radeloos onzeker help!

Als ik je verhaal goed begrijp ben je bang dat je man tijdens zijn werk verliefd wordt op andere, mooie meisjes?



Hoe komt het dat je zo onzeker bent? Hij is met jou getrouwd, jullie hebben samen een kindje. Is jullie relatie leuk en gezellig? Je vriend of man heeft je vast al hetzelfde gezegd, maar kun jij bedenken waar je onzekerheid vandaan komt? Ben je altijd onzeker of wordt het op bepaalde momenten erger?

Dit lijkt me inderdaad een behoorlijk probleem, waar zowel jij en uiteindelijk je man niet gelukkiger van worden. Je zegt dat je geen reden hebt om zo onzeker te zijn, waar komt die onzekerheid dan vandaan? Waarom denk je zo min over jezelf (want het is voornamelijk een gebrek aan zelfvertrouwen). Geeft je man aanleiding hiertoe? Kun je hier met hem goed over praten? Vergeet niet dat je man vrijwillig bij jou is, en niet bij al die bloedmooie vrouwen in andere huizen.



In hoeverre is je leven ingedeeld op een manier waar jij je blij bij voelt? Doe je voldoende leuke dingen, heb je vrienden.. allemaal dingen die bijdragen aan je zelfverzekerdheid (tevreden zijn met jezelf).



Als je merkt dat je onzekerheid je zo erg belemmerd dat je erdoor met buikpijn rondloopt denk ik dat het verstandig is om te praten met een proffesionele hulpverlener. Denk hierbij aan een psychologe oid.

Die kan je waarschijnlijk helpen om je zelfvertrouwen en daarmee zelfverzekerdheid terug te geven. Dat heeft weer invloed op je gedrag en gedachtengang.



Want om te denken dat hij mevr. Mooi van nummer 73 zou bespringen tijdens het bezorgen van een pakketje is niet echt reeël, vind je ook niet?

Je kan je man toch niet verbieden met andere mensen om te gaan, en als daar nu enkele knappe meiden bijzitten... Ik zou er eens met je man over praten over jouw gevoel, er moet toch een aanleiding zijn waarom je je zo voelt? En idd, hij is wel met jou getrouwd en niet met die anderen!

Toevallig was hier gister of eergister een programma over bij Oprah. Het ging over vreemdgaan en waarom mannen vreemdgaan. In een test was gebleken dat de mannen die vreemdgaan in 12% van de gevallen vreemd gaan met iemand die mooier is dan hun huidige vrouw. Het probleem was vaak ook onzekerheid bij de man.



Ik denk dat het belangrijk is voor jezelf om hier met hem over te praten. Er zijn geen redenen om hem niet te vertrouwen, maar misschien kan hij iets doen waardoor jij minder bang bent dat hij vreemd zal gaan of iets dergelijks. Communiceren is in een relatie enorm belangrijk, dus doe dat ook. Probeer het probleem bespreekbaar te maken zodat jij je niet meer zo druk maakt.



Ga eens naar de bibliotheek en probeer eens boeken te lezen die gaan over zelfverzekerdheid ofzo. Misschien heb je daar wat aan.

quote:Lilie schreef op 15 november 2008 @ 12:39:

Hallo lieve mensen,



Bij mij in mijn hoofd schoot natuurlijk weer van alles zoals "shit dan moet hij naar andere mensen toe, komt hij bij mooie meiden aan de deur en wat als er dan wat gebeurd en warme gevoelens krijgt van iemand!".

Allereerst adviseer ik je om een aantal details uit je bericht weg te halen zodat je minder herkenbaar wordt. Daarnaast is het wellicht interessant om je gedachtengang eens af te maken. Stel dat hij warme gevoelens krijgt voor iemand anders...wat dan? Dan zul je dat dus gewoon overleven. Misschien blijven jullie bij elkaar, misschien niet. Je zult een tijdje verdrietig en boos zijn en daarna gaat het leven echt weer verder. Wat geldt voor andere mensen geldt immers ook voor jou: je overleeft het heus wel. Ondertussen is het erg jammer om je leven nu al te laten vergallen door iets wat misschien niet zal gebeuren.

Dit klinkt zo herkenbaar voor mij. Ik heb ongeveer hetzelfde. Alleen vind ik dat ik wel een reden heb om zo onzeker te zijn omdat voor mijn vriend en ik een relatie kregen mijn vriend heel erg tegen mij heeft gelogen. Ik was het eigenlijk niet van plan maar heb het hem wel vergeven.

We wonen ook nog eens 150 kilometer uit elkaar en dat helpt ook niet echt. Ik ben altijd bang dat ik niet de enige voor hem ben. Als hij een paar uur niet smst (wat voor hem best uniek is) dan slaat vrijwel meteen de paniek toe. Echt niet gezond dus meer.

Ik wilde het hem eerst niet vertellen. We zien elkaar niet dagelijks en de momenten dat we samen zijn wilde ik niet verpesten met mijn "gezeur". Uiteindelijk heb ik hem een hele lange mail gestuurd en daarin heb ik precies uitgelegd hoe ik me voel en hoe ik denk dat het komt dat ik me zo voel. Mijn vriend vind het heel erg moeilijk dat ik zo onzeker ben en vindt ook dat ik dat niet zou moeten zijn, al ziet hij ook wel in dat het door zijn eigen leugens is gekomen.

Hij doet heel erg zijn best door me keer op keer te zeggen hoe gek hij op me is en ook al heeft hij het druk dan smst hij toch even iets liefs.

Ik zelf moet er natuurlijk ook iets aan doen. Ik ga wat vaker zelf s avonds weg, al is het maar even naar mijn oudes, een vriendin of de buren, zodat ik niet steeds aan hem hoef te denken en ik besteed iets meer aandacht aan mijn uiterlijk. Als ik dan in de spiegel kijk kan ik denken, zie je wel, hij is niet voor niets zo gek op je.

Anderen vinden het vaak stom als je zo onzeker bent, maar ik heb niet echt het idee dat je het altijd zelf in de hand hebt.

In vorige relaties heb ik dit niet zo erg gehad, ik heb ook nooit zo het gevoel gehad bij iemand te horen.



Lilie, laat hier je relatie niet onder lijden. Het is het niet waard. Praat erover met je vriend en probeer samen te bedenken wat jullie samen en los van elkaar kunnen doen om het voor jou makkelijker te maken.

Ik heb ook een periode last van die onzekerheid gehad, maar dat had voornamelijk te maken met het feit dat ik enorm onzeker ben. Dan dacht ik maar er zijn zoveel mooiere meiden dan mij, zoveel ervarener, zoveel leuker. Soms had ik ook het idee er moet wel iets misgaan want het is bijna te perfect voor woorden.Het is nu dan ook misgegaan (het is uit, maar nog niet definitief, mijn vriend weet niet wat die wil) Naja ik heb hier heel open met mijn vriend/ex over gepraat. En dat helpt enorm, ook het feit dat hij heel open alles vertelde wat die deed enzovoorts. En eigenlijk is het gevoel gewoon vanzelf weggegaan. Veel praten, niet zeuren, maar praten! Dat helpt.

Succes meid, weet hoe slopend het kan zijn, maar het gaat echt wel weg.

Als je geen échte redenen hebt om je zulke grote zorgen te maken en je kunt eigenlijk nooit zorgeloos van dingen genieten lijkt het je dan niet verstandig om professionele hulp te zoeken ?

Stel je ook eens voor hoe het voor je partner moet zijn dat jij hem zo weinig vertrouwt terwijl hij geen aanleiding geeft ...

Ik zou met een psych gaan praten. Zo te lezen heb je er behoorlijk last van en ik vraag me af of je dit zelf kunt oplossen. Lijkt me verstandig om daar begeleiding in te krijgen. Succes.