Relaties
alle pijlers
ouders vlak na elkaar overleden
maandag 25 augustus 2008 om 22:23
Hallo, ik weet niet goed hoe ik moet beginnen met zo'n nieuw topic, dus ik hoop niet dat dit verwarrend overkomt. Ik vroeg me af of er meer mensen die net als ik hun beide ouders vlak achter elkaar verloren hebben.
Ik ben bijna 40 en heb vorig jaar september mijn vader na drie jaar ziek geweest te zijn verloren. Heb hem tot het eind aan toe bijgestaan en was er bij toen hij ging. Precies een dag na de begrafenis kregen we telefoon van de vriend van mijn moeder die vertelde dat mijn moeder doodziek naast hem zat en haar kinderen nog eens wilde zien. Mijn ouders zijn sinds 1978 gescheiden en ik had op dat moment al jaren geen contact met mijn moeder en dit kwam dus echt als een bom...........................
Mijn broer en ik er heen en zo begon het hele "circus" opnieuw. Een dag na de begrafenis van onze vader zaten we ineens bij onze doodzieke moeder......... Hoe bizar kan een leven zijn.........
Precies twee maanden na mijn vader stierf zij..........Ook mijn moeder heb ik tot het eind aan toe bijgestaan en heb daar geen spijt van. Wat nu blijft is een heleboel verdriet en heel veel gedachtes en gevoelens, waar ik af en toe gek van lijk te worden. Heb het idee dat niemand me begrijpt........... Zijn er mensen die zo iets soortgelijks hebben meegemaakt? Zou daar graag mee in contact komen.
Sorry, weet het even niet meer. Ik zie wel wat voor reacties er komen en als mensen meer willen weten, is het goed.
OK, bedankt alvast voor het reageren!!
PS: Ik ben niet op zoek naar medelijden, maar naar echte serieuze reacties!!!
Ik hoop jullie te lezen!!
Ik ben bijna 40 en heb vorig jaar september mijn vader na drie jaar ziek geweest te zijn verloren. Heb hem tot het eind aan toe bijgestaan en was er bij toen hij ging. Precies een dag na de begrafenis kregen we telefoon van de vriend van mijn moeder die vertelde dat mijn moeder doodziek naast hem zat en haar kinderen nog eens wilde zien. Mijn ouders zijn sinds 1978 gescheiden en ik had op dat moment al jaren geen contact met mijn moeder en dit kwam dus echt als een bom...........................
Mijn broer en ik er heen en zo begon het hele "circus" opnieuw. Een dag na de begrafenis van onze vader zaten we ineens bij onze doodzieke moeder......... Hoe bizar kan een leven zijn.........
Precies twee maanden na mijn vader stierf zij..........Ook mijn moeder heb ik tot het eind aan toe bijgestaan en heb daar geen spijt van. Wat nu blijft is een heleboel verdriet en heel veel gedachtes en gevoelens, waar ik af en toe gek van lijk te worden. Heb het idee dat niemand me begrijpt........... Zijn er mensen die zo iets soortgelijks hebben meegemaakt? Zou daar graag mee in contact komen.
Sorry, weet het even niet meer. Ik zie wel wat voor reacties er komen en als mensen meer willen weten, is het goed.
OK, bedankt alvast voor het reageren!!
PS: Ik ben niet op zoek naar medelijden, maar naar echte serieuze reacties!!!
Ik hoop jullie te lezen!!
woensdag 29 oktober 2008 om 10:27
Lieve Niromi, ik ben gek op hyves en heb meer dan 100 vrienden!! Maar ik schrijf daar anders dan dat ik hier doe.
Pff, dat zou erg zijn geweest dat je op jullie trouwdag de crematie van je moeder had
gehad. Brrr, ik krijg altijd een naar gevoel als ik dat woord ergens hoor of lees. Mijn man
en ik willen allebei begraven worden. En jij?
Fijn dat je man je nu uit eten neemt en idd. ik zou het als ik jou was ook maar aannemen.
Als de dag van gisteren weet ik nog hoe het was om dat
gevoel te hebben dat IK als enige wist dat mijn vader toen al was overleden en dat mijn moeder naar de gang wilde gaan
om haar jas te pakken want ze wilde naar het ziekenhuis!!!
Pfff de tranen komen alweer en ik zit op mijn werk.
Even iets anders doen dan ga ik zo weer verder met schrijven.
Daar ben ik weer.
Wat erg dat jij je moeder maar zo kort in je leven gekend heb!!!
Tja dat is een moeilijke keus: Je moeder heel erg missen en heel veel pijn hebben of haar niet echt missen maar wel
heel veel pijn omdat ik haar maar zo kort in mijn leven heb
gehad. Ja dat is ook heel erg dat jij nooit de moeder-dochter dingen heb gedaan EN nooit meer kan doen.
Ja ik kan mij goed voorstellen dat je blij bent voor je zoon
dat hij jou moeder niet kent.
Want inderdaag een opa en oma verliezen in 2 maanden is echt heel heftig voor een jongen van zijn leeftijd. Ohhhh, wat een mooie afscheidsbrief heb je voor je moeder geschreven!!!
Dus als ik het goed begrijp heb jij jaren geen contact gehad met je moeder en ineens was er weer, maar dan voor maar 2 maanden want ze was toen ziek. Pfff dat lijkt mij ook heel moeilijk. Pffff, ik ga even koffie halen, want nu ik je brief weer doorlees krijg ik weer tranen in mijn ogen. Ik hoop dat er niemand binnen komt.
Ik heb laatst met mijn moeder over mijn vader gesproken. Zij heeft hetzelfde meegemaakt
wat jij ook heb meegemaakt nl. zij heeft mijn vader op het laatst verzorgd en dat was
volgens haar niet makkelijk. Maar mijn moeder zegt er altijd bij, maar ik heb het met
liefde gedaan!!
@Marion, welkom. Heb je onze berichten gelezen en mijn gedicht?
Ohh, wat erg dat jouw vader plotseling is overleden aan een hartinfarct. Dus jullie hebben helemaal geen afscheid van hem kunnen nemen?
Ohh wat lief dat je moeder zei dat jullie zoon haar kadootje was. Ohhh, wat erg dat je moeder is overleden in januari 2008. Zij is net zo oud als mijn vader geworden. Nee gek he toen mijn vader was overleden kon ik er ook niet bij dat het leven gewoon weer doorging terwijl MIJN vader was overleden.
Mijn moeder leeft nog, ze is 75 jaar. Ik moet er niet aan denken dat zij er straks niet meer is.
Ik kan mij daar nu nog geen voorstelling van maken.
Maar het lijkt mij verschikkelijk. Ja, inderdaad Marion. Dat doet pijn he als je andere moeders en dochters samen ziet lopen. Nee tuurlijk is het niet eerlijk.
Fijn dat he wel vrede heb met de manier van overlijden van je ouders. Idd. Ze hebben allebei niet geleden en dat is ook fijn toch? Maar ja dat maakt het gemis er niet minder om.
Nou dames ik ga wat doen het is al 10:27 uur en ik heb nog niet veel gedaan.
Liefs Wilma
P.S; in gedachten ben ik bij jullie allebei want het valt soms niet mee he!!!
Pff, dat zou erg zijn geweest dat je op jullie trouwdag de crematie van je moeder had
gehad. Brrr, ik krijg altijd een naar gevoel als ik dat woord ergens hoor of lees. Mijn man
en ik willen allebei begraven worden. En jij?
Fijn dat je man je nu uit eten neemt en idd. ik zou het als ik jou was ook maar aannemen.
Als de dag van gisteren weet ik nog hoe het was om dat
gevoel te hebben dat IK als enige wist dat mijn vader toen al was overleden en dat mijn moeder naar de gang wilde gaan
om haar jas te pakken want ze wilde naar het ziekenhuis!!!
Pfff de tranen komen alweer en ik zit op mijn werk.
Even iets anders doen dan ga ik zo weer verder met schrijven.
Daar ben ik weer.
Wat erg dat jij je moeder maar zo kort in je leven gekend heb!!!
Tja dat is een moeilijke keus: Je moeder heel erg missen en heel veel pijn hebben of haar niet echt missen maar wel
heel veel pijn omdat ik haar maar zo kort in mijn leven heb
gehad. Ja dat is ook heel erg dat jij nooit de moeder-dochter dingen heb gedaan EN nooit meer kan doen.
Ja ik kan mij goed voorstellen dat je blij bent voor je zoon
dat hij jou moeder niet kent.
Want inderdaag een opa en oma verliezen in 2 maanden is echt heel heftig voor een jongen van zijn leeftijd. Ohhhh, wat een mooie afscheidsbrief heb je voor je moeder geschreven!!!
Dus als ik het goed begrijp heb jij jaren geen contact gehad met je moeder en ineens was er weer, maar dan voor maar 2 maanden want ze was toen ziek. Pfff dat lijkt mij ook heel moeilijk. Pffff, ik ga even koffie halen, want nu ik je brief weer doorlees krijg ik weer tranen in mijn ogen. Ik hoop dat er niemand binnen komt.
Ik heb laatst met mijn moeder over mijn vader gesproken. Zij heeft hetzelfde meegemaakt
wat jij ook heb meegemaakt nl. zij heeft mijn vader op het laatst verzorgd en dat was
volgens haar niet makkelijk. Maar mijn moeder zegt er altijd bij, maar ik heb het met
liefde gedaan!!
@Marion, welkom. Heb je onze berichten gelezen en mijn gedicht?
Ohh, wat erg dat jouw vader plotseling is overleden aan een hartinfarct. Dus jullie hebben helemaal geen afscheid van hem kunnen nemen?
Ohh wat lief dat je moeder zei dat jullie zoon haar kadootje was. Ohhh, wat erg dat je moeder is overleden in januari 2008. Zij is net zo oud als mijn vader geworden. Nee gek he toen mijn vader was overleden kon ik er ook niet bij dat het leven gewoon weer doorging terwijl MIJN vader was overleden.
Mijn moeder leeft nog, ze is 75 jaar. Ik moet er niet aan denken dat zij er straks niet meer is.
Ik kan mij daar nu nog geen voorstelling van maken.
Maar het lijkt mij verschikkelijk. Ja, inderdaad Marion. Dat doet pijn he als je andere moeders en dochters samen ziet lopen. Nee tuurlijk is het niet eerlijk.
Fijn dat he wel vrede heb met de manier van overlijden van je ouders. Idd. Ze hebben allebei niet geleden en dat is ook fijn toch? Maar ja dat maakt het gemis er niet minder om.
Nou dames ik ga wat doen het is al 10:27 uur en ik heb nog niet veel gedaan.
Liefs Wilma
P.S; in gedachten ben ik bij jullie allebei want het valt soms niet mee he!!!
dinsdag 4 november 2008 om 14:21
Lieve meiden (Wilma en Marion en iedereen die "stiekum" meeleest), ik kom snel weer met een reactie, maar heb het de laatste tijd wat druk en niet echt zin/tijd om te schrijven. Het kost me enorm veel energie om hier te lezen/ schrijven..... Daarbij heb ik al een possje computer probs en valt de computer steeds ineens uit, ook als ik een bericht aan het schrijven ben. Dan heb ik als ik daarna weer helemaal opgestart ben geen zin meer om opnieuw te beginnen met schrijven.... Zo zijn er al meerdere berichten zomaar verloren gegaan.....
Maar blijf vooral reageren, want ik vind het fijn om te weten dat ik niet de enige ben en het is nog fijner om mijn/onze verhalen hier te delen!!
@Marion: Bedankt voor jouw verhaal. Ook heel aangrijpend allemaal!! Sorry dat ik niet eerder op je gereageerd heb, maar ga ik gauw doen. Heb nu niet veel tijd...
@Wilma: Sorry als je je misschien in de steek gelaten voelt, want dat is echt niet mijn bedoeling!! Ik denk vaak aan je, en dat is ECHT waar!!! (Misschien moeten we dat Hyves maar gewoon proberen!!)
Fijn te lezen (aan de andere kant!!) dat je zoons verjaardag zo leuk was!! Je hoort/leest me gauw weer, lieverd!! Niet boos zijn, he??!!
Maar blijf vooral reageren, want ik vind het fijn om te weten dat ik niet de enige ben en het is nog fijner om mijn/onze verhalen hier te delen!!
@Marion: Bedankt voor jouw verhaal. Ook heel aangrijpend allemaal!! Sorry dat ik niet eerder op je gereageerd heb, maar ga ik gauw doen. Heb nu niet veel tijd...
@Wilma: Sorry als je je misschien in de steek gelaten voelt, want dat is echt niet mijn bedoeling!! Ik denk vaak aan je, en dat is ECHT waar!!! (Misschien moeten we dat Hyves maar gewoon proberen!!)
Fijn te lezen (aan de andere kant!!) dat je zoons verjaardag zo leuk was!! Je hoort/leest me gauw weer, lieverd!! Niet boos zijn, he??!!
dinsdag 4 november 2008 om 15:36
Lieve Niromi, nee joh waarom zou ik boos op je zijn!!!!!
Computers is mijn werk dus ik zit overdag altijd achter de computer. Als ik thuis ben is dat een heel ander verhaal en s'avonds/s'nachts/ weekend ben ik bijna nooit online, maar dat heb je vast al gemerkt of niet? Nee hoor lieverd ik ben niet boos.
Computers is mijn werk dus ik zit overdag altijd achter de computer. Als ik thuis ben is dat een heel ander verhaal en s'avonds/s'nachts/ weekend ben ik bijna nooit online, maar dat heb je vast al gemerkt of niet? Nee hoor lieverd ik ben niet boos.
zondag 23 november 2008 om 13:15
Lieve dames, zoveel herkenning... Ik ben ook binnen 1 jaar beide ouders verloren (eind 2003 en eind 2004). Moeder was slechts 56 jaar, vader 69 jaar.
Ook bij mij viel het samen met m'n scheiding, baan kwijt, zusje zwanger, jongste zus die nog thuiswoonde, etc. Zal de details besparen. Ik begrijp niet waarom sommige dingen zo moeten lopen, maar heb wel geaccepteerd dat het een onderdeel is van het leven. Ben echter niet zo van het praten zoals jullie dat hier doen. Maar ik weet wat jullie voelen, dat wilde ik even zeggen.
Dit is een heel mooi lied van Karin Bloemen, genaamd "Geen kind meer" http://nl.youtube.com/watch?v=3vR-yWJqG2A
Ook bij mij viel het samen met m'n scheiding, baan kwijt, zusje zwanger, jongste zus die nog thuiswoonde, etc. Zal de details besparen. Ik begrijp niet waarom sommige dingen zo moeten lopen, maar heb wel geaccepteerd dat het een onderdeel is van het leven. Ben echter niet zo van het praten zoals jullie dat hier doen. Maar ik weet wat jullie voelen, dat wilde ik even zeggen.
Dit is een heel mooi lied van Karin Bloemen, genaamd "Geen kind meer" http://nl.youtube.com/watch?v=3vR-yWJqG2A
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
zondag 23 november 2008 om 14:06
Hoi Miss Innuendo. terwijl ik dat liedje van Karin Bloemen: "Geen kind meer", aan het luisteren ben staan de tranen weer in mijn ogen. Pffff, Niromi daar gaan we weer.
Waarom wil je er niet over praten of kan je dat niet?
Eigenlijk hoor ik niet bij dit topic te schrijven want mijn moeder leeft nog. En ik moet er niet aan denken om haar te moeten verliezen. Daarom wil ik jullie allemaal heel sterkte toewensen. Liefs Wilma
Waarom wil je er niet over praten of kan je dat niet?
Eigenlijk hoor ik niet bij dit topic te schrijven want mijn moeder leeft nog. En ik moet er niet aan denken om haar te moeten verliezen. Daarom wil ik jullie allemaal heel sterkte toewensen. Liefs Wilma
zaterdag 29 november 2008 om 10:55
Tja, er zijn best momenten dat ik m'n moeder mis...zo ging ik laatst voor een trouwjurk kijken en toen stond ik daar in een winkel met allemaal trotse moeders die trots naar hun dochters keken. Dat was zo'n moment dat ik haar heel erg miste. Of toen m'n vriend een tijdje geleden dacht dat het gras bij de buren groener was...toen wilde ik ook zo graag even tegen m'n moeder aankruipen en haar horen zeggen dat het allemaal wel weer goed zou komen.
't Kwam ook allemaal wel weer goed (vandaar het trouwen ) maar dat was zo'n mis-moment. Geloof er ook heilig in dat er 'van bovenaf' is ingegrepen om ons weer bij elkaar te laten komen (maar dat is een ander verhaal). Ouders en schoonouders hebben elkaar 'boven' pas ontmoet, ook zo bizar. Mijn vriend heeft dus ook zijn beide ouders verloren, dus wat dat betreft hebben we ook steun aan elkaar als we weer eens zo'n mis-moment beleven. Hoewel dat in bovenstaande twee voorbeelden dus niet het geval was...omdat hij er niet bij mócht zijn (trouwjurk) of kon/wilde zijn (groener gras gevalletje).
Ik kan er wel over praten hoor, maar het is bij mij meer dat ik denk 'het gaat iedereen een keer overkomen'. Ben niet iemand die gaat analyseren en graven in m'n gevoel. Als een ander dat wel doet prima hoor, niemand is hetzelfde. Maar omdat ik jullie gevoelens wel herken wilde ik dat even laten weten.
't Kwam ook allemaal wel weer goed (vandaar het trouwen ) maar dat was zo'n mis-moment. Geloof er ook heilig in dat er 'van bovenaf' is ingegrepen om ons weer bij elkaar te laten komen (maar dat is een ander verhaal). Ouders en schoonouders hebben elkaar 'boven' pas ontmoet, ook zo bizar. Mijn vriend heeft dus ook zijn beide ouders verloren, dus wat dat betreft hebben we ook steun aan elkaar als we weer eens zo'n mis-moment beleven. Hoewel dat in bovenstaande twee voorbeelden dus niet het geval was...omdat hij er niet bij mócht zijn (trouwjurk) of kon/wilde zijn (groener gras gevalletje).
Ik kan er wel over praten hoor, maar het is bij mij meer dat ik denk 'het gaat iedereen een keer overkomen'. Ben niet iemand die gaat analyseren en graven in m'n gevoel. Als een ander dat wel doet prima hoor, niemand is hetzelfde. Maar omdat ik jullie gevoelens wel herken wilde ik dat even laten weten.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
maandag 5 januari 2009 om 12:56
Allereerst even dit:
Ik wens jullie - en hen die jullie omringen
het allerbeste voor het nieuwe jaar
geluk in grote en in kleine dingen
maar bovenal: gelukkig met elkaar!
@Niromi, ik heb al het e.e.a. gezegd bij ons andere topic he!!
@Miss Innuendo, wat leuk dat je gaat trouwen. Ja, tuurlijk
mis je je moeder als je een trouwjurk gaat uitzoeken.
Wat fijn dat je steun vind bij je vriend.
1/2 jaar nadat mijn vader was overleden is mijn schoonvader overleden. Wij hebben toen ook veel steun aan elkaar gehad. Laatst hoorde wij het liedje "Kleine Jongen" van André Hazes en toen moesten wij allebei huilen.
Ohhhh, wat had ik graag dat mijn vader mijn dochter hadden gezien. Heel veel sterkte toegewenst.
@Marion10, ja dat is moeilijk he de eerste kerst zonder je moeder. Waar zijn jullie naartoe geweest?
Groetjes, Wilma
Ik wens jullie - en hen die jullie omringen
het allerbeste voor het nieuwe jaar
geluk in grote en in kleine dingen
maar bovenal: gelukkig met elkaar!
@Niromi, ik heb al het e.e.a. gezegd bij ons andere topic he!!
@Miss Innuendo, wat leuk dat je gaat trouwen. Ja, tuurlijk
mis je je moeder als je een trouwjurk gaat uitzoeken.
Wat fijn dat je steun vind bij je vriend.
1/2 jaar nadat mijn vader was overleden is mijn schoonvader overleden. Wij hebben toen ook veel steun aan elkaar gehad. Laatst hoorde wij het liedje "Kleine Jongen" van André Hazes en toen moesten wij allebei huilen.
Ohhhh, wat had ik graag dat mijn vader mijn dochter hadden gezien. Heel veel sterkte toegewenst.
@Marion10, ja dat is moeilijk he de eerste kerst zonder je moeder. Waar zijn jullie naartoe geweest?
Groetjes, Wilma
