Oproep voor vrouwen met vriend met kinderen deel 6

Doordat ik zelf problemen met één van de kinderen van mijn vriend heb, ben ik hier eens gaan lezen.

Het is bijna onmogelijk de eerste 5 delen na te zoeken, maar ben er zeker van dat de problemen zoals de mijne al eerder ter sprake zijn gekomen.

Als volgt:

Sinds bijna 3 jaar woon ik samen met mijn vriend, en hij is het beste wat me is overkomen. We hebben het samen meer dan goed; eigenlijk is alles perfect. Bijna alles dus.

Ik heb twee kinderen uit een eerder huwelijk en hij ook. Zijn kinderen zijn 19 en 17, en wilden geen bezoekregeling meer. Ze wonen nog bij hun moeder.

Zijn dochter, dat is degene van 17, is na hun scheiding een tijd niet bij haar vader geweest, maar het laatste jaar hebben ze vrij geregeld contact, waarbij het meisje dus meestal bij ons komt. Door het niet zo beste contact tussen haar ouders, is het onmogelijk om naar haar te gaan.

Het meisje heeft mij dus pas vorig jaar voor het eerst ontmoet en was ook erg nieuwsgierig. Toen ze zag hoe de verhouding tussen haar vader en mij is, werd ze jaloers. Misschien erg logisch. Ze is een hele tijd de belangrijskte geweest voor haar vader en moet hem nu delen. Dat kost haar moeite. Maar ze begint rot-streken uit te halen nu. Haarscherpe opmerkingen, bij voorkeur deze die betrekking hebben op hun verleden als compleet en gelukkig gezin. Ze komt binnen, zegt geen hallo of dag meer tegen me, en negeert me volledig.

Omdat het ook mijn huis is, heb ik na haar laatste bezoek met mijn vriend gepraat en gezegd dat ik er weinig voor voel te gast te zijn in mijn eigen huis. Hij zag het niet zo, uiteraard, maar het voelt echt wel zo voor mij.

Ik heb besloten de komende tijd, als ze weer komt, de deur uit te gaan, tot ergernis van mijn vriend. Hij wil een integratieproject om het zo maar te noemen, maar dat kun je nu eenmaal niet afdwingen. Het lijkt mij voor alle gemoederen beter als ik dan maar even uit beeld ben als zij er is.

Maar moeilijk is het wel, want aan de ene kant geef ik toe aan haar grillen en nukken, en laat me mijn eigen huis uitjagen.

Hoi Lucky, en welkom hier.



Begrijpelijk dat je het huis uit wil maar dat is volgens mij niet de manier. Het is jammer dat je vriend niet wat meer voor je opkomt in deze situatie. Hij kan het dan wel anders zien, maar hallo en dag is gewoon een kwestie van fatsoen. En daar zou hij haar tenminste op aan kunnen spreken. Probeer het gewoon nogmaals te bespreken met je vriend en geef aan dat jij er problemen mee hebt dat ze zich zo gedraagt. En het is tenslotte ook jouw huis, dus iedereen die daar komt zal zich tenminste met respect naar jou toe moeten gedragen.

Maar goed, dat is mijn personlijke mening :P

Succes ermee!



kus Sue

Mijn vriend is naar zijn dochter toe een watje. Zij maakt daar haarfijn misbruik van en manipuleert hem.

Ik snap het aan de ene kant wel, want hij is dolblij dat ze hem toch weer opzoekt.



Je hebt wel gelijk hoor. Ik moet me mijn huis niet uit laten jagen. Ik zou niet eens weten waar ik steeds naar toe zou moeten gaan.

Ik heb van het begin af aan gezegd dat zijn kinderen net zo welkom zijn wat mij betreft als de mijne, maar ik hou mijn hart vast als dat meisje ruzie krijgt met haar moeder en bij haar vader wil wonen. Denk niet dat ik daar makkelijk mee om zou kunnen gaan. Of alleen maar een logeerpartij. Terwijl dit helemaal niet mijn karakter is, maar voel me zo onder druk gezet door dat meisje.

Ik denk dat dat (voor mij in ieder geval) niet te beantwoorden is.

Ik was niet zwanger van hem, had een relatie met hem en woonde samen met hem toen ik zijn kind leerde kennen.

En dat maakt in mijn ogen een wereld van verschil.

Er komt bij jou zo veel meer kijken....2 kinderen van 10/12, een afstand van 100 km, je eigen omgeving die je achterlaat als je bij hem intrekt, je scheiding waar je nog mee bezig bent,het feit dat jullie niet echt een relatie hebben want jullie hebben elkaar sinds de zwangerschap 4!!x gezien (niet lullig bedoeld) en eigenlijk geen gezamelijk leven hebben. Het enige wat jullie gezamelijk hebben is het kindje waarvan je zwanger bent. En dat is niet eens bewust als ik dat goed uit je verhaal haal.

Ik vind het goed dat je je afvraagt hoe je met zijn kinderen om moet gaan, maar zou je je geen andere dingen eerst moeten afvragen?????

Je hebt een half jaar een relatie met hem gehad, werd zwanger, ziet hem bijna niet en nu oppert hij dat je bij hem kan wonen???? En daar ga je gewoon in mee??? Denk eerst eens aan jezelf en je kindje en wat voor jullie het beste is.

Ik hoop dat ik je niet kwets of beledig, ik geef alleen aan dat ik wel 100x na zou denken of ik bij iemand in trek die ik de afgelopen 7 maanden 4x heb gezien. Stukje zelfbescherming denk ik. En jij hebt nog iemand te beschermen he.

Oh wacht even, ik ga ook niet al morgen bij hem intrekken ofzo. Nee, absoluut niet!!! Hij heeft een huis gekocht en dat zal pas eind 2007/begin 2008 opgeleverd worden.

Ik wil ook de tijd nemen om te kijken hoe we met zijn allen om moeten en zullen gaan met deze hele situatie. Of er genoeg liefde is tussen ons om serieus aan een relatie te werken en daarnaast uiteindelijk te gaan samenwonen.

Het is ook niet dat ik nu maar hier geen toekomst ga opbouwen met mijn kindje als ze er straks..... Ik heb hier mijn werk, vrienden, famillie, kinderopvang is hier al geregeld etc. De kinderkamer is al klaar en staat te wachten op mijn kleine meid.

Maar ik wil wel open staan voor een eventuele relatie en toekomst samen. Ik ben iemand, die alles eerst overweegt voordat ze ergens aan begint. En alle scenarios wil bekijken. En zeker op dit gebied wint mijn verstand het.



Daarbij ben ik zo bedonderd in mijn huwelijk destijds, dat ik wel 1000 keer nadenk voordat ik ergens aan begin. En ja, deze zwangerschap was behoorlijk ongepland. Maar ik heb wel een hele bewuste keuze gemaakt om dit kindje te houden en er in eerste instantie er alleen voor te gaan zorgen. En daar had ik ook al alle maatregelen voor getroffen, om het alleen te gaan doen. Met wel uiteraard de hoop dat vader's zijn kindje wil ooit wilde leren kennen.

Iedereen, die mij kent weet hoe serieus en verstandig persoon ik ben. En niet zomaar ergens aan begin. Ik wil op een rustig tempo het pad volgen.... en raad/advies inwinnen over de eventuele valkuilen, die we allemaal tegen kunnen komen.

Gelukkig dus iets genuanceerder :D

Goed om te lezen dat je in je huidige omgeving aan je toekomst werkt en aan de toekomst voor je kindje! En logisch dat je wil dat de vader zijn kind leert kennen, daar hebben nl. alle kinderen recht op, op zowel vader als moeder!

Maar goed, als je in het verleden al eens flink bedonderd bent zul je dus ook wel 100x nadenken voordat je zo'n beslissing neemt.

Pak van m'n hart ;)

Je schrijft dat je scheiding er ook nog niet door is. Krijgt je kindje nu automatisch de achternaam van je (bijna-)ex?? Of moet hij er afstand van doen?



Rottige situatie waarin jij zit.

Zou het allemaal anders verlopen zijn als je vriend de zorg over zijn kinderen niet hebben gehad?

Lucky,



Wat een moeilijke situatie! De kids van mijn vriend zijn ook wat ouder en ik weet dus dat die behoorlijk gemeen kunnen overkomen! Hoe is hun moeder hierin? Denk je dat zij invloed heeft op deze gedachten en meningen van de kinderen en hoe is die invloed dan?

Ik heb een tijdje terug iets over het PAS-syndroom opgezocht via Google, het heeft mijn ogen geopend.

Het draagt niet bij aan een postievere stemming, maar het komt dus wel vaker voor dat kinderen volwasssenen echt afstoten, VER-stoten eigenlijk.



Tsja, aan de ene kant kan ik me voorstellen dat jij even lekker gaat winkelen als zij er is....aan de andere kant, zij moet toch echt de keuze van jouw vriend, en dus ook die van jou accepteren. Heel moeilijk. Ik zal er eens over denken......

Hun moeder heeft lange tijd zeer negatief over mij gesproken (ze kent me niet eens), maar zal zich nu inhouden, omdat ze zelf een nieuwe relatie heeft.

Ik denk zelf dat dit puur uit het kind zelf komt. Ze is niet meer de oogappel, althans dat denkt ze. Ze is en blijft zijn dochter en dat zal ik moeten respecteren. Wat ik op zich ook wel verdrietig vind, is dat we gesproken hebben over trouwen, wat ik op zich heel erg graag zou willen, maar ik hou de boot af, omdat ik geen zin heb om die dag te laten vergallen door zijn dochter. Dat is toch erg? Dat het zover strekt? Ik zie me al in mijn eentje bij wijze van spreke naar het gemeentehuis lopen terwijl zij om zijn nek hangt. Overdreven waarschijnlijk, want dat zal ie niet toelaten. Maar vervelend vind ik het absoluut wel.

Ja Snap ik.

Toch denk ik (en dat beodel ik niet rot) dat hoe meer zij het idee krijgt dat ze voor elkaar heeft (nieuwe vrouw verjagen zodat ze haar vader weer "terug"  heeft), hoe meer ze dat gaat uitbuiten. Meiden van 17 doen dat sowieso (wat deed jij toen je wat later thuis mocht komen op zaterdag?? Heeeeeeeeel laat thuiskomen!). Ze is dan wel redelijk groot, zou zelf moeten kunnen denken, maar ze is nog niet volwassen en weet ws. niet goed wat ze hier mee moet. Behalve dan ervoor zorgen dat haar vader niet meer om die andere vrouw gaat geven dan om haar.



Dat slechte spreken van haar moeder over jou......dat kan de rest van haar leven invloed hebben. Heel heel erg.

Bedankt voor je wijze reacties. Buitenstaanders kunnen het makkelijker vertalen dan jezelf.

Ze zal ook zeker op het ene moment een meisje en het volgende moment een jonge vrouw zijn.

En wat je zegt: inderdaad. Nu krijgt ze haar zin.

Moeilijk hoor...

Bedankt voor je wijze reacties. Buitenstaanders kunnen het makkelijker vertalen dan jezelf.

Ze zal ook zeker op het ene moment een meisje en het volgende moment een jonge vrouw zijn.

En wat je zegt: inderdaad. Nu krijgt ze haar zin.

Moeilijk hoor...

Hoi Lucky, welkom!

Heb je hier al wel eens met haarzelf over gesproken?

Wat haar gevoelens zijn, en wat het met haar doet dat haar vader een nieuwe vriend heeft? Ik keur haar gedrag niet goed, maar ze zal wel lekker aan het puberen zijn.

En wat jullie samen zouden kunnen doen om tot een oplossing te komen?

Lucky, ik denk dat Lief het wel goed verwoordt. En wat sneu eigenlijk dat je nu al denkt over je bruiloft en hoe je dat nu dus niet meer ziet zitten. Dat vindt ik echt heel treurig, en ik hoop dat je vriend beseft wat zijn gebrek aan reactie tegen zijn dochter bij jouw veroorzaakt.

*; Sue

Hee Fruity, welkom hier.



Klinkt idd vreselijk. Gelukkig hebben wij nooit tegen beschuldigingen hoeven vechten maar verder klinkt het allemaal heel bekend helaas :(

Ik vind het iig goed klinken dat jij en je vriend zover zijn dat hex de kinderen niet meer als wapen kan gebruiken en dat jullie samen zo te lezen erg sterk zijn. Goed voor jullie!!

En wat je ook al aangeeft, het maakt niet zoveel uit dat er een omgang op papier staat, als hex wil kan ze daar zo onderuit. Tja, nederlandse wetgeving he :(



Je bent hier in ieder geval welkom om lekker te komen spuien als je daar behoefte aan hebt. Want dat kan soms zooooo lekker zijn;))

hai Sue,

Dank je wel voor het warme welkom hier. het voelt heel erg goed om "lotgenoten"te hebben die weten wat het is. heb heel veel lieve vriendinnen maar maken dit nu met mij voor het eerst mee, kan heel goed met ze praten, maar weten niet goed hoe of wat. Ik ga er zeker nog een keer de tijd er voor nemen om al jullie verhalen door te lezen

Hey allemaal,

Hoop dat iedereen een lekker weekendje tegemoet gaat, de intocht van Sinterklaas aan het kijken is of er zelfs naar 1 gaat. Dit weekend hebben wij de kids helaas niet, helaas omdat ik de gezichtjes wel zou willen zien haha.

Zijn er lekker tussenuit geweest en gister weer teruggekomen, was wel even lekker. Ben zo blij dat mijn lief en ik goed met elkaar kunnen praten.

Zie bij enkele van ons, als ik al zo mag praten , dat het feit dat wij sneller reageren op de acties van onze kadokinderen. Zelf heb ik dit ook gehad...gelukkig na een gesprekje met mijn lief is dat nu opgelost en delen wij in alles dezelfde mening, natuurlijk wacht ik altijd eerst even tot lief iets zegt tegen zijn kinderen.....misschien ligt dat toch meer in de vrouwlijke aard om meteen te reageren en alles te zien, zal dat dan toch het zesde zintuig zijn en ogen in ons achterhoofd?

ben zelf ook kind van gescheiden ouders en in de situatie waar ik nu in zit zie ik dat toch als een pre. In een heleboel dingen herken ik mijzelf in de kinderen en vaak zie ik ook iets in ze dat ik meteen weet hoe ze zich voelen en hoe ik dingen aan ze uit moet leggen, niet alleen aan de kinderen maar ook aan mijn vriend. Dit jaar hebben we iets heel heftigs meegemaakt met een van de kinderen en iedereen in de directe omgeving schonk alle aandacht aan dat kindje, toen ik dit deed dat mij een hoop verdriet want er was er namelijk nog eentje die zichtbaar moeite had met dit alles en op een negatieve manier aandacht ging zoeken. Ondanks dat zij nog zo jong is begreep zij mij heel erg goed, en hoefde ik haar maar ook mijn lief aan te kijken en we begrepen elkaar. Een hoop dingen kan ik mijn lief nu vertellen doordat ik zelf weet wat het is en hoe ikzelf dat destijds heb meegemaakt.

Als ik terugdenk naar de eerste ontmoeting met mijn kadokids, weet ik nog goed dat mijn vriend zei: de oudste is een katuitdeboom-kijker en zal niet snel iets tegen je zeggen maar zich verlegen gedragen.....Binnen 1 minuut was het ijs gesmolten en zat de oudste al bij mij op schoot en zaten we te geinen met elkaar en dat is nooit meer anders geworden. Misschien is dat wel hetgeen dat "makkelijk"is geweest dat ze nog zo jong waren dat wij elkaar kwamen.

Vind het zo fijn dat mijn vriend en ik op1 lijn zitten met de verzorging als ze bij ons zijn, al moeten we de kids elke keer weer wijzen op de kleine dingen die ze bij hex niet hoeven maar bij ons wel, een netjes dankjewel, alstublieft, niet smakken, geen hand onder je hoofd tijdens het eten, wachten tot iedereen klaar is met eten, vragen of je van tafel mag, mensen met u aanspreken, vindt ik dingen die bij een normale opvoeding horen, ben ik dan ouderwets in sommige dingen?? Want blijkbaar denkt hex daar heel anders over als ik ze zie springen in de supermarkt in de bak waar de lege dozen inzitten om alles te vertrappen, en ik dit a-sociaal vindt??

Ik hoop van harte dat hex een nieuwe liefde vind, gelukkig wordt maar dit dan ook blijft zodat de kinderen niet steeds weer aan een nieuw iemand hoeven te wennen, een nieuwe hulp-papa krijgen en dus een normaal leven krijgen zover dat mogelijk is. De kinderen verdienen dit, zij hebben niet voor deze situatie gekozen maar deze keuze is voor hun gemaakt door hex zelf en dan nog kan zij de rust niet vinden om anderen met rust te laten, hoe dan ook iedereen moet er onder lijden en dat vind ik gemeen. Dit doe je je kinderen niet aan. :(



Ik wens iedereen een heerlijk weekend toe, geniet ervan en nogmaals ben ik nu al heel erg blij met jullie.

Bedankt voor je wijze reacties. Buitenstaanders kunnen het makkelijker vertalen dan jezelf.

Ze zal ook zeker op het ene moment een meisje en het volgende moment een jonge vrouw zijn.

En wat je zegt: inderdaad. Nu krijgt ze haar zin.

Moeilijk hoor...

Lieve Lucky,

Ik zelf ben kind van gescheiden ouders en zit nuzelf in de situatie dat ik hulp-moeder ben ( stief hangt zo iets negaiefs omheen dus noem ik het hulp). Ik was zelf 14 jaar dat ik mijn vader een nieuwe relatie kreeg en vond dat erg moeilijk, ik weet niet op de een of andere manier is de relatie vader-dochter heel diep. Was een draak van een puber en heb elke ouder die is had heel erg veel pijn gedaan. Ondanks het feit dat ze heel rot tegen jou doet, hou in je achterhoofd dat ze waarschijnlijk ook zo tegen haar eigen moeder zo is en daarbij als moeders slechte dingen over jou verteld terwijl ze je niet kent wijst er alleen maar op dat zij jaloers is en dat zij jou als een bedreiging ziet....maar vraag je af waarom, misschien vanwege het feit dat ze alleen maar goede dingen over je hoort van de oudste??. Jullie kennen elkaar net zoals ik kon lezen in je verhaal, dat zij zich zo tegen jou afzet kan ook een soort zelfbescherming zijn, want de grote vraag is waarom doet ze zo, waarschijnlijk omdat ze juist een goed gevoel bij jou heeft maar veelste bang is dat ze jou straks ook kwijt raakt, dus wat is er makkelijker dan rot tegen iemand doen zodat je straks geen pijn hebt! Klinkt misschien heel erg raar allemaal maar ik heb hetzelf eerlijk gezegd op die manier ervaren met mijn eigen-hulp moeder.

laat je alstjeblieft niet verjagen uit je huis, het is jouw huis en zij is er "te gast". Misschien is het veelste vroeg nog maar wie weet kan je voorstellen om samen met haar de stad in te gaan, elkaar beter te leren kennen onder het genot van een drankje, misschien is de eerste keer niet zo'n succes en doe niet al te veel je best, maar na de 3de keer komt het goed. Blijf je zelf en verander jezelf niet voor haar. Het komt allemaal wel goed. Je hebt het helaas niet in de hand, toch heb ik sterk het idee en vraag mij niet waarom dat het goed komt.

Heel veel sterkte met alles

quote: Lucky01 reageerde



Bedankt voor je wijze reacties. Buitenstaanders kunnen het makkelijker vertalen dan jezelf.

Ze zal ook zeker op het ene moment een meisje en het volgende moment een jonge vrouw zijn.

En wat je zegt: inderdaad. Nu krijgt ze haar zin.

Moeilijk hoor... Lieve Lucky,

Ik zelf ben kind van gescheiden ouders en zit nuzelf in de situatie dat ik hulp-moeder ben ( stief hangt zo iets negaiefs omheen dus noem ik het hulp). Ik was zelf 14 jaar dat ik mijn vader een nieuwe relatie kreeg en vond dat erg moeilijk, ik weet niet op de een of andere manier is de relatie vader-dochter heel diep. Was een draak van een puber en heb elke ouder die is had heel erg veel pijn gedaan. Ondanks het feit dat ze heel rot tegen jou doet, hou in je achterhoofd dat ze waarschijnlijk ook zo tegen haar eigen moeder zo is en daarbij als moeders slechte dingen over jou verteld terwijl ze je niet kent wijst er alleen maar op dat zij jaloers is en dat zij jou als een bedreiging zietZe is tegen haar moeder ook inderdaad een draak en vrij moeilijk in de momgang. Daarbij heeft haar moeder haar manier van leven ook een beetje veranderd en kiest er ook regelmatig voor om dingen voor haarzelf te doen. Hierdoor weer is er niet altijd tijd voor het meisje (op de momenten dat dat dat (huh 3x?) meisje uitkomt. Dat roept weer irritaties op.....maar vraag je af waarom, misschien vanwege het feit dat ze alleen maar goede dingen over je hoort van de oudste??.Nee, de oudste zal zijn mening niet over mij geven, omdat we elkaar daarvoor echt te weinig zien. Jullie kennen elkaar net zoals ik kon lezen in je verhaal, dat zij zich zo tegen jou afzet kan ook een soort zelfbescherming zijn, want de grote vraag is waarom doet ze zo, waarschijnlijk omdat ze juist een goed gevoel bij jou heeft maar veelste bang is dat ze jou straks ook kwijt raakt, dus wat is er makkelijker dan rot tegen iemand doen zodat je straks geen pijn hebt! Klinkt misschien heel erg raar allemaal maar ik heb hetzelf eerlijk gezegd op die manier ervaren met mijn eigen-hulp moeder.

laat je alstjeblieft niet verjagen uit je huis, het is jouw huis en zij is er "te gast". Misschien is het veelste vroeg nog maar wie weet kan je voorstellen om samen met haar de stad in te gaanik was dat inderdaad ooit van plan. Ze kan het heel erg goed met mijn kinderen vinden, en ik had bedacht dat we dan misschien met allemaal op pad kunnen. Nu nog niet., elkaar beter te leren kennen onder het genot van een drankje, misschien is de eerste keer niet zo'n succes en doe niet al te veel je best, maar na de 3de keer komt het goed. Blijf je zelf en verander jezelf niet voor haar. Het komt allemaal wel goed. Je hebt het helaas niet in de hand, toch heb ik sterk het idee en vraag mij niet waarom dat het goed komt.

Heel veel sterkte met allesIk vind je woorden heel wijs en absoluut een ondersteuning. Temeer omdat jij zelf uit die situatie komt en er nu ook weer zelf in zit.

Ik heb er gisteravond weer met mijn vriend over gesproken. Hij begon over één van mij kinderen, en toen kon ik dit voor mij gevoelige deel meenemen. Ik heb gezegd dat ik op zijn minst fatsoen eis van zijn dochter; dat eis ik ook van mijn kinderen. Gewoon een goeiedag of dag, en niet doen alsof iemand er niet is. Behoorlijk onfatsoenlijk op zijn zachst gezegd. Ik heb tegen hem gezegd, als hij dat van mijn kinderen merkt, ik wil dat hij ze erop wijst, door gewoon Hallo Truus te zeggen, subtiel natuurlijk, en ik zal dat ook bij zijn dochter doen. Hallo Bep. Subtiel. Als ik het zelf zie van mijn kinderen, zal ik ze er ook zeker op aanspreken. Nu heb ik het geluk dat mijn kinderen hele makkelijke kinderen in de omgang zijn (ook weliswaar pubers); erg flexibel, en tolerant. Ook al hebben ze heus hun streken wel.



Bedankt voor je heldere advies!!

quote: Lucky01 reageerde



Bedankt voor je wijze reacties. Buitenstaanders kunnen het makkelijker vertalen dan jezelf.

Ze zal ook zeker op het ene moment een meisje en het volgende moment een jonge vrouw zijn.

En wat je zegt: inderdaad. Nu krijgt ze haar zin.

Moeilijk hoor... Lieve Lucky,

Ik zelf ben kind van gescheiden ouders en zit nuzelf in de situatie dat ik hulp-moeder ben ( stief hangt zo iets negaiefs omheen dus noem ik het hulp). Ik was zelf 14 jaar dat ik mijn vader een nieuwe relatie kreeg en vond dat erg moeilijk, ik weet niet op de een of andere manier is de relatie vader-dochter heel diep. Was een draak van een puber en heb elke ouder die is had heel erg veel pijn gedaan. Ondanks het feit dat ze heel rot tegen jou doet, hou in je achterhoofd dat ze waarschijnlijk ook zo tegen haar eigen moeder zo is en daarbij als moeders slechte dingen over jou verteld terwijl ze je niet kent wijst er alleen maar op dat zij jaloers is en dat zij jou als een bedreiging zietZe is tegen haar moeder ook inderdaad een draak en vrij moeilijk in de momgang. Daarbij heeft haar moeder haar manier van leven ook een beetje veranderd en kiest er ook regelmatig voor om dingen voor haarzelf te doen. Hierdoor weer is er niet altijd tijd voor het meisje (op de momenten dat dat dat (huh 3x?) meisje uitkomt. Dat roept weer irritaties op.....maar vraag je af waarom, misschien vanwege het feit dat ze alleen maar goede dingen over je hoort van de oudste??.Nee, de oudste zal zijn mening niet over mij geven, omdat we elkaar daarvoor echt te weinig zien. Jullie kennen elkaar net zoals ik kon lezen in je verhaal, dat zij zich zo tegen jou afzet kan ook een soort zelfbescherming zijn, want de grote vraag is waarom doet ze zo, waarschijnlijk omdat ze juist een goed gevoel bij jou heeft maar veelste bang is dat ze jou straks ook kwijt raakt, dus wat is er makkelijker dan rot tegen iemand doen zodat je straks geen pijn hebt! Klinkt misschien heel erg raar allemaal maar ik heb hetzelf eerlijk gezegd op die manier ervaren met mijn eigen-hulp moeder.

laat je alstjeblieft niet verjagen uit je huis, het is jouw huis en zij is er "te gast". Misschien is het veelste vroeg nog maar wie weet kan je voorstellen om samen met haar de stad in te gaanik was dat inderdaad ooit van plan. Ze kan het heel erg goed met mijn kinderen vinden, en ik had bedacht dat we dan misschien met allemaal op pad kunnen. Nu nog niet., elkaar beter te leren kennen onder het genot van een drankje, misschien is de eerste keer niet zo'n succes en doe niet al te veel je best, maar na de 3de keer komt het goed. Blijf je zelf en verander jezelf niet voor haar. Het komt allemaal wel goed. Je hebt het helaas niet in de hand, toch heb ik sterk het idee en vraag mij niet waarom dat het goed komt.

Heel veel sterkte met allesIk vind je woorden heel wijs en absoluut een ondersteuning. Temeer omdat jij zelf uit die situatie komt en er nu ook weer zelf in zit.

Ik heb er gisteravond weer met mijn vriend over gesproken. Hij begon over één van mij kinderen, en toen kon ik dit voor mij gevoelige deel meenemen. Ik heb gezegd dat ik op zijn minst fatsoen eis van zijn dochter; dat eis ik ook van mijn kinderen. Gewoon een goeiedag of dag, en niet doen alsof iemand er niet is. Behoorlijk onfatsoenlijk op zijn zachst gezegd. Ik heb tegen hem gezegd, als hij dat van mijn kinderen merkt, ik wil dat hij ze erop wijst, door gewoon Hallo Truus te zeggen, subtiel natuurlijk, en ik zal dat ook bij zijn dochter doen. Hallo Bep. Subtiel. Als ik het zelf zie van mijn kinderen, zal ik ze er ook zeker op aanspreken. Nu heb ik het geluk dat mijn kinderen hele makkelijke kinderen in de omgang zijn (ook weliswaar pubers); erg flexibel, en tolerant. Ook al hebben ze heus hun streken wel.



Bedankt voor je heldere advies!!

up

:D Smol, erg hoor, dat we moeten uppen om een beetje op pagina 1 te blijven!



Maar wel heel goed dat we blijkbaar allemaal een ifjn weekend hebben gehad......!!



Mijn vraag: Hoe wordt de boel bij jullie verdeeld met Kerst en Oud en Nieuw? Bij ons is het altijd een mega-drama, hex wil altijd precies wat niet handig is, en het vraagt dus ook weken om afspraken goed te krijgen......

Gaat dat bij jullie allemaal soepel, of ben ik veulst te vroeg?

hey lief... wakker??? smol had niet ge-upt.. haha no worries..Bij ons is het zo geregeld..1e kerstdag zijn ze bij de moeder.. (haar vader is dan jarig) en 2e kerstrdag zijn ze bij ons...oud en nieuw is dit jaar ook bij ons (vorig jaar was het bij haar) ze gaan 1 januari terug naar de moeder.. dan kunnen wij ook onze verplichtingen doen etc.. Het is super geregeld zo alleen.. vorig jaar was het eigenlijk ons weekend maar ik vond dat we dat soort dagen dus om en om moeten doen... dus wij hadden ons weekend met oud en nieuw gegeven aan haar.. zij blij! wij ook blij...

*Lief Smolbeetje,



Ik vind jouw beide persoonlijkheden erg aardig, daardoor kan ik af en toe niet kiezen!*



Bij ons zal het wel weer moeilijk worden......het weekend voor de kerst is hij bij ons, maar ik hoor alweer geluiden dat zij vindt dat hij BEIDE kerstdagen bij haar MOET zijn.....:(. Handig, als je bedenkt hoe ver ze weg woont. Moet-ie op zondagavond naar de groep, tas leeggooien in de wasmand, opnieuw inladen, naar mams........En aangezien de groep eigenlijk de kerst bij de een en o&n bij de ander wil, zal hij vrijdagavond weer in de trein moeten met zijn tas.....weer naar ons toe....en dan 1 jan. weer terug met de trein....want 2 jan. moeten WIJ weer werken.



We hopen dus dat we het erdoor krijgen dat hij de kerst bij ons doet en o&n bij haar. Dat is voor hem het makkelijkst. Maar of zij dat een belangrijk argument vindt, weet ik niet......;)

Heb ik weer, uitgebreide reactie getikt op het andere forum, probeer ik te plaatsen... weer die foutmelding die ik wel kan dromen: "hm, we can't find that page...."

Gelukkig copy /paste ik altijd gewoon in mijn muis voor ik tot plaatsen van wat dan ook over ga, dus ik blijf wel proberen, maar balen is het wel :(

Maar even een mail gestuurd naar Hotmail met de foutmelding etc....