relatie uit na 6 jaar

Ik zal hier de zoveelste zijn die verteld over een verbroken relatie maar hoop dat jullie toch ook mijn verhaal willen lezen, en sowieso is het fijn om alles van me af te schrijven..



Ik ben 23 en sinds 6 weken is mijn relatie van bijna 6 jaar uitgegaan. Hij heeft het uitgemaakt, voor mij geheel onverwachts. Toen hij bij me was gaf hij als reden dat hij niet meer het goede gevoel erbij had, zijn gevoel was weg en hij was niet echt meer verliefd. Nou vind ik dat niet zo heel erg gek na 6 jaar.. dan gaat dat ook wel een btje over.. wat wel rot is, is dat hij zegt dat hij niet echt blij meer was als ik kwam, het was niet echt meer heel spannend de laatste tijd en dat zag hij niet meer goedkomen. Wel was het altijd nog heel erg gezellig en fijn en had hij ook nog steeds gewoon behoefte aan sex met mij. Daarom heb ik ook nooit iets aan hem gemerkt en dat maakt het nu zo moeilijk.

We hadden zelfs plannen om na de zomer samen te gaan wonen en hij heeft dat ook nog aan iedereen lopen verkondigen 3 weken voordat hij het uitmaakte. Alles ging super met ons en we waren opzoek naar een huisje. En 3 weken later is alles kapot... Hij heeft er niet over gepraat, niet met mij, niet met zn vrienden. Het is echt een abrupte beslissing geweest. Maar hij zegt nu dat dat niet altijd verkeerd hoeft te zijn. Alleen is het in mijn ogen helemaal nog niet klaar omdat we zoveel plannen hadden..



Hij woont in een studentenhuis met 13 anderen. Vorig jaar is daar een meisje komen wonen en vanaf t begin konden ze het al goed met elkaar vinden. De laatste tijd had ik wel een beetje het gevoel dat zij hem leuker vond dat alleen aardig en vond haar ook niet zo aardig naar mij toe. Ik heb dat tegen hem gezegd en hij zei dat het niets was, ik me druk maakte om niks en dat ze het gewoon gezellig hadden. Hij kon gewoon goed met haar opschieten. Dat nam ik van hem aan en ik zei dat hij ook niet voor mij hoefde te veranderen, ik wilde alleen zeker weten dat er niks was. Hij zei toen nog: stel dat ze me leuk vind, dan weet je dat ik toch lekker voor altijd van jou ben. Dat was een maand voordat hij het uitmaakte.



Op het moment dat hij bij me was heb ik hem ook gevraagd of ie niet met iemand anders in zn hoofd zat, omdat ik er gewoon niets van begreep. Hij zei toen dat dat niet zo was, dat hij dat anders meteen wel had gezegd. Dat nam ik toen van m aan. Ik heb later nog een x of 3 aan de telefoon gevraagd of het ECHT niet zo was, en weer kreeg ik een nee te horen. Na een week heeft ie in een mail een btje uitgelegd hoe en wat en waarom hij er mee wilde stoppen, hij vond het nog te vroeg om mij te zien. Hierin vertelde ie uiteindelijk ook dat hij tegen me had gelogen en WEL verliefd was geworden op iemand anders. Precies wat ik dacht. Dus toch zijn huisgenootje.. Ik was er kapot van en boos over het feit dat ie dit niet ''normaal'' met me had besproken, ik had verwacht dat dit toch wel kon na zo'n lange relatie.



Hij zegt nu alleen dat dit niet de reden is waarom hij er een punt achter heeft gezet. Alleen ben ik er van overtuigd dat, als zij daar niet was komen wonen het waarschijnlijk heel anders was gelopen. Hij zegt dat hij denkt dat het anders ook niet meer heel lang had geduurd, maar waarom kan ie niet goed uitleggen, dat is zijn gevoel en daar moet ik het dan maar mee doen. Hij is nu ook gelukkig, dan zou ik het toch moeten begrijpen? Nou nee dus.

Tijdens uitgaan is hij ook wel eens meisjes tegen gekomen waar hij over nadacht zei ie maar daar heeft ie nooit wat mee gedaan. Ik vind het ook helemaal niet raar dat ie naar andere meisjes kijkt, ik heb mn ogen ook heus niet dicht.

Maar ik heb nu wel t gevoel dat hij verliefdheid en liefde door elkaar haalt. Hij wil ook graag vrienden blijven en me niet helemaal kwijt raken op de lange termijn omdat we zo lekker kunnen ouwehoeren... Ook zegt hij telkens nog hoe mooi ik ben, dat hij er nu achter HOE mooi ik eigenlijk ben, nu hij om zich heen kijkt en als ik met m msn wil hij telkens de webcam aan om me even te zien.



Ik kan er slecht tegen hoe nuchter hij over alles doet. Hij doet alsof t allemaal niks is en alsof ie er al overheen is. Maar dat kan ik me gewoon niet voorstellen na zolang samen te zijn geweest waarin alles altijd fijn en gezellig was, we nooit ruzie hebben gehad en hij altijd met me wilde knuffelen, altijd aan me zat.



Iedereen uit onze omgeving is ook verbijsterd. We waren echt een setje en niemand had dit verwacht. Ook voor zn vrienden en huisgenoten kwam dit als een complete verrassing.

Daarom vind ik het zo moeilijk om hem los te laten, ik leef al 6 weken in een soort van droom, het ongeloof dat alles wat je hebt opgebouwd ineens weg is.

Ik kan ook maar niet aan zijn verstand brengen dat het met iedereen na 6 jaar minder wordt, je ook een vertrouwensband hebt opgebouwd en het niet meer even spannend is maar wel weet wat je aan elkaar hebt. Dat ziet hij dan wel weer zegt hij dan..

Doordat hij nog steeds dingen zegt over hoe mooi ik ben en dat ik superlief ben geeft hij niet concreet aan dat het ECHT over is. Hij zegt wel dat ik niet moet hopen op dat het nog goed komt omdat hij daar nu echt niet mee bezig is.



Soms denk ik dat het feit dat we zo jong waren ook heeft meegespeeld. Ik heb het gevoel dat hij vrij wil zijn en wil weten wat er nog meer rondloopt. Hij wil ook graag reizen en nu staat niets hem meer in de weg. Maar dat zijn ook dingen die je moet kunnen bespreken in een relatie en dat ziet hij gewoon niet en dat maakt me boos dat hij dan zomaar alles weggooit.

Hij zegt ook dat als alles perfect zou zijn geweest hij dat ook niet als probleem had gezien, hij ook geen behoefte had gehad aan vrijheid. Maarja, wanneer is een relatie helemaal perfect denk ik dan? Aan elke relatie moet gewerkt worden, en daar heeft ie geen zin in om het maar even hard te zeggen. Als t niet vanzelf gaat, werkt t niet meer.. maar zo denk ik er niet over.



Ik heb nu wel besloten dat ik even geen contact meer wil omdat ik gewoon merk dat als ik m spreek, ik eigenlijk niet vrolijker word. Ik zoek naar dingen die ik niet vind, omdat ik nog steeds een soort hoop heb. Ik ga gesprekken met hem met een hele andere intentie aan dan hij. Hij wil vrienden zijn en gedraagt zich ook echt al zo, ik kan niet besgrijpen hoe hij kan denken dat dat nu al kan..?



Ik wil van jullie graag horen hoe jullie over mijn verhaal denken, misschien moeilijk om te beoordelen en voor het verdere verloop van onze relatie zal het geen toegevoegde waarde hebben, maar ik hoor gewoon graag van anderen hoe zij hierover denken als buitenstaanders..

ehh nou ik denk niet zo in de hoop dat het goedkomt, zou niet eens weten of ik dat nog zou willen, maar die dingen vind ik wel apart dat die zo gaan en dat zegt wel iets over hem, ik ken hem al 6 jaar en weet echt wel wanneer hij iets zegt wat waar is, of wanneer ie t zou verzinnen.



Waarom zou ie zeggen dat ie heeft gehuild en het allemaal heel erg vond als t niet zo zou zijn? Heeft ie niks aan. Hij wil me niet aan t lijntje houden, want dan zou ie wel contact met mij maken ook

Hij heeft het toch uitgemaakt, hij wilde dit en nu komt hij erachter dat het niet zo makkelijk is als het leek.

Dat heeft ie ook zo'n btje toegegeven, omdat ie er NU pas achter kwam dat ie me echt kwijt zou zijn, en zo had ie t niet gezien en gehoopt. Hij heeft zelf gezegd dat hij nu de klap pas heeft gekregen en het moeilijk had.



Ik zoek zelf ook geen contact met hem maar natuurlijk ben ik nog met hem bezig, omdat het echt mijn maatje was en heel erg moet wennen aan een leven zonder hem. Ik zou willen dat ik het zo uit mn systeem kon wissen, maar dat is niet zo en het is ook niet zo dat ik elke week iets over hem hoor. Maar omdat je gezamelijke vrienden hebt is dat soms wel eens lastig.

Ienimimi. bedankt voor je reactie, kreeg er een btje kippenvel, maar weet dat je gelijk hebt. Ik ben er ook van overtuigd dat t zonnetje weer voor me gaat schijnen, maar t helemaal loslaten is zo moeilijk.. ook omdat hij nog wel contact wil houden en je dus weet dat het wel KAN. Maar ik heb het zelf in de hand, en dat weet ik ook heel goed.

Hey vrouw19,



Het is ''goed'' om te lezen en te weten dat je niet de enige bent ja. En hoe erg kunnen verhalen op elkaar lijken zeg!! Tjeetje! Echt ongelooflijk.. behalve dan dat mijn ex nu met dat meisje gaat.



En ook willen ze ons allemaal niet helemaal kwijt en graag goede vrienden blijven, maar dat heeft zoveel tijd nodig, als dat ooit zou kunnen en dat snappen ze geloof ik niet echt..



Mijn ex gaat dus voor 2,5 maand naar tanzania, hij had nu al gezegd dat ie niet zo goed wist waarom ie sommige dingen op een bepaalde manier had gedaan, btje raar had gedaan enzo.. ben wel benieuwd hoe ie zichzelf daar redt, niet alleen ten opzichte van mij, maar gewoon omdat ik m al zolang ken en hij altijd zo stoer overal over praat en dan uiteindelijk ie wel een btje terugkrabbelt..