Relaties
alle pijlers
rust en ruimte
zondag 27 september 2009 om 11:03
Weet niet zo goed wat ik wil hiermee, wil het in ieder geval even kwijt want pieker mezelf suf....
Is voor mij de eerste keer dat ik een topic open, best eng.
Het volgende is er aan de hand:
Ik heb bijna een jaar een relatie, terwijl ik helemaal niet op zoek was en wel een beetje klaar was met mannen en al het gedoe.
juist toen liepen we elkaar tegen het lijf.
Ik heb 2 dochters en we begonnen langzaam, tijdje nog geheim gehouden tegenover de buitenwereld om eerst met elkaar te ontdekken wat we wilden.
Ook hij had het nodige meegemaakt in vorige relaties.
Toch klikte het goed, en op een bepaald moment gaat er een knop om en ga je ervoor, samen.
Van de zomer zijn we heerlijk op vakantie geweest, echt super, met de kinderen, geweldig voor allemaal!
Tot die tijd zagen we elkaar dagelijks, we wonen 30 km van elkaar vandaan, door de kinderen ben ik nogal aan huis gebonden dus kwam hij naar mij toe.
Dat we elkaar zo vaak zagen is erin geslopen, we hadden grote plannen tot we eerlijk hebben gezegd dat het toch wel wat snel ging allemaal.
Na de vakantie zijn we elkaar een stuk minder vaak gaan zien, niks mee want het gaat niet om hoe vaak je elkaar ziet vind ik.
Het heen en weer rijden en weinig thuis zijn brak mijn vriend op, wat ik heel goed begrijp.
Nu deed hij de afgelopen week anders, ik voelde dat er iets niet klopte maar kon er de vinger niet op leggen, als ik hem erna vroeg zei hij dat er niks was.
Tot hij me afgelopen vrijdag vroeg om hem nog een avond alleen te laten, meestal zijn we vanaf vrijdag een weekend samen.
Geen probleem mee maar heb hem even gebeld want zoiets overleg ik liever telefonisch.
Aan de telefoon kwam er een heel ander verhaal, een verhaal wat we gister nog eens face-to-face hebben besproken:
Mijn vriend wil ruimte en tijd, hij "zit in een tweestrijd" hij heeft "zo'n drang om zelfstandig en blij te zijn met zichzelf" en "weet niet hoe hij dit combineren moet "wel "vindt hij me ontzettend lief en houdt ook echt van me".
Ik wil hem die rust en ruimte geven, ik wil voor mijn relatie vechten, maar wel samen.
We hebben verder niks afgesproken, we houden contact maar hoe weet ik niet.
Tja en wat ik hier eigenlijk mee, geen idee, ik ben zo bang dat dit het begin van het einde is en ik gewoon zit te wachten tot hij belsoten heeft niet verder te willen.
Maar als ik er nu een punt achter en dan ben ik hem kwijt terwijl het misschien allemaal wel goedkomt.
Vind het maar lastig allemaal.....
Is voor mij de eerste keer dat ik een topic open, best eng.
Het volgende is er aan de hand:
Ik heb bijna een jaar een relatie, terwijl ik helemaal niet op zoek was en wel een beetje klaar was met mannen en al het gedoe.
juist toen liepen we elkaar tegen het lijf.
Ik heb 2 dochters en we begonnen langzaam, tijdje nog geheim gehouden tegenover de buitenwereld om eerst met elkaar te ontdekken wat we wilden.
Ook hij had het nodige meegemaakt in vorige relaties.
Toch klikte het goed, en op een bepaald moment gaat er een knop om en ga je ervoor, samen.
Van de zomer zijn we heerlijk op vakantie geweest, echt super, met de kinderen, geweldig voor allemaal!
Tot die tijd zagen we elkaar dagelijks, we wonen 30 km van elkaar vandaan, door de kinderen ben ik nogal aan huis gebonden dus kwam hij naar mij toe.
Dat we elkaar zo vaak zagen is erin geslopen, we hadden grote plannen tot we eerlijk hebben gezegd dat het toch wel wat snel ging allemaal.
Na de vakantie zijn we elkaar een stuk minder vaak gaan zien, niks mee want het gaat niet om hoe vaak je elkaar ziet vind ik.
Het heen en weer rijden en weinig thuis zijn brak mijn vriend op, wat ik heel goed begrijp.
Nu deed hij de afgelopen week anders, ik voelde dat er iets niet klopte maar kon er de vinger niet op leggen, als ik hem erna vroeg zei hij dat er niks was.
Tot hij me afgelopen vrijdag vroeg om hem nog een avond alleen te laten, meestal zijn we vanaf vrijdag een weekend samen.
Geen probleem mee maar heb hem even gebeld want zoiets overleg ik liever telefonisch.
Aan de telefoon kwam er een heel ander verhaal, een verhaal wat we gister nog eens face-to-face hebben besproken:
Mijn vriend wil ruimte en tijd, hij "zit in een tweestrijd" hij heeft "zo'n drang om zelfstandig en blij te zijn met zichzelf" en "weet niet hoe hij dit combineren moet "wel "vindt hij me ontzettend lief en houdt ook echt van me".
Ik wil hem die rust en ruimte geven, ik wil voor mijn relatie vechten, maar wel samen.
We hebben verder niks afgesproken, we houden contact maar hoe weet ik niet.
Tja en wat ik hier eigenlijk mee, geen idee, ik ben zo bang dat dit het begin van het einde is en ik gewoon zit te wachten tot hij belsoten heeft niet verder te willen.
Maar als ik er nu een punt achter en dan ben ik hem kwijt terwijl het misschien allemaal wel goedkomt.
Vind het maar lastig allemaal.....
zondag 27 september 2009 om 18:15
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 13:27:
dank je, jullie begrijpen hem, fijn om positieve geluiden te horen!
ik geef hem de rust en ruimte, en laat hem even, heb daar geen probleem mee....
maar de meeste mensen in mijn omgeving zeggen dat is het begin van het einde, en daardoor word ik zo onzeker en bang hem te verliezen.
Het doet me goed om te horen dat dit ook goed kan aflopen.
Als hij de rust en ruimte krijgt om zijn eigen dingen weer op te pikken hoeft dit helemaal niet het begin van het einde te zijn hoor.
Hij zit elke dag zoveel in de auto, dat sloopt. Jij weet het wel, maar je voelt het natuurlijk niet zelf zo omdat jij niet degene bent die in de auto zit. Juist omdat hij het reizen in zijn eigen/vrije tijd doet, kun je het bijna niet vergelijken met reistijd voor werk.
Jouw vriend wil natuurlijk ook gewoon met vrienden kunnen afspreken, een avond thuis zijn, zelf iets doen en dan heeft hij nog zijn huishouden. Als hij zoveel extra rijdt buiten de gewone dingen om hakt dat erin. Maar vooral het feit dat hij niet tussen zijn eigen spullen zit, op zijn eigen bank in zijn eigen huis. Blijkbaar kan hij dat nu niet voor elkaar krijgen en als hij daar meer ruimte voor nodig heeft kun je dat toch gewoon geven? Wat is daar erg aan? Zo heb je ook nog lekker de tijd voor jezelf, je familie en vrienden en je kinderen. Dat is toch ook heel fijn?
Betrek dit niet op jezelf, want dit heeft met hém te maken. Niet met jou. Dat hij nu zijn zelfstandigheid mist kan ik heel goed begrijpen. Ik heb een relatie gehad waarbij door de afstand en het reizen mijn sociaal leven half op zijn kont lag, en ik wist op het laatst van gekkigheid niet meer waar ik het zoeken moest. Ik werd er in ieder geval doodongelukkig van.
Mijn vriend heeft ook bijna een jaar lang bijna elke doordeweeksedag 200 (!!) km mét files gereden om bij mij te zijn. Nu wonen we samen en we vinden het allebei heerlijk om bij elkaar te zijn, maar toch onze eigen planning te kunnen maken. En het is geweldig om hem fitter te zien! Het is nu nóg leuker om tijd met elkaar door te brengen. Achteraf zien we nog beter hoeveel energie dat reizen eigenlijk vraagt.
Dus als jij nu begint met het niet op jezelf of jullie relatie te betrekken ben je al een heel eind op weg. Hij vindt je leuk, hij ziet het met je zitten. Dat zegt hij en toont hij, anders kwam hij niet zo vaak naar je toe. Hij is nu alleen moe, en hij zoekt zijn manier om alle dingen die hij wil doen te combineren. Het is belangrijk dat hij die manier vindt, juist om jullie relatie wel te laten slagen. Dus niet piekeren, en laat hem genieten van zijn ruimte en rust. Dan hebben jullie het samen ook nóg leuker.
dank je, jullie begrijpen hem, fijn om positieve geluiden te horen!
ik geef hem de rust en ruimte, en laat hem even, heb daar geen probleem mee....
maar de meeste mensen in mijn omgeving zeggen dat is het begin van het einde, en daardoor word ik zo onzeker en bang hem te verliezen.
Het doet me goed om te horen dat dit ook goed kan aflopen.
Als hij de rust en ruimte krijgt om zijn eigen dingen weer op te pikken hoeft dit helemaal niet het begin van het einde te zijn hoor.
Hij zit elke dag zoveel in de auto, dat sloopt. Jij weet het wel, maar je voelt het natuurlijk niet zelf zo omdat jij niet degene bent die in de auto zit. Juist omdat hij het reizen in zijn eigen/vrije tijd doet, kun je het bijna niet vergelijken met reistijd voor werk.
Jouw vriend wil natuurlijk ook gewoon met vrienden kunnen afspreken, een avond thuis zijn, zelf iets doen en dan heeft hij nog zijn huishouden. Als hij zoveel extra rijdt buiten de gewone dingen om hakt dat erin. Maar vooral het feit dat hij niet tussen zijn eigen spullen zit, op zijn eigen bank in zijn eigen huis. Blijkbaar kan hij dat nu niet voor elkaar krijgen en als hij daar meer ruimte voor nodig heeft kun je dat toch gewoon geven? Wat is daar erg aan? Zo heb je ook nog lekker de tijd voor jezelf, je familie en vrienden en je kinderen. Dat is toch ook heel fijn?
Betrek dit niet op jezelf, want dit heeft met hém te maken. Niet met jou. Dat hij nu zijn zelfstandigheid mist kan ik heel goed begrijpen. Ik heb een relatie gehad waarbij door de afstand en het reizen mijn sociaal leven half op zijn kont lag, en ik wist op het laatst van gekkigheid niet meer waar ik het zoeken moest. Ik werd er in ieder geval doodongelukkig van.
Mijn vriend heeft ook bijna een jaar lang bijna elke doordeweeksedag 200 (!!) km mét files gereden om bij mij te zijn. Nu wonen we samen en we vinden het allebei heerlijk om bij elkaar te zijn, maar toch onze eigen planning te kunnen maken. En het is geweldig om hem fitter te zien! Het is nu nóg leuker om tijd met elkaar door te brengen. Achteraf zien we nog beter hoeveel energie dat reizen eigenlijk vraagt.
Dus als jij nu begint met het niet op jezelf of jullie relatie te betrekken ben je al een heel eind op weg. Hij vindt je leuk, hij ziet het met je zitten. Dat zegt hij en toont hij, anders kwam hij niet zo vaak naar je toe. Hij is nu alleen moe, en hij zoekt zijn manier om alle dingen die hij wil doen te combineren. Het is belangrijk dat hij die manier vindt, juist om jullie relatie wel te laten slagen. Dus niet piekeren, en laat hem genieten van zijn ruimte en rust. Dan hebben jullie het samen ook nóg leuker.
zondag 27 september 2009 om 18:15
ga niet eindeloos op hem wachten, kijk het eerst even aa, kan me niet voorstellen dat het dagen stil zal zijn.
zal me deze periode vooral door mijn gevoel laten sturen dus kan nu nog niet zeggen of en wanneer ik contact met hem opneem.
zoals RageCorp inderdaad zei heb ik hem door een kaart (zonet gepost) laten weten dat ik absoluut besef wat hij allemaal voor me heeft gedaan, wat het voor me betekend en dat ik heel goed begrijp dat hij even rust wil, dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft.....
en verder?? tja ik weet het niet, ga ervanuit dat we blijven communiceren, dat hebben we in het gesprek gister ook afgesproken.
en als het toch stuk loopt dan hebben we allebei ons best gedaan, en al het goed komt dan ben ik blij!
afwachten dus wat de tijd ons brengt......
zal me deze periode vooral door mijn gevoel laten sturen dus kan nu nog niet zeggen of en wanneer ik contact met hem opneem.
zoals RageCorp inderdaad zei heb ik hem door een kaart (zonet gepost) laten weten dat ik absoluut besef wat hij allemaal voor me heeft gedaan, wat het voor me betekend en dat ik heel goed begrijp dat hij even rust wil, dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft.....
en verder?? tja ik weet het niet, ga ervanuit dat we blijven communiceren, dat hebben we in het gesprek gister ook afgesproken.
en als het toch stuk loopt dan hebben we allebei ons best gedaan, en al het goed komt dan ben ik blij!
afwachten dus wat de tijd ons brengt......
zondag 27 september 2009 om 18:19
zondag 27 september 2009 om 18:21
Ik zie nu pas je laatste posts, en net als Wuiles zegt vind ik het niet goed klinken.
Mag ik vragen of hij uit zichzelf naar jou toe kwam en zelf aangaf bij je te willen zijn, of deed hij dat op jou verzoek? Dat maakt nogal een verschil.
Als het vanuit hem zelf kwam om steeds en zoveel naar jou toe te komen zal het aan de reistijd kunnen liggen, maar als hij het op jouw verzoek deed, hmm, dan is ie misschien wel echt helemaal aan zichzelf voorbij gegaan. En dan zie ik het somber in.
Het enige wat ik je kan adviseren is om hem de ruimte en rust te geven die hij wil. Laat het maar even van hem afkomen. Dan merk je snel genoeg wat hij precies bedoeld.
Ga dit niet voor hem invullen, ga hier niet over piekeren, maar geniet van de tijd die je even alleen bent. Ook al ben je misschien verdrietig ofzo. Geen drama maken waar geen drama is. Dat kan hij er nu niet bij hebben, en in het geval dat hij niet meer verder wil heb jij je energie ook voor andere dingen nodig lijkt me.
Mag ik vragen of hij uit zichzelf naar jou toe kwam en zelf aangaf bij je te willen zijn, of deed hij dat op jou verzoek? Dat maakt nogal een verschil.
Als het vanuit hem zelf kwam om steeds en zoveel naar jou toe te komen zal het aan de reistijd kunnen liggen, maar als hij het op jouw verzoek deed, hmm, dan is ie misschien wel echt helemaal aan zichzelf voorbij gegaan. En dan zie ik het somber in.
Het enige wat ik je kan adviseren is om hem de ruimte en rust te geven die hij wil. Laat het maar even van hem afkomen. Dan merk je snel genoeg wat hij precies bedoeld.
Ga dit niet voor hem invullen, ga hier niet over piekeren, maar geniet van de tijd die je even alleen bent. Ook al ben je misschien verdrietig ofzo. Geen drama maken waar geen drama is. Dat kan hij er nu niet bij hebben, en in het geval dat hij niet meer verder wil heb jij je energie ook voor andere dingen nodig lijkt me.
zondag 27 september 2009 om 18:30
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 18:19:
dank je Madhe, zo is het precies, waar ik me zorgen om maak is dat hij zijn eigen leven, zichzelf en eigen dingen nu niet kan combineren met een relatie, dat wekt de indruk dat hij twijfelt of hij wel en een eigen ik zijn en een relatie tegelijk kan hebben, of zie ik dat verkeerd?
Dat was niet je laatste post waar ik eerder op reageerde. We zaten tegelijk te typen.
Dat hij nu zijn eigen leven, zichzelf en eigen dingen niet kan combineren met een relatie wil zeggen dat dit anders moet worden ingevuld. Niet dat de relatie moet stoppen. Dat maak jij er nu in gedachten al van.
Waarom komt de optie niet in je op om elkaar minder vaak te zien, zodat hij tijd en ruimte heeft voor zichzelf? Als je een leuke relatie hebt kan het dat écht wel aan. Sterker nog, als je een leuke relatie wilt houden is het heel belangrijk dat beiden zich er helemaal prettig bij voelen én een eigen leven hebben daarnaast. Het zal dus alleen maar goed doen ipv dat de relatie minder wordt en ik denk dat jij er bang voor bent dat "minder zien" " minder goed" betekend.
Het lijkt of je de mate waarin (hoevaak dus) hij naar je toe komt als maatstaf voor zijn liefde gebruikt, maar zo is het natuurlijk niet. Het zegt heel veel dat hij dit nu zolang doet, namelijk dat hij al die tijd al die extra moeite doet voor je. Dat hij het nu te zwaar vind worden is omdat het een opeenstapeling is. Het hoeft helemaal niet te betekenen dat hij jou de moeite niet meer waard vindt. Het is juist goed, dat hij zichzelf óók de moeite waard vindt. Toch!
dank je Madhe, zo is het precies, waar ik me zorgen om maak is dat hij zijn eigen leven, zichzelf en eigen dingen nu niet kan combineren met een relatie, dat wekt de indruk dat hij twijfelt of hij wel en een eigen ik zijn en een relatie tegelijk kan hebben, of zie ik dat verkeerd?
Dat was niet je laatste post waar ik eerder op reageerde. We zaten tegelijk te typen.
Dat hij nu zijn eigen leven, zichzelf en eigen dingen niet kan combineren met een relatie wil zeggen dat dit anders moet worden ingevuld. Niet dat de relatie moet stoppen. Dat maak jij er nu in gedachten al van.
Waarom komt de optie niet in je op om elkaar minder vaak te zien, zodat hij tijd en ruimte heeft voor zichzelf? Als je een leuke relatie hebt kan het dat écht wel aan. Sterker nog, als je een leuke relatie wilt houden is het heel belangrijk dat beiden zich er helemaal prettig bij voelen én een eigen leven hebben daarnaast. Het zal dus alleen maar goed doen ipv dat de relatie minder wordt en ik denk dat jij er bang voor bent dat "minder zien" " minder goed" betekend.
Het lijkt of je de mate waarin (hoevaak dus) hij naar je toe komt als maatstaf voor zijn liefde gebruikt, maar zo is het natuurlijk niet. Het zegt heel veel dat hij dit nu zolang doet, namelijk dat hij al die tijd al die extra moeite doet voor je. Dat hij het nu te zwaar vind worden is omdat het een opeenstapeling is. Het hoeft helemaal niet te betekenen dat hij jou de moeite niet meer waard vindt. Het is juist goed, dat hij zichzelf óók de moeite waard vindt. Toch!
zondag 27 september 2009 om 18:36
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 18:15:
ga niet eindeloos op hem wachten, kijk het eerst even aa, kan me niet voorstellen dat het dagen stil zal zijn.
zal me deze periode vooral door mijn gevoel laten sturen dus kan nu nog niet zeggen of en wanneer ik contact met hem opneem.
zoals RageCorp inderdaad zei heb ik hem door een kaart (zonet gepost) laten weten dat ik absoluut besef wat hij allemaal voor me heeft gedaan, wat het voor me betekend en dat ik heel goed begrijp dat hij even rust wil, dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft.....
Waarom post je een kaart als hij net de deur uit is omdat hij rust wil? Vind je dat niet een beetje snel?
Ik krijg hierdoor de indruk dat je best veel van hem vraagt, je afhankelijk opstelt. Is dat zo? Misschien heb ik het helemaal mis, maar zo niet, dan zou dát het wel eens kunnen zijn wat hem nu teveel is. Als jij hem begrijpt toon je dat het beste door hem rust en ruimte te géven, niet door het te zeggen (en eventueel te herhalen)
en verder?? tja ik weet het niet, ga ervanuit dat we blijven communiceren, dat hebben we in het gesprek gister ook afgesproken.
en als het toch stuk loopt dan hebben we allebei ons best gedaan, en al het goed komt dan ben ik blij!
afwachten dus wat de tijd ons brengt......
Hij wil werken aan zijn eigen leven (om het zo maar even te noemen). Dat is toch iets moois? Dat gun je hem toch? Dat komt toch alleen maar jullie relatie ten goede?
Waarom is voor jou even niet bijna gelijk aan helemaal niet?
Wat maakt dat jij hier zo negatief tegenaan kijkt? Ben je vaak onzeker? Heb je van hem vaak bevestiging gevraagd over zijn gevoel voor jou? Je zegt te begrijpen wat hij zegt, maar je lijkt er niet rustig mee om te kunnen gaan. Hoe komt dat?
ga niet eindeloos op hem wachten, kijk het eerst even aa, kan me niet voorstellen dat het dagen stil zal zijn.
zal me deze periode vooral door mijn gevoel laten sturen dus kan nu nog niet zeggen of en wanneer ik contact met hem opneem.
zoals RageCorp inderdaad zei heb ik hem door een kaart (zonet gepost) laten weten dat ik absoluut besef wat hij allemaal voor me heeft gedaan, wat het voor me betekend en dat ik heel goed begrijp dat hij even rust wil, dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft.....
Waarom post je een kaart als hij net de deur uit is omdat hij rust wil? Vind je dat niet een beetje snel?
Ik krijg hierdoor de indruk dat je best veel van hem vraagt, je afhankelijk opstelt. Is dat zo? Misschien heb ik het helemaal mis, maar zo niet, dan zou dát het wel eens kunnen zijn wat hem nu teveel is. Als jij hem begrijpt toon je dat het beste door hem rust en ruimte te géven, niet door het te zeggen (en eventueel te herhalen)
en verder?? tja ik weet het niet, ga ervanuit dat we blijven communiceren, dat hebben we in het gesprek gister ook afgesproken.
en als het toch stuk loopt dan hebben we allebei ons best gedaan, en al het goed komt dan ben ik blij!
afwachten dus wat de tijd ons brengt......
Hij wil werken aan zijn eigen leven (om het zo maar even te noemen). Dat is toch iets moois? Dat gun je hem toch? Dat komt toch alleen maar jullie relatie ten goede?
Waarom is voor jou even niet bijna gelijk aan helemaal niet?
Wat maakt dat jij hier zo negatief tegenaan kijkt? Ben je vaak onzeker? Heb je van hem vaak bevestiging gevraagd over zijn gevoel voor jou? Je zegt te begrijpen wat hij zegt, maar je lijkt er niet rustig mee om te kunnen gaan. Hoe komt dat?
zondag 27 september 2009 om 18:40
daar heb je helemaal gelijk in.
dat we elkaar dagelijks zagen is eigenlijk zo gelopen, in ieder geval niet omdat ik daarom vroeg, hij wilde dat en ik vond het leuk, het ging gewoon zo.
we sloegen heus wel eens een avond over, dat was geen probleem.
de laatste 2 maanden zien we elkaar 1 avond in de week, en soms slaan we die over, en de weekenden, die de laatste 2 keren van zaterdagavond tot zondagavond waren, ook al veel korter.
ik vind het niet erg, liever dat we elkaar zien en het is leuk dan als 2 zuurpruimen op de bank zitten.
juist doordat hij zich nu zo voelt vraagt hij zich af of hij wel een relatie wil, het moet namelijk wel leuk zijn, maar dat hij zich zo verloren heeft heeft hij zelf gedaan denk ik.
nu moet hij eerst op zoek naar zichzelf, de rest geven we daarna wel vorm.
wil mijn vriend niet ongelukkig maken.
dat we elkaar dagelijks zagen is eigenlijk zo gelopen, in ieder geval niet omdat ik daarom vroeg, hij wilde dat en ik vond het leuk, het ging gewoon zo.
we sloegen heus wel eens een avond over, dat was geen probleem.
de laatste 2 maanden zien we elkaar 1 avond in de week, en soms slaan we die over, en de weekenden, die de laatste 2 keren van zaterdagavond tot zondagavond waren, ook al veel korter.
ik vind het niet erg, liever dat we elkaar zien en het is leuk dan als 2 zuurpruimen op de bank zitten.
juist doordat hij zich nu zo voelt vraagt hij zich af of hij wel een relatie wil, het moet namelijk wel leuk zijn, maar dat hij zich zo verloren heeft heeft hij zelf gedaan denk ik.
nu moet hij eerst op zoek naar zichzelf, de rest geven we daarna wel vorm.
wil mijn vriend niet ongelukkig maken.
zondag 27 september 2009 om 18:46
Hij voelt zich zo, maar vindt hij de relatie dan ook niet meer leuk? Dat is dan een heel ander verhaal. Als het na een jaar al niet leuk meer vindt is het inderdaad niet logisch om ermee door te gaan.
Ik zou nu niet opperen om meer bij hem langs te gaan, nu hij rust wil, maar als hij aangeeft af te willen spreken en jij wil dat dan ook nog (want ook jij mag nadenken nu over hoe je verder wilt/kunt), dan zou je het kunnen voorstellen om inderdaad dat wat meer te verdelen.
Ik zou nu niet opperen om meer bij hem langs te gaan, nu hij rust wil, maar als hij aangeeft af te willen spreken en jij wil dat dan ook nog (want ook jij mag nadenken nu over hoe je verder wilt/kunt), dan zou je het kunnen voorstellen om inderdaad dat wat meer te verdelen.
zondag 27 september 2009 om 18:46
ik ben inderdaad nogal onzeker in een relatie, maar ben er veel zekerder in geworden...
dat waren in het begin ook nog wel eens struikelblokken, maar gaat nu best goed.
tja misschien leg je nu de vinger wel op de zere plek, misschien kom ik nog steeds onzeker over (terwijl ik dacht dat ik het zo goed deed...)
met mijn verstand begrijp ik het zo goed, echt waar, mijn gevoel heeft moeite om trouw te zijn aan mijn verstand, snap je?
en dan maak ik mezelf helemaal gek, ga piekeren en zie overal spoken.
ik werk daar hard aan maar gaat wel eens mis, misschien dan nu toch ook wel, zo heb ik het nog niet bekeken.
dat waren in het begin ook nog wel eens struikelblokken, maar gaat nu best goed.
tja misschien leg je nu de vinger wel op de zere plek, misschien kom ik nog steeds onzeker over (terwijl ik dacht dat ik het zo goed deed...)
met mijn verstand begrijp ik het zo goed, echt waar, mijn gevoel heeft moeite om trouw te zijn aan mijn verstand, snap je?
en dan maak ik mezelf helemaal gek, ga piekeren en zie overal spoken.
ik werk daar hard aan maar gaat wel eens mis, misschien dan nu toch ook wel, zo heb ik het nog niet bekeken.
zondag 27 september 2009 om 18:48
door mijn kinderen ben ik veel aan huis gebonden, helaas zien ze hun vader erg weinig dus hij komt vaker hier dan wij bij hem.
in de weekenden gaan we vaak bij hem langs.
nu bij hem langsgaan doe ik niet, we zouden contact houden dmv post, mail, sms en telefoon, het balletje ligt bij hem, als hij er aan toe is dan hoor ik het wel.....
in de weekenden gaan we vaak bij hem langs.
nu bij hem langsgaan doe ik niet, we zouden contact houden dmv post, mail, sms en telefoon, het balletje ligt bij hem, als hij er aan toe is dan hoor ik het wel.....
zondag 27 september 2009 om 18:49
Wat ik me ook afvraag, is dit nu een pauze? Of is de relatie er nog en zien jullie elkaar even wat minder?
Pauzes geloof ik niet in, dan ben ik voor de tissues en wijn en het move on.
Als jullie relatie gewoon nog voortgezet wordt (als in nu), dan is het wel belangrijk om samen te praten hierover, over hoe je dit gaat invullen en hoe lang hij verwacht dat dit gaat duren. Hij kan je niet zomaar eenzijdig on hold zetten en zich gedragen alsof er een pauze is natuurlijk.
Beetje lastig, ik ging er vanuit dat jullie elkaar dagelijks zagen en hij nu even wat minder wilde afspreken. Niet dat het minder en minder werd. Dan zou ik ook op mijn hoofd krabben (en vervolgens zou ik er voor bedanken als er geen communicatie mogelijk is).
Pauzes geloof ik niet in, dan ben ik voor de tissues en wijn en het move on.
Als jullie relatie gewoon nog voortgezet wordt (als in nu), dan is het wel belangrijk om samen te praten hierover, over hoe je dit gaat invullen en hoe lang hij verwacht dat dit gaat duren. Hij kan je niet zomaar eenzijdig on hold zetten en zich gedragen alsof er een pauze is natuurlijk.
Beetje lastig, ik ging er vanuit dat jullie elkaar dagelijks zagen en hij nu even wat minder wilde afspreken. Niet dat het minder en minder werd. Dan zou ik ook op mijn hoofd krabben (en vervolgens zou ik er voor bedanken als er geen communicatie mogelijk is).
zondag 27 september 2009 om 18:50
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 18:46:
ik ben inderdaad nogal onzeker in een relatie, maar ben er veel zekerder in geworden...
dat waren in het begin ook nog wel eens struikelblokken, maar gaat nu best goed.
tja misschien leg je nu de vinger wel op de zere plek, misschien kom ik nog steeds onzeker over (terwijl ik dacht dat ik het zo goed deed...)
met mijn verstand begrijp ik het zo goed, echt waar, mijn gevoel heeft moeite om trouw te zijn aan mijn verstand, snap je?
en dan maak ik mezelf helemaal gek, ga piekeren en zie overal spoken.
ik werk daar hard aan maar gaat wel eens mis, misschien dan nu toch ook wel, zo heb ik het nog niet bekeken.
Op mij kom je zo over. Omdat je het allemaal zo naar het negatieve trekt. Maar zoals ik aangaf dacht ik dat jullie elkaar bijna dagelijks zagen en hij gewoon een paar avonden wilde skippen.
Ik denk alleen dat als ík dat al zie, je vriend dat toch heel wat duidelijker zal merken.
ik ben inderdaad nogal onzeker in een relatie, maar ben er veel zekerder in geworden...
dat waren in het begin ook nog wel eens struikelblokken, maar gaat nu best goed.
tja misschien leg je nu de vinger wel op de zere plek, misschien kom ik nog steeds onzeker over (terwijl ik dacht dat ik het zo goed deed...)
met mijn verstand begrijp ik het zo goed, echt waar, mijn gevoel heeft moeite om trouw te zijn aan mijn verstand, snap je?
en dan maak ik mezelf helemaal gek, ga piekeren en zie overal spoken.
ik werk daar hard aan maar gaat wel eens mis, misschien dan nu toch ook wel, zo heb ik het nog niet bekeken.
Op mij kom je zo over. Omdat je het allemaal zo naar het negatieve trekt. Maar zoals ik aangaf dacht ik dat jullie elkaar bijna dagelijks zagen en hij gewoon een paar avonden wilde skippen.
Ik denk alleen dat als ík dat al zie, je vriend dat toch heel wat duidelijker zal merken.
zondag 27 september 2009 om 18:54
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 18:49:
hij weet niet of hij de relatie wel wil, is de weg kwijt en moet terug naar zichzelf om te ontdekken wat hij wil, zo heb ik het begrepen in ieder geval.
Heb je niet doorgevraagd?
Wat staat hem tegen in de relatie? Waardoor is zijn mening daarover veranderd? Waar wil hij heen? Hij is de weg kwijt toch? spoorzoeken gaat het makkelijkste als je weet waar je naar zoekt.
En wat mist hij in zichzelf en waarom denkt hij dat niet tijdens jullie relatie terug te kunnen krijgen?
Misschien weet hij de antwoorden niet, maar als hij niet weet of hij de relatie nog wel wil.... zelf zou ik denken; dan ga maar heel hard nadenken daarover, en dan ga ik eens even bedenken of ík dit nog wel wil.
Hij kiest er nu namelijk bewust voor om dit alleen uit te zoeken, terwijl je toch echt zult moeten communiceren in een relatie. Als hij dat al niet wil...
hij weet niet of hij de relatie wel wil, is de weg kwijt en moet terug naar zichzelf om te ontdekken wat hij wil, zo heb ik het begrepen in ieder geval.
Heb je niet doorgevraagd?
Wat staat hem tegen in de relatie? Waardoor is zijn mening daarover veranderd? Waar wil hij heen? Hij is de weg kwijt toch? spoorzoeken gaat het makkelijkste als je weet waar je naar zoekt.
En wat mist hij in zichzelf en waarom denkt hij dat niet tijdens jullie relatie terug te kunnen krijgen?
Misschien weet hij de antwoorden niet, maar als hij niet weet of hij de relatie nog wel wil.... zelf zou ik denken; dan ga maar heel hard nadenken daarover, en dan ga ik eens even bedenken of ík dit nog wel wil.
Hij kiest er nu namelijk bewust voor om dit alleen uit te zoeken, terwijl je toch echt zult moeten communiceren in een relatie. Als hij dat al niet wil...
zondag 27 september 2009 om 18:56
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 18:53:
nee we hebben geen pauze, zijn gewoon nog bij elkaar en houden contact.
we hebben nog steeds een relatie maar zien elkaar even niet, weet ook niet hoe lang alles gaat duren.
mocht alle contact weg vallen tja dan houdt het op....
Een relatie waarin je elkaar gewoon even niet ziet en geen idee hebt hoelang dat gaat duren. Waarin je elkaar niet betrekt bij het struikelblok dat genomen moet worden. Dat is dus gewoon een pauze.
Als ik een relatie heb met iemand he, dan wil ik de essentiële dingen toch echt met die ander bespreken. Juist wel! Als ik die al niet wil bespreken met mijn partner, waarom zou ik dan wel een "relatie" hebben met diegene?
nee we hebben geen pauze, zijn gewoon nog bij elkaar en houden contact.
we hebben nog steeds een relatie maar zien elkaar even niet, weet ook niet hoe lang alles gaat duren.
mocht alle contact weg vallen tja dan houdt het op....
Een relatie waarin je elkaar gewoon even niet ziet en geen idee hebt hoelang dat gaat duren. Waarin je elkaar niet betrekt bij het struikelblok dat genomen moet worden. Dat is dus gewoon een pauze.
Als ik een relatie heb met iemand he, dan wil ik de essentiële dingen toch echt met die ander bespreken. Juist wel! Als ik die al niet wil bespreken met mijn partner, waarom zou ik dan wel een "relatie" hebben met diegene?
zondag 27 september 2009 om 18:58
hij voelt zich niet happy met zichzelf en twijfelt daardoor aan de relatie, meer dan dat kon hij niet zeggen.
hij zei ik wil rust en ruimte, misschien ga ik je wel missen, misschien niet....
communiceren doen we wel, hij wil nu eerst helemaal alleen in zijn eigen bubbel (zoals hij dat zelf noemt).
en wat ik wil?? dat hangt er maar net vanaf hoe dit gaat lopen, leg niet alle verantwoordelijkheid en mijn geluk in zijn handen....
hij zei ik wil rust en ruimte, misschien ga ik je wel missen, misschien niet....
communiceren doen we wel, hij wil nu eerst helemaal alleen in zijn eigen bubbel (zoals hij dat zelf noemt).
en wat ik wil?? dat hangt er maar net vanaf hoe dit gaat lopen, leg niet alle verantwoordelijkheid en mijn geluk in zijn handen....
zondag 27 september 2009 om 18:58
En dat je er aan werkt, dat is alleen maar goed.
Misschien is dat het niet eens wat hem dwarszit. Ik noemde maar een zijstraat. Hij heeft het niet vertelt toch? Dus weet je het niet.
Probeer niet teveel daarover na te denken maar kijk wat dit met jou doet. Hoe reageer jij hierop? Hoe voel jij je hierbij? Wat voor gevolgen heeft deze keuze voor jou en wil jij in een relatie die zo zit zitten. Prima als je dat wil, maar ook prima als je dat niet wilt.
Jij mag hier ook over nadenken.
Misschien is dat het niet eens wat hem dwarszit. Ik noemde maar een zijstraat. Hij heeft het niet vertelt toch? Dus weet je het niet.
Probeer niet teveel daarover na te denken maar kijk wat dit met jou doet. Hoe reageer jij hierop? Hoe voel jij je hierbij? Wat voor gevolgen heeft deze keuze voor jou en wil jij in een relatie die zo zit zitten. Prima als je dat wil, maar ook prima als je dat niet wilt.
Jij mag hier ook over nadenken.
zondag 27 september 2009 om 18:59
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 18:58:
hij voelt zich niet happy met zichzelf en twijfelt daardoor aan de relatie, meer dan dat kon hij niet zeggen.
hij zei ik wil rust en ruimte, misschien ga ik je wel missen, misschien niet....
communiceren doen we wel, hij wil nu eerst helemaal alleen in zijn eigen bubbel (zoals hij dat zelf noemt).
en wat ik wil?? dat hangt er maar net vanaf hoe dit gaat lopen, leg niet alle verantwoordelijkheid en mijn geluk in zijn handen....
Hij kon niet meer zeggen? Hij koos ervoor om niet meer te zeggen bedoel je. Als ik iets voel over mezelf dat invloed heeft op mijn relatie dan vertel ik dat mijn vriend wel degelijk. Het hoeft niet groots en beladen te zijn, maar als het invloed heeft op onze relatie, heeft het invloed op hem en is hij daar dus bij betrokken. Hij kan toch wel zeker duidelijk maken welk aspect van de relatie zorgt dat hij niet middenin die relatie kan staan én dingen voor zichzelf uitzoeken? Blijkbaar beklemd of benauwd iets hem. Gaan dingen niet zoals hij het graag heeft of ziet, en hij zal echt wel weten wát dat is. Ik blijf heel sterk het vermoeden houden dat het met je onzekerheid te maken heeft maar goed.. ik weet dat niet. Ik kan niet in het hoofd van je vriend kijken natuurlijk.
En hij weet niet of hij je gaat missen, als hij van je houdt en om je geeft weet hij dat hij je gaat missen. Het lijkt er daardoor op dat zijn gevoelens minder geworden zijn. Hoe wil hij die oproepen door afstand te nemen? Hij zou beter kunnen kijken of die weer sterker worden door juist wel goed en leuk in contact te blijven met je.
Zijn er misschien andere dingen, zorgen ofzo die meespelen waardoor het leuke er wat af ging? Hebben jullie het nog wel leuk? Zijn jullie nog wel enthousiast om elkaar te zien, of is dat het? Ziet hij het eigenlijk niet meer zitten en lost hij dat op op deze manier?
hij voelt zich niet happy met zichzelf en twijfelt daardoor aan de relatie, meer dan dat kon hij niet zeggen.
hij zei ik wil rust en ruimte, misschien ga ik je wel missen, misschien niet....
communiceren doen we wel, hij wil nu eerst helemaal alleen in zijn eigen bubbel (zoals hij dat zelf noemt).
en wat ik wil?? dat hangt er maar net vanaf hoe dit gaat lopen, leg niet alle verantwoordelijkheid en mijn geluk in zijn handen....
Hij kon niet meer zeggen? Hij koos ervoor om niet meer te zeggen bedoel je. Als ik iets voel over mezelf dat invloed heeft op mijn relatie dan vertel ik dat mijn vriend wel degelijk. Het hoeft niet groots en beladen te zijn, maar als het invloed heeft op onze relatie, heeft het invloed op hem en is hij daar dus bij betrokken. Hij kan toch wel zeker duidelijk maken welk aspect van de relatie zorgt dat hij niet middenin die relatie kan staan én dingen voor zichzelf uitzoeken? Blijkbaar beklemd of benauwd iets hem. Gaan dingen niet zoals hij het graag heeft of ziet, en hij zal echt wel weten wát dat is. Ik blijf heel sterk het vermoeden houden dat het met je onzekerheid te maken heeft maar goed.. ik weet dat niet. Ik kan niet in het hoofd van je vriend kijken natuurlijk.
En hij weet niet of hij je gaat missen, als hij van je houdt en om je geeft weet hij dat hij je gaat missen. Het lijkt er daardoor op dat zijn gevoelens minder geworden zijn. Hoe wil hij die oproepen door afstand te nemen? Hij zou beter kunnen kijken of die weer sterker worden door juist wel goed en leuk in contact te blijven met je.
Zijn er misschien andere dingen, zorgen ofzo die meespelen waardoor het leuke er wat af ging? Hebben jullie het nog wel leuk? Zijn jullie nog wel enthousiast om elkaar te zien, of is dat het? Ziet hij het eigenlijk niet meer zitten en lost hij dat op op deze manier?
anoniem_69734 wijzigde dit bericht op 27-09-2009 20:03
Reden: *klaar met eten*
Reden: *klaar met eten*
% gewijzigd
zondag 27 september 2009 om 18:59
zondag 27 september 2009 om 19:05
nee het gaat ook niet over mijn onzekerheid, hij weet dat ik daaraan werk en wijst me er ook op.
ik voel me (verbazend) rustig en kan het goed begrijpen, heb geen moeite het contact te laten (dat had ik 2 jaar geleden niet gekund).
ik pieker wel en zit ook met vragen maar val hem niet lastig ermee.
hoop dat het goed komt door hem te geven waar hij om vraagt maar wil mezelf niet te kort doen, dat weet ik ook.
heb geen idee hoe dit ontwikkeld maar besef me maar al te goed dat ook ik een besluit kan nemen, dat is maar net hoe het zal gaan.
ik voel me (verbazend) rustig en kan het goed begrijpen, heb geen moeite het contact te laten (dat had ik 2 jaar geleden niet gekund).
ik pieker wel en zit ook met vragen maar val hem niet lastig ermee.
hoop dat het goed komt door hem te geven waar hij om vraagt maar wil mezelf niet te kort doen, dat weet ik ook.
heb geen idee hoe dit ontwikkeld maar besef me maar al te goed dat ook ik een besluit kan nemen, dat is maar net hoe het zal gaan.
zondag 27 september 2009 om 19:21
quote:boemeltje schreef op 27 september 2009 @ 19:05:
nee het gaat ook niet over mijn onzekerheid, hij weet dat ik daaraan werk en wijst me er ook op.
ik voel me (verbazend) rustig en kan het goed begrijpen, heb geen moeite het contact te laten (dat had ik 2 jaar geleden niet gekund).
ik pieker wel en zit ook met vragen maar val hem niet lastig ermee.
hoop dat het goed komt door hem te geven waar hij om vraagt maar wil mezelf niet te kort doen, dat weet ik ook.
heb geen idee hoe dit ontwikkeld maar besef me maar al te goed dat ook ik een besluit kan nemen, dat is maar net hoe het zal gaan.
Hij heeft vrijdag verteld rust te willen, zaterdag hebben jullie dit nogmaals besproken en vandaag heb je hem een ansichtkaart gestuurd. Zo begrijp ik het toch goed? Dan kun je in mijn ogen nog niet spreken van rust. Het valt me overigens op dat je berichten vol (schijnbare) tegenstrijdigheden staan:
"we hebben nog steeds een relatie maar zien elkaar even niet"
versus
"ik heb hem gevraagd wordt het een pauze? nee dat wilde hij beslist niet!!"
"hij weet niet of hij de relatie wel wil"
versus
"wel "vindt hij me ontzettend lief en houdt ook echt van me".
Dat maakt het niet eenvoudiger.
nee het gaat ook niet over mijn onzekerheid, hij weet dat ik daaraan werk en wijst me er ook op.
ik voel me (verbazend) rustig en kan het goed begrijpen, heb geen moeite het contact te laten (dat had ik 2 jaar geleden niet gekund).
ik pieker wel en zit ook met vragen maar val hem niet lastig ermee.
hoop dat het goed komt door hem te geven waar hij om vraagt maar wil mezelf niet te kort doen, dat weet ik ook.
heb geen idee hoe dit ontwikkeld maar besef me maar al te goed dat ook ik een besluit kan nemen, dat is maar net hoe het zal gaan.
Hij heeft vrijdag verteld rust te willen, zaterdag hebben jullie dit nogmaals besproken en vandaag heb je hem een ansichtkaart gestuurd. Zo begrijp ik het toch goed? Dan kun je in mijn ogen nog niet spreken van rust. Het valt me overigens op dat je berichten vol (schijnbare) tegenstrijdigheden staan:
"we hebben nog steeds een relatie maar zien elkaar even niet"
versus
"ik heb hem gevraagd wordt het een pauze? nee dat wilde hij beslist niet!!"
"hij weet niet of hij de relatie wel wil"
versus
"wel "vindt hij me ontzettend lief en houdt ook echt van me".
Dat maakt het niet eenvoudiger.
