Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
maandag 8 september 2025 om 16:25
Eens. Het feestje komt er sowieso. Wellicht iets later, maar so be it. Dat is geen kindermishandeling of heel zielig. Het is ook een kwestie van leren loslaten.Itsnojoke schreef: ↑08-09-2025 14:45Dat begrijp ik op zich wel, maar als to het nu overpakt, blijft ze in hetzelfde kringetje hangen als waar ze eigenlijk uit wil stappen. Vader zou dit regelen. Het is nog niet zover. Als ze er nu al meteen vooraf vanuit gaat dat hij het gaat verpesten, kan ze er beter nu uitstappen. Want nu het feestje overnemen, geeft het signaal dat je hem niet vertrouwt en hem ook geen kans wil geven. En misschien is dat ook allebei wel waar, maar dan is het eigenlijk wel over, toch? Waarom dan nog investeren in verbetering?
Het is niet echt een risico. Vader zou het doen, dus vader is aanspreekpunt voor kind. Het ergste wat er kan gebeuren, is dat er niets geregeld wordt. In dat geval komt het feestje gewoon iets later. Ik zie het risico niet.
dinsdag 9 september 2025 om 09:32
Het is voor zo'n kind best een nare les dan. Ik zou ook niet alles toch maar op me nemen, maar TO en kind hebben hier echt wel last van en allemaal omdat lutser gewoon lui is.framboosje123 schreef: ↑08-09-2025 16:25Eens. Het feestje komt er sowieso. Wellicht iets later, maar so be it. Dat is geen kindermishandeling of heel zielig. Het is ook een kwestie van leren loslaten.
dinsdag 9 september 2025 om 09:35
Schijtirritant vind ik dat, want dan vind ik dat hij ook zelf kan nadenken. Dus nu tegen man gezegd dat hij het feestje mag organiseren inclusief het uitnodigen van andere kinderen enzo. Inmiddels is kind echt bijna jarig maar is er nog helemaal niks geregeld.Itsnojoke schreef: ↑08-09-2025 15:24Minik, nu ik zo eens teruglees, is het me niet helemaal duidelijk. Hebben jullie afgesproken dat hij het feestje regelt, of ga je ervanuit dat hij dat doet?
Als jullie afgesproken hebben dat hij dat zou doen; dan zou ik me er helemaal buiten houden. Dat was immers de afspraak. Neem jij het alsnog over, dan ben jíj degene die zich niet aan de afspraak houdt.
Als het gewoon aangenomen is dat hij dat wel op zal pakken, dan zou ik willen adviseren om voortaan duidelijk af te stemmen wie wat oppakt. Je weet immers hoe het anders loopt.
Dit is heel duidelijk hoor.
dinsdag 9 september 2025 om 09:56
Man moet het regelen, dat is de afspraak. Maar hij is begonnen, hij heeft een plan gemaakt en is het aan het regelen (met minder dan een week tot het geplande moment maar de kinderen lijken wel allemaal te kunnen gelukkig). Het komt dus goed, gelukkig maar.
Ondertussen start ik nu een traject bij een psycholoog ivm mijn burn-out klachten. Diagnose is gesteld en daar komt onder andere ook een depressie uit. Dit vind ik best heftig om zo terug te horen. En de psycholoog zei ook.. het is een beetje een kip en ei verhaal. Ontstaat je depressie door je relatieproblemen of verergeren de relatieproblemen door je depressie. Ik vermoed het eerste. En dat is pijnlijk. Mijn burn-out was niet ontstaan als het tussen man en mij goed ging. Dan had ik alsnog veel te leren gehad hoor en was het wellicht op een ander moment eens mis gegaan, maar dan was ik niet nu ingestort. En nu een depressie erbij. Het voelt een beetje alsof ik weg aan het zakken ben.
Ondertussen start ik nu een traject bij een psycholoog ivm mijn burn-out klachten. Diagnose is gesteld en daar komt onder andere ook een depressie uit. Dit vind ik best heftig om zo terug te horen. En de psycholoog zei ook.. het is een beetje een kip en ei verhaal. Ontstaat je depressie door je relatieproblemen of verergeren de relatieproblemen door je depressie. Ik vermoed het eerste. En dat is pijnlijk. Mijn burn-out was niet ontstaan als het tussen man en mij goed ging. Dan had ik alsnog veel te leren gehad hoor en was het wellicht op een ander moment eens mis gegaan, maar dan was ik niet nu ingestort. En nu een depressie erbij. Het voelt een beetje alsof ik weg aan het zakken ben.
dinsdag 9 september 2025 om 11:57
Oh je hebt gelijk, niet goed gelezen. Bedankt.MissNuada schreef: ↑09-09-2025 09:35Schijtirritant vind ik dat, want dan vind ik dat hij ook zelf kan nadenken. Dus nu tegen man gezegd dat hij het feestje mag organiseren inclusief het uitnodigen van andere kinderen enzo. Inmiddels is kind echt bijna jarig maar is er nog helemaal niks geregeld.
Dit is heel duidelijk hoor.
dinsdag 9 september 2025 om 12:00
Wat rot allemaal, Minik. Probeer niet je man de schuld te geven van je burn out. Je hebt zelf altijd (iedereen, dus jij en hij ook) je eigen lessen te leren. Zolang je hem de schuld geeft van jouw burn-out, kom je in je relatie nog verder in het dal. Het is niet zijn schuld dat jij een burn-out hebt. Het is ook niet jouw schuld. Je hebt lessen te leren. Dat is niemands schuld. Ik denk dta de grote hap zit in perfectionisme en controle loslatenMinik schreef: ↑09-09-2025 09:56Man moet het regelen, dat is de afspraak. Maar hij is begonnen, hij heeft een plan gemaakt en is het aan het regelen (met minder dan een week tot het geplande moment maar de kinderen lijken wel allemaal te kunnen gelukkig). Het komt dus goed, gelukkig maar.
Ondertussen start ik nu een traject bij een psycholoog ivm mijn burn-out klachten. Diagnose is gesteld en daar komt onder andere ook een depressie uit. Dit vind ik best heftig om zo terug te horen. En de psycholoog zei ook.. het is een beetje een kip en ei verhaal. Ontstaat je depressie door je relatieproblemen of verergeren de relatieproblemen door je depressie. Ik vermoed het eerste. En dat is pijnlijk. Mijn burn-out was niet ontstaan als het tussen man en mij goed ging. Dan had ik alsnog veel te leren gehad hoor en was het wellicht op een ander moment eens mis gegaan, maar dan was ik niet nu ingestort. En nu een depressie erbij. Het voelt een beetje alsof ik weg aan het zakken ben.
dinsdag 9 september 2025 om 14:07
Ja dat, of door te besluiten dat dit niet de manier is waarop jij een gezin wil runnen of de manier waarop je een partnerschap wil. Dat zou ik ook heel goed begrijpen.Itsnojoke schreef: ↑09-09-2025 12:00Wat rot allemaal, Minik. Probeer niet je man de schuld te geven van je burn out. Je hebt zelf altijd (iedereen, dus jij en hij ook) je eigen lessen te leren. Zolang je hem de schuld geeft van jouw burn-out, kom je in je relatie nog verder in het dal. Het is niet zijn schuld dat jij een burn-out hebt. Het is ook niet jouw schuld. Je hebt lessen te leren. Dat is niemands schuld. Ik denk dta de grote hap zit in perfectionisme en controle loslaten
Het is dan alsnog niet jouw schuld of zijn schuld, maar jullie manier van in de relatie/in het gezin zitten past niet bij elkaar en ondanks serieuze pogingen om het te verbeteren, blijft dat kennelijk zo.
dinsdag 9 september 2025 om 14:31
ja, eens.alouette schreef: ↑09-09-2025 14:07Ja dat, of door te besluiten dat dit niet de manier is waarop jij een gezin wil runnen of de manier waarop je een partnerschap wil. Dat zou ik ook heel goed begrijpen.
Het is dan alsnog niet jouw schuld of zijn schuld, maar jullie manier van in de relatie/in het gezin zitten past niet bij elkaar en ondanks serieuze pogingen om het te verbeteren, blijft dat kennelijk zo.
dinsdag 9 september 2025 om 15:40
Minik, het klinkt nu misschien niet als iets dat je wil horen, maar deze burnout en depressie zijn ook een kans om te leren beter met jezelf en je leven om te gaan. Om stukjes van jezelf te herstellen die je vroeger verkeerd hebt aangeleerd door de omstandigheden waarin je opgegroeid bent. De kans is groot dat je relatie zo is als hij is, doordat jij het altijd normaal vond om degene te zijn die zorgt en hard werkt voor waardering. Nu krijg je de kans om dat anders te leren zien. Dat is heel hard werken, maar ik denk dat je er uiteindelijk echt beter uit gaat komen.
Overigens is alleen in Nederland burnout nog een diagnose, in andere landen is dat niet meer zo en is er in plaats daarvan de diagnose depressie of angststoornis. Omdat die eigenlijk altijd meespelen in het uitvallen rondom een burnout. Misschien verzacht dat je beeld van het idee depressie wat, dat eigenlijk heel veel mensen die met een burnout uitvallen, een depressie hebben.
Overigens is alleen in Nederland burnout nog een diagnose, in andere landen is dat niet meer zo en is er in plaats daarvan de diagnose depressie of angststoornis. Omdat die eigenlijk altijd meespelen in het uitvallen rondom een burnout. Misschien verzacht dat je beeld van het idee depressie wat, dat eigenlijk heel veel mensen die met een burnout uitvallen, een depressie hebben.
woensdag 10 september 2025 om 18:56
vrijdag 19 september 2025 om 14:23
Hoi Minik,
Ik hoop dat het feestje goed is gegaan en dat dat je ondanks alle frustraties toch wat vertrouwen geeft dat je man dingen kan overnemen als dat nodig is. En ik hoop dat je je wat minder hopeloos voelt dan de vorige keer dat je schreef, want je klonk erg verdrietig. En het is ook verdrietig om het gevoel te hebben dat het gezinsleven en het gebrekkige aandeel van je man daarin je over de rand aan het duwen is. Ik wens je veel goeds en veel ruimte om ondanks alles te genieten van je kinderen!
Ik hoop dat het feestje goed is gegaan en dat dat je ondanks alle frustraties toch wat vertrouwen geeft dat je man dingen kan overnemen als dat nodig is. En ik hoop dat je je wat minder hopeloos voelt dan de vorige keer dat je schreef, want je klonk erg verdrietig. En het is ook verdrietig om het gevoel te hebben dat het gezinsleven en het gebrekkige aandeel van je man daarin je over de rand aan het duwen is. Ik wens je veel goeds en veel ruimte om ondanks alles te genieten van je kinderen!
zaterdag 20 september 2025 om 07:53
Ik denk dat dit het gewoon is met je man, Minik. Nu heb je het regelen van het feestje aan hem uitbesteed maar heb je er alsnog mentale last van. Hij kan het niet of hij wil het niet, maar het lijkt er gewoon niet in te zitten. Ik heb dit ook op sommige vlakken met mijn man, hoewel minder erg dan bij jou. Maar ik hoop allang niet meer op dingen die er gewoon niet inzitten. Misschien moet jij dat ook doen. In dit huwelijk ben en blijf jij gewoon leader of the packMinik schreef: ↑08-09-2025 09:53Nou, inmiddels gaan we de tweede week weer in en je hebt een voorspellende gave. Het helpt echt wel dat we weer in een ritme zitten maar ik voel me nog steeds ellendig. Ik ga me ook steeds slechter voelen naar mijn werk toe dat ik nu al zo lang thuis zit, hoewel zij gelukkig geen druk op me leggen.
@kipzonderkop, die emoties van iedereen heel erg aantrekken doe ik ook, en dat kost enorm veel energie.
Er zijn wat zorgen om een van onze kinderen, waarbij man vindt dat ik overdrijf, maar ik voel en merk aan alles dat ze ongelukkig is (en ik snap niet dat man dat niet ziet, ze gedraagt zich al een wat langere periode echt opvallend). En dat ligt dus ook weer op mijn schouders want man vindt dat het wel meevalt.
Daarnaast is een kind bijna jarig waarvoor dus een feestje georganiseerd moet worden en cadeautjes geregeld etc. Drie keer raden wie dat regelt…
Het is zo vermoeiend want enerzijds doet man echt wel zijn best in dingen, maar anderzijds als puntje bij paaltje komt en er moet echt even vooruit gedacht worden, geeft hij altijd niet thuis. En als ik aangeef dat ik dat heel vervelend vind, zegt hij ‘zeg maar wat ik moet doen’. Schijtirritant vind ik dat, want dan vind ik dat hij ook zelf kan nadenken. Dus nu tegen man gezegd dat hij het feestje mag organiseren inclusief het uitnodigen van andere kinderen enzo. Inmiddels is kind echt bijna jarig maar is er nog helemaal niks geregeld. Ik probeer het te negeren, maar ik word er zo moe van. Man zei van de week ‘ja maar als je bij me weg gaat, heb je ook geen hulp meer met dit soort dingen’. Dat is waar maar dan regel ik het gewoon zelf en hoef ik ook niet constant te hopen op iets wat toch niet werkt.
Ik zit nu echt even in een dip, ben ook net ongesteld dus dat helpt ook niet, maar ik zie t allemaal echt even niet meer zitten. Een vriendin ligt in een scheiding en ik betrap mezelf erop dat ik soms jaloers op haar ben, terwijl ik ook echt zie hoe zwaar het is voor haar en de kinderen.
zaterdag 20 september 2025 om 08:00
Dat gezegd hebbende moet je dan ook niet in een soort mantelzorger van je man veranderen. Ik zou kijken naar wat hij WEL kan en die dingen dan bij hem laten. Ookal zal dat minder zijn dan wat jij doet. Misschien kan hij chef wasmachine worden?-April- schreef: ↑20-09-2025 07:53Ik denk dat dit het gewoon is met je man, Minik. Nu heb je het regelen van het feestje aan hem uitbesteed maar heb je er alsnog mentale last van. Hij kan het niet of hij wil het niet, maar het lijkt er gewoon niet in te zitten. Ik heb dit ook op sommige vlakken met mijn man, hoewel minder erg dan bij jou. Maar ik hoop allang niet meer op dingen die er gewoon niet inzitten. Misschien moet jij dat ook doen. In dit huwelijk ben en blijf jij gewoon leader of the pack
zaterdag 20 september 2025 om 08:02
In the end heeft man zich dus prima aan de afspraak gehouden en is er niets op aan te merken. Alleen heb jij er toch stress van gehad (begrijpelijk overigens, zou ik ook hebben gehad). Maar dat betekent wel dat jullie karakters ook niet helemaal matchen. Want hoe hij het regelt geeft jou een boel stress. Lastig huwelijkMinik schreef: ↑09-09-2025 09:56Man moet het regelen, dat is de afspraak. Maar hij is begonnen, hij heeft een plan gemaakt en is het aan het regelen (met minder dan een week tot het geplande moment maar de kinderen lijken wel allemaal te kunnen gelukkig). Het komt dus goed, gelukkig maar.
Ondertussen start ik nu een traject bij een psycholoog ivm mijn burn-out klachten. Diagnose is gesteld en daar komt onder andere ook een depressie uit. Dit vind ik best heftig om zo terug te horen. En de psycholoog zei ook.. het is een beetje een kip en ei verhaal. Ontstaat je depressie door je relatieproblemen of verergeren de relatieproblemen door je depressie. Ik vermoed het eerste. En dat is pijnlijk. Mijn burn-out was niet ontstaan als het tussen man en mij goed ging. Dan had ik alsnog veel te leren gehad hoor en was het wellicht op een ander moment eens mis gegaan, maar dan was ik niet nu ingestort. En nu een depressie erbij. Het voelt een beetje alsof ik weg aan het zakken ben.
zaterdag 20 september 2025 om 08:33
Als het alleen dit dingetje was, valt het wel mee. Maar het is niet alleen dit, in dit hele topic heeft TO zoveel geschreven wat haar man verzaakt, niet regelt, na laat, niet oppakt, en geen empathie voor heeft, dat ik niet denk dat hij dat kan oplossen door een keer een verjaardag te regelen.-April- schreef: ↑20-09-2025 08:02In the end heeft man zich dus prima aan de afspraak gehouden en is er niets op aan te merken. Alleen heb jij er toch stress van gehad (begrijpelijk overigens, zou ik ook hebben gehad). Maar dat betekent wel dat jullie karakters ook niet helemaal matchen. Want hoe hij het regelt geeft jou een boel stress. Lastig huwelijk
zaterdag 20 september 2025 om 08:42
Het feestje is gelukkig goed gegaan en bood ook wel ruimte voor gesprek waarom ik dingen lastig vind. Het gaat nog niet direct een gedragsverandering opleveren maar wellicht komt er iets van begrip.
Feestje was namelijk op dag x, twee dagen van tevoren was er een box in huis met materiaal voor het feestje (online besteld feestje, helemaal prima), maar de box was nog niet geopend en man moest de twee dagen werken en had avondactiviteiten gepland die de hele avond in beslag nemen. Ik krijg het daar dus enorm benauwd van dat ik denk… wanneer ga je dan boodschappen doen, die box openmaken, bekijken, uitwerken? Uiteindelijk heel gesprek gehad dat ik dat dus heel lastig vind als hij dat zo uitstelt, omdat hij wel mijn hulp verwacht (uitzetten speurtocht op de dag zelf, dingetjes klaarzetten, en tijdens het feestje helpen) maar niet voorbereid is. Onze gesprekken zijn wat eenzijdig want man kan niet goed naar zichzelf kijken, of eigenlijk überhaupt iets met helikopterview bekijken en daarover nadenken doet hij nooit. Dus op open vragen ‘hoe komt het dat je dit uitstelt tot het laatste moment’ ‘hoe voelt dat voor jou?’ etc heeft hij geen antwoord. Daardoor moet ik veel suggestieve vragen stellen, maar het komt erop neer dat hij externe druk nodig heeft om iets te gaan doen. Dus de nacht voor het feestje nog twee uur dingen voorbereiden zou wel gebeuren omdat hij dan genoeg externe druk heeft. Ik vroeg hem hoe vaak op schaal van 1 tot 10 ik zijn externe druk moet genereren in zijn privéleven en hij zei 8. Als ik dus geen druk geef, komt hij niet in actie. Ik heb hem nu ook wel duidelijk gemaakt dat ik die drukgever niet meer altijd wil zijn.
Steeds vaker lopen dingetjes nu in de soep. Ik laat alles wat de kinderen niet direct schaadt zoveel mogelijk gebeuren. Kost enerzijds moeite, aan de andere kant geeft het een beetje rust.
Van de week weer gesprek met man en hij werd emotioneel maar probeerde dat te verbergen. Op een gegeven moment benoemd dat ik zag dat hij emotioneel werd en gevraagd waarom hij dat wegdrukt. Hij zegt dan ‘dat is een vervelend gevoel dus ik wil dat het weg gaat’. En dat is eigenlijk heel typerend voor hoe hij is opgevoed en omgaat met alles wat onprettig is. Als je het negeert, of actief wegstopt, voel je het niet meer en is het opgelost. Hij kan niet goed voelen, want hij heeft zijn hele leven alles wat hij voelt direct weggeduwd.
Omdat ik dingen probeer los te laten en dingetjes daardoor mis gaan, begint man zich wel steeds rotter te voelen. Dat voelt een beetje lullig vanuit mijn kant, maar hij loopt ineens tegen dingen aan die ik al jaren voel, stress omdat iets op het laatste moment niet goed voorbereid is (was gelukkig niet het feestje), overprikkeling omdat niet vooruit gedacht is wat kinderen nodig hebben waardoor ze op een gegeven moment moe, hongerig en super druk worden. Man ontdekt allerlei dingen in zichzelf die hij eerder niet kon ontdekken omdat ik het altijd voor was. Wordt hij geen gezelliger mens van, en hij kan het niet goed overzien waardoor iets komt, omdat hij echt alleen in het moment kijkt, maar dat het ongemak net wat meer bij hem komt te liggen, is denk ik wel goed.
Van gelijkwaardigheid is absoluut geen sprake en ik voel me echt zijn moeder die haar tienerzoon wat eigen verantwoordelijkheid probeert bij te brengen met een hoop ongemak, maar de rust die het mij op bepaalde momenten begint te geven is fijn.
@Helena, ik was ook mega verdrietig, dat is nu weer wat gezakt.
@April, ik heb ook wel door dat ik altijd de leider zal blijven, maar wat je zegt, man kan wel dingen, want zeker op zijn werk lukt het hem allemaal wél, hij heeft een verantwoordelijke functie met veel langetermijnplannen, en krijgt dit allemaal keurig voor elkaar. En ik kan het nu zwaarder op hem leggen omdat ik zelf burn-out thuis zit. Er zal ooit een soort evenwicht moeten komen waarbij ik nog steeds meer mentale last zal dragen dan man, maar waarbij het niet meer 90-10 is, en die voor mij dragelijk is, zodat ik niet overbelast raak.
Feestje was namelijk op dag x, twee dagen van tevoren was er een box in huis met materiaal voor het feestje (online besteld feestje, helemaal prima), maar de box was nog niet geopend en man moest de twee dagen werken en had avondactiviteiten gepland die de hele avond in beslag nemen. Ik krijg het daar dus enorm benauwd van dat ik denk… wanneer ga je dan boodschappen doen, die box openmaken, bekijken, uitwerken? Uiteindelijk heel gesprek gehad dat ik dat dus heel lastig vind als hij dat zo uitstelt, omdat hij wel mijn hulp verwacht (uitzetten speurtocht op de dag zelf, dingetjes klaarzetten, en tijdens het feestje helpen) maar niet voorbereid is. Onze gesprekken zijn wat eenzijdig want man kan niet goed naar zichzelf kijken, of eigenlijk überhaupt iets met helikopterview bekijken en daarover nadenken doet hij nooit. Dus op open vragen ‘hoe komt het dat je dit uitstelt tot het laatste moment’ ‘hoe voelt dat voor jou?’ etc heeft hij geen antwoord. Daardoor moet ik veel suggestieve vragen stellen, maar het komt erop neer dat hij externe druk nodig heeft om iets te gaan doen. Dus de nacht voor het feestje nog twee uur dingen voorbereiden zou wel gebeuren omdat hij dan genoeg externe druk heeft. Ik vroeg hem hoe vaak op schaal van 1 tot 10 ik zijn externe druk moet genereren in zijn privéleven en hij zei 8. Als ik dus geen druk geef, komt hij niet in actie. Ik heb hem nu ook wel duidelijk gemaakt dat ik die drukgever niet meer altijd wil zijn.
Steeds vaker lopen dingetjes nu in de soep. Ik laat alles wat de kinderen niet direct schaadt zoveel mogelijk gebeuren. Kost enerzijds moeite, aan de andere kant geeft het een beetje rust.
Van de week weer gesprek met man en hij werd emotioneel maar probeerde dat te verbergen. Op een gegeven moment benoemd dat ik zag dat hij emotioneel werd en gevraagd waarom hij dat wegdrukt. Hij zegt dan ‘dat is een vervelend gevoel dus ik wil dat het weg gaat’. En dat is eigenlijk heel typerend voor hoe hij is opgevoed en omgaat met alles wat onprettig is. Als je het negeert, of actief wegstopt, voel je het niet meer en is het opgelost. Hij kan niet goed voelen, want hij heeft zijn hele leven alles wat hij voelt direct weggeduwd.
Omdat ik dingen probeer los te laten en dingetjes daardoor mis gaan, begint man zich wel steeds rotter te voelen. Dat voelt een beetje lullig vanuit mijn kant, maar hij loopt ineens tegen dingen aan die ik al jaren voel, stress omdat iets op het laatste moment niet goed voorbereid is (was gelukkig niet het feestje), overprikkeling omdat niet vooruit gedacht is wat kinderen nodig hebben waardoor ze op een gegeven moment moe, hongerig en super druk worden. Man ontdekt allerlei dingen in zichzelf die hij eerder niet kon ontdekken omdat ik het altijd voor was. Wordt hij geen gezelliger mens van, en hij kan het niet goed overzien waardoor iets komt, omdat hij echt alleen in het moment kijkt, maar dat het ongemak net wat meer bij hem komt te liggen, is denk ik wel goed.
Van gelijkwaardigheid is absoluut geen sprake en ik voel me echt zijn moeder die haar tienerzoon wat eigen verantwoordelijkheid probeert bij te brengen met een hoop ongemak, maar de rust die het mij op bepaalde momenten begint te geven is fijn.
@Helena, ik was ook mega verdrietig, dat is nu weer wat gezakt.
@April, ik heb ook wel door dat ik altijd de leider zal blijven, maar wat je zegt, man kan wel dingen, want zeker op zijn werk lukt het hem allemaal wél, hij heeft een verantwoordelijke functie met veel langetermijnplannen, en krijgt dit allemaal keurig voor elkaar. En ik kan het nu zwaarder op hem leggen omdat ik zelf burn-out thuis zit. Er zal ooit een soort evenwicht moeten komen waarbij ik nog steeds meer mentale last zal dragen dan man, maar waarbij het niet meer 90-10 is, en die voor mij dragelijk is, zodat ik niet overbelast raak.
zaterdag 20 september 2025 om 08:48
Is het wel allemaal goed gegaan met het feestje @Minik?
Ik zou er ook stress van gehad hebben hoor, als man alles zo last minute deed bij dit soort dingen.
Misschien inderdaad 'beter' om hem iets anders te laten doen waar jij minder mentale onrust van krijgt? Lastig hoor want zo blijf jij toch de regelchef en hem iets 'laten doen' is eigenlijk ook al niet wat je echt wil. Eigenlijk wil je, denk ik, dat hij het zelf oppakt en dan het liefste op jouw manier. Maar dat laatste is een utopie, vrees ik
Ik zou er ook stress van gehad hebben hoor, als man alles zo last minute deed bij dit soort dingen.
Misschien inderdaad 'beter' om hem iets anders te laten doen waar jij minder mentale onrust van krijgt? Lastig hoor want zo blijf jij toch de regelchef en hem iets 'laten doen' is eigenlijk ook al niet wat je echt wil. Eigenlijk wil je, denk ik, dat hij het zelf oppakt en dan het liefste op jouw manier. Maar dat laatste is een utopie, vrees ik
zaterdag 20 september 2025 om 08:51
Ik snap hier echt helemaal niks van.
Waarom moet die man veranderen en neem jij die taak om die verandering tot stand te brengen op je?
Laat hem lekker die externe druk afwachten en stop er mee alles naar je hand te willen zetten.
Het is een volwassen kerel die altijd zo geweest is. Ik zou inzetten op jouw acceptatie van de feiten.
Waarom moet die man veranderen en neem jij die taak om die verandering tot stand te brengen op je?
Laat hem lekker die externe druk afwachten en stop er mee alles naar je hand te willen zetten.
Het is een volwassen kerel die altijd zo geweest is. Ik zou inzetten op jouw acceptatie van de feiten.
zaterdag 20 september 2025 om 09:01
Zwaar irritant en vermoeiend zo’n man. Heeft hij op zijn werk ook externe druk nodig? En misschien vind hij zijn werk wel gewoon heel leuk om te doen waardoor dat makkelijk gaat, en vindt hij alles wat bij een gezinsleven komt kijken en het verzorgen van de ander niet leuk om te doen?
Wel goed dat je er nu niet meer bovenop zit. Hij wordt zich er alleen bewust van als hij ervaart wat er dan misgaat.
Wel goed dat je er nu niet meer bovenop zit. Hij wordt zich er alleen bewust van als hij ervaart wat er dan misgaat.
framboosje123 wijzigde dit bericht op 20-09-2025 09:03
16.93% gewijzigd
zaterdag 20 september 2025 om 09:02
zaterdag 20 september 2025 om 09:03
Tja, scheiden dan maar.framboosje123 schreef: ↑20-09-2025 09:01Zwaar irritant en vermoeiend zo’n man. Heeft hij op zijn werk ook externe druk nodig? En misschien vind hij zijn werk wel gewoon heel leuk om te doen waardoor dat makkelijk gaat, en vindt hij alles wat bij een gezinsleven komt kijken en het verzorgen van de ander niet leuk om te doen?
zaterdag 20 september 2025 om 09:03
Dat zou ik wel doen ja, maar ik ben TO niet.
zaterdag 20 september 2025 om 09:04
Jij zit in een burnout en ik zie je vooral heel hard aan de slag zijn om gedragsverandering bij je man te bewerkstelligen, hem tot inzichten te brengen etc. Maar een deel van je burnout zal - vermoed ik - toch ook voortkomen uit het feit dat jij de harde werker bent? Ik zou dus vooral ook daar oog voor gaan hebben. Hoe ga jij het anders doen zodat je hieruit komt, zodat dit niet nog eens gebeurt? En hoe jij het anders gaat doen is dan dus niet: hem ervan doordringen dat hij het anders moet doen. Want ook bij jou zit er ongemak, namelijk ongemak over het feit dat jij vindt dat jij aan de slag moet, ook om de ander "beter" te maken en dat het jou niet lukt om níet degene te zijn die de boel aanjaagt. Want dat doet iets met jou, toch? Dat kan je echt niet helemaal bij een ander neerleggen.
zaterdag 20 september 2025 om 09:49
Ik probeer even op alles te reageren.
@happyapple het is uiteindelijk goed gegaan. Ik zou in een ideale wereld inderdaad willen dat hij alles zelf oppakt op mijn manier, maar dat dat niet gaat gebeuren snap ik ook
was het maar zo’n feest. Het is vooral dat ik er last van heb dat hij het zo lang uitstelt en hij eigenlijk ook, maar dat tot nu toe hij er nooit last van had, omdat ik het dan al over had genomen. Voor ons allebei een nieuwe ervaring.
@benikweer, hij mag heerlijk zijn externe druk afwachten en alles op zijn manier doen, maar niet als het om de kinderen gaat. En als hij zijn huwelijk wil behouden ook niet als het om mij gaat. Als je trouwt en kinderen krijgt, lever je daarmee een stukje van jezelf in, want je bent nou eenmaal verantwoordelijk voor kinderen. Man en ik hebben een hele scheve dynamiek gecreëerd, ik probeer daar nu een klein beetje uit te stappen en daarmee is het onvermijdelijk dat man mee moet gaan bewegen, of onze kinderen worden niet goed verzorgd, of we gaan scheiden.
@meisje85, je hebt gelijk en dit is ook iets waar ik aan hoop te werken met mijn psycholoog als dat traject echt start. Ik vind het ongelofelijk lastig om niet de aanjager en leider te zijn. Dat zit inderdaad in mij. Het lastige vind ik hierin dat zodra ik met mezelf aan de slag ga, er ook andere dingen moeten gaan veranderen. Ik voel steeds meer dat het of of wordt. Of ik verander en man steunt en gaat, op zijn tempo en hopelijk ook met relatietherapie, meebewegen. Of ik verander en man kan of wil niet meebewegen en dat betekent dat ik niet langer met man getrouwd kan zijn.
En ja, ik ben bewust met man getrouwd en heb kinderen met hem gekregen, en ben vrijwel blind geweest voor de scheve dynamiek die ik heb laten gebeuren. Mans relaxte manier van doen, leven met de dag, is juist ook wat ik soms kan gebruiken, en dat is ook wel wat me ooit in hem heeft aangetrokken. Er zitten ook veel positieve kanten aan, maar het is zo gegroeid dat we inmiddels het slechtste in elkaar naar boven halen. Man wordt vrijwel lui en ik ga tien rondjes extra rennen en regelen, in plaats van dat we elkaar opbouwen.
@happyapple het is uiteindelijk goed gegaan. Ik zou in een ideale wereld inderdaad willen dat hij alles zelf oppakt op mijn manier, maar dat dat niet gaat gebeuren snap ik ook
was het maar zo’n feest. Het is vooral dat ik er last van heb dat hij het zo lang uitstelt en hij eigenlijk ook, maar dat tot nu toe hij er nooit last van had, omdat ik het dan al over had genomen. Voor ons allebei een nieuwe ervaring.@benikweer, hij mag heerlijk zijn externe druk afwachten en alles op zijn manier doen, maar niet als het om de kinderen gaat. En als hij zijn huwelijk wil behouden ook niet als het om mij gaat. Als je trouwt en kinderen krijgt, lever je daarmee een stukje van jezelf in, want je bent nou eenmaal verantwoordelijk voor kinderen. Man en ik hebben een hele scheve dynamiek gecreëerd, ik probeer daar nu een klein beetje uit te stappen en daarmee is het onvermijdelijk dat man mee moet gaan bewegen, of onze kinderen worden niet goed verzorgd, of we gaan scheiden.
@meisje85, je hebt gelijk en dit is ook iets waar ik aan hoop te werken met mijn psycholoog als dat traject echt start. Ik vind het ongelofelijk lastig om niet de aanjager en leider te zijn. Dat zit inderdaad in mij. Het lastige vind ik hierin dat zodra ik met mezelf aan de slag ga, er ook andere dingen moeten gaan veranderen. Ik voel steeds meer dat het of of wordt. Of ik verander en man steunt en gaat, op zijn tempo en hopelijk ook met relatietherapie, meebewegen. Of ik verander en man kan of wil niet meebewegen en dat betekent dat ik niet langer met man getrouwd kan zijn.
En ja, ik ben bewust met man getrouwd en heb kinderen met hem gekregen, en ben vrijwel blind geweest voor de scheve dynamiek die ik heb laten gebeuren. Mans relaxte manier van doen, leven met de dag, is juist ook wat ik soms kan gebruiken, en dat is ook wel wat me ooit in hem heeft aangetrokken. Er zitten ook veel positieve kanten aan, maar het is zo gegroeid dat we inmiddels het slechtste in elkaar naar boven halen. Man wordt vrijwel lui en ik ga tien rondjes extra rennen en regelen, in plaats van dat we elkaar opbouwen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
