
Spijt: ik wil hem terug! (denk ik..)
maandag 22 december 2008 om 23:04
Afgelopen juni heb ik na 6 jaar de relatie met mijn vriend verbroken. Ik had al langere tijd veel twijfels; het is dit nu alles-gevoel. Uiteindelijk de knoop doorgehakt, ik ben verhuisd naar een andere stad, hij is in ons oude huis blijven wonen. De eesrte maanden gingen heel erg goed, ik dacht echt dat ik de goede keuze had gemaakt. Amper liefdesverdriet, veel lol in een nieuwe stad met alleen maar lieve vriendinnen om me heen, nieuwe baan; ik had niet eens tijd om na te denken over wat ik precies had achtergelaten. Inmiddels is alles in rustiger vaarwater gekomen. Ik heb gescharreld, gedate,zelfs even een vriendje gehad.
Toch voel ik nu, na meer dan 6 maanden, alleen een leegte die steeds groter wordt. Ik mis hem zo erg dat het pijn doet. Ben er ook nog eens achter gekomen dat hij een soort van nieuw vriendinnetje heeft (logisch uiteraard). Ik ben verdrietig, jaloers, voel me alleen, heb gewoon liefdesverdriet! Alleen dan dus uitgesteld..
Ik heb even wat reflectie nodig, kritische vragen, verhelderende verhalen. Moet echt te weten komen wat ik nu precies voel; is het de angst om hem definitief kwijt te raken aan een andere vrouw, of is het een echt gevoel en wil ik hem echt terug? Of hij mij dan nog wil is een tweede natuurlijk, maar he, eerst mijn eigen gevoel maar eens duidelijk zien te krijgen.
Overigens; afgelopen zaterdag heb ik hem gezien en hebben we gezoend. Nu voel ik me ook nog eens schuldig tegenover een meisje dat ik niet eens ken en waar ik hartstikke jaloers op ben..
Hij is onduidelijk over hun relatie; zegt dat hij vrij wil zijn en zich niet wil binden, tegelijkertijd zegt hij wel dat het toch wel zijn vriendinnetje is. Ik heb hem verteld dat ik nog ontzettend veel van hem hou. Dus voordat ik nog meer ondoordachte dingen ga doen; help!
Toch voel ik nu, na meer dan 6 maanden, alleen een leegte die steeds groter wordt. Ik mis hem zo erg dat het pijn doet. Ben er ook nog eens achter gekomen dat hij een soort van nieuw vriendinnetje heeft (logisch uiteraard). Ik ben verdrietig, jaloers, voel me alleen, heb gewoon liefdesverdriet! Alleen dan dus uitgesteld..
Ik heb even wat reflectie nodig, kritische vragen, verhelderende verhalen. Moet echt te weten komen wat ik nu precies voel; is het de angst om hem definitief kwijt te raken aan een andere vrouw, of is het een echt gevoel en wil ik hem echt terug? Of hij mij dan nog wil is een tweede natuurlijk, maar he, eerst mijn eigen gevoel maar eens duidelijk zien te krijgen.
Overigens; afgelopen zaterdag heb ik hem gezien en hebben we gezoend. Nu voel ik me ook nog eens schuldig tegenover een meisje dat ik niet eens ken en waar ik hartstikke jaloers op ben..
Hij is onduidelijk over hun relatie; zegt dat hij vrij wil zijn en zich niet wil binden, tegelijkertijd zegt hij wel dat het toch wel zijn vriendinnetje is. Ik heb hem verteld dat ik nog ontzettend veel van hem hou. Dus voordat ik nog meer ondoordachte dingen ga doen; help!
dinsdag 23 december 2008 om 13:18
Wat ik me afvraag is, hij gaat nu vreemd met jou, dan zal hij in jullie relatie ook vast wel vreemd zijn gegaan met 1 of meer andere meisjes als hij er zo makkelijk over denkt? Of......
Verder, houden van gaat vaak na een tijd niet meer gepaard met vette passie en het wordt allemaal iets rustiger. Veel mensen kunnen daar niet zo goed tegen en dan komt het erop aan hoe sterk de liefde is. Volgens mij is het zelfs zo dat echte diepe liefde maar voor heel weinig mensen is weggelegd. Dat je echt elkaars soulmate bent en blijft en super bij elkaar past. De tijd leert alles en wat er gebeurt dat gebeurt er. Alles zal vanzelf een keer duidelijk worden. Of het wordt duidelijk dat het nooit duidelijk zal zijn en dan kan je je daarbij neerleggen, je leeft maar even..... Ik bedoel, hoeveel mensen maken er een potje van als het om relaties gaat, vreemdgaan is aan de orde van de dag, verliefd worden op anderen ook (maar dan komt het erop aan wat doe je ermee), zo is de mens nou eenmaal, niet teveel bij stil staan anders leef je alleen maar in het verleden of in de toekomst. Laat het leven maar , laat het gewoon met rust en je zult zien dat er duidelijkheid komt...
Verder, houden van gaat vaak na een tijd niet meer gepaard met vette passie en het wordt allemaal iets rustiger. Veel mensen kunnen daar niet zo goed tegen en dan komt het erop aan hoe sterk de liefde is. Volgens mij is het zelfs zo dat echte diepe liefde maar voor heel weinig mensen is weggelegd. Dat je echt elkaars soulmate bent en blijft en super bij elkaar past. De tijd leert alles en wat er gebeurt dat gebeurt er. Alles zal vanzelf een keer duidelijk worden. Of het wordt duidelijk dat het nooit duidelijk zal zijn en dan kan je je daarbij neerleggen, je leeft maar even..... Ik bedoel, hoeveel mensen maken er een potje van als het om relaties gaat, vreemdgaan is aan de orde van de dag, verliefd worden op anderen ook (maar dan komt het erop aan wat doe je ermee), zo is de mens nou eenmaal, niet teveel bij stil staan anders leef je alleen maar in het verleden of in de toekomst. Laat het leven maar , laat het gewoon met rust en je zult zien dat er duidelijkheid komt...
dinsdag 23 december 2008 om 23:51
Blegh het wordt met de dag erger hier. Zo gingen er eerder dagen voorbij dat ik niet aan hem dacht, nu zit hij in elke vezel van mijn lijf. Komt ook door kerst en oud en nieuw, de eerste in 6 jaar zonder em. Bahbahbah, ik baal er echt van... Waarom is dit gevoel er nu zo opeens, waarom nu pas?
Moet ik hem bellen, of niet? Wil hem zo graag spreken, maar heb ook ergens het idee dat het allemaal te veel voor hem wordt als ik me zo uit het niets opeens op hem stort. Alsof ik hem dan pas écht kwijt raak.
Moet ik hem bellen, of niet? Wil hem zo graag spreken, maar heb ook ergens het idee dat het allemaal te veel voor hem wordt als ik me zo uit het niets opeens op hem stort. Alsof ik hem dan pas écht kwijt raak.
woensdag 24 december 2008 om 03:03

woensdag 24 december 2008 om 05:13
Opvallende verlate reactie van jou op het beëindigen van je relatie. Mannelijk bijna. Meestal zijn het mannen die na maanden van lekker alleen leven ineens bedenken dat ze terug willen naar hun ex.Meestal op het moment dat die ex door de liefdesverdriethel is gegaan en weer opgekrabbeld is. Staat ineens haar ex op de voicemail, in de mailbox, op de SMS of voor de deur zelfs.
Bij All You Need is Love zag je dat vaak gebeuren. Mannen die na langer dan 4 of 5 maanden terug wilden naar hun ex, vingen bot. De vrouwen hadden geen zin meer zich te branden aan iemand om wie ze net maandenlang intens verdriet hadden gehad. Dat verdriet begon bij die mannen dan eigenlijk net en dan schakelden ze Robert ten Brink in met zijn videoboodschap.
Bij jullie is het precies andersom en je ex heeft gelijk natuurlijk, hij kijkt wel beter uit dan zich nog een keer pijn te doen aan jou.
De basis en het basismateriaal is nog hetzelfde hoor Bo. Hij is niet ineens een zinderend seksbeest geworden, hij is ook niet ineens een stimulerend en motiverende kracht achter jouw carrierekeuzes geworden in de afgelopen zes maanden. Het is wat je zegt, je hebt liefdesverdriet, alleen later dan meteen na de breuk. Bij elkaar komen, in jouw geval, jij die passie, extase en seksuele opwinding zoekt, gaat een teleurstelling voor je worden. Er is namelijk niks veranderd. Jij niet en hij niet. Hij is alleen een doekje voor het bloeden omdat jij pijn hebt.
Laat hem los en laat hem met rust, hij is over je heen aan het komen, gun hem dat. Jij zult ook door die verdrietberg heen moeten ploegen. Gebruik niet je ex om je daarbij te helpen en gebruik hem al helemaal niet om lekker door de feestdagen heen te komen. Het is uit en niet zonder redenen. Die redenen zijn er nog steeds. Teruggaan, naar een relatie die voor jou niet bevredigend was op bepaalde punten heeft weinig zin. Tijdelijk misschien best een oplossing maar het zou puur het uitstellen van het onvermijdelijke zijn en een herhaling van zetten.
Liefdesverdriet sucks maar je komt er overheen. Jammer dat je het niet meteen na de breuk had, dan was je nu een heel eind verder geweest.
Sterkte!
(f)
Bij All You Need is Love zag je dat vaak gebeuren. Mannen die na langer dan 4 of 5 maanden terug wilden naar hun ex, vingen bot. De vrouwen hadden geen zin meer zich te branden aan iemand om wie ze net maandenlang intens verdriet hadden gehad. Dat verdriet begon bij die mannen dan eigenlijk net en dan schakelden ze Robert ten Brink in met zijn videoboodschap.
Bij jullie is het precies andersom en je ex heeft gelijk natuurlijk, hij kijkt wel beter uit dan zich nog een keer pijn te doen aan jou.
De basis en het basismateriaal is nog hetzelfde hoor Bo. Hij is niet ineens een zinderend seksbeest geworden, hij is ook niet ineens een stimulerend en motiverende kracht achter jouw carrierekeuzes geworden in de afgelopen zes maanden. Het is wat je zegt, je hebt liefdesverdriet, alleen later dan meteen na de breuk. Bij elkaar komen, in jouw geval, jij die passie, extase en seksuele opwinding zoekt, gaat een teleurstelling voor je worden. Er is namelijk niks veranderd. Jij niet en hij niet. Hij is alleen een doekje voor het bloeden omdat jij pijn hebt.
Laat hem los en laat hem met rust, hij is over je heen aan het komen, gun hem dat. Jij zult ook door die verdrietberg heen moeten ploegen. Gebruik niet je ex om je daarbij te helpen en gebruik hem al helemaal niet om lekker door de feestdagen heen te komen. Het is uit en niet zonder redenen. Die redenen zijn er nog steeds. Teruggaan, naar een relatie die voor jou niet bevredigend was op bepaalde punten heeft weinig zin. Tijdelijk misschien best een oplossing maar het zou puur het uitstellen van het onvermijdelijke zijn en een herhaling van zetten.
Liefdesverdriet sucks maar je komt er overheen. Jammer dat je het niet meteen na de breuk had, dan was je nu een heel eind verder geweest.
Sterkte!
(f)
woensdag 24 december 2008 om 09:17
@eleonora: kan het niet zo zijn dat nu ze hem kwijt is, ze pas beseft wat zijn positieve kanten voor haar waard zijn? En dat, als ze het opnieuw zouden proberen, er weliswaar niets veranderd is aan eigenschappen, maar wel hoe ze daar tegenaan kijken?
Misschien maken mensen het soms wel te snel uit, wanneer het 'saai' en 'normaal' gaat worden en beseffen ze pas achteraf dat je er zelf iets van maken moet...
Maar misschien heeft Eleonora gelijk en is het puur het verdriet van het loslaten..
Misschien maken mensen het soms wel te snel uit, wanneer het 'saai' en 'normaal' gaat worden en beseffen ze pas achteraf dat je er zelf iets van maken moet...
Maar misschien heeft Eleonora gelijk en is het puur het verdriet van het loslaten..
zondag 28 december 2008 om 15:56
Paar dagen niet in de buurt van een computer geweest! Thanks voor de reacties. Ik ben inderdaad erg laat met het gevoel. We hebben elkaar nog gesproken afgelopen week, was een fijn gesprek. Ik heb besloten dat ik hem met rust ga laten, ik gun hem het allerbeste, en hoop dat hij echt gelukkig gaat worden. Maar daarvoor moet ik hem wel de ruimte geven, dus dat doe ik nu dan ook. Het doet pijn, maar het is wel het beste. Ook voor mezelf trouwens, want het geeft veel rust om er niet zo mee bezig te zijn. Nogmaals bedankt voor jullie verhelderende reacties, het was echt even wat ik nodig had (f)

zondag 28 december 2008 om 16:30
Wat heeft je nu doen besluiten dat het toch wel goed is zo?
Op zich is er ook niks mis mee dat je je beseft dat het misschien een verkeerde keuze is geweest.
Het is natuurlijk moeilijk het onderscheid te maken tussen echt missen of de vertrouwdheid missen.
Ik denk dat er zeker nog liefde tussen jullie is maar je moet dan bekijken of het genoeg zal zijn voor de toekomst.
Soms geven mensen ook te snel op.
Maar ook al is het wel de juiste keuze, een tijdje rouwen is heel normaal want het was immers niet allemaal slecht.
soms geven mensen te snel op idd maar alleen jij kunt voor jezelf beslissen of dat het geval is.
Nog een keer proberen is een optie. Als je dan na maanden weer denkt van dit is het niet dan is het het niet.
Hoe staat je (ex)vriend er tegenover? Wilde hij het toch nog wel proberen of vindt hij het ook beter zo?
Wel goed dat jullie er nog over kunnen praten.
Op zich is er ook niks mis mee dat je je beseft dat het misschien een verkeerde keuze is geweest.
Het is natuurlijk moeilijk het onderscheid te maken tussen echt missen of de vertrouwdheid missen.
Ik denk dat er zeker nog liefde tussen jullie is maar je moet dan bekijken of het genoeg zal zijn voor de toekomst.
Soms geven mensen ook te snel op.
Maar ook al is het wel de juiste keuze, een tijdje rouwen is heel normaal want het was immers niet allemaal slecht.
soms geven mensen te snel op idd maar alleen jij kunt voor jezelf beslissen of dat het geval is.
Nog een keer proberen is een optie. Als je dan na maanden weer denkt van dit is het niet dan is het het niet.
Hoe staat je (ex)vriend er tegenover? Wilde hij het toch nog wel proberen of vindt hij het ook beter zo?
Wel goed dat jullie er nog over kunnen praten.

zondag 28 december 2008 om 16:48
Mijn totaal verkeerde, foute, op niets gebaseerde (ja, ik zeg het zelf maar vast) reactie op je bericht+aanvullingen: klinkt als iemand die eigenlijk vrij weinig gedaan heeft om de relatie goed te houden (en partner evenmin), en in plaats van de armen uit de mouwen te steken toen het fout begon te lopen, de voeten in de kuierlatten gestoken.
Ja, en dat je dan na een tijdje je realiseert dat je wel wat al te makkelijk iets moois hebt weggegooid, dat verrast mij dan niet zo.
Ja, en dat je dan na een tijdje je realiseert dat je wel wat al te makkelijk iets moois hebt weggegooid, dat verrast mij dan niet zo.
zondag 28 december 2008 om 17:02
Rider, het is geen foute reactie, allerminst zelfs. We hebben niet geknokt, we hebben het gewoon opgegeven. Ons gebrek aan communicatie over wat we écht belangrijk vinden in het leven en de liefde is wat het heeft doen doodbloeden.
Ik heb niet besloten dat het zo wel goed is, maar dat ik hem niet nog een keer pijn wil doen. Als we elkaar over een paar maanden weer eens zien en spreken en het nog steeds zo heftig is, dan kijk ik wel weer verder. Voor nu is dit het beste!
Ik heb niet besloten dat het zo wel goed is, maar dat ik hem niet nog een keer pijn wil doen. Als we elkaar over een paar maanden weer eens zien en spreken en het nog steeds zo heftig is, dan kijk ik wel weer verder. Voor nu is dit het beste!