Scheiden.

Doreia* schreef: ↑

03-03-2021 16:33

Je ZAT er te diep in. Nú mag en kan je kiezen. Voor jezelf. Zonder met hem rekening te houden.

Je kunt mij niet wijsmaken dat hij is veranderd. Echt niet.
In alle posts die ik lees, ontzie je hem, vraag je hem om toestemming en hóóp je dat hij misschien mee zou kunnen willen werken.

Kun je zelf inzien hoeveel slagen om de arm, mitsen en maren je al schrijft?

Lees dat boek, als HIJ maar gelukkig is. Lees je in op de dynamiek van huiselijk geweld.
Volgens mij leef jij nog altijd met je hoofd tussen je schouders getrokken en sta je op scherp zodra je hem thuis hoort komen. Peil je zijn humeur om te zien hoe de komende avond zal vergaan. Je kunt mij niet wijsmaken dat jij ruimte voor jezelf hebt, je kunt ontwikkelen.

Wat heb je hem gezegd over hypnotherapie? De waarheid? Dat je erheen gaat vanwege 30 jaar terug het huiselijk geweld? Of ga je op visite bij iemand of verzin je iets anders?

Hexopbezemsteel schreef: ↑

03-03-2021 16:38

Bedenk goed dat jij niet degene bent die jullie kinderen in deze positie heeft geplaatst, dat was HIJ. En hij gaat er wel heel makkelijk aan voorbij.

Als je toch nadenkt over wat je wil, win dan ook meteen financieel advies is. Ben je getrouwd in gemeenschap van goederen? Dan is de helft van jullie vermogen van jou. Je heb sowieso 5 jaar recht op partner alimentatie, maar wellicht in jouw geval nog langer. Ga er niet te snel vanuit dat je niks hebt en van de lucht moet leven.

Doreia* schreef: ↑

03-03-2021 16:42

Welk recent voorbeeld kun je bedenken waarin er nog sprake is van huiselijk geweld? Niet fysiek, maar psychisch/mentaal? Hoef je hier niet te schrijven, maar meer dat je begint te beseffen dat het eigenlijk nog niet voorbij is.

Want dat vet gedrukte. Volgens mij vind jij het zielig voor hem en heb jij medelijden met hem, dat JIJ er een trauma aan over hebt gehouden en jij nu het verleden weer helemaal oprakelt en HIJ daar opnieuw mee geconfronteerd moet worden. Als dat echt je redenatie is, dan is dat echt je reinste de wereld op zijn kop he? Alsof je medelijden hebt met een moordenaar omdat hij alle details weer opnieuw moet horen tijdens zijn strafzitting.

Geronimo2 schreef: ↑

08-03-2021 22:07

Wat ik bijzonder vind is hoe men hier bezig is om de schuldgevoelens, die TO al genoeg voelt, verder te vergroten. TO heeft haar leven onder de loep gelegd, de herinneringen aan hun beginnend huwelijk zijn zo pijnlijk dat ze het niet zomaar opzij kan leggen. TO ziet nog mogelijkheden voor haar huwelijk omdat er veel verandert is en haar kinderen hebben die verandering ook gezien maar het moet uitgepraat worden.

Er is niets zo irritant om elke keer te lezen dat altijd dezelfde mensen die roepen dat een TO ooit dom is en dus maar "op de blaren moet zitten" en voor dom versleten mag worden.

Ik vraag me af of deze mensen bijzonder bitter zijn over hun eigen leven of zich afvragen waarom ze geen vrienden hebben. Geloof me, als je in de shit zit heb je echt geen zin in iemand die het probleem erger maakt of je van alles gaat verwijten. Vraag je af of je het zelf leuk zou vinden als mensen je "fouten" nog eens in je gezicht smijten als je er doorheen zit, het komt heel onsympathiek over.

Voor TO. Ik vind het knap zoals je de nuances blijft zien en de tijd neemt om de ontwikkelingen af te wachten voor je een beslissing neemt over je relatie. Niemand ziet of voelt hoe jullie relatie nu is. Dat je doelgericht blijft is slim, je wil nu eerlijkheid in je leven en op basis daarvan je keuze maken omdat je het nu zou kunnen. Jij kunt iemand iets vergeven op basis van wie jullie nu zijn. Ik vind dat mooi, wat je ook beslist.

Doreia* schreef: ↑

03-03-2021 10:56

Ja in feite wel.
Want het is een hele ingewikkelde dynamiek waarin zij zit.
Mijn eerste klap kreeg ik na 9 maanden in de relatie. Waarin ik vanaf het begin al werd 'opgevoed' en gemanipuleerd. Bij het kennismaken / daten werd mij al verteld dat hij een moeilijke jeugd had en misschien soms wel eens anders kon reageren dan normaal. Maar hóe en wát, daar kon ik mij dan geen voorstelling van maken. Ik nam het gewoon aan ter kennisgeving op een van die eerste dates. Later zei hij dingen als: oh, ik kan er écht niet tegen dat iemand it/dat doet! Daar word ik zó kwaad van. En ik dacht dan: och, als ik dat dus niet doe, doe ik hém een plezier. En zo raak je langzaam maar zeker verstrikt. En toen ik de klap kreeg na 9 maanden, vond ik het dan ook mijn schuld. Want ik had het niet zo moeten doen, want ik wíst toch dat hij daar niet tegen kon? En ik had het toch zo gedaan, dus was het logisch dat hij me neerhoekte. Ik kon dus nu niet weg, want ik had schuld, dus kon ik hem niet de schuld geven en hem nu verlaten omdat hij had geslagen.
Zo verknipt is die dynamiek.

sugarmiss schreef: ↑

08-03-2021 18:24

Dat heeft de politie dus destijds heel fout aangepakt. Natuurlijk ga je niet mee en laat je je jonge baby achter bij zo'n man.

Ze hadden de deur moeten openbreken en zorgen dat je samen met je kind weg kon.

Natuurlijk bel je de politie niet alsnog na die klap in je gezicht. Want je had net nog geweigerd met ze mee te gaan.

En dus heeft de politie gezorgd voor een voedingsbodem waarbij het van kwaad naar erger kon gaan.

Want ach de vorige keer ben je ook gebleven en deze keer is toch niet erger dus waarom nu wel weg gaan. Zo ben je ineens 30 jaar verder.

Dat jullie veel hebben opgebouwd en dat je emotioneel veel geïnvesteerd hebt in de relatie is geen reden om te blijven.

Dat zou net zoiets zijn als maar blijven door gokken in het casino omdat je hoopt je verliezen goed te maken met winst. Terwijl je alleen maar meer verliest.

Ja je hebt nu veel gegeven en geïnvesteerd voor niets maar de kans is heel groot dat als je blijft het nog steeds voor niets is.

Dus beter je verlies nemen en opnieuw beginnen.


Aan de andere kant kan je ook heel veel verliezen. Hoe goed is de buitenwereld op de hoogte van wat zich bij jullie thuis afspeelde?

Als je weggaat gaat je man zich zeer waarschijnlijk opstellen als het slachtoffer.

Zijn gezondheid is niet goed en dan bestaat de kans dar jij door jullie omgeving die van niets weet wordt weggezet als de harde bitch die haar zielige man in de steek laat.

Dat kan jou je vrienden en familie kosten.

Je staat dan ook overal echt alleen voor.

Je ziet je kinderen minder.

Dan kan het fijner zijn om te blijven hangen in een verstandshuwelijk omdat het anders te veel kost.

Weg gaan biedt de kans op een nieuwe en wel fijne relatie. Alleen jij kan de afweging maken.

Maar blijven omdat je nu toch al zo lang gebleven bent is geen goede optie.

Jezelf straffen omdat je niet eerder bent weggegaan ook niet.