzelf gaat. Maar bij mij ging dat dus zeker niet zo.
