Relaties
alle pijlers
Rouwen om je levende ouders
zondag 4 augustus 2019 21:11
Eigenlijk zou het voor iedereen het fijnst zijn als niemand deze titel begreep, maar ik denk dat er een aantal mensen zijn die hem wel begrijpen.
Niet zo’n lange tijd geleden heb ik de moeilijke beslissing gemaakt het contact te verbreken met mijn moeder. Ergens geeft me dit rust en een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd heb ik een heleboel te verwerken. Het is niet mijn moeder die ik mis, maar wel mis ik een moeder zoals anderen die ook hebben. Het doet pijn dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit zo’n moeder ga krijgen. Ook doet het pijn dat ik niet weet waarom het zo heeft moeten lopen en dat ik daar ook nooit achter ga komen. In mijn hoofd is het soms een warboel van emoties door alles wat er gebeurd is en het doet zeer dat ze zelfs zonder contact nog invloed heeft op mijn leven.
Sorry ik begrijp dat dit voor sommige mensen een vaag verhaaltje is geworden omdat ik op dit moment niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Toch hoop ik dat dit topic misschien een verzameltopic kan worden met ervaringen en herkenning.
Niet zo’n lange tijd geleden heb ik de moeilijke beslissing gemaakt het contact te verbreken met mijn moeder. Ergens geeft me dit rust en een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd heb ik een heleboel te verwerken. Het is niet mijn moeder die ik mis, maar wel mis ik een moeder zoals anderen die ook hebben. Het doet pijn dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit zo’n moeder ga krijgen. Ook doet het pijn dat ik niet weet waarom het zo heeft moeten lopen en dat ik daar ook nooit achter ga komen. In mijn hoofd is het soms een warboel van emoties door alles wat er gebeurd is en het doet zeer dat ze zelfs zonder contact nog invloed heeft op mijn leven.
Sorry ik begrijp dat dit voor sommige mensen een vaag verhaaltje is geworden omdat ik op dit moment niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Toch hoop ik dat dit topic misschien een verzameltopic kan worden met ervaringen en herkenning.
donderdag 21 mei 2020 11:36
Hmm lastige vraag hondenmens.
Van mijn vader houd ik absoluut. Een aantal jaar geleden is het contact wel even stopgezet, maar ik ben blij dat we het toch hersteld hebben omdat hij de afgelopen jaren nogal heeft getobd met zijn gezondheid. Nu is dat gelukkig stabiel (even afkloppen) en nog net in het begin van de corona-periode heb ik hem nog gezien.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder? En begin ik hem echt wel te missen, al bellen we wel wekelijks. Ik heb over een paar weken vakantie en wil dan toch even kijken of ik langs kan gaan, als de omstandigheden het toelaten en het veilig genoeg is.
Mijn moeder is uiteraard een heel ander verhaal. Heel voorzichtig hebben we wel wat contact maar het verloopt nog erg stroef. Ik heb het idee dat we zelfs verder van elkaar verwijderd zijn dan voordat ik het contact verbrak. Zit nog in twijfel of het toch niet beter is om het weer helemaal af te kappen. De tijd zal het uitwijzen denk ik.
Ik vind het lastig om te zeggen of ik echt van haar houd. Er is zoveel gebeurd en onze jeugd is door haar toedoen ook niet fijn geweest. Dat gedeelte heb ik min of meer wel geaccepteerd, maar het heeft er wel voor gezorgd dat we nu geen band met haar hebben wat andere mensen wel 'normaal' met hun ouders hebben.
Van mijn vader houd ik absoluut. Een aantal jaar geleden is het contact wel even stopgezet, maar ik ben blij dat we het toch hersteld hebben omdat hij de afgelopen jaren nogal heeft getobd met zijn gezondheid. Nu is dat gelukkig stabiel (even afkloppen) en nog net in het begin van de corona-periode heb ik hem nog gezien.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder? En begin ik hem echt wel te missen, al bellen we wel wekelijks. Ik heb over een paar weken vakantie en wil dan toch even kijken of ik langs kan gaan, als de omstandigheden het toelaten en het veilig genoeg is.
Mijn moeder is uiteraard een heel ander verhaal. Heel voorzichtig hebben we wel wat contact maar het verloopt nog erg stroef. Ik heb het idee dat we zelfs verder van elkaar verwijderd zijn dan voordat ik het contact verbrak. Zit nog in twijfel of het toch niet beter is om het weer helemaal af te kappen. De tijd zal het uitwijzen denk ik.
Ik vind het lastig om te zeggen of ik echt van haar houd. Er is zoveel gebeurd en onze jeugd is door haar toedoen ook niet fijn geweest. Dat gedeelte heb ik min of meer wel geaccepteerd, maar het heeft er wel voor gezorgd dat we nu geen band met haar hebben wat andere mensen wel 'normaal' met hun ouders hebben.
donderdag 21 mei 2020 11:59
Ik houd niet van mijn moeder, ook voor mij voelt ze als een vreemde. Als ik aan haar denk ga ik me al naar voelen dus nee. Al zou ik nog steeds het allerliefste willen dat we op een dag wel goed met elkaar door een deur konden, ik heb haar namelijk wel grotendeels vergeven voor het verleden.
Van mijn vader houd ik wel heel veel, daar heb ik dan ook een goede band mee.
Van mijn vader houd ik wel heel veel, daar heb ik dan ook een goede band mee.
dinsdag 26 mei 2020 13:08
De lezers in dit topic weten van mijn aankomende verhuis dilemma met betrekking met mijn vader en het overlijden van mijn moeder van net een jaar geleden (deze maand). Het is of de duivel er mee speelt, ik ga over 2 dagen tekenen als het goed gaat. Vandaag kwam ik thuis en vond een kaart in de bus. Het is een gedrukte kaart met een geregistreerd partnerschap. Mijn vader gaat over 2 dagen dit aan met zijn nieuwe liefde. Ook zat er een getypt briefje in en ik kon jullie dit niet ontnemen. Als het niet zo serieus was zou het lach wekkend zijn. Lees en huiver:
Lieve C..,
Na het overlijden van ma heb ik ook weer geluk mogen vinden. Haar naam is M en is 62 jaar uit B, en zoals je ziet hebben wij ervoor gekozen om samen verder te gaan. Samen hebben wij veel gesprekken gevoerd ook over jou, M is een medium met een andere kijk op de dingen. Dat heeft mij ook een stuk openen gemaakt en daarom wil ik je laten weten dat ik heel veel aan je denk en dat de deur altijd voor je openstaat. Ik hoop dat ik je ook thuis weer kan verwelkomen.
Groetjes Pa.
Ik kan eigenlijk alleen maar denken wat een walgelijke vent, wat een slappe zak. Ik denk dat mijn keuze van wel of niet laten weten mijn nieuwe adres wel duidelijk is.
Lieve C..,
Na het overlijden van ma heb ik ook weer geluk mogen vinden. Haar naam is M en is 62 jaar uit B, en zoals je ziet hebben wij ervoor gekozen om samen verder te gaan. Samen hebben wij veel gesprekken gevoerd ook over jou, M is een medium met een andere kijk op de dingen. Dat heeft mij ook een stuk openen gemaakt en daarom wil ik je laten weten dat ik heel veel aan je denk en dat de deur altijd voor je openstaat. Ik hoop dat ik je ook thuis weer kan verwelkomen.
Groetjes Pa.
Ik kan eigenlijk alleen maar denken wat een walgelijke vent, wat een slappe zak. Ik denk dat mijn keuze van wel of niet laten weten mijn nieuwe adres wel duidelijk is.
dinsdag 26 mei 2020 22:44
@davo: Ik snap niet dat sommige ouders alleen aan hun eigen geluk denken. Nu je vader met dat medium gepraat heeft, wil hij ineens weer contact. Als hij daar eerst een medium voor nodig heeft...
Wat dat adres wel of niet doorgeven betreft. Doe wat JIJ wil. Hij doet dat tenslotte ook.
Bij mijn ouders was het anders, een scheiding. Vader zei dat hij alleen ging wonen en niemand anders had. Maar 2 dagen na zijn verhuizing trok die "niemand" wel bij hem in. Na een half jaar trouwden ze al. Hij deed en doet niks zonder haar. Zelfs voor zijn lievelingsnicht die op sterven lag wilde hij geen uitzondering maken. Hij wilde haar nog een laatste keer zien. Zij hem ook, maar zonder die vrouw erbij. Dat weigerde hij. Ze zouden samen komen of niet. Toen hoefde het van nicht helemaal niet meer. Hij is ook niet op haar crematie geweest.
Wat dat adres wel of niet doorgeven betreft. Doe wat JIJ wil. Hij doet dat tenslotte ook.
Bij mijn ouders was het anders, een scheiding. Vader zei dat hij alleen ging wonen en niemand anders had. Maar 2 dagen na zijn verhuizing trok die "niemand" wel bij hem in. Na een half jaar trouwden ze al. Hij deed en doet niks zonder haar. Zelfs voor zijn lievelingsnicht die op sterven lag wilde hij geen uitzondering maken. Hij wilde haar nog een laatste keer zien. Zij hem ook, maar zonder die vrouw erbij. Dat weigerde hij. Ze zouden samen komen of niet. Toen hoefde het van nicht helemaal niet meer. Hij is ook niet op haar crematie geweest.
woensdag 27 mei 2020 10:47
Dank jullie wel voor reactie. Ik ben behoorlijk kwaad geweest gisteravond. Mijn vader maar ook mijn moeder rende hun hele leven weg van gevoelens en confrontatie aangaan met zichzelf of met anderen. En deze nieuwe relatie is weer precies hetzelfde. Niet door rouw heen willen gaan, niet naar jezelf willen kijken maar afleiding zoeken. @Hondenmens je zegt het zo goed, ik was opzoek naar hoe ik het moest noemen met alleen aan eigen geluk denken.
Ik heb er gisteravond nog met een vriendin over gepraat en zij vind wel dat ik definitief een keuze moet maken. Elke zoveel maanden land er weer een kaartje door mijn brievenbus (al jaren) met een bommetje en ik raak daar zo van slag van. En dan ben ik ook weer kwaad op mijzelf waarom ik niet mijn gevoel kan afzetten. Want het doet mij nog steeds veel na zoveel jaar. En dat is het eigenlijk niet waard.
Ik heb er gisteravond nog met een vriendin over gepraat en zij vind wel dat ik definitief een keuze moet maken. Elke zoveel maanden land er weer een kaartje door mijn brievenbus (al jaren) met een bommetje en ik raak daar zo van slag van. En dan ben ik ook weer kwaad op mijzelf waarom ik niet mijn gevoel kan afzetten. Want het doet mij nog steeds veel na zoveel jaar. En dat is het eigenlijk niet waard.
davo1979 wijzigde dit bericht op 27-05-2020 12:57
0.12% gewijzigd
dinsdag 2 juni 2020 18:41
Volg dit topic al even, maar weinig gereageerd.davo1979 schreef: ↑27-05-2020 10:47Dank jullie wel voor reactie. Ik ben behoorlijk kwaad geweest gisteravond. Mijn vader maar ook mijn moeder rende hun hele leven weg van gevoelens en confrontatie aangaan met zichzelf of met anderen. En deze nieuwe relatie is weer precies hetzelfde. Niet door rouw heen willen gaan, niet naar jezelf willen kijken maar afleiding zoeken. @Hondenmens je zegt het zo goed, ik was opzoek naar hoe ik het moest noemen met alleen aan eigen geluk denken.
Ik heb er gisteravond nog met een vriendin over gepraat en zij vind wel dat ik definitief een keuze moet maken. Elke zoveel maanden land er weer een kaartje door mijn brievenbus (al jaren) met een bommetje en ik raak daar zo van slag van. En dan ben ik ook weer kwaad op mijzelf waarom ik niet mijn gevoel kan afzetten. Want het doet mij nog steeds veel na zoveel jaar. En dat is het eigenlijk niet waard.
Maar denk heel logisch dat die bommetjes je blijven raken.
Ze drukken steeds op dezelfde plek..... of eigen de leegte.
Afstand nemen helpt. Kaartjes bv niet meer openen en wegdoen.
dinsdag 2 juni 2020 19:25
Hier ook gebroken of bezig met breken met mijn ouders. Mijn vriend heeft al jaren geleden gebroken met die van hem en die van hem hadden ook gebroken met die van hen weer en mijn ouders ook met hun ouders dus ik zie wel een patroon. Onze families zijn flink ziek en de basis is niet gezond en er ontbreken onmisbare fundamenten waardoor we allemaal onthecht zijn en een klap van de molen hebben gekregen. Ik hoop dat ik deze 'traditie' bij mijn eigen gezin kan stop zetten. Familie kies je niet, vrienden kies je. Ik ben heel selectief in wie ik toelaat. Ik ben veel te vaak gekwetst en teleurgesteld. Ik rouw ook. Niet om mijn ouders zelf maar om het idee. Ik heb het idee ontzettend gemist. De onvoorwaardelijkheid. Maar ik ben nu aan het loslaten. Ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen dat het goed met me gaat.
dinsdag 2 juni 2020 20:50
@blauwebessensap ik heb inmiddels het boek uit van nanda roep. Interessant boek, de dingen die er gezegd waren en de acties zijn heel vergelijkbaar hier.
Inmiddels hier is het iet was gezakt. Hele drukke week gehad dus geen tijd gehad om na te denken meer. Mijn therapeut zei ook je hebt andere dingen nu die belangrijker zijn en dat klopt. Ik heb getekend en sleutels ontvangen. Druk aan het verven en zo in het nieuwe huis.
Inmiddels hier is het iet was gezakt. Hele drukke week gehad dus geen tijd gehad om na te denken meer. Mijn therapeut zei ook je hebt andere dingen nu die belangrijker zijn en dat klopt. Ik heb getekend en sleutels ontvangen. Druk aan het verven en zo in het nieuwe huis.
woensdag 10 juni 2020 15:05
Rouwen om wat niet is geweest maar wel had moeten zijn. dat zei mijn peut altijd, en blijft me altijd bij.blauwebessensap schreef: ↑02-06-2020 19:25Hier ook gebroken of bezig met breken met mijn ouders. Mijn vriend heeft al jaren geleden gebroken met die van hem en die van hem hadden ook gebroken met die van hen weer en mijn ouders ook met hun ouders dus ik zie wel een patroon. Onze families zijn flink ziek en de basis is niet gezond en er ontbreken onmisbare fundamenten waardoor we allemaal onthecht zijn en een klap van de molen hebben gekregen. Ik hoop dat ik deze 'traditie' bij mijn eigen gezin kan stop zetten. Familie kies je niet, vrienden kies je. Ik ben heel selectief in wie ik toelaat. Ik ben veel te vaak gekwetst en teleurgesteld. Ik rouw ook. Niet om mijn ouders zelf maar om het idee. Ik heb het idee ontzettend gemist. De onvoorwaardelijkheid. Maar ik ben nu aan het loslaten. Ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen dat het goed met me gaat.
Hier gaat het goed. Ben een tijd niet geweest, maar kan zeggen dat ik nu echt van mn trauma's af ben mbt mn ouders. Mn moeder blijft bij vlagen onmogelijk en mn vader hoor ik gewoon niks van. En dat is prima. Ja, niet leuk en soms ben ik nog wel verdrietig, maar dat lijkt me logisch. Ik heb laatst gedroomd dat ik in het ouderlijk huis was, en hij was daar ook. En dat ik in control was, en dat voelde zo fijn. Dat zegt wel iets over hoe ik er nu in sta.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 10 juni 2020 19:21
Dat had mijn moeder ook bij haar moeder. Rouwen om wat ze niet had met haar moeder, maar wel graag wilde. Toen die overleed had ze echt zoiets van: nu wordt het nooit meer beter. Wel fijn dat je van je trauma's af bent. Dat je er soms nog verdrietig van bent is normaal denk ik.totallyfree schreef: ↑10-06-2020 15:05Rouwen om wat niet is geweest maar wel had moeten zijn. dat zei mijn peut altijd, en blijft me altijd bij.
Hier gaat het goed. Ben een tijd niet geweest, maar kan zeggen dat ik nu echt van mn trauma's af ben mbt mn ouders. Mn moeder blijft bij vlagen onmogelijk en mn vader hoor ik gewoon niks van. En dat is prima. Ja, niet leuk en soms ben ik nog wel verdrietig, maar dat lijkt me logisch. Ik heb laatst gedroomd dat ik in het ouderlijk huis was, en hij was daar ook. En dat ik in control was, en dat voelde zo fijn. Dat zegt wel iets over hoe ik er nu in sta.
Ik droom soms ook nog over mijn ouderlijk huis. Waarschijnlijk omdat ik het mis. Mijn ouders wilden ooit wel weg daar. Maar het ging veel sneller dan verwacht. Te snel in mijn ogen. Onze pas gerenoveerde badkamer en de keuken was 2 jaar oud. Daar had ik echt langer van willen genieten. Mijn ouders missen het totaal niet. Want het was niet meer gezellig samen. Klopt zeker. Maar dat lag niet aan het huis.
Ik had stiekem gehoopt op verjaardagsgeld van mijn vader. Dit jaar niks gekregen en vorig jaar ook niet. De 4 jaar daarvoor wel. Na 8 jaar niks te krijgen van hem. Ik weet dat ik er niet op moet rekenen. Kan me prima redden financieel zonder hem. Mijn moeder zegt dat hij niet om me geeft en nooit zal veranderen. Toch vind ik dit moeilijk te begrijpen. Omdat hij in mijn jeugd wel goed voor me was.
maandag 22 juni 2020 07:22
Met mij gaat het op dit moment slecht. Heb dit weekend een mega terug val gehad en super naar tegen mijn vriend gedaan. Hij is klaar met mijn gedrag op deze manier en snap het ook wel. Kan alleen maar huilen op dit moment. Na 3 juli zou ik weer in aanmerking komen voor bij de psycholoog dus vandaag de verwijzing regelen
maandag 22 juni 2020 11:55
Ik breek zomaar ff in.... En bij niet gewenst.. Please say so.
Hebben jullie het gisteren ook ff moeilijker dan op andere dagen? Vaderdag..
Ik kom dan op social media, tv, door zoon die, gelukkig, wel contact heeft met zijn vader, zoveel gelukkige berichten tegen.
Ff een vinger op het gemis van een vader/ dochter band.
Korte situatie schets. Ik ben 48. Nu een jaar of 5/6 geen contact meer. Daarvoor al heel lang moeizaam. Mijn vader heeft contact verbroken. Reden: ik voldoe niet aan zijn minimale eisen. Qua figuur, karakter, werk, status, gezondheid, opleiding, relatiestatus.
Hij heeft dit tientallen jaren verkondigd dat ik niet oké was. Blijkbaar tot de conclusie gekomen dat ik dat voor hem ook nooit zou worden. Hij kon niet langer dealen met een totaal mislukte dochter.
Wat iemand al schreef.. Ik mis hem niet, ik mis een vader.
Voor iedereen die worstelt en of pijn heeft
Hebben jullie het gisteren ook ff moeilijker dan op andere dagen? Vaderdag..
Ik kom dan op social media, tv, door zoon die, gelukkig, wel contact heeft met zijn vader, zoveel gelukkige berichten tegen.
Ff een vinger op het gemis van een vader/ dochter band.
Korte situatie schets. Ik ben 48. Nu een jaar of 5/6 geen contact meer. Daarvoor al heel lang moeizaam. Mijn vader heeft contact verbroken. Reden: ik voldoe niet aan zijn minimale eisen. Qua figuur, karakter, werk, status, gezondheid, opleiding, relatiestatus.
Hij heeft dit tientallen jaren verkondigd dat ik niet oké was. Blijkbaar tot de conclusie gekomen dat ik dat voor hem ook nooit zou worden. Hij kon niet langer dealen met een totaal mislukte dochter.
Wat iemand al schreef.. Ik mis hem niet, ik mis een vader.
Voor iedereen die worstelt en of pijn heeft
maandag 22 juni 2020 11:58
Met mijn vader heb ik een goede band, dus gisteren had ik het niet moeilijk gelukkig. Met moederdag was dat een ander verhaal.
Aan beide dagen doen we allang niks meer. Beide ouders vinden het commerciële onzin. Met mijn vaders verjaardag gaan we tegenwoordig uit eten. Vind hij veel fijner. En wij ook trouwens
Aan beide dagen doen we allang niks meer. Beide ouders vinden het commerciële onzin. Met mijn vaders verjaardag gaan we tegenwoordig uit eten. Vind hij veel fijner. En wij ook trouwens
maandag 22 juni 2020 19:28
Waarom gaat het niet lekker? KKnuffel!
dinsdag 23 juni 2020 13:57
Ik kan zeggen dt ik er wel even mee bezig ben op vaderdag, maar dat kan ik ook heel goed loslaten en het grijpt me niet meer emotioneel aan. Daar heb ik hard voor geknokt, maar dat is dus wel mogelijk 
Mijn vader is ook erg ziek, natuurlijk ben ik daar mee bezig en denk ik wel eens aan hem, maar het grijpt me niet meer aan en ik word er nog zelden verdrietig over. Dus dat is wel fijn.
Mijn vader is ook erg ziek, natuurlijk ben ik daar mee bezig en denk ik wel eens aan hem, maar het grijpt me niet meer aan en ik word er nog zelden verdrietig over. Dus dat is wel fijn.
'Happiness is only real when shared'.
donderdag 2 juli 2020 22:59
Wat wel heel frappant is, is dat ik ineens heel veel over mijn vader droom. Heel apart. Vannacht was ik echt ook heel erg van slag, ik was zo bang voor mn vader, dat hij me aan wilde raken, ik was totaal in paniek. En daarna was ik in mijn droom zo depressief. Ik snap er niks van, maar goed. Maar ik heb er verder niet zoveel last van, gelukkig.
'Happiness is only real when shared'.
