Relaties
alle pijlers
schoonouders
vrijdag 11 juli 2008 om 10:49
waarsch het 1001-e topic over dit onderwerp maar toch doe ik het
tja waar te beginnen.
De eerste keer dat ik mijn schoonouders ontmoette leerde ik vooral 2 ijsklompen kennen, afstandelijk en heel sarcastisch. Ze stelde zich voor met hun achternamen. Nou goed dat kan, ze zijn erg gelovig en ik niet, dat wisten ze voor we elkaar leerde kennen. Het draaid wel bij dacht ik nog. Dat is nooit echt gebeurd, ik treed niet al te veel in detail.
Inmiddels zijn er wat jaren verstreken en hebben mijn man en ik 2 kleintjes en is de bom laatst gebarsten. Het was de zoveelste keer dat ik van alles naar mn hoofd geslingerd kreeg over mijn niet gelovige familie en ik pikte het niet meer, ik heb jaren alles geslikt en me aangepast aan hun, ik heb mn schoonmoeder op mn kinderen laten passen terwijl ik dat liever niet had, maar hey ze is hun oma. Maar laatst, ik kon niet meer, ik kon niet meer die pokerface opzetten ik was het beu! Ik ben weggelopen, en heus ik had ze helemaal verrot kunnen schelden maar daar voel ik me te goed voor, wel heb ik de deur hard achter me dichtgeslagen.
Inmiddels hoorde we via via dat ze een excuus willen van mij omdat ik met de deur heb gegooid in hun huis, het feit dat ze geen respect toonde voor mijn net overleden opa daar wordt voor het gemak even aan voorbij gegaan.
Mijn man staat vierkant achter me, gelukkig! Hij wil nooit meer wat met ze te maken hebben (dit gaat dus over jaaaren he niet over 1 incident) maar dat gaat mij te ver. Kijk dat ik dat niet wil ok, maar het zijn zijn ouders en de opa en oma van onze kindertjes.
Onze oudste is bijna jarig, ik ben ondanks dat ik ze niet meer kan luchten of zien nog in staat een uitnodiging te sturen voor zn feestje (niet dat ze komen want het is een zondag) maar ik mag dat van mn man niet doen. Mijn beide ouders wonen ver weg, de een in het noorden van het land en de ander aan de andere kant van de wereld (ook zo belachelijk volgens hun) Eigenlijk wil ik ze ook nooit meer zien en al weet ik dat mijn kinderen weinig aan ze hebben voelt het toch heel gemeen om ze weg te houden bij die opa en oma. Bijvoorbeeld mijn vader en moeder die ze ondanks alle afstanden nog vaker zien herkennen ze op foto's, mijn schoonouders niet. Met de kinderen van mijn schoonzus wordt vanalles gedaan, sinterklaas gevierd weet ik veel wat, dat wordt met onze ventjes niet gedaan, we worden dan dus ook niet uitgenodigd terwijl we om de hoek wonen.
Moet ik nu wéér de verstandigste wezen? moet ik nu wéér jaren dat masker gaan dragen, of me neerleggen bij het idee dat onze kinderen toch al weinig aan ze hadden en de situatie zo laten?? Ik weet het echt even niet meer!
nou ja beetje warrig misschien maar moest het even snel neer gooien, ik ga nu naar mn werk dus reageer morgen pas weer.
tja waar te beginnen.
De eerste keer dat ik mijn schoonouders ontmoette leerde ik vooral 2 ijsklompen kennen, afstandelijk en heel sarcastisch. Ze stelde zich voor met hun achternamen. Nou goed dat kan, ze zijn erg gelovig en ik niet, dat wisten ze voor we elkaar leerde kennen. Het draaid wel bij dacht ik nog. Dat is nooit echt gebeurd, ik treed niet al te veel in detail.
Inmiddels zijn er wat jaren verstreken en hebben mijn man en ik 2 kleintjes en is de bom laatst gebarsten. Het was de zoveelste keer dat ik van alles naar mn hoofd geslingerd kreeg over mijn niet gelovige familie en ik pikte het niet meer, ik heb jaren alles geslikt en me aangepast aan hun, ik heb mn schoonmoeder op mn kinderen laten passen terwijl ik dat liever niet had, maar hey ze is hun oma. Maar laatst, ik kon niet meer, ik kon niet meer die pokerface opzetten ik was het beu! Ik ben weggelopen, en heus ik had ze helemaal verrot kunnen schelden maar daar voel ik me te goed voor, wel heb ik de deur hard achter me dichtgeslagen.
Inmiddels hoorde we via via dat ze een excuus willen van mij omdat ik met de deur heb gegooid in hun huis, het feit dat ze geen respect toonde voor mijn net overleden opa daar wordt voor het gemak even aan voorbij gegaan.
Mijn man staat vierkant achter me, gelukkig! Hij wil nooit meer wat met ze te maken hebben (dit gaat dus over jaaaren he niet over 1 incident) maar dat gaat mij te ver. Kijk dat ik dat niet wil ok, maar het zijn zijn ouders en de opa en oma van onze kindertjes.
Onze oudste is bijna jarig, ik ben ondanks dat ik ze niet meer kan luchten of zien nog in staat een uitnodiging te sturen voor zn feestje (niet dat ze komen want het is een zondag) maar ik mag dat van mn man niet doen. Mijn beide ouders wonen ver weg, de een in het noorden van het land en de ander aan de andere kant van de wereld (ook zo belachelijk volgens hun) Eigenlijk wil ik ze ook nooit meer zien en al weet ik dat mijn kinderen weinig aan ze hebben voelt het toch heel gemeen om ze weg te houden bij die opa en oma. Bijvoorbeeld mijn vader en moeder die ze ondanks alle afstanden nog vaker zien herkennen ze op foto's, mijn schoonouders niet. Met de kinderen van mijn schoonzus wordt vanalles gedaan, sinterklaas gevierd weet ik veel wat, dat wordt met onze ventjes niet gedaan, we worden dan dus ook niet uitgenodigd terwijl we om de hoek wonen.
Moet ik nu wéér de verstandigste wezen? moet ik nu wéér jaren dat masker gaan dragen, of me neerleggen bij het idee dat onze kinderen toch al weinig aan ze hadden en de situatie zo laten?? Ik weet het echt even niet meer!
nou ja beetje warrig misschien maar moest het even snel neer gooien, ik ga nu naar mn werk dus reageer morgen pas weer.
vrijdag 11 juli 2008 om 10:58
Heh Rammel, wat vervelend meis
Ik ken je al wat langer via het forum en ik heb altijd bewondering gehad voor de manier waarop jij je schoonouders toch betrok bij je gezin. Dat je je kleintjes een opa en oma gunde, en dat je je schoonouders twee kleinkinderen gunde.
Ik heb geen tips voor je, kan me wel voorstellen in wat voor een tweestrijd je moet zitten. Bah....
Ik zou (denk ik) het doen en laten vooral van man "af laten hangen" Hij kent zijn ouders het beste denk ik. Sterkte ermee!
Ik ken je al wat langer via het forum en ik heb altijd bewondering gehad voor de manier waarop jij je schoonouders toch betrok bij je gezin. Dat je je kleintjes een opa en oma gunde, en dat je je schoonouders twee kleinkinderen gunde.
Ik heb geen tips voor je, kan me wel voorstellen in wat voor een tweestrijd je moet zitten. Bah....
Ik zou (denk ik) het doen en laten vooral van man "af laten hangen" Hij kent zijn ouders het beste denk ik. Sterkte ermee!
vrijdag 11 juli 2008 om 11:10
Saar je bent een scheet!! Echt mens ik twijfel zo aan mezelf. Al weet ik diep van binnen wel hoe het zit, ze weten je woorden altijd zo te draaien dat je je nog schuldig voelt ook.
thanx voor je :hugg: die kan ik wel ff gebruiken
en tja manlief is een stugge boer dus als het aan hem ligt komt het nooit meer goed, kanttekening is wel dat wij een veel relaxtere relatie hebben nu de bom gebarsten is, ieder nadeel heb zn voordeel denk ik dan maar.
thanx voor je :hugg: die kan ik wel ff gebruiken
en tja manlief is een stugge boer dus als het aan hem ligt komt het nooit meer goed, kanttekening is wel dat wij een veel relaxtere relatie hebben nu de bom gebarsten is, ieder nadeel heb zn voordeel denk ik dan maar.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:24
Mijn advies: geen masker dragen, dat zuigt energie. Jij hebt echt je best gedaan, dat lees ik zo tussen de regels door. Deze situatie is niet leuk, je had het anders bedacht, maar het ligt niet aan jou. Leg je erbij neer en concentreer je op postieve zaken. Misschien duikt er zomaar opeens uit een hele andere hoek een fijne adoptieopa en oma op...
vrijdag 11 juli 2008 om 11:31
Wat ontzettend vervelend Rammelkont.
Ik deel niet dezelfde ervaring (mijn schoonouders zijn top) maar de situatie is wel erg herkenbaar vanuit de positie als kleinkind. Mijn moeder heeft nooit goed overweg gekund met haar schoonouders. Voor ons (de kleinkinderen) echter wel altijd het contact onderhouden. We gingen altijd naar de verjaardag van opa en oma en zo nu en dan (zelden) kwamen ze bij ons op bezoek.
We hadden echter ook als kind al door dat oma en opa niet de leuke oma en opa waren die we bij vriendjes en vriendinnetjes zagen. Ik kan me niet herinneren ooit iets leuks gedaan te hebben met een van de twee. Het speelgoed dat ze hadden was 'alleen speel speelgoed' en alle aandacht ging uit naar opa en oma zelf. Het enige leuke was dat we ieder jaar Sinterklaascadeautjes kregen bij oma en opa. Achteraf bleek echter dat mijn ouders die mee brachten.
Inmiddels zijn alle kleinkinderen 'groot'. Mijn moeder heeft besloten niet meer naar haar schoonouders toe te gaan. Mijn vader is vrij om ze te bezoeken maar ook hij heeft minimaal contact. Op een gegeven moment heb ik als kleinkind geprobeerd om het contact wat te herstellen. De afgelopen drie jaar ben ik twee keer op bezoek geweest. Het gaat dan echter alleen maar om mijn ouders en dat ze volgens oma en opa het contact weer moeten herstellen. Ik ben er inmiddels ook 'klaar' mee. Vriend en ik hebben ze regelmatig uitgenodigdom ons huisje te komen bekijken waar we zo trots op zijn. In vier jaar tijd zijn ze echter nog nooit langs geweest, verjaardagen worden overgslagen, enz. Eens in de drie maanden krijg ik een mailtje waarom we niets laten horen. Ik mail dan de laatste updates terug en daar blijft het bij...
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je moet afgaan op je eigen gevoel. Mijn ouders hadden lang geleden het contact al moeten verbreken en het niet voor de kleinkinderen hoeven doen. Dat had een hoop vervelende gevoelens gescheeld.
Ik deel niet dezelfde ervaring (mijn schoonouders zijn top) maar de situatie is wel erg herkenbaar vanuit de positie als kleinkind. Mijn moeder heeft nooit goed overweg gekund met haar schoonouders. Voor ons (de kleinkinderen) echter wel altijd het contact onderhouden. We gingen altijd naar de verjaardag van opa en oma en zo nu en dan (zelden) kwamen ze bij ons op bezoek.
We hadden echter ook als kind al door dat oma en opa niet de leuke oma en opa waren die we bij vriendjes en vriendinnetjes zagen. Ik kan me niet herinneren ooit iets leuks gedaan te hebben met een van de twee. Het speelgoed dat ze hadden was 'alleen speel speelgoed' en alle aandacht ging uit naar opa en oma zelf. Het enige leuke was dat we ieder jaar Sinterklaascadeautjes kregen bij oma en opa. Achteraf bleek echter dat mijn ouders die mee brachten.
Inmiddels zijn alle kleinkinderen 'groot'. Mijn moeder heeft besloten niet meer naar haar schoonouders toe te gaan. Mijn vader is vrij om ze te bezoeken maar ook hij heeft minimaal contact. Op een gegeven moment heb ik als kleinkind geprobeerd om het contact wat te herstellen. De afgelopen drie jaar ben ik twee keer op bezoek geweest. Het gaat dan echter alleen maar om mijn ouders en dat ze volgens oma en opa het contact weer moeten herstellen. Ik ben er inmiddels ook 'klaar' mee. Vriend en ik hebben ze regelmatig uitgenodigdom ons huisje te komen bekijken waar we zo trots op zijn. In vier jaar tijd zijn ze echter nog nooit langs geweest, verjaardagen worden overgslagen, enz. Eens in de drie maanden krijg ik een mailtje waarom we niets laten horen. Ik mail dan de laatste updates terug en daar blijft het bij...
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je moet afgaan op je eigen gevoel. Mijn ouders hadden lang geleden het contact al moeten verbreken en het niet voor de kleinkinderen hoeven doen. Dat had een hoop vervelende gevoelens gescheeld.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:32
Vraag je af wie je nou helemaal een plezier probeert te doen door het contact wel te houden:
De kinderen: zij komen duidelijk niet op dezelfde plaats als de andere kleinkinderen, ik zou zeggen, bespaar ze het verdriet voordat ze dat zelf doorkrijgen.
Je man: die heeft er zelf blijkbaar ook vrede mee, en als hij toch van gedachten veranderd dan kan dat altijd nog.
Jezelf: lijkt me niet...
Je schoonouders: Ja hallo, hoe lang blijf je bezig naar dit belang te kijken? Kies nu maar voor jezelf en je gezin. Deze mensen gedragen zich grootouders onwaardig dus why bother?
Het is moeilijk maar ik denk dat constant een masker opzetten ten koste van jezelf gaat en in dit geval ga jij boven je schoonouders.
De kinderen: zij komen duidelijk niet op dezelfde plaats als de andere kleinkinderen, ik zou zeggen, bespaar ze het verdriet voordat ze dat zelf doorkrijgen.
Je man: die heeft er zelf blijkbaar ook vrede mee, en als hij toch van gedachten veranderd dan kan dat altijd nog.
Jezelf: lijkt me niet...
Je schoonouders: Ja hallo, hoe lang blijf je bezig naar dit belang te kijken? Kies nu maar voor jezelf en je gezin. Deze mensen gedragen zich grootouders onwaardig dus why bother?
Het is moeilijk maar ik denk dat constant een masker opzetten ten koste van jezelf gaat en in dit geval ga jij boven je schoonouders.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:34
quote:rammelkont schreef op 11 juli 2008 @ 11:10:
en tja manlief is een stugge boer dus als het aan hem ligt komt het nooit meer goed, kanttekening is wel dat wij een veel relaxtere relatie hebben nu de bom gebarsten is, ieder nadeel heb zn voordeel denk ik dan maar.
Ja, maar Rammel, misschien heel bot hoor, maar het houdt een keer op toch?! Als het altijd van één kant moet komen, kun je je ook afvragen hoeveel het contact waard is voor hun! Ze doen er zelf geen (of; niet veel) moeite voor om het contact te onderhouden, en dat is gewoon een vereiste.
En dat het in je eigen relatie/gezin nu lekkerder loopt, is ook een teken aan de wand. Dát is dus wat je ervoor terugkrijgt. En eerlijk gezegd; het betekent voor mij méér dat het in mijn eigen gezinnetje lekker loopt, dan dat de relatie met opa's en oma's (al dan niet moeizaam) er is.
en tja manlief is een stugge boer dus als het aan hem ligt komt het nooit meer goed, kanttekening is wel dat wij een veel relaxtere relatie hebben nu de bom gebarsten is, ieder nadeel heb zn voordeel denk ik dan maar.
Ja, maar Rammel, misschien heel bot hoor, maar het houdt een keer op toch?! Als het altijd van één kant moet komen, kun je je ook afvragen hoeveel het contact waard is voor hun! Ze doen er zelf geen (of; niet veel) moeite voor om het contact te onderhouden, en dat is gewoon een vereiste.
En dat het in je eigen relatie/gezin nu lekkerder loopt, is ook een teken aan de wand. Dát is dus wat je ervoor terugkrijgt. En eerlijk gezegd; het betekent voor mij méér dat het in mijn eigen gezinnetje lekker loopt, dan dat de relatie met opa's en oma's (al dan niet moeizaam) er is.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:35
Het is de eigen keus van je man om wel of geen contact met zijn ouders te hebben. Als hij het niet wil, dan wil hij het niet. Punt.
En als jij ze ook niet meer wil zien, prima.
En dat zij hun kleinkinderen niet meer zien, daar hebben ze het zelf naar gemaakt dan. En tja... je kinderen hebben dan nog maar 1 opa en oma, so be it.....
Sterkte iig
En als jij ze ook niet meer wil zien, prima.
En dat zij hun kleinkinderen niet meer zien, daar hebben ze het zelf naar gemaakt dan. En tja... je kinderen hebben dan nog maar 1 opa en oma, so be it.....
Sterkte iig
vrijdag 11 juli 2008 om 11:39
quote:JWvB schreef op 11 juli 2008 @ 11:12:
Mocht je besluiten nogmaals een gebaar te maken, wapen je dan subtiel met de tekst van 1 korinthiërs 13. Hun gedrag is in strijd met de geboden in de bijbel. Jammer dat je niet bijbelvast genoeg bent om ze eens flink de oren te kunnen wassen
Ik ken de 10 geboden en ik weet dat ze ze alle 10 geloof ik vooral aan hun laars gelapt hebben, ze hebben eens gezecht dat op samenwonen geen zege rust tegen ons, want tja je bent tenslotte niet getrouwd, ik heb ze toen gevraagd hoe dat dan zit met al die mannen in de bijbel die geen kinderen konden krijgen met hun vrouw en zich een dienstmaagd namen en die hun een kind baarde... tja geen antwoord natuurlijk, lekker overheen lullen.
ik onthoud 1 korinthiërs 13.... thanx
Mocht je besluiten nogmaals een gebaar te maken, wapen je dan subtiel met de tekst van 1 korinthiërs 13. Hun gedrag is in strijd met de geboden in de bijbel. Jammer dat je niet bijbelvast genoeg bent om ze eens flink de oren te kunnen wassen
Ik ken de 10 geboden en ik weet dat ze ze alle 10 geloof ik vooral aan hun laars gelapt hebben, ze hebben eens gezecht dat op samenwonen geen zege rust tegen ons, want tja je bent tenslotte niet getrouwd, ik heb ze toen gevraagd hoe dat dan zit met al die mannen in de bijbel die geen kinderen konden krijgen met hun vrouw en zich een dienstmaagd namen en die hun een kind baarde... tja geen antwoord natuurlijk, lekker overheen lullen.
ik onthoud 1 korinthiërs 13.... thanx
vrijdag 11 juli 2008 om 11:42
quote:Sarah Scott schreef op 11 juli 2008 @ 11:34:
[...]
Ja, maar Rammel, misschien heel bot hoor, maar het houdt een keer op toch?! Als het altijd van één kant moet komen, kun je je ook afvragen hoeveel het contact waard is voor hun! Ze doen er zelf geen (of; niet veel) moeite voor om het contact te onderhouden, en dat is gewoon een vereiste.
En dat het in je eigen relatie/gezin nu lekkerder loopt, is ook een teken aan de wand. Dát is dus wat je ervoor terugkrijgt. En eerlijk gezegd; het betekent voor mij méér dat het in mijn eigen gezinnetje lekker loopt, dan dat de relatie met opa's en oma's (al dan niet moeizaam) er is.helemaal met je eens, mijn gezin komt op 1 en nu wordt ook heel langzaam wel duidelijk dat het scheeld in de spanningen tussen ons, en wordt die keuze dus ook makkelijker maar er zit een restje in mij wat twijfeld of we er wel goed aan doen..
[...]
Ja, maar Rammel, misschien heel bot hoor, maar het houdt een keer op toch?! Als het altijd van één kant moet komen, kun je je ook afvragen hoeveel het contact waard is voor hun! Ze doen er zelf geen (of; niet veel) moeite voor om het contact te onderhouden, en dat is gewoon een vereiste.
En dat het in je eigen relatie/gezin nu lekkerder loopt, is ook een teken aan de wand. Dát is dus wat je ervoor terugkrijgt. En eerlijk gezegd; het betekent voor mij méér dat het in mijn eigen gezinnetje lekker loopt, dan dat de relatie met opa's en oma's (al dan niet moeizaam) er is.helemaal met je eens, mijn gezin komt op 1 en nu wordt ook heel langzaam wel duidelijk dat het scheeld in de spanningen tussen ons, en wordt die keuze dus ook makkelijker maar er zit een restje in mij wat twijfeld of we er wel goed aan doen..
vrijdag 11 juli 2008 om 11:47
@ tatje: waarschijnlijk gaat er hier precies hetzelfde gebeuren, het gebeurd al, wij worden met de nek aangekeken waarom we ze nooit uitnodigen op de koffie, maar zelf eens langskomen ho maar.
Het is ook heus wel een poosje beter gegaan en dacht ik: yes, de aanhouder wint maar ik loop altijd, altijd weer met mn hasses tegen een muur.
Er is een tijd geweest dat mn schoonvader op al onze wensen alleen maar reageerde met: jullie hebben geen nagel om aan je reet te krabben dus stop maar met dromen.... de eikel, inmiddels zijn alle wensen uitgekomen en nog, nog zullen ze tegen mn man niet zeggen: goh zoon na al je eerdere ellende (hij is oei oei oei gescheiden en heeft kind uit eerder huwelijk) heb je het nu lekker voor elkaar. En dat doet hem pijn, al jaaaren vandaar dat hij er goed klaar mee is.
Met zijn ex overigens hetzelfde verhaal hoor, altijd gezeik en lullen over haar onderling.
Het is ook heus wel een poosje beter gegaan en dacht ik: yes, de aanhouder wint maar ik loop altijd, altijd weer met mn hasses tegen een muur.
Er is een tijd geweest dat mn schoonvader op al onze wensen alleen maar reageerde met: jullie hebben geen nagel om aan je reet te krabben dus stop maar met dromen.... de eikel, inmiddels zijn alle wensen uitgekomen en nog, nog zullen ze tegen mn man niet zeggen: goh zoon na al je eerdere ellende (hij is oei oei oei gescheiden en heeft kind uit eerder huwelijk) heb je het nu lekker voor elkaar. En dat doet hem pijn, al jaaaren vandaar dat hij er goed klaar mee is.
Met zijn ex overigens hetzelfde verhaal hoor, altijd gezeik en lullen over haar onderling.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:51
quote:Zwieber schreef op 11 juli 2008 @ 11:32:
Vraag je af wie je nou helemaal een plezier probeert te doen door het contact wel te houden:
De kinderen: zij komen duidelijk niet op dezelfde plaats als de andere kleinkinderen, ik zou zeggen, bespaar ze het verdriet voordat ze dat zelf doorkrijgen.
Je man: die heeft er zelf blijkbaar ook vrede mee, en als hij toch van gedachten veranderd dan kan dat altijd nog.
Jezelf: lijkt me niet...
Je schoonouders: Ja hallo, hoe lang blijf je bezig naar dit belang te kijken? Kies nu maar voor jezelf en je gezin. Deze mensen gedragen zich grootouders onwaardig dus why bother?
Het is moeilijk maar ik denk dat constant een masker opzetten ten koste van jezelf gaat en in dit geval ga jij boven je schoonouders.
het vreet energie, ik ben altijd doodmoe als ik een hele zondag met mn pokerface in een rok (notabene voor hun) daar op de koffie ben geweest.
Mijn stiefzoon, daar vind ik het trouwens het ergst voor, toen ik voorstelde dat oma bij zn zwemmen ging kijken om 16.00 deed ze dat niet want nee ze ging niet in de file staan, over dr lijk! Nou van mij appart over dr lijk. Het is gsamme 20 minuutjes met de auto voor dr, 30 min in de file, waar hebben we het over.
En als ik dan wel eens in de kast keek bij hun zag ik van alle kleinkinderen een videobandje staan met filmpjes toen ze klein waren tot nu met zwemmen, gymmen, school en liedjes zingend voor de camera. er staat geen een kind van ons tussen
De kleindochters gingen in de vakantie mee naar Burgers Bush, die oudste van mn man niet, niet uitgenodigd. (die van ons was te klein)
@zwieber je hebt gelijk, ik ben hun (stief)moeder ik moet ze beschermen tegen zulk verdriet.
Vraag je af wie je nou helemaal een plezier probeert te doen door het contact wel te houden:
De kinderen: zij komen duidelijk niet op dezelfde plaats als de andere kleinkinderen, ik zou zeggen, bespaar ze het verdriet voordat ze dat zelf doorkrijgen.
Je man: die heeft er zelf blijkbaar ook vrede mee, en als hij toch van gedachten veranderd dan kan dat altijd nog.
Jezelf: lijkt me niet...
Je schoonouders: Ja hallo, hoe lang blijf je bezig naar dit belang te kijken? Kies nu maar voor jezelf en je gezin. Deze mensen gedragen zich grootouders onwaardig dus why bother?
Het is moeilijk maar ik denk dat constant een masker opzetten ten koste van jezelf gaat en in dit geval ga jij boven je schoonouders.
het vreet energie, ik ben altijd doodmoe als ik een hele zondag met mn pokerface in een rok (notabene voor hun) daar op de koffie ben geweest.
Mijn stiefzoon, daar vind ik het trouwens het ergst voor, toen ik voorstelde dat oma bij zn zwemmen ging kijken om 16.00 deed ze dat niet want nee ze ging niet in de file staan, over dr lijk! Nou van mij appart over dr lijk. Het is gsamme 20 minuutjes met de auto voor dr, 30 min in de file, waar hebben we het over.
En als ik dan wel eens in de kast keek bij hun zag ik van alle kleinkinderen een videobandje staan met filmpjes toen ze klein waren tot nu met zwemmen, gymmen, school en liedjes zingend voor de camera. er staat geen een kind van ons tussen
De kleindochters gingen in de vakantie mee naar Burgers Bush, die oudste van mn man niet, niet uitgenodigd. (die van ons was te klein)
@zwieber je hebt gelijk, ik ben hun (stief)moeder ik moet ze beschermen tegen zulk verdriet.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:58
quote:rammelkont schreef op 11 juli 2008 @ 11:51:
[...]
Mijn stiefzoon, daar vind ik het trouwens het ergst voor, toen ik voorstelde dat oma bij zn zwemmen ging kijken om 16.00 deed ze dat niet want nee ze ging niet in de file staan, over dr lijk! Nou van mij appart over dr lijk. Het is gsamme 20 minuutjes met de auto voor dr, 30 min in de file, waar hebben we het over.
Dit soort dingen zijn erg herkenbaar! Dit gebeurde ook bij ons en geloof me, als kind heb je het dondersgoed door dat je niet 'leuk' gevonden wordt. Dit is bij ons ook nooit minder geworden naarmate we ouder werden. Toen ik een jaar naar het buitenland ging na de middelbare school werd me verweten dat ik het verkeerde land uitkoos. Mijn studie aan de kunstacademie was iets belachelijks, daar kon je toch geen geld mee verdienen, enz. Dus om een hoop verdriet te besparen zou ik zeggen stop ermee!
[...]
Mijn stiefzoon, daar vind ik het trouwens het ergst voor, toen ik voorstelde dat oma bij zn zwemmen ging kijken om 16.00 deed ze dat niet want nee ze ging niet in de file staan, over dr lijk! Nou van mij appart over dr lijk. Het is gsamme 20 minuutjes met de auto voor dr, 30 min in de file, waar hebben we het over.
Dit soort dingen zijn erg herkenbaar! Dit gebeurde ook bij ons en geloof me, als kind heb je het dondersgoed door dat je niet 'leuk' gevonden wordt. Dit is bij ons ook nooit minder geworden naarmate we ouder werden. Toen ik een jaar naar het buitenland ging na de middelbare school werd me verweten dat ik het verkeerde land uitkoos. Mijn studie aan de kunstacademie was iets belachelijks, daar kon je toch geen geld mee verdienen, enz. Dus om een hoop verdriet te besparen zou ik zeggen stop ermee!
vrijdag 11 juli 2008 om 11:58
quote:rammelkont schreef op 11 juli 2008 @ 11:39:
[...]
Ik ken de 10 geboden en ik weet dat ze ze alle 10 geloof ik vooral aan hun laars gelapt hebben, ze hebben eens gezecht dat op samenwonen geen zege rust tegen ons, want tja je bent tenslotte niet getrouwd, ik heb ze toen gevraagd hoe dat dan zit met al die mannen in de bijbel die geen kinderen konden krijgen met hun vrouw en zich een dienstmaagd namen en die hun een kind baarde... tja geen antwoord natuurlijk, lekker overheen lullen.
ik onthoud 1 korinthiërs 13.... thanx
Dat is simpel. Dat gaat namelijk niet om vrije vrouwen, maar om slavinnen. Het was in die cultuur gebruikelijk om die aangeboden te krijgen als draagmoeder ipv de echtgenote. Overigens was het de echtgenote die dat dan voorstelde. Het kind van de slavin werd dan beschouwd als het kind van de vrouw.
Andere cultuur. Je had ook voor mannen een vervanging. Als een man stierf zonder nageslacht, dan moest de dichtsbijzijnde verwant in zijn naam voor nageslacht zorgen (losserschap). Dat kind werd dan beschouwd als kind van de overledene.
[...]
Ik ken de 10 geboden en ik weet dat ze ze alle 10 geloof ik vooral aan hun laars gelapt hebben, ze hebben eens gezecht dat op samenwonen geen zege rust tegen ons, want tja je bent tenslotte niet getrouwd, ik heb ze toen gevraagd hoe dat dan zit met al die mannen in de bijbel die geen kinderen konden krijgen met hun vrouw en zich een dienstmaagd namen en die hun een kind baarde... tja geen antwoord natuurlijk, lekker overheen lullen.
ik onthoud 1 korinthiërs 13.... thanx
Dat is simpel. Dat gaat namelijk niet om vrije vrouwen, maar om slavinnen. Het was in die cultuur gebruikelijk om die aangeboden te krijgen als draagmoeder ipv de echtgenote. Overigens was het de echtgenote die dat dan voorstelde. Het kind van de slavin werd dan beschouwd als het kind van de vrouw.
Andere cultuur. Je had ook voor mannen een vervanging. Als een man stierf zonder nageslacht, dan moest de dichtsbijzijnde verwant in zijn naam voor nageslacht zorgen (losserschap). Dat kind werd dan beschouwd als kind van de overledene.
vrijdag 11 juli 2008 om 12:02
quote:JWvB schreef op 11 juli 2008 @ 11:58:
[...]
Dat is simpel. Dat gaat namelijk niet om vrije vrouwen, maar om slavinnen. Het was in die cultuur gebruikelijk om die aangeboden te krijgen als draagmoeder ipv de echtgenote. Overigens was het de echtgenote die dat dan voorstelde. Het kind van de slavin werd dan beschouwd als het kind van de vrouw.
Andere cultuur. Je had ook voor mannen een vervanging. Als een man stierf zonder nageslacht, dan moest de dichtsbijzijnde verwant in zijn naam voor nageslacht zorgen (losserschap). Dat kind werd dan beschouwd als kind van de overledene.Cultuur is hier natuurlijk een non-argument want in de huidige Nederlandse Cultuur is het gebruikelijk te gaan samenwonen voordat je getrouwd bent en juist daar vielen de schoonouders over. Maar de verklaring klopt wel hoor.
[...]
Dat is simpel. Dat gaat namelijk niet om vrije vrouwen, maar om slavinnen. Het was in die cultuur gebruikelijk om die aangeboden te krijgen als draagmoeder ipv de echtgenote. Overigens was het de echtgenote die dat dan voorstelde. Het kind van de slavin werd dan beschouwd als het kind van de vrouw.
Andere cultuur. Je had ook voor mannen een vervanging. Als een man stierf zonder nageslacht, dan moest de dichtsbijzijnde verwant in zijn naam voor nageslacht zorgen (losserschap). Dat kind werd dan beschouwd als kind van de overledene.Cultuur is hier natuurlijk een non-argument want in de huidige Nederlandse Cultuur is het gebruikelijk te gaan samenwonen voordat je getrouwd bent en juist daar vielen de schoonouders over. Maar de verklaring klopt wel hoor.
vrijdag 11 juli 2008 om 12:04
overigens rammelkont, ik vind een rok aantrekken voor je schoonouders wel ver gaan: het lijkt alsof je dan je eigen identiteit en keuzes aanpast aan hen. Je gaat toch ook niet aan je schoonmoeder vragen in lingerie met minirok en topje eroverheen langs te komen. Ieder zijn ding, en aanpassen vind ik in jouw geval echt te ver gaan hoor. Je hebt jezelf veel te veel opgeofferd voor hen. En wat kreeg je terug?
vrijdag 11 juli 2008 om 13:20
Heel herkenbare situatie. Bij ons is de bom 2 jaar geleden al gebarsten. Sindsdien heb ik mijn schoonouders niet meer gezien/gesproken.
Mijn dochter gaat af en toe nog naar mijn moeder, en dan komt mijn schoonmoeder daar koffiedrinken, zodat ze dochterlelie af en toe nog ziet, mijn schoonvader vindt dat flauwekul maar hoewel ze zich normaal alles laat zeggen heeft ze hierin haar poot stijf gehouden.
Ik heb de keuze aan mijn man gelaten. Het zijn zijn ouders, niet de mijne, dus is het niet aan mij om er wat aan te doen. Dat dochterlelie nog contact heeft met oma vind ik best, mijn man ook, maar als mijn man geen contact met zijn ouders wil, kan ik hem niet sturen, het is geen klein kind meer en hij heeft zijn redenen. Wat die redenen zijn weet ik natuurlijk wel maar om dat nou hier neer te zetten.... Ik kan er wel een boek over schrijven. Schoonmoeder kan in ieder geval heel knap liegen, zo knap dat je gelooft wat ze je verteld.
Ik ben zelf wel iemand die van zich afbijt, toen ik kwam met een tatoeage was ik natuurlijk meteen van een achterbuurt, van een kamp, van ... nou ja... Maar niet iedereen die in een kamp woont heeft een tattoo en niet iedere nette huisvrouw loopt zonder. Ik heb dus ook luid en duidelijk gezegd dat als ze het niet willen zien, ze maar een andere kant op moesten kijken.
Jij hebt het aardig ver laten komen al, en het zal lastig zijn om het nog om te buigen. Ik zou er zelf geen energie meer in steken en kijken wat er dan gebeurd. Blijven ze dan weg, nou ja, het zij zo.
Mijn dochter gaat af en toe nog naar mijn moeder, en dan komt mijn schoonmoeder daar koffiedrinken, zodat ze dochterlelie af en toe nog ziet, mijn schoonvader vindt dat flauwekul maar hoewel ze zich normaal alles laat zeggen heeft ze hierin haar poot stijf gehouden.
Ik heb de keuze aan mijn man gelaten. Het zijn zijn ouders, niet de mijne, dus is het niet aan mij om er wat aan te doen. Dat dochterlelie nog contact heeft met oma vind ik best, mijn man ook, maar als mijn man geen contact met zijn ouders wil, kan ik hem niet sturen, het is geen klein kind meer en hij heeft zijn redenen. Wat die redenen zijn weet ik natuurlijk wel maar om dat nou hier neer te zetten.... Ik kan er wel een boek over schrijven. Schoonmoeder kan in ieder geval heel knap liegen, zo knap dat je gelooft wat ze je verteld.
Ik ben zelf wel iemand die van zich afbijt, toen ik kwam met een tatoeage was ik natuurlijk meteen van een achterbuurt, van een kamp, van ... nou ja... Maar niet iedereen die in een kamp woont heeft een tattoo en niet iedere nette huisvrouw loopt zonder. Ik heb dus ook luid en duidelijk gezegd dat als ze het niet willen zien, ze maar een andere kant op moesten kijken.
Jij hebt het aardig ver laten komen al, en het zal lastig zijn om het nog om te buigen. Ik zou er zelf geen energie meer in steken en kijken wat er dan gebeurd. Blijven ze dan weg, nou ja, het zij zo.
vrijdag 11 juli 2008 om 13:36
quote:Zwieber schreef op 11 juli 2008 @ 12:02:
Cultuur is hier natuurlijk een non-argument want in de huidige Nederlandse Cultuur is het gebruikelijk te gaan samenwonen voordat je getrouwd bent en juist daar vielen de schoonouders over. Maar de verklaring klopt wel hoor.Cultuur is juist een argument omdat de bijbel in een bepaalde context is geschreven en je daarom naar de Geest moet handelen ipv naar de letter. Zo zul je niemand (ook de meest rechtlijnigen niet!) horen over het feit dat we hier geen hekjes op het dak plaatsen (gebod in Nummeri) omdat dat geschreven is in een tijd en een cultuur waar mensen platte daken hadden en een groot gedeelte van de dag op die daken verbleven. Die hekjes waren om te voorkomen dat je eraf viel. Geest en letter. Maar dat is een andere discussie.
(Als mensen te erg gaan mieren, zeg ik altijd dat we de discussie voortzetten wanneer dat hek geplaatst is op hun dak.)
Cultuur is hier natuurlijk een non-argument want in de huidige Nederlandse Cultuur is het gebruikelijk te gaan samenwonen voordat je getrouwd bent en juist daar vielen de schoonouders over. Maar de verklaring klopt wel hoor.Cultuur is juist een argument omdat de bijbel in een bepaalde context is geschreven en je daarom naar de Geest moet handelen ipv naar de letter. Zo zul je niemand (ook de meest rechtlijnigen niet!) horen over het feit dat we hier geen hekjes op het dak plaatsen (gebod in Nummeri) omdat dat geschreven is in een tijd en een cultuur waar mensen platte daken hadden en een groot gedeelte van de dag op die daken verbleven. Die hekjes waren om te voorkomen dat je eraf viel. Geest en letter. Maar dat is een andere discussie.
(Als mensen te erg gaan mieren, zeg ik altijd dat we de discussie voortzetten wanneer dat hek geplaatst is op hun dak.)
