Relaties
alle pijlers
Scheiden??? Wat doe ik??
woensdag 18 september 2019 02:29
Lieve dames,
Hopelijk na het "samenvatten" van mijn verhaal krijgen jullie genoeg inzicht om jullie mening te geven. Want op dit moment worstel ik ontzettend met mijn gevoelens en weet niet of het ene wat ik voel ook het verstandigste is om te doen.
Ik en mijn man zijn 10 jaar getrouwd. Wij hebben samen een prachtig lieve jongen van 7. Ik heb aardig wat mee gemaakt (familie, relaties, emotioneel en financieel) voor dat ik hem ontmoette. Op dat moment wou ik zo graag een veilige haven voor mijn zoon, ik was aan het einde van mijn studie en was al ingeschreven voor een woning. Toen ik mijn man ontmoette was ik 30 en hij 32. Hij had nooit een relatie gehad, simpel gezegd gewoon 2 dates gezoend. Ik vond dat toen heel schattig en een soort van "eer" dat ik zijn eerst was(letterlijk)! Hij gaf aan nooit eerder de behoefte te hebben gehad aan een vriendin, hij was bezig met zijn studie en werk, nieuwe huis tot dat hij dacht nu het moment te zijn om aan relatie te beginnen. Toen is hij pas gaan daten. Tijdens onze relatie was het duidelijk dat hij inderdaad nooit met een vrouw geweest was. Hij kon opgewonden zijn maar zijn lichaam liet niks merken, en wanneer het wel zo was was het bij het aanraken al binnen 2 seconden gebeurd, en daar overdrijf ik echt niet over. Ik ben daar altijd heel begripvol over geweest en vond eerlijk gezegd dat ik dat kon verhelpen en hem alles zal leren. Beginnend bij het aanraken en zoenen en voorspel wat ook al aardig stroef ging. Het was een bewuste keuze van mij om de relatie door te zetten. Hier stond die man tegenover mij, de liefste man die ooit ontmoet heb! Een familie die mij geaccepteerd had, hij was mooi, trouw en serieus. Moest ik dat laten gaan door intimiteit en seks die stroef ging?? Nee, dacht ik bij mij zelf. Het gaat goed komen en alsnog is dat echt niet het alle belangrijkste in een relatie dacht ik toen. Nu zit ik hier achter de scherm 10 jaar verder.
Na gesprekken, artsen bezoeken en pilletjes er komt maar geen verandering in. Élke jaar weer ben ik de ene die het gesprek hierover begint omdat ik het mis, de geborgenheid, de aanraking, de intimiteit die niet op automatische piloot moet gebeuren want meer is het niet in die 2 seconden. Élke jaar weer praat hij het liefst niet over, of worden er beloftes gedaan, maar binnen een week is alles weer van ouds. Laatst gaf hij aan het niet het alle belangrijkste te vinden in een huwelijk, en dat hij het lekker vind maar ook gelukkig is met mij zo, hij zal gewoon zonder seks kunnen zolang wij samen zijn. Hij vroeg verbaast waarom ik wel seks zo belangrijk vind en daar schrok ik best van, want het gaat niet alleen om het seks maar vooral om intiem zijn met elkaar, om huid, aanraking, chemie, gevoelens die gedeeld kunnen worden daarvoor, tijdens en er na. Na 10 jaar getrouwd zijn wij 5 keer intiem geweest, misschien 6 op zijn meest! Ik kan dat niet meer aan....Mijn lichaam schreeuwt naar liefde, naar connectie. Vreemd gaan zit er niet in! Dat zal ik vanuit principe en eigen gevoelens nooit kunnen doen! Maar samen blijven daar twijfel ik ook aan. Élke jaar weer na zo'n gesprek kaart ik aan dat als er niks veranderd dat wij er maar beter uit elkaar moeten gaan en als goede vrienden en ouders voor ons kind moeten zorgen. En elke jaar weer zijn wij beiden heel emotioneel hierover en houden wij hoop, maar er komt geen verandering in. Wij hebben nooit ruzie. Vanaf dag 1 kunnen wij urenlang met elkaar praten over er van alles en nog wat. Wij denken vaak hetzelfde over verschillende onderwerpen in het leven, hij is "dat terzijde" een ontzettend goede en lieve man voor mij en een prachtig vader voor ons zoontje. En dat maakt het zo moeilijk voor mij! Er zijn geen scheidingen in zijn familie, dat maakt hem angstig, en ik voel me jaar na jaar meer als zijn zus en moeder. Alles oprapen en bij elkaar houden voor dat mooie plaatje. Mijn hart zegt nu nee, niet meer. Als ik goed naar mijn gedachten kijk dan zie ik mijzelf in een flatje, thuis komend van mijn werk, kleine net opgehaald van de opvang en die in de weekend weer even naar pappa gaat. Maar ben ik nou echt zo'n ondankbare mens om die gedachten te hebben? Om mijn kind dit aan te doen??? Het breekt míjn hart als ik aan zijn verdriet denk. Ben ik zo egoïstisch?? Het enige wat ik wel weet is dat ik hier wat mee moet....ik ben mijzelf aan het kwijtraken....
Bedankt voor jullie tijd en voor jullie mening.
Hopelijk na het "samenvatten" van mijn verhaal krijgen jullie genoeg inzicht om jullie mening te geven. Want op dit moment worstel ik ontzettend met mijn gevoelens en weet niet of het ene wat ik voel ook het verstandigste is om te doen.
Ik en mijn man zijn 10 jaar getrouwd. Wij hebben samen een prachtig lieve jongen van 7. Ik heb aardig wat mee gemaakt (familie, relaties, emotioneel en financieel) voor dat ik hem ontmoette. Op dat moment wou ik zo graag een veilige haven voor mijn zoon, ik was aan het einde van mijn studie en was al ingeschreven voor een woning. Toen ik mijn man ontmoette was ik 30 en hij 32. Hij had nooit een relatie gehad, simpel gezegd gewoon 2 dates gezoend. Ik vond dat toen heel schattig en een soort van "eer" dat ik zijn eerst was(letterlijk)! Hij gaf aan nooit eerder de behoefte te hebben gehad aan een vriendin, hij was bezig met zijn studie en werk, nieuwe huis tot dat hij dacht nu het moment te zijn om aan relatie te beginnen. Toen is hij pas gaan daten. Tijdens onze relatie was het duidelijk dat hij inderdaad nooit met een vrouw geweest was. Hij kon opgewonden zijn maar zijn lichaam liet niks merken, en wanneer het wel zo was was het bij het aanraken al binnen 2 seconden gebeurd, en daar overdrijf ik echt niet over. Ik ben daar altijd heel begripvol over geweest en vond eerlijk gezegd dat ik dat kon verhelpen en hem alles zal leren. Beginnend bij het aanraken en zoenen en voorspel wat ook al aardig stroef ging. Het was een bewuste keuze van mij om de relatie door te zetten. Hier stond die man tegenover mij, de liefste man die ooit ontmoet heb! Een familie die mij geaccepteerd had, hij was mooi, trouw en serieus. Moest ik dat laten gaan door intimiteit en seks die stroef ging?? Nee, dacht ik bij mij zelf. Het gaat goed komen en alsnog is dat echt niet het alle belangrijkste in een relatie dacht ik toen. Nu zit ik hier achter de scherm 10 jaar verder.
Na gesprekken, artsen bezoeken en pilletjes er komt maar geen verandering in. Élke jaar weer ben ik de ene die het gesprek hierover begint omdat ik het mis, de geborgenheid, de aanraking, de intimiteit die niet op automatische piloot moet gebeuren want meer is het niet in die 2 seconden. Élke jaar weer praat hij het liefst niet over, of worden er beloftes gedaan, maar binnen een week is alles weer van ouds. Laatst gaf hij aan het niet het alle belangrijkste te vinden in een huwelijk, en dat hij het lekker vind maar ook gelukkig is met mij zo, hij zal gewoon zonder seks kunnen zolang wij samen zijn. Hij vroeg verbaast waarom ik wel seks zo belangrijk vind en daar schrok ik best van, want het gaat niet alleen om het seks maar vooral om intiem zijn met elkaar, om huid, aanraking, chemie, gevoelens die gedeeld kunnen worden daarvoor, tijdens en er na. Na 10 jaar getrouwd zijn wij 5 keer intiem geweest, misschien 6 op zijn meest! Ik kan dat niet meer aan....Mijn lichaam schreeuwt naar liefde, naar connectie. Vreemd gaan zit er niet in! Dat zal ik vanuit principe en eigen gevoelens nooit kunnen doen! Maar samen blijven daar twijfel ik ook aan. Élke jaar weer na zo'n gesprek kaart ik aan dat als er niks veranderd dat wij er maar beter uit elkaar moeten gaan en als goede vrienden en ouders voor ons kind moeten zorgen. En elke jaar weer zijn wij beiden heel emotioneel hierover en houden wij hoop, maar er komt geen verandering in. Wij hebben nooit ruzie. Vanaf dag 1 kunnen wij urenlang met elkaar praten over er van alles en nog wat. Wij denken vaak hetzelfde over verschillende onderwerpen in het leven, hij is "dat terzijde" een ontzettend goede en lieve man voor mij en een prachtig vader voor ons zoontje. En dat maakt het zo moeilijk voor mij! Er zijn geen scheidingen in zijn familie, dat maakt hem angstig, en ik voel me jaar na jaar meer als zijn zus en moeder. Alles oprapen en bij elkaar houden voor dat mooie plaatje. Mijn hart zegt nu nee, niet meer. Als ik goed naar mijn gedachten kijk dan zie ik mijzelf in een flatje, thuis komend van mijn werk, kleine net opgehaald van de opvang en die in de weekend weer even naar pappa gaat. Maar ben ik nou echt zo'n ondankbare mens om die gedachten te hebben? Om mijn kind dit aan te doen??? Het breekt míjn hart als ik aan zijn verdriet denk. Ben ik zo egoïstisch?? Het enige wat ik wel weet is dat ik hier wat mee moet....ik ben mijzelf aan het kwijtraken....
Bedankt voor jullie tijd en voor jullie mening.
woensdag 18 september 2019 07:26
Dit heeft natuurlijk niks te maken met nog geen ervaring hebben. Ik heb ook ooit eens iets gehad met iemand met 0 ervaring, en die wou graag leren, samen ontdekken, nam veel initiatief etc.Tijdens onze relatie was het duidelijk dat hij inderdaad nooit met een vrouw geweest was. Hij kon opgewonden zijn maar zijn lichaam liet niks merken, en wanneer het wel zo was was het bij het aanraken al binnen 2 seconden gebeurd, en daar overdrijf ik echt niet over.
Weet je man dat het voor jou nu zo hoog oploopt dat je overweegt te scheiden? Zijn jullie samen naar een seksuoloog geweest?
woensdag 18 september 2019 07:28
Hij wil geen intimiteit, dat ontneemt hij jou.
Wat maakt dat hij jou dat kan/mag ontnemen, terwijl jij er naar verlangd?
Je doet jezelf te kort door in deze relatie te blijven, dit gaat niet veranderen, hij heeft immers geen probleem geen seks voor hem is prima.
Been there done that en ben gegaan. Dit gaat niet anders worden, behalve dat jij met je hele wezen tegen de muren opkruipt voor iets wat bij een relatie hoort, wat een liefdesrelatie anders maakt dan een vriendschap. Intimiteit.
Wat maakt dat hij jou dat kan/mag ontnemen, terwijl jij er naar verlangd?
Je doet jezelf te kort door in deze relatie te blijven, dit gaat niet veranderen, hij heeft immers geen probleem geen seks voor hem is prima.
Been there done that en ben gegaan. Dit gaat niet anders worden, behalve dat jij met je hele wezen tegen de muren opkruipt voor iets wat bij een relatie hoort, wat een liefdesrelatie anders maakt dan een vriendschap. Intimiteit.
woensdag 18 september 2019 07:29
Precies, het zou de verklaring van het nooit gehad hebben van een relatie kunnen zijn.Pergamon schreef: ↑18-09-2019 07:26Dit heeft natuurlijk niks te maken met nog geen ervaring hebben. Ik heb ook ooit eens iets gehad met iemand met 0 ervaring, en die wou graag leren, samen ontdekken, nam veel initiatief etc.
Weet je man dat het voor jou nu zo hoog oploopt dat je overweegt te scheiden? Zijn jullie samen naar een seksuoloog geweest?
woensdag 18 september 2019 07:35
Ik denk dat jij je eigen ervaring te veel projecteert. Hij ontneemt haar niets. Het is niet dat ze ooit 'normale' seks hebben gehad en hij nu niet meer wil.
Zijn lichaam wil niet mee, daar kan hij niets aan doen. Hij is altijd al zo geweest en zij dacht als ze maar genoeg haar best deed dat ze hem kon 'genezen'. Maar dat is uiteraard niet gebeurd.
De beste oplossing voor iedereen zou een minnaar zijn denk ik.
woensdag 18 september 2019 07:41
Er was natuurlijk een reden dat hij eerder nooit een relatie of seks had gehad. Hij heeft die drive gewoon niet.
Je bent getrouwd met je beste vriend, dat is niet houdbaar. Een open relatie is erg ingewikkeld en zal je niet brengen wat je zoekt, want je zoekt meer dan alleen de seks. Je wil samen zijn met iemand die je wíl aanraken en met je wil zijn.
Als relatie- of sekstherapie niet helpt, en dat zou ik zeker eerst proberen, dan zit er niets anders op dan te scheiden.
Hij kan niet zomaar zeggen dat hij jouw behoeftes, die heel normaal zijn, niet begrijpt en jammer dan. Als jullie het wat vaker doen kan hij zijn uithoudingsvermogen ook wat meer opbouwen.
Je bent getrouwd met je beste vriend, dat is niet houdbaar. Een open relatie is erg ingewikkeld en zal je niet brengen wat je zoekt, want je zoekt meer dan alleen de seks. Je wil samen zijn met iemand die je wíl aanraken en met je wil zijn.
Als relatie- of sekstherapie niet helpt, en dat zou ik zeker eerst proberen, dan zit er niets anders op dan te scheiden.
Hij kan niet zomaar zeggen dat hij jouw behoeftes, die heel normaal zijn, niet begrijpt en jammer dan. Als jullie het wat vaker doen kan hij zijn uithoudingsvermogen ook wat meer opbouwen.
woensdag 18 september 2019 07:52
Dus het is niet alleen de seks die in 2 seconden klaar is (en daarna kan hij niet nog een keer, na een tijdje?) maar het totale gebrek aan intimiteit? Knuffelen jullie wel, kussen jullie, een spontane aanraking, aan elkaar laten weten dat jullie de ander belangrijk vinden?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 18 september 2019 07:59
Ja hier ben ik wel benieuwd naar. Ik stel me voor dat er veel liefde is tussen jullie. Er ligt meer tussen sex en helemaal geen fysiek contact .himalaya schreef: ↑18-09-2019 07:52Dus het is niet alleen de seks die in 2 seconden klaar is (en daarna kan hij niet nog een keer, na een tijdje?) maar het totale gebrek aan intimiteit? Knuffelen jullie wel, kussen jullie, een spontane aanraking, aan elkaar laten weten dat jullie de ander belangrijk vinden?
Wellicht is hij asexueel oid maar knuffelen, fysiek contact etc is iets heel anders.
En ik snap daarnaast ook niet waarom hij jou niet kan plezieren, zoenen (tong) jullie wel?
woensdag 18 september 2019 07:59
Ja hier ben ik wel benieuwd naar. Ik stel me voor dat er veel liefde is tussen jullie. Er ligt meer tussen sex en helemaal geen fysiek contact .himalaya schreef: ↑18-09-2019 07:52Dus het is niet alleen de seks die in 2 seconden klaar is (en daarna kan hij niet nog een keer, na een tijdje?) maar het totale gebrek aan intimiteit? Knuffelen jullie wel, kussen jullie, een spontane aanraking, aan elkaar laten weten dat jullie de ander belangrijk vinden?
Wellicht is hij asexueel oid maar knuffelen, fysiek contact etc is iets heel anders.
En ik snap daarnaast ook niet waarom hij jou niet kan plezieren, zoenen (tong) jullie wel?
woensdag 18 september 2019 08:05
Dat geldt toch ook voor een minnaar? Waar haal je die dan zo 1-2-3 vandaan? Eentje die geen relatie met je wil, want die heeft ze al. En dan ook blijven slapen of afrollen en weer naar huis? Volgens mij is dat niet wat TO zoekt.
woensdag 18 september 2019 08:18
En dat terwijl hij - als ik het goed begrijp - alleen een riedeltje handelingen hoeft aan te leren om een scheiding te vermijden. Het kan wel iets zijn wat hem totaal niet ligt maar drie keer per week een kwartier doen wat je vrouw wil, en dan kan je lekker je luxe leventje voortzetten, thuis blijven, in je huis, bij je kind, je eten en je hobby's.
Dus dan vraag ik me af: waarom zijn die drie kwartier zó onoverkomelijk, terwijl hij zegt van je te houden?
Dus dan vraag ik me af: waarom zijn die drie kwartier zó onoverkomelijk, terwijl hij zegt van je te houden?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 18 september 2019 08:37
Nou wat wel is, is dat er heel weinig kans is dat ik een relatie begin met iemand die achteruit wijkt als ik hem wil omhelzen. Dan komt er geen relatie.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven