puinhoop

Wat houdt "alles om jou stuk te maken" in?

Als je alleen maar verliefd bent is er niets aan de hand. dat is vooral een signaal dat je iets mist in je huidige relatie.

Waarom wil je man je zo graag bij zich houden dan? wil ie liever een vrouw die met har hart ergens anders is en eigenlijk al jaren weg wil? Mss moet je die relatietherapie wel gewoon doen. Het is namelijk geen "tovermiddel"om het weer goed te maken, maar de therapeut zal je man er op wijzen dat er voor hem ook werk aan de winkel is als de relatie echt "gered moet worden. of de therapeut kan m overtuigen om jou te laten gaan omdat t nooit meer gaat goedkomen.



Als je ook gezellig sex hebt met het object van je verliefdheid dan ben je natuurlijk wel behoorlijk fout bezig. Verliefd worden overkomt je, maar vreemdgaan, dus iets doen met die gevoelens is een keuze en doorgaans eerder een probleem erbij dan een oplossing er van.

Waarom niet gewoon eerlijk zijn in dat je verliefd bent op een ander. Hij heeft het toch wel door en eigenlijk wil je loskomen van je man. Waar 2 vechten in een echtscheiding hebben dr meestal ook 2 schuld, dus roddels en achterklap komt er toch wel.

misschien is het niet "netjes" wat er nu gebeurt, maar is het wel "netjes" ten opzichte van jezelf om maar met iemand te blijven om de schone schijn op te houden?

persoonlijk zou ik dan gaan voor het geluk, hoe kort of lang dit ook mag duren, al was het alleen maar om te ervaren hoe het voelt om wel die verbondenheid en die liefde te delen, iets wat je zegt altijd te hebben gemist..



ik hoop dat je verliefdheid sterk genoeg is om door te zetten en jezelf het allerbeste te gunnen, namelijk echte liefde die van 2 kanten komt..



dreigementen etc zou ik niet al te serieus nemen, liefde laat zich namelijk niet dwingen en dat weet je man ook heus wel..



heel veel geluk toegewenst voor jou!

Vergelijk niet je vaste relatie met je affaire. Je affaire is spannend, en je kent elkaar niet zo lang, je zit nog niet in een sleur, ja, logisch dat de vergelijking dan scheef uitvalt. En dat je die affaire idealiseert. Dat als eerste.



Verder lees ik dat jij eigenlijk niet aan je relatie wilt werken, maar je schrijft ook dat "hij me niet laat gaan". Je wilt je relatie niet verbeteren, maar ook niet beeindigen, begrijp ik dat goed? Dat is niet realistisch. Je vriend heeft alle recht om je voor het blok te zetten zoals hij nu doet: of samen in therapie, of de relatie beeindigen. Dat is niet mooi praten of manipuleren, dat is gewoon duidelijkheid.



Je bent verliefd, en zit in een relatie. Dan moet je kiezen: of die verliefdheid uit je hoofd zetten, of je relatie beeindigen. Je vriend lijkt niet open te staan voor een vrijere relatie, dus dat is geen optie. Hij vertrouwt je niet, logisch lijkt me. En hij heeft het allemaal door. Je schrijft dat hij je niet laat gaan. dat snap ik niet helemaal, hij heeft je toch juist voor het blok gezet?



Meid, stop ermee. Hij kan niet zomaar even je kinderen afpakken, roddels krijg je toch wel. Doe jezelf een lol en zet een punt achter je relatie. Ja, dat is moeilijk, maar wat jij wilt, is gewoon lekker naast je relatie met die affaire verder?! Je vriend mag echt wel van je eisen dat je kiest, en dat moet je dan ook gewoon doen.



(oja, en dan kom je er over een paar jaar achter dat je heftige verliefdheid minder is geworden, dat je in een sleur zit en nog maar eens per maand sex hebt, en dat het ook met hem saai kan zijn... Maar dat is van later zorg)

quote:foutevrouw schreef op 02 januari 2009 @ 20:34:

Ik weet niet waar ik mee moet beginnen maar op dit moment maak ik een grote puinhoop van mijn leven en ik kan er niets aan doen om het te laten stoppen.

Ik heb een relatie van 20 jaar en ben moeder van twee kinderen. Onze relatie is nooit echt sterk of hecht geweest en we zijn al eerder uit elkaar geweest. Sinds een jaar gaat het echt slecht maar we houden de schone schijn op en naar de buitenwereld zijn we perfect, mooi huis, genoeg geld, beide leuke baan en gezonde kinderen. Ideaal maar geen liefde, geen binding.



Dus je raad het al. Ik ben verliefd geworden op een ander. In onze relatie is hij altijd bezig met het feit of ik niet vreemd ga, want ik ben al eens eerder verliefd geweest op een ander. Dus eens een dief... Het is nu net of ihij alttijd heeft zitten te wachten op het feit dat ik weer de fout in ga.

De vorige keer zijn we na een tijd weer bij elkaar gekomen mede omdat hij er alles aan deed om met stuk te maken. Achteraf gezien had ik toen sterker moeten zijn maar onder de druk ben ik maar terug gekomen.



Op een of andere manier heeft hij het in de gaten dat ik dus nu echt verliefd ben maar dat heb ik hem niet verteld. Hij controleer me altijd, mijn telefoon, computer, tas, hoe en laat ik thuis kom, wie( welke manner) er allemaal zijn. enz. enz. De afgelopen jaar heeft hij elke man die ik sprak, aangewezen als dat ik er verliefd op ben. Dus het is niet gek dat hij dat opmerkt. Vanaf het begin dat ik verliefd ben, is hij bezig om onze relatie te beeindigen. Vandaag heeft hij me de laatste kans gegeven of ik moet in therapie samen met hem en dan komt alles goed. ( hij kan dit nl zo weer vergeten want hij hou van me ) of hij gaat me stuk maken. Dat wil hij vooral doen door de kids af te nemen, roddels over mij verspreiden en dan ben ik ook zo mijn werk kwijt.



Ik heb nee durven zeggen maar zit er nu helemaal doorheen.



Hij kan zo mooi praten en iedereen gelooft hem. ik weet dat ik fout ben doordat ik verliefd ben maar nu zie ik hoe een relatie zou moeten zijn. Ik wil vrij zijn en weer gelukkig worden maar ik denk dat alles kwijt ben. wat ben ik stom... ik moet toch weten dat hij me niet zomaar laat gaan.



ik weet dat mijn verhaal niet gepast is, vooral als je zelf gekwetst ben door een vreemdganger maar hopelijk weet iemand raad of een goed advies.



liefs X



Aan de ene kant kan ik heel kort en krachtig zeggen; wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten, maar daar ben jij niet mee geholpen.



Je zegt dat je het niet kunt stoppen dat je een puinhoop van je leven maakt. Dit is natuurlijk niet waar. Door je verantwoordelijkheid te nemen kun je stoppen met het erger maken dan het nu is. Jezelf in de slachtofferrol zetten heeft geen zin.



Het is niet jouw fout dat je verliefd bent geworden, maar wel jouw fout dat je daar iets mee deed of daar niet open over bent geweest naar je partner. Ook het feit dat je het door hebt laten sudderen heb je zelf gedaan. Dat je nu pas inziet dat je beter niet terug had kunnen gaan is misschien wel laat, maar daar kun je nu naar handelen. Natuurlijk laat je een relatie van zoveel jaar niet zomaar achter je. Dat je daar tijd voor nodig had is logisch.



Dus wees eerlijk tegenover jezelf en je partner, en sluit eerst dit af voordat je met iets anders begint.



Hij zal vast erg gekwetst en boos zijn. Maar waarom denk je eigenlijk dat hij je kinderen kan afnemen omdat je vreemdging of verliefd bent ? Is dat niet de grootste onzin? En je werk kwijt raken hierdoor? Dat lijkt me helemaal knap. Ik denk dat je hierin overdrijft. En stel dat het niet overdreven is, dan nog had je daar over na kunnen denken toen je hem (je partner, waarmee je ooit wel alles hebt gedeeld als het goed is) geen deelgenoot maakte van je gevoelens.



Tegen roddelen kun je niets doen, maar je kunt jezelf wel afvragen in hoeverre je anderen verantwoording af wilt leggen door zelf open en eerlijk te zijn. Wil je dat niet is dat ook je goed recht natuurlijk.

Zo te lezen is je relatie nu niet iets wat gezellig klinkt, laat staan ideaal. Dus waarom zet je er geen punt achter? Ga op jezelf wonen (dus niet direct bij je nieuwe scharrel intrekken!) en wordt weer lekker onafhankelijk terwijl je met die nieuwe vriend op je gemak kunt kijken of dat iets kan worden.

Lieve foute vrouw,



Angst is zo'n verschrikkelijk slechte raadgever. Uit zo'n beetje iedere zin in je verhaal blijkt dat je zelf weet en vindt dat je weg moet gaan. Helaas klinkt het ook alsof dat te beangstigend is om in je eentje te doen. Heel begrijpelijk.



Misschien is het mogelijk om in je omgeving iemand te vinden die je wil en kan helpen om dit te doen. Misschien is het zo'n slecht idee nog niet om inderdaad in therapie te gaan met hem. Stuur in dat geval aan op een start waarbij er ook individuele gesprekken zijn. Dus hij met de therapeut apart, en jij. Wellicht dat het in die één op één setting lukt te vertellen dat je graag uit de relatie wil. En misschien kan de therapie dan uiteindelijk dienen als middel om harmonieus uit elkaar te gaan in plaats van harmonieus bij elkaar te blijven.



Om je kinderen af te kunnen nemen heeft hij hele heftige redenen nodig. Zijn die er? Als die er niet zijn denk ik dat je jezelf namelijk geen plezier doet door hier wel heel erg bang voor te zijn. Bang zijn kost veel energie. Zo veel energie dat je niet genoeg puf hebt om bij hem weg te gaan bijvoorbeeld. Zijn nare pogingen om je bang te maken werken dus in zijn voordeel. En tja roddels verspreiden, leuk is anders natuurlijk. Maar een scheidende man (of vrouw) die alleen maar nare dingen vertelt over zijn (of haar) ex wordt doorgaans echt wel met een korrel zout genomen hoor. En mensen die geloven in de meest belachelijke dingen die helemaal niet passen bij jou... ach ja, daar is weinig aan verloren. Als je roddels richting je werkgever voor wilt zijn zou je met een vertrouwenspersoon binnen jullie bedrijf kunnen gaan praten en deze alvast op de hoogte stellen zodra je de knoop hebt doorgehakt.



Heel erg veel sterkte.

Met de schone schijn ophouden voor de buitenwereld terwijl je al meer dan 'n jaar niet meer gelukkig bent in deze relatie lost helemaal niets op. Heb ruggegraat en ga weg.

quote:mavis79 schreef op 02 januari 2009 @ 20:46:

misschien is het niet "netjes" wat er nu gebeurt, maar is het wel "netjes" ten opzichte van jezelf om maar met iemand te blijven om de schone schijn op te houden?

persoonlijk zou ik dan gaan voor het geluk, hoe kort of lang dit ook mag duren, al was het alleen maar om te ervaren hoe het voelt om wel die verbondenheid en die liefde te delen, iets wat je zegt altijd te hebben gemist..



ik hoop dat je verliefdheid sterk genoeg is om door te zetten en jezelf het allerbeste te gunnen, namelijk echte liefde die van 2 kanten komt..



dreigementen etc zou ik niet al te serieus nemen, liefde laat zich namelijk niet dwingen en dat weet je man ook heus wel..



heel veel geluk toegewenst voor jou!Nadat haar relatie is afgesloten bedoel je toch? Als ze uit deze relatie wilt moet ze het toch eerst afsluiten. Als verliefdheid dé drijfveer is om uit deze relatie te willen zou ik juist adviseren om te praten met haar partner en wel aan die therapie te beginnen.

Foute vrouw, wat een vervelende situatie, maar ik wil wel zeggen dat je nick toch niet juist is? Je bent niet gelukkig in je huidige relatie en bent verliefd geworden op een ander. Zolang je hier niets mee doet in de zin van vreemd gaan ben je helemaal niet fout.

Na dat gezegd te hebben:

Ik denk dat je een keuze moet maken. Of je gaat helemaal voor je huidige relatie of je breekt met je man. Zoals het nu is gaat het niet veel langer meer.

Wanneer je besluit om je relatie te verbreken lijkt het me van belang dat je eerst eens gaat kijken wat je rechten en plichten zijn bij een eventuele scheiding. Je schrijft dat je bang bent voor de reactie van je man, hou zou je alles af willen nemen. Kik dus eerst eens serieus wat hij echt kan doen. Als je kinderen 12 jaar of ouder zijn hebben hun ook een stem in hun woonkeuze. Succes.

Ik ben zelf begin deze eeuw ook een relatie begonnen met een vrouw die gebonden was in een slechte relatie en zat zelf ook in een aflopende relatie (die overigens veel korter duurde dan die van mijn huidige vriendin).



Het begon allemaal als een slippertje en we hadden allebei niet de intentie om onze relaties te verbreken en met elkaar iets te beginnen. Maar "werkende weg" gingen we toch steeds meer voor elkaar voelen en beseften we dat het blijven hangen in een oude slechte relatie geen goede keuze was. Toch ging het kiezen voor elkaar niet pijnloos. Met name haar (ex) man en kinderen hadden het er erg moeilijk mee en één van haar kinderen wil nog steeds niets met mij te maken hebben en kan me daar wel wat bij voorstellen.



Uiteraard is het niet netjes om achter de rug van je partner om iets nieuws te beginnen, maar sommige dingen gaan nu eenmaal anders dan volgens het "boekje" zou moeten.



Als ik jouw verhaal zo lees zou ik in elk geval zeggen dat je voor jezelf moet kiezen. Je zit al veel te lang in een relatie die je nu eenmaal geen vreugde biedt. Ik zou ook zeggen, begin niet gelijk een relatie met je nieuwe vlam, probeer eerst op jezelf te staan, dat is beter voor jou, je kinderen en je toekomstige ex-man. Hoewel het waarschijnlijk niet te vermijden is hebben zij ook recht op een zo pijnloze beëindiging van je huidige relatie. En tsja, mocht je toch hoteldebotel worden op je nieuwe vlam, dan moet maar gebeuren wat er gebeurt, daar helpen geen regeltjes en goede adviezen tegen.



Succes in elk geval!

Verliefdheid is in jouw geval een vlucht uit de werkelijkheid zo te lezen Vrouwtje.

Je leven is niet leuk, je zou het graag anders zien maar je weet niet hoe.

Zie je zelf redding voor je huwelijk?



Zo niet, hou er dan zo snel mogelijk mee op. Jou stukmaken doet hij dan maar als je niet meer bij hem in één huis woont. Laat je er in ieder geval niet door tegenhouden. Ik weet wat bedreiging inhoudt, ik ben heel lang door mijn ex bedreigt en ik durfde ook niet weg te gaan maar uiteindelijk was het zonde van mijn tijd en hoewel mijn ex het me niet makkelijk gemaakt heeft was ook voor mij de verliefdheid die me gebeurde een duidelijk teken dat ik weg moest wezen.



Zie je nog wel redding en hoop dan is therapie geen slecht idee maar 'therapie of ik schiet' dat lijkt me geen goed plan. Therapie helpt namelijk alleen als je er écht achter staat, anders kun je het net zo goed laten, dan heeft het geen enkele zin.

Heeft jouw man geen baan?

Lijkt me handiger als jij het huis houdt en hem uitkoopt. Als hij niet werkt is het toch vooral handig als hij voor de kinderen wil zorgen, dan kun jij je op je zaak richten.

Foute vrouw, mijn ex heeft vorige maand onze relatie na 20+ jaar beëindigd voor een andere vrouw. Ook ik heb 2 kinderen. Ik ben dus die andere kant... Onze relatie was goed, maar van zijn kant bleek er - door zijn verliefdheid voor die ander - geen basis te zijn om met mij door te gaan. Wij hebben goed contact.

Jij bent op het moment voor de buitenwereld de boosdoener, want jij hebt je 'gezin' bedrogen. Zo simpel en zwart wit ligt het, ook hier thuis. Iemand zei het al eerder: angst is een slechte raadgever. Verliefdheid is dat ook, maar het is wel een teken aan de wand. In een goed relatie krijgt verliefdheid geen kans. Ik denk dat er al iets scheef moet zitten als je het een kans geeft. De dreigementen die hij uit zou ik ook niet serieus nemen, hij probeert voor zichzelf met man en macht te redden wat er te redden valt. Wil JIJ dat jullie relatie het redt? Is de verliefdheid voor die ander een bevlieging of is het houden van? Wil je doormodderen in een relatie die het niet helemaal is of kiezen voor dan misschien maar alleen verder maar gelukkiger zijn?

Vrienden zijn onvoorspelbaar. Bij mij haken mensen af die ik hoger had ingeschat en krijg ik steun van mensen waarvan ik het op voorhand niet gedacht had. Dit heeft tijd nodig, tijd om de boodschap te laten landen en hem te verwerken. Als het echte vrienden zijn komen ze wel terug.

Sterkte meid, ik weet dat je het nodig hebt....

Elninjo, je zou zo onderhand toch moeten weten dat die oplossing voor de meeste vrouwen een no-go is.

Een mediator impliceert scheiding. Zou je niet eerst eens kijken of die 20 jaar nog iets betekenen?

Ik zou naar een relatietherapeut gaan. Als er bij jullie beiden voldoende basis is voor jullie relatie om door te gaan zul je er alleen daar achterkomen. Als jij bereid bent om die stap te doen, gewoon doen! Wie weet ontdek je dingen in hem die je niet verwacht. Het kan je hem/jou aan de andere kant ook helpen om dingen onder ogen te zien, misschien accepteren of er in berusten dat er geen toekomst is voor jullie als stel. Dat laatste was bij ons zo...

Ik zie de puinhoop nog niet. Volkomen normaal om energie te stoppen in een ander dan je eigen man en de vrouw met wie je getrouwd bent kapot te maken. Klinkt als een standaard relatie.



Anders nog iets?

quote:foutevrouw schreef op 02 januari 2009 @ 21:26:



Ik ben blij dat jullie me even laten weten dat het fout is wat ik doe maar dank je voor jullie antwoord



Lieve meid,



'Fout'? Waarom is het fout dan wat je doet? Je doet toch niks? Je hart heeft je huwelijk opgegeven, dat is de reden dat er verliefdheid ontstond op een ander. De verliefdheid is niet de reden dat je wil stoppen met je relatie, eerst was er die slechte relatie en de wil om er niet mee door te gaan, toen kwam pas de verliefdheid. Praat niet over goed en fout, of schuld en onschuld, denk er niet eens aan. Dat is nu helemaal niet aan de orde. Je hebt nog het een en ander aan battles uit te vechten voor je überhaupt al dan niet iets met die verliefdheid kunt gaan doen. Eerst maar eens andere stappen nemen en stoppen met iets waar je geen toekomst meer in ziet. Dat zal al je aandacht nodig hebben de komende tijd.



Voel je welkom om dat hier te delen, je schreef dat je nog niet eerder gepost hebt en dat je dus blij bent dat we reageren maar het gaat er niet om hoe vaak en hoe lang je al post hoor, je komt met een probleem en wij denken graag met je mee, nieuw of niet.



Probeer jezelf te sterkten met het idee dat er geen schuldvraag is in een geval van een liefde die overging. Het is altijd jammer als een relatie stopt maar er zijn in jouw geval veel redenen om afstand te gaan nemen van deze verbintenis.



Bij jou is de verliefdheid overduidelijk een teken dat het klaar is met de huidige relatie. Het is een gevolg, niet een oorzaak. Ga dus niet je kop breken over schuldvragen, dat doet er helemaal niet toe. Niemand kan je veroordelen om te wensen/dromen over andere omstandigheden, andere liefdes, als je niet gelukkig bent in de situatie waar je in zit.

Weet je, er is veel moed voor nodig om uit een relatie te stappen. Maar als de zaken zo duidelijk voor jou liggen, dan is het misschien wel het enig juiste om te doen. En wat Eleonora zegt bedoelde ik eerder ook: jij bent de Zwarte Piet en dat gaat vanzelf weer over. Denk vooral aan jezelf en aan jouw geluk en dat van jouw kinderen. Als jij beter af bent in een andere relatie of alleen, dan zijn zij dat uiteindelijk ook. Beter een happy (single) mama dan een mama die tegen beter weten in tegen windmolens vecht...

ik heb niet alles gelezen dus misschien is mijn reaktie wel helemaal misplaatst of heel erg mosterd.

ik zat zelf oo in een uitzichtloze realtie toen ik verliefd werd op een ander.

dat is een teken dat je bijna klaar bent om uit je relatie te stappen volgens mij.

ik heb het toen niet gedaan, heel veel tijd en ellende later is mjn relatie dan toch geeindigd, op n hele rare/nare manier niet door mijn eigen keus en kon ik me eindelijk losmaken van de ellende.

nu na twee jaar heb ik dan toch het geluk gevonden bij die man waar ik toen verliefd op werd.



dat je nu verliefd bent op een ander betekent niet dat dat de liefde van je leven is, wel is het een teken dat er iets moet veranderen in je leven/relatie, wat dat is kan ik je niet vertellen maar alleen jijzelf.



ga bij jezelf goed na of je nog wat van je realtie kan en wil maken of dat nu de tijd is gekomen om ermee te stoppen.



laat je daarbij niet beinvloeden door zijn dreigementen om je kapot te maken, dat is puur machteloosheid van hem.



sterkte met wat je ook gaat doen.



kies iig voor jezelf, niet voor je angst voor wat misschien gaat komen.

quote:Mamasaar schreef op 02 januari 2009 @ 22:12:

Elninjo, je zou zo onderhand toch moeten weten dat die oplossing voor de meeste vrouwen een no-go is.Tja, in dat geval moet je dus niet zeuren. Je hebt in 't leven allemaal te maken met keuzes en kunt niet alles hebben. Als je voor 't één wil gaan en 't ander daardoor kwijtraakt dan moet je je verlies dus gewoon accepteren.

Gewoonn blijven roepen dat je weet dat je fout bent, dan hoef je ook niks te doen om te veranderen, want je bent toch al fout.



mss heb je een verkeerde keuze gemaakt ooit, maar dan zul je nu de handjes uit de mouwen moeten steken en hard aan het werk gaan om de puinhoop weer op te ruimen. Wie m gemaakt heeft doet er niet toe, maar je kunt m niet laten liggen en er bovenop gaan zitten jammeren dat je zo fout bent geweest om m te maken.