Relaties
alle pijlers
Spartelen
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:14
Ik ben nieuw hier, en misschien mis ik allerlei voorstel topics ofzo, excuses. Ik wil alleen even graag mijn verhaal kwijt, en kom hier al jaren om te lezen, maar wil nu wel wat gerichte adviezen.
Sinds april vorig jaar heb ik een fijne relatie. We gingen alleen erg hard, zagen elkaar veel en ik zat op gegeven moment steeds bij hem, en sinds ik een wat ruimer plekje heb wonen we samen.
Alles ging goed, er was alleen een discussie punt wat steeds terug kwam: hij wilde af en toe alleen zijn, even rust, dingen met vrienden ondernemen zonder mij.
Dat begreep ik, maar door gebeurtenissen in het verleden kon ik daar slecht mee omgaan. Zodra hij ergens heen wilde, ging er in mn hoofd een knop om en flipte ik, we kregen een discussie of ik werd enorm verdrietig en dan ging hij weg, boos, en hadden we beiden een kutavond, of hij bleef en hadden we beiden een kutavond. Kortom: het werkte niet. Ik beloofde beterschap en werkte er ook aan, maar het bleef lastig.
Toch ging alles goed, we zijn een maandje geleden nog op vakantie geweest en alles was heerlijk, we hebben eigenlijk tot afgelopen vrijdag veel lol, liefde en geborgenheid. Ik dacht daardoor ook dat het niet echt een hot issue was.
Afgelopen vrijdag zouden we samen nog wat boodschappen doen voor verjaardagen ed, maar hij besloot met vrienden weg te gaan. Hij zou 's middags terug zijn, maar was er om half 5 nog niet. Ik werd daar boos om, en toen barstte de bom. Hij kwam uiteindelijk rond half 7 en gooide alles eruit. Er moest verandering komen, anders zou onze relatie stoppen. Een heftige klap, als je het niet zo ziet aankomen. Zondag zouden we samen naar een festival, op uitnodiging van een van de artiesten, en hij wilde dat ik thuis bleef. Ik kon dat slecht accepteren.
Zaterdag zouden we mijn moeders verjaardag vieren, maar dat hebben we afgeblazen. We zijn gaan praten, werden rustig, hebben een heerlijk stuk gefietst en het ging beter. Hij zei ook "we hebben een goede start". Ik had er weer wat vertouwen in.
Hij besloot ook dat ik toch wel meemocht naar het festival de volgende dag en ik dacht nog dat het goed zo zijn, even samen eruit.
Dat was een fout, hij negeerde me, liet me zitten, wilde me halverwege alsnog naar huis sturen, deed dat niet maar liet me alleen en toen we terug reden heeft hij de hele weg niets gezegd. Thuis gooide hij een pizza in de oven, kroop achter zijn computer, at zijn pizza en vertrok naar zijn beste vriend. Ik heb toen zijn moeder gebeld (dat mocht wel van hem, gelukkig) en was weer positief. Ze zei me wat ik al wist (dat ik hem echt ruimte moest gaan geven), maar ook dat hij van mij hield en dat ze zeker wist dat hij niet op zou geven en dat het goed zou komen. Dat was zo fijn! Rest van de avond heb ik lekker een beetje tv gekeken en met wat vrienden gesproken, maar ik had weer moed.
Tot hij thuis kwam, hij ging zitten en zei "ik slaap vanavond op de bank, morgen ga ik weg en dan blijf ik 2 weken weg. Je mag geen contact met me opnemen want ik moet nadenken. En dan besluit ik of ik nog door wil met je." Ik had niets in te brengen. Opeens was onze relatie van een fijne relatie met een probleem, naar een aflopende zaak gegaan. En ik kan voor mijn gevoel gewoon niets bewijzen, hem niets laten zien. Lief doen en zeggen dat ik van hem hou werkt ook niet want dat maakt hem nog meer bekneld.
Hij is nog steeds niet weg (nu op werk, maar komt daarna denk ik weer hier heen) dus wanneer het nu ingaat weet ik ook niet.
Bijkomend probleem: overmorgen trouwt zijn broer. Hij wil nu niet meer dat ik daar mee naar toe ga, en dat vind ik buiten dit alles ook enorm moeilijk te verkroppen.
Ik ga hem die twee weken geven, maar ik ben zo bang en ik wil zo graag een kans hem te bewijzen dat het wel kan. Tot afgelopen donderdag was alles ook prima en gaf hij de indruk enorm veel van me te houden en me niet kwijt te willen.
Straks ga ik voor het eerst naar een haptotherapeute, om te werken aan het probleem. Hopen dat daar ook wat uitkomt.
Dit is eigenlijk de beknopte versie, maar ik moest het even kwijt en misschien hebben jullie wijze raad
Sinds april vorig jaar heb ik een fijne relatie. We gingen alleen erg hard, zagen elkaar veel en ik zat op gegeven moment steeds bij hem, en sinds ik een wat ruimer plekje heb wonen we samen.
Alles ging goed, er was alleen een discussie punt wat steeds terug kwam: hij wilde af en toe alleen zijn, even rust, dingen met vrienden ondernemen zonder mij.
Dat begreep ik, maar door gebeurtenissen in het verleden kon ik daar slecht mee omgaan. Zodra hij ergens heen wilde, ging er in mn hoofd een knop om en flipte ik, we kregen een discussie of ik werd enorm verdrietig en dan ging hij weg, boos, en hadden we beiden een kutavond, of hij bleef en hadden we beiden een kutavond. Kortom: het werkte niet. Ik beloofde beterschap en werkte er ook aan, maar het bleef lastig.
Toch ging alles goed, we zijn een maandje geleden nog op vakantie geweest en alles was heerlijk, we hebben eigenlijk tot afgelopen vrijdag veel lol, liefde en geborgenheid. Ik dacht daardoor ook dat het niet echt een hot issue was.
Afgelopen vrijdag zouden we samen nog wat boodschappen doen voor verjaardagen ed, maar hij besloot met vrienden weg te gaan. Hij zou 's middags terug zijn, maar was er om half 5 nog niet. Ik werd daar boos om, en toen barstte de bom. Hij kwam uiteindelijk rond half 7 en gooide alles eruit. Er moest verandering komen, anders zou onze relatie stoppen. Een heftige klap, als je het niet zo ziet aankomen. Zondag zouden we samen naar een festival, op uitnodiging van een van de artiesten, en hij wilde dat ik thuis bleef. Ik kon dat slecht accepteren.
Zaterdag zouden we mijn moeders verjaardag vieren, maar dat hebben we afgeblazen. We zijn gaan praten, werden rustig, hebben een heerlijk stuk gefietst en het ging beter. Hij zei ook "we hebben een goede start". Ik had er weer wat vertouwen in.
Hij besloot ook dat ik toch wel meemocht naar het festival de volgende dag en ik dacht nog dat het goed zo zijn, even samen eruit.
Dat was een fout, hij negeerde me, liet me zitten, wilde me halverwege alsnog naar huis sturen, deed dat niet maar liet me alleen en toen we terug reden heeft hij de hele weg niets gezegd. Thuis gooide hij een pizza in de oven, kroop achter zijn computer, at zijn pizza en vertrok naar zijn beste vriend. Ik heb toen zijn moeder gebeld (dat mocht wel van hem, gelukkig) en was weer positief. Ze zei me wat ik al wist (dat ik hem echt ruimte moest gaan geven), maar ook dat hij van mij hield en dat ze zeker wist dat hij niet op zou geven en dat het goed zou komen. Dat was zo fijn! Rest van de avond heb ik lekker een beetje tv gekeken en met wat vrienden gesproken, maar ik had weer moed.
Tot hij thuis kwam, hij ging zitten en zei "ik slaap vanavond op de bank, morgen ga ik weg en dan blijf ik 2 weken weg. Je mag geen contact met me opnemen want ik moet nadenken. En dan besluit ik of ik nog door wil met je." Ik had niets in te brengen. Opeens was onze relatie van een fijne relatie met een probleem, naar een aflopende zaak gegaan. En ik kan voor mijn gevoel gewoon niets bewijzen, hem niets laten zien. Lief doen en zeggen dat ik van hem hou werkt ook niet want dat maakt hem nog meer bekneld.
Hij is nog steeds niet weg (nu op werk, maar komt daarna denk ik weer hier heen) dus wanneer het nu ingaat weet ik ook niet.
Bijkomend probleem: overmorgen trouwt zijn broer. Hij wil nu niet meer dat ik daar mee naar toe ga, en dat vind ik buiten dit alles ook enorm moeilijk te verkroppen.
Ik ga hem die twee weken geven, maar ik ben zo bang en ik wil zo graag een kans hem te bewijzen dat het wel kan. Tot afgelopen donderdag was alles ook prima en gaf hij de indruk enorm veel van me te houden en me niet kwijt te willen.
Straks ga ik voor het eerst naar een haptotherapeute, om te werken aan het probleem. Hopen dat daar ook wat uitkomt.
Dit is eigenlijk de beknopte versie, maar ik moest het even kwijt en misschien hebben jullie wijze raad
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:24
Om een lang verhaal kort te maken, jij claimt dus ongelofeloos, hij heeft al meermaals aangegeven dat niet te trekken, jij belooft beterschap maar telkens als hij weer eens alleen weg wil maak je een scene of kan je dat moeilijk 'verkroppen' of 'slecht accepteren'. Nu barst de bom en nu wil je ineens wel veranderen?
En waarom bel je in godesnaam zijn MOEDER??? Had een vriendin gebeld joh! Dat wat je nu doet oogt geenszins als volwassen actie!!!
Voor jou was het misschien alleen een 'relatie met een probleem' voor hem misschien veel meer. Heeft hij zichzelf proberen te overtuigen dat het allemaal wel gaat maar komt hij er nu achter dat zichzelf overtuigen ook geen oplossing is omdat jij telkens maar in je claimgedrag terugvalt.
En die boodschappen, jeetje, dan komt hij een keer wat later thuis dan doe je alleen boodschappen!!
Jammer dat je alles 'moeilijk te verkroppen' vind maar je gaat NIET naar die bruiloft en je neemt dus ook GEEN contact op. Ga nu eerst eens alleen met jezelf bezig zijn. Als je wilt dat hij weet dat je wilt veranderen, VERANDER dan eerst en laat het hem daarna pas zien. Want ik kan je op een briefje geven dat hij het nu toch niet gelooft, wat ook overigens logisch is
En waarom bel je in godesnaam zijn MOEDER??? Had een vriendin gebeld joh! Dat wat je nu doet oogt geenszins als volwassen actie!!!
Voor jou was het misschien alleen een 'relatie met een probleem' voor hem misschien veel meer. Heeft hij zichzelf proberen te overtuigen dat het allemaal wel gaat maar komt hij er nu achter dat zichzelf overtuigen ook geen oplossing is omdat jij telkens maar in je claimgedrag terugvalt.
En die boodschappen, jeetje, dan komt hij een keer wat later thuis dan doe je alleen boodschappen!!
Jammer dat je alles 'moeilijk te verkroppen' vind maar je gaat NIET naar die bruiloft en je neemt dus ook GEEN contact op. Ga nu eerst eens alleen met jezelf bezig zijn. Als je wilt dat hij weet dat je wilt veranderen, VERANDER dan eerst en laat het hem daarna pas zien. Want ik kan je op een briefje geven dat hij het nu toch niet gelooft, wat ook overigens logisch is
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:24
Hoi,
Vervelend voor je deze situatie. Maar als ik het zo lees stel je je veel te afhankelijk op.
Het lijkt erop dat hij beslist wat er gebeurt ("je mag dit wel en je mag dit niet") en dat als hij zijn zin niet krijgt dat hij dan doordraait. Uit jouw verhaal te lezen lijkt hij mij erg dominant.
Ik vraag me af of hij jullie situatie ook zo erg vind als jij.
Sterkte.
Vervelend voor je deze situatie. Maar als ik het zo lees stel je je veel te afhankelijk op.
Het lijkt erop dat hij beslist wat er gebeurt ("je mag dit wel en je mag dit niet") en dat als hij zijn zin niet krijgt dat hij dan doordraait. Uit jouw verhaal te lezen lijkt hij mij erg dominant.
Ik vraag me af of hij jullie situatie ook zo erg vind als jij.
Sterkte.
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:28
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:33
Ik vind hem helemaal niet erg dominant. TO is geen slachtoffer maar ze stelt zich wel zo op. Ze laat haar vriend beslissen wat er gebeurd in de relatie, zo lijkt het maar ondertussen claimt ze hem tot en met. Nogal begrijpelijk dat hij nu even wil nadenken. En het blijkbaar heel erg zat is.
Iemand die continu problemen maakt als je even weg wil naar vrienden whatever , werkt erg benauwend maar daar is TO ook wel over uit zo te lezen. Toch lukt het haar niet haar gedrag hierin te veranderen ondanks talloze gesprekken en ruzies met vriend hierover.
Vriend gaat gegeven moment conclusies trekken, logisch. Lijkt me voor hem niet leefbaar meer zo. Ieder wil een gelijkwaardige relatie, niet een partner waar je je continu zorgen over hoef te maken als je eens een x alleen op stap wil gaan.
Iemand die continu problemen maakt als je even weg wil naar vrienden whatever , werkt erg benauwend maar daar is TO ook wel over uit zo te lezen. Toch lukt het haar niet haar gedrag hierin te veranderen ondanks talloze gesprekken en ruzies met vriend hierover.
Vriend gaat gegeven moment conclusies trekken, logisch. Lijkt me voor hem niet leefbaar meer zo. Ieder wil een gelijkwaardige relatie, niet een partner waar je je continu zorgen over hoef te maken als je eens een x alleen op stap wil gaan.
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:49
Jeetje dame. Je komt wel erg claimend over in je verhaal.
Je vriend heeft een bepaalde grens aangegeven die je op een ee of andere manier moeilijk vind door het verleden en walst dan maar over hem heen.
Logisch dat hij bepaalde dingen beslist en jou verteld wat jij wel en niet mag. Of het leuk is? lijkt mij niet maar daar gaat het nu niet om.
Het gaat om het gedrag die je naar je vriend vertoont waar hij aangeeft het als zeer onprettig te ervaren. Ook niet echt respectvol naar hem toe om over zijn grens heen te gaan.
In een relatie heeft ieder tijd en ruimte nodig om jezelf te kunnen ontwikkelen maar dat gun je hem niet door je onzekerheid. Ik denk dat het verstandig is dat je daar eerst mee aan de slag gaat en concrete afspraken maakt (met jezelf) hoe je dat gaat aanpakken. Doordat je zelf je de ruimte geeft om je verder te ontwikkelen heb je minder tijd om hem te claimen. Hierbij ga je je meer zeker voelen en kan je hem de ruimte ook geven die hij nodig heeft.
Dus ga niet naar zijn broer de bruiloft en bespreek het met een vriendin i.p.v. zijn moeder.
Je vriend heeft een bepaalde grens aangegeven die je op een ee of andere manier moeilijk vind door het verleden en walst dan maar over hem heen.
Logisch dat hij bepaalde dingen beslist en jou verteld wat jij wel en niet mag. Of het leuk is? lijkt mij niet maar daar gaat het nu niet om.
Het gaat om het gedrag die je naar je vriend vertoont waar hij aangeeft het als zeer onprettig te ervaren. Ook niet echt respectvol naar hem toe om over zijn grens heen te gaan.
In een relatie heeft ieder tijd en ruimte nodig om jezelf te kunnen ontwikkelen maar dat gun je hem niet door je onzekerheid. Ik denk dat het verstandig is dat je daar eerst mee aan de slag gaat en concrete afspraken maakt (met jezelf) hoe je dat gaat aanpakken. Doordat je zelf je de ruimte geeft om je verder te ontwikkelen heb je minder tijd om hem te claimen. Hierbij ga je je meer zeker voelen en kan je hem de ruimte ook geven die hij nodig heeft.
Dus ga niet naar zijn broer de bruiloft en bespreek het met een vriendin i.p.v. zijn moeder.
Nee echt?
dinsdag 18 augustus 2009 om 10:59
TO jouw claim gedrag is altijd een probleem gedrag geweest in jullie relatie. Dat je dat wellicht niet wilt zien, dat kan. Maar jij geeft aan hem niet alleen weg te willen laten gaan en maakt er een enorm drama van. Waarom is me een raadsel maar daar kan jij alleen antwoord op geven...?
Maar jouw vriend reageerd ook niet zuiver. Dat hij jouw gedrag niet leuk vindt, daar kan ik inkomen. Maar om daarom te gaan bepalen waar jij wel en niet heen mag. Jou niets te laten horen terwijl jullie een afspraak hadden. Je naar huis te willen sturen als een klein kind... Het valt me nog mee dat hij jou niet naar je ouders heeft gestuurd omdat hij rustig wil nadenken. Doet hij dat al lang zo?
Ik denk dat jullie beide een probleem hebben en wellicht ook niet echt voor elkaar gemaakt zijn. Geef hem die twee weken, hoe moeilijk je het ook vindt. Laat die bruiloft gaan, het is aan hem om dat uit te leggen aan zijn familie, en ga aan jezelf werken. Niet om je relatie te redden, maar voor jezelf. Want je maakt jezelf helemaal gek.
Maar jouw vriend reageerd ook niet zuiver. Dat hij jouw gedrag niet leuk vindt, daar kan ik inkomen. Maar om daarom te gaan bepalen waar jij wel en niet heen mag. Jou niets te laten horen terwijl jullie een afspraak hadden. Je naar huis te willen sturen als een klein kind... Het valt me nog mee dat hij jou niet naar je ouders heeft gestuurd omdat hij rustig wil nadenken. Doet hij dat al lang zo?
Ik denk dat jullie beide een probleem hebben en wellicht ook niet echt voor elkaar gemaakt zijn. Geef hem die twee weken, hoe moeilijk je het ook vindt. Laat die bruiloft gaan, het is aan hem om dat uit te leggen aan zijn familie, en ga aan jezelf werken. Niet om je relatie te redden, maar voor jezelf. Want je maakt jezelf helemaal gek.
dinsdag 18 augustus 2009 om 11:03
quote:siepeltrien schreef op 18 augustus 2009 @ 10:28:
Ik ben niet echt van de lange reacties dus, maar wat een ontzettende hufter. Je "mocht" mee? Hij wilde je naar huis sturen? .
Zou ik ook doen als ik hem was. Iemand die geen seconde zonder mij kan, die moet je begrenzen. Iemand die zelfs al flipt als ik niet op tijd thuis ben om samen boodschappen te doen, is extreem aan het claimen.
Dus dan zou ik ook wel eens zonder mijn partner weg willen, en dan "mag" die partner dus inderdaad niet mee. En als partner dan als een klit aan me hangt zou ik op zeker moment ook zeggen "ga jij eens naar huis, ik word hier gek van".
Dus sorry TO, maar in mijn ogen heb jij een serieus probleem en ik zie niet hoe het dan kan dat je nu ineens wél er wat aan gaat doen. Als je dat kunt, waarom heb je dat dan niet eerder gedaan?
Ik ben niet echt van de lange reacties dus, maar wat een ontzettende hufter. Je "mocht" mee? Hij wilde je naar huis sturen? .
Zou ik ook doen als ik hem was. Iemand die geen seconde zonder mij kan, die moet je begrenzen. Iemand die zelfs al flipt als ik niet op tijd thuis ben om samen boodschappen te doen, is extreem aan het claimen.
Dus dan zou ik ook wel eens zonder mijn partner weg willen, en dan "mag" die partner dus inderdaad niet mee. En als partner dan als een klit aan me hangt zou ik op zeker moment ook zeggen "ga jij eens naar huis, ik word hier gek van".
Dus sorry TO, maar in mijn ogen heb jij een serieus probleem en ik zie niet hoe het dan kan dat je nu ineens wél er wat aan gaat doen. Als je dat kunt, waarom heb je dat dan niet eerder gedaan?
dinsdag 18 augustus 2009 om 11:15
dinsdag 18 augustus 2009 om 11:18
Ik kan me allen maar aansluiten bij wat gezegd is. En ga nu niet thuis zitten wachten totdat hij iets besloten heeft, maar begin met dingen veranderen en zelf ook een leven naast je relatie op te bouwen. ga leuke dingen doen met vriendinnen, onderneem dingen....
En als je nou zit met het feit dat je weinig vrienden hebt, wat heel makkelijk zou kunnen als je in een relatie zit waar je alleen maar dingen met elkaar onderneemt, dan is dit het moment om ze te gaan maken. Meld je bijvoorbeels aan als vrijwilleger en ontmoet nieuwe mensen. Ga je zinnen verzetten en krijg voldoenig uit het feit dat je wat doet voor andere mensen ipv te kniezen. Echt je zal zien dat het een bepaalde energie geeft.
Mochten jullie eruit komen, blijf dan die dingen ook doen. Echt je hebt beiden een stukje eigen ruimte, hij niet alleen hoor meis. Het zal hem msischien wel helpen te geloven dat je echt wil veranderen als hij wat actie zit. Maar het geeft je ook stof om over te praten. Mijn man en ik doen geregeld dingen apart van elkaar. Ik weet dus waar ik over praat...
Misschien vind je ons wat harsvochtig in deze feedback, maar ik denk dat het tijd is voor wat actie ipv afwachtend reageren. Dat is mijn advies in elk geval... succes en strekte.
En als je nou zit met het feit dat je weinig vrienden hebt, wat heel makkelijk zou kunnen als je in een relatie zit waar je alleen maar dingen met elkaar onderneemt, dan is dit het moment om ze te gaan maken. Meld je bijvoorbeels aan als vrijwilleger en ontmoet nieuwe mensen. Ga je zinnen verzetten en krijg voldoenig uit het feit dat je wat doet voor andere mensen ipv te kniezen. Echt je zal zien dat het een bepaalde energie geeft.
Mochten jullie eruit komen, blijf dan die dingen ook doen. Echt je hebt beiden een stukje eigen ruimte, hij niet alleen hoor meis. Het zal hem msischien wel helpen te geloven dat je echt wil veranderen als hij wat actie zit. Maar het geeft je ook stof om over te praten. Mijn man en ik doen geregeld dingen apart van elkaar. Ik weet dus waar ik over praat...
Misschien vind je ons wat harsvochtig in deze feedback, maar ik denk dat het tijd is voor wat actie ipv afwachtend reageren. Dat is mijn advies in elk geval... succes en strekte.
dinsdag 18 augustus 2009 om 11:20
Ravenmeisje, je zegt dat je er al 'aan gewerkt' hebt, maar wat heb je daadwerkelijk gedaan om het beter te handelen te maken?
Er zijn ook een paar dingen die mijn vriend kan doen waar ik van kan gaan flippen (door bagage uit vorige relaties) maar ik weet, rationeel gezien, dat dat stom en belachelijk is. Mijn oplossing: het zo veel mogelijk laten gaan op het moment dat het gebeurt (omdat ik dan emotioneel ben en het risico loop onredelijk te worden) en er een dag later eventjes over beginnen, liefst met een grap. Vaak is hij dan ook wel nét iets over de schreef gegaan waardoor hij het sowieso niet heel moeilijk vind omexcuses aan te bieden, maar ik kan er ook altijd heel goed mijn eigen excuses bij aanbieden, omdat ik weet dat het van mij een overdreven reactie is.
Er zit dus groei in, en mijn vriend ziet dat. Ik heb niet het gevoel dat jouw vriend dat bij jou gezien heeft en ik weet niet of dat aan hem ligt of aan jou.
Er zijn ook een paar dingen die mijn vriend kan doen waar ik van kan gaan flippen (door bagage uit vorige relaties) maar ik weet, rationeel gezien, dat dat stom en belachelijk is. Mijn oplossing: het zo veel mogelijk laten gaan op het moment dat het gebeurt (omdat ik dan emotioneel ben en het risico loop onredelijk te worden) en er een dag later eventjes over beginnen, liefst met een grap. Vaak is hij dan ook wel nét iets over de schreef gegaan waardoor hij het sowieso niet heel moeilijk vind omexcuses aan te bieden, maar ik kan er ook altijd heel goed mijn eigen excuses bij aanbieden, omdat ik weet dat het van mij een overdreven reactie is.
Er zit dus groei in, en mijn vriend ziet dat. Ik heb niet het gevoel dat jouw vriend dat bij jou gezien heeft en ik weet niet of dat aan hem ligt of aan jou.
dinsdag 18 augustus 2009 om 11:39
jeetje...
Ik snap hem wel als het waar is zoals je het hier beschrijft... Ik zou ook heeeeeeeel hard mijn best doen om uit deze "gouden kooi" te ontsnappen. ( In mijn ogen is liefde namelijk elkaar vrij laten en respecteren dat je ieder een eigen ik bent met daarnaast een eigen leven, doe er een portie vertrouwen bij en je hebt een heerlijke basis)
Ook snap ik jou wel... als je toestemming moet hebben voor iets om te mogen bellen, of mee te mogen naar een feest... OMG...
Wat nou toestemming je bent geen hond ...
Je kan nog zoveel van elkaar houden maar ik denk serieus dat jullie al helemaal geen lekkere basis hebben om een langdurige relatie te kunnen hebben en houden...
Zonder sterk fundament kun je nooit iets opbouwen.
Word eerst gelukkig met jezelf en zoek dan een relatie.
Sterkte en suc6 dr mee
Ik snap hem wel als het waar is zoals je het hier beschrijft... Ik zou ook heeeeeeeel hard mijn best doen om uit deze "gouden kooi" te ontsnappen. ( In mijn ogen is liefde namelijk elkaar vrij laten en respecteren dat je ieder een eigen ik bent met daarnaast een eigen leven, doe er een portie vertrouwen bij en je hebt een heerlijke basis)
Ook snap ik jou wel... als je toestemming moet hebben voor iets om te mogen bellen, of mee te mogen naar een feest... OMG...
Wat nou toestemming je bent geen hond ...
Je kan nog zoveel van elkaar houden maar ik denk serieus dat jullie al helemaal geen lekkere basis hebben om een langdurige relatie te kunnen hebben en houden...
Zonder sterk fundament kun je nooit iets opbouwen.
Word eerst gelukkig met jezelf en zoek dan een relatie.
Sterkte en suc6 dr mee
dinsdag 18 augustus 2009 om 12:03
@ Ravenmeisje:
Ik sluit me aan bij de rest van de reacties.
Je bent echt even té aanwezig en claimerig naar hem toe. ZIjn reactie snap ik dan ook wel....
Vervelend is wel die bruiloft van zijn broer. Het is ook raar natuurlijk dat jij daar niet verschijnt, terwijl iedereen weet dat je met zijn broer bent.
Ik zou toch wel opperen of je even je koppie mag laten zien op de receptie... of zie ik dit verkeerd?
Ik sluit me aan bij de rest van de reacties.
Je bent echt even té aanwezig en claimerig naar hem toe. ZIjn reactie snap ik dan ook wel....
Vervelend is wel die bruiloft van zijn broer. Het is ook raar natuurlijk dat jij daar niet verschijnt, terwijl iedereen weet dat je met zijn broer bent.
Ik zou toch wel opperen of je even je koppie mag laten zien op de receptie... of zie ik dit verkeerd?
dinsdag 18 augustus 2009 om 12:57
quote:Kier schreef op 18 augustus 2009 @ 12:03:
@ Ravenmeisje:
Ik sluit me aan bij de rest van de reacties.
Je bent echt even té aanwezig en claimerig naar hem toe. ZIjn reactie snap ik dan ook wel....
Vervelend is wel die bruiloft van zijn broer. Het is ook raar natuurlijk dat jij daar niet verschijnt, terwijl iedereen weet dat je met zijn broer bent.
Ik zou toch wel opperen of je even je koppie mag laten zien op de receptie... of zie ik dit verkeerd?Sorry hoor, maar ze is duidelijk niet welkom op die bruiloft. Waarom zou ze dan moeten gaan smeken om toch te mogen komen? Het is ZIJN familie, niet de hare.
@ Ravenmeisje:
Ik sluit me aan bij de rest van de reacties.
Je bent echt even té aanwezig en claimerig naar hem toe. ZIjn reactie snap ik dan ook wel....
Vervelend is wel die bruiloft van zijn broer. Het is ook raar natuurlijk dat jij daar niet verschijnt, terwijl iedereen weet dat je met zijn broer bent.
Ik zou toch wel opperen of je even je koppie mag laten zien op de receptie... of zie ik dit verkeerd?Sorry hoor, maar ze is duidelijk niet welkom op die bruiloft. Waarom zou ze dan moeten gaan smeken om toch te mogen komen? Het is ZIJN familie, niet de hare.
Winter is the season in which people try to keep the house as warm as it was in the summer, when they complained about the heat.
dinsdag 18 augustus 2009 om 13:10
Je kunt je bewijzen; laat hem vrij! Wil hij alleen naar de bruiloft? Prima. Wil hij 2 weken niets horen? Prima. Vreselijk moeilijk, maar doe het maar. Toen ik met mijn man ging samenwonen kreeg ik het Spaans benauwd. Ik wilde een eigen ruimte waar ik met terug kon trekken. Hij maakte een gezellige kamer voor mij alleen; ik heb er nooit gezeten, het idee dat hij dat respecteerde was genoeg. Succes ermee. O ja, en bel in die periode ook geen familie en/ of vrienden van hem. Als ze jou bellen, geen asem geven. Gewoon zeggen dat je deze 2 weken niets wil horen over hem, anders krijgt hij te horen dat je nog steeds naar hem vist en heb je nog niet bewezen dat je hem vrij kunt laten!
dinsdag 18 augustus 2009 om 15:27
quote:Nundi schreef op 18 augustus 2009 @ 13:10:
Toen ik met mijn man ging samenwonen kreeg ik het Spaans benauwd. Ik wilde een eigen ruimte waar ik met terug kon trekken. Hij maakte een gezellige kamer voor mij alleen; ik heb er nooit gezetenHeel herkenbaar. Zo gaat het vaak. Hoe meer ruimte je krijgt, hoe minder de behoefte, zo werkt dat bij mij ook.
Toen ik met mijn man ging samenwonen kreeg ik het Spaans benauwd. Ik wilde een eigen ruimte waar ik met terug kon trekken. Hij maakte een gezellige kamer voor mij alleen; ik heb er nooit gezetenHeel herkenbaar. Zo gaat het vaak. Hoe meer ruimte je krijgt, hoe minder de behoefte, zo werkt dat bij mij ook.
