Relaties
alle pijlers
Oproep voor vrouwen met vriend met kinderen deel 6
vrijdag 10 november 2006 16:19
Met brandnetels moet je er toch op plassen? Of was dat met iets anders...
Anyway, als wij degenen zijn die deze economie draaiende moeten houden komt het nooit meer goed met deze economie...
I'm off, weekend vieren. Iedereen veel plezier en tot gauw weer.
Anyway, als wij degenen zijn die deze economie draaiende moeten houden komt het nooit meer goed met deze economie...
I'm off, weekend vieren. Iedereen veel plezier en tot gauw weer.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zaterdag 11 november 2006 16:46
Ik was even uit de lucht maar ben er weer.
Er waren wat vragen mijn kant op. De kinderen van mijn vriend zijn 7 en 6 jaar oud. Ze zijn op nog op de leeftijd dat ze alles geloven wat er tegen hen gezegd wordt.
Mijn vriend begint wel steeds minder gevoelig te worden voor de argumenten van zijn ex maar dan blijft nog steeds overeind staan dat hij graag zijn kinderen wil zien.
Ik kan er steeds minder tegen temeer omdat er ook nog andere zaken spelen. Maar ik heb nu voor mezelf een afspraak bij een psych gemaakt. Ik hou daar helemaal niet van maar ik voel dat dat echt nodig is.
Een ander probleem wat bij ons speelt is dat mijn vriend en zijn ex een enorme schuld hadden. echt enorm! Na de scheiding is zij in de schuldsanering gekomen en is er over anderhalf jaar vanaf. Hij is niet geaccepteerd en heeft nu sinds een half jaar een loonbeslag. Hij komt nu rond met minder dan 600 euro per week met een full time baan. Sinds het llonbeslag kan hij zijn alimentatie niet meer betalen maar hij betaalt wel af aan hun gezamenlijke schuldeisrs.
Zij verwijt hem nu dat hij zijn verplichting niet nakomt maar dat kan hij dus niet en hij is geen goeie vader want hij komt niet elke keer opdagen als zij daarom vraagt.
Ik heb geen financiele problemen en werk vrijwel fulltime. Mijn vriend heeft, omdat hij schuldeisers en dus deurwaarders achte zich aan heeft ergens een kamer gehuurd omdat ik die gasten niet in mijn huis wil. De gehele inboedel is van mij maar dat is door mij niet te bewijzen. Zijn inboedel staat bij zijn ex.Hij moet mij 150 euro in de maand betalen aan boodschappen etc want hij woont onofficieel bij mij. Verder betaalt hij kins. dat kan hij ook niet want met zijn huur van zijn kamer houdt hij per maand misschien 70 euro over. daar moet hij al het andere voor betalen. dat lukt dus niet dus koop ik nog wel eens kleding voor hem of stop wat losgeld in zijn portemonnee.
Al met al een hele scheve verhouding dus.dan heb ik nog niet alles vermeld maar dat kan ik ook niet want ik wil niet dat mensne mij of mijn vriend gaan herkennen.
Af en toe vliegt het me allemaal naar mijn keel. daarom wil ik ook naar een psych om alles in mijn hoofd op een rijtje te krijgen en te overdenken of en hoe ik verder wil.
Er waren wat vragen mijn kant op. De kinderen van mijn vriend zijn 7 en 6 jaar oud. Ze zijn op nog op de leeftijd dat ze alles geloven wat er tegen hen gezegd wordt.
Mijn vriend begint wel steeds minder gevoelig te worden voor de argumenten van zijn ex maar dan blijft nog steeds overeind staan dat hij graag zijn kinderen wil zien.
Ik kan er steeds minder tegen temeer omdat er ook nog andere zaken spelen. Maar ik heb nu voor mezelf een afspraak bij een psych gemaakt. Ik hou daar helemaal niet van maar ik voel dat dat echt nodig is.
Een ander probleem wat bij ons speelt is dat mijn vriend en zijn ex een enorme schuld hadden. echt enorm! Na de scheiding is zij in de schuldsanering gekomen en is er over anderhalf jaar vanaf. Hij is niet geaccepteerd en heeft nu sinds een half jaar een loonbeslag. Hij komt nu rond met minder dan 600 euro per week met een full time baan. Sinds het llonbeslag kan hij zijn alimentatie niet meer betalen maar hij betaalt wel af aan hun gezamenlijke schuldeisrs.
Zij verwijt hem nu dat hij zijn verplichting niet nakomt maar dat kan hij dus niet en hij is geen goeie vader want hij komt niet elke keer opdagen als zij daarom vraagt.
Ik heb geen financiele problemen en werk vrijwel fulltime. Mijn vriend heeft, omdat hij schuldeisers en dus deurwaarders achte zich aan heeft ergens een kamer gehuurd omdat ik die gasten niet in mijn huis wil. De gehele inboedel is van mij maar dat is door mij niet te bewijzen. Zijn inboedel staat bij zijn ex.Hij moet mij 150 euro in de maand betalen aan boodschappen etc want hij woont onofficieel bij mij. Verder betaalt hij kins. dat kan hij ook niet want met zijn huur van zijn kamer houdt hij per maand misschien 70 euro over. daar moet hij al het andere voor betalen. dat lukt dus niet dus koop ik nog wel eens kleding voor hem of stop wat losgeld in zijn portemonnee.
Al met al een hele scheve verhouding dus.dan heb ik nog niet alles vermeld maar dat kan ik ook niet want ik wil niet dat mensne mij of mijn vriend gaan herkennen.
Af en toe vliegt het me allemaal naar mijn keel. daarom wil ik ook naar een psych om alles in mijn hoofd op een rijtje te krijgen en te overdenken of en hoe ik verder wil.
zondag 12 november 2006 14:34
Eranma,
Ik vind het moeilijk om een reactie te schrijven op je verhaal. Denk idd dat die psych niet verkeerd is voor je. Ik bedoel, je investeert erg veel in je relatie, en het moet wel van twee kanten komen (afgezien van het feit dat hij natuurlijk heel erg lief is!!! Want dat zal best wel).
Ik bedoel het niet rot hoor, maar het is nogal een complex verhaal.
Trouwens wel nog een specifiek vraagje: Die 600 euro per week he, is dat netto of bruto??? Want als dat netto is, dan moet ik even een hartig woordje met mijn baas praten, want dat krijg ik bij lange na niet!!!!
Ik vind het moeilijk om een reactie te schrijven op je verhaal. Denk idd dat die psych niet verkeerd is voor je. Ik bedoel, je investeert erg veel in je relatie, en het moet wel van twee kanten komen (afgezien van het feit dat hij natuurlijk heel erg lief is!!! Want dat zal best wel).
Ik bedoel het niet rot hoor, maar het is nogal een complex verhaal.
Trouwens wel nog een specifiek vraagje: Die 600 euro per week he, is dat netto of bruto??? Want als dat netto is, dan moet ik even een hartig woordje met mijn baas praten, want dat krijg ik bij lange na niet!!!!
zondag 12 november 2006 15:07
Bedoelde je niet 600 euro per maan dipv per week? Ik wil ook wel 600 euro netto in de week!
Eranma, is er al zicht op hoe kang dat loonbeslag nog gaat duren? Is dat een kwestie van maanden, of jaren?
Ik vind het ook erg lastig een reactie te geven. Maar ik denk wel dat je goed op jezelf moet passen, het zijn wel heel veel problemen, en geen een ervan heb jij met je meegebracht. Tis natuurlijk wel heel scheef, dat kan denk ik nooit goed zijn voor je relatie.
De psycholoog kan je iig helpen om je gedacht op een rijtje te zetten en eea duidelijker te maken voor jezelf.
Eranma, is er al zicht op hoe kang dat loonbeslag nog gaat duren? Is dat een kwestie van maanden, of jaren?
Ik vind het ook erg lastig een reactie te geven. Maar ik denk wel dat je goed op jezelf moet passen, het zijn wel heel veel problemen, en geen een ervan heb jij met je meegebracht. Tis natuurlijk wel heel scheef, dat kan denk ik nooit goed zijn voor je relatie.
De psycholoog kan je iig helpen om je gedacht op een rijtje te zetten en eea duidelijker te maken voor jezelf.
maandag 13 november 2006 09:28
maandag 13 november 2006 11:22
En na een jolige vrijdagmiddag weer in 1 grote klap met de voeten op de harde wereld...
Eranma, hele nare situatie.
Ik denk dat je binnen je relatie nu met 3 verschillende issues zit:
- je partner heeft schulden en dat veroorzaakt dus gevoelsmatig een hele ongelijkwaardige relatie,
- zijn ex is niet de makkelijkste persoon om mee om te gaan en toch maakt ze (ongewenst) deel uit van jou en jullie leven,
- je bent opeens stiefmoeder, geen gewenning in de vorm van een jaartje overleggen wel of niet kids, geen 9 maanden voorbereiding, geen begeleiding, hier zijn ze en je moet het er maar mee doen.
Dat zijn best onderwerpen die er in kunnen hakken in een mensenleven, vooral omdat deze met elkaar samenhangen dus je krijgt ze ook in 1 klap te verwerken en moet er het beste van zien te maken. Natuurlijk wil je dat ook, want je bent niet voor niets voor deze man gevallen en hij is alles waard uiteindelijk, maar als je het voor het kiezen had en er bestond een kloon van hem maar dan zonder die problemen, zou je waarschijnlijk niet lang twijfelen. (is geen probleem, gewoon eerlijk).
Eigenlijk kun je ze beter onderverdelen in issues waar je zelf invloed op hebt en die waar je niets aan kunt doen.
Hoe vreemd ook, maar het contact en de omgang met ex kun je wel degelijk invloed op uitoefenen.
In de eerste plaats door je te realiseren dat voor ieder mens dat iets actief DOET met je, jij dus iets LAAT doen.
Als ex te veel invloed heeft op jullie leven en je relatie, blijf er altijd samen over praten, erken dat ex die invloed heeft, maar praat er open over dat dat logisch is en begrijpelijk, maar niet de bedoeling.
Als je partner te toegeeflijk is naar ex toe, probeer te realiseren dat door tegemoetkoming aan grillen nog nooit een verhouding verbeterd is, integendeel. Slecht gedrag belonen zal nooit naar het gewenste resultaat leiden, bij geen van jullie allen.
De schulden... vreselijk, ik weet er alles van. (altijd weer die ex-en....) Maar het is een realiteit, jullie kunnen weinig meer doen dan wat je al doet, probeer het ook af en toe los te laten.
Het klinkt misschien wat simplistisch, maar toen mijn ex man mij liet zitten met onnoemlijk veel schulden, vond hij zichzelf een hele vent, hij vond nl dat hij "gewonnen" had, door mij op te laten draaien voor zijn lol en levensstijl. Ik heb hem letterlijk geantwoord dat hij erg zielig is, zelfs zo zielig dat hij niet eens kon beseffen dat ík de winnaar was, omdat hij nog steeds niet de les had geleerd waar het in het leven nu écht om draait en dat als hij nog steeds van mening was dat dat geld is, ik hem in en in triest vind en medelijden met hem heb....
Ik denk dat je dat gevoel moet proberen te vinden; ja jullie (hij) hebben schulden, de relatie is ongelijkwaardig op dit moment, maar dat wordt in de toekomst wel weer rechtgebreid, hij heeft in de toekomst wel weer de kans om dingen terug te doen, jullie staan er samen in, hij doet zijn ding in de relatie op een ander vlak.
de stiefkids... ehm, join the club.
De ene keer valt het mee, de andere keer vliegt het je naar je keel en vraag je je af waar je dit aan verdient hebt en wat je er mee moet.
ze kunnen lief zijn, ze kunnen aardig zijn, ze kunnen van je houden en je kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen, wat ze nooit kunnen en zullen zijn, is jouw eigen vlees en bloed.
Als je er niet evenveel van houdt als je van je eigen vlees en bloed doet, dan is dat alleen maar menselijk en kan niemand je dat verwijten.
Ik denk dat de meeste stiefmoeders simpelweg vanwege de relatie met hun partner met kinderen al aantoont dat ze hun best wel doen, maar je gevoel kun je niet afdwingen.
Voor de buitenwereld ligt de lat al hoger voor stiefmoeders dan voor moeders;
Als moeder kun je zeggen dat je soms een hekel hebt aan je kind, dan wordt er alleen maar instemmend gelachen want ja, het kunnen soms draken zijn. als je als stiefmoeder hetzelfde zegt wordt je door de maatschappij aangevallen want hoe durf je zoiets te zeggen over de kinderen van een andere vrouw.
Als je als ex / moeder kids veel snoep geeft dan verwen je ze lekker, als je als stiefmoeder kids snoep geeft dan ben je onverantwoord bezig, maar ja dat kan ook niet anders want je hebt er tenslotte geen verstand van.
Als moeder / ex is het totaal in orde om te zeggen dat je de nieuwe vriendin van je ex niet moet, want je kent hem het beste / langste, hebt kinderen samen, weet het altijd beter en ex is toch zijn verstand kwijt sinds hij bij je weg is, als je als stiefmoeder iets dergelijks roept over de ex dan ben je pas echt een respectloos kreng, want zij heeft de eerste leg gelegd, dus je zult voor haar moeten kruipen en haar moeten respecteren.
Als moeder / ex zich gedraagt als een bitch dan komt dat omdat ze gekwetst is of het beste voor haar kinderen wil, als je je als stiefmoeder eens slecht gedraagt dat is dat logisch want zo ben je nu eenmaal en zo kan ik nog uren doorgaan...
Welkom in de wondere wereld van het stiefmoederschap!
We kunnen beter een leuk handzaam boekje erover schrijven, want voor de buitenwereld kun je het als stiefmoeder toch nooit goed doen, dus dat kunnen we beter niet eens meer proberen, dat levert een stuk meer rust op.
Liefs,
PP
Eranma, hele nare situatie.
Ik denk dat je binnen je relatie nu met 3 verschillende issues zit:
- je partner heeft schulden en dat veroorzaakt dus gevoelsmatig een hele ongelijkwaardige relatie,
- zijn ex is niet de makkelijkste persoon om mee om te gaan en toch maakt ze (ongewenst) deel uit van jou en jullie leven,
- je bent opeens stiefmoeder, geen gewenning in de vorm van een jaartje overleggen wel of niet kids, geen 9 maanden voorbereiding, geen begeleiding, hier zijn ze en je moet het er maar mee doen.
Dat zijn best onderwerpen die er in kunnen hakken in een mensenleven, vooral omdat deze met elkaar samenhangen dus je krijgt ze ook in 1 klap te verwerken en moet er het beste van zien te maken. Natuurlijk wil je dat ook, want je bent niet voor niets voor deze man gevallen en hij is alles waard uiteindelijk, maar als je het voor het kiezen had en er bestond een kloon van hem maar dan zonder die problemen, zou je waarschijnlijk niet lang twijfelen. (is geen probleem, gewoon eerlijk).
Eigenlijk kun je ze beter onderverdelen in issues waar je zelf invloed op hebt en die waar je niets aan kunt doen.
Hoe vreemd ook, maar het contact en de omgang met ex kun je wel degelijk invloed op uitoefenen.
In de eerste plaats door je te realiseren dat voor ieder mens dat iets actief DOET met je, jij dus iets LAAT doen.
Als ex te veel invloed heeft op jullie leven en je relatie, blijf er altijd samen over praten, erken dat ex die invloed heeft, maar praat er open over dat dat logisch is en begrijpelijk, maar niet de bedoeling.
Als je partner te toegeeflijk is naar ex toe, probeer te realiseren dat door tegemoetkoming aan grillen nog nooit een verhouding verbeterd is, integendeel. Slecht gedrag belonen zal nooit naar het gewenste resultaat leiden, bij geen van jullie allen.
De schulden... vreselijk, ik weet er alles van. (altijd weer die ex-en....) Maar het is een realiteit, jullie kunnen weinig meer doen dan wat je al doet, probeer het ook af en toe los te laten.
Het klinkt misschien wat simplistisch, maar toen mijn ex man mij liet zitten met onnoemlijk veel schulden, vond hij zichzelf een hele vent, hij vond nl dat hij "gewonnen" had, door mij op te laten draaien voor zijn lol en levensstijl. Ik heb hem letterlijk geantwoord dat hij erg zielig is, zelfs zo zielig dat hij niet eens kon beseffen dat ík de winnaar was, omdat hij nog steeds niet de les had geleerd waar het in het leven nu écht om draait en dat als hij nog steeds van mening was dat dat geld is, ik hem in en in triest vind en medelijden met hem heb....
Ik denk dat je dat gevoel moet proberen te vinden; ja jullie (hij) hebben schulden, de relatie is ongelijkwaardig op dit moment, maar dat wordt in de toekomst wel weer rechtgebreid, hij heeft in de toekomst wel weer de kans om dingen terug te doen, jullie staan er samen in, hij doet zijn ding in de relatie op een ander vlak.
de stiefkids... ehm, join the club.
De ene keer valt het mee, de andere keer vliegt het je naar je keel en vraag je je af waar je dit aan verdient hebt en wat je er mee moet.
ze kunnen lief zijn, ze kunnen aardig zijn, ze kunnen van je houden en je kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen, wat ze nooit kunnen en zullen zijn, is jouw eigen vlees en bloed.
Als je er niet evenveel van houdt als je van je eigen vlees en bloed doet, dan is dat alleen maar menselijk en kan niemand je dat verwijten.
Ik denk dat de meeste stiefmoeders simpelweg vanwege de relatie met hun partner met kinderen al aantoont dat ze hun best wel doen, maar je gevoel kun je niet afdwingen.
Voor de buitenwereld ligt de lat al hoger voor stiefmoeders dan voor moeders;
Als moeder kun je zeggen dat je soms een hekel hebt aan je kind, dan wordt er alleen maar instemmend gelachen want ja, het kunnen soms draken zijn. als je als stiefmoeder hetzelfde zegt wordt je door de maatschappij aangevallen want hoe durf je zoiets te zeggen over de kinderen van een andere vrouw.
Als je als ex / moeder kids veel snoep geeft dan verwen je ze lekker, als je als stiefmoeder kids snoep geeft dan ben je onverantwoord bezig, maar ja dat kan ook niet anders want je hebt er tenslotte geen verstand van.
Als moeder / ex is het totaal in orde om te zeggen dat je de nieuwe vriendin van je ex niet moet, want je kent hem het beste / langste, hebt kinderen samen, weet het altijd beter en ex is toch zijn verstand kwijt sinds hij bij je weg is, als je als stiefmoeder iets dergelijks roept over de ex dan ben je pas echt een respectloos kreng, want zij heeft de eerste leg gelegd, dus je zult voor haar moeten kruipen en haar moeten respecteren.
Als moeder / ex zich gedraagt als een bitch dan komt dat omdat ze gekwetst is of het beste voor haar kinderen wil, als je je als stiefmoeder eens slecht gedraagt dat is dat logisch want zo ben je nu eenmaal en zo kan ik nog uren doorgaan...
Welkom in de wondere wereld van het stiefmoederschap!
We kunnen beter een leuk handzaam boekje erover schrijven, want voor de buitenwereld kun je het als stiefmoeder toch nooit goed doen, dus dat kunnen we beter niet eens meer proberen, dat levert een stuk meer rust op.
Liefs,
PP
maandag 13 november 2006 19:05
Hoi PP, bedankt voor je opbeurende reactie. De financiele ongelijkheid vind ik niet zo'n probleem maar wel de angst dat deurwaarders misschien gaan denken dat erbij misschien inboedel voor hem te halen valt, wat niet het geval is want dat staat bij ex.
Zijn kinderen heb ik nog nooit gezien dus wat dat betreft sta ik niet voor dilemma's. Nu ik al zo lang op die eerste ontmoeting wacht is het enthousiasme van mijn kant ook wel getaand. daarnaast zal ex zoveel ze kan blijven zeuren en dwarsliggen, dat een bezoek aan ons bijna niet leuk meer kan zijn.
Gisteren is ze bij de familie van mijn vriend geweest ivm kinderfeestje. Ik vond het prima want ik hoopte dat de familie van mijn vriend een positieve inbreng konden hebben. Maar ik heb mijn schoonzus gesproken en ze vertelde dat ex vol haat en wraakgevoelens naar mij zit. Zij is slachtoffer en ik heb alles gedaan. Ik ken haar niet eens! Mijn schoonzus werd er beroerd van en was blij dat ze weer vertrok. De kinderen hadden het gelukkig wel leuk gehad.
Dat boekje schrijven waar jij het over hebt is misschien helemaal niet zo'n gek idee. kan ik misschien genoeg geld verdienen om mijn vriend uit de schulden te krijgen en mijn irritatie van me af te schrijven;-))
Zijn kinderen heb ik nog nooit gezien dus wat dat betreft sta ik niet voor dilemma's. Nu ik al zo lang op die eerste ontmoeting wacht is het enthousiasme van mijn kant ook wel getaand. daarnaast zal ex zoveel ze kan blijven zeuren en dwarsliggen, dat een bezoek aan ons bijna niet leuk meer kan zijn.
Gisteren is ze bij de familie van mijn vriend geweest ivm kinderfeestje. Ik vond het prima want ik hoopte dat de familie van mijn vriend een positieve inbreng konden hebben. Maar ik heb mijn schoonzus gesproken en ze vertelde dat ex vol haat en wraakgevoelens naar mij zit. Zij is slachtoffer en ik heb alles gedaan. Ik ken haar niet eens! Mijn schoonzus werd er beroerd van en was blij dat ze weer vertrok. De kinderen hadden het gelukkig wel leuk gehad.
Dat boekje schrijven waar jij het over hebt is misschien helemaal niet zo'n gek idee. kan ik misschien genoeg geld verdienen om mijn vriend uit de schulden te krijgen en mijn irritatie van me af te schrijven;-))
dinsdag 14 november 2006 12:37
Eranma, ik vind het een hele goede stap die je zet door naar de psych. te gaan. Ik vond het zelf ook vreselijk en zag het totaal niet zitten maar uiteindelijk ben ik er veel mee opgeschoten. Ik kon bij haar echt alles kwijt, dus ook al mijn frustraties, zonder dat ik bang hoefde zijn om iemand te kwetsen. En ik zat er dus eigenlijk ook alleen maar omdat het bij ons zo fout is gegaan met hex. Maar ik ben er beter uitgekomen. Dus meid, ga ervoor, je zult zien dat het enorm scheelt. Succes ermee.
Meiden, allemaal fijn weekend gehad?
Kus Sue
Meiden, allemaal fijn weekend gehad?
Kus Sue
dinsdag 14 november 2006 12:44
Mijn vriend en ik wonen samen, Hij is gescheiden en heeft 2 kinderen van 8 en 11. Zelf heb ik geen kinderen. Zijn kinderen komen om het weekend bij ons, en af en toe een nachtje door de week. Eigenlijk gaat dit allemaal erg goed ik kan het goed vinden met zijn kinderen. En wat dat betreft zijn er geen problemen.
Alleen vind ik soms dat mijn vriend wat opvoeding betrefd het een beetje verkeerd aanpakt: Als hij tegen de kinderen zegt dat ze iets niet mogen, dan laat hij zich heel snel ompraten door zijn kinderen en mogen ze het wel.
Als zijn kinderen mij iets vragen en het andwoord is Nee, dan blijft het ook Nee, bij hem verloopt dat vaak nog wel eens anders.
Hij ziet ook veel dingen niet (misschien is dit ook wel een beetje een eigenschap van de man) bijvoorbeeld: Als ze op de bank aan het springen zijn ... als ik dit zie dan zeg ik er wat van. Maar als hij ook in de buurt is dan hou ik me wel eens stil en wacht af of hij er wat van zegt, maar dit gebeurd meestal niet. Het zijn zijn kinderen, dus hij moet juist degene zijn die ze corrigeert. Ik hou me dus heel vaak stil omdat ik niet altijd degene wil zijn die overal wat van zegt.
Dan is het zo dat ik alleen maar loop te zeuren en hij zich stilhoud en ik wil natuurlijk niet de hele tijd de boze stiefmoeder uithangen
Ik heb hier al vaak met hem over gepraat en hij begrijpt het wel en geeft ook toe dat hij hier gewoon wat te makkelijk mee omgaat. Maar eigenlijk zie ik maar weining verandering optreden in zijn gedrag naar de kinderen toe.Als ik hem er soms even weer wil op attenderen dan gaat hij in de aanval en denkt dat ik vind dat hij zijn kinderen heel slecht opvoed. Dit is absoluut niet zo hij geeft zijn kinderen heel veel liefde.
Is er misschien iemand die in dezelfde situatie zit, of iemand die gewoon wat tips heeft om hier op een goede manier mee om moet gaan???
Ik zou het graag horen...
groetjes
Alleen vind ik soms dat mijn vriend wat opvoeding betrefd het een beetje verkeerd aanpakt: Als hij tegen de kinderen zegt dat ze iets niet mogen, dan laat hij zich heel snel ompraten door zijn kinderen en mogen ze het wel.
Als zijn kinderen mij iets vragen en het andwoord is Nee, dan blijft het ook Nee, bij hem verloopt dat vaak nog wel eens anders.
Hij ziet ook veel dingen niet (misschien is dit ook wel een beetje een eigenschap van de man) bijvoorbeeld: Als ze op de bank aan het springen zijn ... als ik dit zie dan zeg ik er wat van. Maar als hij ook in de buurt is dan hou ik me wel eens stil en wacht af of hij er wat van zegt, maar dit gebeurd meestal niet. Het zijn zijn kinderen, dus hij moet juist degene zijn die ze corrigeert. Ik hou me dus heel vaak stil omdat ik niet altijd degene wil zijn die overal wat van zegt.
Dan is het zo dat ik alleen maar loop te zeuren en hij zich stilhoud en ik wil natuurlijk niet de hele tijd de boze stiefmoeder uithangen
Ik heb hier al vaak met hem over gepraat en hij begrijpt het wel en geeft ook toe dat hij hier gewoon wat te makkelijk mee omgaat. Maar eigenlijk zie ik maar weining verandering optreden in zijn gedrag naar de kinderen toe.Als ik hem er soms even weer wil op attenderen dan gaat hij in de aanval en denkt dat ik vind dat hij zijn kinderen heel slecht opvoed. Dit is absoluut niet zo hij geeft zijn kinderen heel veel liefde.
Is er misschien iemand die in dezelfde situatie zit, of iemand die gewoon wat tips heeft om hier op een goede manier mee om moet gaan???
Ik zou het graag horen...
groetjes
dinsdag 14 november 2006 12:53
hoi lief mevrouwtje!!! Welkom...en of ik dat herken!! Zelf kwam ik erachter dat hij het erg moeilijk vond om streng te zijn tegen ze.. Ze waren er maar eens in de twee weken en wilde dan dat het gezellig was en dat ze niet zo veel gecorrigeerd hoefden te wprden. (in mijn ogen klopt dit van geen kant) Hij kan niet de leuke weekendvader uithangen.. opvoeding en consequentheid hoort daar namelijk ook bij...Op het moment dat de kinderen (heb zelf drie kadokids (6 en 7) iets uithaalde wat in mijn ogen niet kon.. ja dan was ik de strenge kadomama..Maar............. het voordeel hieruit is wel dat ze precies weten wat ze wel en niet mogen. Vriendlief gaat zich er nu niet meer mee bemoeien als ik de meiden corrigeer.. en andersom doe ik dat ook niet.. Ik ben veeeeeel strengenr dan hun vader.. dat zeggen de meiden zlef ook, maar doordoor ben ik niet minder lief..Lief mevrouwtje.. op je tenen lopen en afwachten wanneer je vriend/man er wel iets van gaat zeggen .. gaat ten koste van je relatie.. langzaam sturen in de rioichting zodat je samen op een lijn komt zou in jullie geval beter zijn...en anders ben je maar strenger.. so what.. wedden dat de kids je er later dankbaar om zijn... Liefs b
dinsdag 14 november 2006 12:55
eranma...goed dat je begeleiding zoekt.. zij kunnen je onafhankelijk van de situatie een beter beeld geven hoe het nu verder kan gaan..Waak ervoor om je te laten meeslepen door ex.. Sue is daar ons grote voorbeeld van.. En ik ben superblij voor haar dat ze uit dr dal is gekomen dmn een vertrouwenspersoon..
dinsdag 14 november 2006 13:02
Hoi Lief mevrouwtje,
Ik herken het ook wel hoor. Ik ben het volledig eens met Beetje.
In het begin heb ik me wel wat afzijdig gehouden, maar toen die kleine eenmaal aan me gewend was, vonden wij dat ik hem ook best mocht corrigeren. Het is tenslotte ook jouw huis. En als andere kinderen op de bank springen dan zeg je er toch ook wat van. Dus waarom dan niet als het het kind van je vriend is?? Ik persoonlijk ben van mening dat je kinderen gewoon kunt corrigeren als ze iets in je huis doen wat jij niet wil. Tja, en dan ben je idd misschien even de boze stiefmoeder....maar uiteindelijk waarderen kinderen het altijd als ze weten waar ze aan toe zijn bij iemand, en dat een NEE ook een duidelijke Nee is en geen ja wordt.
Maar dat het af en toe moeilijk is blijft een feit. Blijf er gewoon met je vriend over praten. Succes ermee!!
Ik herken het ook wel hoor. Ik ben het volledig eens met Beetje.
In het begin heb ik me wel wat afzijdig gehouden, maar toen die kleine eenmaal aan me gewend was, vonden wij dat ik hem ook best mocht corrigeren. Het is tenslotte ook jouw huis. En als andere kinderen op de bank springen dan zeg je er toch ook wat van. Dus waarom dan niet als het het kind van je vriend is?? Ik persoonlijk ben van mening dat je kinderen gewoon kunt corrigeren als ze iets in je huis doen wat jij niet wil. Tja, en dan ben je idd misschien even de boze stiefmoeder....maar uiteindelijk waarderen kinderen het altijd als ze weten waar ze aan toe zijn bij iemand, en dat een NEE ook een duidelijke Nee is en geen ja wordt.
Maar dat het af en toe moeilijk is blijft een feit. Blijf er gewoon met je vriend over praten. Succes ermee!!
dinsdag 14 november 2006 13:04
Inderdaad. En het enige waar ik nu spijt van heb is dat ik niet veel eerder naar een psych ben gegaan. Want hoe raar het ook klinkt, zo'n hex kan veel meer kapot maken dan je zelf denkt. En dat is niet zwak of raar of wat dan ook. Ik hoop dat het voor jou net zo goed helpt als het bij mij heeft gedaan.
Zo, en nu moet ik rennen want ik heb zo een vergadering :(
dinsdag 14 november 2006 13:06
Bedankt B,
Je hebt gelijk, ze vinden me natuurlijk echt niet minder lief, als ik ze ergens wat van zeg nu kruipen ze ook daarna net zo goed weer op mn schoot
Maarja, soms dan maak je je daar wel eens druk om, of je denkt dat je veel te streng bent.
inderdaad, gewoon streng zijn als het nodig is en me daar niet te druk om maken.
Heel erg bedankt.
liefs, lief mevrouwtje
Je hebt gelijk, ze vinden me natuurlijk echt niet minder lief, als ik ze ergens wat van zeg nu kruipen ze ook daarna net zo goed weer op mn schoot
Maarja, soms dan maak je je daar wel eens druk om, of je denkt dat je veel te streng bent.
inderdaad, gewoon streng zijn als het nodig is en me daar niet te druk om maken.
Heel erg bedankt.
liefs, lief mevrouwtje
dinsdag 14 november 2006 13:07
Mee eens.
Je zegt dat je vind dat het de taak van je vriend is om de kinderen te corrigeren als ze op de bank springen omdat hij de vader is, maar ik vind dit persoonlijk dus niet.
Jullie wonen samen, het huis is dus van jullie beide.
Je stelt samen de regels op hoe je in dat huis beide wilt leven, daar hebben buren, vrienden, familie en kinderen zich aan te houden.
Je hebt dus exact evenveel recht om de kinderen van de bank te sturen als ze dat doen.
Een kind zoekt altijd grenzen op, zowel bij eigen ouders als de stiefouders.
Je bereikt er juist het tegenovergestelde mee uiteindelijk als je het aan je vriend overlaat.
Zodra ze nl iets ouder zijn, zullen ze erg goed doorkrijgen dat jij en je partner tegen elkaar uit te spelen zijn, omdat jullie er niet dezelfde pedagogische mening op na houden.
Springen op de bank mag niet, punt (er van uit gaande dat dat de regel is in jullie huis)
Als papa het ziet, krijgen ze een standje, als stiefmoeder het ziet krijgen ze een standje, punt.
Ook als stiefmoeder moet je echt helemaal op 1 lijn (zoveel mogelijk) zien te komen met je partner qua opvoedingsregels.
Dat kun je alleen bereiken als jullie, zolang de stiefpieps in jullie gezamenlijke huis zijn, evenveel te vertellen hebben over de omgang en manier van doen onder dat dak.
Je zegt dat je vind dat het de taak van je vriend is om de kinderen te corrigeren als ze op de bank springen omdat hij de vader is, maar ik vind dit persoonlijk dus niet.
Jullie wonen samen, het huis is dus van jullie beide.
Je stelt samen de regels op hoe je in dat huis beide wilt leven, daar hebben buren, vrienden, familie en kinderen zich aan te houden.
Je hebt dus exact evenveel recht om de kinderen van de bank te sturen als ze dat doen.
Een kind zoekt altijd grenzen op, zowel bij eigen ouders als de stiefouders.
Je bereikt er juist het tegenovergestelde mee uiteindelijk als je het aan je vriend overlaat.
Zodra ze nl iets ouder zijn, zullen ze erg goed doorkrijgen dat jij en je partner tegen elkaar uit te spelen zijn, omdat jullie er niet dezelfde pedagogische mening op na houden.
Springen op de bank mag niet, punt (er van uit gaande dat dat de regel is in jullie huis)
Als papa het ziet, krijgen ze een standje, als stiefmoeder het ziet krijgen ze een standje, punt.
Ook als stiefmoeder moet je echt helemaal op 1 lijn (zoveel mogelijk) zien te komen met je partner qua opvoedingsregels.
Dat kun je alleen bereiken als jullie, zolang de stiefpieps in jullie gezamenlijke huis zijn, evenveel te vertellen hebben over de omgang en manier van doen onder dat dak.
dinsdag 14 november 2006 13:14
beste perfect paranoia,
Het is niet zo dat ik vind dat het alleen maar de taak van mijn vriend is om er wat van te zeggen, maar het gaat mij er om dat ik ALT IJD degene ben die er wat van zegt.
Daarom wacht ik af todat hij wat zegt...
Maar ik denk ook dat mannen het soms gewoon niet eens zien, dus soms kan je het ze niet eens kwalijk nemen.
liefs, lief mevrouwtje
Het is niet zo dat ik vind dat het alleen maar de taak van mijn vriend is om er wat van te zeggen, maar het gaat mij er om dat ik ALT IJD degene ben die er wat van zegt.
Daarom wacht ik af todat hij wat zegt...
Maar ik denk ook dat mannen het soms gewoon niet eens zien, dus soms kan je het ze niet eens kwalijk nemen.
liefs, lief mevrouwtje
dinsdag 14 november 2006 13:16
kreeg ook zooooo vaak te horen..... bij mama mag dit en dat weeeeeeeeeeeeheeeel..ja dus??? en bij wie ben je nu??????einde discussie...het uitspelen komt ook zeker hier nog aan bod... van papa mag ik dit wel.. !!!hoopvol kijk ik vriendlief dan aan voor de bevestiging of ie dit inderdaad gezged heeft.. als dit niet zo is krijgt ze dus ook echt op dr kop.. jokken mag dus echt niet.. mogen wij niet.. hun dus ook niet..En noui komt het mooie.. SINTERKLAAS!!!!wat was ik boos dat ik erachter kwam dat mn ouders gelogen hadden.Hoe doen wij het nu....als de meiden zeggen.. sinterklaas komt eraan.. dan zeggen wij.. h'e.. die man bestaat toch niet??????????WELLUS in drievoud!!!!! OKE maar later niet zeggen dat we het niet gezegd hebben he... ;) mooie oplossing... ze geloven toch wat ze willen geloven.De oudste(7) vroeg het twee weken terug.. pap.. bestaat sinterklaas echt niet????vriend zegt.. geloof jij dat ie bestaat?? zij dus heftig knikkend.. Nou goed zegt vriend.. dan bestaat ie voor jou wel...
dinsdag 14 november 2006 13:18
ja.. dat vond ik ook.. dat vriendlief er wat van moest zeggen.. en het liefst al voordat ik me eraan kon gaan irriteren.. onmogelijke taak bleek achteraf...Hij is nou eenmaal makkelijker dan ik.. lastigvoor mij, en soms zit ik nog steeds met dichtgeklemde kaken... (en ff snel tussendoor.. het is toch makkelijk als JIJ dat doet.. hoeft HIJ het niet meer te doen.. ;)hebben jullie bepaalde afspraken wat wel en niet mag???
dinsdag 14 november 2006 13:23
Dat kan niet leuk zijn, om de eerste te zijn die er wat van zegt, dan krijg je zo'n gevoel dat je de boevrouw bent.
Ik weet niet of het mannen eigen is, bij ons was het zo dat mijn man eigenlijk minder kon hebben van uk dan ik, hij had zijn grenzen lager liggen juist, ik zei vaak nog iets als; ach, het is een lange dag geweest, hij is moe en gaat dan een beetje dwars liggen, niet te diep op ingaan, terwijl hij echt heel strikt was met alles.
Nu ben ik daar ook wel voor, maar ik was toen echt van mening dat er soms uitzonderingen zijn, een kind kan gewoon moe zijn en niet persé op zoek zijn naar een grens of bewust kattekwaad uithalen.
Is het huis van jullie beide, of is hij bij jou ingetrokken of jij bij hem?
Het klinkt stom, maar ook dat maakte bij ons verschil.
Mijn man trok indertijd bij mij in (inmiddels weer paar keer verhuisd samen) en mbt sommige dingen was ik soms meer bedacht op dingen, hield ik het meer in de gaten.
Ik had bv 2 katten, hij was geen katten gewend.
Dus toen uk bij ons over de vloer begon te komen, hield ik de katten mét uk echt met argusogen in de gaten (2 asielkatten, behoorlijk getraumatiseerd) en zag ik vrijwel altijd sneller dan mijn man dat uk kattekwaad met ze wilde uithalen (geen leuke woordspeling, ze waren in het begin echt bang voor uk).
Omdat hij in de eerste plaats geen katten gewend was, maar bovendien ook stukken minder bekend en thuis was in mijn huis, zag hij soms dingen gewoon wat later.
(en nu moet ik ook mijn spullen pakken, overleg om 13:30...)
Ik weet niet of het mannen eigen is, bij ons was het zo dat mijn man eigenlijk minder kon hebben van uk dan ik, hij had zijn grenzen lager liggen juist, ik zei vaak nog iets als; ach, het is een lange dag geweest, hij is moe en gaat dan een beetje dwars liggen, niet te diep op ingaan, terwijl hij echt heel strikt was met alles.
Nu ben ik daar ook wel voor, maar ik was toen echt van mening dat er soms uitzonderingen zijn, een kind kan gewoon moe zijn en niet persé op zoek zijn naar een grens of bewust kattekwaad uithalen.
Is het huis van jullie beide, of is hij bij jou ingetrokken of jij bij hem?
Het klinkt stom, maar ook dat maakte bij ons verschil.
Mijn man trok indertijd bij mij in (inmiddels weer paar keer verhuisd samen) en mbt sommige dingen was ik soms meer bedacht op dingen, hield ik het meer in de gaten.
Ik had bv 2 katten, hij was geen katten gewend.
Dus toen uk bij ons over de vloer begon te komen, hield ik de katten mét uk echt met argusogen in de gaten (2 asielkatten, behoorlijk getraumatiseerd) en zag ik vrijwel altijd sneller dan mijn man dat uk kattekwaad met ze wilde uithalen (geen leuke woordspeling, ze waren in het begin echt bang voor uk).
Omdat hij in de eerste plaats geen katten gewend was, maar bovendien ook stukken minder bekend en thuis was in mijn huis, zag hij soms dingen gewoon wat later.
(en nu moet ik ook mijn spullen pakken, overleg om 13:30...)
dinsdag 14 november 2006 13:37
Ja we hebben wel duidelijke afspraken.
Als iets van een van ons niet mag, dan mag het van de ander ook niet. en daar houden we ons ook keurig aan hoor.
maar inderdaad, ik zie soms ook sneller dingen die ze uitvreten voor dat mn vriend het ziet.
En wat betreft: "bij mama mag het wel" krijgen ze van mij ook hetzelfde andwoord. "je bent nu bij ons"
We hebben dit huis trouwens samen gekocht, mijn vriend woonde eerst een tijdje bij zijn moeder en half bij mij, maar de kinderen kwamen toen niet bij mij thuis (ik woonde toen nog op kamers dus was ook niet echt mogelijk) maar bij zijn moeder..... daar waren wij dan ook in het weekend.
liefs, lief mevrouwtje
Als iets van een van ons niet mag, dan mag het van de ander ook niet. en daar houden we ons ook keurig aan hoor.
maar inderdaad, ik zie soms ook sneller dingen die ze uitvreten voor dat mn vriend het ziet.
En wat betreft: "bij mama mag het wel" krijgen ze van mij ook hetzelfde andwoord. "je bent nu bij ons"
We hebben dit huis trouwens samen gekocht, mijn vriend woonde eerst een tijdje bij zijn moeder en half bij mij, maar de kinderen kwamen toen niet bij mij thuis (ik woonde toen nog op kamers dus was ook niet echt mogelijk) maar bij zijn moeder..... daar waren wij dan ook in het weekend.
liefs, lief mevrouwtje
dinsdag 14 november 2006 13:50
Hai allemaal,
Viavia hoorde ik dat er een topic was waar ik meer "lotgenoten" tegen zou komen en lekker mijn ei kwijt kon. Jeetje wat staat er al veel in zeg, heb een hoop te lezen nog.
Ook ik ben verzorger van 2 heerlijk kadokinders van 4 en 6 om even een term van hier te pakken, die om het weekend bij ons zouden zijn, zoals je leest gaat die vlieger niet altijd op want het moet gaan zoals madam Hex het wil en anders niet. Ze eist en ze eist, en iedereen moet kromliggen voor haar te kortkomingen. Als de kids bij ons zijn, zijn het echt schatten van kinderen, tuurlijk proberen ze je wel eens uit om te zien tot hoe ver ze kunnen gaan maar al met al luisteren ze heel erg goed. Ze vragen om dingen als ze iets willen en accepteren nee als ze dat te horen krijgen. Vanaf het begin zijn we al helemaal weg van elkaar, ze hebben het blijkbaar ook steeds over mij waardoor het natuurlijk voor haar een sneer is van de kinderen.Van omwonende hebben we al geluiden gehoort dat ze diverse malen aan hebben moeten kloppen omdat ze de kinderen hoorde krijsen en haar hysterisch hoorde gillen tegen de kinderen. Ook hoorde ik al van mensen op de school van de kids dat ze hysterisch staat te bleren tegen ze op het schoolplein, ze kan alleen maar schreeuwen tegen ze.
Dit doet ons zoveel pijn om dat te horen en helemaal als ze niet mogen komen. We kunnen ze wel groot kijken zodat ze zelf kunnen beslissen waar ze gaan wonen, maar ja met zo'n opvoeding ( als je het al iets kan noemen) moet je je nog maar afvragen wat je dan in huis haalt.
Wanneer het haar uitkomt zien we de kinderen, ze brengt ze altijd te laat en owee als wij 5 minuten "te laat" zijn dan schakelt ze meteen de politie in. We dachten dat het een tijdje goed ging wegens omstandigheden met de kinderen maar toen dat achter de rug was, kreeg madam weer een kronkel in dr kop en begon ze weer met dreigen, als je dit niet als je dat niet, dan krijg je de kinderen niet meer te zien.....Ze hoort alleen maar wat ze wil horen en denkt te horen, verder zal haar het een worst zijn wat er gebeurd...en maar zeggen dat ze in het belang van de kinderen het doet....amehoela
Helaas moeten de kinderen hier onder lijden. Wij zijn nu zover dat we wel zien of ze komen, wij gaan door met gelukkig zijn en met ons leventje, met of zonder de kinderen. Mijn vriend is ze al eens kwijtgeraakt en dat zal nog wel een paar keer gebeuren als het aan haar ligt, dus we zien het allemaal wel. Wij gaan verder met leven en komen er wel.
De beste opvoedingsmethode voor een kind is, het een goede moeder te verschaffen. Het op de wereld brengen van een kind maakt je nog geen moeder, dit is alleen de titel die je opgedrukt krijgt.Bedenk dat het gedrag van een kind een afspiegeling is van je eigen opvoeding die je ze geeft. Kinderen hebben meer aan een goed voorbeeld dan aan kritische opmerkingen, onconsequent handelen, je kop in het zand te steken en te vluchten als je het niet meer ziet zitten uit een situatie waar jijzelf voor gekozen hebt en waar je je kinderen in mee sleurt omdat JIJ dat wil.
Zo ff kwijt...
Viavia hoorde ik dat er een topic was waar ik meer "lotgenoten" tegen zou komen en lekker mijn ei kwijt kon. Jeetje wat staat er al veel in zeg, heb een hoop te lezen nog.
Ook ik ben verzorger van 2 heerlijk kadokinders van 4 en 6 om even een term van hier te pakken, die om het weekend bij ons zouden zijn, zoals je leest gaat die vlieger niet altijd op want het moet gaan zoals madam Hex het wil en anders niet. Ze eist en ze eist, en iedereen moet kromliggen voor haar te kortkomingen. Als de kids bij ons zijn, zijn het echt schatten van kinderen, tuurlijk proberen ze je wel eens uit om te zien tot hoe ver ze kunnen gaan maar al met al luisteren ze heel erg goed. Ze vragen om dingen als ze iets willen en accepteren nee als ze dat te horen krijgen. Vanaf het begin zijn we al helemaal weg van elkaar, ze hebben het blijkbaar ook steeds over mij waardoor het natuurlijk voor haar een sneer is van de kinderen.Van omwonende hebben we al geluiden gehoort dat ze diverse malen aan hebben moeten kloppen omdat ze de kinderen hoorde krijsen en haar hysterisch hoorde gillen tegen de kinderen. Ook hoorde ik al van mensen op de school van de kids dat ze hysterisch staat te bleren tegen ze op het schoolplein, ze kan alleen maar schreeuwen tegen ze.
Dit doet ons zoveel pijn om dat te horen en helemaal als ze niet mogen komen. We kunnen ze wel groot kijken zodat ze zelf kunnen beslissen waar ze gaan wonen, maar ja met zo'n opvoeding ( als je het al iets kan noemen) moet je je nog maar afvragen wat je dan in huis haalt.
Wanneer het haar uitkomt zien we de kinderen, ze brengt ze altijd te laat en owee als wij 5 minuten "te laat" zijn dan schakelt ze meteen de politie in. We dachten dat het een tijdje goed ging wegens omstandigheden met de kinderen maar toen dat achter de rug was, kreeg madam weer een kronkel in dr kop en begon ze weer met dreigen, als je dit niet als je dat niet, dan krijg je de kinderen niet meer te zien.....Ze hoort alleen maar wat ze wil horen en denkt te horen, verder zal haar het een worst zijn wat er gebeurd...en maar zeggen dat ze in het belang van de kinderen het doet....amehoela
Helaas moeten de kinderen hier onder lijden. Wij zijn nu zover dat we wel zien of ze komen, wij gaan door met gelukkig zijn en met ons leventje, met of zonder de kinderen. Mijn vriend is ze al eens kwijtgeraakt en dat zal nog wel een paar keer gebeuren als het aan haar ligt, dus we zien het allemaal wel. Wij gaan verder met leven en komen er wel.
De beste opvoedingsmethode voor een kind is, het een goede moeder te verschaffen. Het op de wereld brengen van een kind maakt je nog geen moeder, dit is alleen de titel die je opgedrukt krijgt.Bedenk dat het gedrag van een kind een afspiegeling is van je eigen opvoeding die je ze geeft. Kinderen hebben meer aan een goed voorbeeld dan aan kritische opmerkingen, onconsequent handelen, je kop in het zand te steken en te vluchten als je het niet meer ziet zitten uit een situatie waar jijzelf voor gekozen hebt en waar je je kinderen in mee sleurt omdat JIJ dat wil.
Zo ff kwijt...
dinsdag 14 november 2006 14:07
hoi frutie..Ook voor jouw welkom op het o zo heerlijke spuiforum zonder dat je je aangevallen voelt...Jullie verhaal is echt ook dramatisch zeg!.Kinderen zijn geen kijkgeld.. en wat je zegt over de titel moeder.. ja dat is zeker waar.. Die krijg je bij de geboorte van een kind.. maar de werkelijke titel zal je toch echt moeten verdienen.hebben jullie een omgangsregeling op paier staan?Hoe lang zijn ze al bij elkaar weg??Heeft zij een nieuwe vriend?vaak komt er dan pas een omslagpunt...(wil niet zeggen in alle gevallen hoor)Het vervelende is bij een tegenwerkende hex is dat ze meestal nog dr zin krijgt ook.Brengen jullie de kids te laat weg .. kan zij de politie bellen en is het een strafrecht.. geeft zij de kids niet af, dan vanlt het onder burgerrecht.. zo krom en o zo oneerlijk...! Wat je zelf al zegt. heel goed.. jullie leventje gaat toch door met elkaar.. jullie hex staat niet tussne jullie in.. Gelukkig maar!! probeer daar echt voor te waken!!!Onze hex sloeg om in ex toen ze een man leerde kennen die ook kinderen had en ze ook soms wel en soms niet mocht zien.. daardoor gingen haar ogen gelukkig open en wist ze dat ze fout bezig was..Kinderen hebben het recht op EN hun moeder En hun vader.. vorige week zei iemand iets heel moois als moeder zin nde.. Mijn kind verdiend alle liefde die hij maar kan krijgen .. van wie dan ook! Nogmaals .. zijn hex mag blij zijn dat er een vrouw in zijn leven is gekomen die haar liefde wil geven aan hun kinderen.. Jammer dat ze dat nou net weer niet beseffen!Liefs b
