Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
zaterdag 20 september 2025 om 09:51
zaterdag 20 september 2025 om 09:54
Heel bijzonder, hij is toch ook getrouwd en heeft voor kinderen gekozen, daar horen nu eenmaal zorgtaken en aandacht bij.Ben-ik-weer schreef: ↑20-09-2025 09:02Je post nogmaals gelezen en ik vind echt dat je heel bewust met deze man getrouwd bent en er kinderen mee gemaakt hebt. Je lijkt hem alles rondom jullie communicatie te verwijten en weinig naar jezelf te kijken.
Daar zou ik hulp bij zoeken.
Wordt echt zo moe van mensen zoals jij.
zaterdag 20 september 2025 om 09:55
Had ik zeker gedaan. Ik wil een partner geen extra manbaby.
zaterdag 20 september 2025 om 09:55
En hoe lang ga je dat doen?
zaterdag 20 september 2025 om 09:58
zaterdag 20 september 2025 om 10:04
Wil je echt zo met je levenspartner communiceren?Minik schreef: ↑20-09-2025 08:42Het feestje is gelukkig goed gegaan en bood ook wel ruimte voor gesprek waarom ik dingen lastig vind. Het gaat nog niet direct een gedragsverandering opleveren maar wellicht komt er iets van begrip.
Feestje was namelijk op dag x, twee dagen van tevoren was er een box in huis met materiaal voor het feestje (online besteld feestje, helemaal prima), maar de box was nog niet geopend en man moest de twee dagen werken en had avondactiviteiten gepland die de hele avond in beslag nemen. Ik krijg het daar dus enorm benauwd van dat ik denk… wanneer ga je dan boodschappen doen, die box openmaken, bekijken, uitwerken? Uiteindelijk heel gesprek gehad dat ik dat dus heel lastig vind als hij dat zo uitstelt, omdat hij wel mijn hulp verwacht (uitzetten speurtocht op de dag zelf, dingetjes klaarzetten, en tijdens het feestje helpen) maar niet voorbereid is. Onze gesprekken zijn wat eenzijdig want man kan niet goed naar zichzelf kijken, of eigenlijk überhaupt iets met helikopterview bekijken en daarover nadenken doet hij nooit. Dus op open vragen ‘hoe komt het dat je dit uitstelt tot het laatste moment’ ‘hoe voelt dat voor jou?’ etc heeft hij geen antwoord. Daardoor moet ik veel suggestieve vragen stellen, maar het komt erop neer dat hij externe druk nodig heeft om iets te gaan doen. Dus de nacht voor het feestje nog twee uur dingen voorbereiden zou wel gebeuren omdat hij dan genoeg externe druk heeft. Ik vroeg hem hoe vaak op schaal van 1 tot 10 ik zijn externe druk moet genereren in zijn privéleven en hij zei 8. Als ik dus geen druk geef, komt hij niet in actie. Ik heb hem nu ook wel duidelijk gemaakt dat ik die drukgever niet meer altijd wil zijn.
Steeds vaker lopen dingetjes nu in de soep. Ik laat alles wat de kinderen niet direct schaadt zoveel mogelijk gebeuren. Kost enerzijds moeite, aan de andere kant geeft het een beetje rust.
Van de week weer gesprek met man en hij werd emotioneel maar probeerde dat te verbergen. Op een gegeven moment benoemd dat ik zag dat hij emotioneel werd en gevraagd waarom hij dat wegdrukt. Hij zegt dan ‘dat is een vervelend gevoel dus ik wil dat het weg gaat’. En dat is eigenlijk heel typerend voor hoe hij is opgevoed en omgaat met alles wat onprettig is. Als je het negeert, of actief wegstopt, voel je het niet meer en is het opgelost. Hij kan niet goed voelen, want hij heeft zijn hele leven alles wat hij voelt direct weggeduwd.
Omdat ik dingen probeer los te laten en dingetjes daardoor mis gaan, begint man zich wel steeds rotter te voelen. Dat voelt een beetje lullig vanuit mijn kant, maar hij loopt ineens tegen dingen aan die ik al jaren voel, stress omdat iets op het laatste moment niet goed voorbereid is (was gelukkig niet het feestje), overprikkeling omdat niet vooruit gedacht is wat kinderen nodig hebben waardoor ze op een gegeven moment moe, hongerig en super druk worden. Man ontdekt allerlei dingen in zichzelf die hij eerder niet kon ontdekken omdat ik het altijd voor was. Wordt hij geen gezelliger mens van, en hij kan het niet goed overzien waardoor iets komt, omdat hij echt alleen in het moment kijkt, maar dat het ongemak net wat meer bij hem komt te liggen, is denk ik wel goed.
Van gelijkwaardigheid is absoluut geen sprake en ik voel me echt zijn moeder die haar tienerzoon wat eigen verantwoordelijkheid probeert bij te brengen met een hoop ongemak, maar de rust die het mij op bepaalde momenten begint te geven is fijn.
@Helena, ik was ook mega verdrietig, dat is nu weer wat gezakt.
@April, ik heb ook wel door dat ik altijd de leider zal blijven, maar wat je zegt, man kan wel dingen, want zeker op zijn werk lukt het hem allemaal wél, hij heeft een verantwoordelijke functie met veel langetermijnplannen, en krijgt dit allemaal keurig voor elkaar. En ik kan het nu zwaarder op hem leggen omdat ik zelf burn-out thuis zit. Er zal ooit een soort evenwicht moeten komen waarbij ik nog steeds meer mentale last zal dragen dan man, maar waarbij het niet meer 90-10 is, en die voor mij dragelijk is, zodat ik niet overbelast raak.
zaterdag 20 september 2025 om 10:10
zaterdag 20 september 2025 om 10:12
Dat mag hij dan bij een professional doen. Waarom zou jij de coach gaan uithangen? Je lost het nog steeds allemaal voor hem op, daar heb jij helemaal de tijd/energie niet voor.
zaterdag 20 september 2025 om 10:20
Helemaal eens. Maar man ervaart geen probleem. Dus hij gaat geen hulp zoeken, want hij heeft geen probleem. Zijn probleem is en blijft dat ik er een probleem mee heb. Dat is ook zo lastig, want dat ik nu naar een psycholoog ga is voor hem bevestigend dat ík een probleem heb, en hij niet. Al zou hij naar een psycholoog gaan, dan heeft hij niks om aan te werken want met hem is niks mis.
zaterdag 20 september 2025 om 11:08
Uhuh.
Je leert je kinderen dat zo'n relatie normaal is. Dat zulk gedrag normaal partner en vaderlijk gedrag is he?
In mijn mening is dat allemaal schadelijker dan kiezen voor een leven zonder zo'n relatie.
Maar als jij wil blijven moet je dat vooral doen.
missnuada wijzigde dit bericht op 20-09-2025 11:17
3.16% gewijzigd
zaterdag 20 september 2025 om 11:11
Ik heb ook het idee dat er met jullie allebei niks mis is, maar dat jullie karakters en de manier waarop jullie in het (gezins)leven staan niet bij elkaar passen. Als jouw man een partner zou hebben die heel laconiek was, en het ook geen probleem vond als dingen pas op het allerlaatste moment zouden gebeuren (of helemaal niet zouden gebeuren), dan zou het prima kunnen werken. In die zin snap ik hem wel, maar ik snap jou ook heel goed dat jij vastloopt omdat dit totaal niet bij jou past en gedrag bij jou triggert waar je zelf aan onderdoor gaat.Minik schreef: ↑20-09-2025 10:20Helemaal eens. Maar man ervaart geen probleem. Dus hij gaat geen hulp zoeken, want hij heeft geen probleem. Zijn probleem is en blijft dat ik er een probleem mee heb. Dat is ook zo lastig, want dat ik nu naar een psycholoog ga is voor hem bevestigend dat ík een probleem heb, en hij niet. Al zou hij naar een psycholoog gaan, dan heeft hij niks om aan te werken want met hem is niks mis.
Ik vraag me of of deze fundamentele verschillen echt gaan veranderen. Ik denk het niet.
zaterdag 20 september 2025 om 11:51
Maar wat ben je dan aan het doen? Aan een dood paard aan het trekken toch? Ook dan geldt weer: leuk dat hij vindt dat hij geen probleem heeft. Maar wat ga jij dan vervolgens doen? Anders dan hem in proberen te laten zien dat hij wel een probleem heeft?Minik schreef: ↑20-09-2025 10:20Helemaal eens. Maar man ervaart geen probleem. Dus hij gaat geen hulp zoeken, want hij heeft geen probleem. Zijn probleem is en blijft dat ik er een probleem mee heb. Dat is ook zo lastig, want dat ik nu naar een psycholoog ga is voor hem bevestigend dat ík een probleem heb, en hij niet. Al zou hij naar een psycholoog gaan, dan heeft hij niks om aan te werken want met hem is niks mis.
zaterdag 20 september 2025 om 11:56
Je bent dus exact nog op hetzelfde punt als een jaar geleden, toen je dit topic opende.Minik schreef: ↑20-09-2025 10:20Helemaal eens. Maar man ervaart geen probleem. Dus hij gaat geen hulp zoeken, want hij heeft geen probleem. Zijn probleem is en blijft dat ik er een probleem mee heb. Dat is ook zo lastig, want dat ik nu naar een psycholoog ga is voor hem bevestigend dat ík een probleem heb, en hij niet. Al zou hij naar een psycholoog gaan, dan heeft hij niks om aan te werken want met hem is niks mis.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
zaterdag 20 september 2025 om 12:41
Ja dit gevoel heb ik ook steeds meer. Man is van de last minute en TO van het plannen. Dat TO een oordeel heeft over manier van man is niet helpend. En ook betuttelend. Zolang hij het regelt is het ok als hij het op zijn manier doet. Dat TO daar stress van krijgt is iets waar zij mee moet dealen.alouette schreef: ↑20-09-2025 11:11Ik heb ook het idee dat er met jullie allebei niks mis is, maar dat jullie karakters en de manier waarop jullie in het (gezins)leven staan niet bij elkaar passen. Als jouw man een partner zou hebben die heel laconiek was, en het ook geen probleem vond als dingen pas op het allerlaatste moment zouden gebeuren (of helemaal niet zouden gebeuren), dan zou het prima kunnen werken. In die zin snap ik hem wel, maar ik snap jou ook heel goed dat jij vastloopt omdat dit totaal niet bij jou past en gedrag bij jou triggert waar je zelf aan onderdoor gaat.
Ik vraag me of of deze fundamentele verschillen echt gaan veranderen. Ik denk het niet.
Mits man de dingen doet die moeten uiteraard. Ik ben de voorbeelden waarin man kids gewoon vergeet niet vergeten. Dat is gewoon laakbaar en daar moet zeker wel iets veranderen.
zaterdag 20 september 2025 om 13:38
zaterdag 20 september 2025 om 15:43
En dat zou voor mij een dealbreker zijn. Zo onaantrekkelijk en onaangenaam, iemand die geen inlevingsvermogen en zelfreflectie heeft. En vooral iemand die het welzijn van mijn kinderen niet zou zien, door niet te zien wat ze nodig hebben op emotioneel vlak, die over hun grenzen gaat omdat hij niet weet wat een grens is. Die emoties niet herkent bij zichzelf noch bij een ander. Ik denk dat je jezelf echt tekort doet door bij deze man te blijven.Minik schreef: ↑20-09-2025 10:20Helemaal eens. Maar man ervaart geen probleem. Dus hij gaat geen hulp zoeken, want hij heeft geen probleem. Zijn probleem is en blijft dat ik er een probleem mee heb. Dat is ook zo lastig, want dat ik nu naar een psycholoog ga is voor hem bevestigend dat ík een probleem heb, en hij niet. Al zou hij naar een psycholoog gaan, dan heeft hij niks om aan te werken want met hem is niks mis.
zaterdag 20 september 2025 om 15:47
50% van de mensen gaat scheiden, dus je kunt het prima maken. Er zijn al heel wat mensen gescheiden om minder dan dit. Doe jezelf een lol en wordt gelukkig zonder deze man en met jouw kinderen. Het gaat hem toch niet lukken de ballen hoog te houden in zijn eentje met de kids, dus het eindigt ermee dat ze meer bij jou dan bij hem zitten. En mocht het hem wel lukken omdat jij er niet bent om het op te vangen, is dat alleen maar een bonus.
zaterdag 20 september 2025 om 15:53
Hier ben ik het wel mee eens.alouette schreef: ↑20-09-2025 11:11Ik heb ook het idee dat er met jullie allebei niks mis is, maar dat jullie karakters en de manier waarop jullie in het (gezins)leven staan niet bij elkaar passen. Als jouw man een partner zou hebben die heel laconiek was, en het ook geen probleem vond als dingen pas op het allerlaatste moment zouden gebeuren (of helemaal niet zouden gebeuren), dan zou het prima kunnen werken. In die zin snap ik hem wel, maar ik snap jou ook heel goed dat jij vastloopt omdat dit totaal niet bij jou past en gedrag bij jou triggert waar je zelf aan onderdoor gaat.
Ik vraag me of of deze fundamentele verschillen echt gaan veranderen. Ik denk het niet.
Eerdere voorbeelden zoals ziek kind meenemen op visite of jonge kinderen alleen thuis laten vond ik onverantwoord. Echt eng ook. In dit geval vind ik niet dat man een probleem heeft. Hij moest een feestje regelen, dat heeft hij ook gedaan, op zijn eigen manier en het feestje is goed gegaan. Het enige probleem dat hij in dit geval inderdaad heeft, is dat Minik daar last van heeft en dat aan hem laat weten, terwijl ze ook vindt dat hij het moet doen.
Wij zijn thuis allebei last minute en functioneren het best onder druk. Dus wij zouden zoiets met zo'n feestje ook kunnen doen. Het is alleen geen probleem, want we zijn allebei zo. Ik zou geïrriteerd zijn als iemand vindt dat ik iets moet regelen, zich er vervolgens steeds druk over maakt en me dan ook nog gaat psychologiseren.
Ik zou dus in jullie beide posities heel erg chagrijnig worden van de situatie. Bij jou omdat je de hele tijd stress hebt en het gevoel hebt dat je alles moet dragen, en bij hem omdat ik vind dat je betuttelend en niet gelijkwaardig opstelt naar hem.
zaterdag 20 september 2025 om 16:10
Helemaal eens. Als hij het feestje zou regelen en hij heeft dat ook gedaan, dan heeft hij zich aan de afspraak gehouden. Dat to dan desondanks toch stress ervaart, tja, wat moet hij daarmee? Wat kan hij nog méér doen dan zich aan gemaakte afspraken houden?Bbubbels schreef: ↑20-09-2025 12:41Ja dit gevoel heb ik ook steeds meer. Man is van de last minute en TO van het plannen. Dat TO een oordeel heeft over manier van man is niet helpend. En ook betuttelend. Zolang hij het regelt is het ok als hij het op zijn manier doet. Dat TO daar stress van krijgt is iets waar zij mee moet dealen.
Mits man de dingen doet die moeten uiteraard. Ik ben de voorbeelden waarin man kids gewoon vergeet niet vergeten. Dat is gewoon laakbaar en daar moet zeker wel iets veranderen.
Het ligt bij to dat ze dan nog steeds stress ervaart, niet bij hem.
To, misschien goed om je af te vragen wat je zelf tegen die stress kan doen. En je man, kan hij überhaupt nog iets goed doen?
zaterdag 20 september 2025 om 16:34
Minik schreef: ↑20-09-2025 10:20Helemaal eens. Maar man ervaart geen probleem. Dus hij gaat geen hulp zoeken, want hij heeft geen probleem. Zijn probleem is en blijft dat ik er een probleem mee heb. Dat is ook zo lastig, want dat ik nu naar een psycholoog ga is voor hem bevestigend dat ík een probleem heb, en hij niet. Al zou hij naar een psycholoog gaan, dan heeft hij niks om aan te werken want met hem is niks mis.
Ergens is het toch treurig dat het feit dat jij opgebrand, overbelast en depressief bent voor hem geen probleem is.
zaterdag 20 september 2025 om 16:50
Hij heeft het geregeld, maar ik wist van tevoren dat ik nog een klein lijstje zou krijgen met dingen die ik op het laatste moment moest doen. Ik vind het fijn om te weten wat die dingen zijn, van tevoren, dat is iets van mij. Ik kreeg nu ‘s ochtends voor het feestje ‘s middags een lijstje met bedankjes maken, versieren, snacks voorbereiden, speurtocht uitzetten. Daar was ik nog wel ruim 1,5 uur mee bezig. Waarbij hij zeker de bedankjes en het versieren zelf had kunnen doen als hij op tijd was begonnen. Het komt uiteindelijk wel goed, maar omdat ik doe wat hij laat liggen en dat vind ik irritant. Als ik het van tevoren wist, had ik het al een dag eerder gedaan (minstens).
zaterdag 20 september 2025 om 16:56
Minik schreef: ↑20-09-2025 16:50Hij heeft het geregeld, maar ik wist van tevoren dat ik nog een klein lijstje zou krijgen met dingen die ik op het laatste moment moest doen. Ik vind het fijn om te weten wat die dingen zijn, van tevoren, dat is iets van mij. Ik kreeg nu ‘s ochtends voor het feestje ‘s middags een lijstje met bedankjes maken, versieren, snacks voorbereiden, speurtocht uitzetten. Daar was ik nog wel ruim 1,5 uur mee bezig. Waarbij hij zeker de bedankjes en het versieren zelf had kunnen doen als hij op tijd was begonnen. Het komt uiteindelijk wel goed, maar omdat ik doe wat hij laat liggen en dat vind ik irritant. Als ik het van tevoren wist, had ik het al een dag eerder gedaan (minstens).
Bedankjes? Voor een kinderfeestje? Nooit gedaan en nooit gemist hier.
Maar dat is toch gewoon bijna het hele feestje?
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
zaterdag 20 september 2025 om 16:56
Nope, hij is de lul die alles maar op zijn beloop laat en het is allemaal zijn issues die de ellende veroorzaken.Itsnojoke schreef: ↑20-09-2025 16:10Helemaal eens. Als hij het feestje zou regelen en hij heeft dat ook gedaan, dan heeft hij zich aan de afspraak gehouden. Dat to dan desondanks toch stress ervaart, tja, wat moet hij daarmee? Wat kan hij nog méér doen dan zich aan gemaakte afspraken houden?
Het ligt bij to dat ze dan nog steeds stress ervaart, niet bij hem.
To, misschien goed om je af te vragen wat je zelf tegen die stress kan doen. En je man, kan hij überhaupt nog iets goed doen?
zaterdag 20 september 2025 om 16:59
Kortom: je bent echt bezopen bezig want je geeft die man een opdracht waarvan je al weet dat hij niet aan jouw standaarden kan voldoen.Minik schreef: ↑20-09-2025 16:50Hij heeft het geregeld, maar ik wist van tevoren dat ik nog een klein lijstje zou krijgen met dingen die ik op het laatste moment moest doen. Ik vind het fijn om te weten wat die dingen zijn, van tevoren, dat is iets van mij. Ik kreeg nu ‘s ochtends voor het feestje ‘s middags een lijstje met bedankjes maken, versieren, snacks voorbereiden, speurtocht uitzetten. Daar was ik nog wel ruim 1,5 uur mee bezig. Waarbij hij zeker de bedankjes en het versieren zelf had kunnen doen als hij op tijd was begonnen. Het komt uiteindelijk wel goed, maar omdat ik doe wat hij laat liggen en dat vind ik irritant. Als ik het van tevoren wist, had ik het al een dag eerder gedaan (minstens).
Zie je nou echt zelf niet in dat jouw perfectionisme onderdeel is van het probleem?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
