Relaties
alle pijlers
ruzie.. terecht
zaterdag 6 februari 2010 om 16:20
Allereerst wat informatie over mezelf. Ben een studente van 23, bijna klaar met mijn MA en met een probleem: ik heb namelijk Borderline. Bij mij is het niet zo dat ik aan automutilatie zou doen, maar ik heb wel de neiging om verslaafd te raken aan dingen en ik zie zaken vaak erg zwart/wit. Ik loop nu bij een psycholoog en overweeg sterkere therapie omdat ik in het sociale leven en voornamelijk bij relaties toch vaak struikelblokken zie door mijn 'ziekte'.
Nu heb ik weer een heel heftige relatie achter de rug. Hoewel het pas twee maanden duurde en ik het dus niet echt een relatie kan noemen, zal ik het voor de consistentie in dit stukje toch maar zodanig benoemen. Hij was 30, woonde nog thuis, studeerde nog en was depressief. Niks was goed en hoe ik ook mijnbest deed om hem op te vrolijken, hij wou gewoon niet. Laatste weken wou hij me niet eens meer zien, wat me heel erg kwetste. Als ik dan vroeg of hij er geen zin meer in had, zei hij dat hij gewoon op zichzelf wou zijn. Nu heb ik met mijn borderline geen gezonde relaties KUNNEN hebben, maar dit voelde zelfs voor mijn gevoel erg ongezond. Ik heb nou eenmaal de behoefte om mijn vriend vaak te zien, vooral in moeilijke tijden. Soms vroeg ik me af of het een relatie was, maar hij zei dat hij van me hield, dat ik zijn enige was en dat hij me zooo specviaal vond. Dus ik bleef bij hem en ging niet in op anderen. Achteraf branden er heel veel lichtjes in mijn hoofd, maar toch.
Nu had ik het een week geleden afgekapt. Ik kon niet meer. Ik zag hem nooit, als ik hem sprak klonk hij afwezig, en ik had behoefte aan ECHTE liefde. So far so good. Mijn vriendinnen waren blij want ze vonden hem maar een creep en zeiden dat ik veel beter kon krijgen. Dat het goed was dat ik voor mezelf had gekozen. Maar eergisteren belde hij opeens, deed super lief en ik die zo zwak is gaf in... algauw vlogen de 'ik hou van je schatje' weer om de oren... en toen zei hij dat hij me komende week wel zou willen zien. Dus ik was erg blij en ging gelukkig slapen, om de volgende morgen te smsen of hij dan woensdag kon. Of welke dag dan wel. Toen smste'hij'nee' en ging hij het opeens hebben over seks (waar hij het altijd over had, maar die hij nooit met mij gehad heeft, hoewel hij me wel steeds opgeilde maar dan toch terugtrok). Ik voelde me gekwetst want ik kon niet tegen het feit dat hij weer met mijn lichaam en gevoelens speelde en toen heb ik hem verteld dat hij eens verdorie dankbaar zou moeten zijn voor mij. Dat mensen van zijn leeftijd toch al veel meer bereikt hadden en dat er weinig mensen zin zouden hebben in iemand als hem, met zijn problemen en alle drama eraan vast. Dat ik leuk genoeg was en beter verdiende. Ik schrok van mezel;f toen ik dit hard verstuurd, vooral omdat ik ZELF problemen heb en ik weet hoe zwaar het is iemand te vinden die bij je blijft... maarja. En nu is hij razend. Woest. Wil al helemaal niks meer van me. Zegt dat ik altijd alles verkeerd interpreteer door mijn borderline. Dat ik me aanstel. Dat hij er meer voor me was dan mijn vrienden (wat niet waar is). Ik voel me nu heel rot... Ik weet niet of ik de juiste beslissing heb gemaakt... Ik twijfel heel erg over mezelf door de borderline... want weet dat ik vaak erg fel kan zijn en onredelijk... maar dit maakte me zo ongelukkig. Ik probeer hem te bellen en sorry te zeggen maar hij vindt dat ik te ver ben gegaan... wat moet ik doen...
Nu heb ik weer een heel heftige relatie achter de rug. Hoewel het pas twee maanden duurde en ik het dus niet echt een relatie kan noemen, zal ik het voor de consistentie in dit stukje toch maar zodanig benoemen. Hij was 30, woonde nog thuis, studeerde nog en was depressief. Niks was goed en hoe ik ook mijnbest deed om hem op te vrolijken, hij wou gewoon niet. Laatste weken wou hij me niet eens meer zien, wat me heel erg kwetste. Als ik dan vroeg of hij er geen zin meer in had, zei hij dat hij gewoon op zichzelf wou zijn. Nu heb ik met mijn borderline geen gezonde relaties KUNNEN hebben, maar dit voelde zelfs voor mijn gevoel erg ongezond. Ik heb nou eenmaal de behoefte om mijn vriend vaak te zien, vooral in moeilijke tijden. Soms vroeg ik me af of het een relatie was, maar hij zei dat hij van me hield, dat ik zijn enige was en dat hij me zooo specviaal vond. Dus ik bleef bij hem en ging niet in op anderen. Achteraf branden er heel veel lichtjes in mijn hoofd, maar toch.
Nu had ik het een week geleden afgekapt. Ik kon niet meer. Ik zag hem nooit, als ik hem sprak klonk hij afwezig, en ik had behoefte aan ECHTE liefde. So far so good. Mijn vriendinnen waren blij want ze vonden hem maar een creep en zeiden dat ik veel beter kon krijgen. Dat het goed was dat ik voor mezelf had gekozen. Maar eergisteren belde hij opeens, deed super lief en ik die zo zwak is gaf in... algauw vlogen de 'ik hou van je schatje' weer om de oren... en toen zei hij dat hij me komende week wel zou willen zien. Dus ik was erg blij en ging gelukkig slapen, om de volgende morgen te smsen of hij dan woensdag kon. Of welke dag dan wel. Toen smste'hij'nee' en ging hij het opeens hebben over seks (waar hij het altijd over had, maar die hij nooit met mij gehad heeft, hoewel hij me wel steeds opgeilde maar dan toch terugtrok). Ik voelde me gekwetst want ik kon niet tegen het feit dat hij weer met mijn lichaam en gevoelens speelde en toen heb ik hem verteld dat hij eens verdorie dankbaar zou moeten zijn voor mij. Dat mensen van zijn leeftijd toch al veel meer bereikt hadden en dat er weinig mensen zin zouden hebben in iemand als hem, met zijn problemen en alle drama eraan vast. Dat ik leuk genoeg was en beter verdiende. Ik schrok van mezel;f toen ik dit hard verstuurd, vooral omdat ik ZELF problemen heb en ik weet hoe zwaar het is iemand te vinden die bij je blijft... maarja. En nu is hij razend. Woest. Wil al helemaal niks meer van me. Zegt dat ik altijd alles verkeerd interpreteer door mijn borderline. Dat ik me aanstel. Dat hij er meer voor me was dan mijn vrienden (wat niet waar is). Ik voel me nu heel rot... Ik weet niet of ik de juiste beslissing heb gemaakt... Ik twijfel heel erg over mezelf door de borderline... want weet dat ik vaak erg fel kan zijn en onredelijk... maar dit maakte me zo ongelukkig. Ik probeer hem te bellen en sorry te zeggen maar hij vindt dat ik te ver ben gegaan... wat moet ik doen...
zaterdag 6 februari 2010 om 16:26
Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Als je na één maand (want de laatste paar weken zag je nauwelijks) al zoveel ellende hebt voorspelt dat weinig goeds voor de toekomst. Verder klinkt het inderdaad niet echt als een relatie. Jullie hebben twee maanden gehad waarvan je elkaar de laatste weken niet gezien hebt? Ik zou het de volgende keer wat rustiger aan doen en in de eerste weken alleen een beetje aftasten, het niet meteen als relatie bestempelen.
zaterdag 6 februari 2010 om 16:36
Meid, laat 'm lekker kwaad zijn en in zijn eigen sop gaarkoken. Hier had je toch helemaal niks aan? Wees maar blij dat je er vanaf bent. Nee het verdient geen schoonheidsprijs dat je zo uitgehaald hebt maar daar ging ook weken frustratie aan vooraf door zijn gedrag.
Eindconclusie: jullie haalden absoluut niet het beste bij elkaar naar boven en je had elkaar ook nooit gelukkig gemaakt. Streep eronder en door met je leven.
Eindconclusie: jullie haalden absoluut niet het beste bij elkaar naar boven en je had elkaar ook nooit gelukkig gemaakt. Streep eronder en door met je leven.
zaterdag 6 februari 2010 om 17:22
Laat gaan, het werkt niet tussen jullie, en dat smsje had je beter even kunnen uitstellen, er n nachtje over slapen, juist impulsief dingen zeggen kunnen schade doen (ik heb ook die #¥§-diagnose.)
Nu is het al gebeurd, ik zou er niet al te rouwig om zijn, het klinkt niet alsof jullie überhaupt een prettige aanvulling op elkaars leven waren, nog afgezien van je 'trap na'.
Als jij daarvoor je excuses aanbiedt en hij accepteert die niet omdat hij vindt dat je te ver bent gegaan is het gewoon einde verhaal.
Om te voorkomen dat je van de ene turbulente korte maar hevige relatie naar de andere rolt kun je het beste ruim de tijd nemen om iemand eerst echt goed te leren kennen, dat vergt gigantisch veel geduld en je inhouden op niet iemand meteen met huid en haar op te vreten, maar je kansen op een fijne stabiele langdurige relatie wordt er aanzienlijk groter van.
Realiseer je dat je wel degelijk iemand iets te bieden hebt maar dat de ander stevig in zn schoenen zal moeten staan, heel erg gek op jou, kennis van je klachten, en geduldig/nuchter van nature.
In het begin wil iemand dat geduld nog wel opbrengen, maar als dat niet van harte gaat is het gauw over, das althans mijn ervaring.
Iedereen heeft zo zn gebruiksaanwijzing, en dat moet iemand wel erkennen, dat je jij er 1 hebt. Niet om je n speciale behandeling te geven maar om duidelijk te houden wat er gezegd/gedaan wordt en hoe dat te interpreteren. Het is niet makkelijk om zo iemand te vinden, en het stukken langzamer aandoen scheelt energie en emoties verspillen aan hopeloze toestanden.
Nu is het al gebeurd, ik zou er niet al te rouwig om zijn, het klinkt niet alsof jullie überhaupt een prettige aanvulling op elkaars leven waren, nog afgezien van je 'trap na'.
Als jij daarvoor je excuses aanbiedt en hij accepteert die niet omdat hij vindt dat je te ver bent gegaan is het gewoon einde verhaal.
Om te voorkomen dat je van de ene turbulente korte maar hevige relatie naar de andere rolt kun je het beste ruim de tijd nemen om iemand eerst echt goed te leren kennen, dat vergt gigantisch veel geduld en je inhouden op niet iemand meteen met huid en haar op te vreten, maar je kansen op een fijne stabiele langdurige relatie wordt er aanzienlijk groter van.
Realiseer je dat je wel degelijk iemand iets te bieden hebt maar dat de ander stevig in zn schoenen zal moeten staan, heel erg gek op jou, kennis van je klachten, en geduldig/nuchter van nature.
In het begin wil iemand dat geduld nog wel opbrengen, maar als dat niet van harte gaat is het gauw over, das althans mijn ervaring.
Iedereen heeft zo zn gebruiksaanwijzing, en dat moet iemand wel erkennen, dat je jij er 1 hebt. Niet om je n speciale behandeling te geven maar om duidelijk te houden wat er gezegd/gedaan wordt en hoe dat te interpreteren. Het is niet makkelijk om zo iemand te vinden, en het stukken langzamer aandoen scheelt energie en emoties verspillen aan hopeloze toestanden.
zaterdag 6 februari 2010 om 18:02
quote:tijgermeisje schreef op 06 februari 2010 @ 17:22:
Laat gaan, het werkt niet tussen jullie, en dat smsje had je beter even kunnen uitstellen, er n nachtje over slapen, juist impulsief dingen zeggen kunnen schade doen (ik heb ook die #¥§-diagnose.)
Nu is het al gebeurd, ik zou er niet al te rouwig om zijn, het klinkt niet alsof jullie überhaupt een prettige aanvulling op elkaars leven waren, nog afgezien van je 'trap na'.
Als jij daarvoor je excuses aanbiedt en hij accepteert die niet omdat hij vindt dat je te ver bent gegaan is het gewoon einde verhaal.
Om te voorkomen dat je van de ene turbulente korte maar hevige relatie naar de andere rolt kun je het beste ruim de tijd nemen om iemand eerst echt goed te leren kennen, dat vergt gigantisch veel geduld en je inhouden op niet iemand meteen met huid en haar op te vreten, maar je kansen op een fijne stabiele langdurige relatie wordt er aanzienlijk groter van.
Realiseer je dat je wel degelijk iemand iets te bieden hebt maar dat de ander stevig in zn schoenen zal moeten staan, heel erg gek op jou, kennis van je klachten, en geduldig/nuchter van nature.
In het begin wil iemand dat geduld nog wel opbrengen, maar als dat niet van harte gaat is het gauw over, das althans mijn ervaring.
Iedereen heeft zo zn gebruiksaanwijzing, en dat moet iemand wel erkennen, dat je jij er 1 hebt. Niet om je n speciale behandeling te geven maar om duidelijk te houden wat er gezegd/gedaan wordt en hoe dat te interpreteren. Het is niet makkelijk om zo iemand te vinden, en het stukken langzamer aandoen scheelt energie en emoties verspillen aan hopeloze toestanden.
Klopt. Ik had erover moeten slapen. Maar hij heeft nooit bekend dat hij mij pijn doet. Hij doet altijd alsof ik het zelf zo interpreteer.. speelt mijn gedachtes...
Ik wil nog graag vrienden blijven maar eigenlijk is hij slecht voor me.
Laat gaan, het werkt niet tussen jullie, en dat smsje had je beter even kunnen uitstellen, er n nachtje over slapen, juist impulsief dingen zeggen kunnen schade doen (ik heb ook die #¥§-diagnose.)
Nu is het al gebeurd, ik zou er niet al te rouwig om zijn, het klinkt niet alsof jullie überhaupt een prettige aanvulling op elkaars leven waren, nog afgezien van je 'trap na'.
Als jij daarvoor je excuses aanbiedt en hij accepteert die niet omdat hij vindt dat je te ver bent gegaan is het gewoon einde verhaal.
Om te voorkomen dat je van de ene turbulente korte maar hevige relatie naar de andere rolt kun je het beste ruim de tijd nemen om iemand eerst echt goed te leren kennen, dat vergt gigantisch veel geduld en je inhouden op niet iemand meteen met huid en haar op te vreten, maar je kansen op een fijne stabiele langdurige relatie wordt er aanzienlijk groter van.
Realiseer je dat je wel degelijk iemand iets te bieden hebt maar dat de ander stevig in zn schoenen zal moeten staan, heel erg gek op jou, kennis van je klachten, en geduldig/nuchter van nature.
In het begin wil iemand dat geduld nog wel opbrengen, maar als dat niet van harte gaat is het gauw over, das althans mijn ervaring.
Iedereen heeft zo zn gebruiksaanwijzing, en dat moet iemand wel erkennen, dat je jij er 1 hebt. Niet om je n speciale behandeling te geven maar om duidelijk te houden wat er gezegd/gedaan wordt en hoe dat te interpreteren. Het is niet makkelijk om zo iemand te vinden, en het stukken langzamer aandoen scheelt energie en emoties verspillen aan hopeloze toestanden.
Klopt. Ik had erover moeten slapen. Maar hij heeft nooit bekend dat hij mij pijn doet. Hij doet altijd alsof ik het zelf zo interpreteer.. speelt mijn gedachtes...
Ik wil nog graag vrienden blijven maar eigenlijk is hij slecht voor me.
zaterdag 6 februari 2010 om 18:10
Geen vrienden blijven hoor! Je bent nu voor jezelf opgekomen, misschien niet op de meest nette manier, maar je hebt het wel gedaan. Je hebt gekozen voor jezelf. Hij maakt jou niet gelukkig, jij voelde je niet prettig, en op het moment dat jij voor jezelf opkwam, ging hij ineens het gedrag vertonen wat jij wilde zien. Waarom? Om jou terug te krijgen. Om te kijken hoe ver jij gaat. Om te kijken of je wel zo zeker bent van je beslissing (wat je niet bent, door de borderline).
Iemand die zo manipulerend kan zijn is helemaal geen goede vriend. Niet in een relatie en niet in een vriendschap.
Dus, neem afstand, houdt afstand, geen contact meer. Het zal wel even heel verdrietig zijn, maar he, uiteindelijk mag je heel trots zijn dat je voor jezelf bent opgekomen!
Iemand die zo manipulerend kan zijn is helemaal geen goede vriend. Niet in een relatie en niet in een vriendschap.
Dus, neem afstand, houdt afstand, geen contact meer. Het zal wel even heel verdrietig zijn, maar he, uiteindelijk mag je heel trots zijn dat je voor jezelf bent opgekomen!
zaterdag 6 februari 2010 om 18:25
even samenvatten:
1. Jullie hebben een korte, nauwelijks fijne, dinges-die-we-maar-relatie-noemen
2. Jij beindigt de dinges-die-we-maar-relatie-noemen
3. Hij wil even met je over sex kletsen, waar jij niet gezellig op reageert
4. Hij wil je niet meer zien.
Was 4 niet al het doel van 2?
Die ruzie was dus hooguit wat redundant.
1. Jullie hebben een korte, nauwelijks fijne, dinges-die-we-maar-relatie-noemen
2. Jij beindigt de dinges-die-we-maar-relatie-noemen
3. Hij wil even met je over sex kletsen, waar jij niet gezellig op reageert
4. Hij wil je niet meer zien.
Was 4 niet al het doel van 2?
Die ruzie was dus hooguit wat redundant.
zaterdag 6 februari 2010 om 18:26
Niet meer bellen, laat hem gaan. Dit was geen goede situatie voor jou. Ondanks jullie beiden problemen, hoort het niet zo te gaan, tenminste als je streeft naar zo'n gezond en positief mogelijke situatie. Nee, het is niet fraai dat je hebt uitgehaald, maar soms gebeuren dat soort dingen. Een ingewikkeld gesprek met hem en je excuses aanbieden kun je nu niet gebruiken en het zal geen zoden aan de dijk zetten. Laat gaan, probeer er niet zo hard meer over te piekeren.
zaterdag 6 februari 2010 om 19:16
Niet meer bellen!
Straks smelt je toch weer omdat je hoop krijgt op verbetering, ik heb geen glazen bol nodig om te weten dat dat er niet inzit.
Wat je als laatste smste, dat je beter verdient, dat geldt even hard in vriendschappen. Nou is vrienden proberen te blijven met n ex sowieso al wat tricky, maar als je al op n niet zo fijne manier uit elkaar bent gegaan is dat al helemaal n slecht idee. Dan ga je iets geforceerd afdwingen ofzo, dat werkt niet.
Echt goeie vrienden blijven met n ex gaat min of meer vanzelf als er 1) van beide kanten vriendschappelijke gevoelens zijn en 2) van beide kanten de wens/intentie om contact te houden.
Hou de eer aan jezelf, je hebt sorry gezegd, wat wil je nog meer doen? En wat schiet je daar mee op?
Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker door achter hem aan te blijven bellen.
Straks smelt je toch weer omdat je hoop krijgt op verbetering, ik heb geen glazen bol nodig om te weten dat dat er niet inzit.
Wat je als laatste smste, dat je beter verdient, dat geldt even hard in vriendschappen. Nou is vrienden proberen te blijven met n ex sowieso al wat tricky, maar als je al op n niet zo fijne manier uit elkaar bent gegaan is dat al helemaal n slecht idee. Dan ga je iets geforceerd afdwingen ofzo, dat werkt niet.
Echt goeie vrienden blijven met n ex gaat min of meer vanzelf als er 1) van beide kanten vriendschappelijke gevoelens zijn en 2) van beide kanten de wens/intentie om contact te houden.
Hou de eer aan jezelf, je hebt sorry gezegd, wat wil je nog meer doen? En wat schiet je daar mee op?
Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker door achter hem aan te blijven bellen.
