Sinterklaas met familie

Minik zondag 22 september 2024 om 19:47

Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.

Minik maandag 8 september 2025 om 09:53

Youk79 schreef: ↑
30-08-2025 10:42
Het doet vast goed, maar je voelt je waarschijnlijk niet zoveel beter als je zou willen. Dit kost tijd, helaas.

Niet schuldig voelen hoor

Nou, inmiddels gaan we de tweede week weer in en je hebt een voorspellende gave. Het helpt echt wel dat we weer in een ritme zitten maar ik voel me nog steeds ellendig. Ik ga me ook steeds slechter voelen naar mijn werk toe dat ik nu al zo lang thuis zit, hoewel zij gelukkig geen druk op me leggen.

@kipzonderkop, die emoties van iedereen heel erg aantrekken doe ik ook, en dat kost enorm veel energie.

Er zijn wat zorgen om een van onze kinderen, waarbij man vindt dat ik overdrijf, maar ik voel en merk aan alles dat ze ongelukkig is (en ik snap niet dat man dat niet ziet, ze gedraagt zich al een wat langere periode echt opvallend). En dat ligt dus ook weer op mijn schouders want man vindt dat het wel meevalt.

Daarnaast is een kind bijna jarig waarvoor dus een feestje georganiseerd moet worden en cadeautjes geregeld etc. Drie keer raden wie dat regelt…

Het is zo vermoeiend want enerzijds doet man echt wel zijn best in dingen, maar anderzijds als puntje bij paaltje komt en er moet echt even vooruit gedacht worden, geeft hij altijd niet thuis. En als ik aangeef dat ik dat heel vervelend vind, zegt hij ‘zeg maar wat ik moet doen’. Schijtirritant vind ik dat, want dan vind ik dat hij ook zelf kan nadenken. Dus nu tegen man gezegd dat hij het feestje mag organiseren inclusief het uitnodigen van andere kinderen enzo. Inmiddels is kind echt bijna jarig maar is er nog helemaal niks geregeld. Ik probeer het te negeren, maar ik word er zo moe van. Man zei van de week ‘ja maar als je bij me weg gaat, heb je ook geen hulp meer met dit soort dingen’. Dat is waar maar dan regel ik het gewoon zelf en hoef ik ook niet constant te hopen op iets wat toch niet werkt.

Ik zit nu echt even in een dip, ben ook net ongesteld dus dat helpt ook niet, maar ik zie t allemaal echt even niet meer zitten. Een vriendin ligt in een scheiding en ik betrap mezelf erop dat ik soms jaloers op haar ben, terwijl ik ook echt zie hoe zwaar het is voor haar en de kinderen.

Twijfelaar maandag 8 september 2025 om 10:34

Je topic zijdelings gevolgd. Ik vind het knap dat je het nog probeert!

Ik wil eigenlijk alleen even kwijt dat ik het een rotopmerking vind van je man. "Als je bij me weggaat dan heb je ook geen hulp." Wat een gemene en zinloze opmerking! Alsof je niet zonder hem zou kunnen. Bah, wordt daar boos van.

Hope is the first step on the road to disappointment

Taskmaster maandag 8 september 2025 om 10:44

Die man van jou gaat jouw hulp drie miljoen keer harder missen als je uit elkaar gaat dan andersom.

Wat een lapzwans.

MissNuada maandag 8 september 2025 om 10:54

Dat arme kind gaat dus geen feestje krijgen zo.

Ik zou dat maar gaan doen en zorgen dat ik weg ben bij deze lapswans voor volgende feestje.

stokbootje maandag 8 september 2025 om 11:36

Het feit dat hij het 'hulp' noemt in plaats van gewoon een taak van het ouderschap die hij net zo goed op kan pakken, zegt in mijn ogen eigenlijk al genoeg.

Lalaloepsie maandag 8 september 2025 om 11:40

Echt he. Hij is blijkbaar niet de ouder, nee hij is de hulp van de ouder. Zeker nu jij al overbelast/overspannen bent kan hij als een blok aan je been voelen. Sterkte.

Youk79 maandag 8 september 2025 om 12:31

Het moeilijke van overspannen zijn is dat je het liefst alles goed wil doen maar dat je dat dus niet (meer) kunt en dat je dus ook moet dealen met de (schuld)gevoelens die daarbij komen. Heel naar.

Je man laat nu heel duidelijk zien wie hij is en wat hij van plan is bij te dragen aan het gezin. Wat jij daar verder mee wil is aan jou.

Het is zoals het is

framboosje123 maandag 8 september 2025 om 12:32

Taskmaster schreef: ↑
08-09-2025 10:44
Die man van jou gaat jouw hulp drie miljoen keer harder missen als je uit elkaar gaat dan andersom.

Wat een lapzwans.

Wij hebben ook weleens een partijtje weken na de verjaardag gevierd. Dus ik zou het toch maar gewoon op zijn beloop laten, en als hij niks doet komt dat feestje sowieso maar dan later. Je kan het altijd nog een maand na dato vieren. Hebben wij dus ook regelmatig gedaan omdat we daarvoor geen tijd hadden of ook laks waren met regelen! Als hij het dus niet oppakt dan kan jij het nog altijd doen, maar ik zou nu nog even niks doen.

framboosje123 wijzigde dit bericht op 08-09-2025 13:55

8.28% gewijzigd

Minik maandag 8 september 2025 om 12:52

framboosje123 schreef: ↑
08-09-2025 12:32
Wij hebben ook weleens een partijtje weken na de verjaardag gevierd. Dus ik zou het toch maar gewoon op zijn beloop laten, en als hij niks doet komt dat feestje sowieso maar dan later. Je kan het altijd nog een maand na dato vieren. Hebben wij dus ook regelmatig gedaan omdat we daarvoor geen tijd hadden of ook laks waren met regelen! Als hij het dus niet oppakt dan kan jij het nog altijd doen, maar ik zou nu nog even niks doen.

Hier twijfel ik over. Want kind lijkt nogal op mij en heeft dus heel graag zaakjes op orde en goed geregeld en georganiseerd. Nou heeft ze tot nu toe nog niet gevraagd wanneer het feestje precies is, omdat de ‘gewone’ verjaardag met familie sowieso eerst zou zijn, maar dat gaat ze wel doen. Ze is al letterlijk weken bezig met bedenken wie ze wil uitnodigen. Ik zou het zo ontzettend zielig vinden als ze bij papa moet gaan vragen en blijven zeuren omdat het anders niet komt. Dat gaat me echt aan het hart.

Youk79 maandag 8 september 2025 om 13:00

Minik schreef: ↑
08-09-2025 12:52
Hier twijfel ik over. Want kind lijkt nogal op mij en heeft dus heel graag zaakjes op orde en goed geregeld en georganiseerd. Nou heeft ze tot nu toe nog niet gevraagd wanneer het feestje precies is, omdat de ‘gewone’ verjaardag met familie sowieso eerst zou zijn, maar dat gaat ze wel doen. Ze is al letterlijk weken bezig met bedenken wie ze wil uitnodigen. Ik zou het zo ontzettend zielig vinden als ze bij papa moet gaan vragen en blijven zeuren omdat het anders niet komt. Dat gaat me echt aan het hart.

In jouw positie zou ik het feestje zelf organiseren. Deze stress die je noemt zou ik er helemaal niet bij willen.
Nee zo zou het niet moeten, maar zo is het wel. Man geeft geen enkele indicatie dat hij van plan is dergelijke dingen op te gaan pakken en hij ziet er ook het belang niet zo van in.
Ik zou of dat accepteren en het zo gemakkelijk mogelijk maken voor jullie allemaal of gaan scheiden. De stress waar je nu mee dealt lijkt mij vreselijk

Het is zoals het is

Minik maandag 8 september 2025 om 13:01

Youk79 schreef: ↑
08-09-2025 12:31
Het moeilijke van overspannen zijn is dat je het liefst alles goed wil doen maar dat je dat dus niet (meer) kunt en dat je dus ook moet dealen met de (schuld)gevoelens die daarbij komen. Heel naar.

Je man laat nu heel duidelijk zien wie hij is en wat hij van plan is bij te dragen aan het gezin. Wat jij daar verder mee wil is aan jou.

Je verwoordt het heel goed.

Ik wil ergens niet geloven dat hij echt niet meer kan en wil bijdragen. Maar hij blijft het laten zien. Vorige week afspraak gemaakt met vrienden van hem waarbij het hele gezin mee ‘moest’ (dat wilde hij wel erg graag). Ik zag het niet zitten, ik heb echt te weinig energie en al helemaal niet voor mensen die niet per se mijn vrienden zijn maar die van hem, dan ben ik toch minder op mijn gemak. Dus ik wilde niet mee, en kind waar zorgen om zijn was ontzettend moe en overstuur al de hele dag. Dus ik zeg, laat haar maar bij mij. Vervolgens is man gepikeerd weggegaan, en heb ik een drift/huilbui van 1,5 uur getroost en gesust bij dochter die echt helemaal op was. Hij zou haar dus gewoon in de auto gezet hebben, want ‘ze hoort erbij’, en dat zijn wel echt de momenten dat ik denk… je wilt gewoon niet zien dat dit met dit kind op dit moment echt niet kan en voor niemand een goed idee is. Maar hij is dan echt geërgerd dat we niet gewoon als gezin gegaan zijn en vindt het soort lastig dat hij dan incompleet komt. Ik weet niet goed waarom, maar ik vermoed toch iets met status, alles moet er altijd goed uit zien naar buiten toe. Ik begin te proberen mijn grenzen aan te geven en ook voor de kinderen echt op te komen (dit was de eerste keer dat ik een kind echt niet mee heb laten gaan, eerder nam hij kinderen met koorts nog mee naar gemaakte afspraken). Super lastig en steeds bevestigend dat hij iets wat voor hem belangrijk voelt, belangrijker vindt dan mijn welzijn of dat van de kinderen.

Ik kan gewoon niet geloven dat hij echt zo kan zijn. Ik hoop ergens dat hij dit toch nog kan leren, dat hij diep van binnen wel empathisch is.

Youk79 maandag 8 september 2025 om 13:04

Misschien is hij diep van binnen wel empathisch. Maar wat heb je daaraan als kinderen ziek en overprikkeld worden meegenomen naar uitjes en niet de feestjes krijgen die ze willen?
In mijn ogen is hij vooral vrij star. Dat is niet perse erg, maar ik zou er zelf niet mee kunnen leven

Goed dat je dochter thuis hebt gehouden.

Het is zoals het is

Itsnojoke maandag 8 september 2025 om 13:06

Minik schreef: ↑
08-09-2025 12:52
Hier twijfel ik over. Want kind lijkt nogal op mij en heeft dus heel graag zaakjes op orde en goed geregeld en georganiseerd. Nou heeft ze tot nu toe nog niet gevraagd wanneer het feestje precies is, omdat de ‘gewone’ verjaardag met familie sowieso eerst zou zijn, maar dat gaat ze wel doen. Ze is al letterlijk weken bezig met bedenken wie ze wil uitnodigen. Ik zou het zo ontzettend zielig vinden als ze bij papa moet gaan vragen en blijven zeuren omdat het anders niet komt. Dat gaat me echt aan het hart.

Ze hoeft niet te blijven zeuren. Ze kan gewoon vragen: papa, wanneer zullen we mijn feestje doen? En dan neem ik aan dat papa een datum prikt.
Ik zou dit zeker nog niet overnemen.

calvijn1 maandag 8 september 2025 om 13:27

Itsnojoke schreef: ↑
08-09-2025 13:06
Ze hoeft niet te blijven zeuren. Ze kan gewoon vragen: papa, wanneer zullen we mijn feestje doen? En dan neem ik aan dat papa een datum prikt.
Ik zou dit zeker nog niet overnemen.

En daar schuilt dus het "gevaar" of hij dat wel doet èn zich aan die datum houdt.

Ik zou het risico niet durven nemen

Frankly my dear, I don"t give a damn

framboosje123 maandag 8 september 2025 om 13:57

Minik schreef: ↑
08-09-2025 12:52
Hier twijfel ik over. Want kind lijkt nogal op mij en heeft dus heel graag zaakjes op orde en goed geregeld en georganiseerd. Nou heeft ze tot nu toe nog niet gevraagd wanneer het feestje precies is, omdat de ‘gewone’ verjaardag met familie sowieso eerst zou zijn, maar dat gaat ze wel doen. Ze is al letterlijk weken bezig met bedenken wie ze wil uitnodigen. Ik zou het zo ontzettend zielig vinden als ze bij papa moet gaan vragen en blijven zeuren omdat het anders niet komt. Dat gaat me echt aan het hart.

Ja dat is mijn dochter ook, ze is over ruim een maand jarig maar is nu ook al bezig met wie ze wil uitnodigen en wat ze wil gaan doen etc. Maar wanneer dat gaat gebeuren is aan ons. Ik ben nog niet bezig met de datum van partijtje, doen we vrij last minute vaak.
Ik weet dat je man een bijzonder geval is, maar ik zou dit echt even laten rusten. Dat partijtje loopt niet weg.

framboosje123 wijzigde dit bericht op 08-09-2025 14:02

13.58% gewijzigd

framboosje123 maandag 8 september 2025 om 14:00

calvijn1 schreef: ↑
08-09-2025 13:27
En daar schuilt dus het "gevaar" of hij dat wel doet èn zich aan die datum houdt.

Ik zou het risico niet durven nemen

Het hoeft niet zo perfect. Wij zijn ook nonchalant met de datum en prikken t vaak pas als ze al jarig is geweest. Datum prikken is soms ook gewoon lastig, met mijn agenda en man’s agenda, liefst doen we het doordeweeks uit school maar dan zitten we met ons werk etc. Dochter heeft hier echt geen problemen mee. Ze weet dat t feestje er sowieso gaat komen. Dus als je kind ernaar vraagt kan je gerust zeggen: we zijn ermee bezig, moeten nog een datum prikken maar komt goed.

S-Groot maandag 8 september 2025 om 14:05

calvijn1 schreef: ↑
08-09-2025 13:27
En daar schuilt dus het "gevaar" of hij dat wel doet èn zich aan die datum houdt.

Ik zou het risico niet durven nemen

Tja, dan blijft alles zoals het altijd was. Maar dan moet je ook gewoonweg stoppen met zeuren en nu eens je conclusies gaan trekken.

S-Groot maandag 8 september 2025 om 14:08

framboosje123 schreef: ↑
08-09-2025 14:00
Het hoeft niet zo perfect. Wij zijn ook nonchalant met de datum en prikken t vaak pas als ze al jarig is geweest. Datum prikken is soms ook gewoon lastig, met mijn agenda en man’s agenda, liefst doen we het doordeweeks uit school maar dan zitten we met ons werk etc. Dochter heeft hier echt geen problemen mee. Ze weet dat t feestje er sowieso gaat komen. Dus als je kind ernaar vraagt kan je gerust zeggen: we zijn ermee bezig, moeten nog een datum prikken maar komt goed.

En daarom is het zo ingewikkeld als je er niet allebei zo instaat maar juist zélf de controlfreak bent en nogal strak bent in je mores (voor mij persoonlijk dus erg herkenbaar). Want dan is eigenlijk alleen jouw manier de goede en zul je het dus ook niet loslaten want als het dan al gebeurt dan gebeurt het niet goed genoeg.

Fiorah maandag 8 september 2025 om 14:19

framboosje123 schreef: ↑
08-09-2025 14:00
Het hoeft niet zo perfect. Wij zijn ook nonchalant met de datum en prikken t vaak pas als ze al jarig is geweest. Datum prikken is soms ook gewoon lastig, met mijn agenda en man’s agenda, liefst doen we het doordeweeks uit school maar dan zitten we met ons werk etc. Dochter heeft hier echt geen problemen mee. Ze weet dat t feestje er sowieso gaat komen. Dus als je kind ernaar vraagt kan je gerust zeggen: we zijn ermee bezig, moeten nog een datum prikken maar komt goed.

Ze weet waarschijnlijk ook niet beter, omdat jullie het altijd zo doen. Dat is iets anders dan bij Minik waar het dus wel gebruikelijk is en dochter ernaar uitkijkt.

Itsnojoke maandag 8 september 2025 om 14:45

calvijn1 schreef: ↑
08-09-2025 13:27
En daar schuilt dus het "gevaar" of hij dat wel doet èn zich aan die datum houdt.

Ik zou het risico niet durven nemen

Dat begrijp ik op zich wel, maar als to het nu overpakt, blijft ze in hetzelfde kringetje hangen als waar ze eigenlijk uit wil stappen. Vader zou dit regelen. Het is nog niet zover. Als ze er nu al meteen vooraf vanuit gaat dat hij het gaat verpesten, kan ze er beter nu uitstappen. Want nu het feestje overnemen, geeft het signaal dat je hem niet vertrouwt en hem ook geen kans wil geven. En misschien is dat ook allebei wel waar, maar dan is het eigenlijk wel over, toch? Waarom dan nog investeren in verbetering?

Het is niet echt een risico. Vader zou het doen, dus vader is aanspreekpunt voor kind. Het ergste wat er kan gebeuren, is dat er niets geregeld wordt. In dat geval komt het feestje gewoon iets later. Ik zie het risico niet.

Itsnojoke maandag 8 september 2025 om 14:46

S-Groot schreef: ↑
08-09-2025 14:05
Tja, dan blijft alles zoals het altijd was. Maar dan moet je ook gewoonweg stoppen met zeuren en nu eens je conclusies gaan trekken.

Precies.

stokbootje maandag 8 september 2025 om 14:52

Ik vind het gedrag van je man rondom dat kinderfeestje plannen sowieso al behoorlijk absurd, maar al helemaal omdat jij ziek thuis zit met een burnout! En dan gaat hij alsnog niet in de zorgende modus, maar wil hij nog steeds zo veel mogelijk op jouw afwentelen? Dat is toch alles behalve empathisch?

Dat een van je kinderen niet goed in zijn/haar vel zit, zou heel erg goed te maken kunnen hebben met de spanning in huis. Denk je dat het daardoor komt? (En je nu niet schuldig gaan voelen dat jij die spanning zou veroorzaken. Dat doet je man, in mijn ogen. Maar het kan wel iets zeggen over of het wel zo goed is voor het gezin om bij elkaar te blijven)

Itsnojoke maandag 8 september 2025 om 15:24

Minik, nu ik zo eens teruglees, is het me niet helemaal duidelijk. Hebben jullie afgesproken dat hij het feestje regelt, of ga je ervanuit dat hij dat doet?

Als jullie afgesproken hebben dat hij dat zou doen; dan zou ik me er helemaal buiten houden. Dat was immers de afspraak. Neem jij het alsnog over, dan ben jíj degene die zich niet aan de afspraak houdt.

Als het gewoon aangenomen is dat hij dat wel op zal pakken, dan zou ik willen adviseren om voortaan duidelijk af te stemmen wie wat oppakt. Je weet immers hoe het anders loopt.

framboise-t maandag 8 september 2025 om 16:03

Minik schreef: ↑
08-09-2025 09:53
Inmiddels is kind echt bijna jarig maar is er nog helemaal niks geregeld. Ik probeer het te negeren, maar ik word er zo moe van. Man zei van de week ‘ja maar als je bij me weg gaat, heb je ook geen hulp meer met dit soort dingen’.

Deze uitspraak is zo bizar en laat zo treffend zien hoe hij er in staat. Hij zou zich altijd verantwoordelijk moeten voelen voor zijn kinderen, ook als jullie uit elkaar zouden zijn.
Maar hij voelt zich, blijkt maar weer, helemaal niet uit zichzelf verantwoordelijk voor zoiets voor een kind belangrijks als een kinderfeestje.

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier moet ik de uitnodigingen minimaal een maand voor het feestje doen want anders kan de helft van de kinderen al niet meer ivm andere plannen. Dus ik zou het een maand voor de datum overpakken, als er dan nog niks geregeld is. En dan ben jij niet te perfectionistisch, hij is gewoon te laat.

Youk79 maandag 8 september 2025 om 16:07

Ik weet nog toen ik overspannen was dat ik dat gewoon niet kon, afwachten of partner het ging oppakken. Dat trok ik echt niet. Dingen die ik echt belangrijk vond dat ze op mijn manier gebeurden deed ik zelf. Wel handiger inderdaad om dat meteen zo af te spreken en niet achteraf over te pakken.

Het is zoals het is

Actieve topics