Radeloos

quote:Meermin18 schreef op 08 april 2009 @ 12:36:

In juli 2008 ontdekte ik dat mijn vriend een verhouding had met (hoe cliché) zijn secretaresse. Dit was al ruim een half jaar gaande. Na hem ermee geconfronteerd te hebben bekende hij dat dit inderdaad het geval was. Op mijn vraag om haar te bellen en desnoods bij ons thuis te laten komen om haar te vertellen dat hij voor mij koos zei hij dat hij haar weekend niet wilde bederven... Hij beloofde te stoppen maar niet om haar te verzoeken om ander werk te zoeken. Met haar heb ik ook een gesprek gehad. Ze toonde geen enkel berouw en is van mening dat zij alleen verantwoording aan zichzelf hoeft af te leggen. Het hele gesprek ging over hem en dat hij niet lekker in zijn vel zat. Waar aan voorbij gegaan werd waren mijn pijn en verdriet en mijn geluk.



Ondanks alles kan ik het gebeurde niet loslaten. Ik zie in zijn telefoon dat ze ook buiten de zaak om nog contact met elkaar hebben (hij is wel zo slim om zijn smsjes te wissen maar zo dom om ze niet uit zijn logboek van berichtontvangers te halen). Ook kan ik daar zien dat ze nog mobiel met elkaar bellen. Bovendien moet hij opeens sinds enige maanden een aantal dagen per week ’s avonds werken. Er is zogenaamd niemand voor dat baantje te vinden. Mijn vermoeden is dan ook dat ze op deze avonden samen zijn.

Ik houd met hart en ziel van deze man en doe alles om het hem naar de zin te maken. Als je niet beter zou weten dan zou je denken dat we een goede relatie hebben. Gezellig, lief, knuffelen, praten en regelmatig sex. We hebben het druk maar doen ook leuke dingen samen.



Ik wil hem voor alle goud van de wereld niet kwijt maar word helemaal geobsedeerd door de gedachte dat het helemaal niet afgelopen is tussen die twee. Hem er weer mee confronteren durf ik (nog) niet. Bang voor zijn reactie dat ik hem niet vertrouw en dat ik in zijn telefoon zit te snuffelen.

Ze zeggen wel eens: waar je de grootste angst voor hebt dat gebeurt ook. Dat je de gedachte los moet laten maar hoe doe je dat in vredesnaam?

Vooralsnog probeer ik de langste adem te hebben en te hopen dat de spanning van hun (vermeende) relatie vanzelf stopt. Of dat zij een man van haar eigen leeftijd tegenkomt waar ze wel een eerlijke relatie mee kan opbouwen. Maar het is moeilijk om maar steeds mooi weer te blijven spelen en de leuke, lieve vriendin te zijn. Af en toe word het me allemaal te veel en als hij dan vraagt wat er is dan moet ik snel iets verzinnen om het er (nog) niet over te hebben. Zo blijf ik in een viscieuze circel draaien en weet ook dat ik aan mezelf moet denken maar ik ben zo gek op die vent en wil samen gelukkig en oud worden.



Lastig, heel vervelend , (gelukkig) geen ervaring hiermee, maar wil toch even reageren.



Je vertrouwt hem toch ook niet? Snuffelt toch in zijn telefoon? Waar ben je dan bang voor?



Ook gelet op de laatste door mij dikgedrukte zin, vraag ik me af hoe gelijkwaardig jij je voelt in je relatie. Dat je je nu even niet zo veilig en vertrouwd voelt kan ik begrijpen, maar ondanks dat zou je je gelijkwaardig genoeg moeten voelen om alles en dus ook dit bespreekbaar te kunnen (en misschien wel moeten) maken.



Overigens ben ik het eens met deze minnares (en de anderen): zij had en heeft in principe geen verantwoording aan jou af te leggen. Alleen aan zichzelf over het feit en de achterliggende redenen dat zij willens en wetens het met een bezette man wil doen. Jij hebt te dealen met je vriend, en ik zou haar niet (meer) als bliksemafleider gebruiken. Niet in gesprek en niet in je gedachten.



Succes.

Denk je dat je hem uberhaupt nog zult kunnen vertrouwen dan?

*edit

Vegas, keyloggers zijn illegaal. Reclame maken ook op Viva

Je wordt gewoon bedonderd waar je bij staat en eigenlijk accepteer je het gewoon omdat je bang bent hem kwijt te raken, denk ik. Je zegt je doet alles om het hem naar zijn zin te maken. Hij zou dat bij jou moeten doen!! Hij is fout (geweest).

Deze man stopt niet hiermee, en geen secretaresse dan wel een ander.

Mijn advies is kom wat meer voor jezelf op, stel je niet zo afhankelijk en kwetsbaar naar hem op want hij maakt er misbruik van en doet toch gewoon wat hij wil. Kom op joh, je laat je toch niet zo respectloos behandelen! Confronteer hem ermee, kijk wat hij zegt en vraag jezelf af of je met zo'n iemand een uberhaupt een relatie wil. Ik denk dat je meer waard bent dan dat!

Je hoeft toch niet in details te treden om je vriend te laten weten dat jij nog moeite hebt met het hervinden van je vertrouwen? Dat is helemaal niet gek na zo'n ingrijpende gebeurtenis. Als je vriend daar geen begrip voor kan opbrengen, of er zelfs boos om wordt, dan denk ik dat je je serieus moet afvragen of je ooit nog echt gelukkig met hem zult worden. Heb je hem al eens gevraagd of hij je wil helpen om over je verdriet heen te komen? Misschien kan je daarbij ook concreet aangeven wat je dan van hem verlang of verwacht.



Je kunt het ook nog tijd aankijken, zeg een half jaar. Er vol voor gaan, niet meer controleren en piekeren. En daarna bekijken hoe jullie ervoor staan. Maar ik denk eerlijk gezegd dat je vriend tegen die tijd met huid en haar aan die andere dame vastzit.



Laatste optie is om uit te vogelen waar hij die werkavonden doorbrengt. Bepaal dan wel van te voren wat je doet als blijkt dat hij inderdaad nog een verhouding met mevrouw secretaresse heeft. Voor mij zou dat waarschijnlijk einde verhaal zijn. Maar ik kan jouw situatie niet beordelen. Er schijnen plenty vrouwen te zijn die slippertjes van hun man op de koop toe nemen omdat ze te veel te verliezen hebben als ze de relatie verbreken.

quote:Meermin18 schreef op 08 april 2009 @ 12:36:

In juli 2008 ontdekte ik dat mijn vriend een verhouding had met (hoe cliché) zijn secretaresse. Dit was al ruim een half jaar gaande. Na hem ermee geconfronteerd te hebben bekende hij dat dit inderdaad het geval was. Op mijn vraag om haar te bellen en desnoods bij ons thuis te laten komen om haar te vertellen dat hij voor mij koos zei hij dat hij haar weekend niet wilde bederven... Hij beloofde te stoppen maar niet om haar te verzoeken om ander werk te zoeken. Met haar heb ik ook een gesprek gehad. Ze toonde geen enkel berouw en is van mening dat zij alleen verantwoording aan zichzelf hoeft af te leggen. Het hele gesprek ging over hem en dat hij niet lekker in zijn vel zat. Waar aan voorbij gegaan werd waren mijn pijn en verdriet en mijn geluk.



Ondanks alles kan ik het gebeurde niet loslaten. Ik zie in zijn telefoon dat ze ook buiten de zaak om nog contact met elkaar hebben (hij is wel zo slim om zijn smsjes te wissen maar zo dom om ze niet uit zijn logboek van berichtontvangers te halen). Ook kan ik daar zien dat ze nog mobiel met elkaar bellen. Bovendien moet hij opeens sinds enige maanden een aantal dagen per week ’s avonds werken. Er is zogenaamd niemand voor dat baantje te vinden. Mijn vermoeden is dan ook dat ze op deze avonden samen zijn.

Ik houd met hart en ziel van deze man en doe alles om het hem naar de zin te maken. Als je niet beter zou weten dan zou je denken dat we een goede relatie hebben. Gezellig, lief, knuffelen, praten en regelmatig sex. We hebben het druk maar doen ook leuke dingen samen.



Ik wil hem voor alle goud van de wereld niet kwijt maar word helemaal geobsedeerd door de gedachte dat het helemaal niet afgelopen is tussen die twee. Hem er weer mee confronteren durf ik (nog) niet. Bang voor zijn reactie dat ik hem niet vertrouw en dat ik in zijn telefoon zit te snuffelen.

Ze zeggen wel eens: waar je de grootste angst voor hebt dat gebeurt ook. Dat je de gedachte los moet laten maar hoe doe je dat in vredesnaam?

Vooralsnog probeer ik de langste adem te hebben en te hopen dat de spanning van hun (vermeende) relatie vanzelf stopt. Of dat zij een man van haar eigen leeftijd tegenkomt waar ze wel een eerlijke relatie mee kan opbouwen. Maar het is moeilijk om maar steeds mooi weer te blijven spelen en de leuke, lieve vriendin te zijn. Af en toe word het me allemaal te veel en als hij dan vraagt wat er is dan moet ik snel iets verzinnen om het er (nog) niet over te hebben. Zo blijf ik in een viscieuze circel draaien en weet ook dat ik aan mezelf moet denken maar ik ben zo gek op die vent en wil samen gelukkig en oud worden.Maar als hun relatie dan over zou zijn, hun spanning weg of zij zou een "eigen" relatie krijgen, heb je dan niet de kans dat hij weer spanning gaat zoeken maar dan gewoon weer bij een andere vrouw?? Wie zegt dat hij dan ineens ophoudt met buiten de pot piesen? Hij komt er nu ook mee weg, waarom dan ophouden?

TO, dat jij nog kunt leven met iemand die jou opzettelijk pijn heeft gedaan. Ik zou het niet kunnen.

Zonder vertrouwen in een relatie kun je niet verder. Of hij nou echt niet gestopt is met haar of jij bent ten onrechte nog (over)bezorgd maakt hierbij niet uit. Zet alles op scherp en als je geen genoegen kan nemen met zijn uitleg/gedrag dan rest er niks anders dan de zaak op te blazen. Hoe moeilijk dat laatste nu ook lijkt

Eens met JustJuice.



Wat doe je jezelf aan? Of beter: Wat doet hij je aan? Hoe kan hij een lieve vrouw, die een groot genoeg hart heeft om hem te vergeven nog zo bedonderen?



Denk je daar wel eens aan? Je intuitie heeft vaak gelijk. Als jij je geliefd, een nummer 1 zou voelen dan zou je niet zijn telefoon checken.

Heeft je vriend (ooit) begrip getoond voor jouw kant? Heeft hij ooit laten merken dat het hem spijt dat hij je pijn deed? Merk je dat hij er energie in wil stoppen om zijn fout 'goed te maken' en jullie relatie te verbeteren?

Zo niet, dan weet ik niet eens of het wel zo belangrijk is of hij echt gestopt is met de relatie. Want al zou dat wel zo zijn, en hij zou niet zijn best doen de relatie met jou te verbeteren, wil je dan wel met deze man oud worden?

Wil je dat sowieso wel echt? Wat zijn je redenen om dat te willen? Houd je zoveel van hem, ook na zijn buitenechtelijke relatie? Ben je bang dat je het niet alleen kan? Zijn er kinderen in het spel?



In ieder geval heel veel sterkte gewenst!

Misschien moet je eerste eens beginnen het geluk in/bij jezelf te zoeken, in plaats van bij deze man. Hoeveel je ook van iemand houdt, je kunt altijd zonder zo'n iemand. Pas als je sterk staat bij jezelf, sta je volwaardig in een relatie met iemand anders. Je komt nu behoorlijk afhankelijk over. Je doet alles voor hem.. een slaafje lijk je zo, die wacht op een stukje liefde/aandacht.



Daarnaast vraag ik me af of je van hém houdt (en dus ook van een man die vreemdgaat) of van het ideaalplaatje, dat hij zou kunnen zijn.

Heb je nog een beetje eigenwaarde Meermin? Of vind je jezelf zo weinig waard dat je denkt dat je hiermee genoegen moet nemen?

Jeetje dat je dit accepteert van je man. Kan het eigenlijk niet geloven. Werken ze nog samen?

Wil je oud worden met hem? Waarom in godsnaam?

Als je partner je zo bedrogen heeft, dan duurt het heel erg lang wil het vertrouwen maar enigzins herstellen.

Voor jou als bedrogen partij is de pijn door het bedrog heel diep en zul je je lange tijd niet meer veilig voelen bij je partner. Tenminste wanneer alles gewoon een beetje normaal loopt. Hij toont zijn berouw, belooft beterschap en doet er alles aan om jullie relatie te redden.....

Helaas is dat niet bij jullie het geval. Hij meent slim te zijn om jou met een leugen om de tuin te leiden. Jij meent hem weer te moeten vertrouwen, maar zijn leugens maken dat onmogelijk.

Hoeveel bewijs heb je nodig voor zijn continuering van zijn ontrouw? Wat heb jij allemaal nodig om eens echt je grenzen vast te stellen?

Jij hebt er veel te veel voor over om deze relatie voort te zetten, daardoor neem je maatregelen die jou in zijn achting doen dalen. Je accepteert wederom zijn ontrouw.

Wanneer je je relatie nog echt een kans van slagen wil geven, dan kun je nu eigenlijk het beste eens heel duidelijk tegen hem zijn. Jij accepteert zijn ontrouw niet meer en hij kan zijn biezen pakken wanneer hij zijn escapades voortzet.

Maar eigenlijk denk ik dat dit een verloren strijd is. Hij zal jou altijd blijven belazeren en naarmate de jaren vorderen zal jij steeds minder eigenwaarde hebben en steeds meer angst om hem te verliezen. Je hebt hem eigenlijk nooit gehad, wel gedeeld. Je verdient heel veel meer.

Deze man houdt niet van jou alleen, hij heeft meer vrouwen nodig. Hij is van het type, als hij lang genoeg een minnares heeft, dan neemt hij er gewoon nog een fladder bij. Ik ken ze dat soort type mannen. Het zijn allemaal nog reuze leuke mannen ook. Tenminste in de sociale omgang, niet wanneer je hun partner bent. Dan zijn ze helemaal niet zo leuk eigenlijk...

Zijn eerste stap nu zou moeten zijn, dat hij haar (of het bedrijf) ontslaat. Dat zal hem geld gaan kosten, maar het enige juiste in jullie situatie.

Hij zal met zijn billen bloot moeten richting zijn leidinggevende en dit zal echt ten koste gaan van een aantal andere dingen.

Hoe dan ook, hun relatie zal altijd in hun nadeel gaan werken.



Maar dit soort dingen zijn bijzaak. Hoofdzaak is dat hij jou blijft bedonderen en er waarschijnlijk geen zicht is op verbetering van zijn gedrag.

Wat maakt deze man in jouw ogen eigenlijk zo leuk?

Zo leuk is hij eigenlijk niet. De ene avond zit hij doodleuk de benzogelukkiginrelatie meneer te spelen en de dag daarna is hij aan het 'overwerken' met zijn secretaresse minnares.

Jij houdt alleen maar van het beeld wat jij hebt van hem. Dat is toch een beeld van de man zonder bedrog en dat is jouw man helemaal niet.

Hij is er een die je met open ogen bedriegt. Zo openlijk eigenlijk, dat het lijkt alsof hij je bewust pijn wil doen.

Als hij echt heimelijk wilde zijn met zijn minnares, dan had hij wel een aparte (hijg)telefoon aangeschaft.

Open je ogen en laat je niet meer voor gek gebruiken.

Hmmm....als het eruitziet als een eend....als het loopt als een eend.....dan zal het waarschijnlijk ook wel een eens zijn!



Zoals ik het hier lees zou ik het ook voo rgeen meter meer vertrouwen.

En wat nou bang dat hij boos wordt omdat je hem niet vertrouwd!

Hij heeft eerder al bewezen dat hij niet te vertrouwen is toch?

vertrouwen is eerder gebroken dan opgebouwd hoor.



Al wil jij 100 keer het naadje van de kous weten, hij zou dat zonder mokken moeten geven

JIJ bent namelijk degene die besloten hebt dat hij niet de vliegende vingen ter*** kon krijgen na het vreemdgaan met zijn secretaresse...



Een beetje door het stof mag ie ook best wel!



To be honest....ik zou hem hem niet meer vertrouwen nooit niet meer

Maar ik zou ook zeker niet bij iemand blijven die me willens en wetens zo heeft gekwetst, daar kan geen houden van tegen op!



Ik wens je heel veel succes meis!

.

Eensch met Pom.



Je laat je inderdaad voor gek gebruiken. Hij weet dat je niet zomaar weg gaat. Anders had je dat wel gedaan toen het in 1e instantie uitkwam. Hij kan heerlijk verder gaan met het leventje wat hij had. Dat hij dit bewust of onbewust doet, dat maakt niet uit. Hij hoort dit niet te doen.



Als je genoeg van iemand houdt dan ga je niet vreemd, dan bedonder je een ander niet, dan zorg je ervoor dat je partner zich nooit geen zorgen hoeft te maken.



Je klinkt bang? Waar ben je bang voor?

Lieve Meermin,



Laat je toch niet zo behandelen meis! Je doet zowat overkomen in je post dat het jouw schuld is! En als hun een half jaar een verhouding hebben gehad kan je er de klok op gelijk zetten dat ze ook met elkaar naar bed zijn geweest. En ook al was zij degene die verliefd op hem geworden is, dan heeft niemand hem toch een pistool tegen het hoofd gehouden dat hij dan maar een verhouding met haar moet beginnen! En trouwens je bent helemaal niet "slechts de vriendin van" ! Zij is "slechts de secretaresse van"

In een normale relatie zou jij toch honderd duizend keer belangrijker voor hem meoten zijn dan zijn secretaresse! En voor minder moet je het echt niet doen! Je bent verdorie toch meer waard! Ik wens je heel erg veel sterkte en ik hoop dat je hier uit komt!

Je bent niet eens zijn vrouw alleen maar zijn vriendin en dus eigenlijk niets meer dan die secretaresse.



Jou heeft hij voor de huishouding en de sex en af en toe doet hij wat leuks met je om je tevreden te houden. Zijn secretaresse daar heeft hij echt spetterende sex mee want zij is spannend, met haar kan hij praten want ze begrijpen elkaar in ieder geval op werkgebied.



Grote kans dat jij dus zijn tweede keus bent en een extraatje naast haar ipv andersom.



Waarom zou je vriend met 1 van 2 kappen als beide vrouwen dit accepteren?



Als jij jezelf niet genoeg waard vind om te kappen met een relatie waarbij je niet echt belangrijk genoeg voor hem bent om rekening te houden met jou gevoelens, waaorm zou hij dat dan wel doen?

Hij doet dit, zij doet dat, misschien wel, misschien niet.

Jij pikt het. Jouw aandeel in je verdriet, pijn en ongeluk is dus net zo groot als het zijne. Kies eieren voor je geld en stop hiermee.



Elke keer dat jij ervoor kiest om de relatie (waarbij een belangrijk onderdeel in de basis mist) door te zetten, kies je ervoor om verdrietig, onzeker en ongelukkig te zijn. Best stom he, als je het zo bekijkt. Dan moet je liever alleen willen zijn.



In een goede en leuke relatie moet je niet eens willen controleren, moet je hier niet eens over nadenken, twijfelen. Een goede en leuke relatie voegt iets toe, en breekt niet iets essentieels zoals zelfvertrouwen en eigenwaarde af.

quote:sugarmiss schreef op 08 april 2009 @ 16:06:

Je bent niet eens zijn vrouw alleen maar zijn vriendin en dus eigenlijk niets meer dan die secretaresse.



Jou heeft hij voor de huishouding en de sex en af en toe doet hij wat leuks met je om je tevreden te houden. Zijn secretaresse daar heeft hij echt spetterende sex mee want zij is spannend, met haar kan hij praten want ze begrijpen elkaar in ieder geval op werkgebied.



Grote kans dat jij dus zijn tweede keus bent en een extraatje naast haar ipv andersom.



Waarom zou je vriend met 1 van 2 kappen als beide vrouwen dit accepteren?



Als jij jezelf niet genoeg waard vind om te kappen met een relatie waarbij je niet echt belangrijk genoeg voor hem bent om rekening te houden met jou gevoelens, waaorm zou hij dat dan wel doen?



Juist!

Als jij jezelf niet genoeg op waarde schat, waarom zou hij dat doen. Als jij niet genoeg van jezelf houd om niet te kiezen voor iets waar je ongelukkig van wordt, waarom zou hij dan wel van je houden.