Relaties
alle pijlers
Relatie beëindigen
dinsdag 24 november 2020 00:06
Ik vind het heel fijn om hier topics door te lezen, te openen en mee te schrijven. Persoonlijk leer ik er best veel van en kom ik veel eye-openers tegen.
Net was ik weer een beetje aan het lezen en ik vraag mij iets af:
Voor sommigen (waaronder ik) is het heel lastig om (om wat voor reden dan ook) een relatie te beëindigen. Voor anderen is het heel simpel en die hakken zo de knoop door.
Wat is hiervan de reden denken jullie?
Dat niemand het leuk vindt om iemand te kwetsen lijkt mij wel duidelijk, maar waarom gaat het voor de één zo makkelijk en voor de ander totaal niet?
En wat zijn voor jullie nou échte dealbreakers?
Voor mij: vreemdgaan.
Net was ik weer een beetje aan het lezen en ik vraag mij iets af:
Voor sommigen (waaronder ik) is het heel lastig om (om wat voor reden dan ook) een relatie te beëindigen. Voor anderen is het heel simpel en die hakken zo de knoop door.
Wat is hiervan de reden denken jullie?
Dat niemand het leuk vindt om iemand te kwetsen lijkt mij wel duidelijk, maar waarom gaat het voor de één zo makkelijk en voor de ander totaal niet?
En wat zijn voor jullie nou échte dealbreakers?
Voor mij: vreemdgaan.
Might be a bitch in the morning so catch me at nighttime
dinsdag 24 november 2020 08:58
En ook... welke opties heb je vervolgens? Genoeg topics waarin gezegd wordt, dat ze zelf geen huis kunnen betalen of dat er kinderen zijn, dat is toch vaak ook weer een enorme drempel. Maar eigenwaarde lijkt ook vaak en ding, en bang zijn om alleen te zijn, zelf beslissingen te nemen of over te blijven.Kokosnootaap schreef: ↑24-11-2020 00:36Ik denk dat dat afhankelijk is van hoe oud je bent, hoe lang je samen bent, hoe hecht je was, hoe jij bent, wie je ex is en wat er gebeurd (is).
Voor mij heeft het een poosje geduurd er echt een punt achter te zetten. Makkelijk was het niet, maar wel de beste keuze.
Qiyara schreef: ↑24-11-2020 06:51Een relatie beëindigen hoeft niet altijd te maken te hebben met iets heftigs.
Mijn relatie is uit gegaan door een verschil in behoeften waar we niet uit konden komen. Terwijl we veel van elkaar houden. Best kut. Het was er ineens, dat het verschil onoverkomelijk werd en duidelijk voor beide dat dit dan zomaar het einde was van een heel fijne relatie.
Anders zou 1 van ons zich teveel aan moeten passen en dan verloochen je jezelf.
Jep. En dan kun je nog zoveel van elkaar houden, sommige verschillen zijn gewoon onoverkomelijk.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 24 november 2020 09:02
dinsdag 24 november 2020 09:05
Poeh.
Er zijn hier een heleboel topics waarvan ik denk; ik zou het uitmaken. Echter heb ik zelf ook een aantal topics geschreven waarbij anderen hetzelfde zouden denken over mij.
En het is nog steeds niet uit..
Ik heb 2 lange relaties gehad met kinderen waarbij ik er zeker een hele tijd over heb gedaan om een knoop door te hakken, maar ik heb ook gemerkt dat ik een grens heb. Als die is bereikt is het snel klaar. Het heeft allemaal te maken met je gevoel van veiligheid en zekerheid (mits er natuurlijk geen sprake is van partnergeweld) en zeker met kinderen vind ik dat je heel erg zeker van je zaak moet zijn dat iedereen beter af is zonder de relatie. Dus ook de kinderen. In mijn geval was het zo dat op het moment dat ik dat heel erg zeker wist, de knoop ook doorgehakt kon worden. Nu heb ik echter makkelijk praten; eigen huis en onafhankelijk. Daardoor ben je ook sneller zeker van je zaak dat je het alleen kunt. Verdriet en verwerking daargelaten, dat hoort bij elk afscheid.
Er zijn hier een heleboel topics waarvan ik denk; ik zou het uitmaken. Echter heb ik zelf ook een aantal topics geschreven waarbij anderen hetzelfde zouden denken over mij.
En het is nog steeds niet uit..Ik heb 2 lange relaties gehad met kinderen waarbij ik er zeker een hele tijd over heb gedaan om een knoop door te hakken, maar ik heb ook gemerkt dat ik een grens heb. Als die is bereikt is het snel klaar. Het heeft allemaal te maken met je gevoel van veiligheid en zekerheid (mits er natuurlijk geen sprake is van partnergeweld) en zeker met kinderen vind ik dat je heel erg zeker van je zaak moet zijn dat iedereen beter af is zonder de relatie. Dus ook de kinderen. In mijn geval was het zo dat op het moment dat ik dat heel erg zeker wist, de knoop ook doorgehakt kon worden. Nu heb ik echter makkelijk praten; eigen huis en onafhankelijk. Daardoor ben je ook sneller zeker van je zaak dat je het alleen kunt. Verdriet en verwerking daargelaten, dat hoort bij elk afscheid.
dinsdag 24 november 2020 09:16
Aan de ene kant vind ik dat zo vaag, maar aan de andere kant begrijp ik die mensen ook wel. Als is het soms maar op praktisch vlak. Alleen al woonruimte in je eentje betalen is vaak lastig. Of dat je dingen kunt overleggen.
Aan de andere kant, als je in een relatie blijft streven voor onafhankelijkheid (financieel/emotioneel/praktisch), dan kan dat toch alleen maar ten goede komen aan je relatie? Want dat blijf je eerder bij elkaar omdat je dat wilt, dan omdat je niet weg kunt/durft. In ieder geval zo is het in de mijne. We voor onszelf zorgen, maar het was leuker om samen te zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 24 november 2020 09:22
Klopt, door hun gebrek aan eigenwaarde blijven ze te lang in een vicieuze cirkel.Metallover schreef: ↑24-11-2020 04:23Ik denk dat het ook heel erg met eigenwaarde te maken heeft. Als mijn vriend tegen me liegt en me bedriegt dan ben ik toch echt liever zonder zo’n klootzak in mijn leven.
Je ziet -ook veel in te topics hier- dat vrouwen met weinig eigenwaarde vaak lang bij zo’n man blijven en de knoop niet doorhakken ook al weten ze dat de relatie niet goed voor hen is. Ze denken (onbewust) dat ze niet beter verdienen.
dinsdag 24 november 2020 09:32
Misschien. Maar er zijn ook gewoon mensen die oprecht nooit zouden blijven hangen in een relatie die hen niet gelukkig maakt.
Als je onafhankelijk bent en niet heilig gelooft in dat plaatje -en dat plaatje al zeker niet nodig hebt om gelukkig te zijn- wat veel mensen in hun hoofd hebben, waar je zogenaamd aan móet voldoen, zeker als je kinderen hebt. Dan is loslaten een stuk makkelijker.
Ik zie om mij heen dat vooral vrouwen met alle geweld dat traditionele “huisje, boompje, beestje” plaatje willen. En daardoor genoegen nemen met de meest ongezonde relaties. Veel vrouwen geloven namelijk (onbewust) dat je als vrouw pas iets waard bent als een man een relatie met je wil. Zij kunnen en willen dus absoluut niet zonder man/relatie.
Zelf geloof ik er juist in dat eigenwaarde het belangrijkst is. En onafhankelijkheid. Daarom zou ik van liefde/een relatie ook nooit een financiële verbintenis willen maken. En dat staat los van mijn liefde voor en vertrouwen in mijn partner. Ik vind gewoon dat liefde vrijwillig en ongedwongen hoort te zijn. En ik zit niet te wachten op het eventuele moment dat je niet meer samen verder wil, maar dan tegen enorme praktische problemen aanloopt (o.a. woningnood). Maar goed, ik ga off-topic.
dinsdag 24 november 2020 09:50
Bij mij persoonlijk heeft het te maken met mijn jeugd: als je opgroeit in een toxische omgeving, kan het later twee kanten opgaan: of je weet niet beter en je doet precies hetzelfde, of je denkt: ik heb al ellende genoeg gezien in mijn leven en ik weet in elk geval wat ik NIET wil. Ik kies dus enkel voor een relatie waar ik gelukkiger van word. Als dat niet meer zo is en er ook geen zicht is op verbetering, kan ik vrij makkelijk de knoop doorhakken. Wat niet wil zeggen dat dat dan niet verdrietig is. Maar ik ben liever alleen en gelukkig dan met zijn tweeën ongelukkig.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 24 november 2020 09:57
En wetende dat het niet beter gaat worden. Ik kan mij voorstellen als het een fase is, dat iemand denkt, hup schouder er onder en gaan. Maar vaak genoeg lees je zaken waarvan je weet, joh dit gaat gewoon niet veranderen, want iemand is gewoon zo!belgali schreef: ↑24-11-2020 09:50Bij mij persoonlijk heeft het te maken met mijn jeugd: als je opgroeit in een toxische omgeving, kan het later twee kanten opgaan: of je weet niet beter en je doet precies hetzelfde, of je denkt: ik heb al ellende genoeg gezien in mijn leven en ik weet in elk geval wat ik NIET wil. Ik kies dus enkel voor een relatie waar ik gelukkiger van word. Als dat niet meer zo is en er ook geen zicht is op verbetering, kan ik vrij makkelijk de knoop doorhakken. Wat niet wil zeggen dat dat dan niet verdrietig is. Maar ik ben liever alleen en gelukkig dan met zijn tweeën ongelukkig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 24 november 2020 10:12
Voor mijzelf sprekend is dit niet zo. Ik heb genoeg eigenwaarde. Verdiende eigenlijk altijd meer dan mijn partners. Heb mijn eigen koophuis, sociaal netwerk, alles goed voor elkaar.
Toch vond ik het heel moeilijk een relaties te verbreken. Ik heb dan ook nooit relaties gehad waarbij het zo duidelijk was. Vaak was er een soort sluimerend gevoel dat deze man het niet helemaal was. Maar geen grote ruzies, geweld of andere grootse problemen. Misschien dat ik dat soort moeilijke mannen al doorhad in de datingfase, of misschien heb ik gewoon geluk gehad.
dinsdag 24 november 2020 10:26
Ik worstel met een oud kind-pijn die opgeslagen ligt in mijn onderbewuste. Keer op keer probeert het kind in mij de liefde, aandacht en erkenning alsnog te krijgen die het zo heeft moeten missen. En dus heb ik al vaak veel te lang krampachtig vastgehouden aan relaties die echt niet goed voor me waren.
dinsdag 24 november 2020 18:59
Juist. Ik ben zo'n persoon die pas een relatie aangaat als het iets toevoegt, en geen moeite (of twijfel) gehad bij het verbreken wanneer het niet ging. Ik heb dus elke keer de relatie verbroken. En dan niet als in dat ik alleen opzoek ben naar de goede tijden en weg ben in slechte tijden. Ik geef het vaak veel kansen en doe moeite, maar ik ben niet bang om er een punt achter te zetten.belgali schreef: ↑24-11-2020 09:50Bij mij persoonlijk heeft het te maken met mijn jeugd: als je opgroeit in een toxische omgeving, kan het later twee kanten opgaan: of je weet niet beter en je doet precies hetzelfde, of je denkt: ik heb al ellende genoeg gezien in mijn leven en ik weet in elk geval wat ik NIET wil. Ik kies dus enkel voor een relatie waar ik gelukkiger van word. Als dat niet meer zo is en er ook geen zicht is op verbetering, kan ik vrij makkelijk de knoop doorhakken. Wat niet wil zeggen dat dat dan niet verdrietig is. Maar ik ben liever alleen en gelukkig dan met zijn tweeën ongelukkig.
Mijn hele leven kom ik mensen waarvan ik denk: ik zou zo nooit met jou willen ruilen. Duizend keer liever in een leeg huis thuiskomen, alleen op de bank zitten, in een leeg bed slapen dan jouw relatie. En ook een aantal met super heftige situaties die om allerlei redenen niet scheiden. Echt, no way..
woensdag 25 november 2020 15:01
O ja, dat zijn niet de makkelijkste, want je zoekt toch een echte reden om het uitmaken.madamecannibale schreef: ↑24-11-2020 10:12Voor mijzelf sprekend is dit niet zo. Ik heb genoeg eigenwaarde. Verdiende eigenlijk altijd meer dan mijn partners. Heb mijn eigen koophuis, sociaal netwerk, alles goed voor elkaar.
Toch vond ik het heel moeilijk een relaties te verbreken. Ik heb dan ook nooit relaties gehad waarbij het zo duidelijk was. Vaak was er een soort sluimerend gevoel dat deze man het niet helemaal was. Maar geen grote ruzies, geweld of andere grootse problemen. Misschien dat ik dat soort moeilijke mannen al doorhad in de datingfase, of misschien heb ik gewoon geluk gehad.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
