Relaties
alle pijlers
Schoonvader op mijn huwelijk
woensdag 25 juni 2008 om 15:23
Hoi allemaal,
Graag wil ik even mijn verhaal kwijt en ook jullie advies hierover krijgen.
16 mei zijn mijn man en ik getrouwd en achteraf hebben we begrepen van verschillende mensen dat mijn schoonvader niet van mijn beste vriendin/getuige heeft gezeten. Het was niet heel erg schokkend, maar wel erg ongepast (niet aan borsten, maar wel aan heup en een "verkeerd geplaatste zoen")
De maandag na ons trouwen heeft hij ook haar nog een smsje gestuurd met een tekst wat ook echt niet gepast is. Toen ik het hoorde was ik echt woest. Ik heb het gevoel of hij een klein gedeelte van de herrinering heeft verpest.
We hebben hem hiermee geconfronteerd en hij heeft het toegegeven.
Ik wil mijn schoonvader voorlopig niet zien, in ieder geval niet zonder dat er over gesproken gaat worden en hij zijn excuus aanbied. Ik ben er erg verdrietig over en heel erg kwaad. Daarbij wil ik hem niet zien op momenten dat mijn vrienden en andere familie hier zijn (verjaardagen en andere feestjes enz).
Ook hangt het tussen mijn man en mij in en zodra we er over beginnen, krijgen we er ruzie over.
Hij vind dat ik veel te emotioneel en te heftig reageer. En hij vind het jammer voor zijn moeder dat ik daar nu niet meer kom. Ook zijn moeder vind dat ik te heftig reageer en dat ik er een te groot drama van maak. Dit vinden ze omdat ze het idee hebben dat ik hier geen partij in ben.
Wat vinden jullie. Reageer ik overdreven? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan. Het blijft in mijn hoofd draaien en ik kan het niet loslaten.
Liefs, M
Graag wil ik even mijn verhaal kwijt en ook jullie advies hierover krijgen.
16 mei zijn mijn man en ik getrouwd en achteraf hebben we begrepen van verschillende mensen dat mijn schoonvader niet van mijn beste vriendin/getuige heeft gezeten. Het was niet heel erg schokkend, maar wel erg ongepast (niet aan borsten, maar wel aan heup en een "verkeerd geplaatste zoen")
De maandag na ons trouwen heeft hij ook haar nog een smsje gestuurd met een tekst wat ook echt niet gepast is. Toen ik het hoorde was ik echt woest. Ik heb het gevoel of hij een klein gedeelte van de herrinering heeft verpest.
We hebben hem hiermee geconfronteerd en hij heeft het toegegeven.
Ik wil mijn schoonvader voorlopig niet zien, in ieder geval niet zonder dat er over gesproken gaat worden en hij zijn excuus aanbied. Ik ben er erg verdrietig over en heel erg kwaad. Daarbij wil ik hem niet zien op momenten dat mijn vrienden en andere familie hier zijn (verjaardagen en andere feestjes enz).
Ook hangt het tussen mijn man en mij in en zodra we er over beginnen, krijgen we er ruzie over.
Hij vind dat ik veel te emotioneel en te heftig reageer. En hij vind het jammer voor zijn moeder dat ik daar nu niet meer kom. Ook zijn moeder vind dat ik te heftig reageer en dat ik er een te groot drama van maak. Dit vinden ze omdat ze het idee hebben dat ik hier geen partij in ben.
Wat vinden jullie. Reageer ik overdreven? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan. Het blijft in mijn hoofd draaien en ik kan het niet loslaten.
Liefs, M
woensdag 25 juni 2008 om 16:17
En overigens, volgens mij spelen er twee, feitelijk los staande, zaken:
1. Je vriendin is bepoteld. Mooi als die er niet al te veel mee zit, en mooi als ze het jou niet kwalijk neemt. Vriendin en schoonpa uit elkaar houden zou dan genoeg moeten zijn.
2. Je schoonpa blijkt zich als een varken te kunnen gedragen. Niet zo mooi dat hij daar de ernst niet van lijkt in te zien, ook niet zo mooi dat schoonmama en eeuwig lief daar de ernst niet zo van in lijken te zien. Los je niet op door schoonpa en vriendin uit elkaar te houden. De enige oplossing waar JIJ mee vooruit komt, is hem afdoende duidelijk maken dat hij kan vinden wat hij wil, maar dat jij dit gedrag gewoon niet accepteert op jouw feestjes.
Kortom, wat je vriendin er ook van vindt, groot gelijk met je acties.
1. Je vriendin is bepoteld. Mooi als die er niet al te veel mee zit, en mooi als ze het jou niet kwalijk neemt. Vriendin en schoonpa uit elkaar houden zou dan genoeg moeten zijn.
2. Je schoonpa blijkt zich als een varken te kunnen gedragen. Niet zo mooi dat hij daar de ernst niet van lijkt in te zien, ook niet zo mooi dat schoonmama en eeuwig lief daar de ernst niet zo van in lijken te zien. Los je niet op door schoonpa en vriendin uit elkaar te houden. De enige oplossing waar JIJ mee vooruit komt, is hem afdoende duidelijk maken dat hij kan vinden wat hij wil, maar dat jij dit gedrag gewoon niet accepteert op jouw feestjes.
Kortom, wat je vriendin er ook van vindt, groot gelijk met je acties.
woensdag 25 juni 2008 om 16:18
quote:Feliciaatje schreef op 25 juni 2008 @ 16:15:
Ik snap het heel goed, ik zou me ook doodschamen als mijn (schoon)vader dat deed. En het vervelende is dat je een loyaliteitsconflict krijgt. Vandaar ook dat jij en je man hier nu ruzie over maken denk ik. Hij is in eerste instantie loyaal naar zijn vader toe, dat is vrij normaal voor een kind. En jij bent loyaal naar je vriendin toe en vindt niet dat schoonpa er zo makkelijk mee weg mag komen. Ook heel normaal.
Ik zou proberen snel wat oplossingen te bedenken waardoor jij weer wat mee rust hebt hiermee. En ik zou je man een beetje ontzien denk ik, zolang als jij zo boos blijft zal hij automatisch zijn vader blijven verdedigen. Je kunt hem ook het gevoel geven dat je hem afwijst wanneer je zijn vader afwijst. Dat zijn vrij irrationele dingen maar ze spelen wel vaak mee in reacties.
Dit is precies wat ik bedoel.
Hij komt er zo gemakkelijk mee weg als ik er nu voor kies om voor mijn schoonmoeder weer contact te hebben.
En mijn man roept af en toe inderdaad dat hij het gevoel heeft zijn vader moeten te verdedigen en dus weer een groter issue tussen ons
Ik snap het heel goed, ik zou me ook doodschamen als mijn (schoon)vader dat deed. En het vervelende is dat je een loyaliteitsconflict krijgt. Vandaar ook dat jij en je man hier nu ruzie over maken denk ik. Hij is in eerste instantie loyaal naar zijn vader toe, dat is vrij normaal voor een kind. En jij bent loyaal naar je vriendin toe en vindt niet dat schoonpa er zo makkelijk mee weg mag komen. Ook heel normaal.
Ik zou proberen snel wat oplossingen te bedenken waardoor jij weer wat mee rust hebt hiermee. En ik zou je man een beetje ontzien denk ik, zolang als jij zo boos blijft zal hij automatisch zijn vader blijven verdedigen. Je kunt hem ook het gevoel geven dat je hem afwijst wanneer je zijn vader afwijst. Dat zijn vrij irrationele dingen maar ze spelen wel vaak mee in reacties.
Dit is precies wat ik bedoel.
Hij komt er zo gemakkelijk mee weg als ik er nu voor kies om voor mijn schoonmoeder weer contact te hebben.
En mijn man roept af en toe inderdaad dat hij het gevoel heeft zijn vader moeten te verdedigen en dus weer een groter issue tussen ons
woensdag 25 juni 2008 om 16:21
quote:MVLB schreef op 25 juni 2008 @ 16:18:
[...]
En mijn man roept af en toe inderdaad dat hij het gevoel heeft zijn vader moeten te verdedigen en dus weer een groter issue tussen ons
er komt een moment in het leven van een man*, dat hij een nieuwe loyaliteit aan moet gaan. Jammer dat het voor hem zo snel en zo hard komt, maar wel een les die hij toch een keer zal moeten leren. Hij is niet langer in de eerste plaats zoon, maar echtgenoot. Klote voor hem dat het zo moet, maar die knop moet hij toch echt omzetten.
(*en voor vrouwen werkt dat precies zo natuurlijk)
[...]
En mijn man roept af en toe inderdaad dat hij het gevoel heeft zijn vader moeten te verdedigen en dus weer een groter issue tussen ons
er komt een moment in het leven van een man*, dat hij een nieuwe loyaliteit aan moet gaan. Jammer dat het voor hem zo snel en zo hard komt, maar wel een les die hij toch een keer zal moeten leren. Hij is niet langer in de eerste plaats zoon, maar echtgenoot. Klote voor hem dat het zo moet, maar die knop moet hij toch echt omzetten.
(*en voor vrouwen werkt dat precies zo natuurlijk)
woensdag 25 juni 2008 om 16:22
Het feit dat er wordt gezegd 'ja zo is hij nu eenmaal' geeft mijns inziens aan dat men er in de familie van je man ook geen weg mee weet. Ze wéten het dus blijkbaar. Nou, en jij accepteert het nu eens een keer niet. Omdat hij het al zijn hele leven doet wil dat nog niet zeggen dat het normaal geaccepteerd gedrag hoeft te worden.
Dus; een feestje? Schoonpapa wordt niet uitgenodigd en als hij wil weten waarom kun je hem dat haarfijn uitleggen.
Dus; een feestje? Schoonpapa wordt niet uitgenodigd en als hij wil weten waarom kun je hem dat haarfijn uitleggen.
woensdag 25 juni 2008 om 16:25
Eleonora, er is nooit door iemand gezegd dat hij nu eenmaal zo is. Sterker nog, mijn man kon het niet geloven omdat hij (volgens hem) juist niet zo is.
En dat feestje heb ik door hem al afgezegd.
Ik was 2 juni jarig en wilde het dus vieren met een BBQ in de tuin, maar heb het om hem niet gedaan (toen was het nog wat verser, nu heb ik echt scheit aan hem. Zou het gewoon nu doen en bij wijze van spreken de foto's nog naar hem toe sturen om te laten zien hoe leuk het was)
En dat feestje heb ik door hem al afgezegd.
Ik was 2 juni jarig en wilde het dus vieren met een BBQ in de tuin, maar heb het om hem niet gedaan (toen was het nog wat verser, nu heb ik echt scheit aan hem. Zou het gewoon nu doen en bij wijze van spreken de foto's nog naar hem toe sturen om te laten zien hoe leuk het was)
woensdag 25 juni 2008 om 16:27
quote:rider schreef op 25 juni 2008 @ 16:21:
[...]
er komt een moment in het leven van een man*, dat hij een nieuwe loyaliteit aan moet gaan. Jammer dat het voor hem zo snel en zo hard komt, maar wel een les die hij toch een keer zal moeten leren. Hij is niet langer in de eerste plaats zoon, maar echtgenoot. Klote voor hem dat het zo moet, maar die knop moet hij toch echt omzetten.
(*en voor vrouwen werkt dat precies zo natuurlijk)
Ik begrijp wat je bedoelt maar niet iedereen voelt dat zo en soms kost het ook gewoon wat tijd. En je kunt het niet afdwingen, iemand moet dat zelf gaan zien. Je zou het wel kunnen aankaarten MVLB. Zonder verwijten en zo.
Ik ben hier op een andere manier ook tegenaan gelopen met mijn man en hij vond het heel moeilijk. Heeft een tijd geduurd voordat hij het echt begon te begrijpen. Ik hoop dat het bij jullie sneller zal komen.
[...]
er komt een moment in het leven van een man*, dat hij een nieuwe loyaliteit aan moet gaan. Jammer dat het voor hem zo snel en zo hard komt, maar wel een les die hij toch een keer zal moeten leren. Hij is niet langer in de eerste plaats zoon, maar echtgenoot. Klote voor hem dat het zo moet, maar die knop moet hij toch echt omzetten.
(*en voor vrouwen werkt dat precies zo natuurlijk)
Ik begrijp wat je bedoelt maar niet iedereen voelt dat zo en soms kost het ook gewoon wat tijd. En je kunt het niet afdwingen, iemand moet dat zelf gaan zien. Je zou het wel kunnen aankaarten MVLB. Zonder verwijten en zo.
Ik ben hier op een andere manier ook tegenaan gelopen met mijn man en hij vond het heel moeilijk. Heeft een tijd geduurd voordat hij het echt begon te begrijpen. Ik hoop dat het bij jullie sneller zal komen.
woensdag 25 juni 2008 om 16:28
Het lijkt me als ik die vriendin was, ook een hele vervelende situatie. Je wilt er natuurlijk het bruidspaar niet mee lastig vallen. Ik weet niet of zij nog van plan is om te praten met je schoonouders over het voorval of dat ze het hierbij wil laten.
Eerlijk gezegd zou ik, als ik je schoonouders was, niet eens meer met je schoonvader langs willen komen op een feestje bij jullie. Ik zou me denk ik doodschamen om dezelfde mensen van het huwelijk weer tegen te komen. Al die mensen hebben het waarschijnlijk wel meegekregen. Sowieso is het voor je schoonmoeder ook vervelend geweest dat hij aandacht had voor een andere vrouw lijkt me.
Nu het hele verhaal naar buiten is gekomen en bekend is, zijn er in dit geval alleen maar verliezers. Zowel je vriendin, je schoonouders als jij en je man. Niemand zal hier blij mee zijn. Je schoonvader had misschien niet verwacht dat zijn gedrag zou worden 'ontdekt'/'verraden', de vriendin vindt het vervelend dat dit op jullie huwelijksdag is gebeurd en jullie vinden het vervelend dat jullie de 'link' zijn tussen deze twee personen en dat het op jullie dag gebeurde. Praat erover en doe wat voor jullie goed voelt. Zoals je uit de reacties al kunt opmaken, heeft iedereen weer andere visies op het geheel. Ik ben er niet bij geweest, ik ken de mensen niet, dus misschien reageer ik daarom ook weer anders. Volg je gevoel.
Eerlijk gezegd zou ik, als ik je schoonouders was, niet eens meer met je schoonvader langs willen komen op een feestje bij jullie. Ik zou me denk ik doodschamen om dezelfde mensen van het huwelijk weer tegen te komen. Al die mensen hebben het waarschijnlijk wel meegekregen. Sowieso is het voor je schoonmoeder ook vervelend geweest dat hij aandacht had voor een andere vrouw lijkt me.
Nu het hele verhaal naar buiten is gekomen en bekend is, zijn er in dit geval alleen maar verliezers. Zowel je vriendin, je schoonouders als jij en je man. Niemand zal hier blij mee zijn. Je schoonvader had misschien niet verwacht dat zijn gedrag zou worden 'ontdekt'/'verraden', de vriendin vindt het vervelend dat dit op jullie huwelijksdag is gebeurd en jullie vinden het vervelend dat jullie de 'link' zijn tussen deze twee personen en dat het op jullie dag gebeurde. Praat erover en doe wat voor jullie goed voelt. Zoals je uit de reacties al kunt opmaken, heeft iedereen weer andere visies op het geheel. Ik ben er niet bij geweest, ik ken de mensen niet, dus misschien reageer ik daarom ook weer anders. Volg je gevoel.
woensdag 25 juni 2008 om 16:31
quote:MVLB schreef op 25 juni 2008 @ 16:18:
[...]
Dit is precies wat ik bedoel.
Hij komt er zo gemakkelijk mee weg als ik er nu voor kies om voor mijn schoonmoeder weer contact te hebben.En mijn man roept af en toe inderdaad dat hij het gevoel heeft zijn vader moeten te verdedigen en dus weer een groter issue tussen onsNiks is zo irritant om iemand te negeren. Je kunt wel contact hebben met schoonmoeder, maar hem misschien links laten liggen?
[...]
Dit is precies wat ik bedoel.
Hij komt er zo gemakkelijk mee weg als ik er nu voor kies om voor mijn schoonmoeder weer contact te hebben.En mijn man roept af en toe inderdaad dat hij het gevoel heeft zijn vader moeten te verdedigen en dus weer een groter issue tussen onsNiks is zo irritant om iemand te negeren. Je kunt wel contact hebben met schoonmoeder, maar hem misschien links laten liggen?
woensdag 25 juni 2008 om 16:31
quote:Feliciaatje schreef op 25 juni 2008 @ 16:27:
[...]
Ik begrijp wat je bedoelt maar niet iedereen voelt dat zo en soms kost het ook gewoon wat tijd. En je kunt het niet afdwingen, iemand moet dat zelf gaan zien. Je zou het wel kunnen aankaarten MVLB. Zonder verwijten en zo. Maar dat bedoel ik ook he. Natuurlijk kost zoiets tijd, en natuurlijk valt er niks te dwingen. Maar MVLB mag wel degelijk verwachten van de man die nog recent gekozen heeft met haar oud te worden, haar eeuwig lief te zijn, en meer van die fraaie termen die zo leuk klinken op je trouwdag, dat hij boter bij de vis doet. Dat dat tijd kost, prima. Maar MVLB hoeft het niet normaal te vinden als eeuwig lief zijn loyaliteit niet, uiteindelijk, volledig bij háár legt.
[...]
Ik begrijp wat je bedoelt maar niet iedereen voelt dat zo en soms kost het ook gewoon wat tijd. En je kunt het niet afdwingen, iemand moet dat zelf gaan zien. Je zou het wel kunnen aankaarten MVLB. Zonder verwijten en zo. Maar dat bedoel ik ook he. Natuurlijk kost zoiets tijd, en natuurlijk valt er niks te dwingen. Maar MVLB mag wel degelijk verwachten van de man die nog recent gekozen heeft met haar oud te worden, haar eeuwig lief te zijn, en meer van die fraaie termen die zo leuk klinken op je trouwdag, dat hij boter bij de vis doet. Dat dat tijd kost, prima. Maar MVLB hoeft het niet normaal te vinden als eeuwig lief zijn loyaliteit niet, uiteindelijk, volledig bij háár legt.
woensdag 25 juni 2008 om 16:31
quote:MVLB schreef op 25 juni 2008 @ 15:28:
Daar heb je gelijk in. Maar ik schrijf het dan ook vanuit mijn eigen gevoel op.
Maar goed, zij vind het vooral vervelend dat wij er achter gekomen zijn. Zij heeft het bewust voor ons achter gehouden omdat ze onze dag niet wilde verpesten.
Zelf vond ze het ook verschrikkelijk op het moment dat het gebeurde. De zinnen als: "o daar heb je hem weer" waren vaak gehoord
Ik doelde eigenlijk op deze posting, waaruit wat mij betreft bleek dat de schoonvader dit dus vaker deed. Maar je man wist dat niet en jullie kwamen er nu achter en dát vond je schoonmoeder erg...
Ik snap je man ook wel, die vind het moeilijk om te kiezen. Daar moet hij ook niet toe gedwongen worden, als hij daarvoor kiest moet dat uit hemzelf komen. Maar dat je je schoonvader niet meer op je feesten wil hebben kan ik me goed voorstellen.
Daar heb je gelijk in. Maar ik schrijf het dan ook vanuit mijn eigen gevoel op.
Maar goed, zij vind het vooral vervelend dat wij er achter gekomen zijn. Zij heeft het bewust voor ons achter gehouden omdat ze onze dag niet wilde verpesten.
Zelf vond ze het ook verschrikkelijk op het moment dat het gebeurde. De zinnen als: "o daar heb je hem weer" waren vaak gehoord
Ik doelde eigenlijk op deze posting, waaruit wat mij betreft bleek dat de schoonvader dit dus vaker deed. Maar je man wist dat niet en jullie kwamen er nu achter en dát vond je schoonmoeder erg...
Ik snap je man ook wel, die vind het moeilijk om te kiezen. Daar moet hij ook niet toe gedwongen worden, als hij daarvoor kiest moet dat uit hemzelf komen. Maar dat je je schoonvader niet meer op je feesten wil hebben kan ik me goed voorstellen.
woensdag 25 juni 2008 om 16:38
Je schoonvader is een volwassen man, je vriendin een volwassen vrouw. Hij gedraagt zich schandalig tegen haar. Zij kapt het af of spreekt hem erop aan (lijkt mij). Ik snap dat zij wel in een lastig parket zit. Het is jouw bruiloft en het is je schoonvader. Maar je kunt toch tegen iemand zeggen dat hij op moet zouten of dat hij zijn handen thuis moet houden?
Dan nog een sms erachteraan.. Tja, vervelend voor die vriendin maar ook geen drama toch? Jij zegt tegen haar; wat erg, ik schaam me rot voor hem. En klaar!
Jij kan er niks aan doen dat die man zo doet, zij moet haar eigen boontjes doppen.
Daarmee lijkt mij de kous af. En natuurlijk heb je er wel wat mee te maken. Je schaamt je voor het achterlijke gedrag van je schoonvader op (notabene) je bruiloft! Maar om daar nou allerlei acties aan te gaan verbinden vind ik te ver gaan.
Dan nog een sms erachteraan.. Tja, vervelend voor die vriendin maar ook geen drama toch? Jij zegt tegen haar; wat erg, ik schaam me rot voor hem. En klaar!
Jij kan er niks aan doen dat die man zo doet, zij moet haar eigen boontjes doppen.
Daarmee lijkt mij de kous af. En natuurlijk heb je er wel wat mee te maken. Je schaamt je voor het achterlijke gedrag van je schoonvader op (notabene) je bruiloft! Maar om daar nou allerlei acties aan te gaan verbinden vind ik te ver gaan.
woensdag 25 juni 2008 om 16:39
quote:eleonora schreef op 25 juni 2008 @ 16:31:
[...]
Ik doelde eigenlijk op deze posting, waaruit wat mij betreft bleek dat de schoonvader dit dus vaker deed. Maar je man wist dat niet en jullie kwamen er nu achter en dát vond je schoonmoeder erg...
Ik snap je man ook wel, die vind het moeilijk om te kiezen. Daar moet hij ook niet toe gedwongen worden, als hij daarvoor kiest moet dat uit hemzelf komen. Maar dat je je schoonvader niet meer op je feesten wil hebben kan ik me goed voorstellen.Dan snap ik de verwarring eigenlijk wel. Ik bedoelde die zin meer als daar is hij weer op de dag zelf. Hij kwam steeds naar mijn vriendin toe. Ze hadden elkaar daarvoor nog nooit gezien
[...]
Ik doelde eigenlijk op deze posting, waaruit wat mij betreft bleek dat de schoonvader dit dus vaker deed. Maar je man wist dat niet en jullie kwamen er nu achter en dát vond je schoonmoeder erg...
Ik snap je man ook wel, die vind het moeilijk om te kiezen. Daar moet hij ook niet toe gedwongen worden, als hij daarvoor kiest moet dat uit hemzelf komen. Maar dat je je schoonvader niet meer op je feesten wil hebben kan ik me goed voorstellen.Dan snap ik de verwarring eigenlijk wel. Ik bedoelde die zin meer als daar is hij weer op de dag zelf. Hij kwam steeds naar mijn vriendin toe. Ze hadden elkaar daarvoor nog nooit gezien
woensdag 25 juni 2008 om 16:43
quote:eleonora schreef op 25 juni 2008 @ 16:31:
[...]
Ik doelde eigenlijk op deze posting, waaruit wat mij betreft bleek dat de schoonvader dit dus vaker deed. Maar je man wist dat niet en jullie kwamen er nu achter en dát vond je schoonmoeder erg....
Dit stukje ging toch over de vriendin en niet over de schoonmoeder Eleonora?
Lijkt me echt een super lastige situatie, maar ik vind niet dat je overdrijft. Niet welkom op feestjes lijkt mij logisch. Maar voor zover ik het begreep is je man het daar wel mee eens toch? Misschien een optie dat jij (in ieder geval voorlopig) niet mee gaat op familiebezoek, of alleen als zijn vader er niet is? Jij geen contact, je man wel als hij dat wil.
[...]
Ik doelde eigenlijk op deze posting, waaruit wat mij betreft bleek dat de schoonvader dit dus vaker deed. Maar je man wist dat niet en jullie kwamen er nu achter en dát vond je schoonmoeder erg....
Dit stukje ging toch over de vriendin en niet over de schoonmoeder Eleonora?
Lijkt me echt een super lastige situatie, maar ik vind niet dat je overdrijft. Niet welkom op feestjes lijkt mij logisch. Maar voor zover ik het begreep is je man het daar wel mee eens toch? Misschien een optie dat jij (in ieder geval voorlopig) niet mee gaat op familiebezoek, of alleen als zijn vader er niet is? Jij geen contact, je man wel als hij dat wil.
woensdag 25 juni 2008 om 16:46
quote:rider schreef op 25 juni 2008 @ 16:31:
[...]
Maar dat bedoel ik ook he. Natuurlijk kost zoiets tijd, en natuurlijk valt er niks te dwingen. Maar MVLB mag wel degelijk verwachten van de man die nog recent gekozen heeft met haar oud te worden, haar eeuwig lief te zijn, en meer van die fraaie termen die zo leuk klinken op je trouwdag, dat hij boter bij de vis doet. Dat dat tijd kost, prima. Maar MVLB hoeft het niet normaal te vinden als eeuwig lief zijn loyaliteit niet, uiteindelijk, volledig bij háár legt.
Ik sta hier net zo in Rider. Ik heb alleen gemerkt dat dit niet voor iedereen zo makkelijk en logisch voelt. Dus om daar dan verwachtingen over te hebben lijkt mij gevaarlijk, dan kun je flink teleurgesteld worden en je ook persoonlijk afgewezen voelen wanneer iemand daar (nog) niet toe in staat is.
Voor veel mensen geldt nou eenmaal dat ze steun en liefde ondervonden hebben van hun ouders en het ondankbaar voelt om dan plots je volledige loyaliteit bij je partner te leggen. Dat groeit volgens mij meestal vanzelf naarmate je steeds meer ervaart dat je nu een eigen gezin vormt met je partner.
[...]
Maar dat bedoel ik ook he. Natuurlijk kost zoiets tijd, en natuurlijk valt er niks te dwingen. Maar MVLB mag wel degelijk verwachten van de man die nog recent gekozen heeft met haar oud te worden, haar eeuwig lief te zijn, en meer van die fraaie termen die zo leuk klinken op je trouwdag, dat hij boter bij de vis doet. Dat dat tijd kost, prima. Maar MVLB hoeft het niet normaal te vinden als eeuwig lief zijn loyaliteit niet, uiteindelijk, volledig bij háár legt.
Ik sta hier net zo in Rider. Ik heb alleen gemerkt dat dit niet voor iedereen zo makkelijk en logisch voelt. Dus om daar dan verwachtingen over te hebben lijkt mij gevaarlijk, dan kun je flink teleurgesteld worden en je ook persoonlijk afgewezen voelen wanneer iemand daar (nog) niet toe in staat is.
Voor veel mensen geldt nou eenmaal dat ze steun en liefde ondervonden hebben van hun ouders en het ondankbaar voelt om dan plots je volledige loyaliteit bij je partner te leggen. Dat groeit volgens mij meestal vanzelf naarmate je steeds meer ervaart dat je nu een eigen gezin vormt met je partner.
woensdag 25 juni 2008 om 16:48
Ze hadden elkaar voor die dag nog nooit gezien? Hoe komt je schoonvader aan haar mobiele telefoonnummer?
Als ik op een feestje ben en voor het eerst de vader van de man van mijn vriendin ontmoet die al vanaf moment nul ongepaste dingen doet dan geef ik die vent nevernooitniet mijn telefoonnummer. Wie wel?
Niet dat ik de oprechtheid van je vriendin betwijfel hoor, ik zou als ik jou was ook boos zijn maar ik vraag me af hoe hij aan haar telefoonnummer komt.
Als ik op een feestje ben en voor het eerst de vader van de man van mijn vriendin ontmoet die al vanaf moment nul ongepaste dingen doet dan geef ik die vent nevernooitniet mijn telefoonnummer. Wie wel?
Niet dat ik de oprechtheid van je vriendin betwijfel hoor, ik zou als ik jou was ook boos zijn maar ik vraag me af hoe hij aan haar telefoonnummer komt.
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 25 juni 2008 om 16:49
:quote:sunshineforever schreef op 25 juni 2008 @ 16:45:
Huh? Nou snap ik het niet meer.. Heeft hij nu wel of niet vaker, en daarmee bedoel ik op andere dagen, dit soort dingen gedaan?
Niet (voor zover ik weet).
Hij heeft haar de hele dag lastig gevallen en was als een bij en honing aan haar aan het plakken.
De opmerking "daar is hij weer" was omdat hij weer bij haar kwam "kleffen".
Huh? Nou snap ik het niet meer.. Heeft hij nu wel of niet vaker, en daarmee bedoel ik op andere dagen, dit soort dingen gedaan?
Niet (voor zover ik weet).
Hij heeft haar de hele dag lastig gevallen en was als een bij en honing aan haar aan het plakken.
De opmerking "daar is hij weer" was omdat hij weer bij haar kwam "kleffen".
woensdag 25 juni 2008 om 16:52
quote:louise1 schreef op 25 juni 2008 @ 16:48:
Ze hadden elkaar voor die dag nog nooit gezien? Hoe komt je schoonvader aan haar mobiele telefoonnummer?
Als ik op een feestje ben en voor het eerst de vader van de man van mijn vriendin ontmoet die al vanaf moment nul ongepaste dingen doet dan geef ik die vent nevernooitniet mijn telefoonnummer. Wie wel?
Niet dat ik de oprechtheid van je vriendin betwijfel hoor, ik zou als ik jou was ook boos zijn maar ik vraag me af hoe hij aan haar telefoonnummer komt.
Dat is ook nog ene grappig verhaal. Nou ja, grappig.
De avond ervoor, was ik bij ons thuis en mijn man bij zijn ouders. Hij wilde even weten wat precies de dagplanning was, en ik heb hem het draaiboek (verstuurd naar het mail adres van mijn schoonvader) wat ik voor de ceremoniemeesters had gemaakt. Hierin stonden alle gegevens van iedereen. Van de locaties, de man van de huur auto, de taarten maakster en dus ook van de getuigen. En mijn man heeft het uitgeprint en in de prullenbak gestopt. En hij heeft het de dag erna uitgehaald en het nummer over genomen.
Ze hadden elkaar voor die dag nog nooit gezien? Hoe komt je schoonvader aan haar mobiele telefoonnummer?
Als ik op een feestje ben en voor het eerst de vader van de man van mijn vriendin ontmoet die al vanaf moment nul ongepaste dingen doet dan geef ik die vent nevernooitniet mijn telefoonnummer. Wie wel?
Niet dat ik de oprechtheid van je vriendin betwijfel hoor, ik zou als ik jou was ook boos zijn maar ik vraag me af hoe hij aan haar telefoonnummer komt.
Dat is ook nog ene grappig verhaal. Nou ja, grappig.
De avond ervoor, was ik bij ons thuis en mijn man bij zijn ouders. Hij wilde even weten wat precies de dagplanning was, en ik heb hem het draaiboek (verstuurd naar het mail adres van mijn schoonvader) wat ik voor de ceremoniemeesters had gemaakt. Hierin stonden alle gegevens van iedereen. Van de locaties, de man van de huur auto, de taarten maakster en dus ook van de getuigen. En mijn man heeft het uitgeprint en in de prullenbak gestopt. En hij heeft het de dag erna uitgehaald en het nummer over genomen.
woensdag 25 juni 2008 om 16:52
quote:Feliciaatje schreef op 25 juni 2008 @ 16:46:
[...]
Ik sta hier net zo in Rider. Ik heb alleen gemerkt dat dit niet voor iedereen zo makkelijk en logisch voelt. Dus om daar dan verwachtingen over te hebben lijkt mij gevaarlijk, dan kun je flink teleurgesteld worden en je ook persoonlijk afgewezen voelen wanneer iemand daar (nog) niet toe in staat is.Ik ga proberen nog genuanceerder te formuleren
wat ik bedoel is meer: je hoeft jezelf niet te dwingen te accepteren dat je levenspartner zijn loyaliteit nu eenmaal bij zijn ouders legt. Je mag laten merken dat je zijn loyaliteit bij jezelf wil zien. En dat alles met respect voor de tijd die zoiets kost, en de energie, en de gevoeligheden die je dan raakt. Ik bedoelde eigenlijk niet veel meer dan TS een hart onder de riem te steken in de zin van: nee, jij bent niet gek als je die loyaliteit graag wil.
[...]
Ik sta hier net zo in Rider. Ik heb alleen gemerkt dat dit niet voor iedereen zo makkelijk en logisch voelt. Dus om daar dan verwachtingen over te hebben lijkt mij gevaarlijk, dan kun je flink teleurgesteld worden en je ook persoonlijk afgewezen voelen wanneer iemand daar (nog) niet toe in staat is.Ik ga proberen nog genuanceerder te formuleren
wat ik bedoel is meer: je hoeft jezelf niet te dwingen te accepteren dat je levenspartner zijn loyaliteit nu eenmaal bij zijn ouders legt. Je mag laten merken dat je zijn loyaliteit bij jezelf wil zien. En dat alles met respect voor de tijd die zoiets kost, en de energie, en de gevoeligheden die je dan raakt. Ik bedoelde eigenlijk niet veel meer dan TS een hart onder de riem te steken in de zin van: nee, jij bent niet gek als je die loyaliteit graag wil.
woensdag 25 juni 2008 om 16:54
Ik vind het alsnog heel vervelend dat jij nu te horen krijgt dat je overdrijft van je man. Dat is een wat kinderachtige manier om jou stil te krijgen. Begrijpelijk maar wel oneerlijk.
Ik denk als jullie hier nog eens een gesprek aangaan met de insteek er geen ruzie over te maken maar puur voor het delen van jullie gevoelens en gedachten erover, er misschien wat meer begrip en op 1 lijn komen kan ontstaan.
Als hij begrijpt dat je hem niet aanvalt maar dat je je gekwetst en beschaamd voelt door het gebeuren, dan is hij wrs bereid te luisteren en het te respecteren. Dan hou jij het bij jezelf en "moet" hij niet gelijk allemaal dingen maar kan hij zelf bepalen wat zijn houding zal zijn.
Ik denk als jullie hier nog eens een gesprek aangaan met de insteek er geen ruzie over te maken maar puur voor het delen van jullie gevoelens en gedachten erover, er misschien wat meer begrip en op 1 lijn komen kan ontstaan.
Als hij begrijpt dat je hem niet aanvalt maar dat je je gekwetst en beschaamd voelt door het gebeuren, dan is hij wrs bereid te luisteren en het te respecteren. Dan hou jij het bij jezelf en "moet" hij niet gelijk allemaal dingen maar kan hij zelf bepalen wat zijn houding zal zijn.
woensdag 25 juni 2008 om 16:57
quote:rider schreef op 25 juni 2008 @ 16:53:
[...]
Mag ik zeggen dat ik je schoonpa een griezel vind?
Ja hoor, dat mag. En je mag het van mij ook heel hard over de daken schreeuwen.
Weet je,ik moet heel eerlijk bekennen dat ik die man nooit heb gemogen en ik me echt heb afgevraagd of ik echt boos ben of dat ik dit een mooie gelegenheid vond om het contact even te kunnen laten voor wat het is. De conclusie is wel dat ik gewoon boos ben en dat het contact daardoor nu er niet is.
Maar mochten er ooit kinderen komen, dan ben ik de eerste die daar naartoe ga om mijn schoonmoeder dat niet te laten missen.
[...]
Mag ik zeggen dat ik je schoonpa een griezel vind?
Ja hoor, dat mag. En je mag het van mij ook heel hard over de daken schreeuwen.
Weet je,ik moet heel eerlijk bekennen dat ik die man nooit heb gemogen en ik me echt heb afgevraagd of ik echt boos ben of dat ik dit een mooie gelegenheid vond om het contact even te kunnen laten voor wat het is. De conclusie is wel dat ik gewoon boos ben en dat het contact daardoor nu er niet is.
Maar mochten er ooit kinderen komen, dan ben ik de eerste die daar naartoe ga om mijn schoonmoeder dat niet te laten missen.
woensdag 25 juni 2008 om 16:59
quote:rider schreef op 25 juni 2008 @ 16:52:
[...]
Ik ga proberen nog genuanceerder te formuleren
wat ik bedoel is meer: je hoeft jezelf niet te dwingen te accepteren dat je levenspartner zijn loyaliteit nu eenmaal bij zijn ouders legt. Je mag laten merken dat je zijn loyaliteit bij jezelf wil zien. En dat alles met respect voor de tijd die zoiets kost, en de energie, en de gevoeligheden die je dan raakt. Ik bedoelde eigenlijk niet veel meer dan TS een hart onder de riem te steken in de zin van: nee, jij bent niet gek als je die loyaliteit graag wil.Dat snap ik, je hoefde het niet te nuanceren, ik zei al dat ik het met je eens ben . Ik denk alleen dat dit het niet het moment is om dat op te gaan eisen omdat er conflicten zijn. Eerst de lucht klaren, elkaar beter begrijpen en dan hier ook over praten op een volwassen en gelijkwaardige manier. Anders krijg je nog meer conflicten en juist dit soort dingen kunnen hele bittere ruzies opleveren. Omdat het zo persoonlijk voelt, het al gauw gaat over hoeveel en wat je betekent voor elkaar. Dat moet je doen met een liefdevolle insteek, niet met een man die zich al in de verdediging gedrukt voelt haha.
[...]
Ik ga proberen nog genuanceerder te formuleren
wat ik bedoel is meer: je hoeft jezelf niet te dwingen te accepteren dat je levenspartner zijn loyaliteit nu eenmaal bij zijn ouders legt. Je mag laten merken dat je zijn loyaliteit bij jezelf wil zien. En dat alles met respect voor de tijd die zoiets kost, en de energie, en de gevoeligheden die je dan raakt. Ik bedoelde eigenlijk niet veel meer dan TS een hart onder de riem te steken in de zin van: nee, jij bent niet gek als je die loyaliteit graag wil.Dat snap ik, je hoefde het niet te nuanceren, ik zei al dat ik het met je eens ben . Ik denk alleen dat dit het niet het moment is om dat op te gaan eisen omdat er conflicten zijn. Eerst de lucht klaren, elkaar beter begrijpen en dan hier ook over praten op een volwassen en gelijkwaardige manier. Anders krijg je nog meer conflicten en juist dit soort dingen kunnen hele bittere ruzies opleveren. Omdat het zo persoonlijk voelt, het al gauw gaat over hoeveel en wat je betekent voor elkaar. Dat moet je doen met een liefdevolle insteek, niet met een man die zich al in de verdediging gedrukt voelt haha.
