Relaties
alle pijlers
Single, we kletsen hier verder (deel 2)
woensdag 17 juni 2020 om 20:59
Covid heb ik gezien inderdaad, maar die gesprekken monden toch al weer vrij gauw uit in discussies over de zin/onzin van 1,5 meter enzo. Het is ook niet per sé een covid-iets. Maargoed, hier past het misschien ook niet helemaal....Game on.
Ik wil trouwens het topic niet kapen met mijn eigen sores, maar ik merk dat ik de laatste tijd ook best wel druk ervaar vanuit mijn ouders, en dan met name mijn moeder.
Mijn moeder leeft nog heel erg in de tijd van mijn opa en oma, die een paar jaar terug overleden zijn. Die mensen hadden het ''perfecte leven'' : zij waren echt het middelpunt van de familie, en woonden in een klein boerderijtje aan de rand van het dorp, waar mijn moeder en haar drie broers allemaal zijn gesetteld. Dat was echt zo'n gezin waarin alles volgens het boekje ging : allemaal kregen ze (de kinderen van mijn opa en oma, te weten mijn moeder en haar broers) voor hun 30e een stabiele relatie met een fijne/stabiele partner, en uit de huwelijken kwamen ook weer gemiddeld 2,5 kind voort. Kerst/oud en nieuw, zomeravonden : talloze herinneringen met de hele familie bij mijn opa en oma. Het was echt zo'n typisch warm nest familie.
Hoewel dit heel mooi was, merk ik dat mijn moeder dat als blauwdruk gebruikt voor haar eigen gezin, dus mij en mijn twee broers. En dat brengt best wel druk met zich mee. Ik ben alweer over de dertig, nog vrijgezel en kinderloos. Mijn oudere broer heeft een partner die misschien geen kinderen kan krijgenen mijn andere broer heeft een nogal vreemde partner... En hoewel mijn moeder het nooit hardop zegt, denk ik dat het haar pijn doet dat het scenario van haar eigen gezin zo afwijkt van het scenario van mijn opa en oma. Daar komt nog eens bij dat de kinderen van haar broer (ongeveer even oud als ik en mijn broers) wél allemaal keurig netjes het lijstje aflopen : relatie rond medio 20, samenwonen eind twintig,trouwen en kindjes begin dertig. Dus haar broer+ partners zijn wel al opa en oma, terwijl het voor mijn moeder nog lang niet in zicht is.
Ik zie dat het haar soms pijn doet, en ze mijmert ook vaak open en duidelijk over de tijd dat mijn opa en oma nog leefden en hoe mooi dat allemaal was. Daar voel ik me soms best schuldig over.
Ik wil trouwens het topic niet kapen met mijn eigen sores, maar ik merk dat ik de laatste tijd ook best wel druk ervaar vanuit mijn ouders, en dan met name mijn moeder.
Mijn moeder leeft nog heel erg in de tijd van mijn opa en oma, die een paar jaar terug overleden zijn. Die mensen hadden het ''perfecte leven'' : zij waren echt het middelpunt van de familie, en woonden in een klein boerderijtje aan de rand van het dorp, waar mijn moeder en haar drie broers allemaal zijn gesetteld. Dat was echt zo'n gezin waarin alles volgens het boekje ging : allemaal kregen ze (de kinderen van mijn opa en oma, te weten mijn moeder en haar broers) voor hun 30e een stabiele relatie met een fijne/stabiele partner, en uit de huwelijken kwamen ook weer gemiddeld 2,5 kind voort. Kerst/oud en nieuw, zomeravonden : talloze herinneringen met de hele familie bij mijn opa en oma. Het was echt zo'n typisch warm nest familie.
Hoewel dit heel mooi was, merk ik dat mijn moeder dat als blauwdruk gebruikt voor haar eigen gezin, dus mij en mijn twee broers. En dat brengt best wel druk met zich mee. Ik ben alweer over de dertig, nog vrijgezel en kinderloos. Mijn oudere broer heeft een partner die misschien geen kinderen kan krijgenen mijn andere broer heeft een nogal vreemde partner... En hoewel mijn moeder het nooit hardop zegt, denk ik dat het haar pijn doet dat het scenario van haar eigen gezin zo afwijkt van het scenario van mijn opa en oma. Daar komt nog eens bij dat de kinderen van haar broer (ongeveer even oud als ik en mijn broers) wél allemaal keurig netjes het lijstje aflopen : relatie rond medio 20, samenwonen eind twintig,trouwen en kindjes begin dertig. Dus haar broer+ partners zijn wel al opa en oma, terwijl het voor mijn moeder nog lang niet in zicht is.
Ik zie dat het haar soms pijn doet, en ze mijmert ook vaak open en duidelijk over de tijd dat mijn opa en oma nog leefden en hoe mooi dat allemaal was. Daar voel ik me soms best schuldig over.
woensdag 17 juni 2020 om 21:46
Wauw dat was even wat pagina's bijlezen zeg! Lekker actief geweest vandaag allemaal.
@Flaffy: Wat stom dat hij nu in 1x weer niet wil afspreken morgen en dat hij het via de app wil doen. Misschien wel fijn voor jou om te weten dat het probleem echt bij hem ligt en dat jij niks verkeerds hebt gedaan. Heeft hij eigenlijk zijn excuus aangeboden over hoe hij heeft gehandeld?
@Ritmodelanoche: Als ik heel eerlijk ben, vind ik het best egoistisch van je moeder om dit allemaal van jullie te verwachten. Waarom moet er zo'n druk op liggen op een relatie en kinderen krijgen? Alsof single zijn niet goed genoeg is? Tenminste ik snap wel dat het niet in haar plaatje past. Maar dat zou ze in mijn ogen nooit mogen laten merken.
Of je ooit kinderen wil is toch een beslissing van jou en niet omdat je moeder zo graag oma wil worden.
Ik heb het met die jongen helemaal afgekapt. Heb nu duidelijk aangegeven dat ik niks meer wil afspreken. Dus ik hoop dat het kwartje nu ook is gevallen. Want hoe dit allemaal is gegaan zondag, was erg respectloos naar mij toe en weinig begripvol. En dat snap ik dus niet, we kennen elkaar al en konden het vroeger zo goed vinden. Waar is dat opeens gebleven? Dus dat idee moet ik maar gewoon los laten en het hierbij laten.
@Flaffy: Wat stom dat hij nu in 1x weer niet wil afspreken morgen en dat hij het via de app wil doen. Misschien wel fijn voor jou om te weten dat het probleem echt bij hem ligt en dat jij niks verkeerds hebt gedaan. Heeft hij eigenlijk zijn excuus aangeboden over hoe hij heeft gehandeld?
@Ritmodelanoche: Als ik heel eerlijk ben, vind ik het best egoistisch van je moeder om dit allemaal van jullie te verwachten. Waarom moet er zo'n druk op liggen op een relatie en kinderen krijgen? Alsof single zijn niet goed genoeg is? Tenminste ik snap wel dat het niet in haar plaatje past. Maar dat zou ze in mijn ogen nooit mogen laten merken.
Of je ooit kinderen wil is toch een beslissing van jou en niet omdat je moeder zo graag oma wil worden.
Ik heb het met die jongen helemaal afgekapt. Heb nu duidelijk aangegeven dat ik niks meer wil afspreken. Dus ik hoop dat het kwartje nu ook is gevallen. Want hoe dit allemaal is gegaan zondag, was erg respectloos naar mij toe en weinig begripvol. En dat snap ik dus niet, we kennen elkaar al en konden het vroeger zo goed vinden. Waar is dat opeens gebleven? Dus dat idee moet ik maar gewoon los laten en het hierbij laten.
woensdag 17 juni 2020 om 22:01
Lijkt me inderdaad de juiste beslissing Shiverrr. Maar je gaf al een keer aan dat jullie gesprekken niet bijzonder boeiend waren, toch? Uit je posts kreeg ik een beetje de indruk dat je hoopt(e) de persoon terug te vinden die er vroeger was. Maar die is er niet meer. Mensen veranderen, en helaas niet altijd ten goede. Hopelijk lukt het je om het hierbij te laten, want als het in dit stadium al zo moeizaam loopt, dan is het gewoon niet het juiste pad voor jou.
En w.b.t. mijn moeder : het is ook wel een beetje egoistisch. Maar aan de andere kant snap ik het ook wel weer. Ik kom best wel uit een ''ons kent ons'' omgeving, en al dan. niet via via weet ik nog altijd wel waar mijn oud klasgenoten/buurmeisjes/hockeyteamgenoten nu zo ongeveer staan. En dan is de harde realiteit, dat er echt maar verdomd weinig zijn die rond hun 30e nog single zijn, kinderloos en niet samenwonen. Ik ben echt een uitzondering.
Al doen mijn ouders het ook wel een beetje zelf. Mijn vader is met pensioen, moeder werkt nog maar part time, hun vrienden hebben ook weer kinderen en worden wel opa en oma, dus die komen niet zo veel meer over de vloer. Het huis waarin ze wonen is nog het huis waarin wij (de kinderen) zijn opgegroeid dus dat is veel te groot geworden, maar ze weten ook niet zo goed wat ze nu willen. Echt hobbies hebben ze niet. Het krijgen van kleinkinderen zou wel echt een nieuwe dimensie geven aan hun leven, maar je hebt gelijk : dat is natuurlijk niet onze verantwoordelijkheid,. Maar ik kan me wel voorstellen dat als je het om je heen zo veel ziet gebeuren, dat het wel kan wrijven. Dat heb ik zelf ook trouwens. Het is niet eens dat ik enorm uit de provincie kom ofzo, ik woon gewoon in de randstad. Maar eerlijk gezegd verbaast het mij een beetje hoe weinig mensen van mijn leeftijd nog single zijn in mijn sociale omgeving. Er zitten toch veel hoger opgeleiden bij en die zijn vaak relatief wat later. Maar vrijwel iedereen is op hun 30e gesetteld en woont op z'n minst samen.
En w.b.t. mijn moeder : het is ook wel een beetje egoistisch. Maar aan de andere kant snap ik het ook wel weer. Ik kom best wel uit een ''ons kent ons'' omgeving, en al dan. niet via via weet ik nog altijd wel waar mijn oud klasgenoten/buurmeisjes/hockeyteamgenoten nu zo ongeveer staan. En dan is de harde realiteit, dat er echt maar verdomd weinig zijn die rond hun 30e nog single zijn, kinderloos en niet samenwonen. Ik ben echt een uitzondering.
Al doen mijn ouders het ook wel een beetje zelf. Mijn vader is met pensioen, moeder werkt nog maar part time, hun vrienden hebben ook weer kinderen en worden wel opa en oma, dus die komen niet zo veel meer over de vloer. Het huis waarin ze wonen is nog het huis waarin wij (de kinderen) zijn opgegroeid dus dat is veel te groot geworden, maar ze weten ook niet zo goed wat ze nu willen. Echt hobbies hebben ze niet. Het krijgen van kleinkinderen zou wel echt een nieuwe dimensie geven aan hun leven, maar je hebt gelijk : dat is natuurlijk niet onze verantwoordelijkheid,. Maar ik kan me wel voorstellen dat als je het om je heen zo veel ziet gebeuren, dat het wel kan wrijven. Dat heb ik zelf ook trouwens. Het is niet eens dat ik enorm uit de provincie kom ofzo, ik woon gewoon in de randstad. Maar eerlijk gezegd verbaast het mij een beetje hoe weinig mensen van mijn leeftijd nog single zijn in mijn sociale omgeving. Er zitten toch veel hoger opgeleiden bij en die zijn vaak relatief wat later. Maar vrijwel iedereen is op hun 30e gesetteld en woont op z'n minst samen.
woensdag 17 juni 2020 om 22:52
Da's wel eerlijk van je. En klinkt wel plausibel...Doctorguilty schreef: ↑17-06-2020 15:40Flaffy, voor wat het waard is : ik herken de 20 jarige versie van mijzelf in die date van jou. Ik had toentertijd een vriendinnetje die heel graag met mij wou zijn, en ik vond mezelf aardig interessant en dacht dat ik heel wat voorstelde. Ik vond dan ook altijd maar dat zij haar best voor mij moest doen, en plaatste haar toen ook soms in precies zulke situaties als waar jouw date jou in plaatst, en welke oplossing ze ook koos : het was toch niet goed en ik was verongelijkt / op mijn pik getrapt.
Uiteindelijk ben ik kei-en kei hard gedumpt door die meid, en dat is voor mij een van de grootste leermomenten van mijn leven geweest, dat ik even goed onderuit ben gehaald en inzicht kreeg in hoe ik mij eigenlijk gedroeg en dat ik lang niet zo interessant ben als dat ik mezelf als 20 jarige snotneus destijds vond.
Achteraf gezien was het een en al onzekerheid en onvolwassenheid. Als ik jouw verhalen zo lees lijkt het precies op wat ik toen deed, en dan zou ik je adviseren : zo snel mogelijk wegwezen. totdat die gast een keer met zijn neus tegen de deur loopt, zal het niet veranderen en zelfs nog erger worden.
Maar dan is het feitelijk ook zoeken naar een reden om het uit te maken, toch?
is het dit niet, dan is het wel wat anders...
En wat betreft je stabiel zijn, in de long run red je het daar wel mee denk ik hoor!
@attra: wat vervelend zeg, dat je zo'n nare ervaring hebt gehad. Met de rest eens, dat je ten alle tijde je eigen grenzen/wensen etc zou mogen delen. Wat die ander daar mee doet of überhaupt mee kan, is natuurlijk een 2e
Mooie inzichten zo!
@muis: denk dat hier mooie tips zijn gegeven mbt focus op jezelf houden. Dan verlies je jezelf ook niet zo makkelijk in een relatie denk ik.
Qua date verleden vind ik het voor een 1e date best wel grensoverschrijdend om te vragen of je FWB etc hebt gehad.
Dit zou voor mij echt wel een no go zijn. Zou voor mij een beetje de indruk wekken dat ze willen kijken of je daar voor open staat.
Als je elkaar langer kent, ben ik vaak wel geïnteresseerd in iemand zijn relatie verleden. Waarom ging het uit bijv. (vaak kom je die issues later nl tegen) en uit nieuwsgierigheid vraag ik soms ook wel naar iemands verdere verleden. Al moet ik zeggen dat mij dit nu minder boeit dan vroeger.
@viv: herken opvallend veel in je posts merk ik. Mijn ouders hebben mij die stabiliteit niet bepaald kunnen bieden, maar is wel iets wat ik in een man heb leren waarderen. Juist omdat ik zelf nog wel redelijk impulsief en een 'spring in het veld' kan zijn. Ik functioneer gewoon fijn bij iemand die me rust geeft en me een klein beetje afremt af en toe
Maar, dit is in mijn beleving zeker wel te combineren met wat spanning. Hoort er ook bij
@noumoe: mooie redenering. Dus even een top 20 maken
En wat een lage actie van je ex om zo je eerlijkheid te 'misbruiken'.
@ritmo: intensieve hobby helpt mij wel (sport 3/4x per week). Inclusief douchen etc ben ik zo de hele avond zoet.
@shiverr: misschien dacht hij een makkelijke optie 'achter de hand te hebben'?
Al vind ik dat idd ook weinig respectvol..
Hier alles verder prima. Morgen langs de makelaar, eens kijken of zij nog iets kunnen betekenen in de aankoop.
woensdag 17 juni 2020 om 23:07
Shiver goed zo. Weg er mee!
Mikiniki eens met jou mbt vragen stellen over een fwb. Dat komt later- als er meer vertrouwen en een band is- wel aan de orde.
Succes morgen!
Hier ook geen nieuws. Oorverdovende stilte, terwijl hij wel aangaf af en toe een appje te willen sturen. Misschien omdat ik ernaar vroeg en zei dat wel fijn te vinden. Maar die behoefte moet hij zelf ook hebben en anders niet. Ben benieuwd of hij echt gaat bellen deze week. Mijn gevoel zegt dat de interesse over is. Mag en kan, en dat hoor ik dan graag na een fijne date en contact.
Mikiniki eens met jou mbt vragen stellen over een fwb. Dat komt later- als er meer vertrouwen en een band is- wel aan de orde.
Succes morgen!
Hier ook geen nieuws. Oorverdovende stilte, terwijl hij wel aangaf af en toe een appje te willen sturen. Misschien omdat ik ernaar vroeg en zei dat wel fijn te vinden. Maar die behoefte moet hij zelf ook hebben en anders niet. Ben benieuwd of hij echt gaat bellen deze week. Mijn gevoel zegt dat de interesse over is. Mag en kan, en dat hoor ik dan graag na een fijne date en contact.
donderdag 18 juni 2020 om 01:17
@Ritmo, heel herkenbaar. Die druk ligt er bij mij ook, maar dan om andere redenen. Je hoeft natuurlijk niet te doen wat van jou verwacht wordt en het is niet jouw verantwoordelijkheid, maar het is natuurlijk niet fijn en ik snap dat je dat soms wel zo kan ervaren. Ik weet niet goed wat voor tip ik je kan geven, ik ben zelf vooral mijn eigen leven aan het leiden. Het is bij mij ook niet zo dat ik het niet wil (jij kan het natuurlijk ook zelf niet willen), kinderen en een gezin maar het lukt nog niet. Dat breng ik ook nog eens ter sprake als ik merk dat het verwacht wordt, dat ik het misschien wel meer dan hen wil, maar dat het niet uit de lucht komt vallen.
Waar ik mee op moest passen, de druk voelen om een man te vinden, die ook nog voldoet aan eisen van mijn familie.
Waar ik mee op moest passen, de druk voelen om een man te vinden, die ook nog voldoet aan eisen van mijn familie.
donderdag 18 juni 2020 om 01:23
Heeft iemand hier trouwens een fwb gehad? Hoe was dat? Ik heb/had er 1 en ging me beter af dan ik dacht. Misschien omdat ik wist dat het niet mijn type qua relatie was en beide heel duidelijk intenties hadden uitgesproken ik nooit verwachtingen kreeg. Mijn probleem nu: nog steeds hele leuke gesprekken (friends part zit goed), maar de benefits echt totaal niet voor mij. Voor hem leuk allemaal, maar ik krijg er niets uit (egoistisch gezien). Hoe kap je dit af, op een nette manier? We zien elkaar eigenlijk ook echt misschien maar 1 keer per maand, tijdens corona niet. We appen elkaar alleen maar als we elkaar willen zien, verder niet. Dus we zijn ook niet echt vrienden. Of moet ik het 'probleem' met hem bespreken denken jullie dat hij er nog wat mee kan (als die wilt) voordat ik er een punt achter zet?
Ik ben verder aan het chatten met een leuke jongen op tinder. Ik probeer het rustig aan te doen en ook niet meteen op date te gaan. Maar even eerst goed duidelijk te krijgen wat de intenties zijn en zo een beetje proberen te filteren, ik hoop dat het me lukt.
Ik ben verder aan het chatten met een leuke jongen op tinder. Ik probeer het rustig aan te doen en ook niet meteen op date te gaan. Maar even eerst goed duidelijk te krijgen wat de intenties zijn en zo een beetje proberen te filteren, ik hoop dat het me lukt.
donderdag 18 juni 2020 om 08:01
Weet je zeker dat je dit op jezelf moet betrekken? Doen vader en ik ook soms, mijmeren over vroeger toen mijn grootouders nog leefden, heerlijk vind ik dat. Het was ook een mooie tijd.Ritmodelanoche schreef: ↑17-06-2020 20:59
Ik zie dat het haar soms pijn doet, en ze mijmert ook vaak open en duidelijk over de tijd dat mijn opa en oma nog leefden en hoe mooi dat allemaal was. Daar voel ik me soms best schuldig over.
donderdag 18 juni 2020 om 08:34
Hardlopers zijn doodlopers. Ik moest al vaak afremmen voordat we de date hadden en hij erkende ook dat ik wel gelijk had; je kunt het pas weten als je elkaar hebt gezien. Tuurlijk hoop je dat de hele goede match ook qua gevoel klopt, maar dat is niet zo. Ik miste de vonk en ik denk hij ook.
Muis, ik heb er eentje gehad en het zelf beeindigd met een kort mailtje. Ik zou niet te moeilijk doen, hij is maar een fwb en je bent hem niks verschuldigd. Iets al: ik vond het fijn maar wil het hierbij laten lijkt me voldoende.
Muis, ik heb er eentje gehad en het zelf beeindigd met een kort mailtje. Ik zou niet te moeilijk doen, hij is maar een fwb en je bent hem niks verschuldigd. Iets al: ik vond het fijn maar wil het hierbij laten lijkt me voldoende.
donderdag 18 juni 2020 om 09:08
donderdag 18 juni 2020 om 10:15
Jullie waren toch meer als een dag samen, of heb ik dat verkeerd gelezen ?Julus schreef: ↑18-06-2020 08:34Hardlopers zijn doodlopers. Ik moest al vaak afremmen voordat we de date hadden en hij erkende ook dat ik wel gelijk had; je kunt het pas weten als je elkaar hebt gezien. Tuurlijk hoop je dat de hele goede match ook qua gevoel klopt, maar dat is niet zo. Ik miste de vonk en ik denk hij ook.
Als er echt geen interesse zou zijn, dan zou hij het toch wel eerder afkappen neem ik aan die dag.
Maargoed, kan mij soms ook verbazen met daten, hoe ongelovelijke bindingsangst sommige mannen hebben.
Vind idd dat je het goed oppakt. Maar wel jammer.
donderdag 18 juni 2020 om 10:52
Mijn "date" vanwaar ik die muur ineens voelde heeft geappt, dat hij me toch meer als een vriendin ziet, dan wat we eerst voor ogen hadden.
Ik merkte natuurlijk al een bepaalde afstand de laatste keer, maar moet zeggen dat ik er ook niks van begrijp.
De keren ervoor wou hij nieteens dat ik naar huis ging, en hadden we super fijne gesprekken. Vond me een super aantrekkelijke vrouw etc. Dus ik snap dan niet, hoe dit ineens uit de lucht kan vallen. Als je iemand niet aantrekkelijk vind, dan is dat logisch, maar hij vond dat juist wel.
Maargoed, kan gebeuren natuurlijk, maar dan komt.bij mij weer alles omhoog, van wat ik verkeerd gedaan kan hebben.
En misschien komt het ook, doordat ik nu een keer afgewezen ben, en dan denk van: zie je wel, ben niet goed genoeg.
Vaak ben ik degene die het afkapt.
Moet zeggen dat ik er niet onwijs mee zit betreft hem, maar meer naar mijn zelf toe.
Hij wou nog wel graag.vrienden zijn, maar daar heb ik echt geen behoefte aan.
Ik merkte natuurlijk al een bepaalde afstand de laatste keer, maar moet zeggen dat ik er ook niks van begrijp.
De keren ervoor wou hij nieteens dat ik naar huis ging, en hadden we super fijne gesprekken. Vond me een super aantrekkelijke vrouw etc. Dus ik snap dan niet, hoe dit ineens uit de lucht kan vallen. Als je iemand niet aantrekkelijk vind, dan is dat logisch, maar hij vond dat juist wel.
Maargoed, kan gebeuren natuurlijk, maar dan komt.bij mij weer alles omhoog, van wat ik verkeerd gedaan kan hebben.
En misschien komt het ook, doordat ik nu een keer afgewezen ben, en dan denk van: zie je wel, ben niet goed genoeg.
Vaak ben ik degene die het afkapt.
Moet zeggen dat ik er niet onwijs mee zit betreft hem, maar meer naar mijn zelf toe.
Hij wou nog wel graag.vrienden zijn, maar daar heb ik echt geen behoefte aan.
donderdag 18 juni 2020 om 11:54
Klopt van die dag samen. Er zijn toen door hem allerlei uitspraken gedaan waaruit bleek dat hij iets wilde opbouwen. Ook over naar hem toe komen en klusjes bij mij doen etc. Maar hij vertrok dus ineens om een goede reden. In het appje van direct na de date vond ik hem al afstandelijker en daarna leek hij geen behoefte aan contact te hebben. Ik ga niet aan iemand trekken en toen we belden voelde ik dat hij niet lang wilde bellen. Kortom: niet overtuigd.Snow2018 schreef: ↑18-06-2020 10:15Jullie waren toch meer als een dag samen, of heb ik dat verkeerd gelezen ?
Als er echt geen interesse zou zijn, dan zou hij het toch wel eerder afkappen neem ik aan die dag.
Maargoed, kan mij soms ook verbazen met daten, hoe ongelovelijke bindingsangst sommige mannen hebben.
Vind idd dat je het goed oppakt. Maar wel jammer.
Ik ben van mening dat je na een geslaagde date altijd graag contact wil en dat blijft uit. Je voelt eigenlijk al snel of iets verandert en dat is hier het geval. Van alles naar niks.
Ik wilde nog een keer afspreken omdat ik zelf ook niet helemaal weet of er iets meer inzit, maar dat lijkt niet wederzijds. Ik zit er niet heel diep in en dat maakt dat ik kan denken prima, het is niet anders.
Je moet beiden overtuigd zijn, minder moet je niet willen. Onze belafspraak zal waarschijnlijk niet doorgaan want wat valt er te zeggen.
donderdag 18 juni 2020 om 11:56
Je merkte al dat hij afstand nam. Dat zegt al veel. Zonder uitzondering is dat een teken dat iemand zich dus terugtrekt en er niet echt voor gaat.Snow2018 schreef: ↑18-06-2020 10:52Mijn "date" vanwaar ik die muur ineens voelde heeft geappt, dat hij me toch meer als een vriendin ziet, dan wat we eerst voor ogen hadden.
Ik merkte natuurlijk al een bepaalde afstand de laatste keer, maar moet zeggen dat ik er ook niks van begrijp.
De keren ervoor wou hij nieteens dat ik naar huis ging, en hadden we super fijne gesprekken. Vond me een super aantrekkelijke vrouw etc. Dus ik snap dan niet, hoe dit ineens uit de lucht kan vallen. Als je iemand niet aantrekkelijk vind, dan is dat logisch, maar hij vond dat juist wel.
Maargoed, kan gebeuren natuurlijk, maar dan komt.bij mij weer alles omhoog, van wat ik verkeerd gedaan kan hebben.
En misschien komt het ook, doordat ik nu een keer afgewezen ben, en dan denk van: zie je wel, ben niet goed genoeg.
Vaak ben ik degene die het afkapt.
Moet zeggen dat ik er niet onwijs mee zit betreft hem, maar meer naar mijn zelf toe.
Hij wou nog wel graag.vrienden zijn, maar daar heb ik echt geen behoefte aan.
Jij kunt nu lekker doorgaan en op zoek naar die 100% fuck yes man. Wat veel beter voelt.
donderdag 18 juni 2020 om 16:48
Twijfelen jullie wel eens aan jezelf of je het 'beeld' hoe je jouw potentiele partner voor je ziet, moet bijstellen?
Ik bedoel : ik vind mijzelf echt wel een leuke man, en ik heb ook wel een bepaald beeld in mijn hoofd waaraan mijn potentiële partner aan moet voldoen. Zowel qua innerlijk als uiterlijk. Dit is geen ''harde'' eisenlijst die bestaat uit heel duidelijke criteria, maar als het op vrouwen aan komt is er bij mij wel vrij duidelijk een grens tussen vrouwen die ik wél zie als mijn potentiële partner en vrouwen die vrijwel direct richting de 'no' kant gaan.
Tegelijkertijd ben ik nu wel 31 en dus nog altijd single. Er zijn wel vrouwen die zich (even oneerbiedig gezegd) hebben 'aangeboden' bij mij, maar dat waren dan nooit vrouwen waarvan ik dacht : ''Ja, dat is haar''.
Vanaf dat punt kun je twee kanten op denken : of je volhardt in het beeld, vertrouwt erop dat je vroeg of laat de juiste ontmoet, en mocht dat niet zo zijn, dan blijf je alleen. Of je gaat eens kritisch naar het selectieproces in je hoofd kijken. Iets dat nooit heel bewust is ge creëerd, maar wel in de loop der jaren zo is gegroeid. Hoe zit dit bij jullie?
Ik bedoel : ik vind mijzelf echt wel een leuke man, en ik heb ook wel een bepaald beeld in mijn hoofd waaraan mijn potentiële partner aan moet voldoen. Zowel qua innerlijk als uiterlijk. Dit is geen ''harde'' eisenlijst die bestaat uit heel duidelijke criteria, maar als het op vrouwen aan komt is er bij mij wel vrij duidelijk een grens tussen vrouwen die ik wél zie als mijn potentiële partner en vrouwen die vrijwel direct richting de 'no' kant gaan.
Tegelijkertijd ben ik nu wel 31 en dus nog altijd single. Er zijn wel vrouwen die zich (even oneerbiedig gezegd) hebben 'aangeboden' bij mij, maar dat waren dan nooit vrouwen waarvan ik dacht : ''Ja, dat is haar''.
Vanaf dat punt kun je twee kanten op denken : of je volhardt in het beeld, vertrouwt erop dat je vroeg of laat de juiste ontmoet, en mocht dat niet zo zijn, dan blijf je alleen. Of je gaat eens kritisch naar het selectieproces in je hoofd kijken. Iets dat nooit heel bewust is ge creëerd, maar wel in de loop der jaren zo is gegroeid. Hoe zit dit bij jullie?
donderdag 18 juni 2020 om 16:55
Nee, ik probeer open te staan voor iedereen maar heb wel voorkeuren. Leven niet op orde of issues hebben is voor mij een dealbreaker. Verder moet er gewoon iets zijn wat me intrigeert aan iemand. Je zegt telkens dat je al 31 bent en single, maar ik ben veel ouder dan jij en ik ga toch echt niet met iedere voorbijganger in zee. Het gaat om een levenspartner, dat moet kloppen. Tenzij je het ook prima vindt om kortdurende relaties te hebben, ook niks mis mee. Dan is het even leuk maar niet duurzaam. Dan volstaan er vast meer mensen. Ik ben op een leeftijd dat ik dat al gehad heb. Meerdere keren opnieuw begonnen en daarom wil ik nu niet settlen voor minder.
Ik blijf van mening dat wanneer die magische klik / chemie er is, de rest er minder toe doet. Tenzij enorme dealbreakers die voor iedereen anders zijn.
Ik blijf van mening dat wanneer die magische klik / chemie er is, de rest er minder toe doet. Tenzij enorme dealbreakers die voor iedereen anders zijn.
donderdag 18 juni 2020 om 16:58
Hier ben ik het wel mee eens en ik ben ook in mijn 30er jaren.Julus schreef: ↑18-06-2020 16:55Nee, ik probeer open te staan voor iedereen maar heb wel voorkeuren. Leven niet op orde of issues hebben is voor mij een dealbreaker. Verder moet er gewoon iets zijn wat me intrigeert aan iemand. Je zegt telkens dat je al 31 bent en single, maar ik ben veel ouder dan jij en ik ga toch echt niet met iedere voorbijganger in zee. Het gaat om een levenspartner, dat moet kloppen. Tenzij je het ook prima vindt om kortdurende relaties te hebben, ook niks mis mee. Dan is het even leuk maar niet duurzaam. Dan volstaan er vast meer mensen. Ik ben op een leeftijd dat ik dat al gehad heb. Meerdere keren opnieuw begonnen en daarom wil ik nu niet settlen voor minder.
Ik blijf van mening dat wanneer die magische klik / chemie er is, de rest er minder toe doet. Tenzij enorme dealbreakers die voor iedereen anders zijn.
Voor mij is het lastigste wel dat ik niet een bepaald type heb en juist heel hard voor een bepaalde uitstraling val, dit is op foto natuurlijk heel moeilijk te zien, waardoor ik me wel eens af vraag of ik nu te selectief swipe terwijl ik die persoon in het echt misschien mega aantrekkelijk zou vinden.
