Relaties
alle pijlers
relatie uit na 6 jaar
zondag 6 april 2008 om 21:52
Ik zal hier de zoveelste zijn die verteld over een verbroken relatie maar hoop dat jullie toch ook mijn verhaal willen lezen, en sowieso is het fijn om alles van me af te schrijven..
Ik ben 23 en sinds 6 weken is mijn relatie van bijna 6 jaar uitgegaan. Hij heeft het uitgemaakt, voor mij geheel onverwachts. Toen hij bij me was gaf hij als reden dat hij niet meer het goede gevoel erbij had, zijn gevoel was weg en hij was niet echt meer verliefd. Nou vind ik dat niet zo heel erg gek na 6 jaar.. dan gaat dat ook wel een btje over.. wat wel rot is, is dat hij zegt dat hij niet echt blij meer was als ik kwam, het was niet echt meer heel spannend de laatste tijd en dat zag hij niet meer goedkomen. Wel was het altijd nog heel erg gezellig en fijn en had hij ook nog steeds gewoon behoefte aan sex met mij. Daarom heb ik ook nooit iets aan hem gemerkt en dat maakt het nu zo moeilijk.
We hadden zelfs plannen om na de zomer samen te gaan wonen en hij heeft dat ook nog aan iedereen lopen verkondigen 3 weken voordat hij het uitmaakte. Alles ging super met ons en we waren opzoek naar een huisje. En 3 weken later is alles kapot... Hij heeft er niet over gepraat, niet met mij, niet met zn vrienden. Het is echt een abrupte beslissing geweest. Maar hij zegt nu dat dat niet altijd verkeerd hoeft te zijn. Alleen is het in mijn ogen helemaal nog niet klaar omdat we zoveel plannen hadden..
Hij woont in een studentenhuis met 13 anderen. Vorig jaar is daar een meisje komen wonen en vanaf t begin konden ze het al goed met elkaar vinden. De laatste tijd had ik wel een beetje het gevoel dat zij hem leuker vond dat alleen aardig en vond haar ook niet zo aardig naar mij toe. Ik heb dat tegen hem gezegd en hij zei dat het niets was, ik me druk maakte om niks en dat ze het gewoon gezellig hadden. Hij kon gewoon goed met haar opschieten. Dat nam ik van hem aan en ik zei dat hij ook niet voor mij hoefde te veranderen, ik wilde alleen zeker weten dat er niks was. Hij zei toen nog: stel dat ze me leuk vind, dan weet je dat ik toch lekker voor altijd van jou ben. Dat was een maand voordat hij het uitmaakte.
Op het moment dat hij bij me was heb ik hem ook gevraagd of ie niet met iemand anders in zn hoofd zat, omdat ik er gewoon niets van begreep. Hij zei toen dat dat niet zo was, dat hij dat anders meteen wel had gezegd. Dat nam ik toen van m aan. Ik heb later nog een x of 3 aan de telefoon gevraagd of het ECHT niet zo was, en weer kreeg ik een nee te horen. Na een week heeft ie in een mail een btje uitgelegd hoe en wat en waarom hij er mee wilde stoppen, hij vond het nog te vroeg om mij te zien. Hierin vertelde ie uiteindelijk ook dat hij tegen me had gelogen en WEL verliefd was geworden op iemand anders. Precies wat ik dacht. Dus toch zijn huisgenootje.. Ik was er kapot van en boos over het feit dat ie dit niet ''normaal'' met me had besproken, ik had verwacht dat dit toch wel kon na zo'n lange relatie.
Hij zegt nu alleen dat dit niet de reden is waarom hij er een punt achter heeft gezet. Alleen ben ik er van overtuigd dat, als zij daar niet was komen wonen het waarschijnlijk heel anders was gelopen. Hij zegt dat hij denkt dat het anders ook niet meer heel lang had geduurd, maar waarom kan ie niet goed uitleggen, dat is zijn gevoel en daar moet ik het dan maar mee doen. Hij is nu ook gelukkig, dan zou ik het toch moeten begrijpen? Nou nee dus.
Tijdens uitgaan is hij ook wel eens meisjes tegen gekomen waar hij over nadacht zei ie maar daar heeft ie nooit wat mee gedaan. Ik vind het ook helemaal niet raar dat ie naar andere meisjes kijkt, ik heb mn ogen ook heus niet dicht.
Maar ik heb nu wel t gevoel dat hij verliefdheid en liefde door elkaar haalt. Hij wil ook graag vrienden blijven en me niet helemaal kwijt raken op de lange termijn omdat we zo lekker kunnen ouwehoeren... Ook zegt hij telkens nog hoe mooi ik ben, dat hij er nu achter HOE mooi ik eigenlijk ben, nu hij om zich heen kijkt en als ik met m msn wil hij telkens de webcam aan om me even te zien.
Ik kan er slecht tegen hoe nuchter hij over alles doet. Hij doet alsof t allemaal niks is en alsof ie er al overheen is. Maar dat kan ik me gewoon niet voorstellen na zolang samen te zijn geweest waarin alles altijd fijn en gezellig was, we nooit ruzie hebben gehad en hij altijd met me wilde knuffelen, altijd aan me zat.
Iedereen uit onze omgeving is ook verbijsterd. We waren echt een setje en niemand had dit verwacht. Ook voor zn vrienden en huisgenoten kwam dit als een complete verrassing.
Daarom vind ik het zo moeilijk om hem los te laten, ik leef al 6 weken in een soort van droom, het ongeloof dat alles wat je hebt opgebouwd ineens weg is.
Ik kan ook maar niet aan zijn verstand brengen dat het met iedereen na 6 jaar minder wordt, je ook een vertrouwensband hebt opgebouwd en het niet meer even spannend is maar wel weet wat je aan elkaar hebt. Dat ziet hij dan wel weer zegt hij dan..
Doordat hij nog steeds dingen zegt over hoe mooi ik ben en dat ik superlief ben geeft hij niet concreet aan dat het ECHT over is. Hij zegt wel dat ik niet moet hopen op dat het nog goed komt omdat hij daar nu echt niet mee bezig is.
Soms denk ik dat het feit dat we zo jong waren ook heeft meegespeeld. Ik heb het gevoel dat hij vrij wil zijn en wil weten wat er nog meer rondloopt. Hij wil ook graag reizen en nu staat niets hem meer in de weg. Maar dat zijn ook dingen die je moet kunnen bespreken in een relatie en dat ziet hij gewoon niet en dat maakt me boos dat hij dan zomaar alles weggooit.
Hij zegt ook dat als alles perfect zou zijn geweest hij dat ook niet als probleem had gezien, hij ook geen behoefte had gehad aan vrijheid. Maarja, wanneer is een relatie helemaal perfect denk ik dan? Aan elke relatie moet gewerkt worden, en daar heeft ie geen zin in om het maar even hard te zeggen. Als t niet vanzelf gaat, werkt t niet meer.. maar zo denk ik er niet over.
Ik heb nu wel besloten dat ik even geen contact meer wil omdat ik gewoon merk dat als ik m spreek, ik eigenlijk niet vrolijker word. Ik zoek naar dingen die ik niet vind, omdat ik nog steeds een soort hoop heb. Ik ga gesprekken met hem met een hele andere intentie aan dan hij. Hij wil vrienden zijn en gedraagt zich ook echt al zo, ik kan niet besgrijpen hoe hij kan denken dat dat nu al kan..?
Ik wil van jullie graag horen hoe jullie over mijn verhaal denken, misschien moeilijk om te beoordelen en voor het verdere verloop van onze relatie zal het geen toegevoegde waarde hebben, maar ik hoor gewoon graag van anderen hoe zij hierover denken als buitenstaanders..
Ik ben 23 en sinds 6 weken is mijn relatie van bijna 6 jaar uitgegaan. Hij heeft het uitgemaakt, voor mij geheel onverwachts. Toen hij bij me was gaf hij als reden dat hij niet meer het goede gevoel erbij had, zijn gevoel was weg en hij was niet echt meer verliefd. Nou vind ik dat niet zo heel erg gek na 6 jaar.. dan gaat dat ook wel een btje over.. wat wel rot is, is dat hij zegt dat hij niet echt blij meer was als ik kwam, het was niet echt meer heel spannend de laatste tijd en dat zag hij niet meer goedkomen. Wel was het altijd nog heel erg gezellig en fijn en had hij ook nog steeds gewoon behoefte aan sex met mij. Daarom heb ik ook nooit iets aan hem gemerkt en dat maakt het nu zo moeilijk.
We hadden zelfs plannen om na de zomer samen te gaan wonen en hij heeft dat ook nog aan iedereen lopen verkondigen 3 weken voordat hij het uitmaakte. Alles ging super met ons en we waren opzoek naar een huisje. En 3 weken later is alles kapot... Hij heeft er niet over gepraat, niet met mij, niet met zn vrienden. Het is echt een abrupte beslissing geweest. Maar hij zegt nu dat dat niet altijd verkeerd hoeft te zijn. Alleen is het in mijn ogen helemaal nog niet klaar omdat we zoveel plannen hadden..
Hij woont in een studentenhuis met 13 anderen. Vorig jaar is daar een meisje komen wonen en vanaf t begin konden ze het al goed met elkaar vinden. De laatste tijd had ik wel een beetje het gevoel dat zij hem leuker vond dat alleen aardig en vond haar ook niet zo aardig naar mij toe. Ik heb dat tegen hem gezegd en hij zei dat het niets was, ik me druk maakte om niks en dat ze het gewoon gezellig hadden. Hij kon gewoon goed met haar opschieten. Dat nam ik van hem aan en ik zei dat hij ook niet voor mij hoefde te veranderen, ik wilde alleen zeker weten dat er niks was. Hij zei toen nog: stel dat ze me leuk vind, dan weet je dat ik toch lekker voor altijd van jou ben. Dat was een maand voordat hij het uitmaakte.
Op het moment dat hij bij me was heb ik hem ook gevraagd of ie niet met iemand anders in zn hoofd zat, omdat ik er gewoon niets van begreep. Hij zei toen dat dat niet zo was, dat hij dat anders meteen wel had gezegd. Dat nam ik toen van m aan. Ik heb later nog een x of 3 aan de telefoon gevraagd of het ECHT niet zo was, en weer kreeg ik een nee te horen. Na een week heeft ie in een mail een btje uitgelegd hoe en wat en waarom hij er mee wilde stoppen, hij vond het nog te vroeg om mij te zien. Hierin vertelde ie uiteindelijk ook dat hij tegen me had gelogen en WEL verliefd was geworden op iemand anders. Precies wat ik dacht. Dus toch zijn huisgenootje.. Ik was er kapot van en boos over het feit dat ie dit niet ''normaal'' met me had besproken, ik had verwacht dat dit toch wel kon na zo'n lange relatie.
Hij zegt nu alleen dat dit niet de reden is waarom hij er een punt achter heeft gezet. Alleen ben ik er van overtuigd dat, als zij daar niet was komen wonen het waarschijnlijk heel anders was gelopen. Hij zegt dat hij denkt dat het anders ook niet meer heel lang had geduurd, maar waarom kan ie niet goed uitleggen, dat is zijn gevoel en daar moet ik het dan maar mee doen. Hij is nu ook gelukkig, dan zou ik het toch moeten begrijpen? Nou nee dus.
Tijdens uitgaan is hij ook wel eens meisjes tegen gekomen waar hij over nadacht zei ie maar daar heeft ie nooit wat mee gedaan. Ik vind het ook helemaal niet raar dat ie naar andere meisjes kijkt, ik heb mn ogen ook heus niet dicht.
Maar ik heb nu wel t gevoel dat hij verliefdheid en liefde door elkaar haalt. Hij wil ook graag vrienden blijven en me niet helemaal kwijt raken op de lange termijn omdat we zo lekker kunnen ouwehoeren... Ook zegt hij telkens nog hoe mooi ik ben, dat hij er nu achter HOE mooi ik eigenlijk ben, nu hij om zich heen kijkt en als ik met m msn wil hij telkens de webcam aan om me even te zien.
Ik kan er slecht tegen hoe nuchter hij over alles doet. Hij doet alsof t allemaal niks is en alsof ie er al overheen is. Maar dat kan ik me gewoon niet voorstellen na zolang samen te zijn geweest waarin alles altijd fijn en gezellig was, we nooit ruzie hebben gehad en hij altijd met me wilde knuffelen, altijd aan me zat.
Iedereen uit onze omgeving is ook verbijsterd. We waren echt een setje en niemand had dit verwacht. Ook voor zn vrienden en huisgenoten kwam dit als een complete verrassing.
Daarom vind ik het zo moeilijk om hem los te laten, ik leef al 6 weken in een soort van droom, het ongeloof dat alles wat je hebt opgebouwd ineens weg is.
Ik kan ook maar niet aan zijn verstand brengen dat het met iedereen na 6 jaar minder wordt, je ook een vertrouwensband hebt opgebouwd en het niet meer even spannend is maar wel weet wat je aan elkaar hebt. Dat ziet hij dan wel weer zegt hij dan..
Doordat hij nog steeds dingen zegt over hoe mooi ik ben en dat ik superlief ben geeft hij niet concreet aan dat het ECHT over is. Hij zegt wel dat ik niet moet hopen op dat het nog goed komt omdat hij daar nu echt niet mee bezig is.
Soms denk ik dat het feit dat we zo jong waren ook heeft meegespeeld. Ik heb het gevoel dat hij vrij wil zijn en wil weten wat er nog meer rondloopt. Hij wil ook graag reizen en nu staat niets hem meer in de weg. Maar dat zijn ook dingen die je moet kunnen bespreken in een relatie en dat ziet hij gewoon niet en dat maakt me boos dat hij dan zomaar alles weggooit.
Hij zegt ook dat als alles perfect zou zijn geweest hij dat ook niet als probleem had gezien, hij ook geen behoefte had gehad aan vrijheid. Maarja, wanneer is een relatie helemaal perfect denk ik dan? Aan elke relatie moet gewerkt worden, en daar heeft ie geen zin in om het maar even hard te zeggen. Als t niet vanzelf gaat, werkt t niet meer.. maar zo denk ik er niet over.
Ik heb nu wel besloten dat ik even geen contact meer wil omdat ik gewoon merk dat als ik m spreek, ik eigenlijk niet vrolijker word. Ik zoek naar dingen die ik niet vind, omdat ik nog steeds een soort hoop heb. Ik ga gesprekken met hem met een hele andere intentie aan dan hij. Hij wil vrienden zijn en gedraagt zich ook echt al zo, ik kan niet besgrijpen hoe hij kan denken dat dat nu al kan..?
Ik wil van jullie graag horen hoe jullie over mijn verhaal denken, misschien moeilijk om te beoordelen en voor het verdere verloop van onze relatie zal het geen toegevoegde waarde hebben, maar ik hoor gewoon graag van anderen hoe zij hierover denken als buitenstaanders..
zondag 6 april 2008 om 22:00
Ik kan er weinig over zeggen Noukaah. Behalve je veel sterkte wensen. En ik denk dat je er goed aan doet voor je eigen gevoel even geen contact met hem te leggen, want dan hou je idd hoop.
Verder kan ik er gewoon echt weinig over zeggen. Mijn relatie loopt zelf niet zoals deze hoort te lopen, dus ben de laatste die advies erover zou moeten geven. Hoewel geven altijd makkelijker is dan opvolgen.
Denk vooral nu even aan jezelf, laat t even een plekje krijgen en probeer vooral even leuke dingen te gaan doen en niet thuis alleen maar zitten piekeren!
Veel sterkte en dikke knuffel!
Verder kan ik er gewoon echt weinig over zeggen. Mijn relatie loopt zelf niet zoals deze hoort te lopen, dus ben de laatste die advies erover zou moeten geven. Hoewel geven altijd makkelijker is dan opvolgen.
Denk vooral nu even aan jezelf, laat t even een plekje krijgen en probeer vooral even leuke dingen te gaan doen en niet thuis alleen maar zitten piekeren!
Veel sterkte en dikke knuffel!
zondag 6 april 2008 om 22:04
wat vervelend en verdrietig dat je relatie uit is! als hij echt van je houd had hij wel met je gepraat om dingen goed uit te leggen. en ik snap dat je moeite hebt om hem te zien en spreken en gewoon als vrienden door te gaan. het zou denk ik wel een tijdje duren voor dat je hier over heen bent. als ik jou was zou ik voor veel afleiding zorgen en er veel over praten. ik wil je heel veel sterkte wensen! groetjes djinnie
zondag 6 april 2008 om 23:02
Was hij voor jouw je eerste grote liefde Noukah? Kan me voorstellen dat als jij nog erg gek op hem bent dan elkaar nog als goede vrienden te zien.Geef hem de ruimte waar die nu waarschijnlijk behoefte aan heeft om zich verder te ontplooien,want jullie zijn nog wel erg jong en wie weet komt ie er dan toch wel achter dat jij het wel voor hem bent.
maandag 7 april 2008 om 08:16
Hee Noukaah, wat rot voor je meid....
Inderdaad, gooi hem uit je hyves en van je MSN en uit je telefoon. Je hebt er niks aan om toch steeds met hem geconfroteerd te worden want je verdriet moet slijten en dan zijn al die hedendaagse communicatiemiddelen juist heel onhandig, zegt oma Leo, die bijna 40 is en het nog met brieven en een bakelieten telefoon moest doen, ten tijde van haar eerste liefde.
Dat hij aangeeft dat je geen hoop meer moet hebben vind ik wel redelijk concreet hoor trouwens. Hij wil geen relatie meer en een relatie heb je samen, dus die hoop kun je inderdaad het beste maar laten vervliegen en dat betekent dat je hard moet zijn voor jezelf, ondanks je verdriet. Als je wegzwijmelt in een liefdesverdrietdroom, roep jezelf dan tot de orde. Probeer je ex zoveel mogelijk uit je (dag)dromen te weren. Over is over en uit is uit.
Dat is heel erg vervelend voor jou maar je zult zien dat als je jezelf echt de kans geeft en hem echt uit je leven gooit, hoe mooi hij ook zegt dat je bent, dat je er dan ook weer uit klimt, uit die put waar je nu in zit. Je moet maar zo denken, je bent beeldschoon maar blijkbaar niet beeldig genoeg om van te blijven houden (voor hem dan). Er komt echt weer een andere man die je geweldig vindt.
Zorg ervoor dat dat iemand is die iedere dag weer happy is dat jij zijn vriendin bent, in woord en gebaar!
Inderdaad, gooi hem uit je hyves en van je MSN en uit je telefoon. Je hebt er niks aan om toch steeds met hem geconfroteerd te worden want je verdriet moet slijten en dan zijn al die hedendaagse communicatiemiddelen juist heel onhandig, zegt oma Leo, die bijna 40 is en het nog met brieven en een bakelieten telefoon moest doen, ten tijde van haar eerste liefde.
Dat hij aangeeft dat je geen hoop meer moet hebben vind ik wel redelijk concreet hoor trouwens. Hij wil geen relatie meer en een relatie heb je samen, dus die hoop kun je inderdaad het beste maar laten vervliegen en dat betekent dat je hard moet zijn voor jezelf, ondanks je verdriet. Als je wegzwijmelt in een liefdesverdrietdroom, roep jezelf dan tot de orde. Probeer je ex zoveel mogelijk uit je (dag)dromen te weren. Over is over en uit is uit.
Dat is heel erg vervelend voor jou maar je zult zien dat als je jezelf echt de kans geeft en hem echt uit je leven gooit, hoe mooi hij ook zegt dat je bent, dat je er dan ook weer uit klimt, uit die put waar je nu in zit. Je moet maar zo denken, je bent beeldschoon maar blijkbaar niet beeldig genoeg om van te blijven houden (voor hem dan). Er komt echt weer een andere man die je geweldig vindt.
Zorg ervoor dat dat iemand is die iedere dag weer happy is dat jij zijn vriendin bent, in woord en gebaar!
maandag 7 april 2008 om 08:56
Hey Noukaah,
Wat vervelend voor je dat je relatie na zo lang uit is!
Als ik jou was zou ik je hoofd niet breken over wat de reden is geweest dat hij het heeft uitgemaakt. Concentreer je maar lekker op jezelf en je eigen verdriet. Wat Eleonora al zei; hij is best wel concreet geweest door te zeggen dat je geen hoop meer moet hebben..Verbreek alle contacten met hem. Het zal zwaar zijn, vooral in het begin....Maar het komt goed ECHT!
Ik heb sinds kort mijn relatie verbroken van 4 jaar..en ondanks dat ik er zelf een punt achter heb gezet doet het erg veel pijn...dus begrijp hoe je je voelt...daarom een voor jou!
Wat vervelend voor je dat je relatie na zo lang uit is!
Als ik jou was zou ik je hoofd niet breken over wat de reden is geweest dat hij het heeft uitgemaakt. Concentreer je maar lekker op jezelf en je eigen verdriet. Wat Eleonora al zei; hij is best wel concreet geweest door te zeggen dat je geen hoop meer moet hebben..Verbreek alle contacten met hem. Het zal zwaar zijn, vooral in het begin....Maar het komt goed ECHT!
Ik heb sinds kort mijn relatie verbroken van 4 jaar..en ondanks dat ik er zelf een punt achter heb gezet doet het erg veel pijn...dus begrijp hoe je je voelt...daarom een voor jou!
Perfectionisme is niet perfect...
maandag 7 april 2008 om 09:16
Noukaah, ook ik ben zo'n oma
Ik was 16 toen ik halsoverkop verliefd werd en 26 toen ik de relatie verbrak. Ik was er te jong ingestapt, had nooit om me heen kunnen snuffelen - ik had behoefte om te voelen hoe het was om helemaal zelfstandig te zijn. Ik heb geprobeerd de relatie in stand te houden zonder samenwonen, maar ook dat ging niet. Het had niet zo veel met liefde te maken.
Ik kon het toen verwoorden. Jouw ex-vriend misschien niet.
Vaak lees je hier dat tegen een ander aanlopen de ogen opent voor de situatie. Dat is misschien bij hem gebeurd.
Anyway: ik denk dat het niet met ontbreken van liefde voor jou te maken heeft, maar meer een levensfase. Als je zo sterk voelt dat je vrij en zelfstandig moet zijn om je te kunnen ontwikkelen, dan helpt daar geen lieve moedertje aan.
Wat hij verder aanrommelt met anderen - heeft zo te horen niets met jou te maken, dat lijkt me meer bij de huidige fase te horen.
Sterkte!
Ik was 16 toen ik halsoverkop verliefd werd en 26 toen ik de relatie verbrak. Ik was er te jong ingestapt, had nooit om me heen kunnen snuffelen - ik had behoefte om te voelen hoe het was om helemaal zelfstandig te zijn. Ik heb geprobeerd de relatie in stand te houden zonder samenwonen, maar ook dat ging niet. Het had niet zo veel met liefde te maken.
Ik kon het toen verwoorden. Jouw ex-vriend misschien niet.
Vaak lees je hier dat tegen een ander aanlopen de ogen opent voor de situatie. Dat is misschien bij hem gebeurd.
Anyway: ik denk dat het niet met ontbreken van liefde voor jou te maken heeft, maar meer een levensfase. Als je zo sterk voelt dat je vrij en zelfstandig moet zijn om je te kunnen ontwikkelen, dan helpt daar geen lieve moedertje aan.
Wat hij verder aanrommelt met anderen - heeft zo te horen niets met jou te maken, dat lijkt me meer bij de huidige fase te horen.
Sterkte!
maandag 7 april 2008 om 11:43
Hier nog een granny van 37, ik kan me alleen maar aansluiten bij de andere opoes. Verbreek voor je eigen gemoedsrust nu al het contact. Toen ik 23 was, zat ik een vergelijkbaar schuitje. Ik wilde heel graag ''vrienden'' blijven, want op een dag zou hij het licht zien en weten wat hij miste. Ik zette mezelf dus braaf op de reservebank terwijl hij ''scoorde'' bij het leven.
Na ruim anderhalf jaar gedonder en hartzeer (soms mocht ik even meespelen, dan werd ik weer op de reservebank gezet etc.) besloot ik dat ik toe was aan een nieuw team: me, myself and I. De wachtkamer had me niets opgeleverd, behalve meer ellende.
Dus niet doen meid! Kappuh nao! Je voelt je nu goed klote, maar geloof me: beter 1x goed door deze zure appel heenbijten is minder erg dan die appel in stukjes hakken en hopen dat ie toch nog zoet smaakt.
Heel veel sterkte!
Na ruim anderhalf jaar gedonder en hartzeer (soms mocht ik even meespelen, dan werd ik weer op de reservebank gezet etc.) besloot ik dat ik toe was aan een nieuw team: me, myself and I. De wachtkamer had me niets opgeleverd, behalve meer ellende.
Dus niet doen meid! Kappuh nao! Je voelt je nu goed klote, maar geloof me: beter 1x goed door deze zure appel heenbijten is minder erg dan die appel in stukjes hakken en hopen dat ie toch nog zoet smaakt.
Heel veel sterkte!
maandag 7 april 2008 om 12:05
quote:noukaah schreef op 06 april 2008 @ 21:52:
Hij zegt nu alleen dat dit niet de reden is waarom hij er een punt achter heeft gezet. Alleen ben ik er van overtuigd dat, als zij daar niet was komen wonen het waarschijnlijk heel anders was gelopen.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit er echt veel mee te maken heeft. Het heeft alles misschien wel wat versneld, maar het lijkt alsof de koek voor hem op is. Ik heb het ook eens uitgemaakt met iemand die het idee had dat het mij niet zo veel deed. Ik had een leuke tijd met hem gehad, maar de liefde was er niet meer voor mij. Ik vond hem nogsteeds een ontzettend leuk iemand, maar het was gewoon op. Het rouwproces is dan heel anders, dan wanneer je zelf helemaal niet wilt dat de relatie over is.
En liefdesverdriet doet pijn, ik ben ook wel eens maanden van de kaart geweest. Maar uiteindelijk kom je er weer boven op. Zoals anderen al zeiden ga contact met hem uit de weg, dan word je niet steeds aan hem herinnerd en kun je het misschien voor jezelf gaan verwerken.
Sterkte!
Hij zegt nu alleen dat dit niet de reden is waarom hij er een punt achter heeft gezet. Alleen ben ik er van overtuigd dat, als zij daar niet was komen wonen het waarschijnlijk heel anders was gelopen.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit er echt veel mee te maken heeft. Het heeft alles misschien wel wat versneld, maar het lijkt alsof de koek voor hem op is. Ik heb het ook eens uitgemaakt met iemand die het idee had dat het mij niet zo veel deed. Ik had een leuke tijd met hem gehad, maar de liefde was er niet meer voor mij. Ik vond hem nogsteeds een ontzettend leuk iemand, maar het was gewoon op. Het rouwproces is dan heel anders, dan wanneer je zelf helemaal niet wilt dat de relatie over is.
En liefdesverdriet doet pijn, ik ben ook wel eens maanden van de kaart geweest. Maar uiteindelijk kom je er weer boven op. Zoals anderen al zeiden ga contact met hem uit de weg, dan word je niet steeds aan hem herinnerd en kun je het misschien voor jezelf gaan verwerken.
Sterkte!
maandag 7 april 2008 om 14:36
Allereerst een hele dikke Die heb je nodig, zoveel als je maar krijgen kan!
Ik herken je situatie eigenlijk bijna letterlijk: 4 jaar relatie gehad, waarvan 1 jaar samengewoond. Tijdens het jaar dat we samenwoonden gingen we wel meer voor onszelf doen, maar dat was naar mijn inziens normaal. Ik was nog steeds gek op hem en blij dat we samen waren. Genoot van kleine dingen, ondanks dat hij erg lui was en veel op mij neer kwam.
Van de ene op andere dag zei hij dat het over was. Hij was niet gelukkig met mij. Zei nooit wat, dacht er blijkbaar al even aan maar besprak niets. Tekende wel 2 weken eerder een huurcontract van een nieuw huis en de dozen stonden al ingepakt.
Ik snapte er niks van, alleen maar ongeloof. Het was menes, dat besefte ik wel. Ongelukkig zijn is niet wat ik wilde dat hij was. In 1 dag was hij ook weg, met koffer en al. Ook ik vroeg of er een ander was. Nee zei hij. Tot 10x toe, in mail, via msn, via telefoon.
Tot ik er na een week of 4 achter kwam dat dat wel zo was. Hij had iemand leren kennen met uitgaan, via via, en smste met haar, terwijl we samen in 1 huis woonde. Ongelooflijk. Niet vreemdgegaan, zegt hij. En zegt ook dat het niet meer haar te maken had dat t uit ging. Ik denk zelf dat dat wel het besef bij hem groter maakte dat het anders kan/ moet of hij het anders wilde.
Het duurde lang voordat ik erover heen was. We moesten helaas veel regelen waardoor we elkaar veel spraken nog. Ook over de woning, geld, auto, hondjes etc. Niet leuk. Dat ging ook vervelend, waardoor ik boos kon zijn om dingen en minder verdrietig was. Maar dat kwam daarna. Ik sprak hem nog teveel, bleef inderdaad hoop houden, hij was immers heel verdrietig zei hij, en miste alles.
Toen ik op vakantie ging (met ouders mee een week) veranderde het. Voordat ik ging stuurde ik een brief, met daar alles in wat ik voelde en dacht. Zo kon ik hem met rust laten en mn gedachten in plaats van direct aan hem, in de brief kwijt. Toch gaf ik de brief vlak voordat ik ging. Ik vroeg ook antwoord, om het af te sluiten. Want dat wilde ik, ik wilde niet meer hopen. Ik kreeg antwoord, vlak voordat ik ging. Nu op papier, weer de bevestiging en nu meerdere redenen waarom hij het niet meer zag zitten. En die mail zat in mn hoofd, die week. Toen ik terug kwam ging ik verder. Ik ging weer dingen doen, geen contact zoeken, en zou hem wel eens laten zien dat ik het alleen kon. En dat ging met de dag beter! Ik geloofde mezelf soms niet.
Naja, wat heb je aan dit verhaal? Dit alles is 2 jaar geleden, ik ben ondertussen veel gelukkig en heb een eerlijkere relatie dan toen. Het enige wat ik altijd kan zeggen dat ik onwijs sterk was, en zo'n klap heb overwonnen, en er beter uit gekomen! Geen contact was voor mij de verlossing, hetgeen wat me verder hielp. Voorheen zei iedereen dat al, maar ik wilde het zelf niet genoeg loslaten en deed het dus niet, waardoor ik er weer langer in bleef hangen, tevergeefs.
Dus meid, voor zover het kan, probeer je voornemen door te zetten. Daar wordt je zo onwijs sterk van.
En knoop in je oren; STEL dat hij je terug gaat willen, gebeurt dat ook wanneer jij lekker je ding doet. Dat voelt niet zo, maar het is juist zo. Mannen willen pas vangen als het moeilijk te pakken is.
Heel veel sterkte!
Liefs
Ik herken je situatie eigenlijk bijna letterlijk: 4 jaar relatie gehad, waarvan 1 jaar samengewoond. Tijdens het jaar dat we samenwoonden gingen we wel meer voor onszelf doen, maar dat was naar mijn inziens normaal. Ik was nog steeds gek op hem en blij dat we samen waren. Genoot van kleine dingen, ondanks dat hij erg lui was en veel op mij neer kwam.
Van de ene op andere dag zei hij dat het over was. Hij was niet gelukkig met mij. Zei nooit wat, dacht er blijkbaar al even aan maar besprak niets. Tekende wel 2 weken eerder een huurcontract van een nieuw huis en de dozen stonden al ingepakt.
Ik snapte er niks van, alleen maar ongeloof. Het was menes, dat besefte ik wel. Ongelukkig zijn is niet wat ik wilde dat hij was. In 1 dag was hij ook weg, met koffer en al. Ook ik vroeg of er een ander was. Nee zei hij. Tot 10x toe, in mail, via msn, via telefoon.
Tot ik er na een week of 4 achter kwam dat dat wel zo was. Hij had iemand leren kennen met uitgaan, via via, en smste met haar, terwijl we samen in 1 huis woonde. Ongelooflijk. Niet vreemdgegaan, zegt hij. En zegt ook dat het niet meer haar te maken had dat t uit ging. Ik denk zelf dat dat wel het besef bij hem groter maakte dat het anders kan/ moet of hij het anders wilde.
Het duurde lang voordat ik erover heen was. We moesten helaas veel regelen waardoor we elkaar veel spraken nog. Ook over de woning, geld, auto, hondjes etc. Niet leuk. Dat ging ook vervelend, waardoor ik boos kon zijn om dingen en minder verdrietig was. Maar dat kwam daarna. Ik sprak hem nog teveel, bleef inderdaad hoop houden, hij was immers heel verdrietig zei hij, en miste alles.
Toen ik op vakantie ging (met ouders mee een week) veranderde het. Voordat ik ging stuurde ik een brief, met daar alles in wat ik voelde en dacht. Zo kon ik hem met rust laten en mn gedachten in plaats van direct aan hem, in de brief kwijt. Toch gaf ik de brief vlak voordat ik ging. Ik vroeg ook antwoord, om het af te sluiten. Want dat wilde ik, ik wilde niet meer hopen. Ik kreeg antwoord, vlak voordat ik ging. Nu op papier, weer de bevestiging en nu meerdere redenen waarom hij het niet meer zag zitten. En die mail zat in mn hoofd, die week. Toen ik terug kwam ging ik verder. Ik ging weer dingen doen, geen contact zoeken, en zou hem wel eens laten zien dat ik het alleen kon. En dat ging met de dag beter! Ik geloofde mezelf soms niet.
Naja, wat heb je aan dit verhaal? Dit alles is 2 jaar geleden, ik ben ondertussen veel gelukkig en heb een eerlijkere relatie dan toen. Het enige wat ik altijd kan zeggen dat ik onwijs sterk was, en zo'n klap heb overwonnen, en er beter uit gekomen! Geen contact was voor mij de verlossing, hetgeen wat me verder hielp. Voorheen zei iedereen dat al, maar ik wilde het zelf niet genoeg loslaten en deed het dus niet, waardoor ik er weer langer in bleef hangen, tevergeefs.
Dus meid, voor zover het kan, probeer je voornemen door te zetten. Daar wordt je zo onwijs sterk van.
En knoop in je oren; STEL dat hij je terug gaat willen, gebeurt dat ook wanneer jij lekker je ding doet. Dat voelt niet zo, maar het is juist zo. Mannen willen pas vangen als het moeilijk te pakken is.
Heel veel sterkte!
Liefs
dinsdag 8 april 2008 om 10:51
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties, dit helpt mij echt wel!
We waren inderdaad heel erg jong en daarom is het ook zo moeilijk voor te stellen hoe het is om zonder hem te moeten leven. Van je 17e tot je 23e is echt een periode waarin je heel erg groeit en waarin je ook samen een hoop dingen doet.
Het moeilijke is dat hij eigenlijk ook heel aardig en lief is, en zegt dat ik hem altijd mag bellen. Maarja hij is wel de LAATSTE die mij kan troosten, dat slaat natuurlijk nergens op dus dat doe ik ook niet. Hem helemaal wissen uit al mn bestanden kan ik nog niet, zn nummer weet ik toch wel uit mn hoofd maar op msn heb ik hem nu wel geblokt omdat hij eigenlijk elke keer een gesprek aangaat met mij als ik online ben.
In mn hoofd weet ik ook wel dat het over is en dat hij niet meer verder wil, maar toch blijft het nog steeds niet te begrijpen omdat er in de maand daarvoor nog zoveel leuke dingen zijn gebeurd en hij altijd nog lief voor me was.
Die verliefdheid heeft hij ook niet kunnen ontwijken, gewoonweg omdat hij samen met haar in 1 huis woont en hij hiermee dus gewoon elke keer mee geconfronteerd werd. Over een week of 3 gaat hij verhuizen en woont hij niet meer met haar en ben ik benieuwd hoe t verder loopt met hun, ook al zou ik hier helemaaaal niet mee bezig moeten zijn.. Hij zegt zelf ook dat hij blij is dat hij gaat verhuizen omdat dan alles ook wat duidelijker wordt voor hemzelf. Hij is dus eigenlijk ook niet zeker van zijn gevoel voor haar.
Het is ook moeilijk dat we in al die jaren best wat gezamenlijke vrienden hebben gekregen. Ik heb t gevoel dat ik nu een heel nieuw leven moet beginnen met nieuwe mensen en dat voelt HEEL raar...
Ik zie mezelf nog niet gelukkig zijn of zelfs gelukkiger met iemand anders, maar iedereen zegt dat dat wel weer komt, het voelt nu alleen zooo verrot...
We waren inderdaad heel erg jong en daarom is het ook zo moeilijk voor te stellen hoe het is om zonder hem te moeten leven. Van je 17e tot je 23e is echt een periode waarin je heel erg groeit en waarin je ook samen een hoop dingen doet.
Het moeilijke is dat hij eigenlijk ook heel aardig en lief is, en zegt dat ik hem altijd mag bellen. Maarja hij is wel de LAATSTE die mij kan troosten, dat slaat natuurlijk nergens op dus dat doe ik ook niet. Hem helemaal wissen uit al mn bestanden kan ik nog niet, zn nummer weet ik toch wel uit mn hoofd maar op msn heb ik hem nu wel geblokt omdat hij eigenlijk elke keer een gesprek aangaat met mij als ik online ben.
In mn hoofd weet ik ook wel dat het over is en dat hij niet meer verder wil, maar toch blijft het nog steeds niet te begrijpen omdat er in de maand daarvoor nog zoveel leuke dingen zijn gebeurd en hij altijd nog lief voor me was.
Die verliefdheid heeft hij ook niet kunnen ontwijken, gewoonweg omdat hij samen met haar in 1 huis woont en hij hiermee dus gewoon elke keer mee geconfronteerd werd. Over een week of 3 gaat hij verhuizen en woont hij niet meer met haar en ben ik benieuwd hoe t verder loopt met hun, ook al zou ik hier helemaaaal niet mee bezig moeten zijn.. Hij zegt zelf ook dat hij blij is dat hij gaat verhuizen omdat dan alles ook wat duidelijker wordt voor hemzelf. Hij is dus eigenlijk ook niet zeker van zijn gevoel voor haar.
Het is ook moeilijk dat we in al die jaren best wat gezamenlijke vrienden hebben gekregen. Ik heb t gevoel dat ik nu een heel nieuw leven moet beginnen met nieuwe mensen en dat voelt HEEL raar...
Ik zie mezelf nog niet gelukkig zijn of zelfs gelukkiger met iemand anders, maar iedereen zegt dat dat wel weer komt, het voelt nu alleen zooo verrot...
woensdag 9 april 2008 om 18:25
He ik snap precies hoe je je voelt op dit moment. Bij mij is het zaterdag uitgegaan na zeven jaar en ergste komt nog we woonde nog niet eens een jaar samen!!
Ik heb een boekje van mijn vriendinnen gehad dat heet: eerste hulp bij liefdesverdriet. Er staan echt goeie tips in en feiten en daarnaast beschrijven bekende nederlanders over hun liefdesverdriet. Het leuke eraan is dat heel herkenbaar is en niet van dat psychologische gelul!!
PS: beste is geen contact, dat geeft je rust!
Ik heb een boekje van mijn vriendinnen gehad dat heet: eerste hulp bij liefdesverdriet. Er staan echt goeie tips in en feiten en daarnaast beschrijven bekende nederlanders over hun liefdesverdriet. Het leuke eraan is dat heel herkenbaar is en niet van dat psychologische gelul!!
PS: beste is geen contact, dat geeft je rust!
woensdag 9 april 2008 om 19:03
Hallo,
Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Ik ben sinds drie weken weer vrijgezel na een relatie van 4 jaar. Heel moeilijk! Ik heb ook heel veel van die gevoelens die jij beschrijft in jouw verhaal.
Ik vind het vreemd dat hij steeds contact met je zoekt, en snap dat je daardoor hoop krijgt. Dat zou ik ook hebben.
Ik zou in jou geval nu voorlopig al het contact verbreken. Laat hem maar voelen hoe het is als hij niets meer van jou hoort. Dat jij verder gaat. En dan kijken of hij jou ook zo mist..
Als hij het gevoel heeft dat hij maar met zijn vingers hoeft te knippen, en dat je dan weer terug bent, maakt het voor hem ook een stuk makkelijker denk ik.
Ik snap dat je terug denkt aan alle leuke dingen. Doe ik ook.
Maar heeft hij geen negatieve kanten? Kun je helemaal niets bedenken waarom JIJ beter af zou zijn zonder hem? Misschien dat je dat een beetje kan helpen. (In mijn geval waren er genoeg negatieve kanten dus dat maakt het misschien wel wat makkelijker.)
Probeer niet om jullie relatie te idealiseren. Want er is iets kapot, en daarom is hij bij je weg. En dat ligt waarschijnlijk niet aan jou, maar omdat er iets in zijn systeempje zit wat er misschien eerst uit moet. Dat hij misschien nog niet weet wat hij straks gaat missen, omdat jij er toch nog wel bent op een of andere manier nu.
Veel afleiding zoeken en leuke dingen doen met vriendinnen helpt ECHT! En een lekker zonnebankje en jezelf optutten ook. Doen. Mocht je hem dan eens per ongeluk tegenkomen, zie jij er fantastisch uit en kan hij balen wat hij heeft laten lopen. En misschien ben jij dan al zo ver, dat je HEM niet eens meer terug wilt.
Maar goed, dat vind ik.
Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Ik ben sinds drie weken weer vrijgezel na een relatie van 4 jaar. Heel moeilijk! Ik heb ook heel veel van die gevoelens die jij beschrijft in jouw verhaal.
Ik vind het vreemd dat hij steeds contact met je zoekt, en snap dat je daardoor hoop krijgt. Dat zou ik ook hebben.
Ik zou in jou geval nu voorlopig al het contact verbreken. Laat hem maar voelen hoe het is als hij niets meer van jou hoort. Dat jij verder gaat. En dan kijken of hij jou ook zo mist..
Als hij het gevoel heeft dat hij maar met zijn vingers hoeft te knippen, en dat je dan weer terug bent, maakt het voor hem ook een stuk makkelijker denk ik.
Ik snap dat je terug denkt aan alle leuke dingen. Doe ik ook.
Maar heeft hij geen negatieve kanten? Kun je helemaal niets bedenken waarom JIJ beter af zou zijn zonder hem? Misschien dat je dat een beetje kan helpen. (In mijn geval waren er genoeg negatieve kanten dus dat maakt het misschien wel wat makkelijker.)
Probeer niet om jullie relatie te idealiseren. Want er is iets kapot, en daarom is hij bij je weg. En dat ligt waarschijnlijk niet aan jou, maar omdat er iets in zijn systeempje zit wat er misschien eerst uit moet. Dat hij misschien nog niet weet wat hij straks gaat missen, omdat jij er toch nog wel bent op een of andere manier nu.
Veel afleiding zoeken en leuke dingen doen met vriendinnen helpt ECHT! En een lekker zonnebankje en jezelf optutten ook. Doen. Mocht je hem dan eens per ongeluk tegenkomen, zie jij er fantastisch uit en kan hij balen wat hij heeft laten lopen. En misschien ben jij dan al zo ver, dat je HEM niet eens meer terug wilt.
Maar goed, dat vind ik.
woensdag 9 april 2008 om 19:23
Wat verschrikkelijk rot voor je!
Ik heb een relatie geahd van mijn 16e tot mijn 26e. Bij mij kwam de breuk ook als donderslag bij heldere hemel. Hij vertelde wel meteen dat hij verliefd was op iemand anders. Ik was gebroken. Afstand is het beste. Ik kon dat in het begin niet, waardoor ik het mezelf erg moeilijk heb gemaakt. Na 3 maanden heb ik alsnog al het contact verbroken. Hij had inmiddels een nieuwe relatie.
Naarmate de tijd verstreek begon ik me weer beter te voelen. Mijn ego deukte weer uit en ik begon me goed te voelen, enn...in te zien dat dit ook voor mij beter was.
Ik ben 4,5 jaar vrijgezel geweest. Een goede en fijne tijd. Ik ben veel dichter bij mezlef komen te zijn, voel me veel beter en wist veel beter wat ik wel en niet (meer) wilde in een relatie. Resultaat is dat ik nu een relatie heb die op vele fronten zoveel fijner, echter en beter is. Dat had ik toch nooit gedacht...
Mijn ex heeft 10 maanden een relatie met dat meisje gehad. Zij waren veel te verschillend. Zij was in alles het tegenovergestelde van mij. Zij was zijn uitweg uit onze realtie denk ik wel eens. En gelukkig maar. Hij is nu gelukkig, ik ook. Alles is er veel beter op geworden.
Deze tijd moet je door maar ik geloof er heilig in dat als zoiets loopt zoals bij mij of bij jou dat hij het ook niet voor je is. En ooit kom je daarachter en ben je blij dat het zo gelopen is.
Tot die tijd...heel veel sterkte!
Ik heb een relatie geahd van mijn 16e tot mijn 26e. Bij mij kwam de breuk ook als donderslag bij heldere hemel. Hij vertelde wel meteen dat hij verliefd was op iemand anders. Ik was gebroken. Afstand is het beste. Ik kon dat in het begin niet, waardoor ik het mezelf erg moeilijk heb gemaakt. Na 3 maanden heb ik alsnog al het contact verbroken. Hij had inmiddels een nieuwe relatie.
Naarmate de tijd verstreek begon ik me weer beter te voelen. Mijn ego deukte weer uit en ik begon me goed te voelen, enn...in te zien dat dit ook voor mij beter was.
Ik ben 4,5 jaar vrijgezel geweest. Een goede en fijne tijd. Ik ben veel dichter bij mezlef komen te zijn, voel me veel beter en wist veel beter wat ik wel en niet (meer) wilde in een relatie. Resultaat is dat ik nu een relatie heb die op vele fronten zoveel fijner, echter en beter is. Dat had ik toch nooit gedacht...
Mijn ex heeft 10 maanden een relatie met dat meisje gehad. Zij waren veel te verschillend. Zij was in alles het tegenovergestelde van mij. Zij was zijn uitweg uit onze realtie denk ik wel eens. En gelukkig maar. Hij is nu gelukkig, ik ook. Alles is er veel beter op geworden.
Deze tijd moet je door maar ik geloof er heilig in dat als zoiets loopt zoals bij mij of bij jou dat hij het ook niet voor je is. En ooit kom je daarachter en ben je blij dat het zo gelopen is.
Tot die tijd...heel veel sterkte!
donderdag 10 april 2008 om 08:40
Om nog wat vragen te beantwoorden.. hij was inderdaad mijn eerste grote liefde en voelde ook echt als mijn enige liefde!
Ik heb ook nagedacht over de negatieve kanten aan hem of onze relatie maar die waren er dus gewoon zo goed als niet :s en dat maakt t wel lastig allemaal.. Misschien kom ik daar pas achter als ik ooit iemand anders ontmoet en erachter kom hoe t ook kan zijn en dat ik dan ook gelukkig kan zijn.
Ik weet dat hij de vrijheid wilt, dat zegt hij ook. Ik denk dat hij om zich heen wil kijken wat er nog meer loopt. Hoe dan ook, en hoe hij ook denkt, ik weet dat ik me nu op mezelf moet focussen. Heb m nu ruim een week niet gesproken en het geeft inderdaad wel wat rust. Ik vind het wel heeel erg zwaar, maar weet dat dit op dit moment gewoon beter is omdat ik anders bang ben dat hij elke keer dingen gaat zeggen die ik helemaal niet wil horen.
Dat meisje waar hij verliefd is geworden is ook TOTAAL anders dan ik, echt het omgekeerde, waardoor ik ook denk dat hij daarom juist gevoelens voor haar heeft gekregen. Verliefd geworden op het onbekende. Heb alleen nog wel steeds het gevoel dat hij verliefdheid en liefde door elkaar haalt en dat maakt me nog wel boos.
Het moeilijkste vind ik nu ook dat ik echt heel mn leven om moet gooien en ineens heel veel andere dingen moet gaan doen in de tijd dat ik bij hem was en ook grotendeels met andere mensen omdat we toch veel dezelfde kennissen/vrienden hadden, maar die wel meer ZIJN vrienden waren.
Ik heb ook nagedacht over de negatieve kanten aan hem of onze relatie maar die waren er dus gewoon zo goed als niet :s en dat maakt t wel lastig allemaal.. Misschien kom ik daar pas achter als ik ooit iemand anders ontmoet en erachter kom hoe t ook kan zijn en dat ik dan ook gelukkig kan zijn.
Ik weet dat hij de vrijheid wilt, dat zegt hij ook. Ik denk dat hij om zich heen wil kijken wat er nog meer loopt. Hoe dan ook, en hoe hij ook denkt, ik weet dat ik me nu op mezelf moet focussen. Heb m nu ruim een week niet gesproken en het geeft inderdaad wel wat rust. Ik vind het wel heeel erg zwaar, maar weet dat dit op dit moment gewoon beter is omdat ik anders bang ben dat hij elke keer dingen gaat zeggen die ik helemaal niet wil horen.
Dat meisje waar hij verliefd is geworden is ook TOTAAL anders dan ik, echt het omgekeerde, waardoor ik ook denk dat hij daarom juist gevoelens voor haar heeft gekregen. Verliefd geworden op het onbekende. Heb alleen nog wel steeds het gevoel dat hij verliefdheid en liefde door elkaar haalt en dat maakt me nog wel boos.
Het moeilijkste vind ik nu ook dat ik echt heel mn leven om moet gooien en ineens heel veel andere dingen moet gaan doen in de tijd dat ik bij hem was en ook grotendeels met andere mensen omdat we toch veel dezelfde kennissen/vrienden hadden, maar die wel meer ZIJN vrienden waren.
donderdag 10 april 2008 om 10:04
He he,
Ik snap wat je bedoelt. Wat ik al vertelde is dat mijn relatie van zeven jaar is uitgegaan en al zijn vrienden laten ook niks meer van zich horen (en ik altijd maar denken dat het ook mijn vrienden waren). Het is en wordt nog wel moeilijk maar je moet gewoon je leven weer oppakken. Ik ben meer gaan sporten ga vaker bij mijn vriendinnen eten. Maar ga niet je hele agenda vol plannen want je moet ook momenten voor jezelf nemen, want ten sloten ben je nu alleen en daar zal je aan moeten wennen.
Ik vertel dit nu wel heel stoer, maar ik heb ook heel moeilijk mee maar je moet vooruit denken en niet blijven hangen anders maak je het jezelf alleen maar moeilijker.
Maar waar woon je?
Ik snap wat je bedoelt. Wat ik al vertelde is dat mijn relatie van zeven jaar is uitgegaan en al zijn vrienden laten ook niks meer van zich horen (en ik altijd maar denken dat het ook mijn vrienden waren). Het is en wordt nog wel moeilijk maar je moet gewoon je leven weer oppakken. Ik ben meer gaan sporten ga vaker bij mijn vriendinnen eten. Maar ga niet je hele agenda vol plannen want je moet ook momenten voor jezelf nemen, want ten sloten ben je nu alleen en daar zal je aan moeten wennen.
Ik vertel dit nu wel heel stoer, maar ik heb ook heel moeilijk mee maar je moet vooruit denken en niet blijven hangen anders maak je het jezelf alleen maar moeilijker.
Maar waar woon je?
donderdag 10 april 2008 om 14:18
@ mini
Oh ik hoor juist nog wel van zijn vrienden hoor, en ook van sommige van zijn hisgenoten, ga ook vanavond wat drinken met de 2 vrienden waar hij over een paar weken mee gaat samenwonen (zij wel
) ze willen er voor me zijn en steunen me ook echt, maar heb wel t gevoel dat dat weer over zal gaan omdat het toch meer zijn vrienden zijn. Over een tijdje hoop ik die steun natuurlijk ook minder nodig te hebben dan nu! Maar zou het wel leuk vinden als ik het contact nog kan behouden.
Ik woon trouwens in de buurt van Leiden..
Oh ik hoor juist nog wel van zijn vrienden hoor, en ook van sommige van zijn hisgenoten, ga ook vanavond wat drinken met de 2 vrienden waar hij over een paar weken mee gaat samenwonen (zij wel
) ze willen er voor me zijn en steunen me ook echt, maar heb wel t gevoel dat dat weer over zal gaan omdat het toch meer zijn vrienden zijn. Over een tijdje hoop ik die steun natuurlijk ook minder nodig te hebben dan nu! Maar zou het wel leuk vinden als ik het contact nog kan behouden.Ik woon trouwens in de buurt van Leiden..
donderdag 10 april 2008 om 15:10
Wat een rotsituatie zeg! Ik kan me goed voorstellen dat je je zo *** voelt.
Ikzelf heb wel een relatie, al 4 jaar, maar het gaat op dit moment niet heel goed.. Ik ben bang voor wat jou gebeurd is, dat hij iemand anders tegenkomt en overhaaste beslissingen maakt. Bij hem zou het nog niet zo raar zijn ook, want toen ik hem leerde kennen, had hij ook een relatie die niet liep. Ik heb toen gezegd dat hij eerst moest kiezen, want ik wilde niet de ander zijn. Dat heeft hij gedaan en vooral de eerste 2 jaar waren fantastisch. Nog steeds is hij mijn soulmate, niemand kent mij beter dan hij en we voelen elkaar goed aan, stimuleren elkaar en houden ook echt van elkaar. Hij kan ook niet zo goed tegen alleen zijn, dus ik ben bang dat nu het moeilijk gaat, hij iemand anders tegenkomt..Ik heb wel meiden die ik in de gaten hou op dit moment..
Anyway, heel veel sterkte, en wat Sabine idd zegt,het komt echt wel goed!
Ikzelf heb wel een relatie, al 4 jaar, maar het gaat op dit moment niet heel goed.. Ik ben bang voor wat jou gebeurd is, dat hij iemand anders tegenkomt en overhaaste beslissingen maakt. Bij hem zou het nog niet zo raar zijn ook, want toen ik hem leerde kennen, had hij ook een relatie die niet liep. Ik heb toen gezegd dat hij eerst moest kiezen, want ik wilde niet de ander zijn. Dat heeft hij gedaan en vooral de eerste 2 jaar waren fantastisch. Nog steeds is hij mijn soulmate, niemand kent mij beter dan hij en we voelen elkaar goed aan, stimuleren elkaar en houden ook echt van elkaar. Hij kan ook niet zo goed tegen alleen zijn, dus ik ben bang dat nu het moeilijk gaat, hij iemand anders tegenkomt..Ik heb wel meiden die ik in de gaten hou op dit moment..
Anyway, heel veel sterkte, en wat Sabine idd zegt,het komt echt wel goed!
vrijdag 11 april 2008 om 23:38
Ik schreef dat ik wat ging drinken met 2 vrienden van mn ex, nou het was echt zo gezellig! We hebben het wel een beetje over onze relatie gehad, maar gelukkig ook over genoeg andere (leuke) dingen en heb ook echt gelachen,.
Zij hadden hem verteld dat ze wat met me zouden gaan drinken en dat vond ie wel prima had ie gezegd, hij hoopte alleen dat we niet alleen maar slecht over hem zouden praten.. dat vind ik dan weer zo raar dat ie daar over denkt! Dan voelt ie zichzelf toch ook niet prettig bij de situatie? Niet dat hij t niet heeft gewild maar hij weet dan wel dat het allemaal een beetje raar is gegaan en hij mij niet zo netjes behandeld of heeft behandeld.
Wat ik ook zo gek vind is dat zn vrienden er ook nog steeds niets van snappen waarom ie t nou heeft uitgemaakt, hij heeft er wel met hun over gepraat, maar niet echt veel dus want voor hen is het ook nog steeds ongelooflijk omdat we gewoon een setje waren.
Ik heb nog steeds geen contact gehad, nu iets langer dan een week. T is natuurlijk niks, maar voor mij voelt het heeel lang en vind t ook echt moeilijk maar nu ook vooral omdat ze met zn studentenhuis (incl. dat meisje) een weekendje weg zijn. Daar ga ik dan toch weer over nadenken.. Heeft geen zin, en moet ik ook helemaal niet doen eigenlijk, maar t zit gewoon in mn hoofd. Maar het geeft me opzich wel rust dat ik nu even geen contact heb, ook al vind ik het moeilijk. Ik hoef zijn grote verhalen nu gewoon even niet te horen!
Zij hadden hem verteld dat ze wat met me zouden gaan drinken en dat vond ie wel prima had ie gezegd, hij hoopte alleen dat we niet alleen maar slecht over hem zouden praten.. dat vind ik dan weer zo raar dat ie daar over denkt! Dan voelt ie zichzelf toch ook niet prettig bij de situatie? Niet dat hij t niet heeft gewild maar hij weet dan wel dat het allemaal een beetje raar is gegaan en hij mij niet zo netjes behandeld of heeft behandeld.
Wat ik ook zo gek vind is dat zn vrienden er ook nog steeds niets van snappen waarom ie t nou heeft uitgemaakt, hij heeft er wel met hun over gepraat, maar niet echt veel dus want voor hen is het ook nog steeds ongelooflijk omdat we gewoon een setje waren.
Ik heb nog steeds geen contact gehad, nu iets langer dan een week. T is natuurlijk niks, maar voor mij voelt het heeel lang en vind t ook echt moeilijk maar nu ook vooral omdat ze met zn studentenhuis (incl. dat meisje) een weekendje weg zijn. Daar ga ik dan toch weer over nadenken.. Heeft geen zin, en moet ik ook helemaal niet doen eigenlijk, maar t zit gewoon in mn hoofd. Maar het geeft me opzich wel rust dat ik nu even geen contact heb, ook al vind ik het moeilijk. Ik hoef zijn grote verhalen nu gewoon even niet te horen!
zaterdag 12 april 2008 om 00:38
Lieve Noukaah,
Weet je wat ik denk? Dat hij nu in de zevende hemel is, maar hij jou straks gaat missen! missen! Zeker als zijn verliefde gevoel bij dat andere meisje over is. 6 jaar is niet niks, en dat hij tegen jou nog zegt hoe mooi je bent en lief, betekend dat hij je nog even op 'reserve' wilt zetten. Teminste, dat denk ik...zeker weten doe ik natuurlijk nooit, maar deze situatie is zo herkenbaar!
Heel knap, dat afstand houden van je! Hou vol! Als hij op hangende pootjes terug komt, trap er niet in. Want dan weet hij dat jij hem toch wel terugneemt en doet hij het de volgende keer weer...
Ik weet eigenlijk bijna zeker dat hij blind is van verliefdheid en straks erachter komt wat hij heeft laten gaan. En dan is het de keus aan jou! Hoop dat je zo sterk bent dat je de eer aan jezelf houd, alleen ik weet als geen ander hoe moeilijk dat is!
Hopelijk komt alles goed en kom je hier sterker uit!
Knuffel!
Weet je wat ik denk? Dat hij nu in de zevende hemel is, maar hij jou straks gaat missen! missen! Zeker als zijn verliefde gevoel bij dat andere meisje over is. 6 jaar is niet niks, en dat hij tegen jou nog zegt hoe mooi je bent en lief, betekend dat hij je nog even op 'reserve' wilt zetten. Teminste, dat denk ik...zeker weten doe ik natuurlijk nooit, maar deze situatie is zo herkenbaar!
Heel knap, dat afstand houden van je! Hou vol! Als hij op hangende pootjes terug komt, trap er niet in. Want dan weet hij dat jij hem toch wel terugneemt en doet hij het de volgende keer weer...
Ik weet eigenlijk bijna zeker dat hij blind is van verliefdheid en straks erachter komt wat hij heeft laten gaan. En dan is het de keus aan jou! Hoop dat je zo sterk bent dat je de eer aan jezelf houd, alleen ik weet als geen ander hoe moeilijk dat is!
Hopelijk komt alles goed en kom je hier sterker uit!
Knuffel!
zaterdag 12 april 2008 om 14:50
@femme2:
Bedankt voor je reactie, wat jij schrijft is eigenlijk precies hoe ik erover denk maar dat is denk ik ook omdat ik daar een soort op hoop en dat meisje ook totaal het omgekeerde van mij is, waardoor ik me niet voor kan stellen dat dat echt iets zal worden.
Ook het feit dat zijn vrienden en huisgenoten er nog steeds niets van snappen en ook niet weten wat er tussen die 2 aan de gang is geeft mij het gevoel dat hij in de war is over zijn gevoelens. En toen halsoverkop heeft besloten het uit te maken omdat hij niet wist wat hij ermee aan moest. Het is ook allemaal supersnel gegaan en dat zegt hij zelf ook.
Ook al zegt hij dat zij niet de reden is dat hij het heeft uitgemaakt, ben ik er van overtuigd dat ik gewoon nog voor mn relatie had kunnen vechten. Het was niet de reden volgens hem maar is daarna wel heel snel met haar in bed beland :s
Ik heb hem wel gezegd dat als het wat zou worden tussen hun, hij mij niet meer zou zien en dat had hij niet verwacht. Ook niet als je mij alleen ziet? was zijn reactie. Nou nee dus. Denk niet dat ik daar dan behoefte aan heb.
Hij wil heel graag vrienden blijven en mij op de langere termijn niet kwijtraken, omdat we zo lekker kunnen ouwehoeren over van alles en nog wat.
Dan denk ik: Ok, je vindt me mooi, lief, leuk, het was altijd gezellig, de sex was fijn en we kunnen lekker ouwehoeren over van alles en nog wat. Is dat dan niet wat bij liefde hoort?
En haal je dat nu flink door de war met een verliefdheid?
Over een week of 3 gaat hij dus verhuizen en woont hij niet meer met haar en ben dan wel benieuwd hoe het verder gaat met hun. Het feit dat hij zegt dat hij daar ook blij om is en dat alles dan ook duidelijker wordt wat betreft zijn gevoelens voor dat andere meisje geeft voor mij wel een beetje aan dat hij het zelf ook nog niet weet wat hij daarmee aan wil.
Tot die tijd ga ik echt proberen niets van mezelf te laten horen, misschien kan ie, als ie haar niet elke dag ziet weer gewoon even normaal nadenken en ook normale gesprekken met mij voeren als dat nodig is.
Bedankt voor je reactie, wat jij schrijft is eigenlijk precies hoe ik erover denk maar dat is denk ik ook omdat ik daar een soort op hoop en dat meisje ook totaal het omgekeerde van mij is, waardoor ik me niet voor kan stellen dat dat echt iets zal worden.
Ook het feit dat zijn vrienden en huisgenoten er nog steeds niets van snappen en ook niet weten wat er tussen die 2 aan de gang is geeft mij het gevoel dat hij in de war is over zijn gevoelens. En toen halsoverkop heeft besloten het uit te maken omdat hij niet wist wat hij ermee aan moest. Het is ook allemaal supersnel gegaan en dat zegt hij zelf ook.
Ook al zegt hij dat zij niet de reden is dat hij het heeft uitgemaakt, ben ik er van overtuigd dat ik gewoon nog voor mn relatie had kunnen vechten. Het was niet de reden volgens hem maar is daarna wel heel snel met haar in bed beland :s
Ik heb hem wel gezegd dat als het wat zou worden tussen hun, hij mij niet meer zou zien en dat had hij niet verwacht. Ook niet als je mij alleen ziet? was zijn reactie. Nou nee dus. Denk niet dat ik daar dan behoefte aan heb.
Hij wil heel graag vrienden blijven en mij op de langere termijn niet kwijtraken, omdat we zo lekker kunnen ouwehoeren over van alles en nog wat.
Dan denk ik: Ok, je vindt me mooi, lief, leuk, het was altijd gezellig, de sex was fijn en we kunnen lekker ouwehoeren over van alles en nog wat. Is dat dan niet wat bij liefde hoort?
En haal je dat nu flink door de war met een verliefdheid?
Over een week of 3 gaat hij dus verhuizen en woont hij niet meer met haar en ben dan wel benieuwd hoe het verder gaat met hun. Het feit dat hij zegt dat hij daar ook blij om is en dat alles dan ook duidelijker wordt wat betreft zijn gevoelens voor dat andere meisje geeft voor mij wel een beetje aan dat hij het zelf ook nog niet weet wat hij daarmee aan wil.
Tot die tijd ga ik echt proberen niets van mezelf te laten horen, misschien kan ie, als ie haar niet elke dag ziet weer gewoon even normaal nadenken en ook normale gesprekken met mij voeren als dat nodig is.
zondag 18 mei 2008 om 13:27
Ben nu bijna 3 maanden verder en het gaat best goed met me! Vandaag weer even een btje een dip, vannacht echt weer vreselijk over hem gedroomd, maar voelde me er soor tvan fijn bij, omdat ik bij hem was. Ook al was het in die droom ook uit..
Hij heeft inmiddels een relatie met zn huisgenootje waar ie verliefd op is geworden en dit heeft ie me twee weken geleden op de msn verteld. Alleen wist ik t al omdat ik t via via had vernomen. Ik zei dat ik t al wist en dat ik niks van hem snapte omdat hij tegen mijj zei dat ie vrij wilde zijn, het lekker vond om te kunne doen wat ie wilt enz. Dat was nu allemaal niet meer waar, dit had ie nooit gezegd zei ie :s De rest van het gesprek verliep niet zo gezellig, ik was een btje bozig en hij ook naar mij. Hij wilde nog steeds graag vrienden blijven en mij blijven zien omdat ik nog steeds veel voor m betekende, maar hij wst dat ik dat nu niet meer wilde en dat vond hij erg jammer. Hij hoopte dat ik hem zo kon blijven behandelen als de vriend die hij 6 jaar was geweest. Huh dacht ik: dat kan sowieso niet ei! Toen heb ik niks meer gezegd en afgesloten (had al gezegd dat ik ging)
Daarna heb ik hem niet meer gesproken, maar een vriendin van mij wel. Zij kent ons beiden erg goed, ken haar ook via hem. Hij vertelde dr dat ie t me had verteld van zn nieuwe relatie en dat het niet zo'n succes was geweest. Hij had t helemaal niet leuk gevonden hoe t was gegaan en hij was er na dat gesprek achtergkomen dat ie me echt kwijt zou zijn. Hij heeft dan ook een uur lang gehuild omdat hij dat zo erg vond.. Btje laat dat ie daar nu achter kwam maar goed. Hij vroeg ook aan mn vriendin of ze dacht dat ik m echt NOOIT meer wilde zien en hij zei dat ie me echt vreselijk zou gaan missen. Ook had hij nog mijn uitvergrootte foto op zijn kamer staan, dat vond ie gewoon fijn. Als ie daar naar keek, kreeg ie wel een fijn gevoel omdat we het altijd heel leuk hebben gehad.
Zn ouders wisten het ook al van zn nieuwe relatie, maar moest wel btje lachen omdat ie dat naar ze had GEMAILD...toen dacht ik echt: ga es naar huis of bel op zn mist en hoe trots ben je er dan op? Heel vaag.. zn ouders hadden gezegd dat ze t voor hem heel leuk vonden, maar dat ze wel nog steeds met mij meeleefde, omdat dit voor mij wel weer een klap zou zijn om te verwerken..
Nu denk ik echt: wat wil je dan?? Hij heeft een nieuwe relatie, hoe zou dat meisje het vinden dan dat mijn foto nog midden in zijn kamer staat?? Toch raar?
15 juni gaat hij voor 10 weken naar tanzania. Ben heel benieuwd of ie zelf nog iets laat horen voordat ie gaat. Stuur zelf wel van tevoren een smsje om hem een goede reis en daar succes te wensen. Maar ben ook benieuwd hoe ie t daar doet, als ie echt op zichzelf aangewezen is..
Hij heeft inmiddels een relatie met zn huisgenootje waar ie verliefd op is geworden en dit heeft ie me twee weken geleden op de msn verteld. Alleen wist ik t al omdat ik t via via had vernomen. Ik zei dat ik t al wist en dat ik niks van hem snapte omdat hij tegen mijj zei dat ie vrij wilde zijn, het lekker vond om te kunne doen wat ie wilt enz. Dat was nu allemaal niet meer waar, dit had ie nooit gezegd zei ie :s De rest van het gesprek verliep niet zo gezellig, ik was een btje bozig en hij ook naar mij. Hij wilde nog steeds graag vrienden blijven en mij blijven zien omdat ik nog steeds veel voor m betekende, maar hij wst dat ik dat nu niet meer wilde en dat vond hij erg jammer. Hij hoopte dat ik hem zo kon blijven behandelen als de vriend die hij 6 jaar was geweest. Huh dacht ik: dat kan sowieso niet ei! Toen heb ik niks meer gezegd en afgesloten (had al gezegd dat ik ging)
Daarna heb ik hem niet meer gesproken, maar een vriendin van mij wel. Zij kent ons beiden erg goed, ken haar ook via hem. Hij vertelde dr dat ie t me had verteld van zn nieuwe relatie en dat het niet zo'n succes was geweest. Hij had t helemaal niet leuk gevonden hoe t was gegaan en hij was er na dat gesprek achtergkomen dat ie me echt kwijt zou zijn. Hij heeft dan ook een uur lang gehuild omdat hij dat zo erg vond.. Btje laat dat ie daar nu achter kwam maar goed. Hij vroeg ook aan mn vriendin of ze dacht dat ik m echt NOOIT meer wilde zien en hij zei dat ie me echt vreselijk zou gaan missen. Ook had hij nog mijn uitvergrootte foto op zijn kamer staan, dat vond ie gewoon fijn. Als ie daar naar keek, kreeg ie wel een fijn gevoel omdat we het altijd heel leuk hebben gehad.
Zn ouders wisten het ook al van zn nieuwe relatie, maar moest wel btje lachen omdat ie dat naar ze had GEMAILD...toen dacht ik echt: ga es naar huis of bel op zn mist en hoe trots ben je er dan op? Heel vaag.. zn ouders hadden gezegd dat ze t voor hem heel leuk vonden, maar dat ze wel nog steeds met mij meeleefde, omdat dit voor mij wel weer een klap zou zijn om te verwerken..
Nu denk ik echt: wat wil je dan?? Hij heeft een nieuwe relatie, hoe zou dat meisje het vinden dan dat mijn foto nog midden in zijn kamer staat?? Toch raar?
15 juni gaat hij voor 10 weken naar tanzania. Ben heel benieuwd of ie zelf nog iets laat horen voordat ie gaat. Stuur zelf wel van tevoren een smsje om hem een goede reis en daar succes te wensen. Maar ben ook benieuwd hoe ie t daar doet, als ie echt op zichzelf aangewezen is..
zondag 18 mei 2008 om 23:34
Hoi Noukaah,
Niet bot bedoeld, maar in je bovenstaande stukje lees ik allerlei interpretaties van jou. Dat het raar is dat jouw foto nog bij hem hangt en dat het ook raar is dat hij zijn ouders per mail heeft verteld over zijn nieuwe relatie. Lijkt mij van jouw kant wishful thinking, tekenen dat hij eigenlijk nog aan je vast zit en wel weer bij je terug zal komen. En de feiten laten wat anders zien, namelijk dat het over is tussen jullie en dat hij inmiddels een andere relatie heeft. Niet leuk, sterker nog, k#t, maar dat is gewoon hoe het ervoor staat.
Niet bot bedoeld, maar in je bovenstaande stukje lees ik allerlei interpretaties van jou. Dat het raar is dat jouw foto nog bij hem hangt en dat het ook raar is dat hij zijn ouders per mail heeft verteld over zijn nieuwe relatie. Lijkt mij van jouw kant wishful thinking, tekenen dat hij eigenlijk nog aan je vast zit en wel weer bij je terug zal komen. En de feiten laten wat anders zien, namelijk dat het over is tussen jullie en dat hij inmiddels een andere relatie heeft. Niet leuk, sterker nog, k#t, maar dat is gewoon hoe het ervoor staat.
