Relatie met zussen

Mijn broer(tje) en ik zijn elkaars beste vrienden. We zien elkaar een paar keer per week en we spreken elkaar bijna elke dag. We lijken ook enorm op elkaar, zowel innerlijk als uiterlijk. Ik geloof niet dat ik zozeer merk dat ik ouder ben. Wel verantwoordelijker maar dat is denk ik meer een kwestie van karakter. Ik ben erg blij met hoe het tussen ons gaat in ieder geval!

Ik heb een goede relatie met mijn zusjes.. Vroeger veel haat en nijd (met een korreltje zout) en veel ruzies. Maar nu we allemaal ouder en gelukkig ook vooral wijzer worden, wordt de band steeds hechter. We zien elkaar niet elke week omdat ik een paar uur reizen van ze af woon. Maar we hebben wel regelmatig contact en gaan binnenkort samen naar een musical toe. Mijn vriend heeft een slechte band met zijn zus en als ik dat zie hoe zij met elkaar omgaan dan kan ik daar soms best "verdrietig" om worden. Omdat ik het zelf heel belangrijk vind dat ik een goede band blijf houden met mijn zusjes.

De relatie met mijn zus is lange tijd slecht geweest. Zij was eigenlijk altijd jaloers op mij en zag mij als heilig boontje. Naarmate we ouder worden is deze relatie zeker veranderd. We gaan zelfs, samen met onze mannen, op vakantie. Zo'n jaar of 8 geleden had dat nog niet gekunt, dan hadden we elkaar letterlijk de hersens ingeslagen. Maar ja, je wordt beide ouder, komt in een rustiger vaarwater, maakt meer mee, ziet en hoort meer enz. enz. De relatie is nu leuk, maar niet intensief. Wel is de relatie me nu dierbaar, dit i.t.t. 10 jaar geleden.

Met 1 zus heb ik al 17 (!!) jaar geen contact. Das mn oudste zus, en die wil het niet meer. (Via allerlei instanties en de gewone weg van alles geprobeerd, met mn ouders etc, ook geen contact meer)



Met mn broer, die in het buitenland woont, heb ik heel veel en heel goed contact. (Lang leve Google Talk!)



En mn jongste 2 zusjes, (Ik ben de middelste) heb ik ook wekelijks contact, paar keer per week. Ze passen soms op mn kinderen, of we gaan samen eten en stappen.



Ja, ben blij dat ik ze heb!!

Ik ben de oudste van vier en heb met mijn 1,5jaar jongere broer veel te verduren gehad. Sinds ruim twee jaar woon ik niet meer thuis en is de relatie heel erg verbeterd. Vroeger hadden we vaak ruzie en nu kunnen we lekker kletsen over van alles en nog wat. Met de broer daaronder scheel ik 4 jaar en dat is altijd leuk geweest. Hij belt nu ook nog heel vaak uit zichzelf en komt zelfs vaak eten en blijft dan tot laat hangen. Mijn zusje is 9 jaar jonger en daardoor echt "klein", hoewel nu niet echt meer. Toen zij naar de middelbare school ging, kwam ik haar van feestjes halen met de auto, dat was stoer, niemand bij haar in de klas had dat! Die relatie is nu wel veranderd. Krijg je na een feestje een sms over dat ze gezoend heeft met een jongen waar ze niks mee wil, maar de jongen die ze leuk vindt stond er bij, wat nu? Ik voel me soms net die vrouw in de middenkatern van de Fancy

Wat dat betreft is het net alsof je pas, als je elkaar nog maar eens per week in plaats van meedere keren per dag ziet, beseft wat je aan elkaar hebt. Ik bel mijn moeder ook regelmatig, terwijl ik onze relatie toen ik thuis woonde niet extreem goed zou noemen. Volwassenheid en afstand veranderen een boel. Ik wilde dat mijn gevoel altijd zo was geweest, ook toen ik thuis woonde! Jammer dat je je de strubbelingen altijd zo goed kunt herinneren en dat je het (waarschijnlijk overheersende) geluk daardoor zo laat ondersneeuwen.

Maar goed, daar zijn dit soort topics voor toch? Heerlijk gevoel zo op de maandag middag!

Ach ik heb zo'n zus die geen kinderen heeft en die dan 's avonds belt en uren wil doorkletsen over haar kat of zo. Net als je aan het kijken bent naar dwdd.... Zucht......

Ik heb 2 zussen, 1 zus is 7 jaar ouder en de andere zus is 2 jaar jonger. Vroeger trok ik heel veel op met mijn jongste zus. Tegenwoordig trek ik meer op met mijn oudste zus. Eigenlijk is die relatie beter dan toen we nog kind waren. Ik ben blij met mijn zussen.

Ik heb een zus, zij is anderhalf jaar jonger. Zij is gehandicapt en (daardoor?) erg in zichzelf gekeerd, en dat heeft onze relatie vroeger veel beinvloedt. Zij kreeg altijd de meeste aandacht en ik had het idee dat ik daardoor (niet letterlijk gezegd door mijn ouders) heel braaf moest zijn omdat zij al zoveel te doen hadden met mijn zus.



Nadat wij allebei de 20 gepasseerd waren, zijn we meer naar elkaar toegegroeid, samen op vakantie, dagje stadten etc.



Nu heb ik 2 kinderen en zij heeft al tijden een vaste relatie. Eerst zagen we elkaar nog regelmatig, maar er is nu helaas weinig meer wat ons nog bindt. Zij heeft een aantal (zweverige)assertieviteits-cursussen gevolgd en daarmee probeert zij oud zeer een plekje te geven. Wat zij niet in de gaten heeft is dat zij met haar 'assertieve' opmerkingen mij keer op keer enorm kwetst. Ik heb haar daar over aansgeproken, maar de boodschap komt niet over. Ze heeft nu geleerd alles vanuit haar punt te zien, en hoe ik mij daaronder voel is mijn probleem



Ik voel mij heel verdrietig door het feit dat wij steeds meer van elkaar vervreemden. Ik heb het laatste half jaar zeker elke maand een voorstel gedaan om elkaar te zien (met/zonder mannen/kinderen, flexibel in datum etc) maar ik krijg gewoon geen gehoor. De enige keren dat wij elkaar gezien hebben, was omdat we toevallig zelfde tijd bij onze ouders waren.



Maar toch ook wel de ervaring dat wij na de puberteit naar elkaar toegegroeid zijn. Ik vind het ook wel leuk de broer/zus verhalen te lezen. Ik heb namelijk een dochter en een zoon, ben heel benieuwd naar hun relatie in de toekomst. (nu bestaat die nog uit speelgoed van elkaar afpakken, ze zijn 1 en 3 jaar)



Ingmagh, dat lijkt mij supergrappig al die verhalen

Mevrouw K, al 17 jaar! Wat een tijd zeg, er zal vast wel reden voor zijn, het is haast niet te overzien zo'n periode. Hoe oud waren jullie toen?

Mijn zus is 6 jaar ouder dan mij. Dat verschil is nauwelijks meer merkbaar. Ik denk dat ze zich vroeger wel aan mij geergerd heeft als zijnde het kleine zusje. Ik vond het altijd reuze interessant als haar vrienden over de vloer kwamen, en ging er dan ook graag bijzitten.



Naarmate we ouder werden, werd de band steeds beter. Het leeftijdsverschil maakte toen ook niks meer uit. We gaan samen op stap, onze vrienden kunnen het prima samen vinden, gaan regelmatig bij elkaar op bezoek, en mailen vrijwel iedere dag. We zijn zelfs 2 jaar geleden met zn 4en op wintersport geweest, en dat is heel goed bevallen. Kortom: gaat nu prima. Vroeger zaten we in totaal andere levensfases.