Relaties
alle pijlers
Relatie met mijn "therapeut"
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:25
Mijn vriend en ik zijn nu een paar maanden samen. Nu is het zo dat zijn leven best "normaal" verlopen is vergeleken met het mijne. Hij heeft ook wel zijn tegenslagen gehad maar toch anders dan wat ik heb meegemaakt.
Zo heb ik een erg problematische relatie met beide ouders. Vader die ik amper spreek en moeder is ook niet zoals de meeste mensen een band hebben met hun moeder. Daarnaast spelen er nog wat meer dingen die het allemaal niet echt makkelijk maken voor mij en waar ik me ook regelmatig zorgen om maak.
Nu ben ik best zeker van mezelf in bepaalde dingen maar juist in bovenstaande onderwerpen vraag ik vaak advies aan mijn vriend. Hij heeft er een andere kijk op dan ik. Nu merken we beide dat dit een beetje de verkeerde kant op aan het gaan is. Ik krijg echt het gevoel dat hij mijn therapeut aan het worden is en zo'n beetje mijn levenspad aan het bepalen is.
Natuurlijk heb ik mijn eigen leven in de hand maar ik ben gewoon zo ontzettend moe van alles (lichamelijk en in mijn hoofd). Dat het dan zo makkelijk is om hem dan beslissingen te laten nemen omdat ik zelf moe ben en weinig puf heb om er echt mee bezig te zijn.
Een heel verhaal maar wat nu dus moeilijk is hieraan. Hoe doorbreken ik dit patroon van mezelf en hoe doorbreken wij samen dit stiekem ingeslopen patroon? Herkent iemand zich hierin?
Zo heb ik een erg problematische relatie met beide ouders. Vader die ik amper spreek en moeder is ook niet zoals de meeste mensen een band hebben met hun moeder. Daarnaast spelen er nog wat meer dingen die het allemaal niet echt makkelijk maken voor mij en waar ik me ook regelmatig zorgen om maak.
Nu ben ik best zeker van mezelf in bepaalde dingen maar juist in bovenstaande onderwerpen vraag ik vaak advies aan mijn vriend. Hij heeft er een andere kijk op dan ik. Nu merken we beide dat dit een beetje de verkeerde kant op aan het gaan is. Ik krijg echt het gevoel dat hij mijn therapeut aan het worden is en zo'n beetje mijn levenspad aan het bepalen is.
Natuurlijk heb ik mijn eigen leven in de hand maar ik ben gewoon zo ontzettend moe van alles (lichamelijk en in mijn hoofd). Dat het dan zo makkelijk is om hem dan beslissingen te laten nemen omdat ik zelf moe ben en weinig puf heb om er echt mee bezig te zijn.
Een heel verhaal maar wat nu dus moeilijk is hieraan. Hoe doorbreken ik dit patroon van mezelf en hoe doorbreken wij samen dit stiekem ingeslopen patroon? Herkent iemand zich hierin?
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:30
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:31
Misschien een optie om een echte therapeut te gaan zoeken? Dan kan die dat stuk van je vriend weer terugnemen, en dan is het bij iemand waar het hoort. Lijkt me niet prettig als je partner in een therapeutenrol zit, niet gezond voor je relatie, omdat je dan een ongelijke basis kunt krijgen.
Met een echte therapeut wordt het als het goed is voor jou ook makkelijker om je leven zelf weer in de hand te krijgen en je eigen beslissingen te nemen:). En misschien dat je vriend ook zal moeten "afleren" om zaken uit je handen te nemen, waardoor je wel zelf moet gaan doen.
Terug naar de basis en weer gewoon vriend/vriendin zijn...zal jullie allebei wat moeite kosten, maar het zal vast lukken!
Succes!
Met een echte therapeut wordt het als het goed is voor jou ook makkelijker om je leven zelf weer in de hand te krijgen en je eigen beslissingen te nemen:). En misschien dat je vriend ook zal moeten "afleren" om zaken uit je handen te nemen, waardoor je wel zelf moet gaan doen.
Terug naar de basis en weer gewoon vriend/vriendin zijn...zal jullie allebei wat moeite kosten, maar het zal vast lukken!
Succes!
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:36
Je kunt natuurlijk ook afspreken met je vriend dat hij je afremt op het moment dat je dingen bespreekt die meer bij je therapeut horen. Dan zal hij zich wel erg bewust moeten zijn van wat er bij de therapeut hoort en wat nog gewoon bij hem besproken kan worden. Neem je vriend anders een mee naar je therapeut als die terug is van vakantie.
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:43
Misschien moet je de dingen die je dwars zitten op papier zetten, in plaats van tegen je vriend vertellen.
Heb je meteen een mooi document voor je peut. Moet je wel even spelregels maken met je vriend, maar misschien dat het je wel helpt? Je bent e.e.a. wel kwijt, maar belast niet je vriend ermee. Sterkte meid!
Heb je meteen een mooi document voor je peut. Moet je wel even spelregels maken met je vriend, maar misschien dat het je wel helpt? Je bent e.e.a. wel kwijt, maar belast niet je vriend ermee. Sterkte meid!
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:54
Bedankt iig iedereen voor de snelle reacties. De afgelopen tijd zijn dingen zich nogal op gaan stapelen en kon ik door de problemenbomen het bos niet meer zien. Omdat mijn therapeut dus op vakantie was ben ik echt alles met mijn vriend gaan bespreken.
Ik ga zeker ook gebruik maken van jullie tips. Eerst iets opschrijven en zelf mee bezig gaan ipv gelijk maar mijn vriend op te bellen om te vragen wat hij ervan vind. Ik bedoel ik kan voor mezelf ook nadenken en het is mijn leven. Hij moet niet mijn beslissingen voor me gaan nemen.
Ik ga zeker ook gebruik maken van jullie tips. Eerst iets opschrijven en zelf mee bezig gaan ipv gelijk maar mijn vriend op te bellen om te vragen wat hij ervan vind. Ik bedoel ik kan voor mezelf ook nadenken en het is mijn leven. Hij moet niet mijn beslissingen voor me gaan nemen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 21:03
Ik hoop dat het je helpt! Wel goed dat je zelf ziet dat je iets moet veranderen trouwens. Heb je geen vriendinnen tegen wie je af en toe eens 'aan kan zeuren'? Kan ook helpen.
Wat je ook doet, ik hoor voor je je dat je snel weer een beetje overzicht en grip krijgt op je leven. Die lieve vent heb je vast!
Wat je ook doet, ik hoor voor je je dat je snel weer een beetje overzicht en grip krijgt op je leven. Die lieve vent heb je vast!
vrijdag 8 augustus 2008 om 22:01
Ik heb zeker wel vriendinnen maar dat van mijn ouders vind ik te privé en niet fijn om het er met hen over te hebben. En en zijn ook wel dingen waarvoor ik naar de psych ga en dat bespreek ik normaal allemaal met hem. Vandaag ging echt ineens t lampje bij mij en mijn vriend branden dat we een beetje op de verkeerde weg zaten.
zaterdag 9 augustus 2008 om 13:57
Hej beautifulmind!
Ik heb net even de berichtjes van dit topic gelezen en denk dat het heel goed is dat jullie beseffen dat jullie een beetje op de verkeerde weg zaten...besef is een stap naar veranding...zonder besef dat iets niet helemaal goed loopt, zal je het (nut van) ook niet veranderen.
Heel veel succes, zie problemen als een uitdaging om ze aan te pakken. Mensen kan je zelf niet veranderen, maar jezelf wel!
Sterkte met alles, want ja...het is niet altijd makkelijk (maar volgens mij heb je een hele lieve vriend naast je staan die er voor je is)!
Ik heb net even de berichtjes van dit topic gelezen en denk dat het heel goed is dat jullie beseffen dat jullie een beetje op de verkeerde weg zaten...besef is een stap naar veranding...zonder besef dat iets niet helemaal goed loopt, zal je het (nut van) ook niet veranderen.
Heel veel succes, zie problemen als een uitdaging om ze aan te pakken. Mensen kan je zelf niet veranderen, maar jezelf wel!
Sterkte met alles, want ja...het is niet altijd makkelijk (maar volgens mij heb je een hele lieve vriend naast je staan die er voor je is)!
