Relaties
alle pijlers
Relatietwijfels in lange relatie
zaterdag 22 februari 2020 19:17
Ik lees weleens mee op het forum en heb nu zelf een vraag waarvoor ik een topic open. Ik ben bijna 30 en sinds de middelbare school samen met mijn vriend. Vorig jaar zijn er wat dingen gebeurd in onze relatie van zijn kant en dat heeft me aan het denken gezet: is dit degene met wie ik een toekomst voor me zie, passen we eigenlijk wel bij elkaar?
Dat lijkt misschien gek om me dat nu pas af te vragen maar onze relatie was altijd een stabiel en veilig onderdeel van m'n leven. Heel vanzelfsprekend en ik heb er tot de afgelopen tijd ook geen vraagtekens bij gezet, al ben ik (volgens mij?) nooit echt verliefd geweest en ervaar ik weinig seksuele aantrekkingskracht.
Dat leek me nooit zo'n punt, ik pas me daarin aan hem aan en voor de rest was onze relatie prima. Door de lastige tijd die we hebben gehad ben ik meer gaan twijfelen. Niet alleen vanwege het seksuele stuk, maar ook omdat we over veel dingen verschillend denken, niet dezelfde interesses hebben en andere dingen belangrijk vinden in het leven. Het lijkt me saai als je op alle vlakken wel hetzelfde denkt en in elkaar zit, dus daar ben ik ook niet naar op zoek, maar ik vraag me wel af wat ons dan bindt. Behalve dus dat we een lange geschiedenis hebben samen (en samenwonen).
Hij is zorgzaam, lief, sociaal, fysiek aantrekkelijk, mijn vrienden mogen 'm. Aan de ene kant denk ik: misschien is het wel goed voor me om te ontdekken wie ik ben buiten deze relatie en misschien kom ik dan ooit wel iemand tegen die beter bij me past, waar ik wel een fijn seksleven mee heb en interesses mee deel. Aan de andere kant twijfel ik, omdat hij zo'n vanzelfsprekend onderdeel is van mijn leven, al jaren, en ik al hartstikke blij mag zijn dat hij zo lief en zorgzaam is. Ik kan me letterlijk niet voorstellen hoe het leven zonder hem is.
Hebben jullie hier gedachtes over of ervaringen met een soortgelijke situatie?
Dat lijkt misschien gek om me dat nu pas af te vragen maar onze relatie was altijd een stabiel en veilig onderdeel van m'n leven. Heel vanzelfsprekend en ik heb er tot de afgelopen tijd ook geen vraagtekens bij gezet, al ben ik (volgens mij?) nooit echt verliefd geweest en ervaar ik weinig seksuele aantrekkingskracht.
Dat leek me nooit zo'n punt, ik pas me daarin aan hem aan en voor de rest was onze relatie prima. Door de lastige tijd die we hebben gehad ben ik meer gaan twijfelen. Niet alleen vanwege het seksuele stuk, maar ook omdat we over veel dingen verschillend denken, niet dezelfde interesses hebben en andere dingen belangrijk vinden in het leven. Het lijkt me saai als je op alle vlakken wel hetzelfde denkt en in elkaar zit, dus daar ben ik ook niet naar op zoek, maar ik vraag me wel af wat ons dan bindt. Behalve dus dat we een lange geschiedenis hebben samen (en samenwonen).
Hij is zorgzaam, lief, sociaal, fysiek aantrekkelijk, mijn vrienden mogen 'm. Aan de ene kant denk ik: misschien is het wel goed voor me om te ontdekken wie ik ben buiten deze relatie en misschien kom ik dan ooit wel iemand tegen die beter bij me past, waar ik wel een fijn seksleven mee heb en interesses mee deel. Aan de andere kant twijfel ik, omdat hij zo'n vanzelfsprekend onderdeel is van mijn leven, al jaren, en ik al hartstikke blij mag zijn dat hij zo lief en zorgzaam is. Ik kan me letterlijk niet voorstellen hoe het leven zonder hem is.
Hebben jullie hier gedachtes over of ervaringen met een soortgelijke situatie?
anoniem_395932 wijzigde dit bericht op 22-02-2020 20:36
6.73% gewijzigd
zondag 1 maart 2020 00:01
Mijn tip is wat wil jij? Wat zijn je overtuigingen en waarden? Wat vind je belangrijk? Komt dat overeen met wat hij zegt en doet? Oneerlijk zijn dat zou mij opbreken. Relatie gaat om vertrouwen en liefde. Wil de ander dat vertrouwen terug winnen dan moet hij daar wel zijn best voor doen. Wil je niet liever zelf een relatie waarin je verliefd bent en hij op jou? Is dit wel wat je echt wilt? Klinkt alsof je genoegen neemt hiermee. Ga leuke dingen doen. Oude hobby’s oppakken. Sporten. Met vrienden wat leuks doen. Herontdek jezelf. Vrijwilligerswerk. Zo kom je vanzelf erachter wat je wil. Bij twijfel niet doen. Daarnaast iedere relatie heeft ups en downs. Persoonlijk als ik een relatie heb en degene is nooit verliefd op me geweest dan zou ik dat moeilijk vinden. Weet hij dat van je?
zondag 1 maart 2020 09:45
Dat opgelegde tevreden moeten zijn met de relatie die je hebt heb ik nooit begrepen. Waarom zou je moeten settelen voor een 6/7 als je voor de 10 wil gaan? Ik heb altijd het idee dat het aangeraden wordt door mensen die zich hebben neergelegd bij het feit dat hun relatie prima is met een 6 voor de rest van hun leven.
Ik ging voor het eerst samenwonen op mijn 18de en dacht ook dat dit voor de rest van mijn leven moest zijn, saaiheid, geen zin meer in seks, het hoorde er zogenaamd allemaal bij. iedereen vond hem fantastisch maar ik was eigenlijk alleen nog maar gehecht aan hem, het gevoel van houden van was verdwenen en waarom? Echt geen idee maar het gevoel kwam niet terug en er was ook geen ander. Uiteindelijk heb ik de relatie verbroken en me heel lang schuldig gevoeld.
Beste beslissing ooit, toen ik eindelijk alleen was merkte ik dat we elkaar ook tegenhielden in ontwikkeling, niet met opzet maar we konden elkaar blijkbaar ook niet stimuleren om het beste uit elkaar te halen. Als je zo jong altijd bij elkaar bent geweest weet je ook niet meer wie je bent zonder je gedrag aan te passen aan een ander, dus eigenlijk wie je echt bent. Sommigen hebben daar ook geen behoefte aan maar heel veel mensen wel, vandaar ook dat dit soort "jonge" relaties ook stranden.
Ik ging voor het eerst samenwonen op mijn 18de en dacht ook dat dit voor de rest van mijn leven moest zijn, saaiheid, geen zin meer in seks, het hoorde er zogenaamd allemaal bij. iedereen vond hem fantastisch maar ik was eigenlijk alleen nog maar gehecht aan hem, het gevoel van houden van was verdwenen en waarom? Echt geen idee maar het gevoel kwam niet terug en er was ook geen ander. Uiteindelijk heb ik de relatie verbroken en me heel lang schuldig gevoeld.
Beste beslissing ooit, toen ik eindelijk alleen was merkte ik dat we elkaar ook tegenhielden in ontwikkeling, niet met opzet maar we konden elkaar blijkbaar ook niet stimuleren om het beste uit elkaar te halen. Als je zo jong altijd bij elkaar bent geweest weet je ook niet meer wie je bent zonder je gedrag aan te passen aan een ander, dus eigenlijk wie je echt bent. Sommigen hebben daar ook geen behoefte aan maar heel veel mensen wel, vandaar ook dat dit soort "jonge" relaties ook stranden.
maandag 8 juni 2020 06:20
Hoi Nathalie,
Ik heb exact hetzelfde als jij ervaren, twijfel, en ben nu sinds 2 maanden uit elkaar en woon weer bij mijn ouders. Huis gaat de verkoop in. Erg pijnlijk allemaal en dit denk proces heeft me 1,5 jaar gekost. Angst twijfel en onzekerheid.
Toch ben ik er van overtuigd dat leven met twijfel in de relatie niet werkt en je dan beter apart door kan gaan.
Ik kom graag privé met je in contact. Misschien kan ik je helpen.
Groetjes
Ik heb exact hetzelfde als jij ervaren, twijfel, en ben nu sinds 2 maanden uit elkaar en woon weer bij mijn ouders. Huis gaat de verkoop in. Erg pijnlijk allemaal en dit denk proces heeft me 1,5 jaar gekost. Angst twijfel en onzekerheid.
Toch ben ik er van overtuigd dat leven met twijfel in de relatie niet werkt en je dan beter apart door kan gaan.
Ik kom graag privé met je in contact. Misschien kan ik je helpen.
Groetjes
